Якдилии мардумонро аз якзабониву якнишонии онҳо беҳтар аст гуфтаанд бузургони илму адаб. Зеро агар ҳам аи мо бо якдиливу ягонагӣ барои ояндаи дурахшони Тоҷикистон меҳнати софдилона кунем. Бо итминони комил метавон гуфт, ки ҳама саодати мардум аз саодати ба даствоардани Истиқлолияти давлат мебоашад. Пас ҳар яки моро зарур аст, ки маҳз дар ҳамин замони печдарпеч гардидани вазъияти сиёсии давлатҳо вазифаи ҷони худ, ҳимояи марзу буми Втанамонро дар ӯҳда дошта онро бо масъулияти баланди ватандӯстӣ иҷро намоем. Зеро дар ҳақиқат мардуми тоҷик то ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ҳодисаҳои мудҳишу вазнинеро паси сар кард. Хушо, ки миллати рӯзи пур аз шоду нишотро ҳазорсолаҳо орзу дошт, имрӯз бо шарофати Ваҳдату ягонагӣ дар фазои озод умр ба сар мебарад. Бояд тазаккур дод, ки бо чунин ормонҳо гузаштагонамон аз мо рафтанд. Аммо барои мо чунин зиндагонии шоистаро муҳайё сохтаанд то авлодонашон хорию зориро набинанд, ҳамеша озоду обод бошанд.
Ватани тозаистиқлоли моро 30 – сол аст, ки фазои осудаҳоли фарогир гаштаву мардумонаш озодона зиндагонии хуррам доранд. Акунун навбат ба имрӯзиёну фардоиён аст, ки ба хотири ободии диёрамон саҳмгузор бошанд. Агар хар як шахрванди баору номуси миллат барои устувор гардонидани пояхои Истиклолияту сулху вахдат дар кишвар талош варзад, албатта мо дар роҳи поянда нигоҳ доштани арзишҳои ахлоқию маънавии халқи азизамон муваффақ хоҳем гашт. Мебоист, ки ҳар як фарди худогоху масъулиятшинос барои эхёи анъанахои милли ниёгонамон ташаббусҳои созанда нишон диҳад ва арзишхои мукаддаси кишварамонро химоя ва гироми дорад. Зеро сарбаландии миллати тоҷик маҳз ҳамин рафтору кирдорҳои сулҳхоҳонааш мебошад, ки то кунун ин оин барои мо мерос мондааст.
Аминам, ки ҳар яки мо ба қадри Тоҷикистони соҳибистиқлол расида, манфиатҳои онро аз манфиатҳои шахсии худ боло донем ва худро чун шаҳрванди асил нишон дода, хизматҳои шоён намоем, дигар асосе боки нахохад монд, ки хоинону чохилон нияти нопоки худро дар кишвари мо амали кардани шаванд, зеро гурури миллии мардуми точикро барои шикастан чуръат пайдо намекунанд.
Мо соҳибони аслии ин сарзаминем ва намегузорем, ки фазои онро хоинон чун холигоҳ дида, акидаҳои ғаразнокашонро ҷори намоянд. Фарзанди асили миллат ҳеҷ гоҳ ба ин рафтори ношоями нохалафон дар Ватани худ иҷзат намедиҳад.
Қаюмова С.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
