Вақте дар бораи ҳамсолони худ ин маводро навиштанӣ шудам, ба ёдам мақолаи арзишманди журналисти равоншод Саодат Каримова расид. Номбурда аз қаҳрамонию бебокии як зумра ҷавонони деҳае аз минтақаи ҷануби кишвар мисол овардааст, ки дар солҳои мудҳиши ҷанги бародаркуш ба хотири дифоъ аз марзу бум, шаъну эътибор ва нангу номуси падару модар, хоҳару бародар ба даст силоҳ гирифта бар зидди аҳримансифатон мубориза бурданд. Ҳарчанд аксари онҳо дар ин ҷанг қурбон шуданд, вале музаффарият дар ҷониби онҳо буд. Зеро ин ҷавонони навхат бо азму иродаи қавӣ ба ояндаи дурахшони миллати худ бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон боварии комил доштанд. Маҳз хислати тӯдакашӣ, эътимод ба ояндаи неку самаровар, хиради азалӣ, гузашт кардан аз гуноҳи ҳамдигар Эмомалӣ Раҳмонро чун сиёсатмадори варзида, ба камол расонд. Воқеан ҳам таърих ёд надорад, ки як ҷавони 40 сола дар мудҳиштарин вазъият, вақте касе ҳатто ба бародари худ бовар надошт мизони роҳбарии ин мулки ҷангзадаро бар дӯш гирад. Ба гумони ман ҳисси баланди ватандорӣ, аз самими дил дӯст доштани обу хоки диёр, бефарқ набудан нисбати тақдири ояндаи миллат Эмомалӣ Раҳмонро ба арсаи сиёсӣ овард. Мо, ҷавонони зода ва парвардаи замони истиқлол бояд донем, ки Ватан дар пушти шонаҳои мо истодааст ва агар мисли Сарвари худ  ва он ҷавонони далеру шуҷое, ки ҷони худро барои тинҷиву оромӣ ва саодати халқ қурбон кардаанд, мо ҳам ватандӯст бошем, онгоҳ миллати мо пешрав ва ояндадор хоҳад буд.

Муҳаммад Иқбол, шоири тавонои миллат дар яке аз шеърхояш менигорад:

Чун чароғи лола сӯзам дар хиёбони Шумо,

Эй ҷавонони аҷам ҷони ману ҷони Шумо.

Ғӯтаҳо зад дар замири зиндагӣ андешаам,

То ба даст овардаам афкори пинҳони Шумо

Ҷавонӣ воқеан ҳам аёми пуршӯру шар аст. Аёмест, ки ҳар чиро аз ин қишри ҷомеа интизор шудан аст. Ман беҳуда аз хислатҳои ҳамидаи бархе аз ҷавонони солҳои 90- уми асри гузашта ёдовар нашудам. Миёни ҷавонҳои он солҳо буданд ҷавононе, ки ба хотири манфиатҳои шахсӣ, айшу ишрати яклаҳзаина камон дар даст чандин оилаҳоро бесаробон карданд. Аз таърих бармеояд, ки аксари майдоннишиниҳои солҳои 90- ум маҳз ҷавонони гумроҳ буданд, ки хоҷагонашон ба онҳо ваъдаҳои зиёд медоданд. Маҳз соддагиву гумроҳӣ  боиси сар  задани низоъ гардид. Аз нақли падарамон чунин каҷфаҳмиҳо буданд, ки солҳои 1995-1996 дар шаҳри Хуҷанд ҳам назди ҳозира мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд чандсад нафар ҷавонон гирдиҳамоӣ намуда буданд. Ин ҳама бесару сомониҳоро душманони миллат бо истифода аз нерӯи ҷавонон созмон дода буданд. Ин гуна аҳримансифатон ҳоло низ  ҳастанд ва ин амалҳои ноҷавонмардонаи худро идома дода истодаанд. Шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ, хосса ба Ҳизби наҳзати ислом, қурбон шудани онҳо дар мулки бегона, ашку надомати волидон ба ин мисол шуда метавонанд. Аз маълумотҳои оморӣ ҳудуди 300 ҷавонони вилоят имрӯз гумроҳона ба сафи гурӯҳи ба ном давлати исломӣ пайваста, иддае аз онҳо ҷони ҷавони худро аз даст додаанд. Ин ҷавононро нафарони сияҳдил ба маънои томаш манқурт кардаанд. Гӯиё бо ин амалашон хизмате дар роҳи ислом мекунанд. Аммо вақте падару модари чашминтизор, кӯдакони аз меҳри падар дурмондаро мебинӣ лаънат мехонӣ ба чунин «ғамхорони ҷавонон». Вақт беҳтарин довар аст ва имрӯз ҷавонон бо ақлу идроки худ фаҳмида истодаанд, ки беҳтарин аём ин аёми ҷавонист.

Аммо дар муқобили ин ҳама «истодагариҳои бадтинатон» ҷавонони даврони истиқлол воқеан ҳам ҷавонони хушбахтанд. Зеро ба шарофати сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон роҳи васеъ барои такмили маҳорат, рушди истеъдод, такмили дониш боз аст. Вақте ҷавонони тоҷик дар бонуфузтарин муассисаҳои олии олам таҳсил мекунаду бо ихтирооти худ ба қатори сад ҷавонони нобиғаи аём ворид мешавад, кӣ ифтихор намекунад? Ғолибияти дастаи мунтахаби ҷавонони зери 16- солаи кишвар дар Чемпионати Осиё аз рӯи риштаи футбол ва сазовор шудан ба медали нуқра магар мояи ифтихор нест? Мо ҳар рӯз мешунавем, ки хонандагони мо аз олимпиадаҳои байналмилалӣ бо зафар баргаштаанд. Ин пайки шодӣ дарак аз тинҷиву ободии меҳани азизамон медиҳад.

