Имрӯз дар ҷаҳони ислом як қатор ҳизбу ҳаракатҳои ифротгароӣ дар заминаи эътиқодоти динӣ амалкунанда арзи ҳастӣ доранд, ки аз ҷониби қудратҳои ҷаҳонию минтақавӣ бо мақсади амалӣ сохтани манофеи геополитикиашон ба кишварҳои Осиёи Марказӣ, аз ҷумла Тоҷикистони соҳибистиқлол интиқол ёфта, имконияти дар оянда вайрон кардани мувозинати динию мазҳабӣ, вазъи сиёсию идеологӣ ва субботу амнияти ҷомеаро доранд.

Мутаассифона, доираҳои муайяне дар ҷаҳони муосир мавҷуданд, ки дар ноором сохтани вазъи сиёсии кишварҳо даст дошта, бо ин роҳ мехоҳанд, ҳадафҳои иқтисодии худро пиёда созанд. Ин гурӯҳҳо маҳз аз заифии дониши дунявию динии мардум истифода намуда, зери шиори «ҷиҳод» сохтори мавҷудаи кишварҳоро фалаҷ карда истодаанд, ки аз ин вабои идеологӣ ягон давлат эмин буда наметавонад. Зеро технологияи муосир пайвандгари ин равандҳо мебошад. Дар натиҷаи чунин амалиётҳои ифротгароӣ бо номи исломиён шумораи зиёди аҳолии бегуноҳ ба ҳалокат расида, нисбат ба дини мубини ислом ҳисси бадбинии мардуми ғайримусулмонро ба вуҷуд меорад.

Бо мақсади пешгирии фаъолияти экстремистӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсису бақайдгирӣ ва амалкардани ташкилотҳои экстремистӣ  ё  созмонҳое,  ки  ба  экстремизм мусоидатмекунанд,  тарғиби  экстремизм  ва паҳн кардани маводи экстремистӣ манъ аст.

Мутобиқи моддаи  8-и  Конститутсияи мамлакат дар Тоҷикистон ҳаёти ҷамъиятӣ дар асоси ҷараёнҳои гуногуни сиёсӣ ва идеологӣ инкишоф меёбад. Ягон идеология, аз  ҷумла динӣ,  наметавонад идеологияи давлатӣ бошад. Ташкилотҳои динӣ,  ки  аз давлат ҷудоанд,  ба корҳои давлатӣ дахолат  карда  наметавонанд.  Ин  чунин маъно дорад,  ки  дар давлати дуняви ё чун Тоҷикистон муассисаҳои динӣ аз  давлат ҷудо  карда  шудаанд ва онҳо имконият надоранд,  ки  ба фаъолияти мақомоти давлатӣ таъсир расонанд. Ва мувофиқи моддаи 28 Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон «ҳар кас ҳуқуқ дорад муносибати худро нисбат ба дин мустақилона муайян намояд…»

Яке аз чунин ҳизбҳо, ки солҳои сол мардум, хосса мутақидони дини мубини ислом ба он таваҷҷӯҳ доштан ҳизби наҳзати ислом ба чунин гурӯҳҳои тахрибкор ворид шуд. Аслан ҷавҳари пайдоиши онро тавре Аёмиддин Сатторов, яке аз муассисони ҲНИ мегӯяд ба ҳизби террористии «Ҳизбуллоҳ» рабт медонанд.

Ин ташкилот бо истифода аз пуштибонии худ ҳар рӯз барои ҷомеаи ҷаҳонро ҳушдор додан ба қавле аз таги нохун чирк мекобад, ки таъсиси  Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ далолати гуфтаҳои болоист. Ин кумита, ки ба он гурезагони наҳзатӣ шомиланд, мехоҳанд, ки аз қисматҳои маҳкумшудагон истифода баранд. Аввал ин ки онҳо номардона ҳамсафони худро партофта гурехтанд ва акнун дар шароити хуби зиндагӣ онҳоро боз истифода бурда истодаанд. Тазйиқу истинтоқ нисбати маҳкумшудагон аз  ҷониби давлат нест ва нахоҳад буд.

Дар шароити кунунӣ вазифаи ҳар як фарди ватандӯсту ватанпарвар, миллатдӯсту хештаншинос, алалхусус ҷавонон, ки ҳамчун нерӯи асосии пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбанд, аз он иборатаст, ки аз таълимоти гурӯҳҳои манфиатҷӯе, ки дини мубини исломро бо терроризму экстремизм айният медиҳанд ва тундгароиро омили ҳифзи ислом муаррифӣ мекунанд, худдорӣ намоянд, зеро дар натиҷаи гароиш ба ин гунна ҳизбу ҳаракатҳои радикаливу экстремистӣ ҳам ҷони худро аз даст медиҳанд ва ҳам сабаби аз байн бурдани ҷони ҳазорон нафарони дигар мегарданд. Бояд ҳар як шаҳрванд, ҳар як фарди ин ҷомеа барои ҳифзи истиқлолият ва якпорчагии кишвар талош варзад. Зеро ояндаи халқу миллати тоҷикро бе мавҷудияти давлати миллии тоҷикон тасаввур кардан ғайриимконаст.

Хайринисо Темирова,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

номзади илмҳои педагогӣ

Нашр шуд: 31 августи 2018

Дида шуд: 2585 маротиба

 Кишвари мо, ки дар айни замон марҳилаи рушду тараққиёт ва пойдорнамоии сулҳу суботро аз сар мегузаронад, талош варзида истодааст, то дар роҳи тайкардааш муваффақу комгор бошад. Аммо ин пешравӣ ва ободиву озодии миллати моро бархе чашми дидан надошта, мехоҳанд, ки фазои  орому софи  моро вайрон намоянд. Мо мардуми бофарҳангу соҳибтаммадун ва қавиирода ҳастем. Ба нафаре чун хоини миллат бар зарари мардум рафторҳои нохалаф кардааст, дар ин марз ва дар миллати мустақил роҳ нахоҳем дод ва афкори он нафаронро ҳатто дар зеҳни худ ҷой ҳам намекунем.

