Анқариб якуним моҳ мешавад, ки мавзӯи меҳварии шабакаҳои иҷтимоӣ ин авзои сиёсии Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон маҳсуб меёбад. Зеро пас аз дастури қатъии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  вобаста ба таъмини амнияти минтақа, пешгирии ҷинояткории гурӯҳҳои мутташакил чанде аз нохалафон ба ин тадбири хайрхоҳонаи Роҳбари давлат ҷомаи дасисаву бӯҳтонҳо пӯшонда, мехоҳанд бо ҳар роҳ вазъияти орому осударо ба нооромӣ табдил диҳанд.

Махсусан дар ин кори «хайр» дастандаркорони созмони «Паймони миллӣ», ки ҳамагӣ думравони Кабириву ҳизбаш ҳастанд, фаъол буданд. Ин нафарони мубаллиғи афкор ва андешаи бегона  дар нигоштаашон як навъ маҳалгароӣ намуда, бо ин амалашон умедвор буданд, ки халқи шарифи вилоят онҳоро дастгирӣ мекунанд. Онҳо ҳамзамон ба як гурӯҳ шахсони маълуму машҳури вилоят, ки ба истилоҳ тӯдакаш буданду солҳои сол гапҳояшонро гап мекарданд, амосоли Ғозибек Айёмбеков, Хурсанд Мазоров, Ёдгоршо Мамадасламов, Мунаввар Шанбеев, Амриддин Аловатшоев, Зоир Раҷабов эътимоди қавӣ доштанд. Аммо нафарони болозикр бо маросими савгандёдкунӣ  дар назди қонуният ва тартиботи ҷамъиятӣ вазифадор шуданд, ки хилофи қонунҳо амал намекунанд.

Бояд гӯем, ки оҳи мардуми ранҷдида ва оҳқшидаи Бадахшон боло шуд. Зеро солҳои сол аст, ки ин гурӯҳҳои муташаккила бо зиёдрвию зӯргӯии худ ба қавле сокинони орому осудаи вилоятро ба таҳлука оварданд. Бино бар иттилои Раиси Кумитаи Амнияти Миллии кишвар Саймуъмин Ятимов аз ҷониби 6 гурӯҳи муташакила солҳои сол бисёр ҳолатҳои поймол шудани ҳуқуқи инсон ба қайд гирифта шуда буд. Тавре аз рақамҳои оморӣ бармеояд танҳо дар давоми 9 моҳ 456 ҷиноят аз ҷониби 342 нафар ба қайд гирифта шуд, ки аз ин шумор 26 ҷинояти вазнин, 153 ҳолати зӯроварӣ мебошад. Мутаассифона, давоми чанд соли охир 1282 ҷиноят нокушода монда, ҳамагӣ 31 ҷиноят гунаҳкорони худро пайдо намуд.

Президент борҳо дар баромадҳояшон зикр медоранд, ки то охири силоҳ аз дасти мардум гирифта нашавад хатари нооромӣ вуҷуд дорад. Аз рақамҳои оморӣ бармеояд, ки солҳои 2013- 2015 наздики 800 яроқу аслиҳа аз мардум гирифта шуда, ин рақам танҳо дар 9 мохи соли равон ба 300 адад мерасад. Умуман дар 25 соли охир наздики 1500 силоҳ гирифта шуданд, ки ҳоло низ ин кам аст. Ситоди байниидоравии мақомоти амниятӣ маълумотҳои кофии дар хонаи кӣ маҳфуз будани яроқро медонанд, танҳо аз сокинони баору номуси вилоят ситод хоҳиш дорад, ки силоҳро силоҳбадастон бо хохиши худ супоранд. Он гоҳ нисбати онҳо  парвандаи ҷиноятӣ боз нахоҳад шуд.

Мо аминем, ки гурӯҳҳои муташаккил ҳоло низ яроқу аслиҳаҳои зиёдеро бо худ доранд. Онҳо бояд дарк кунанд, ки ҷомеаи имрӯза ҷомеаи пештара нест. Низоми давлатдорӣ низ таҳким ёфтааст. Онҳоро мебояд, ки бо давлат муросо кунанд. Зеро имрӯз ягон нерӯи хориҷа қудрати баТоҷикистон ворид шуда, муқобилият нишон доданро надорад. Зеро, ки аввал халқ дар атрофи Сарвари давлат муттаҳид аст, сониян нерӯҳои давлатӣ метавононанд, халқу миллатро дар ҳама ҳолат дифоъ намоянд.

Мо  вазифадор ҳастем , ки баҳри  пешгирии ҷинояткорӣ  ҷидду ҷаҳд  намоем. Симои  аслии ин хоинони миллатро  нишон  диҳем.  Ҳар яки  мо  вазифадор  ҳастем, ки ба созандагиву бунёдкорӣ  машғул  шуда, фарзандони худро  дар руҳияи  худшиносиву  хештаншиносӣ тарбия  намоем. Сулҳу  ваҳдатро  чун  бузургтарин  неъмати илоҳӣ  эҳтиром  гузошта таҳти  роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  дар ободкориву  созандагӣ  ҳамраҳӣ  ва ҳамкорӣ онҳо бошем.