Барои мо хеле хушоянд аст, ки дар чунин замони ободу тинҷӣ умр ба сар мебарем ва аҳсант мехонем ба сиёсати дурбинонаи Пешвои миллат. Зеро Сарвари давлат аз рӯзҳои аввали роҳбарии худ ба ҷавонон ҳамчун қишри ояндасоз эътимоду боварии калон  доштанд. Дар сатҳи давлат роҳандозӣ шудани якчанд қонуну барномаҳо, таъсиси ҷоизаҳо ба олимони ҷавон, квотаи президентӣ, аз 13 муассисаи олӣ то ба 39 адад расонидани онҳо худ далолати гуфтаҳои болоист. Гузашта аз ин дар давоми 27 соли соҳибистиқлолӣ зиёда аз 1000 майдончаву толори варзишӣ мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифтанд, ки ин аз соҳибхирадии Сарвари давлат башорат медиҳад.

Соли 2017 эълон шудани соли ҷавонон таҳаввулоти азиме дар ҳаёти сиёсии мо, ҷавонон буд. Дар ин соли таърихӣ таваҷҷӯҳи аҳли ҷомеа ба мо ҷавонон боз ҳам бештар гардид. Ин иқдоми роҳнамои миллат барои мо- ҷавонони саодатманди диёр мояи ифтихор ва сарфарозист. Зеро мо аз ҳар вақта дида беҳтару бештар масъулияти худро дар назди ҷомеа ҳис намудем. Бо кору пайкори созандаи худ барои ободии диёр кӯшиш варзидем. Таваҷҷӯҳи Сарвари давлат махсусан ба донишҷӯён калон буда, дар симои ҳар яки мо фардои дурахшони ин миллатро мебинанд. Хоссатан рӯ ба илмҳои дақиқ ва техникаву технология ниҳоданро Пешвои миллат дар ҳар баромади хеш таъкид месозанд. Ман, ки дар яке аз муассисаҳои бонуфуз ва пешрафта- Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон таҳсили илм мекунам, зарурияти омӯхтани касбҳои ба кишвар заруриро аз дигарон бештар эҳсос мекунем. Ва ҳамарӯза кӯшиш меварзам, ки аз дониш, малака ва нерӯи ақлонии устодон баҳраи беш гирам. Сарвари давлат борҳо таъкид доштаанд, ки дар шароити кунунӣ, яъне пешрафти босуръату бесобиқаи илму техника сатҳи тараққиёти кишварҳои олам аз дараҷаи истифодаи ғояҳои замонавӣ, технологияҳои пешқадам, татбиқи усулҳои инноватсионӣ, робитаи мустаҳками илму истеҳсолот ва вусъати тафаккури илмиву иттилоотӣ, инчунин аз сатҳ сифати тарбияи ҷавонони соҳибмарифат ва донишманду навовар вобастагии мустақим дорад.

Воқеан ҳам чун нек назар кунем, аён мегардад, ки завқи ҷавонон ба илмҳои дақиқ, техникаву технология коста гардидааст. Ин дар ҳолест, ки Тоҷикистон дар саргаҳи амалишавии се ҳадафи стратегӣ қарор дорад. Ба хоҷагии халқ имрӯз мутахассисони соҳаи роҳу нақлиёт, канданиҳои фоиданок, энергетика,  сохтмону меъморӣ, коркарди маҳсулоти кишоварзӣ, барномасозу телекоммуникатсия, дизайнер чун обу ҳаво  зарур аст. Ҳамсолони моро мебояд, ки чунин пешаҳоро ихтиёр кунанд. Бо ин васила ҳам зиндагии худро таъмину ҳам барои ободии диёр, Ватани худ саҳмгузор хоҳанд шуд.

Хуб аст, ки дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон бо сарварии зани оқилаву ҷавон, номзади илмҳои техникӣ Саидӣ Дилафрӯз Раббизода барои амалишавии орзуҳои мо, ҷавонон ҳама шароитҳо муҳайёст. Лабораторияҳои муҷаҳҳаз, устодони варзида ба мо аз илмҳои муосири техникаву технология дарс мегӯянд. Ба ҳар ду донишҷӯ будани як комютер, синфхонаҳои лингафонӣ имконят фароҳам меорад, ки мо хуб хонем, сатҳи забондониамонро баланд бардорем. Ҳосили заҳматҳои устодон ва саъю талоши худи ҷавонон аст, ки се устоди ҷавони донишкада дар Соли ҷавонон ба гирифтани ҷойи якум дар озмунҳои «Беҳтарин барномасоз» ва «Лоиҳасози беҳтарин» дар сатҳи шаҳриву вилоятӣ гардиданд.

Президент соли 2018- ро Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ эълон намуданд. Ин ташаббуси наҷибонаи Пешвои муаззами миллат бори дигар мо, ҷавононро ҳушдор медиҳад, ки обу хоки диёрамонро бештар қадр кунем. Аз гузаштаи пурғановати миллати соҳибфарҳангу тамаддунофари хеш ифтихор намоем ва ба ҷаҳониён исбот намоем, ки мо миллати ҳунарофар ва зебоиофар будем ва ҳастем. Ва бо вуҷуди кӯҳсор будану камзамин будан метавонем ҷаҳонро ба даври худ ғунҷонем.     

