Дар раванди ҷаҳонишавӣ барои амнияти ҷомеаи муосир фаъолияти ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро таҳдиди колн дорад. Ин раванд барои рушди давлатҳо ва фаъолияти созмонҳои бонуфузи ҷаҳонӣ муаммоҳои зиёд ба вуҷуд меоварад. Инро дар мисоли давлатҳои Афғонистон, Покистон, Сурия, Ироқ, Либия, ва ғайра дидан мумкин аст. Дар ҳамаи давру замон чунин ташкилотҳо арзи вуҷуд доранд, ки ба нафрати мардум рӯ ба рӯ мешаванд, аз ҷумлаи ташкилоте, ки ғаризаи нопок дораду манфури халқу ватан шудааст ташкилоти экстремистӣ-террористӣ ҳизби наҳзати исломӣ мебошанд, ки мазҳаби аҳли суннат вал ҷамоат, яъне мазҳаби ҳанафиро зери по карда ба мазҳаби шиа пайрав намуда ҷавонону мардумонро ба    гумроҳи бурда истодааст.

Имрӯз раҳбарияти ҳизби наҳзати исломӣ, ки дар хориҷ гурезаанду дар ҷустуҷўи интерпол мебошанд, гоҳҳо бо тариқи интернет аз куҷое овоз баланд мекунанду худро ҳоми дину диёнат, мазҳабу арзишҳои миллӣ мегиранд, дар асл бошад бо далелу ҳуҷҷатҳои раднопазир         ҳақиқатан шиа будани роҳбарони ҳизби наҳзати исломӣ аз ҷумла, Муҳиддин Кабирӣ, Зубайдуллои Розиқ, Илҳом Ёқубов ва дигарон ба  ҳамагон маълум мебошад. Ҳадаф аз шиагароии онҳо ба фикри банда паноҳ бурдани онҳо ба сӯи Ҷумҳурии Исломии Эрон, ки онҳо аҳли суннатро ҳеҷ вақт қабул надоранд, рӯйи рост носазо мегӯянд ва Ҷумҳурии Исломии Эрон маблағгузори асосӣ мебошанд.                  Дар Тоҷикистон ташкил кардани ҳизби наҳзати исломӣ аз аввал муғризона буд, мехостанд бо номи ислом низоми давлатдориро дигаргун кунанд, мазҳаби шиаро бо кадом роҳе набошад ба сари мардум таҳмил кунанд. Шукри Худо ақли солим ғалаба кард, онҳо натавонистанд, ки давлати демократиро аз байн баранд, аммо тавонистанд, ки баъзе аъзо ва хусусан роҳбарияти ин ҳизби хиёнаткорро ба шиагароӣ моил кунонида аз мазҳаби бобоӣ рӯ гардононд. Афсўс, то имрӯз дар дохили Тоҷикистон шиашудаҳо низ вуҷуд доранд, бояд онҳо фикр кунанд, тавба кунанд ва ба мазаҳбӣ аҷдодӣ баргарданд, зеро мазҳабфурӯшӣ баробари ватанфурӯшӣ аст. Касе ки ватанашро мефурўшад, ӯ тайёр аст, ки дар ҳамаи ҳолат мазҳаб, номус қадру қиммат ва арзишҳои миллии худро фурўшад. Раванди рӯзгор исбот намуд, ки дар замони имрӯза барои Тоҷикистон аз ҳама хатарноктарин аз дин сӯи истифода кардан, мазҳабро тағйир додан, аз номи дин ҳизб ташкил карда, мардумро гумроҳ кардан аст. Дар хатми сухан бо итминони комил мегӯям, ки роҳи пешгирифтаи ин ватанфурӯшон, мазҳабфурӯшон хато ва оқибати он саргумӣ мебошад.

Бояд ҳимояи Ватан ва таъмини амнияти миллӣ барои ҳар фарди миллат масъалаи рақами як бошад, зеро ҳифзи Ватан бақои ҳастии миллат мебошад. 

Рустам Ғуфронов,

донишҷӯи курси 3-и ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд


Тоҷикистон ба марҳилаи нави рушд ворид гардида, дар арсаи байналхалқӣ ва ҳалли муаммоҳои дохилии худ ба натиҷаҳои назаррас ноил гардида истодааст. Албатта инкор кардан мумкин нест, ки дар ҳаёти иқтисодӣ, сиёсӣ ва иҷтимоии ҷумҳурӣ муаммоҳои зиёде мавҷуд мебошанд.

