Изҳороте, ки рузҳои охир дар сомонаҳои иҷтимоӣ аз ҷониби Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ роҷеъ ба мавҷи нави шиканҷа паҳн гардидааст, руирост тӯҳмат задан ба низоми давлатдории миллӣ аст. Бояд гуфт, ки изҳороти бемаънии наҳзатиён, ки бо иқдоми онҳо чунин изҳоротҳо нашр мешавад,  наметавонад, афкори ҷомеаи ҷаҳонро дигар кунад. Зеро  маҳбусонро ягон нафар ба хотири пушаймонӣ аз фаъолияти сиёсии худ, сиёҳ кардани ҲНИ ва узрхоҳӣ аз мардуми кишвару даъват ба парҳез намудан аз дастгирии ин ҳизби мухолиф, изҳорот диҳанд.

Асли воқеаро ҳама медонад, ба мисоле, ки «Он чи аён бошад, ҳоҷат ба баёнаш нест», аз ин ру корнамоии бадкирдорони ин ҳизбро таи салҳои охир хама дар хотир дорад. Алайҳи кишвари ободу озод чи бесару сомониҳоро оварданд, тамоми мардум медонанд ва дигар ҳоҷат ҳам нест, ки мақомоти дахлдор маҳбусони сиёсиро талаб намоянд, ки бояд изҳороти иқрор шудани Айёмиддин Сатторовро пайравӣ намоянд. Мусаллам аст, ин ҳизб дар кишвари мо ҳизби ифротгаро эълон гардида, дар ҳоле, ки миллати ру ба тараққӣ ниҳодаву дар роҳи мустақили гом мезад, ба ҷои пайравӣ намудан аз сулҳу суббот, кӯшиш намудан то миллати моро ба майдони ҷангу набард мубаддал кунанд ва фазои оромиро дар кишвар халалдор намоянд.

Аллакай ҳама медонад, ки қувваи онҳо ҳақиқӣ нест, агар он қувва ягон асос медошт, чунин изҳороти бемантиқро баён намекарданд. Дар итмоми сухан иброз менамоям, ки мо мардуми халқи тоҷик ҳар як зарраи хоки ватанро пос медорем ва намегузорем, ки касе онро дар гирдоби худ ба умқи яғмо барад.

Абдушукур Назаров,

доктори илмҳои иқтисодӣ, профессор,

устоди кафедраи иқтисодиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

собиқадори меҳнат