Абдусабури Абдуваҳҳоб,

сармуҳаррири нашрияи “Меҳвари дониш”-и

ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 26 октябри 2018

Дида шуд: 1308 маротиба

Устодони кафеда бо арзи ҳамдилӣ ба мардуми заҳматкашу ваҳдатгаро ва созандаву фарҳангпешаи вилояти  Мухтори Кӯҳистони Бадахшон амалҳои  он нафарони носипосеро, ки фирефтаи суханони гурӯҳҳои  ҷиноятӣ гардида, нисбат ба марзи аҷдодӣ ва сарзамини поки ниёгони хеш ҳар гуна амалҳои номатлубро раво дида истодаанд ва бобати вазъу шароитҳои мавҷудаи ин минтақаи арзишманди Тоҷикистон ақидаҳои ботилу иғвоангезро дар байни аҳолӣ  паҳн  карда,  фазои нооромро дар ҷомеа эҷод намуда истодаанд, сахт маҳкум менамояд. Зеро кирдорҳои нангине,  ки аз ҷониби  носипосони ин сарзамин Аловатшоев Амриддин, Ёдгор Мамасаломов, Мазоров Хурсанд, Мамадбокиров Мамадбокир, Раҷабов Зоҳир, Шанбиев Мунаввар ва Аёмбеков Толибек содир гардидаанд, шарафи ҳар як тоҷику тоҷикистониро паст зада хилофи ҳам дину ҳам қонун маҳсуб мешавад. Аз як нигоҳ,  ҳар кадоме аз ин чеҳраҳои манфур аз обу хоки поки ватани азизамон баҳраманд буда, вале аз нигоҳи дигар носипосу хиёнатпеша ва разил ба чашм мерасанд.

Зеро чунон, ки иттилоъ ёфтаем,  чанде аз сокинони вилояти мазкур ба таҳкири намояндагони ҳокимият низ даст зада, авбошӣ,  қочоқи маводи мухаддир, силоҳу аслиҳаро пеша намуда, ҳатто дар байни афроди ҷиноятпеша ҷамомадҳо доир намудаанд. Вайронкунии қоидаҳои ҳаракат дар роҳҳои мошингард, ки омили пешомадҳои садамаҳои  фоҷиавӣ мегарданд албатта ҳузнангез ва ислоҳпазир дониста мешавад.  Аз ҳамватанони шарафманд ва меҳанпарасти кишвари азизамон даъват ба амал меоварем, ки дар роҳи маҳв сохтани чунин гурӯҳҳои тундраву ҷиноятпеша бо мардуми сарбаланди Бадахшон ҳамдилу ҳаммаром бошем ва нагузорем, ки фазои орому осоишта ва амнияти Тоҷикистони соҳибистиқлоламон халалдор гардад.

Нашр шуд: 25 октябри 2018

Дида шуд: 1192 маротиба

Муҳимтарин вазифаи шаҳрванди ва қарзи фарзандии ҳар як сокини баору номуси мллат, бахусус наврасону ҷавонон дар он аст, ки Тоҷикистони азизамонро сидқидилона дӯст дорад, хизмат дар онро пешаи асосии хеш шуморад ва онро чун гавҳараки чашм аз ҳамаи оризаҳои нопок эмин дорад. Рисолати имрӯзаи ҳар як насли ҷавону худогоҳ низ маҳз ҳамин аст, ки барои ояндаи миллати соҳибистиқлоли мо беаҳамияти ззоҳир накунанд.

Мо, насли ҷавон, ояндагони дурахшони Тоҷикистон бояд аз гузаштаи пурифтихору ибратомӯзи ин миллати фарҳангиву сулҳпарвар, соҳибмаърифату тамаддунсоз ва бобоёни ободгару созандагони имрӯзи босаодати худ, сабақи мардонагӣ гирем. Ва ба Ватани биҳиштосоямон, миллати куҳанбунёд, ба хотири гузаштагони куҳанҷасорат хидматҳои хешро дареғ надорем. Танҳо ҳамин тадбир метавонад, ба миллати тоҷик хушбахтиҳои беш аз имрӯзаро муҳайё созад.

Барои роҳандозӣ намудани тадбирҳои пешгирӣ аз ҳар гуна хатару таҳдидҳое, ки аз ҷониби ҷиноятпешагон нисбати амнияти мардум ба кор меояд, қабл аз ҳама саҳми кормандони амният, Вазорату раёсатҳои корҳои дохилӣ ва дигар мақомотҳо аз ҳама болотар аст. Вале бояд зикр кард, ки агар дар қатори намояндагони ин мақомотҳо, шаҳрвандони кишвар низ ба ин амалҳои ҷиноятпешагон таъсир нарасонанд, танҳо бо қувваи кормандони мақомот рафъи ин гуна амалиётҳо мушкилтар аст.

Масаллам аст, ки моҳе пеш Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон сафари корӣ анҷом дода буданд. Бояд зикр кард, ки дар вилояти мазкур таи солҳои охир сафи ҷиноятпешагон меафзояд. Инро ба воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ ва ҳатто тавассути оинаи нилгун низ мебинем, ки ин ҷинояткорон дар хонаҳои истиқоматии хеш ба корҳои ғайриқонунӣ машғуланд.  Ин амали онҳо таҳдиди рӯи рост нисбати амнияти миллии мардумони кишвар буда, аз ин вазъият кайҳост, ҳукумати кишвар таҳти роҳбарии Сарвари дурандешаш изҳори нигаронӣ дорад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқоти худ бо фаъолони вилояти мазкур аз ҷумла кормандони Кумитҳаи амнияти миллӣ, Раёсати корҳои дохилӣ, Прокуратура ва дигар намояндагони мақомотҳои ҳокимияти давлатии вилояти Бадахшон бори дигар ин вазъияти нигаронкунанда ва камбудиҳои дар он вилоят ҷойдоштаро матраҳ сохтанд. Пешвои миллат иброз намуданд, ки теъдоди зиёди гурӯҳҳои муташаккили ҷинояпешагонро мардумони минтақаи Хоруғ, Роштқалъ ва Рӯшон ташкил медиҳанд ва дар фарҷоми мулоқот ба мақомотҳои дахлдор ва мардумони баору номуси вилоят дастуру супориш доданд, ки ҳар чи бештар дар бартараф намудлани ин ҷиноятҳо нуқтаи ҳамешагӣ гузоранд. Зеро беаҳамияти нисбати ин афродони ҷинояткор ба амнияти мардумон ва ваҳдати миллии мо хатари ҷиддиро ба бор меорад.