Ин дастовардҳои кишварро гурўҳҳое ҳастанд, ки нодида мегиранд. Зиёда аз ин қувваҳое ҳам мавҷуданд, ки ба ҳукумати имрўза дар мухолифат қарор дошта, мехоҳанд вазъро ноором созанд. Мисоли онро мо дар фаъолияти ҲНИ дида метавонем, ки раҳбарияшро Муҳиддин Кабирӣ бар ӯҳда дорад.  Зикр кардан ба маврид аст, ки Кабирӣ намоишкорона дар сомонаҳои Ахбор.сом ва Паём нет муроҷиатномаҳои бесару нӯге ба мардум мефиристад. Аз баромадхояш маълум, ки ба эҳсосот сахт дода шудааст ва худ намедонад, ки чиҳо гуфта истодааст.  Ҳамаи суханҳои ӯ дурӯғ буданашро мардуми шарифи кишвар медонанд. Вале филми «Бозгашт аз ҷаҳаннам» ва иқрориАёмиддин Сатторов, собиқ мубаллиғ ва яке аз муассисони ҲНИ парда аз рӯи дасисабозиҳои ӯ бардошта шуд. Ин нафари худхоҳ бо ҳизби хуношоми худ дар Аврупо чун гурӯҳи бегуноҳи фақат пешравии миллаташро мехонда вонамуд карда, миллонҳо доллари хоҷагонашро бар манфиати шахсии худ сарф мекард ва мекунад. Маҳз ин ҳизб дар ошӯбгариҳои шаҳри Хоруғ, воқеаи нангини Тавилдара ва ба ҳалокатрасии чандин афсарон, ошӯб дар шаҳри Ваҳдат ва ниҳоят дар амалиёти терактии охири моҳи июл ру дода даст дорад.

Моро мебояд, ки  ба хотири оромии ҷомеа, ба хотири ягонагии ҷомеа ва ба хотири он сулҳу суботе, ки имрўз Тоҷикистон соҳиб шудааст, аз ҳар вақта дида ҳушёртару зирактар бошем. Инро бояд дарк кард, ки истиқлолият бе таъмини амният вуҷуд дошта наметавонад.

 

М.Ғозиева, номзади илмҳои таърих,

Ш. Файзиева,  унвонҷӯи кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ

М. Раҳмонова, номзади илмҳои суханшиносӣ,

М. Оқилова, номзади илмҳои филологӣ,

М.Раҳматова, номзади илмҳои филологӣ

 

 

 

 

 

 

 

Тайи чанд рӯз тавассути шабакаҳои телевизионӣ ва сомонаи ютуб филми ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳҳанам» намоиш дода шуда истодааст, ки ба нақли қаҳрамони филм Аёмиддин Сатторов ҳизби наҳзати ислом дар пояи ҳизбҳои ифротии «Ҳизбуллоҳ»-и Ҷумҳурии Исломии Эрон бунёд шудааст. Ин суханонро як нафари кӯчагӣ не, балки шахсе иддао дорад, ки чун муассис ва мубаллиғони ҳизб дониста шуда, солиёни зиёд оинномаву барномаи ҳизбро муарриифӣ менамуд.  Нафаре, ки нақл мекунад, ки аз амалҳои ноҷавонмардонаи Муҳиддин Кабирӣ ошноии наздик дошт ва ба гуфти худаш аз ин амалҳои роҳбари ҳизб дастгирӣ намекард. Аёмиддин Сатторов иқрор шудааст, ки  бештари ҷавонони ҳизби наҳзат парвардаи мактаби террористии Ҷумҳурии исломии  Эрон буда, мақсади олии ҳизб нооромии ҷомеа ва ба гирдоби ҷанг кашидани давлат будааст. ҲНИ аз рӯзҳои аввали таъсисёбии худ чун зархаридони хоҷагони эронии худ барои ҷорӣ кардани ақидаҳои шиапарастӣ дар ҷомеа кӯшиш варзидааст.

Ин филм дар шинохти душманони миллат  барои насли имрӯз кӯмаки зиёд намуд. Боварии комил дорем, ки насли имрӯз, хосса ҷавонон чӣ будани ХНИ ва кӣ будани сарвари он Муҳиддин Кабириро дониста гирифтанд. Мо устодон ҳаргиз намегузорем, ки ақидаҳои ифротӣ дар зеҳну шуури ҷавонон роҳ ёбад.

А. Акрамов, декани факултети сохтмон ва нақлиёт, номзади илмҳои техникӣ,

Ш. Алиев, мудири кафедраи нақлиё, номзади илмҳои техникӣ,

М. Маъмуров, номзади илмҳои техникӣ, устоди кафедраи сохтмон  

 

Дар ҷаҳони муосир баробари таҳаввулоти илму техника ҳастанд ҷараёнҳое, ки мехоҳанд бо истифода аз эҳсоси динии мардум афкори онҳоро ба манфиати шахсии ин гурӯҳҳо истифода баранд.

 Яке аз онҳо ҳизби наҳзат мебошад, ки ҳадафи онҳо пеш аз ҳама дар эҷоди нифоқу бадбинии байни мусалмонон, барҳам задани ягонагии онҳо медонанд. Имрӯзҳо саркардагони ин ҳизби саркаш хориҷ аз кишвар дунболи хизмати хоҷагони хориҷии худ қарор дошта, бо ҳизбу ҳаракатҳои амсоли «Ихвон-ул-муслимин», «ат-Тақфир в-ал-ҳиҷра», «ал-Ҷиҳод», «Муназзимат-ут-таҳрир ал-исломия». «Ҳизб-ут-таҳрир ал-исломия», «Ал-қоида», «ас-Салафия ал-ҷиҳодия»  ҳамкории зич доранд.  