Имрӯз, ки Ҳукумати Ҷумҳуриамон барои баланд бардоштани нархи симкортҳо ташаббус менамояд, мо низ ин иқдоми ҳукумати мамлакатро ҳаматарафа ҷонибдорӣ менамоем ва бо изҳори қаноатмандӣ иброз менамоем, ки танҳо ҳамин тадбир метавонад, низоми баҳамоии тартиботи сиёсиро ҳам дар дохил ва  ҳам дар хориҷи кишвар ба ҷо орад. Мо медонем, ки ин омил барои пешгирии ҳамагуна ҳодисаҳои номатлуб дар миёни аҳолӣ, хосатан истифодабарандагони симкортҳо равона гардидааст. Имрӯз истифодаи васеъ ва бемаҳдуди симкортҳо, ки барои харидории он маблағи ночизе сарф мегардад, аксар ҷавонон ва истифодабарандагони онро гумроҳу фирефта намудааст, яъне бо воситаи симкорт ба сомонаҳои иҷтимоӣ эшон ворид гардида, хабарҳои бемантиқу бемаънии гурӯҳҳои ифротиро мехонанду видеороликҳои ифротиро тамошо менамоянд. Агар тоифае аз онҳо дарки асосии чунин ахборотро пайдо намоянд, баъзеи онҳо аз нодурустфаҳмии худ аз он пайравӣ менамояд. То кунун ба ҳолатҳое вохӯрдем, ки бо воситаи сомонаҳои иҷтимоӣ ҷавонони моро ба ҳар гуна роҳҳои бад бурда, онҳоро бо роҳи фиребу найранг ба гурӯҳҳои терористиву экстремистӣ ворид сохтанд. Бо чунин амали зишти хеш ҳаёти чандин нафар аз ҷавононро барҳам дода, эшонро ба доми макру фиреби худ кашиданд.

Боло бурдани нархи симкортҳо дар Тоҷикистон ба ҳадде айни муддаост, ки ҳоли ҳозир низ тарафҳои мухолифатпазир ба оромии сиёсии мамлакати мо тавассути шабакаҳои интернетӣ ҳар гуна хабарҳои бемантиқ паҳн карда, ба оромии сиёсии мо халал ворид намуда истодаанд. Аз ин лиҳоз ҳар қадар, ки нархи симкортҳо баланд бардошта шавад аз беҳудаистифодабарӣ мардум даст мекашанд ва ба ҳамин тариқ тартибот низ дар ҷомеа ба таври зарурӣ ҷорӣ мегардад. Ва сафи онҳое, ки ҳатто ба хориҷиён аз номи худ симкортҳоро харидорӣ менамуданд, бардошта мешавад.

Ҳоло аз изҳороти баъзе нафарони аз мамлакат берун ҳайрон мемонем, ки ба қонуни ё ғайриқонуни будани  ин иқдом ба эшон чи зарурат овардааст, ки ақидаҳои зиддидавлатиро дар сомонаҳои иҷтимоӣ паҳн намудаанд. Аввал ин, ки ин ташаббус барои батартибдарории низоми истифодабарии симкортҳо дар миллат аст, на барои ин ки ғазаби дигаронро биёранд. Масъалаи рӯзи 31 августро чун рӯзи Бойкоти симкортҳо эълон намудани онҳо худ аз иғвоангези миёни мардуми кишвар шаҳодат медиҳад. Мақсади асосии онҳо фикри киссаи мардум нест, балки фикри манфиати худашон аст. Ин болоравии нарх дар Тоҷикистон ба киссаи мардум зарар меорад ва халқро ба бепулӣ меорад, танҳо восита асту баҳонае барои пешравии кори худ. Барои он, ки паҳни ташвиқоти бемаънии  хеш бо воситаи ҳамон симкортҳои бешумуре, ки имруз мо онро хеле васеъ истифода менамоем, ба авҷи боло равад.

Дар итмоми сухан иброз менамоям, ки набояд касе зидди ин ташаббуси пешгирифтаи Хадамоти алоқа гардад. Зеро танҳо ҳамин омил метавонад, ки барои ҷорӣ намудани тартиботи сиёсӣ дар ҷомеа кӯмак намояд. Мо ҳама тарафдори он ҳастем, ки бигзор ҳамин тадбир роҳандозӣ гардад ва миёни ҷавонон ақидаҳои истифода шабакаҳои интернетӣ ба кас роҳатбахш ва дигар афкорои бегона аз байн равад. Итминони комил дорем, ки бо ин васила садди роҳи чанде аз амалҳои номатлуби мухолифинро гирифта, ҳаёти осоиштаи мардумро барқарор хоҳем кард.

Тоҷику Тоҷикистониён худ мардуми босаводу бофарҳанганд ва медонанд, ки кадом роҳ барои зиндагии шоистаи мардум ҷоиз аст. Аз ин рӯ ягон ҳоҷате вуҷуд надорад, ки мардумро бо чунин суханони фитнаангез алайҳи якдигар шӯронида, вазъи оромиро муташанниҷ гардонанд.