Ҳамин тариқ, фаъолияти якмоҳаи дастургирифтагон натиҷагири карда шуд, ки эшон бо маҳорати баланди кордонӣ ва масъулияти беш барои бартараф намудани ин камбудиҳо камар баста, ба нишондиҳандаи назарраси ноил гаштанд. Эшон дар натиҷаи амалиётҳои оперативӣ- ҷустуҷӯи ҷиноятпешагон ва саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷиноятии шаҳри Хоруғ Аёмбеков Толиб Абдураҳмонович, Мамадбоқиров Мамадбоқир Крамалишоевич, Мамадасламов Ёдгоршо Шомусалмонович, Мазоров Хурсанд Мирзоҳаётович, Шанбиев Мунавар Наврӯзбекович ва дигар сокинони алоҳидаи ноҳияҳои вилоятро бо ҷинояти ташкил ва ба ин тариқ муташанниҷ гардонии миллат бо воситаи тайёри ба ҷангу ҷидол, пинҳон намудани силоҳҳои гуногун ва маводи тарканда, дар умум 201 адад силоҳи оташфишон ва 960 грамм маводи тарканда дастгир намуда, ин лавозимотҳои ҷангиро мусодира сохтанд.

Санаи 22 – октябри соли ҷорӣ ҳамаи ин саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷинояткоронро ба Прокуратура даъват намудаанд ва ба эшон низоми қотеиятро шинос намуданд, ки ин ҷинояткорон ба ин санади меъёри ҳуқуқи имзои хешро гузаштанд ва савганд ёд намуданд, ки дар асоси ҳамин санади қотеият қатъиян ба ҷиноят даст намезананд. Ва минбаъд барои ислоҳ намудани ҷиноятҳои хеш саҳм гирифта, ҳамаи қонуни қоидаҳои кишварро сари вақт ва бечинну чаро риоя месозанд.

Дар фарҷом умед бар он мебандам, ки рафтору кирдори ношоистаи чунин нафарон барои мардуми кишвар як сабақе мегардад, ки худ ва миллати азизи хешро аз ин ҷинояткорон эмин доранд. Аз ин савгандёдкардагон низ даъват ба амал меорам, ки сари ҳар лафзи додаи худ ҳамеша истодагарӣ намоед, зеро нишони мардонагӣ аз ҳамин иборат аст.

Косимова Малика,

устоди кафедраи иқтисолиёти соҳавии ДПДТТ,

омӯзгори калон

Нашр шуд: 26 октябри 2018

Дида шуд: 1249 маротиба

Сафари панҷрӯзаи кории Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва натиҷагирӣ аз фаъолияти соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқи Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон миёни аҳолӣ, хосса аз ҷониби «душманони миллат» вокунишҳои гуногуне ба бор овард.  Мо медонем, ки «рақибони сиёсӣ»-и давлат ба ҳар оин ба фаъолияти Пешвои муаззами миллат нуктагирӣ мекунанд. Президент агар зимни сафар аз дастовардҳои ин ё он минтақа зикр намоянд, ҳатман душманон бо чашми ҳасуду нодидагирӣ мегӯянд, ки Президент аз камбудиҳо чашм пӯшиданд. Аммо чун камбудиҳоро фошофош гуфтанд, гӯиё Сарвари давлат ба он минтақа ба таъбири халқи «ганда» шуданд. Аммо ин бор Сарвари давлат дилсӯзона аз камбудиҳои мақомотҳои қудратӣ сухан гуфтанд. Баръакс, ҳар ҳарфу ҳиҷои Сарвари давлатро мардум бо хушнудӣ пазируфтанд.

Эроди Сарвари давлат дар мавриди фармонфармоии иддае аз ба ном саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷиноятии шаҳри Хоруғ, ноҳияҳои Шуғнону Роштқалъа дуруст аст. Дуруст аст, ки баъди супориши Пешвои миллат нисбати онҳо чораҳои ҳуқуқӣ андешида, нисбаташон протоколҳои эълон намудани огоҳии расмӣ таҳия шудааст. Ва ин нафарон Ғозибек Айёмбеков, Хурсанд Мазоров, Ёдгоршо Мамадасламов, Мунаввар Шанбеев, Амриддин Аловатшоев, Зоир Раҷабов савганд ёд карданд, ки минбаъд ба амалҳои ҷинояткорӣ даст намезананд.

Шӯрои собиқадорони донишкада  бо дарки амиқи вазъияти ба амаломада ин тадбири амниятиро нисбати саркардагони гурӯҳҳои муташаккили ҷиноятӣ дастгирӣ намуда, умед бар он мебанданд, ки дар такя бо мардуми шарифи вилоят ин мушкиливу муаммо зуд ҳалли худро меёбад.

Нашр шуд: 25 октябри 2018

Дида шуд: 1118 маротиба

Ҷалби донишҷӯён ба варзиш ва бурдани тарзи ҳаёти солим яке аз сиёсатҳои пешгирифтаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Аз ин лиҳоз, дар шаҳри Конибодом мусобиқаи кушоди  шаҳрӣ оид ба самбои муҳорибавӣ, ки соли равон 80-солагии ин намуди варзишро ҷашн мегиранд, баргузор гардид.

