Терроризм чун руйдоди хафноку мушкилпешгӯикунандаи  замони муосир ба ҷомеаи инсонӣ дар баробари фишору ҳамлаҳои психологӣ, инчунин ҳисороти моддию маьнавиро дар пай дошта   хушунат  нобоварию  бадбиниро миёни кишварҳо ва гурӯҳҳои иҷтимоию миллӣ тавлид менамояд.  Он  падидаи номатлубест,  ки баьзан  ба он либоси сиёсӣ пӯшнида,  дар натиҷа гурӯҳҳои ҷудогона ҳуқуқ ва қонуниятҳои давлатро зери шубҳа мегузоранд ва онҳо барои ба ҳадафхои шуми худ расидан   аз  терор истифода кардани мешаванд.

      Дар чанд соли охир терроризм чун  проблема дар ҷаҳони муосир  доман паҳн намуда,  он сол то сол мутташаккилонаю    бераҳмона   гардида   дар амалисозии  ин падидаи  нангин хатто аз техникаву технологияи муосир  истифода мебаранд.

      Дараҷаи хатаре, ки терроризм ба ҷомеьаи муосир дорад,   далелҳои  раднопазир бозгӯи он аст ва   кишварҳои   абарқудрат   бар зидди терроризм қонунҳо қабул менамояд ва ягон мулоқоти сарони кишварҳо бе муҳокимаи ин мушкилот  намегузарад. Аз ҷумла Ҷумҳурии Тоҷикистон дар ин масир истисно нест ва ҳар сокини кишвари мо терроризмро бо ҳар  шакле,  ки зуҳур нанамояд, ҳамаҷониба маҳкум менамоянд.

  Месазад,  ки мо    омӯзгорон   дар соатҳои тарбиявӣ соатҳои  алоҳидаро ба ин мавзӯи доғи рӯз ҷудо намуда, донишҷӯёнро бо моҳияти терроризм ва хатари он ба ҷомеаро ошно созем. Муҳимтар аз ҳама, донишҷӯён донанд, ки аз рӯи ин амалҳои хатарнок ва номатлуб ҳамарӯза дар ҷаҳон садҳо нафар одамон ҷони ширини худро  аз даст медиҳанд. Шогирдони мо боз ҳам бидонанд, ки террористон ватан, дину оин ва мазҳаб надошта, ҳадафи онҳо танҳо даҳшатфиканӣ ва  бо ин роҳ ба максади шуми худ расидан мебошад. Аксари террористон аз номи дини мубини ислом ин амалҳоро инҷом медиҳанд, ки  ин ба исломи ноб ҳеҷ рабте надорад. Дини ислом терроризмро  маҳкум месозад ва террористон динро чун сипар истифода кардани мешаванд.

Бояд хотирнишон кард, ки доир намудани соатҳои тарбиявӣ дар мактабу донишкадаҳо ҳанӯз нокифо мебошад. Гузаронидани  семинару конфронсҳо дар ин мавзӯъ  бо доираи васеи  донишҷӯён ва падару модарон хеле боаҳмият аст. Бигузор семинару конфронсҳоро олимону коршиносони соҳа ва кормандони ҳифзи ҳуқуқ доир намоянд. Мо дар таълимгоҳҳо барои гузаронидани чунин чорабиниҳои муҳим тамоми шароитҳо дорем. Чуноне мегӯянд «муште аз хирвор» мо як намуди дарси соати тарбиявиро дар мавзӯи фавқ ба таваҷҷӯҳи омӯзгорон пешниҳод менамоем, ки дар он мавриди истифода қарор гирад, боиси истиқболи гарм аст.

Исмоилова С.К.

устоди ДПДТТ ба номи ак. М.С. Осимӣ