Хуршед Худойбердиев,

номзади илмҳои математика,

дотсент, мудири кафедраи барномарезии ДПДТТ

Нашр шуд: 30 августи 2018

Дида шуд: 2546 маротиба

Тайи моҳҳои охир дар расонаҳо аз ҷумла «Ахбор.сом» ва «Паём.нет» зиёд матолиб оиди  фаъолияти норавшани ҲНИ ба мушоҳида мерасад. Маълум, ки муаллифони ноайён, аз хоҷагони шиапарасти худ манфиатдор буда, мекӯшанд ҳарфи дурӯғро рӯи қоғаз оварда, кишвари моро бо ҳар гуна восита бадном созанд. Ин амали ба ном «Худотарсон» чандон аз рӯи мардигарӣ нест. Чунончи онҳо рӯзи гузашта дар шаҳри Варшава таҳти унвони кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ изҳорот қабул намуда, аз ҷомеаи ҷаҳонӣ даъват ба амал оварданд, ки ба мушкилоти махбусони сиёсии дар маҳбасхонаи кишвар буда, расидагӣ намоянд. Ба гуфти онҳо дар махкамаҳои кишвар ба хотир додани нишондоди бардурӯғ онҳоро маҷбур мекунанд. Ин тӯҳмати маҳз аст. Зеро ҷониби Тоҷикистон барои исботи ташкилоти террористию экстремистӣ будани ҲНИ  маводхои зиёде дорад. Худи вожаи исломро дар шеваи фаъолияти худ корбурд кардан ва манфиат ба даст овардан гуноҳест азим ва нобахшиданӣ, ки онҳо боз ба иғвову дасиса даст задаанд. Чун аксари мо ба Худову расул эътимоди кулл дорему Худоро бо дил мешиносем ҳатман дар гӯшаи диламон пас аз чунин таблиғот ангезаи нобоварӣ нисбати давлат эҳсос карда мешавад. Маҳз бозӣ кардан бо эҳсоси мардум буд, ки мо сабақи талхеро дар гушту нохуни худ эҳсос намудем..

Бояд иқрор шуд, ки ислом ба гурӯҳ, қисм ё худ ҳизбе, ки тафриқандозиро миёни мардум эҷод менамояд, ниёзманд набуд ва нахоҳад монд. Таҷрибаҳо нишон медиҳанд, ки дар кадом давлату миллате, ки ҳизби сиёсии динӣ мавҷуд бошад дар он ҷоно оромию тарсу ваҳшоният ва куштору ҳодисаҳои хатарнок хуруҷ дорад. Аз ин рӯ ин ташаббус шоистаи дастгирӣ мебошад.

Зеро ба андешаи мо сабаби аз фаъолият мондани ҲНИ маҳз сиёсати нодуруст, нигоҳи нобаробар ба мардум  мебошад. Ин ҳизб фаъолияташ чӣ кори манфиатбореро ба халқ анҷомдод? Бидуни ин ҳизб ҳам ҳама мардуми тоҷик мусулмонанд ва ниёз ба ҳизби исломӣ надоранд.

Шукрона барои мардуми тоҷик ҳамаи шароитҳо барои таҳсил, истироҳат, зисту зиндагонӣ ва кору фаъолият фаровон аст.Вале, ташкилкардани ҳизб бо номи «Наҳзати ислом» магар дуруст аст? Зеро ки исломин маданият, ибодат, гузаронидани расму оин, рукнҳои динӣ ва ҳаёти инсониро тарғибу ташвиқ менамояд. Барои намозгузорони мамлакат масчидҳои ҷомеъ ва марказӣ дари худро боз намудааст то ки мардум ибодат кунанд. Ё тарҷимаю тафсири китоби муқаддаси Қуръони карим ба забони тоҷикӣ, эълон гардидани бузургдошти Имоми Аъзам, бозгардидани муассисаҳои таълимии қонунии исломӣ ва даҳҳои дигар чорабиниҳо аз таваҷҷӯҳи асосӣ ба шумор рафта, дониши динию дунявии шаҳрвандонро сол аз сол қавитар ва огоҳтар менамояд.

Шояд савияи дониши мо то имрӯз намерасид вале имрӯз ҷаҳонбинӣ, сатҳи маърифат ва муносибат бо дин дигар шудааст. Манзур аз гуфтаҳои боло дар он аст, ки қонунгузорӣ оиди фаъолияти бисёр ҳизбӣ иҷозат медиҳад ва иҷозат ҳам дод. Вале ҷавонону шаҳрвандони мо медонанд ва ниёз ба иттилоъ ҳам надоранд, ки ҷомеаи мо ба ҳизби исломӣ ниёзманд нест.

Ба мисолидигар, баромад кардани баъзе аъзоён ва гӯё пешвоёни ҲНИ дар маърака ва расму оинҳои динӣ – мардумӣ оид ба ҳидояти мардум ва ошноӣ аз ақидаҳои динӣ ин хизматионҳо нест. Ин ҳама анъанаҳои динӣ ва маросимҳое, ки солҳои сол идома ёфтаистодааст, бидуни фаъолияти ин ҳизб ҳам мардуми Тоҷикистон ҳама мусулмонанд ва аз дину диндорӣ бархӯрдоранд. Аксари мардумони Тоҷикистон тарафдори исломи анъанавие мебошанд, ки дар тӯли 70-соли ҳокимияти Шӯравӣ ва то имрӯза рӯзи вуҷуд дорад.

Боварии комил дорем, ки кулли шаҳрвандони Тоҷикистон бо зиракии сиёсӣ, эҳсоси баланди ватандӯстӣ, дониши комил ва андешаҳои солиму созанда минбаъд низ барои рушду нумӯъ ва пешрафти рӯзафзуни кишвари соҳибистиқлоламон саҳми бештар хоҳанд гузошт.