Хушбахтона, дар мусобиқаи варзишии мазкур, дар шаҳри Конибодом донишҷӯёни донишкадаи мо низ иштирок намуданд. Донишҷӯи курси 2-уми ихтисоси 37.01.07тБ Давлатов Муҳамадисо дар вазни 74 кг қувваозмоӣ намуда, соҳиби медали тилло гардид. Ин комёбӣ роҳхате барои иштирок дар Спартакиадаи дар пешистодаи байни донишҷӯёни вилояти Суғд мебошад.

Аз номи кулли донишкада, махсусан, факултети сохтмон ва нақлиёт ба Муҳамадисо офарин мегӯем ва комёбиву музаффариятҳои  баландро дар ҷодаи варзишу таҳсил таманно дорем.

Нашр шуд: 26 октябри 2018

Дида шуд: 1184 маротиба

 Беш аз 27 сол аст, ки мо дар фазои озод ва тинҷу оромӣ зиндагӣ ба сар мебарем. Сулҳу оромӣ чи арзишу қиммат дорад мо дар тору пуди худ эҳсос кардаем. Зеро замоне, аниқтараш солҳои навадум бо ҳиллаву найранг ва дасисаҳои як гурӯҳ аз хоинони миллат дар натиҷаи  дасисасаву амалҳои хиёнаткорона кишвари мо ба гирдоби бало ғӯтавар шуда буд. Маҳз ҳамин ашхос буданд, ки ҷомеаро  шӯр ангехта,  худ чун мусичаи бегуноҳ худро канор гирифтанд. Сулҳ бо хунбаҳои садҳо ҷавонон ба даст омад. Аммо ҳамин неъмати бебаҳоро  душманони миллат чашми дидан наёфта, кӯшиш мекунанд, ки мамлакатро бадоми бало кашанд.  Махсусан, дар ин «амали хайр» нақши наҳзатиён хеле калон аст. Онҳо бо таъсиси «Паймони миллӣ» умед доштанд, ки  тарафдорони худро пайдо намуда, кишварамонро бо дасти худамон нотинҷ кунанд. Бо ин мақсад онҳо шабу рӯз заҳмат мекашанд. Ҳоло ки барои бадномкунии меҳан баҳонае намондааст, онҳо ба мардуми сарбаланду иродатманди Бадахшон часпидаанд. Нохалафон имрӯз авзои сиёсии ин вилоятро ҳамин хел шарҳу эзоҳ медиҳанд, ки гӯё дар ин ҷо ба таъбири халқӣ давлат ва Ҳукумат «чистка» карда бошанд. Аммо воқеияти ҳол ин тавр нест. То ҷое иттилоъ дорем, мардуми ваҳдатшиори Бадахшон чун дигар минтақаҳои Бадахшон сиёсати давлатро дастгирӣ мекунанд. Аммо миёни мардум ҳастанд нафароне, ки манфиатдори нооромиҳо дар ин минтақа ҳастанд. Онҳо ба гуфтаи хоҷагони беруниашон кор мекунанд. Бояд эътироф кард, ки дар шаҳри Хоруғ ва атрофи он ҳастанд гурӯҳҳое, ки солҳои сол бо кашонидани нашъаву силоҳ аз Ҷумҳурии Афғонистон доираи тиҷорати худро васеъ карда, имрӯз ба дигарон маҷоли сухан ё амал кардан намедиханд. Ин нафарон дар олами ҷиноӣ бо номҳои  Толиб, Боқир, Ёдгор, Хурсанд, Мунаввар, Зоир, Амриддин   машҳур буданд. Гумон доштанд, ки касе пишаки онҳоро  «пиш» гуфта наметавонанд. Кор то ҷое расида буд, ки Президент ба ин масъала зимни сафари 5 рӯза дахл намуданд. Ин назари мӯйшикофонаи Сарвари давлат сангеро гӯиё аз дили мардуми охкашидаи мардум берун овард. Зеро дар сурати мудохила накардан ба масъала мазкур хатари сар задани  ҷанги  шаҳрвандӣ дар ин минтақа ба амал меомад. Гузашта аз ин,  яке аз заминаҳои  асосии зуҳуроти терроризм манфиатҷӯии афроди ҷоҳилу бехирад ва сангдилу бераҳмист, ки манфиати шахсӣ ва шуҳрату  ҷоҳталабии худро аз арзишҳои миллию умумибашарӣ боло мегузоранд. Маросими савгандёдкунии нафарони болозикршуда, бори дигар аз ваҳдати ҳамдилӣ ва тифоқӣ, инчунин пурқувват будани давлатамон дарак медиҳад. Гузашта аз  ин давлати мо мисли солҳои 90- ум қарни гузашта нест, ки заифу нотавонии худро нишон диҳад. Саркардагони гурӯҳҳои муташаккил қоил шуданд, ки давлат ва Ҳукумати кишвар ҷурмҳои пештараи онҳоро бахшид. Ин таваҷҷӯҳ онҳоро ба зиндагии ростин ва фазои солими зиндагӣ раҳнамун мекунад. 

Мо, устодон ва шогирдони ДПДТТ аз сокинони воқеан ҳам соҳибдилу механпарасти Бадахшон даъват ба амал меорем, ки  ҳаргиз ба шиорпартоии нафарони “дилсӯзи” Бадахшон дар хориҷи кишвар дода нашаванд. Вазифаи онҳо тухми нифоқу низоъ коштану ҷангро оғоз бахшидан аст. Он гоҳ хоҷагон бемалол яроқу аслиҳаи худро ба савдо мезананд.

Мо ин бор набояд хато кунем, баръакс пушт ба пушти давлат барои решакан кардани нафарони манфиатхоҳ кӯшиш варзем. Зеро ҳар як амали содиршуда бояд дар назди наслҳои оянда чун оина мусаффо мемонад.