Зиҳӣ бахту зиҳӣ даврони тоҷик,

Ба кайҳон мерасад айвони тоҷик.

Агарчи ҳалқаи кӯҳош танг аст,

Ҷаҳон ғунҷад ба даври хони тоҷик.

Муқаддама Солиева,

донишҷӯи курси 2,

факултети муҳандисӣ- иқтисодии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 23 октябри 2018

Дида шуд: 1213 маротиба

Истиқлолияти комил дар ҳаёти сиёсии ҳар як давлату миллат бебаҳотарин неъмат маҳсуб шуда, тавассути он таърих, тамаддун, фарҳанг ва оини давлатдориро ҷаҳониён мешиносанд. Аммо ин ҳама дастовардҳоро аҳримансифатон дидан намехоҳанд.  Ба таъбири халқӣ аз таги нохун чирк кофтанӣ мешаванд. Бо ҳадафҳои ғаразноки худ кӯшиш менамоянд, обрӯ ва мақоми кишварамонро дар арсаи байналмилалӣ паст созанд. Чун хоиннони Ватан дар хонаи худ ҷой наёфтанд бо роҳнамоии хоҷагони бегонаи худ берун аз марзи кишвар бо дасисаву бӯҳтонҳо мехоҳанд ба номи баланди тоҷик доғ оранд. Аъзои ҳизби мамнӯъшудаи ҲНИ ва анҷумани «Озодандешон» бар зидди сиёсати кунунии ҳукумати кишвар садо баланд карданд, маҳз аз ҳамин тоифаҳоянд. Зеро чашми ҳақбин надоштану бахилӣ ва кинаву кудурат доштани онҳоро ҳамагон чашмдор буданд. Ин нафарон кистанд? Онҳое ҳастанд, ки замоне дар сояи давлат барои таҳсил кардан ба хориҷа рафтан ва имрӯз побанди ақидаву равияҳои ғаразона доранд.  Агар онҳо бегуноҳ бошанд, пас чаро дар мулки ғариб бегуноҳии худро исбот менамоянд. Биёянд ба Ватани худу назди халқ барои амалҳояшон ҷавоб гӯянд.

Мо бояд дастҷамъона бар зидди ин қувваҳо мубориза барем. Нагузорем, ки ҷавонони мо беҳуда умри азизи хешро қурбони дасисаҳо кунанд. Онҳоро тавре тарбия намоем, ки Ватанро чун модари худ эҳтиром намоянд. Ва ҳар пора санги онро чун дурру гуҳар донанд.

Боварӣ дорам, ки ҷавонони банангу номуси диёр дар ин роҳ мавқеи мустаҳкамро интихоб карда, дар пойдевори кохи мӯҳташами амну амонӣ ва фардои кишвар заминаҳои мустаҳкам мегузоранд.

Нашр шуд: 19 октябри 2018

Дида шуд: 1205 маротиба

Рӯз то рӯз намояндагони ҳизби мамнӯъгаштаи ТЭТ ҲНИ доманаи фаъолияти худро густурдатар мекунанд.  Дар конфронси САҲА баромад карданд, боре худро чун «истиқлолхоҳ» вонамуд сохтанд ва дар дигар иброз намуданд, ки эшон давомдиҳандагони насли нави босмачиён ҳастанд. Ин навзуҳуркардагони қавми босмачиҳо зикр медоранд, ки дар Тоҷикистон озодии баён ҳукм намеронад, дигаре мегӯяд, ки  сиёсати пешгирифтаи миилати мо гӯё бо меваю сабзавот аст, чорумин иброз мекунад, ки танҳо минтақаи Бадахшон мондааст, ки онро низ тобеияти қонунияти иллат сохта истодаанд. Ба фикрам мардум ягон ин изҳоротеро, ки барояш хуни ҷигари мухолифин рехтааст, ҳатто назар накардаанд. Акнун идао намудаанд, ки ҳокимияти хонаводагиро ба роҳ мондаанд, Сарвари давлат ва таъиноти кадрии Бадахшон сафи ифротиёнро бештар месохтааст. Боз дидем, ки кадом нафар ба ин суханони пучу бемаънии аъзоёни фаъоли «Паймони миллии Тоҷикистон» бовар намудааст. Назарам бар он аст, ки ин нафарони нохалаф бо ҳар гуна ақидаҳои ифлоси хеш метавонанд ба зеҳни ҳар нафари саводи кофии динӣ надошта таъсир расонанд. Аз ин ҷост, ки бояд ҳар кадоми мо зиракии сиёсии хешро аз даст надода, ба ҳар суханони эшон бо ҷавоби рад зарбаи ҳалокатбор занем.

Дар чунин вазъият масъулияти азими таърихӣ ва рисолати шахрвандии мо аз он иборат аст, ки давлати ҷавони миллӣ, истиқлолияти он ва ҷомеаи худро аз чунин паёмадҳои манфӣ эмин дорем.

Нашр шуд: 23 октябри 2018

Дида шуд: 1159 маротиба

Мо-устодони кафедраи иқтисодиёти ҷаҳонии Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд, ки дар фазои сулҳу оромӣ бо истифода аз шароитҳои мусоиди таълимӣ ба шогирдон дарс мегӯем, аз он изҳори ташвиш дорем, ки ҳоло низ дар ҷомеа мисли ҳизби террористиву экстремистии ҲНИ ва анҷуманҳое  бо номи «Озодандешон», «Муҳоҷирони Осиёи  Миёна» мавҷуданд, ки мехоҳанд ба оромӣ ва пешрафти кишварамон халал ворид созанд. Он навиштаҳои бӯҳтонангез ва изҳороти бе сару нӯги дастандаркорони гурӯҳи «Анҷумани озодандешон» Алим Шерзамонов ва «Анҷумани муҳоҷирони Осиёи  Миёна»    бо истифода аз минбарҳои моҷароҷӯй имрӯз наметавонад иродаи халқи ваҳдатшиори кишварамонро шиканад. 