Таиба Бобоева,

номзади илмҳои филологӣ,

устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ  

Нашр шуд: 31 августи 2018

Дида шуд: 2648 маротиба

Изҳороте, ки рузҳои охир дар сомонаҳои иҷтимоӣ аз ҷониби Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ роҷеъ ба мавҷи нави шиканҷа паҳн гардидааст, руирост тӯҳмат задан ба низоми давлатдории миллӣ аст. Бояд гуфт, ки изҳороти бемаънии наҳзатиён, ки бо иқдоми онҳо чунин изҳоротҳо нашр мешавад,  наметавонад, афкори ҷомеаи ҷаҳонро дигар кунад. Зеро  маҳбусонро ягон нафар ба хотири пушаймонӣ аз фаъолияти сиёсии худ, сиёҳ кардани ҲНИ ва узрхоҳӣ аз мардуми кишвару даъват ба парҳез намудан аз дастгирии ин ҳизби мухолиф, изҳорот диҳанд.

Асли воқеаро ҳама медонад, ба мисоле, ки «Он чи аён бошад, ҳоҷат ба баёнаш нест», аз ин ру корнамоии бадкирдорони ин ҳизбро таи салҳои охир хама дар хотир дорад. Алайҳи кишвари ободу озод чи бесару сомониҳоро оварданд, тамоми мардум медонанд ва дигар ҳоҷат ҳам нест, ки мақомоти дахлдор маҳбусони сиёсиро талаб намоянд, ки бояд изҳороти иқрор шудани Айёмиддин Сатторовро пайравӣ намоянд. Мусаллам аст, ин ҳизб дар кишвари мо ҳизби ифротгаро эълон гардида, дар ҳоле, ки миллати ру ба тараққӣ ниҳодаву дар роҳи мустақили гом мезад, ба ҷои пайравӣ намудан аз сулҳу суббот, кӯшиш намудан то миллати моро ба майдони ҷангу набард мубаддал кунанд ва фазои оромиро дар кишвар халалдор намоянд.

Аллакай ҳама медонад, ки қувваи онҳо ҳақиқӣ нест, агар он қувва ягон асос медошт, чунин изҳороти бемантиқро баён намекарданд. Дар итмоми сухан иброз менамоям, ки мо мардуми халқи тоҷик ҳар як зарраи хоки ватанро пос медорем ва намегузорем, ки касе онро дар гирдоби худ ба умқи яғмо барад.

Абдушукур Назаров,

доктори илмҳои иқтисодӣ, профессор,

устоди кафедраи иқтисодиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд,

собиқадори меҳнат

Нашр шуд: 30 августи 2018

Дида шуд: 2551 маротиба

Тайи солҳои охир ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ифротгароӣ ва динию мазҳабӣ бо амалҳои ғайриинсонӣ авзои сиёсии сайёраро ноором карда, ҳаёти осоиштаи мардумро зери хатар мегузоранд. Мусаллам аст, ки терроризм ва ифродгароӣ яке аз зуҳуроти номатлуби ҷомеаи ҷаҳонӣ ба ҳисоб рафта боиси ба миён омадани  оқибатҳои  нохуш гардидааст. Бадбахтӣ он аст, ки сафи чунин ҳаракатҳо сол то сол зиёд гардида, онҳо аз ҷониби гурӯҳҳои махсус маблағгузорӣ мешаванд. Масалан ҲНИ барои ҷомеаи кишвари мо чун ҳизби террористиву экстремистӣ хатари бештар дорад. Зеро тавре мо медонем, ин ҳизб бо ҷомаи қонунӣ пӯшонидан солҳои сол ба тавр пинҳонкорӣ фармудаҳои ҳоҷагони худро иҷро мекарданд. Натиҷа ҳамин шуд, ки аксаран барои хиёнат ба Ватан, кӯшиши табадуллоти давлатӣ имрӯз паси панҷара нишастаанд.

 Мубаллиғони ҳизб барои ноором кардани вазъи ҷомеа ҳар гуна изҳоротҳои бесару нӯгро миёни омма паҳн мекунанд, ки навтарин он ин таъсиси  Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ роҷеъ ба мавҷи нави шиканҷа мебошад. Дар изҳорот онҳо рӯирост ҷониби давлат ва Ҳукумати кишварро айбдор мекунанд, ки барои маҳкумшудагон фишори равонӣ намуда, онҳоро мавриди шиканҷа қарор медиҳанд. Ин ҳама дуруғи маҳз аст. Зеро ягон амали ғайриқонунӣ нисбати маҳкумшудагон карда намешавад. Ин ҳама сохтаю бофтаи наҳзатиён аст. Дар ин марҳилаи ҳассосу печидаи ҷаҳони муосир дар посух ба чунин изҳоротҳои бардурӯғ мафкураи миллӣ ва заковати азалӣ худро тақвият бахшем.  Дар хатми сухан бо итминони комил гуфтанием, ки роҳи пешгирифтаи ин ватанфурӯшон, мазҳабфурӯшон хато ва оқибати он саргумӣ мебошад.

Бакаев Мирзохамид, мудири кафедра номзади илмҳои техникӣ,

Авезова М.М., доктори илмҳои иқтисодӣ,

 Раупов К.С., номзади илмҳои иқтисодӣ,  

Нашр шуд: 31 августи 2018

Дида шуд: 2425 маротиба

Сабақи таърихии солҳои 90-уми асри сипаришуда то ҳол асари хешро дар хотираи мардум боқӣ гузошта, аз ҷиҳати равонӣ ба руҳияи ҷомеа таъсири амиқ гузоштааст.   

