Нигоҳдории ризоияти ҷомеа ва устувории сиёсӣ дар мамлакат, тарбияи ватандӯстӣ ва таҳкими ягонагии халқ, тағйирнопазирии сохти конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон, пурзӯр намудани мубориза бар зидди ҷинояткорӣ, аз ҷумла намудҳои муташаккили он, мубориза бар зидди терроризм, экстремизм ва гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир рисолати ҳар як шаҳрванди худогоҳ,  аст.

Маврид ба зикр аст, ки   оламиён бори аввал қариб 30 сол пеш шоҳиди худро тарконидани террорист гаштанд. Ин амал дар соли 1981 дар сафоратхонаи Ироқ дар Бейрут (Ливан) рух дод. Дар ин амалиёт 27 нафар ба ҳалокат расида, садҳо кас ярадор шуданд. Масъулияти ин амалро ташкилоти навтаъсиси террористии «Ҳизбуллоҳ» бар ӯҳда гирифт ва дар амал нахустин татбиқкунандаи чунин навъи террор ба ҳисоб меравад.

Баъдтар дигар ташкилотҳо ба монанди Ҳамос, Ҷиҳоди исломии Фаластин, Ҷиҳоди исломии Миср ва ғайра аз «хизмат»-и «террористони худкуш» фаровон истифода мебурданд. Дар ин амал пешсаф ташкилоти «Алқоида» маҳсуб аст. Маҳз террористони худкуш таркишҳо дар сафоратхонаи ИМА дар Кенияву Танзанияро амалӣ намуданду фоҷеаи 11 сентябри соли 2001 низ бо ширкати онҳо сурат гирифтааст.

Бояд гуфт, ки истифодаи террористони худкуш марбут ба дину оини алоҳида набуда, чунин шакли террорро ҷараёни марксистиву ленинии Ҳизби коргарии Курдистон, Ҳизби коммунистии Ливан, Ҳизби миллии Сурия ва ғайра низ фаровон истифода мекунанд. Барои мисол ташкилоти сепаратистии «Палангони озодибахши Тамил Илама» дар истифодаи чунин навъи террор рекорд гузоштаанд ва аксаран сарони давлатҳоро нест кардаанд. Чунончӣ дар соли 1991 террористзани худкуш худро бо ҳамроҳии сарвазири Ҳиндустон Раxив Ганди тарконду дар соли 1993 бошад, президенти Шри Ланка Прендеса дар таркиши террористи худкуш ба ҳалокат расид. Бори аввал зерсохтори аз террористони худкуш иборатбуда бо номи «Палангони сиёҳ» дар ҳайати ташкилоти сепаратистии «Палангони озодибахши Тамил Илама»  ба вучуд омадааст.

Аз назарсанҷиҳои маркази татқиқотии Ренд бармеояд, ки аз соли 1982 то кунун дар ҷаҳон наздик 1000 амалиёти террористӣ бо ширкати террористони худкуш аз тарафи 11 ташкилот роҳандозӣ карда шудаанд, ки дар онҳо беш аз 10000 нафар ба ҳалокат расидаанд.

Террористони худкуш моли асри бист набуда, балки реша дар давраҳои қадим дорад. Ба ҳадде, ки дар даврони паҳншавии дини насронӣ онро ташкилоти яҳудии «сикариҳо» алайҳи амалиёти ғосибонаи Рим истифода намудааст. Ё худ дар асрҳои миёна ҳаракати «Исмоилия» тавассути террористони худкуш ду маротиба сарварони Хилофати Бағдодро аз байн бурдааст. Дар асри 18 бошад, террористони худкуш дар ташкилотҳое пайдо шуданд, ки дар Ҳиндустон, Филиппин ва Индонезия фаъолият доштанду бар зидди истилогарон мубориза мебурданд. Амали террор бо роҳи худкуширо онҳо дар байни истилогарони аврупоӣ ба кор меандохтанд.

Агар мо ба хусусияти амалҳои террористӣ назар андозем, мебинем, ки нафарони бо худкушӣ терроркунанда барои коштани тухми тарс дар ҷомеа ба ин кор даст мезананд ва нияташон на ҳамеша нобуд кардани симои мушаххас аст.  Аз ин xост, ки аксаран мардуми осоишта қурбони амалҳои террористӣ мегарданд.