Баъди тамошои филми „Бозгашт аз ҷаҳаннам“ ба чунин хулоса омдем, ки агар ҷавонони мо ба ин арзишҳои миллӣ аз назари фаҳмиши наҳзатиён муносибат кунанд, пояҳои ҳуввият, худшиносӣ ва ифтихори миллии мо хароб мегардад. Бинобар ин, вуруди ақидаҳои наҳзатӣ ба ҷомеаи тоҷик дар ибтидо таҳдиди мазҳабӣ-фарҳангиро ба миён оварда, минбаъд аз паи он метавонад таҳдиди сиёсиро низ ба бор орад.

Имрӯз, дар раванди ҷаҳонишавӣ муқобила ба густариши ақидаву афкори гуногуни бегона бидуни мавҷудияти ақидаи устувор ва мантиқан пурзӯр дар кадом соҳае, ки набошад, ғайриимкон аст. Бинобар ин, ягона роҳ барои хунсо намудани зуҳури ҳар гуна гурӯҳу ҳаракатҳои тундгаро ва ифротӣ, махсусан дар заминаи ақидаҳои динӣ, пеш аз ҳама, мусоидат ба боло бурдани сатҳи донишҳои дунявию илмӣ  мебошад. Ҷилавгирӣ кардан аз ифроту тафрит яке аз омилҳои муҳими ҳифзи ваҳдати миллӣ, суботи ҷомеа ва рушди давлати миллӣ мебошад.

Ф. Аминов, муовини директор оид ба тарбияи ДПДТТ, номзади илмҳои техникӣ

М. Темурова, мудири шуъбаи тарбия

Ф. Бобокалонов, мудири шуъбаи таълим, номзади илмҳои аграрӣ

З.Акрамова, мудири шуъбаи илм, номзади илмҳои иқтисодӣ

 

 Мо, устодони факултети муҳандисӣ- иқтисодӣ пас аз тамошои филми ҳуҷҷатии«Бозгашт аз ҷаҳаннам» бори дигар боварӣ ҳосил намудем, ки ҲНИ дар ҷомеаи навини кишвари мо ҷи нақше дораду, барои амалӣ гардидани «ниятҳои хубаш» ба чӣ кор қодиранд. Ин ҳизби дар кишвари мо ҳизби ифротӣ эълон шуда, дар солҳои вазнинтарини мамлакат ба ҷои беҳтар намудани фазои сиёсӣ, дастгиру мутаккаои халқ будан, пайи амалҳои ноҷавонмардона шуда, барои ноором сохтани давлати ҷавону тоза ба истиқлолият расида кӯшишҳо намудааст. Маҳз  тарғиби фарҳанги бегона, тафриқандозӣ миёни омма, гумроҳии ҷавонон буд, ки онҳо солҳои сол нақшаҳои кашидаи худро дар ҷомеа пиёда мекарданд. Фоҷеабортарин ҳодисае, ки барои паст намудани мавқеи тоҷикон дар арсаи байналмилалӣ ин ҳизби нотавонбин анҷом дод, амали ноҷавонмардонаи як гурӯҳ хоинон, ки боиси мар ги 4 нафар ва захмӣ шудани 2 нафар сайёҳони хориҷӣ гардид. Чунин рафтор бевосита душмани халқу миллат будани гурӯҳҳои ифротиро ба намоиш гузошт. Гарчанде, ин амали нангинашонро зери парчами ДИИШ пинҳон карданӣ шуданд, вале дар айни замон аъзои фаъоли ҳизби террористии наҳзати исломӣ будани саркардаи ҷинояткорон бори дигар аз он шаҳодат медиҳад, ки наҳзатиҳо ба хотири ноором кардану ба вартаи ҷангу хунрезӣ кашидани Тоҷикистони соҳибистиқлол аз ДИИШ дида хатарноктаранд. Ин хоинон ба ҳеҷ ваҷҳу ҳеҷ фитна наметавонанд миллати тоҷикро аз роҳи рушду ободонӣ ва даст ёфтан ба ҳадафҳои бузурги созандагӣ баргардонанд. Мо, устодон бо шукрона аз фазои ободу озод танҳо пешрафти кишвари азизамонро дар зеҳну шуури ҷавонон талқин намуда, эътимоди комил дорем, ки фардои ин миллатти босаодат дурахшон аст.   