Тоҷикистони соҳибистиқлол қадамҳои хешро дар арсаи байналхалқӣ устуворона гузошта, кўшиш ба харҷ медиҳад, ки баҳри ободонӣ ва суботи ҷумҳурӣ  ҳар чӣ бештар камари ҳиммат бандад. Халқи тоҷик дар атрофи Пешвои миллат сарҷамъ гардида, дар осмони софу беғубори кишвар бо меҳнати софдилона пайи меҳнати ҳалоланд ва ин ҳамдилӣ аз ваҳдату ягонагии тоҷику тоҷикистониён дарак медиҳад.

     Фаъолияти ғайрисозанда, иғвоангезанда ва ғаразҳои таҳрибкорона ва экстремистии  бархе аз чеҳраҳои ба қавли ношукурбандаҳо аз ҷониби тамоми ҷавонон маҳкум карда мешавад ва тарафдори ҷиддии қатъ карда шудани фаъолияти чунин ашхосон ба монанди хиёнаткоронанд.  Ин ҷо нуқтаи асосиеро бояд тазаккур дод, ки  фаъолияти носозгори як қабил ифротиён замоне мардумони бегуноҳеро ба таҳлука овард. Ҳолатҳоеро дучор гардиданд, ки мардумони бечора ва бегуноҳ аз рўи ин бадтинатон барои бурдаи нон дар навбат меистоданд ва шумораи зиёди модароне дар ҳасрати ҷигарбандони гумкардаашон ғам мехӯранд. Ҳамаи ин ҳодисаҳои даҳшатовар ба ҳеҷ ваҷҳ зи хотираҳо зудуда нахоҳад гашт, зеро фаъолияти амалҳои ифротгароёнаи баъзе аз нафарони хиёнаткор имрӯз низ боиси ташвиши ҷомеаи муосир гаштааст.

Бо вуҷуди он ки дар мамлакати мо сулҳу субот ва ороми ҳукмфармост, холатҳоеро вохўрда истодаем, ки барои вайрон намудани фазои истиқлолият қавваҳои бегона истифода шуда истодаанд. Ҳар кадоме аз он нафарони бадкирдор, ки қасди талаф додани сулҳу моро мекунад, бояд донад, ки ин мустақилӣ ба осонӣ ба даст наомаддаст, ки чунин ба осонӣ аз даст равад. Барои он ки ба мо имруз дурахшон фароҳам ояд ҷони ҳазорон абармардони далеру ҷасур нисор гардиддаст. Аз ин хотир ба ҳамаи ҷавонони саодатманди диёр даъват ба амал меорам, ки барои пос доштани номи ниёгон номи ононе, ки имруз ва фардои моро бо диловариву шуҷоати хеш равшан намуданд, талош варзанд то вориси арзандаи эшон бигарданд ва барои шукуфоии милатамон ташаббусҳои созандаро ба нафъи миллату давлат амалӣ гардонида, саҳме гирифта бошанд, ки ҳамеша Тоҷикистон чун давлати соҳибтамаддун ва соҳибфарҳанг дар миёни дигар давлатҳои пешқадам арзи ҳастӣ намояд.

Шахсан камина ба хотири тақвияти дониш, сафедро аз сиёҳ фарқ кардан зиёд ба расонаҳои хабарӣ таваҷҷуҳ дорам. Вақтҳои охир гурӯҳе бо номи “Озодандешон” ва ҳизби мамнӯи ҲНИ, ки рисолату моҳияташ ба ҳамагон аён аст, мехоҳанд бо оддитарин камбудӣ санг ҷониби давлат партояд. Ман шахсан мавҷуд будани рақобати сиёсиро қабул дорам. Аммо рақобат солим бошад. Ба фаъолияти дигар ҳизбҳои сиёсии пешрафтаи олам дида медӯзаму ба худ савол медиҳам, ки чаро ҲНИ миёни мардум маҳбубият пайдо накард. Чаро кам касон аз рисолати ҳизбии онҳо бо некӣ ёд меорад. Чаро Кабириро чун олими тавоно васф намекунанд, чаро ҳизбе, ки ба он исломро рабт доданд ба умқи дили мардум роҳ наёфт. Посухи ҳамаи ин саволҳоро дар намоиши видеоии “Решаҳои ноайён” ва “Бозгашт аз ҷаҳаннам” дарёфтам. Саидқиёмиддин Ғозӣ ва Аёмиддин Сатторов дар гузаштаи наздик аз афроди наздик ба роҳбарияти олии ин ҳизб буданд. Ва ман то ҷое аз рисолати онҳо дарак доштам. Пештар низ онҳоро чун шахсиятҳои калидӣ мешинохтам. Зеро дар мубоҳисаҳои сиёсии ҳизбҳои амалкунада дар вилояти Суғд, ки бо иқдоми САҲА  ширкат меварзидам. Роҳбари бахши дар вилоят будаи ҲНИ Наим Самиев аз ин нафарон ёд меовард. Вақте ин нафарон аз амали худ пушаймонӣ изҳор намуданд, чи ҷои ҳоҷат ба дигарон аст. Пас наҳзатиён  бо баҳонаи дигаре ба ҷузъ сиёҳкунии давлат дар мавриди маҳбусон наёфтанд. Аслан роҳбарони ҳизб худ амали ноҷавонмардона намуданд. Агар онҳо бегуноҳ мебуданд, барои ҳимояи онҳо дар Ватани хеш мубориза мебурданд, на ин ки мисли рӯбоҳ дум хода намуда, имрӯз бо роҳнамоии хоҷагони эронии худ дар Варшававу Дормунт пикетҳои сохта ташкил намекарданд.

Ҳаволаи ин масхарабозон ба Худост. Давлати тоҷикон такя ба миллати соҳибхиради худ дорад. Дасти тавонои давлат дар ҳамбастагист ва ин тифоқӣ ҳаргиз завол намеёбад.  