Дар сари аз кадом табақаи ҷомеа будани террористи худкуш коршиносон ба чунин хулоса омадаанд:

Агар дар солҳои 1980-1990-и асри гузашта ин амалро ҷавонони аз 18 то 27 сола, ки аз оилаҳои камбизоат, аксаран дамдузд ё аз ҳад зиёд моҷарҷӯй буданд, анҷом дода, ё узвияти ташкилотҳои экстремистиро гирифта бошанд, пас дар ҳазораи сеюм сафи аъзои гурӯҳҳои фаъолияташон мамнӯъ ва тахрибкорро шахсони калонсол ва аз лиҳози иҷтимоӣ таъмин пурра намуданд. Беш аз 40 фоизи онҳоро бошад, занон ташкил доданд. Зеро бо зан коркарди ғоявӣ гузаронидан осонтар асту вай камтар ба худ диққати кормандони мақомоти қудратиро ҷалб менамояд. Дар бадан маводи таркандаро пинҳон намуданаш осонтар аст. Маҳз дар ҳамин замина террористони Ҳизби коргарии Курдистон занонро бештар истифода намуда, онҳоро чун зани ҳомиладор вонамуд месохтанд. Аввалин занони террористи худкуш дар Фаластину Исроил аввалҳои соли 2002 пайдо шудаанд.

Дар масъалаи чӣ будани терроризм профессори Донишгоҳи Колумбия Ричард Беттс изҳори назар карда, мӯътақид аст, ки терроризм аз аслиҳаи нафарони заиф ва камирода мебошад. Зеро онҳо бо рақибони худ рӯбарӯ бо яроқи оддӣ мубориза бурда наметавонанд. Барои ин иродаву имонашон намерасад.

Муътабар Ғозиева, устоди кафедраи ҷомеашиносии ДПДТТ

Нашр шуд: 27 июли 2018

Дида шуд: 2686 маротиба

 Мо, ҷавонони фаъоли Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ҳама гуна маводҳои ғаразнок ва суханҳои бардурӯғи маддоҳон ва тарафдорони ҳизби ба ном террористиву экстремистии ҲНИ-ро маҳкум намуда, қайд карданием, ки чунин шеваи таблиғотие, ки имрӯз «аъзоёни содиқ»-и ин ҳизб тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн мекунанд, аз рӯи оини ҷавонмардӣ нест. Зеро он асноде, ки онҳо дар нигоштаҳояшон меоранд, ягон заминаи воқеӣ надоранд. Баръакс, ин нафарони «фидоӣ» дар ҳар суханронии худ аз Худову расул ёдовар шуда, худ намедонанд, ки ягон рукни диниро ба  инобат намегиранд.Зеро мавҷи ҷавонони гумроҳе, ки имрӯз дар майдонҳои набарди Ироқу Шом ҷон ба  ҷаббор супоридаанд, маҳз маҳсули ташвиқу тарғиби «сарсупурдагон»-и ҲНИ мебошанд. Инро мо не, худи шоҳидони ҳол нақл мекунанд.Он ҷавононе, ки ба умеди ояндаи зиндагии шоиста дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд, банди макру ҳияли таблиғгарони ҲНИ гардида, ҳаёти худ, волидон ва фарзандони худро сӯзонида истодаанд. Иддаи дигар ба хотири таълимоти илми исломӣ дар хориҷи кишвар аз ҷониби афроди маълуми ҲНИ таълимоти террористиву экстремистиро меомӯзанд, ки ин хатар ба ҷомеаи ҷаҳонӣ, хатар ба миллат аст.

 Худованд он касонеро дӯст медорад, ки худро дӯст дорад, пойбанди ҳама гуна иғвоҳо нашавад.

Дар ҳоли ҳозир ҲНИ душмани миллат ва аз ҳама асосаш душмани ҷавонон аст. Аъзоён ва пайравони ин ҳизби ошӯбгар мехоҳанд ҷавононро ба истлоҳ манқурт созанд.  

Мо медонем, ки имрӯз ҲНИТ такя ба ҷавонон дорад ва дар гузашта низ ҷавононро гумроҳона ба ҳизбашон шомил намуда буданд. Ба ҷавонони хушёру зирак, ватандӯсту имони пок дошта муроҷиатан гуфтнием, ки ба қадри оромӣ ва шароити хуби таълиму тадрис расед. Зеро имрӯз барои тақвияти дониш, маҳорату малака, ҳунаромӯзиву рушди истеъдод дар Тоҷикистон ҳама шароит мавҷуд аст. Бигзор садоқати худро барои ободии диёр, барои модарону хоҳарони худ нишон диҳем. Зеро дӯст доштани  Ватан, обу хок, модар як ҷузъи имон аст.

Ҷамшед Мирсаидов, Меҳроб Давлатов, Хиромон Пӯлодова, Рустам Ғуфронов, ҷавонони фаъоли ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 20 июли 2018

Дида шуд: 2555 маротиба

Дар кишвари озоду ободи мо ҳуқуқҳои фитрии инсон ҳамчун арзиши олӣ эътироф гардида, шаҳрвандон бе ягон мамониат ба таҳсилу табобат фаро гирифта мешаванд. Суботу оромӣ дар кишвар аз ҷониби давлаи ва Ҳукумат таъмин карда мешаванд. Аммо новобаста аз ин ашхос ва гурӯҳҳое низ мавҷуданд, ки бо андешаву ақида ва рафтору аъмоли “аҳриманӣ”-и худ мехоҳанд ба оромиву суботи давлатҳои алоҳида, ҳатто Ватани худ таҳдид намоянд.