«Муҳтарам Муҳиддин Кабирӣ», ин гурӯҳ «фидоиёни» ҳизби шумоянд ва воқеан ҳам  агар Шумо лидери як ҳизби «пурқувват» мебудеду дар ҷомеа, хоссатан миёни ҳамкешони худ мақом ва мартаба медоштед, имрӯз паноҳандагиро дар кишварҳои Аврупо намегирифтед ва чунин изҳоротҳои нобарҷоро паҳн наменамудед, балки бегуноҳии худро дар Ватан исбот менамудед. Он далелу рақамҳои малулхотир, ки солҳои охир нисбати ҳизби шумо ошкор шуд, пештар ҳам давлат ва ҳукумат медонист. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба хотири сулҳи бебозгашт ва таъмини амнияти миллӣ борҳо аз гуноҳҳои ба қавле «кабираи» Шумо ва пайравонатон баромада буданд. Вале душманӣ, ки дар дилу тинататон ҷой буд, боз амалҳои ноҷавонмардонаи солҳои навдумро такрор кардан хостед.

Мо қатъиян аз Шумо ва ҳаммаслаконатон талаб дорем, ки таҳрибкориро бас кунед, обрӯи миллати тоҷдори моро дар арсаи ҷаҳонӣ нарезонед. Ба навиштаҳои муғризонаи худ хотима бахшед. Баръакс, нафарони ҳамсафу кӯрдили худро ҳушдор диҳед, ки халқи шарифи кишвар дигар гумроҳиро ба гӯшаи фаромӯшӣ бурдаанд. Мо якдил ва яктанем ва барои ободиву тинҷии мамлакатамон тифоқона кор мебарем. Ягон душман ҳақ надорад, ки бо қиммати ҷони ҳазорон-ҳазор ҷавонон, оҳу зори модарони дилфигор ва заҳматҳои шабонарӯзи Сарвари давлат  сулҳи ба дастовардаро ба норомӣ бадал кунад. 

Нашр шуд: 19 октябри 2018

Дида шуд: 1274 маротиба

Тоҷикистон ҳанӯз аз аввали соҳиби истиқлолият гардиданаш, дар баробари дигар мамолики мутараққии олам дар ҳоли рушду тарақӣёт қарор дорад. Ин далели он аст, ки дар кишвар ҳама ба мисоли мақоле, ки «аз як гиребон сар бароварда» дар атрофи давлату ҳукумат ва Пешвои миллат, сарҷамъ омада, бар зидди ҳамаи зуҳуроти номатлуби ҷомеа, падидаҳои сиёсии ба ислом олудакардаи ташкилотҳои терористиву экстремистӣ муборизаи беамон бурда истодаанд. Ва ҳамаи ин барои миллати мо имкон дод, то дар тамоми миқёси олам номи тоҷику тоҷикистонӣ шинохта гардад.

Ҷоизи зикр аст, ки барои ҳамаи ин пешравию тараққиёти кишвар қабл аз ҳама корномаҳои Асосгузори сулҳу ваҳадти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бениҳоят назаррас аст. Зеро сиёсати хирадмандона ва дурбинонаи сарвари давлат имрӯзу фардои моро гулгулшукуфон намуд. Мутмаинем, ки то дар сари ҳокимият будани ин марди хирад, кишвари мо ҳамеша дастболову пирӯз ва саодатманд хоҳад буд.

Асосгузори сулҳу ваҳдти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳамаи мулоқот, ки масъулони давлат, намояндагони ҳукуматҳои маҳаллӣ, соҳибкорон ва ҷавонони босаодати диёр барпо менамояд, иброз мекунанд ва аз ҳамаи онҳо даъват ба амал оварда, ҳамчунини вазифадор месозанд, ки: « ҳар қадар, ки мо дар кишвар барои рушди руҳу равони мардум дар зиракии сиёсӣ ва ҳаёти солими эшон шароит фароҳам оварем, ҳамон қадар насли наврасро аз зуҳуроти номатлуб, ба монанди нашъамандиву нашъаҷаллобӣ, амалҳои қонуншиканӣ, шомил гардидан ба гурӯҳҳои экстремистӣ ва ифротгаро наҷот мебахшем».

Ба ин далел, Асосгузори сулҳу ваҳадти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мақомоти шаҳру ноҳияҳои кишварро дастур медиҳад, ки беҳтарин ҷойҳоро барои бунёди майдончаҳои варзишӣ ҷудо кунанд, то наврасон ба нашъамандӣ рӯ наоранд ва корҳои дигари ифротгароӣ даст назананд. Ин тадбир ба хотири он роҳандозӣ мешавад, ки ҳамаи солиму бардам бошанд, зеро оилаи солим асоси ҷомеа солим аст ва ҷомеаи солим кафолат медиҳад, ки давлат солим бошад.

Тибқи ҳамин дастур бо мақсади мубориза бурдан бо ин вабои аср, яъне нашъамандӣ Пешвои миллат ҳамеша мекӯшад, ки воридоти ин мавод дар дохили кишвар ба роҳ монда нашавад, бар зидди ин амалҳо мубориза намуда истодааст.