Анвар Ҳоҷиев,

номзади илмҳои техникӣ, дотсент,

устоди кафедраи таъминоти барқи ДПДТТ,

собиқадори меҳнат   

Нашр шуд: 30 августи 2018

Дида шуд: 2570 маротиба

Бешак рафтору кирдор ва амалкарди хоинони миллати тоҷик террористони наҳзатӣ, анҷумани бо ном озодандешон, гуруҳи 24, ҷунбиши ислоҳотгарон ва амсоли инҳоро мушоҳида намуда, ба хулосае омадан мумкин аст, ки ин хиёнаткорони лаъин бо ҳар роҳу восита мехоҳанд, вазъи ороми ҷомеаи имрӯзаро халалдор намоянд.  Аслан агар ба фаъолияти роҳбарони ин ташкилотҳои ифротӣ, хиёнаткорони миллат назар афканем маълум мегардад, ки инҳоро пайравӣ кардан на ба тарозуи ақл рост мегираду на ба тарозуи одамигарӣ. Зеро кореро, ки  хиёнаткорони миллат анҷом медиҳанд, боиси нафрат аст. Масалан, тӯҳмат задан нисбати амалкарди мақомотҳои қудратӣ дар мавриди буду боши маҳбусони сиёсӣ на аз рӯи одамгарист. Муҳиддин Кабирӣ яке аз гумроҳон ва хиёнаткоронест, ки чунин идеяҳои иғвоагензро паҳн мекунад.   Бояд қайд кард, ки ҷонибдорони ин теғдорони хиёнаткор душманони ашадии халқу милллат мебошанд. Онҳо бар зидди ҳама гуна ҳуқуқу озодиҳои инсон баромад намуда, озодии виҷдон, озодии дин ва мавҷудияти давлати қонуниро инкор мекунанд.

Дар баробари ин ба ҷавонони саодатманди Ватани маҳбуб муроҷиат менамоем, ки бояд аз пайравӣ ба ин гумроҳон, теғдорони хиёнаткор канораҷӯӣ намоянд, зеро инҳо на ба модар, на ба падар, на ба Ватан, на ба миллат, на ба мазҳаб, на ба зан, на ба фарзанд раҳму шафқат надоранд, ба ҷуз хоҷагони эронии худ. Аз ин рӯ, дар сурати ба домашон афтодан, онҳо моро ҳамчун моли муфт соҳибӣ намуда, ҳаёти ояндаи босаодаттамонро хоҳанд сӯзонид.

Усмонов Шӯҳрат Заурович, номзади илмҳои техникӣ, мудири кафедраи сохтмон,

Маъмуров Маҳмуд, номзади илмҳои техникӣ, собиқадори меҳнат,

Мухаммедов Ӯктам, номзади илмҳои техникӣ

Нашр шуд: 31 августи 2018

Дида шуд: 2487 маротиба

 Ҳоло мо дар чунин як шароите, умр ба сар мебарем, ки давлат соҳиби истиқлолият асту ба ягон эътиқоди мардум монеа намесозад. Мо бояд шукронаи онро кунем, ки чунин озодии дину виҷдон дар давраи гулгулшукуфои шӯравӣ ҳам набуд.  Аз нақлҳои бобоюбибиҳоямон  бар меомад, ки  дар гузашта волидонамон пинҳонӣ ва бо ҳазор тарсу ваҳм дар хонаҳо адои  намоз мекарданд. Ва агар ин амали эшон ошкор шавад, ҷазои сахт мегирифтанд. Хушбахтона, ба шарофати истиклолияти давлатамон мо аз ин асорат ва дурафтодагиву бедини халос хӯрдем.     

Имрӯз давлат пуштибони дини исломе аст, ки ба маънои томаш ҳақиқист. Ба эътиқодоти мардум, ки онҳо кай намоз мехонанду кай ибодат менамоянд касе ба ин сару кор надорад, шароити мусоиди озодии мутлақро барои тоату ибодат муҳайё кардааст. Пас, ин ҳама иғвову  кинаҷӯи ва  баҳонахоҳиро зарурат чист намефаҳмам? Фаромӯш кардан он қадар кори осон нест, ки дар гузаштаи начандон дури мо чи қадар ҷавонону наврасони мо, ки гирифтори доми гурӯҳҳои ифротгоро гашта буданд онҳоро аз кишварҳои хориҷа бар гардонида, аз чанголи ифроту терроризм халос наҷот дода буданд. Ин миннати кори карда нест, танҳо дар омади сухан гуфта гузаштан хеле рамзист, агар давлат аз ояндаи наврасону ҷавонон пуштибонӣ накунад ва онҳоро амнияти онҳоро таъмин  насозад пас ин вазифаи кист.

Ҳизби мамнӯи ТЭТ ҲНИ, ки сабабгори асосии ҷанги шаҳрвандӣ дар кишварамон аст, аз имконияти фарохе, ки давлат ба онҳо додааст, тӯли беш аз 23 соли фаъолияти пас аз истиқлолият ба даст овардани кишвар барои ифроти намудани ҷомеа саъй варзид. Ҳар як узви фаъоли он фаъолияти таҳрибкорона бурда, мехостанд оташи алангаи нафрату надомаоро дар ҷомеа сар зананд. Он нафароне, ки имрӯз маҳбусанду наҳзаьтиён онҳоро “маҳбуси сиёсӣ” мехонанд, худ медонанд, ки барои кадомин амалҳояшон паси панҷара рафтаанд.

