Аз ҳизби террористиву экстремистӣ эълон шудани ҳизби наҳзати ислом камтар аз се сол сипарӣ гардид. Ҳарчанд давлат ва Ҳукумати кишвар аз фаъолияти пасипардагии ин ҳизб огоҳӣ дошт, ба хотири сулҳу салоҳ ва гузашткарданҳо ба умеди рӯзе тавфиқу инсоф ба дили аъзоёну роҳбарияти олии ин ҳизб меомада бошад, барояшон роҳи васеи фаъолиятро боз намуд. Аммо таъбири халқии «Гургзода оқибат гург мешавад» маҳз ба ин носипосон тааллуқ дошта, саркардаҳои ин ҳизб ба ҷое, ки ба пешрафти Тоҷикистон кӯмак намоянд, нақшаи табаддулоти давлатӣ ва бунёди давлати фундтаменталиро дар сар доштанд.
Чанде пеш яке аз мубаллиғони наҳзатӣ Эшони Қиёмиддини Ғозӣ дар филме аз рӯзгори худу фаъолияташ дар ҲНИ нақл намуда буд. Наҳзатиён ин иқрори Эшонро сохтакории давлат донистанд. Аммо шоми гузашта филми дигари мустанад бо номи «Бозгашт аз ҷаҳаннам» рӯи навор омад, ки қаҳрамони ин филм низ яке аз поягузорони ҳизби наҳзати Ислом Сатторов Аёмиддин бо лақаби Мавлона Аёмиддин мебошад. Номбурда дар гуфтаҳояш бори дигар тасдиқ намуд, ки ҳизби наҳзати исломи кишвар бо супориши махсуси Хадамоти ҷосусии Ҷумҳурии исломии Эрон рӯи кор омада, ҳадафаш бунёди ҷомеаи шиапарастӣ дар кишвари мо мебошад. Саркардаи ҳизб Муҳиддин Кабирӣ аввалан чун узви қаторӣ, баъдан яке аз роҳбарони калидии ин ҳизбро бозӣ мекард. Аёмиддин Сатторов ёди рӯзҳои гузаштаро намуда, таъкид медорад, ки ҳизб аз аввал ва то охир як мақсад дошт: Ноором кардани вазъи сиёсӣ ва бо ин васила афкори ҷомеаро ба сӯи худ моил кардан аст. Ӯ иқрор шудааст, ки дар Ҷумҳурии исломи Эрон дар лагерҳои махсуси террористомодакунӣ ҷавонони кишварро гумроҳона бо миёнравии Маҳмуд ном шахс бар зидди кишвари мо омода мекарданд. Ҷавонони манқуртшуда дар шароити бади иҷтимоӣ машқу тамрин намуда, аз мактаби омӯзишии қумандонҳои саҳроии охундҳои Эрон сабақ меомӯхтанд.
Муҳиддин Кабирӣ тайи чандин солҳои охир танҳо супорищшу амрҳои додаи охунҳои эронии худро иҷро мекард ва гоҳ –гоҳ бо ҷосусони Эронии худ гуфтугӯю мулоқотҳо доир менамудааст. Аёмиддин Саттров ҳатто бо гӯши худ шунидааст, ки хоҷагони Эронӣ ба хотири иҷро накардани супоришҳояшон чи тавр Кабириро истинтоқ мекардаанд. Ба ӯ мегуфтаанд, ки ҳар чи бештар ҷавононро ба ҳизб моил созад, то онҳо шиаро қабул намуда, дар табадуллоти давлатӣ ширкат варзанд.
Номбурда бори дигар иқрор шуд, ки Кабирӣ ва ҷамъи ёрони худ солҳои сол маблағҳои зиёдеро ҷамъ карда, ба рӯзи сиёҳи худ сарф карданиянд. Ақли солим бовар намекунад, ки нафари бешуғл имрӯз дар кишварҳои тараққинамудаи дунё рӯзи дароз бо ҷалби ҷавонони манқуршудаи худ пайи иғвову дасиса рӯз гузаронанд. Маҳз нооромии ҷоемеа, ҷангҳои бемаънии солҳои 90 – уми асри гузашта, ҳаводиси Тавилдара, Хоруғ ва ниҳоятан шаҳри Ваҳдат маҳз кори дастони наҳзатиён аст, ки имрӯз худро мусичаи бегуноҳ мепиндоранд.
Мардуми соҳибназари кишвар ҳатто қабл ааз интихоботи соли 2015 аз моҳият ва рисолати ин ҳизб огоҳ шуда ба ҷонибдориаш овоз надоданд. Маҳз ҳамин нобоварӣ мавқеи онҳоро дар ҷомеа шикаста кард. Кабирӣ гумон мекард, ки паси мизи парлумонӣ андешаву идеяҳои «созгор»-и худро миёни ҷомеа пиёда мекунад, аммо тираш хок хӯрд. Найрангҳои бофтааш кора накардаанд ва имрӯз мо дида истодаем, ки рӯз то рӯз атрофиёнаш ӯро дар миёни майдони сиёсат танҳо мегузоранд. Зеро онҳо дарк карда истодаанд, ки роҳи тайкардаи ҲНИ ва саркардаҳои онҳо хатост. Танҳо бо меҳру муҳаббат ва садоқат ба мардум метавон дили халқро ба даст овард. Макру ҳиял, нотавонбинӣ нишони заифӣ аст. Кабирӣ ин бор низ дар майдони сиёсат ба шикаст мувоҷеҳ шуд. Ӯ чи фикру идеяе ки дорад, ҳаргиз руҳияи моро шикаста наметавонад. Зеро мо якдилу якмаромем ва таҳти сиёсати ояндабинонаи Сарвари давлат устуворона пеш хоҳем рафт.
Абдуқаҳҳор Бӯриев,
устоди кафедраи физика ва математикаи
ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,
номзади илмҳои математика,
собиқадори меҳнат