Гулнора Юсупова, декани факултет, номзади илмҳои иқтисодӣ,

Сулҳид Баҳодурова, мудири кафедраи иқтисодиёт, номзади илмҳои иқтисодӣ,

Бакаев. М, мудири кафедраи иқтисодиёти ҷаҳонӣ, номзали илмҳои иқтисодӣ,

Солиев. З, номзади илмҳои филологӣ, собиқадори меҳнат

Имрӯзҳо дар зери ниқоби дини ислом хар гуна ҳаракат ва равияҳои ифротгаро ва ҳатто бо ном «давлати исломӣ» пайдо гардида истодааст, ки агар хубтар назар намоем, бо манбаъҳои ғоявии ислом ҳеҷ наздикӣ надоранд. Чунин сифотро мо ба ҳизби террористиву экстремистии ҲНИ низ рабт медонем. Чунончи пайдоиши «Давлати исломии Ирок ва Лубнон» дар ибтидои асри ХХI ва аз моҳҳои июн ва июли соли 2013 аз ҷониби аксарият давлатҳои ҷаҳон маҳкум карда шуд. Забткориҳои босуръати ҳудудҳои Ироқ ва Сурия аз ҷониби давлати бо ном исломӣ, дар нимаи аввали соли 2014, ки он бо ваҳшоният ва вайрон кардани ҳама гуна ҳуқуқҳои башарии инсон гузаронида шуд, аз тарафи созмонҳои байналхалқӣ маҳкум карда шуд. ХНИ низ як шохаи ин ташкилоти террористӣ буда, имрӯз бо ҳамдастии дар кишвар мехоҳанд амалиётҳо гузаронанд. Бузургтарин фоҷеаро мо охири моҳи июл бо чашми сард дидем.Маҳз кӯрдилон ҷавононро гумроҳ карда, ба хотири паст задании обрӯи кишвар ба ин амали нангин даст задаанд. Аёмиддин Сатторов дар филми «Бозгашт аз ҷаҳаннам» иқрор мешавад, ки Муҳиддин Кабирӣ ва ёрони ӯ то кунун ӯро маблағгузорӣ мекунанд. Кабирӣ ба дӯстонаш ваъда додааст, ки дар табадуллоти давлатӣ ширкат меварзанд. Дар филми мазкур асрори зиёде аз фаъолияти ҲНИ кушода шуд, ки ба мо сабақи хубе хоҳад буд. Мо таърихи қадим ва ибратомӯз дорем, бояд нагузорем, ки ин гуна ҳаракатҳои террористӣ дар олам паҳн шуда, сабаби сар задани ҷанги нави ҷаҳонӣ шавад.

Зайниддин Осимӣ, номзади илмҳои физика ва матеметика,

Бойпочо Фатҳиддинов, номзади илмҳои техникӣ,

Охунбобо Сайфиддинов, номзади илмҳои техникӣ,

собиқадорони меҳнати ДПДТТ

дар шаҳри Хуҷанд

(дар ҳошияи филми ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳаннам»)

Мусаллам аст, ки гуруҳҳо ва ташкилотҳои террористиву экстремистӣ ё худ ифротӣ саъй мекунанд, то идеологияи харобиовари худро дар рӯи олам пиёда созанд. Мутаасифона, ҳаст баъзе ҷавонони кишварамон, ки ба доми фиреби ин гуруҳҳои ҷиноятпеша афтода рӯзгори осудаву ором, Ватани ободу шукуфон, падару модар ва ҳамсару фарзандони худро тарк менамоянд ё бо ҳамсару фарзандон ба онҳо мепайванданд. Ҷои пинҳон нест, ки нафарони ба доми гурӯҳҳои ифротӣ ё террористиву экстремистӣ афтода дониши қазоии диниву дунявӣ надоранд ва аз фармудаҳои дини мубини ислом низ фарсахҳо дуранд. Ҳол он, ки дар иртибот ба ин масъала, қариб, ки ҳамарӯза дар тамоми ВАО-и кишвар барномаҳо ва дар ҳамаи шаҳру навоҳии мамлакат то ҷамоатҳои шаҳраку деҳот, маҳаллаҳо, ҳатто хона ба хона вохӯриву суҳбатҳо ва мулоқотҳои роҳбарияти мақомотҳои дахлдор, сиёсатшиносон, ҳуқуқшиносон ва зиёиён бо аҳолӣ ба роҳ монда шудаву идома доранд.

Пахши филмҳои «Решаҳои ноаён» «Манқурт» ва «Бозгашт аз ҷаҳаннам» баёнгари он аст, ки душманони миллат, хосса ташкилоти ТЭТ ҲНИ мехоҳад бо ҳар роҳу восита теша ба решаи миллат занад. Махсусан идеологияи хушгӯиҳои Кабирӣ бо дасти шогирдонаш боис гардида, ки тақдири  садҳо ҷавонони тоҷик ба кӯи навмедиву ғарибӣ афтад.

Афсӯс, ки ҷавонони кӯтоҳандеш ба гуфтаҳои калонсолон, зиёиён ё хабару ҳодисаҳое, ки аз дасти ташкилотҳои террористиву экстремистӣ ва ифротӣ дар олам рух медиҳад, сарфи назар мекунанду худро ба вартаи ҳалокат меафкананд. Инро суханони Аёмиддин Сатторов яке аз саркардаҳо ва фаъолони ҲНИ дар филми «Бозгашт аз ҷаҳаннам» исбот мекунад. 