Дар изҳороти “Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ”, ки ташкилкунандааш шахсан Муҳиддин Кабирӣ аст, омода аст, ки маҳбусон зери шиканҷа қарор гирифта истодаанд. Ин маълумот аз куҷост. Онҳо чанде пеш Хайрулло Мирсаидов ва Бузургмеҳр Ёровро низ гуфта буданд, ки маҳбусони сиёсианду барои додани маълумоти бардурӯғ мавриди шиканҷа қарор додаанд. Аммо онҳо дар мусоҳибаашон иқрор шуданд, ки ягон зулму истибдодро нисбаташон раво надиданд. Пас онҳо дигар мавзӯи ҳангоматалабӣ наёфтанд. Наҳзатиён аз он ҳиси тарс доранд, ки дар пайравӣ Саид Қиёмиддини Ғозӣ ва Аёмиддин Сатторов дигар маҳбусони ба қавли худашон “сиёсӣ” сирҳои накушодаро мегӯянд. Худи Айёмиддин Сатторов дар мусоҳибаи дуввуми худ қайд намудааст, ягон нафар ӯро маҷбур накардааст, ки бар зидди собиқ ҳамақидаҳои худ барояд. Кабирӣ аз он тарс дорад, ки рӯзи фаношавии ҳизбаш наздик аст, аз ин хотир аз ҷомеаи ҷаҳонӣ талаби дастиёрӣ мекунад.

    Дар муқобили таблиғоти нодурусту тоҷикбадбинии наҳзатиён  давлату Ҳукумати Тоҷикистон падару модарон ва мураббиёну муаллимон  мекӯшанд, ки фарзандонамон дар роҳи рост, бо ҳисси баланди ифтихори миллӣ, руҳи шикастнопазирии дӯст доштани обу хоки диёр ба камол расанд.  Ҷаҳонбиниву дониш ва ақлу заковати мардуми соҳибназари мо дар қиёс ба 20 соли пешин хеле боло рафтааст. Ягон ангеза ва афкори иғвоангез наметавонад идроку фаҳмиши онҳоро дигар кунад. Барои фароҳам овардани чунин шароити созгор мебояд содиқона барои халқу миллати хеш хизмат намоем ва номи ин миллати тоҷдорро дар арсаҳои байналмилалӣ шинохта гардонем.

Абдуқаҳҳор  Бӯриев,

номзади илмҳои физика ва математика,

дотсент, устоди кафедраи физика ва математикаи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 августи 2018

Дида шуд: 2598 маротиба

 Мо, ҷавонони фаъоли ДПДТТ пас аз мутоилаи “Изҳороти Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ» дар мавриди гӯиё шиканҷа шудани маҳбусон ба чунин хулоса омадем, ки рақибони заифи сиёсии мо дар остонаи ҷашни Истиқлолияти давлатӣ, мустаҳкам шудани риштаҳои дӯстӣ бо ҳамсоягон мехоҳанд, ки ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор диҳанд, ки амну суббот ва адолат дар кишвар пойдор нест. Ташкилоти терорристи ҳизби наҳзати ислом пас шикаст андар шикасти худ дар ҷанги иттилоотӣ баҳонаро бофта баромаданд, ки гӯиё маҳбусон зери шиканҷа суханҳои дурӯғро ба аҳли ҷамъият пешниҳод мекунанд. Онҳо Саидқиёмиддини Ғозӣ ва Аёмиддин Сатторовро, ки чеҳраи аслии ҲНИ –ро кушода доданд, ҳамонгуна, ки зери шиканҷаю азоб бардурӯғ нишондод додан унвон мекунанд. Аммо ҳар ду ин чеҳраи тобноки ҲНИ худ иқрор шуданд, ки асли воқеиятро гуфтаанд ва ягон нафар онҳоро ба ин кор маҷбур накардааст. Онҳо бо амри дилу виҷдон аз шармсорӣ назди миллат ба чунин амал даст заданд. Мо ҷавонон   бояд донем,  ки мақсад  ва ҳадафҳое, ки гурӯҳҳои иртиҷоӣ ба мисоли ҲНИ дорад, ин  вайрон намудани сохтори конститутсионии давлат аст. Онҳо дар зеҳну мафкураи ҷавонон эҳсоси бадбинӣ ва нотавонбиниро нисбати миллат талқин месозанд. Исломро ба сиёсат омезиш дода, вазъи мустақили ва сулҳу суботро дар кишвар вайрон мекунанд. Ба маънои дигар эшон дар ниқоби ислом дар ниҳоди ҷавонони гумроҳ амалҳои ифротиро ҷо мекунанд.

Сухану амали аъзоёни ин ҳизб ба ҳамдигар рост намеояд, зеро дар фармудаҳои Худованд инсон ҳаргиз сабабгори канда шудани риштаи умри дигарон набояд бошад.  

Ҷамшед Мирсаидов, сардори бахши кор бо ҷавонони ДПДТТ,

Хиромон Пӯлодова, донишҷӯи курси 4, факултети информатика ва энергетика

Маърифат Мавлонова, котиби масъули нашрияи “Меҳвари дониш”-и ДПДТТ

Рустам Ғуфронов, донишҷӯи курси 3, факултети сохтмон ва нақлиёт

Нашр шуд: 31 августи 2018

Дида шуд: 2655 маротиба

 Тавре аз расонаҳои хабариву иттилоотӣ бармеояд, бо иқдоми раиси  ҲНИ Мухиддин Кабирӣ  барои таваҷҷӯҳи ҷомеаи ҷаҳониро ба мушкилоти худ ҷалб намуданд, ин ҳизб бо ташкили Кумитаи наҷоти маҳбусони сиёсӣ роҷеъ ба мавҷи нави шиканҷа таъсис дода,  кӯшиш карда истодааст, ки худ ва аъзоёни ифротгарашро бо баҳонаҳои гуногун сафед намуда, амалҳои характери терористӣ доштаашро ба гардани худи давлати мо партояд.  Яке аз чунин амали зишти ў гумроҳ намудани ҷавонони мост.

