Ватан-модар, зодгоҳ калимаҳои ҳаммаъное мебошанд, ки фикри моро иҳота кард баробари ватан гуфтан дар пеши назари мо хонаи умеду орзуҳо, ҷое, ки мо вақти худро сипарӣ мекунем, намудор мегардад. Ватан хазинаи илҳом, макони ишқу ифтихор аст ва бо ранг ва таровати худ ба чаман шабоҳат дорад.
Баҳри ҳифзи ватан ҳазорон нафар ҷони худро фидо кардаанд. Таърих гувоҳ аст, ки ҳазорон ҷавонмардон баҳри ватанамон ҳатто ҷонашонро фидо сохтанд. Ба монанди Спитамен, Муқаннаъ, Темурмалик.Спитамен бар зидди Искандари Мақдунӣ мубориза бурдааст ва ягона касе мебошад ки Искандар дар муҳориба бар зидди ӯ захмдор шудааст .Спитамен яке аз сарлашкари зирак буд, ки гурезҷангро истифода бурда, ба душман хеле зарбаҳои ҷонкоҳ задааст. Спитамен вақте, ки ба дасти душман меафтад намехоҳад ки ба душман сари худро паст кунад ва бинобар ин худашро ба ҳалокат мерасонад. Масалан қаҳрамони фидокор, ки ҷони худро барои ватан фидо кард, номаш дар қалби ҳар яки мо зинда мемонад. Ӯро ном Темурмалик аст. Вақте ки ҷасади ӯро меёбанд аз ҷайбаш як каф хок ва хатчае меёбанд. Дар хатча гуфта мешуд буд:"Эй он ки некхоҳи мардумон ва ватандӯст бошӣ, маро бо ин як каф хоки ватанам гӯрон, ки ёдгории ватани азизи ман аст."
Ватандӯстӣ муносибати ҳисси нисбат ба Ватан буда, дар хизмат кардан ба Ватан ва муҳофизат намудани он ифода меёбад. Нишонаҳои ватандӯстӣ дар ҷамъияти ибтидоӣ пайдо шудаанд. Бо мурури замон ҳисси дилбастагӣ ба замин ва забони худ бо дарки вазифаҳои шаҳрвандӣ дар назди ҷамъият пайваст гардид. Кӯшиши одамон барои инкишоф додани ҳаёти иктисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии ватани худ, ҳифзи он аз истилогарони хориҷи нишонаи барҷастаи ватандӯсти аст. Дар шароити бавуҷудоии миллатҳо ва давлатҳои миллӣ, ватандӯстӣ қисми таркибии шуури ҷамъиятӣ, инъикоскунандаи инкишофи омилҳои умумимиллӣ он мегардад. Ватандӯстӣ дар ҳамаи давру замонҳо яке аз хислатҳои неки инсоният ба шумор меравад.
Педагоги машҳур Сухомлинский В.А. мазмуни мафҳуми «Ватан»-ро одилона ба мафҳумҳои «Инсон», «Маънои зиндагӣ», «Меҳнат», «Қарз», «Оила», «Забони модарӣ», «Муҳити табиат», «Садоқат» алоқаманд мекунад.
Бале, Ватан сарнавишту қисмати ҳар як инсон, модари мушфиқу меҳрубон аст. Агар модари аслӣ моро ба дунё оварда бошад, Ватан ба сарамон дасти навозишкорона гузошта, барои идомаи зиндагии рангин оғӯш кушодааст. Халқи тоҷик аз шумори он миллатҳоест, ки марзу буми худро хеле дӯст медорад ва барои ҳастии он ҷоннисорӣ мекунад.
Хулоса, ватан сарнавишту қисмати ҳар як инсон модари мушфиқу меҳрубон аст. Бояд ҳар яки мо ба ватанамон хизмат намоем ва қарзи фарзандиро адо намоем. Ватанро аз даврони бачаги бояд дӯст дошт. Чуноне ки шоир мефармояд:
Ватан сар мешавад аз гаҳвора,
Зи шири поку аз пистони модар.
Ватан сар мешавад аз он тавора,
Ки онро сохтааст дастони Модар.
Мадинахон Шарипова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