Бештар ҷавононе ба ин ҳолатҳо меафтанд, ки касбу ҳунар надоранд, забони русиро намедонанд, хизмати ҳарбиро ба ҷо наовардаанд ва қонуну санадҳои меъёрии Федератсияи Россияро оиди муҳоҷирати меҳнатӣ намедонанд. Агар қаҳрамони имрӯзаи андешаи мо, аз яке шартҳои дар боло овардаамон бархурдор мешуд, аввал ин, ки дар қаламрави Русия ҷойи кори доимиро соҳиб мегардиду ҷое барои нигоҳ доштани аҳли оилаашро таъмин мекарду баъд бо аҳлу оила сафари муҳоҷират мебастанд

Хулоса, мо аҳли ҷомеа бояд аз ин ҳодисаҳои рухдодае, ки чанде пеш дар минтақаи Себистони ноҳияи Данғара ба вуқу дарси ибрате гирему дар якҷоягӣ бо гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ ва ифротии ҲНИ, Гурӯҳи 24 ҳамеша дар муборизаи шадиди идеологӣ бояд қарор дошта бошем ва нагузорем, ки ин хоинону душманони миллату давлати мо вазъро ноорому ҳаёти осоиштаи мардумро халалдор созанд. Зеро танҳо таҳкими ваҳдати миллӣ, сулҳу осоиш, оромиву суботи сиёсии кишвар, моро ба қуллаи умеду орзуҳо ва рӯзгори ободу пурнишот мерасонад.

Насим Тошхӯҷаев,

номзади илмҳои техникӣ, дотсент,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Дар замони ҳозира, дар шароити бархӯрди тамаддунҳо ва вусъатёбии ҷаҳонишавӣ, дар ҷараёни инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, маҷмӯъи масъалаҳое ба миён меоянд, ки ҳалли онҳо заруриятӣ, аз ҷумла таҳкими соҳибихтиёрӣ, эҳёи анъанаҳои фарҳангӣ-миллӣ, ғояҳои пешқадам ва созандаро маротибаи дигар тақозо мекунанд. Дар арафаи асри XXI, ки Тоҷикистон ба марҳилаи сифатан нави инкишофу пешрафт ворид шудааст  ва роҳи бунёди давлати демократӣ ва ҳуқyқбунёдро бебозгашт пеш  гирифтааст, зарурияти тарғибу ташвиқоти тарзи солимӣ ҳамзистӣ, муносибатҳои нави ҷамъиятӣ ва пешбарӣ кардани ғояҳои пешқадам дар тарбияви маънавии ҷавонон баръало мушоҳида шуда истодаанд.

Барои ин хушбахтона ҳама соҳаҳо меҳнати бурдборона намуда истодаанд. Махсусан хизмати мақомотҳои қудратӣ бо дастгирии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи шинохти миллат хеле калон аст. Филми ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳаннам» хеле саривақтӣ ва иттилои воқеӣ буд, барои онҳое, ки аз рисолату моҳияти ҲНИ огоҳ набуданд. Зеро ин ҳизби мамнӯъ новобаста аз қатъ шудани фаъолияти худ имрӯз дар хориҷи кишвар бар зидди кишвари мо ҳар гуна тӯҳматҳоро дар шабакаҳои иҷтимоӣ ҷой медиҳанд. Чаро мо хомӯш истем ва ба муқобили навору мақолаҳои муғризона ҷавоб нагӯем. Ин филм зарбаи қотеона ба фаъолияти минбаъдаи наҳзатиён зад. Махсусан оламиён фаҳмиданд, ки онҳо рақобати солим набурда, аз пушт корд заданӣ шуданд ва маҳсули ин носипосиҳост, ки имрӯз дар хориҷи кишвар бадарғаанд. Мо як қавлу ирода дорем, соҳиби мулки ободем ва намегузорем, ки пойи нохалафе ба марзи мо ворид шавад.

М. Раҳимова,

Х. Темирова,

Ғ. Раҷабов,

О. Раҳимов,

номзадони илм,

устодони кафедра,

собиқадорони меҳнат

 

(дар ҳошияи филми ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳаннам»)

Таърих собитгари он аст, ки миллати тоҷик дар паҳнои арзи ҳастии худ борҳо дучори фитнагарону носипосон гардидааст. Аз ғасби истилогарони Араб то Искандри Мақдуниву Чингизи хунхор давлати мо ба шикаст рӯ ба рӯ гардид. Дар ин набардҳои хунин дар баробари родмардон ҳамзамон буданд нафароне, ки ба хотири ҳифзи ҷон, молу колои худ зуд таслими душман шуданд ва дигаронро низ аз ақиби худ бурданд. Маҳз хиёнат ба миллату Ватан буд, ки мо ба шикаст андар шикаст рӯ ба рӯ гардидем.

Ҳодисаҳои солҳои навадуми асри гузашта низ ҳамон гуна бо дасти худӣ рух дода, дар натиҷа миллат қариб буд, ки ба ҳадди нестӣ мерасид.

Дар он солҳои наҳс  ифротгароёни диннӣ, ки аслан фурӯхташудагони дастгоҳҳои ҷосусии кишварҳои абарқудрат буданд, мардумро бо шиорҳои муқаддаси озодӣ, демократия, бозгашт ба дингароии сарсарӣ, бунёди  Тоҷикистони озоду обод фиребида, талош варзиданд конунеро, ки ҳадафи асосиаш  ҷорӣ кардани шариат ва ба ҷазо гирифтор кардани дигарандешон буд, дар либоси Ҳизби наҳзатии ислом, ба расмият дароваранд.