Нашр шуд: 25 октябри 2018

Дида шуд: 1121 маротиба

Замон боҳамаи омаду ноомадаш хело зуду тимсоли зиндагонии кас рангоранг гузашта истодааст. Ба ҳамин маъни замони имрӯзаи як падидаи номатлуби ифротӣ ғасб намудааст, ки ин созмони гурӯҳу ташкилотҳои терористиву экстремистист.

Мусаллам аст, ки таи солҳои охир бо қатъ гардиани фаъолияти азҳоби дар Тоҷикистон мамнӯъ гашта, ҲНИ ТЭТ миёни ду ҷониб, назҳатиҳои нобакор ва мардумони ватандӯсту меҳанпарвар тафриқа ба миён омадааст. Аввал ин ки манъи фаъолияти онҳоро худашон сабаб шудаанд, дуюм ин ки Тоҷикистони имрӯза ба осони Тоҷикистони обод нашудааст. Барои Тоҷикистонро миёни арсаҳои байнанлмилал ҳамчун давлати демократӣ, ободу озод ва соҳибистиқлол эътироф намудан, ҷони ҳазорон марду ҷасуру далери тоҷик қурбони ҷанги бемаънии ҳамон мухолифоне гардид, ки онҳо замоне чунин босмачиёни мирӯзаро тарбият намудаанд.

Мутаассифона, ҳар рӯз мешунавем аз ҷониби ин нохалафон, ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ хабарҳои бардурӯғро нашру паҳн сохтааанд. Албатта, ки ҳама худ шоҳид аст ва бо чашми сар мебинад, ки кадом ҷониб дар роҳи ҳақ ҳукмронӣ менамояд. Вале бо вуҷуди ин боиси нигаронист, ки  дар кишвари мо низ чандин нафарон симои воқеии худро бармало нишон доданд. Онҳо дар хақиқат бадхоҳон ва экстремистони аслӣ буданд, бо вуҷуди ин ки ҳамаи он афродон сохиби вазифаҳои баландмартаба буданду соҳибмансаб, аммо боз ҳам ба ҳамаи ин неъматҳои насибкардаи Худо изҳори ношукрӣ намуда, хостанд халқро ба иғвову дасиса бархезонанд. Ҳамон халқеро, ки ҳоло ҷавон асту мустақилияташро бар ивази ҳазорҳо ҷони абармардони шуҷои миллат ба даст овардааст, хостанд, ин бадтинатон ба ҳолати ҳаокатбор оваранд, хушбахтони рӯҳи бузурги гузаштагони мо ғалаба карду тири ин ноодамон ба ҳадаф нарасид. Мардуми тоҷик аз азал дар партави дастури супоришҳои Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Рахмон тарафдори озодиву ваҳдат, сулҳу амният ва истиқлолият буда, чунин рафтори аз доираи инсоният дурро пурра маҳкум менамоем ва дар муттахидии якдигар онро шикаст медиҳем, ба хотире ки он ба амнияти миллии мо хатари ҷиддиро таҳдид менамояд.

Мо бояд донем, ки бобоҳову бибиҳоямон, гарчанде ки синну солашон калон буд, барои имрӯзи озодӣ солҳо ҷангиданду мубориза бурдаанд, ҳоло ҳар яки моро мебояд, ки чун гузаштагони худ ба наслҳои оянда як миллату давлати тинҷу оромро созем, то он ки онҳо низ моро ҳамчун аҷдодони тоҷвар шиносанд ва нагузоранд, ки миллат аз рушд боз монаду туъмаи дигарон шавад. Дуруст аст, ки барои  ба даст овардани истиқлолияти давлатӣ ҳазорҳо ҷони худро фидои ин сарзамини муқаддас намудаву сад афсӯс, ки дар ҳамон замон  ҳам як қабил нафароне хони миллатро  пушти по задаанд, то кунун ҳастанд нафароне, ки  намехоҳанд кишвари замоне ҷангзадаву имрӯз дарои истиқлолият шуда, пеш раваду дар ҳоли рушд бошад. Ба ҳамин  маънӣ чанд сухани дигереро ҳам мехоҳам замима кунам, зеро ҷоизи қайд аст, ки як гурӯҳи  махсуси  наҳзатиҳои террорист  дар ҳамаи  манотиқи олам  маскан гирифтаву  кори тарғиботиву  ташфиқотии  хешро идома дода истододаанд. Яке аз сабаби гумроҳ намудаи ҷавонони мо дар он аст, ки дар  ниҳоди  онҳо  илми дини  мубини  Исломро ғалат  мефаҳмонанд, гуё  агар  фирефтагон  ба суханони бадхоҳон  амал кунанд  дунёро аз ҳамаи  нопокиву олудагиҳо  софу тоза  мегардонанд. Дар  ҳоле, ки  ҳамаи ин  баръакси кор аст.  Он фиребхӯрдагоне, ки ба доми Кабирӣ ва дигар намояндагони наҳзатӣ уфтодааст, на танҳо ба ҷони худ ҷафо мекунанд, балки бо шомил шудан ба чунин гурӯҳҳои иртиҷоӣ ба аслашон доғ оварда, бо ин амалҳои нангинашон дар кишвари мо  нооромиро эҷод мекунанд, худашон аз номи худу аҷдодонаш доғеро   дар ҷомеа  мӯҳр мезананд.

Зуфар Башиков, устоди кафедраи нақлиёти ДПДТТ, унвонҷӯ

Нашр шуд: 25 октябри 2018

Дида шуд: 1177 маротиба

  Оила-жамиятнинг таянчи. Фарзандларимиз онгида элу юртга, Ватанга муҳаббат туйғулари оилада, яшаб турган маҳаллада шаклланади. Мамлакатнинг эртанги куни, тинч ва обод бўлиши энг олдин мана шу кичик жамиятда ўсиб-унаётган болаларимизга боғлиқ. Қайси оилада, қайси маҳаллада тарбия яхши йўлга қўйилар экан, ўша оила, ўша маҳалла гуллаб-яшнайди. 