Яке аз ин гурӯҳҳои тундраву ифротгаро – роҳбарони Ҳизби террористию экстремистии мамнӯи наҳзати ислом мебошад, ки бо ҷурми айбдорӣ барои ҷиноятҳои махсусан вазнин дар ҷустуҷӯи байналмиллалӣ қарор доранд ва то ҳол аз паси миллату давлати худ сангпартоӣ мекунанд.

Роҳбари ТЭТ ҲНИТ Муҳиддин Кабирӣ аз шакли давлатдорӣ ва фаъолияти шохаҳои ҳокимияти Тоҷикистон норозигӣ баён намуда, бо ҳар роҳу восита мехохад накш ва мақоми кишварро дар арсаи байналмилалӣ паст зандад. Ин шахсияти манфур дар солҳои фаъолияташ ба ҳайси вакили Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии кишвар низ на ба манфиати халқ ва интихобкунандагон, балки ба манфиати шахсии худ ва иҷрои дастуру супоришҳои хоҷагони хориҷии худ машғул буд ва баъди дар интихобот ғолиб наомадан ва бе мансаб монданаш чеҳраи ҳақиқии худро ошкор сохт.

Дар расонаҳои хабарӣ чарх задании хабари бемории набераи Муҳиддин Кабирӣ Иброҳим Тиллозода ва «монеа» эҷод кардани мақомоти кишвар барои табобати ӯ дар хориҷи кишвар сару садоҳои гуногунро ба бор овард. Гурӯҳе, ки аз асли воқеа хабардор нестанд, ба хотири дилсӯзӣ аз ин кӯдаки маъсум шадидан  мақомоти интизомиро барои «бераҳмӣ» интиқод мекунанд. Аммо воқеияти ҳол он аст, ки командаи Муҳиддин Кабирӣ бо истифода аз ин ҳолати қулай барои бадном кардани давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон саъй меварзанд.Чунин шеваи мафкураи мардумро ба даст овардан аз шеваҳои асосии корбарии Кабирӣ ва ёронаш мебошанд. Ин як навъ кӯшиши бадном кардани давлат мебошад. Ҳол он ки модари Иброҳим, яъне келини Муҳиддин Кабирӣ иқрор мешавад, ки омили ба тахир афтодани сафари онҳо ба хориҷи кишвар барои табобат дигар аст. Яъне ҳуҷҷатҳо барои сафар бо айби худи модари Иброҳим пурра тахт нашудаанд. Ин барои онҳо дар хориҷи кишвар мушкилӣ эҷод мекунанд. Аммо наҳзатиён ин ҳамаро ҷомаи сиёсӣ пӯшонида, мехоҳанд ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор диҳанд, ки ҳуқуқҳояшон нақз мешавад. Бояд мардона иқрор шуд, ки Кабирӣ ин бор низ мағлуб гардид. Зеро чунин баҳон, ки ба эҳсоси мардум бозӣ кардан аст, барои рақибе, ки худро пурқувват вонамуд мекунад, айб аст. Мард бояд буд ва мардона мубориза бурд.

Албатта мо медонем, ки чунин мушкилӣ ва вазъи ноҳинҷорро барои душман раво намебинем. Кӯдак бемор аст, вале онро ҳангома кардану дилашро ба зиндагӣ сард намудан чӣ ҳоҷат аст. Сандгиле низ ин ҳамаро дида, ба хотири саломатӣ аз ҳама чиз гузашт мекунад. Аммо бояд барои табобат дар хориҷ шахс зинаҳои ҳуҷҷатгузориро паси сар намояд, вагарна дар хориҷ  ба мушкилиҳои дигар мувоҷеҳ хоҳад шуд. Аммо пайвандони тифле, ки бемориаш чандин моҳҳо гузаштааст, акунун аз хобир гарон хестаанд. Мебоист, ки ғами кӯдакро пештар мехӯрданд. Аммо имрӯз бемории набера аслиҳаи асосии ҷанги иттиллотии Кабирӣ гардидааст, ки бо ин амалаш ӯ мехоҳад ҷонибдорони хешро боз ҳам зиёд намояд.