Вале аз чи бошад, ки тарафҳои мухолифин бо мутаҳҳам намудани сарвари давлат, иброз доштаанд, ки дар воридоти он гӯё мақомот даст дорад. Ин девонагист ё ягон аҳмақии дигар, ки ҳам мубориза мебаранд ва ҳам ин ҷиноятро содир менамоянд. Ба фикрам мардуми моро аз Сарвари давлат оғоз намуда, то дигар намояндагони ватанпарвараш ба мисоли худ гумон намудед, ки гумони шумо нохалафон ботил аст. Ин рафтори шумост, ки худро алайҳи худ таҳрик менамоед. Кадом кӯрнамакеро, ки барои мубориза ба зидди қочоқи маводи мухаддир ба давлати мо ворид гардидааст, беҳтар аз он Сарвари давлат кӯшиш ба харҷ дода истодааст, ки ин омил аз байн равад. Гуфта мешавад, ки бе кӯмаки Амрико низ худи кишвари мо метавонад аз ӯҳдаи ин кор барояд, зеро ҳамин ба роҳ мондани таъиноти кадрӣ дар марзи вилояти Бадахшон худ, решакан намудани нафароне, ки ба корҳои ғайриқонунӣ даст доранд аз ҷумлаи ҳамин қочоқи маводи мухаддир.

Ин амали Пешвои миллат, ки солимии мардум ва оромии кшварро кафолат медиҳад, маълум гардид, ки назҳатиёни собиқ ва аъзоёни «Паймони милли Тоҷикистон»-ро ба ташвиш овардааст, зеро ба корҳои номатлуб онҳо ба наздикӣ бо ин роҳи пешгирифтаи давлату ҳукумат нуқтаи ҳамешагӣ хоҳем гузошт.

Зариф Довудов,

номзади илмҳои физика ва математика,

устоди кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ

Нашр шуд: 23 октябри 2018

Дида шуд: 1165 маротиба

Аз мушоҳидаҳои вактҳои охир бармеояд, ки имрӯз бисёре аз собиқ аъзоёни ҲНИ, ки замоне аз тарсу воҳимаи ҳамҳизбиёни худ тарки диёр карда буданд, хатогии хешро фаҳмида,  ба хонаҳои худ баргашта омада истодаанд. Ин идеология нодруст аст, ки ту замоне аъзои ҲНИ будӣ,  имрӯз паси панҷара меравӣ. Ва ин амалро давлат ва ҳукумати кишвар намекунад.

Аз вазъгирии аъзоёни ҲНИ дар ин чанд соли охир ҳаминро хулоса баровардан мумкин, ки онҳо оддитарин мушкилоти ҷомеаро баҳона карда халқро ба кӯи навмедӣ мебаранд ва хатари аз нав оғоз намудани ҷанги бародаркушро ташкил карданианд. Аммо мафкураи имрӯзаи халқ  мисли мафкураи солҳои навадуми асри гузашта нест. Халқ  сиёҳро аз сафед фарқ  мекардагӣ шудааст. Ин мардуми таҳаммулпазир ваҳдату ягонагӣ, сулҳу ормиро беҳтар аз ҳама неъматҳои мавҷудот медонад.

Хушбахтона, мардуми покниҳоди кишвари мо, ки дар дарозои таърих тавре дар боло ишора кардем ҳамеша фарҳангро болотар аз ҳама чиз медонисту бар зидди душманон на ба силоҳ, балки бо китоб мебаромад, ин бор низ исбот кард, ки ҷангу хунрезӣ, дасисаву ноадолатиҳоро қабул надорад. Президенти халқпарвар Эмомалӣ Раҳмонро чун такягоҳ ва роҳнамои миллат  қабул кардааст. Зеро кишвари ҷангзадаи мо дар ҳама марҳилаҳо танҳо мурувату осоишро болотар аз ҳама медонанд.

Мо ба наҳзатиён мегӯем, ки шикаст хӯрдаед, пас иқрор шавед, ки дар сафҳоятон аъзо намондааст.

Нашр шуд: 19 октябри 2018

Дида шуд: 1161 маротиба

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миооат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқоту баромадҳояшон ба мардум таъкид менамояд, ки: «Ба ҳар як фарди бонангу номус, аҳли ҷомеа, аз ҷумла ҳизбҳои сиёсӣ ва иттиҳоддияҳои ҷамъиятӣ зарур аст, ки манфиатҳои миллат ва давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистонро аз манфиатҳои ҳизбиву гурӯҳи ва диниву мазҳаби болотар гузошта, аҳамияти ҳаётӣ ва зарурати таърихии ваҳдати миллиро барои рушди давлату давлатдорӣ, рӯзгори осоиштаи халқ ва ободии Ватани азизамон амиқан дарк намоянд». Моро мебояд, ки дар ҷавоби ҳамин суханони дурбинонаи Пешвои муаззамамон манфиатҳои халқу миллатро дар мадди аввал гузошта, барои якпорчагии диёрамон якдилона хидмат намоем. Зеро ҷаҳони имрӯза бо талотумҳои сиёсиву динбозиҳои ифротиён кам мондааст, ки олуда гардад. Ягона амалеро, ки зидди ин нобакорон мо анҷом дода метавонем, қабл аз ҳама ба суханони инсонфиребонаи эшон гӯш надиҳем ва худро аз ҳар гуна хатари шомилшаваи ба чунин гурӯҳҳои тундгаро эмин нигоҳ дорем.