Фарзанд тарбиясини қачондан бошламоқ керак?, деган савол кўпчиликни ўйлантиради. Кўпчилик олимлар унга турлича жавоб бериб келганлар. Хусусан, Ибн Сино бола тарбияси билан унинг туғилишидан аввалроқ, она қорнидан бошлабоқ шуғулланиш лозим, деб жавоб берган. 

Оила, одоб-ахлоқ ва таълим-тарбияга эътибор қон-қонимизга сингиб кетган бурчларимиздандир. “Бир болага етти қўшни ота-она” деган ибратли мақол ҳам айнан халқимизга хос. Мана шу мақолнинг ўзи ҳам фарзанд тарбияси, оилапарварлик биз учун нечоғлик муҳим эканини билдиради. Маҳалла аҳли, айниқса кексалар кўчада нобоп иш қилаётган бола олдидан ҳеч қачон бепарво ўтиб кетмаган, шу заҳотиёқ танбеҳ бериб тўғри йўлга чақирган. Зеро, ҳар томонлама чиройли, одобли, гўзал хулқли бўлиш, нафсни поклашга буюрувчи муқаддас динимиз оилага катта аҳамият беради. 

Оиладаги муҳит ота-она ўз маъсулиятларини ҳис қилиши билан барқарор бўлади. Болаларнинг одобли бўлиб улғайиши учун ота-она билан бир қаторда маҳалла-куй ҳам катта ибрат мактабидир. “Қуш уясида кўрганини қилади”, деб бежиз айтмаган халқимиз. 

Фарзанд тарбиялаётган ота-она ҳар бир ҳаракати, юриш туриши, муомаласи, бошқалар билан ўзаро муносабатида олижаноб фазилатларни намоён эта билиши керак. Чунки бола табиатан ниҳоятда тақлидчан ва кузатувчан бўлади. Шунинг учун унинг атрофдагилари ўз одатлари билан баъзан ўзлари сезмаган ҳолда уларга таъсир қиладилар. Оиладаги қўпол муносабатлар, кўп ёлғон гапириш, ёқимсиз хатти-ҳаракат бола тарбиясига салбий таъсир қиладиган носоғлом муҳитни келтириб чиқаради. 

Фарзанд тарбиясида ота-онанинг муомаласи муҳим ўрин тутади. Бола ота-она томонидан қўпол, дағал сўзлар эшитиб, калтак еб катта бўлса, бу унинг табиатига салбий таъсир қилади. Бу эса ўз навбатида оиладаги носоғлом муҳитда тарбияланаётган боладан “маънавий касал” инсонлар шаклланади. Улар эса жамият маънавиятига ҳам салбий таъсир кўрсатади. 

Оилада ота-оналар “оммавий маданият” таъсирига берилиб кетиши оқибатида фарзандларнинг тарбиясига ҳам салбий таъсир кўрсатмоқда. 

Истиқлол туфайли халқимиз чет-эл юртларини кезиб, янги халқ ва урф-одатларни гувоҳи бўлиб қайтмоқдалар. Шу жумладан Европа давлатларига сайр қилиб келаётган фуқароларимиз бугунги кунда ғарб ўсмирлари орасида бошқа мамлакатлар ёшларига қараганда уюшган жиноятчилик ва зўравонликка берилиш ҳолати юқори. Бунга сабаб болаларга керагидан ортиқ эркинлик берилгани экан. Уларни ҳозирдан айш-ишратга берилиб, турли ахлоқсиз ҳатти-ҳаракатларга ружу қўйишдан ҳеч ким қайтармаслигини айтиб беришмоқда. 

Инсон ҳаёти давомида бирор шахсни ўзига ўрнак деб билади, бундан инсон у каби ҳаёт кечиришни, у эришган ютуқлар каби муваффақиятларга эришишни, юксак чўққиларга чиқишни кўзлайди. Бугун жамиятнинг ёш аъзолари ўз ҳаётлари учун бошқа маданият вакилларининг фикрлаш ва ҳаёт тарзини ўрнак қилиб олишлари кўп муаммоларни келтириб чиқармоқда. 

XXI асрда турли ҳаёт тарзлари ва ғоялар рақобатга киришди. Бунда муваффақиятга эришиш учун ҳар бир давлат ўзлигини сақлаган ҳолда диний ва миллий қадриятларини бошқаларга англатишни асос қилган мафкурага эга бўлиши лозим. Акс ҳолда, ўзликни йўқотиш, бебаҳо қадриятлардан воз кечиш кишини тараққиётдан ажратиб, уни тобе, мустақил фикри йўқ манқуртга айлантириб қўяди. Ҳозирги кунда ғаразли мақсадларни амалга ошириш учун зимдан олиб борилаётган фитналар баъзи миллатларнинг ўзлигини йўқотишга қаратилганини сезиш мумкин. Бунда эътибор худудларини эгаллаш эмас, балки инсон онгини эгаллашга йўналтирилган. 
    Албатта бола тарбияси ўта мураккаб ва маъсулиятлидир. Бу ҳар бир ота-онадан ўз устида мунтазам ишлашни, болалар тарбиясига оид барча маълумотлардан бахобар бўлиб боришни талаб этади. Фарзанд тарбияси бу шунчаки тажриба, оддий кўрсатма ва билимлар жамланмаси эмас, балки ўз ичига диний-ахлоқий билимлар, тиббиёт, этика, психология, педагогика каби соҳаларига оид билимларни ҳам қамраб оладиган мураккаб жараёндир. 