Бино ба нақли Аёмиддин Сатторов ҳодисаҳои солҳои навадуми асри гузашта аз рӯи сенарияи хоҷагони эронӣ тарҳрезӣ гардида буд. Онҳо мехостанд, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон чун давлати соф исломӣ аз рӯи мазҳаби шиапарастӣ бунёд шаваду давлатдориву фармонфармоиро Эрон бар дӯш гиранд. Ба ин кори онҳо фарзандони шуҷою далер монеа гузоштанд. Наҳзатиён ҳаргиз гумон надоштанд, ки бо чунин сади сангин дучор мегарданд. Агар барои пахши ҷанги шаҳрвандӣ пеш аз ҳама руҳи миллӣ, нерӯи хирад, сарҷамъӣ дар атрофии Сарвари давлат асос шуда бошад, пас дар ин ҷода хизматҳои аҳли маънавиёт, зиёиён низ хеле калон буд. Хоҷагони эронӣ ва наҳзатиён дар ҷодаи пиёд кардани ҳадафҳои худ хатои маҳз карданд ва барои ислоҳи вазъӣ ба хотири барангехтани кинаву адоват байни маҳаллҳо ба куштори шахсиятҳои маъруф аз қабили Сафаралӣ Кенҷаев, Минҳоҷ Ғуломов, Муҳаммад Осимӣ, Исҳоқӣ шурӯъ карданд. Ба ин «амали хайр»-и худ ҷавонони гумроҳи тоҷикро, ки дар лаегрҳои террористомодакунии Эрон дар шаҳрҳи Қуму Мозандарон машқу тамрин намуда буданд, ҷалб намуданд. Дар натиҷа ҳисси нобоварии мардум нисбати якдигар зиёд шуд. Аммо роҳбарии оқилонаву дурандешонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сабаб шуд, ки миллат аз вартаи нобудӣ раҳо ёбад.

Муборизаи наҳзатиён дар солҳои минбаъда дар ҷомаи қонунӣ фаъолият кардан идома ёфт. Онҳо ошкорову ниҳон талаботҳои худро дар ҷомеа пиёда карданӣ мешуданд. Масалан   ифротгароёни исломӣ талош варзидаанд  либоси сатри занонро, ки  хоси арабони биёбонгард аст, расми либоспӯшии тоҷикон гардонанд. Мардонро даъват мекарданд, ки шимҳои кӯтоҳ пӯшанду ришак сабзонанд. Ва онҳое, ки шомили ҳизб намешуданд, ба бединию худобадбинӣ муттаҳам мекарданд. Яъне, исломро ба тафриқа ҷудо менамуданд. Дар сӯҳбати як нафар шахсе, ки воқен ҳам дониши диниаш баланд аст, будам. Ӯ аз диндороне, ки ба ҳизби наҳзати ислом аъзо шуданд, шадидан интиқод кард. Қайд намуд, ки ислом ба ҳизб равия ва ахиран ба таблиғ ниёз надорад. Зеро бунёди дини мубинис ислом таблиғи покизагиву одамдӯстӣ аст. Мутаассифона, имрӯз маҳз ҳамин душманони ислом ҳастанд, ки онро ба фирқаю гурӯҳ  ҷудо намуда, аз номи ислом бар зиди ислом кор мекунанд, ки арҷи онро дар он дунё хоҳанд дид. 

Шукрона, ки имрӯз Тоҷикистони мо Тоҷикистони солҳои 90-уми асри гузашта нест. Воқеоти сангину нангини он айёми хатарзо барои мардуми фарҳангпаноҳу сулҳпарвар сабақи бузург гардид. Албатта, душманону бадхоҳони миллату давлат чун гирдоб ба зудӣ сари хешро мехӯранд ва ба ниятҳои нопокашон намерасанд. Вале метавонанд муддате ба зиндагии орому осоиштаамон халал расонида, дар самти бунёдкорию созандагӣ монеа эҷод намоянд.

     Мо, устодони донишкада рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум намуда, чун    тамоми сокинони Ватанамон намегузорем, ки онҳо нақшаву ниятҳои нопокашонро амалӣ созанд. Бо муттаҳидӣ дар атрофи Пешвои муаззами миллат даст ба дасти ҳамдигар дода, аз як гиребон сар бароварда, ба муқобили онҳо муборизаи беамон мебарем, истиқлолияту озодӣ, ваҳдату ҳамдилӣ ва диёри ҳамешабаҳорамонро чун гавҳараки чашм ҳифз менамоем.