Имрӯз дар пайравии Пешво будани мо мардумон аз ҳама зарур аст, зеро тарафҳои мухолиф чашм дӯхтаанд ба он неъматҳое, ки миллати тоҷик онро ба осонӣ ба даст наовардаанд.

Намояндагони наҳзатӣ бо ҳар роҳу усуле, то тавонста истодаанд, миллати моро танқиду тақлиди бардурӯғ намуда, дар расонаҳои ахборотӣ шабакаҳои иҷтимоӣ, ҳар тариқа хабарҳои бемаъниву бемӯҳтаворо паҳн карда истодаанд. Мусаллам аст, ки пас аз мамнӯ гаштани фаъолияти ТЭТ ҲНИ дар кишвари мо аъзоён ва тарафдорони он, аксар чун қавми тӯдагурези босмачӣ аз Кабирӣ оғоз то дигар шогирдони «сухандону сиёсатшиносу кордонаш» дар кадом мамлакатҳои ғарб парешону бесарпаноҳ гаштаанд. Дар кадом як хабаре маънӣ бардоштам, ки намояндагони ин азҳобро ҳатто барои паноҳандагӣ ва муқимӣ шудан низ дар он ҷо иҷозат надода истодаанд, ҳол он ки аз толори конфронси САҲА берун карда шудааанд. То кай худхоҳиву худписандӣ, то кай гапи ин наҳзатиҳо гапу гуфтаҳояшон амалишаванда. Он рӯзҳо гузашту рафт, нияти фаъолият медоштед, инсонвор бояд кор мекардед, на ин ки мардумонро илми ҷангу ҷидол ва силоҳбадастиро медодед.

Мардуми шарифи Тоҷикистонро лозим аст, ки ҷонибдории давлатдории демократӣ, дунявӣ, ҳуқуқбунёд ва ягонаи худ бошанд, барои ҷомаи амал пӯшидаи орзуҳои ҳазорсолаи миллат ва рӯй ба инкишофу пешравӣ овардани Ватани азизамон, ки хонаи умеди тамоми тоҷикони ҷаҳон аст, бо ҳар гуна гурӯҳҳои ифротгарон ва радикалии динӣ муборизаи беамони худро эълон доранд. Мо бояд Тоҷикистонро озод аз ҳама гуна равияҳои тундгароии динӣ эълон дошта, дар паноҳи рӯҳи бузурги гузаштагони миллат ва арзишҳои таҳаммулгарое, ки аз онҳо боқӣ мондаанд, барои ободию шукуфоии ин сарзамин кору пайкор намоем.

Насим Тошхӯҷаев,

номзади илмҳои химия, 

устоди кафедраи химия ва агротехнология

Нашр шуд: 23 октябри 2018

Дида шуд: 1170 маротиба

Алим Шерзамонов аз кай боз муовини раиси «Паймони миллии Тоҷикистон»-ро ба ӯҳда дорад? Ва аҷибтараш дар он, ки кадом як нафари бесаводу бетаҷриба, имрӯз, кӣ медонад бо кадом салоҳият ин паймонро созмон додааст ва идоракунандагону намояндагонро кӯр-кӯрона интихоб намудааст. Зеро ҳамаи онҳоро ҳамон нахалафони аъзоёни ТЭТ ҲНИ намояндагӣ мекунанд. Барои Алим: ман намедонам, ки ту бобати кадом қабила меросӣ ва қудрати хонаводагӣ сухан кардаӣ? Аслан ту дар бораи он, ки Пешвои миллат барои осоиштагии мардумони кишвар кадом қаҳрамониҳоро кардааст, маълум гардид, ки намедонӣ аниқтараш чашми дидан надорӣ.

Ба андешаи Алим Шерзамонов ҳукумати кишвар кадоми мансабдорони вилояти Бадахшонро бидуни ғалаткори аз вазифа сабукдӯш сохтааст, ба ман маълум нест. Вале яқин медонам, ки худи Алим низ яке аз намояндагони фаъоли қочоқчиёни маводи мухаддир буда, агар не пас ин ҳама маълумотҳои ба болояш сад муҳобот ҷамъ карда аз куҷост.

Алим ту бояд дониста сухан кунӣ, ин тавр яз як канори девори гурезагиатон нишаста лақидан ба ҳамаи шумо намояндагони ТЭТ ҲНИ ба ҳукм анъана даромадааст. Дар асл ин воситаи мардумфиребӣ нест ин нотавонии аъзоёни «Паймони миллии Тоҷикистон» аст. Ту фикр мекунӣ ва иброз доштаи, ки Эмомалӣ Раҳмон танҳо вилояти Бадахшон мондааст, ки онҷоро низ комилан тобеи қонунияти хеш созад ва барои ҳамин дар он ҷо таъиноти кадрӣ эълон намудааст. Ва инро ба манфиати хеш мекунад. Маълум, ки чанде аз сари мансаб будагони вилоят ҳамрадифу ҳамдаму ҳамрози шумо будааст, маълум ки баробари ба истеъфо афтани онҳо ягон нақшаи ифлосатон барбод меравад. Ва маҳз барои ҳамин чанде пеш сари ин масоил Давлат Мирзобеков лақ – лақ намуда буд, имрӯз бошад ту. Дар асл он ҷо макони ту барин ватанфурӯшон шудааст ва ин барномаи тағйирот дар вилоят айни мудааост. Корнамоиҳои кадоми мансабдорони вилоятро бароятон нақл кунам, гарчанде, ки аз ман хубтару бештар медонед ва устоди бадтинаташ шумобарин пастсифатон аст. Медонам, ки якеи аз онҳо агар дар дигар мамолики дунё рафта кишварро мавриди танқиду тақлиди бегона ва бардурӯғ қарор диҳад ба грантҳои маъмулу машҳури он давлат мушарраф мегардад, дуюмин фақат ҷинояткорони силоҳбадаст ва нафарони наркобизнесро ҳимоя менамояд, ки ин на танҳо дар миқёси вилоят балки дар тамоми кишвар нафарони наркотерорро омода месозад. Сеюмин сӯиистифода аз мансабу утоқи кории раисонааш ба айшу ишрат ва олудагиҳои ғайри одоби инсонӣ машғул аст. Боз кадом сифати онҳо бароятон лозим аст, ки ифшо намоям.