 Бугунги кунда оилавий тарбиянинг қийинлашуви шундаки, биринчидан, жамият тараққий этиб боргани сари ҳар томонлама етук инсонни шакллантириш талаблари ортиб бораверади. Бу эса оилада болага эстетик, жинсий тарбия, ахлоқий тарбия бериш сифати ва кўламини ошириш талабини қўяди. 
    Таълим-тарбия, одоб-ахлоқ болаликдан берилгани маъқул. Расулуллоҳ (а.с.): “Биронтангиз ўз фарзандларингизни тартиб-интизомга ўргатса, бу ҳар куни садақа бергандан яхшироқдир”, дея марҳамат қилганлар. 

Болаларни интизомга ўргатиш оила мустаҳкамлигига асос бўлади. Ислом шу маънода ота-оналарни ўз фарзандларига соғлом тарбия беришга рағбатлантиради. Ҳадиси шарифда “Фарзандларингизни ҳурмат қилинг ва уларни яхши хулқ билан хулқлантиринг” деб таъкидланган. 

Юртимиз уламолари ўз асарларида фарзандининг чиройли одобидан умид қилган ота-она, уни мунтазам равишда ҳусни хулқ асоси бўлган муомала одобининг қуйидаги қирралари билан таништириб бориши муҳим эканини алоҳида таъкидлаганлар:

         - фарзандингиз одамлар билан муомалада ширинсўз, мулойим, босиқ ва камтар бўлишига эътибор қаратинг;

         - одамлар хурсандчилигини баҳам кўриш, ғам-андуҳидан қайғуриш, мол-мулкига хиёнат қилмаслик, яхшиликка чорлаб, ёмонликдан қайтариш ҳусни хулқ эгаларига хос фазилатлардандир. Шунинг учун фарзандингизга ана шу хислатларни болаликдан сингдириш пайида бўлинг;

         - фарзандингизга ўзгалар билан муомала чоғида бошқаларни ғийбат қилиш, ўзгаларни менсимаслик, обрўси, бойлиги ёки мансабига қараб муносабат кўрсатиш ҳам одобсизлик эканини уқтириб боринг;

- ёши улуғ кишилар, устозлар билан муомалада уларнинг кўзига тик боқмай, гапларини жим тинглаш, саволларигагина жавоб қайтариш, буйруқларини сидқидилдан бажариш ҳам болалар қалбига жо қилишга эътибор беринг.

         Фарзандларимизга шундай тарбия берайлики, улар ўз ота-боболарига, ўз тарихи, Ватани, она тилига, миллати, динига ва анъналарига содиқ бўлиб камол топишсин.

Дадахон Ҷӯраев,

номзади илмҳои техникӣ, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 октябри 2018

Дида шуд: 1195 маротиба

  Мо, устодони кафедра  вобаста ба вазъияти кунунии ба амаломада дар Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ва нашри ақидаҳои  муғризонаи гурӯҳҳои мухолиф нисбат ба шароит ва ҳолати  имрӯзаи ин пораи Тоҷикистон, ба тамоми мардуми шарифи он, аз ҷумла ба аҳли маорифчиёни  минтақа муроҷиат намуда, изҳор менамоем, ки бо ахлоқи намунавӣ ва дониши мукаммали замонавӣ бар зидди ин падидаи номатлуб мубориза бурда, фирефтаи ҳар гуна ваъдаву пули бедардумиёни ташкилотҳои терористӣ  нашванд ва бо онҳо бо амали нек посух дода, зирракии сиёсиро аз даст надиҳанд.

     Имрӯз душманону хоинони миллат аз хориҷи кишвар истода тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ ҳар гуна андешаҳоро паҳн намуда, тадбирҳои созандаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар мавриди ҷамъоварии силоҳ, пешгирӣ аз гардиши мошинҳои берақам, интиқоли маводи мухаддир ва дигар иқдомотро як навъ амалиёти давлат нисбати мардуми Бадахшон  маънидод мекунанд. Тамоми мардуми соҳибхиради Тоҷикистони азиз,  пеш аз ҳама сокинони бонангу номуси Бадахшон худ ба хубӣ дарк мекунанд, ки ҳаргиз чунин набудаву нахоҳад буд, зеро таҳлилҳои анҷомёфта нишон медиҳанд, ки давоми чанд соли охир чанд гурӯҳҳои ҷиноятпеша, на танҳо хилофи қонунҳои амалкунанда рафтор намуда истодааст, балки онҳо дар баробари бадном намудани мардум, боиси ранҷу озори  халқи шарифи Бадахшон гардида истодаанд. Аз ҷумла гуруҳҳои мутташакили террористӣ бо сардории Алватшоев Амриддин,Шанбиев Мунаввар, Мазоров Хурсанд, Мамадбокиров Мамадбокир,Рачабов Зоир ва Айёмбеков Толиббек барои  ташкили иттиҳоди ҷиноятӣ, ғасби бино, иншоот, воситаҳои иттилоот ва алоқа, бетартибиҳои оммавӣ, муомилоти ғайриқоунии воситаҳои нашъадор,  авбошӣ ва ғайри қонуни соҳиб шудан ба молу мулк машғул буданд, ин кирдори ношоистаи нохалафонро маҳкум менамоем  ва  ба ахли чомеъаи мардуми осоиштаи Ватан махсусан ба мардуми  Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон муроҷиат намуда, гуфтанием, ки ҳушёрии сиёсӣ ва зиракиро аз даст надода, баръакс барои дастгир ва ба ихтиёри давлат супоридани боқимондаҳои гуруҳҳои ҷиноятӣ, пешгирӣ аз қочоқи маводи мухаддир, барқарор намудани тартиботи ҷамъиятӣ дар қаламрави вилоят якдилона ташаббус зоҳир намоед.