Кабирӣ, ки худ афроди ҷангҷӯ ва ифротгарост, инро пўшида нигоҳ дошта, тавре вонамуд карда истодааст, ки ў ва намояндагонаш ҳамчун як миллати шарики стратегии Тоҷикистон буда, барои нумўи кишвар фаъолият доранд, вале дар асл онҳо, душманони Тоҷикистонро дастгирӣ менамояд, фоҷиаҳои охире, ки дар Тоҷикистон рӯй дод, бо ташаббуси бевоситаи худи Кабирӣ сар зад, хотири тамоми мардумро аламзада намуда, модарони зиёдеро ба вартаи доғи фарзанд андохт. Бо мутаҳамми беш идао намуда, ки ба ин фоҷиаи даҳшатовар ҳеҷ дахолате надорад. Ин худсафедкунии Кабирӣ ягон асосе надорад ва   онҳое, ки дар он  ҳизб намояндагӣ мекарданд, аллакай медонанд, ки дар доми фиреб афтодаанд. Ва дар натиҷаи амалҳои бадхонаашон тибқи қонунҳои амалкунанда ба ҳабс гирифта шудаанд, бевосита дар асоси далелҳои раднопазир гуноҳашон исбот гардида, дар ҳодисаҳои рӯй дода, исён ва ё табадуллотӣ даст доранд.

Суханоне, ки барои худсафедкунии хеш бо хама роҳу усул истифода менамояд, аз як тараф баҳона бошад, аз тарафи дигар сифати ҳақиқии фаъолияти ҳизби мазкурро барои аҳли ҷомеъа равшан сохта истодааст. Баъди воқеъаҳое, ки бо ташаббуси ҲНИ  дар кишвар ба вуқўъ пайваст, мардум аз ин ҳизб воқеан дилсард гардиданд ва қисми зиёди аъзоёни он ҳизбро тарк намуданд. Ҳатто роҳбарони калидии он ба мисли Қиёмиддини Ғозӣ ва Аёмиддин Сатторов дар навори видеоӣ иқрор шуданд, ки он роҳи интихобкардаашон дар зиндагӣ хатои маҳз буд. Зеро онҳо ба нафароне хизмат карданд, ки барояшон манфиатҳои худӣ аз манфиатҳои давлату миллат болотар меистад. Онҳо дер бошад ҳам дарк карданд, ки ҲНИ на барои рушду нумӯи давлати тоҷикон, балки ба ҳадди нестӣ расидани миллат ҳамчун як кишвари воҳид саъю талош варзиданд. Маҳз ин кӯрдилон буд, ки ҷавонон ба ҷои таълимоти замонавӣ гирифтан, исломи фундаменталиро аз охундҳои эронӣ омӯхтанд ва ба сари миллати худ яроқ бардоштанд. Маҳз Кабирӣ ва ёрони “боҳиммати” ӯ сабаб шуданд, ки имомҳои чанде аз масҷидҳои кишвар ба дунболи “роҳбарияти оли”-и худ ба чанд пулаки пурчаки шиамазҳабони эронӣ тағйири мазхаб намуда, мардумро ба кӯи навмедӣ бурданд. Маҳз мубаллиғони ҳамин ҳизб буд, ки мусулмонро аз мусулмонон тафриқа гузошта. Маҳз ҳамин нафарон буданд, ки ба ҷавонон риши безебмониву ба бонувон фаранҷипӯширо талқин намуданд. Зери шоири “Тоҷикистон аз мост” онҳо ахиран чанд амалҳои террористиро ба амал расонида, ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор доданд, ки Тоҷикистон кишвари ноамн аст. Худ қазоват намоед, ки ҳама ҳаёти орому осоишта ва дар фазои сулҳу субот зиндагӣ карданро мепазиранд. Пас касе дигар ба ин ҳизб эътимод намекунад, ба ҷуз ононе, ки саводи дурусти исломи надоранду зуд шефтаи фиребу фасоди ифротиён мегарданд.

 Дар ин раванд изҳороти иддае намояндагон ва худи Кабирӣ, дар ин бора ки гўё «ҳизб фаъолияти худро мисли пешин танҳо бо роҳҳои мусолиматомез ва дар чорчўбаи қонунҳои байналмилалӣ ва кишварҳои мавҷуд идома хоҳад дошт ва то ҳадди имкон сади роҳи пайвастани ҷавонон ба созмонҳои ифротӣ хоҳад гашт», касро дар ҳайрат мегузорад. Чӣ гунна ин ҳизби фаъолияташ манъ гардида дар чорчўбаи қонунҳо амал намуда, пеши роҳ пайваст шудани ҷавононро ба созмонҳои ифротӣ мегирифта бошад. Ин изҳорот танҳо воситаи аз вартаи заволёби халоси асту бас.

Бояд қайд намуда, ки мардуми босавод ва соҳибмиллате, ки зарраи хоки ватанро ҳифз мекунад ин изҳоротро маҳкум менамояд. Умаман то кай он бадтинатони мардумфиреб бо дурӯғи худ ба боварии мардум медарояд. Итминонам комил аст, ки мардуми ватанпарасти мо нерўҳои солимро ба майдон оварда, албатта, ба умқи ҳақиқат мерасанд ва ба худсафедкуниҳои Муҳиддин Кабирӣ эътимод нахоҳанд кард.

Маърифат Мавлонова,

котиби масъули нашрияи “Меҳвари дониш”-и ДПДТТ

дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 августи 2018

Дида шуд: 2606 маротиба