 

Искандар Асаттулоев,

муовини директори оид ба масоили иқтисодии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Устодону кормандони факултет пас аз тамошои филми мазкур ба чунин хулоса омадем, ки вақт беҳтарин довар аст. Сафедро аз сиёҳ ҳатман ҷудо мекунад. Анқариб як моҳ пеш филми дигар бо унвони «Решаҳои ноаён» ва баъдтар филми дигар «Манқурт» дар шабакаҳои телевизионӣ пахш шуданд, ки чеҳраҳои манфури ифротиёни наҳзатиро фош сохт. Дар як баромади хеш Муҳиддин Кабирӣ иброз дошта буд, ки Эшони Қиёмииддини Ғозӣ дар махкама ончуноне, ки мақомоти қудратӣ мефармояд мегӯяд, аммо нишондоду иқрори дигар аз фаъолони ҳизб Аёмиддин Сатторовро наҳзатиён чӣ мегуфта бошанд? Ё  ин ҳам сенариясозӣ аст. Не албатта аз чеҳраи ин мӯйсафед маълум, ки ӯ сидқан аз амалҳои кардаи худ пушаймон аст ва аз ҳамсафони худ даъват ба амал меорад, ки он коре ки имрӯз онҳо мекунанд, фардоиён ҳаргиз нахоҳанд бахшид. Яъне, роҳу равиши ҳизб воқеан тундгароӣ буду ҳаст ва инро мардуми оддӣ не, балки собиқ

Ҳадафи ҲНИ ҷавони гумроҳро барои оянда омода кардан аст. Яъне, инҳо мехоҳанд, ки дар кишвар табаддулот намуда, нақшаҳои тарҳрезинамудаи хоҷагони худро дар амал ҷорӣ созанд. 

Воқеан аз нақли нафарони гумроҳшуда бармеояд,   ҷавонони муҳоҷири корӣ ба сабаби надоштани машғулият ва даромади муносиб ба дунболи ислоҳи вазъи худ мегарданд, ки пешниҳоди «ба даст овардани пули хуб бо ширкат дар як ё ду амалиёт» онҳоро фирефта мекунанд.

Мо, устодон аз ҷавонони огоҳу зирак даъват ба амал меоварем, ки ба ҳамсолони худ роҳнамову ёвар бошед. Ба онҳо фаҳмонед, ки наҳзатиён на дӯст, балки душмани миллат ҳастанд.

А. Ваҳҳобов, декани факултети муҳандисӣ- технологӣ, номзади илмҳои техникӣ,

Н.Бобоҷонова, роҳбари Маркази тести донишкада.

А. Рашидов, номзади илмҳои аграрӣ.

Д. Комилова, мудири кафедраи химия ва технологияи хӯрока, номзади илмҳои техникӣ

(дар ҳошияи филми ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳаннам»)

Ҳамаи мо хуб медонем, ки сатҳи маънавиёти ҷомеа аз чигунагии дониши сиёсиву фарҳангии сокинонаш вобастагии калон дорад. Агар дар зеҳну шуури аҳли ҷомеа андешаи солимро ҷо созем, пас миллат ба сӯи ободиву пешрафт майл мекунад. Роҳбари давлати тоҷикон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз рӯзҳои нахустини зимоми давлатдориро бар дӯш гирифтанд, маҳз ба хотири беҳдошти маънавиёти сокинони кишвар, баланд бардоштани фарҳанг ва маданияти аҳли ҷомеа саъй варзиданд. Ва меваи ин кӯшишу заҳматҳои Пешвои миллатро имрӯз мо дар рӯзгори худ дида истодаем. Мутаассифона, ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолии кишвар дар баробари пешрафти маънавиёт, ҳисси худшиносии миллӣ буданд гурӯҳҳое, ки ин ҳама пешравиҳоро чашми дидан надоштанд. Онҳо ба ифротисозиву заҳролудшавии маънавиёти мардум тамоми кӯшишҳои худро равона мекарданд. Бадбахтӣ дар он аст, ки афроди зиёде ба хотири таассуб майл ба чунин гурӯҳҳо доштанд. Бояд зикр намуд, ки дар ҳамаи давру замонҳо боздорандаи рушду пешрафти ҷомеа ва омили нооромиҳову гирифториҳо таассуби динӣ мебошад. Таассуб навъе аз ҳолати рӯҳию равонии шахсест, ки бар эҳсосот асос дорад, на ба ақл. Аз ин рӯ, таассуби динӣ заминаи асосии равонии экстремизм ва терроризми динӣ гаштааст. Шомилшавии аксари аъзоёни ҲНИ низ он солҳо аз рӯи пайравиву таассуб буд. Агар таассуб намебуд наҳзатиён шумораи аъзоёни худро беш аз 25 ҳазор нафар намегуфтанд. Дар суҳбати як нафар аъзои собиқи ҲНИ қарор доштам. Номбурда эътироф кард, ки ба масҷид рафтану дар маҷлисҳои ошкорову пинҳонии наҳзатиён иштирок кардан аз рӯи таассуб буд. Чун ҳамсояам ин амалҳоро анҷом медод, ман низ хостгори ин ҳизб шудам. Аслан дар бораи ин ҳизб ягон маълумоти мукаммале надоштам. Ва иқрор мешавам, ки аксари аъзоёни ХНИ худ намедонистанд, ки аъзои ин ҳизбанд.  Маҳз тафаккури танги баъзе аҳли хурофот, махсусан ҳизби террористиву экстремистии наҳзати исломӣ аст, ки бо истифода аз бовариҳои динии мардум бо дастури хоҷагони хориҷиашон кӯшиш мекунанд монеъи рушду пешравӣ гардида, мардуми диндорро ба бозичаи дасташон дар роҳи хиёнату хилофкорӣ табдил диҳанд.