Хулоса Алим Шерзамонов аввал ту якбор бин ва биандеш, ки Пешвои муззами миллат баҳри мустаҳкам сохтани пояҳои истиқлолият сулҳу ваҳдат ва оромиву осудаҳолии мардум то чи андоза талошу кӯшиш ба харҷ дода истодаанд, то миллати мо ҳамчун миллати соҳибистиқлолу соҳибихтиёр дар тамоми олам шӯҳрату шонашро бештар аз имрӯз намояд.

Акилов Аҳмадҷон, 

сармуаллими   кафедраи таъминоти барҳ ва автоматика

Нашр шуд: 19 октябри 2018

Дида шуд: 1148 маротиба

Таъмини амният ва оромиву осудагӣ миёни мардумони кишвар дар мадди аввали таваҷҷӯҳи Пешвои миллат қарор дорад. Ин аст, ки дар баробари дигар масоили ба ин муаммо вобаста аз рафти фаъолияти кормандони мақомотҳои дахлдор натиҷгирӣ карда шуд, ки имрӯз сифати кор ва натиҷаи ба даст омада, ҳукумати кишварро маҷбур сохтааст, то ба хотири рафъ намудани камбудиҳои ҷойдошта чораҳои пешгирикунандаро биандешад. Гузашта аз ин дар вилояти Бадахшон, хосатан шаҳри Хоруғ ба роҳ мондани таъиноти кадрӣ аз ҷониби давлату ҳукумат аз манфиат холӣ нест. Зеро камбудии фаъолияти кормандони мақомотҳои марбута зидди ҷинояткорон ва қочоқчиёни маводи мухаддир, танҳо камбудии оддии ислоҳшаванда нест, балки он ҷинояткорони минтақаҳо эшонро низ ҷинояткор кардаааст. Ба хотире, ки то ҳамин дараҷа бо осони ғайриқонунӣ фаъолияти ҳамон ҷиноятпешагонро сарфи назар менамояд. Ё шояд гумон меравад, ки худи эшон низ дар ин даст доранд. Куҷост масъулияти корманди давлатӣ будан? Куҷост он савганде, ки баҳри ҳифзу ҳимояи ватан вирд забон овардааст? Куҷост он виҷдони мардигарии эшон, ки ҷомеаи тинҷу оромро носолим карданианд?

         Аз суханронии Раиси Кумитаи амнияти миллии Тоҷикистон Саймумин Ятимов таи 9 моҳи охир 456 ҷиноятро ошкор ва аксари онро пешгирӣ сохтаанд, ки 35 % нишондаҳанди кишварро инъикос менамояд. Гуфтан ҷоиз аст, ки ин нафарони нохалафро мардумони вилояти Бадахшон ташкил медиҳад. Зеро дар ин минтақа ҳамаи намуди ҷиноят аз қабили 26 ҷинояти махсусан вазнин яъне куштори одамон, 163 зӯровариву авбошии ноболиғон дар шаб, воридкунии маводҳои мухаддир, гирифтани силоҳи ғайриқонунӣ ба даст ва мисоли ин ҷиноятҳои вазнинро содир кардаанд.

Гуфта мешавад, ки аксари теъдоди ин ҷиноятҳо махсусан дар шаҳри Хоруғи вилояти Бадахшон ба вуқӯъ пайвастааст, ки аз ин 456 – ҷиноят, 342 – ҷинояткорон ба ин шаҳр тааллуқ дорад.

Дар гузашта Давлат Мирзобеков нависта буд, ки бигзор таъиноти кадрии ба роҳмонда амалӣ нагардад. Зеро нафарони ба ин шаҳру вилоят таъиншуда то имрӯз бо мардуми инҷо забон як карда натавониста, низоъҳо ба вуҷуд омаданд. Қадрҳои маҳаллӣ бошанд, метавонанд, низомро ба тартиб ҷорӣ созанд. Хуб! Вале то ин даме, ки ин қадар ҷиноят содир шудааст, кадом намояндаи мақомот пешгирӣ намудааст. Кӣ ин бадтинатону ношукронро дастгирӣ мекунад. Аминам, ки ҳамон кадрҳои маҳаллӣ дар амалиёти ҷинояткорон худ даст доранд. Вагарна то имрӯз ба кишвар 3 тонна маводи мухаддир ба пои худ намеояд – ку! Сол то сол нишондиҳандаи баландро воридоти  маводи мухаддир нишон додааст. Бино ба гуфтаи мутахассисону коршиносон ҳар 10 – килограми он тани саломати 40 000 нафарро ба бемории вазнини ВНМО гирифтор мекардааст. Магар чунин як ҳадафи муғризонаи ин нохалафонро дастгирӣ мебояд?

