23 феврали соли 1993 дар байни талотуми ҷанги бародаркушӣ миллати тоҷику халқи мо артиши худро ба даст овард. Новобаста аз он, ки аслиҳаи ҷанги надоштанд, аммо бо ташаббусси Пешво аввалин парад, дар Дӯстӣ ташкил шуд ва бевосита барои ба сулҳу субот овардани ин кишвар равона карда шуд.
Артиш ё худ Қувваҳои Мусаллаҳ дар ҳар давру замон барои ҳар як кишвари соҳибистиқлол пояи матин, кафили бехатарӣ ва таъминкунандаи ҳаёти осоиштаи мардум ба ҳисоб меравад. Артиш вазифаи бузурги мудофиавӣ буда, меҳру муҳаббати фарзандро нисбат ба падару модар боз ҳам бештар мекунад, ба онҳо дарси зиндагиву ҷавонмардиро меомӯзад.
Дар артиши ин кишвар дар парадҳо сарбозону афсароне хизмат мекунанд, ки сидқдилона ,беғаразона Ватани азизи худро дӯст медоранд.Мардони баномуси ин кишваранд.
Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон, генерали Артиш, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иброз доштаанд:
"Ман ба ҳисси баланди миллӣ ва матонату мардонагии хизматчиёни ҳарбии Қувваҳои Мусаллаҳи Тоҷикистони озод эътимод дорам ва бо ифтихору итминон иброз медорам, ки онҳо минбаъд низ истиқлолу озодии Ватани маҳбубамон, амнияти давлат ва суботу оромии мардуми моро чун сипари боэътимод ҳимоя мекунанд".
Ободию сулҳу оромии ин кишвар аз якояки мо вобаста мебошад на танҳо аз аскарон.То зинаи аскарӣ расидан онҳоро аввал оила баъд мактаб чунин ватандӯст тарбия намудааст.
САОДАТ АЗ ИРОДАТ ГИРАД ОҒОЗ
НАВОИ НАВТАРЕ ЭЙ СИНА ПАРДОЗ
МАТОНАТОФАРУ МАРДОНИ МАЙДОН
ҲУМОЮНАМ БА ҲИФЗИ ХОК ПАРДОЗ
Солҳои охир дар ин суботу ороми мо кишварро чӣ гуна ҳифз менамоем вақте худ ором аст?
Бо тарбияи насли наврас.Агар мо наслҳои ояндаи кишварро хубу ватанпараст тарбия нанамоем ин ороми худаш вайрон мешавад.Яъне ҳамачӣ аз мустаҳкамии пойдевор вобаста аст.Муҳим нест агар саломати намебардорад ба сафи аскарон рафтан , муҳим ин ки инсонҳо солимро ба роҳи меҳанпарастӣ ҳидоят намояд.Хизмат ба Ватан танҳо аз ҷангу силоҳ нест.Метавон бо як шеър ба ӯ хизматеро кард ки дар 1 сол ягон сарбоз накардааст.Ёдатон нест Лоиқи бузург дар талотуми ҷанг шояд яроқ нагирифт аммо қалам дошт ки сӯзу гудозӯ дарди миллатро дар китоби ФАРЁДИ БНФАРЁДРАС ки ин китобро боз Дардномаи миллат мегуянд меросамон гузошт.Мегуянд ҳар ханҷаре ки суйи миллат меояд аввал синаи шоирро чок карда мегузарад.
Дуруст аст.Ҳама бо яроқу аслиҳа ҷанг кунан шоир бо суханҳо тезтар аз нуги шамшераш душманро ба хок яксон мекунад.
Ҳоли ҳозир гумон фақат сарбоз ватандӯст бошад ҳар ксе ки барои рушди ҷомеаи ин кишвар саҳм дорад ватандӯст ҳасту марди баномус.
Манам доротарин одам, ватан дорам, ватан дорам,
Ками худро нагӯям кам, ватан дорам, ватан дорам.
Агарчи кулбаам одист, вале дил маскани шодист,
Фараҳ хезад маро аз ғам, ватан дорам, ватан дорам.
Нанолам аз гаронборӣ, напурсам аз касе ёрӣ,
Нагирам қоматамро хам, ватан дорам, ватан дорам.
Биёед чанд қадам аз таърихи Артиши милли ҳарф занем.
18-уми декабри соли 1992 Раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон «Дар бораи таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон» қарор ба имзо расонид. Артиши миллии мо дар заминаи Ҷабҳаи халқӣ ва гуруҳҳои мусаллаҳе, ки ҳукумати Конститутсиониро тарафдорӣ менамуданд, таъсис дода шуд.
Аз рӯзҳои аввали таъсиси Артиши миллӣ афсарони мо дар сангарҳо ҷангиданд, танзимгари сохтори ташкилию штатии худмашғул шуданд. Таҳкурсии моддӣ-техникӣ умуман вуҷуд надошт. Норасоии кадрҳои ҳарбӣ ва мутахассисони касбӣ дар ҳама ҷанбаъҳо ҳис мешуд. Сарфи назар аз ин мушкилиҳо ҳайати шахсии Қувваҳои мусаллаҳи ҷумҳурӣ дар солҳои душвори муқовимат роҳи пур-печутоберо тай намуда, таҷриба андӯхт ва ба яке аз артишҳои касбии минтақа табдил ёфт. Бунёди Қувваҳои мусаллаҳ кори осон набуд ва он давра ба давра сурат гирифт.
23-юми феврали соли 1993 нахустин паради ҳарбии Артиши миллӣ баргузор гардид, ки он рўз расман санаи таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон карда шуд. Бояд қайд намуд, ки Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон меъмори таъсиси Артиши миллӣ мебошад. Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳои худ пайваста таъкид месозад, ки «Ман боварӣ дорам, ки тамоми хизматчиёни ҳарбии мамлакат, аз генерал то сарбози қаторӣ вазифаи муқаддаси хешро дар бобати ҳифзи амнияти давлат ва сулҳу суббот дар кишвар, таъмини зиндагии осоиштаи мардум ва баланд бардоштани обрўю нуфузи байналхалқии Тоҷикистони соҳибистиқлол қувва, вақт ва донишу малакаи худро дареғ намедоранд ва ба халқу Ватани хеш чун фарзанди бонангу номус содиқона ва софдилона хизмат мекунанд». Дар даврони соҳибистиқлоли ҷавонон бояд як нуқтаро дарк намоянд, ки хизмат ба Ватан – Модар қарзи фарзандӣ ва имониву виҷдонии ҳар як ҷавонмарди бонангу номус буда, мактаби бузурги тарбия, ҷасорат ва ватандорӣ ба ҳисоб меравад. Аз ҳидоятҳои падаронаи Пешвои миллат бармеояд, ки ифтихори миллӣ, зиракӣ ва ҳушёрии сиёсӣ буда, вазифаи ҷонии ҳар шахси бомаърифат аз он иборат мебошад, ки Ватанамон – Тоҷикистонро чун гавҳараки чашм ҳифзу ҳимоят намоем ва онро азизу муқаддас донем.
Кудузова М.А., асистенти кафедраи математикаи олӣ ва физика