Аёмиддин Сатторов ва Эшони Қиёмиддини Ғозӣ яке аз муассисон ва мубаллиғони ҳизби террористиву экстремистии наҳзати ислом дар баёнияҳои худ дар филмҳои ҳуҷҷатии «Бозгашт аз ҷаҳаннам» ва «Решаҳои ноаён» иқрор шуданд, ки онҳову садҳо нафар ҳанӯз даврони шӯравӣ дар интихоби мавқеъ хатои калон кардаанд. Маҳз ин нафарон, ки аз адабиёти динӣ бохабар буданду хату саводи исломӣ доштанд бо вуҷуди донишмандии худ ба таассуби роҳбарони олии ҳизб гирифтор гаштанд. Аниқтараш қудрат дар дасти онҳо набуд. Бино бар нақли Аёмиддин Сатторов ин ҳизб дар заминаи ҳизби пурнуфузи Ҷумҳурии исломии Эрон бо номи «Ҳизбуллоҳ» созмон ёфта, барои ҷалби мазҳаби шиа, нооромии ҷомеа равона гардидааст.  Аз нақли ин нафарон маълум мегардад, ки ТЭТ ҲНИ ва хоҷагони хориҷиашон, ки мехоҳанд мардуми тоҷик ҳарчи бештар дар чоҳи хурофот ва торикиву ҷаҳолат гирифтор бошад, бо охирин қувваи нопоки худ кӯшиш карда истодаанд дар ҷомеа фитна ангезанд ва тоҷиконро миёни ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун миллати хурофотиву ифротӣ ҷилва диҳанд.

Пас аз ба сари қудрат омадани Муҳиддин Кабирӣ хоҷагони эронӣ аз он табли шодӣ заданд, ки нафаре ба роҳбарияти ҳизби наҳзати исломӣ омад, ки оромони чандинсолаи онҳоро пиёда месозад. Барои тақвияти ҳизб маблағҳои калон фиристода мешуд. Мубаллиғони ҳизб қисме аз ин маблағҳоро барои рушди соҳибкории худ сарф мекарданд. Яке аз чунин соҳибкорони муваффақ Илҳом Ёқубов, сарвари ҲНИ дар шаҳри Хуҷанд буд, ки бо бизнеси мошини худ дар шимоли кишвар ном бароварда буд. Наим Самиев, роҳбари ҲНИ дар вилояти Суғд низ тавассути шогирдони хеш дар мулки Русия низ аз фурӯши меваҳои хушк даромади беш мегирифт. Сарчашмаҳои молиявии ин бизнесменони наҳзатӣ маҳз маблағи хоҷагони эрониашон буд. Бизнес роҳи худро дошту онҳо бо баргузории  ҷаласаву брифингҳо, нашри китобу брошураҳо ва мақолаҳои муғризонаи хеш дар нашрияи «Наҷот» сафи таассубкоронро зиёд мекарданд. Нақши ҲНИ дар хориҷи кишвар, хосса дар мулки Русия низ калон буд. Cайидқиёмиддин Ғозӣ иқрор шудааст, ки дар Федератсияи Русия барои ҷалби аъзо ва фиристодани онҳо ба шаҳрҳои Қуму Мозандарони Ҷумҳурии исломии Эрон барои омодагии ҳарбӣ кӯшишҳои зиёде кардааст. Ин нуктаро Аёмиддин Сатторов низ тасдиқ карда, афзудааст, ки садҳо ҷавонони тоҷик бо дастури Муҳиддин Кабирӣ дар ин шаҳрҳо аз лагери террористомодакунӣ мегузштанд. Ва хоҷагони Эронӣ бо Муҳиддин Кабирӣ нақша доштанд, ки дар Тоҷикистон табадуллоти давлатие анҷом дода, сокинонро маҷбуран ба шиапарастӣ даъват созанд. Худи Муҳиддин Кабирӣ низ дар яке аз муроҷиатҳои худ гуфта буд, ки «Ин бор бо ғалаба хоҳем баргашт». Ин ҷо суоле бармеояд, ки аз куҷост чунин боварию эътимод? Посухи савол он аст, ки Муҳиддин Кабирӣ ба сарварони худ эътимоди зиёд дошт ва дорад.

Аммо ҳар чи қадаре Муҳиддин Кабирӣ «бегуноҳии худ»-ро исбот карданӣ мешавад, ҳамон андоза гуноҳҳои кардааш рӯи об баромада истодааст. Ва мардум имрӯз чеҳраи аслии ин инсони манфурро дида истодаанд. Яъне решаҳои ноаёнии ҳизб аён гардида, нафарони наздикаш ӯро тарк карда истодаанд. Охир ба ки ҷаҳаннам лозим аст. Бозгашт аз ҷаҳаннам ба мулки озоду биҳиштии кишвар онҳоро ба зиндагии ростин ҳидоят мекунад. Пас Кабирӣ ва «ёрони бовафояш»ҳеҷ вақт пирӯз нахоҳанд шуд. Зеро бунёди қасри зулму истибдод зуд мешиканад.