Агар ман дар ҷои ҳамин кормандони бемасъулияти маҳаллӣ мебудам теша ба решаи ин ҷинояткорон зада, ин қавми тудагурезро бе ному нишон месохтам, зеро ҷомеаи солим асоси пешравии миллат аст. Мутмаинам, ки ҳар фарди ватандӯсту меҳанпарвар дар ҳифзу ҳимояи манфиатҳои миллии кишвар содиқу вафодор аст.

Муаттар Раҳматова,

номзади илмҳои филологӣ,

устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ

Нашр шуд: 23 октябри 2018

Дида шуд: 1214 маротиба

Тоҷикистон ҳанӯз аз аввали соҳиби истиқлолият гардиданаш, дар баробари дигар мамолики мутараққии олам дар ҳоли рушду тарақиёт қарор дошт. Ин далели он аст, ки дар кишвар ҳама ба мисоли мақоле, ки «аз як гиребон сар бароварда» дар атрофи давлату ҳукумат ва Пешвои миллат, сарҷамъ омада, бар зидди ҳамаи зуҳуроти номатлуби ҷомеа, падидаҳои сиёсии ба ислом олудакардаи ташкилотҳои террористиву экстремистӣ муборизаи беамон бурда истодаанд. Ва ҳамаи ин барои миллати мо имкон дод, то дар тамомим миқёси олам номи Тоҷику Тоҷикистонӣ шинохта гардад.

Ҷоизи зикр аст, ки барои ҳамаи ин пешравию тараққиёти кишвар қабл аз ҳама корномаҳои Асосгузори сулҳу ваҳадти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бениҳоят назаррас аст. Зеро сиёсати хирадмандона ва дурбинонаи Cарвари давлат имрӯзу фардои моро гулгулшукуфон намуд. Мутмаинем, ки то дар сари ҳокимият будани ин марди хирад, кишвари мо ҳамеша дастболову пирӯз ва саодатманд хоҳад буд.

Асосгузори сулҳу ваҳадти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳамаи мулоқот, ки масъулони давлат, намояндагони ҳукуматҳои маҳаллӣ, соҳибкорон ва ҷавонони босаодати диёр барпо менамояд, иброз мекунанд ва аз ҳамаи онҳо даъват ба амал оварда, ҳамчунини вазифадор месозанд, ки: « ҳар қадар, ки мо дар кишвар барои рушди рӯҳу равони мардум дар зиракии сиёсӣ ва ҳаёти солими эшон шароит фароҳам оварем, ҳамон қадар насли наврасро аз зуҳуроти номатлуб, ба монанди нашъамандиву нашъаҷаллобӣ, амалҳои қонуншиканӣ, шомил гардидан ба гурӯҳҳои экстремистӣ ва ифротгаро наҷот мебахшем».

Ба ин далел, Асосгузори сулҳу ваҳадти миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мақомоти шаҳру ноҳияҳои кишварро дастур медиҳад, ки беҳтарин ҷойҳоро барои бунёди майдончаҳои варзишӣ ҷудо кунанд, то наврасон ба нашъамандӣ рӯ наоранд ва ба корҳои дигари ифротгароӣ даст назананд. Ин тадбир ба хотири он роҳандозӣ мешавад, ки ҳамаи солиму бардам бошанд, зеро оилаи солим асоси ҷомеа солим аст ва ҷомеаи солим кафолат медиҳад, ки давлат солим бошад.

Тибқи ҳамин дастур бо мақсади мубориза бурдан бо ин вабои аср, яъне нашъамандӣ Пешвои миллат ҳамеша мекӯшад, ки воридоти ин мавод дар дохили кишвар ба роҳ монда нашавад, бар зидди ин амалҳо мубориза намуда истодааст.

Вале аз чи бошад, ки тарафҳои мухолифин бо мутаҳҳам намудани сарвари давлат, иброз доштаанд, ки дар воридоти он гӯё мақомот даст дорад. Ин девонагист ё ягон аҳмақии дигар, ки ҳам мубориза мебаранд ва ҳам ин ҷиноятро содир менамоянд. Ба фикрам мардуми моро аз Сарвари давлат оғоз намуда, то дигар намояндагони ватанпарвараш ба мисоли худ гумон намудед, ки гумони шумо нохалафон ботил аст. Ин рафтори шумост, ки худро алайҳи худ таҳрик менамоед. Кадом кӯмакеро, ки барои мубориза ба зидди қочоқи маводи мухаддир ба давлати мо ворид гардидааст, беҳтар аз он сарвари давлат кӯшиш ба харҷ дода истодааст, ки ин омил аз байн равад. Гуфта мешавад, ки бе кӯмаки Амрико низ худи кишвари мо метавонад аз ӯҳдаи ин кор барояд, зеро ҳамин ба роҳ мондани таъиноти кадрӣ дар марзи вилояти Бадахшон худ, решакан намудани нафароне, ки ба корҳои ғайриқонунӣ даст доранд аз ҷумлаи ҳамин қочоқи маводи мухаддир.

Ин амали Пешвои миллат, ки солимии мардум ва оромии кишварро кафолт медиҳад, маълум гардид, ки назҳатиёни собиқ ва аъзоёни «Паймони милли Тоҷикистон»-ро ба ташвиш овардааст, зеро ба корҳои номатлуб онҳо ба наздикӣ бо ин роҳи пешгирифтаи давлату ҳукумат нуқтаи ҳамешаӣ хоҳем гузошт.

Зуҳуриддин Одилов,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 октябри 2018

Дида шуд: 1220 маротиба