Нашр шуд: 25 октябри 2018

Дида шуд: 1183 маротиба

Шукри сулҳу субот ва ободиву шукуфоии Ватани азизамон Тоҷикистони соҳибистиқлолро бояд намоем, ки аз замони ба имзо расидани санади такдирсози Оштии миллӣ то ба имрӯз ба василаи ҳидояту раҳнамоиҳои хирадмандона ва иқдомҳои ваҳдатсолоронаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон осоиштагиву амният ва суботи комили кишвар таъмин гашта, мамлактамон хамвора қадами устувор рў ба рушд ниҳода истодааст.

Вале назар ба иттилои расонаҳои хабарӣ то ҳануз нафаронеро  дучор омаданд, мумкин, ки банди таассубу нодонӣ гашта, ба файзу нусрат ва ҳаёти гулафшони Ватани маҳбубамон назари бад зоҳир менамоянд. Дар ин раванд яке аз масъалаҳои доғи рӯз шомилшавии ҷавонон ба гурӯҳҳои ифротгарову тундрав ва ҳизбу ҳаракатҳои терористӣ буда, боиси ташвиш ва таассуфи аҳли ҷомеа гардидааст.

Таассуб ва ифротгароӣ аз падидаҳои номатлуби чаҳони муосир ба ҳисоб рафта, хатари умумиинсониро дар сайёра ба бор овардааст. Мусаллам аст, ки аҳдофи хар гуна гурўҳ ё ташкилоти ифротгаро дар мисоли ТЭТ ҲНИ бо роҳи зўриву истибдод ва ғайриқонунӣ бесуботу ноором намудани ҷомеа ва сарнагунсозии ҳокимияту давлат мебошад.

Ҷоиз ба қайд аст, ки заминаҳои зуҳури таассубу ифротгароӣ мухталиф буда, бар ҷаҳолату авомфиребӣ, баҳрамандиҳои молиявӣ, дастрасӣ ба сармоягузорщои ғайриқонунии манфиатчуёни хориҷӣ асос меёбад. Чунин падидаи номатлуб ҳамчун василаи фишор ва амалисозии манофеъ ва хоҳиши давлатҳои абарқудрат дар ҷомеаҳои ҳассосияти баланди динидошта, ки аксари бошандагон мусалмонон мебошанд, бешгар ба назар расида истодааст. Боиси таассуфу нигаронист, ки тибқи маълумотҳое, ки тавассути шабакаҳои иҷтимои дастраси рӯи олам мегардад, тарафҳои мухолифин ором нанишаста ба ташвиқи амалҳои тундгароӣ гашта, кишвари моро бӯҳтон зада истодаанд ва агар мо ҳар чи бештар пеши роҳи ин бадтинату авомфиребонро нагирем. Ба ҳолате оварда мерасонад, ки бархе аз ҷавонону наврасони гумроҳзадаи мо дуруст ба мисли қабл аз тарафи гурўҳҳову шахсони алоҳида ТЭТ ҲНИ ба сафи гурўҳи террористии ба ном «Давлати исломӣ» ва мисоли инҳо таҳрик гардида, шомил мешаванд ва аз нофаҳмии беш дар бархе аз ин кишварҳо ва дар худи миллати мо бар зидди қувваҳои ҳукуматӣ меҷанганд.

Модари точик, ки акнун аз фироки фарзандони дар ҷанги бемаънии шаҳрвандӣ кушта шуда, каме ба зиндагии орому осоишта дилгарм шудаанд, боз бо айби душманони тоҷику Тоҷикистон фарзандони азизи худро дар хоки бегона аз даст медиҳанд, барон марги фоҷиавии онҳо мотам мегиранд. Кӣ бояд пеши роҳи ин тамоюли ташвишоварро бигирад, нагузорад, ки бадбахтиву нооромӣ дубора болои мардуми мо ҷомеа сиёҳи худро партояд? Дар ин раванд бояд тамоми нерӯҳои солими ҷомеа, ҳизбҳои сиёсӣ, фаъолони чамъиятӣ, аз ҷумла омўзгорон мавқеи худро муайян намоянд, бетарафӣ нашояд.

Дар замони пешрафту тараққиёти илму техникаи муосир чавонони моро зарур аст, ки пойбанди расму оинҳои хурофотӣ набошанд ва кўшиш намоянд, ки ҳамқадами замон бошанду аз дастовардҳои илмию техникӣ огоҳ гардида, ҷаҳонбинии хешро такмил бахшанд.

Ҷомеаи меҳнатии ДПДТТ ба номи академик М.СОсимӣ таҳти роҳбари директори оқилу доно ва дурандеш Саидӣ Дилафрӯз Раббизода дар радифи ҳар шаҳрванди саодатпешаи кишварамон ин падидаҳои номатлубро сахт маҳкум намуда, иллати асосии гароиши чавононро ба ин равияҳои моҷароҷӯву исёнкор дар надоштани донишҳои сиёсиву ҷаҳонбинии илмӣ, ҳамчунин гирифтори таассубу хурофот гардидани онҳо дониста, ҳамаҷиҳата баҳри рафъи ин камбудиҳо бо таблиғи ғояҳои олии сулҳу ваҳдат ва ватандӯстиву инсондустӣ корҳои фаҳмондадиҳиро ҷоннок менамоянд. Бо ғамхориву пуштибонии давлату ҳукумат омўзишу парвариши насли наврасу ҷавонро дар мадди аввал гузошта, барои боло бурдани маънавиёту фарҳанги онҳо донишу малакаи хешро ба харҷ медиҳанд.

Нодира Домуллоҷонова,

устоди кафедраи дизайн ва меъморӣ

Нашр шуд: 24 октябри 2018

Дида шуд: 1217 маротиба