Бо қатъияти том гуфтанием, ки чунин сенариясозиро сокинони кишвар қабул надоранд ва бе  ҳамон имзоҳои сохтаву муроҷиатҳои беасос давлат ҳомии сокинонаш ҳаст ва ҳаргиз пеши роҳи табобати Иброҳим Тиллозодаро нахоҳад гирифт. Охир мо кӯр нестем ва ғамхориҳои Роҳбари кишварро нисбати беморон, ятимон ва маъюбон  ҳамарӯз эҳсос мекунем.

Бойпоччо Фатҳиддинов, устоди ДПДТТ, собиқадори меҳнат

Нашр шуд: 26 июли 2018

Дида шуд: 2649 маротиба

Вазъияти ҳассоси сиёсии ҷаҳонӣ тақозо дорад, ки ҳар як миллат ба хотири дифоъ аз марзу бум ва сокинонаш барои ангезиш наёфтани ҷараёнҳои зиддидавлатӣ мубориза барад. Махсусан он кишварҳое, ки чунин рӯзи сиёҳ ва наҳсро паси сар намудаанд, дар ин росто бояд ҳушёру зирак бошанд. Тоҷикистон оғози истиқлолияти хешро бо ҷурми чанде аз мансбхоҳони ҷоҳталабон бо ҷанги бародаркуш оғоз намуд, ки ин ҳодисаи нангин дар хотираи таърих хохад монд. Аммо корнамоҳою ҷоннисориҳои фарзандонаи фарзонаи миллат дар такя ба нерӯи боэътимоди халқ низ ҷовидона хоҳад монд. Мо имрӯз бо корномаҳои шахсиятҳои варзидаи ҳукумати муосир, ки дар саргаҳи он   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон меистанд, ифтихор дорем.   

Мутаассифона, дар ҷомеаи имрӯзаи кишвар шахсиятҳое  пайдо шуда истодаанд, ки  боистифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ ба хотири манфиатҳои шахсони беруна оташи ҷангу ҳусуматро дубора аланга додан мехоҳанд.  Яке аз рақибони заифи Ҳукумати имрӯза  Ҳизби мамнуъи наҳзати исломии мебошад, ки пас аз шикасти худ дар интихоби охирон мехоҳад бо дасисаву иғво тарафдорони худро дар дохил ва хориҷи кишвар зиёд намояд.  Аксарияти нафарони бедору ҳушёр, ки бо барномарезиҳои ин ҳизб ошно аст, медонад,  ки ин ҳизб тӯли 40 соли арзи мавҷудияташ танҳо инсонҳоро ба тафриқа андохтаву оташи бадбиниро байни ҳамдигар меафрӯхт. Мардуми шарафманди тоҷик сидқан боварӣ ҳосил намуд, ки ин ҳама бозиҳои ҳизбӣ танҳо ба хотири ба даст овардани қудрати сиёсӣ ва ҷоҳу мансаб будааст. Ин гурӯҳ то ба имрӯз аз мақсаду нақшаҳои иғвогаронаи худ даст накашидаву таҳти роҳбарии саркардагонашон дар ба дари ташкилотҳои байналхалқӣ ҳукумату миллати тоҷикро санги туҳмату маломат мезананд. Пас аз он, ки мардум дигар ба суханони «намакин»-и онҳо бовар намекардагӣ шуд, ба хотири эътимоду боварии мардум бо ҷалби як зумра «равшанфикрон» гурӯҳи наверо бо номи «Озодандешагон» таъсис дод.  Ва ин гурӯҳии «босаводон» имрӯз бо истифода аз расонаҳои электронии олам мехоҳанд бо дурӯғу бӯҳтон ба сари давлати тоҷикон санг заданӣ мешаванд. Онҳо як рисолат доранд, ин ҳам бошад ноооромии кишвари мо ва табадуллоти давлатӣ. Аммо ин нафарон ва хоҷагони онҳо бехабаранд, ки имрӯз мардуми маърифтпарвар ба қадри сулҳу оштӣ, ваҳдату ягонагӣ мерасад. Ва намегузорад, ки нохалафе ба хотири мнфиатҳои худ ҷомеаро ноором созад.

Воқеан ҳам сол то сол сатҳи зиндагӣ ва ҷаҳонбинии шаҳрвандонамон боло меравад. Имрӯз дар қиёс ба даҳ соли пешин шумораи ҷавонони рӯ ба мактабҳои олии кишвар ва хориҷа ниҳода ба маротиб зиёд гардидааст. Ҳатто он волидоне, ки имрӯз дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд, аз Вазорати маориф ва илми кишвар дархост намуда истодаанд, ки дарсҳои мустақим,  маҷлиси падару модаронро тариқи интернет ташкил намоянд, то онҳо аз рафти дарсгузарии фарзандон аз наздик огоҳии комил дошта бошанд. Ин нишонаи он аст, ки имрӯз мафкураи мардум баланд шудааст. Дигар шаҳрвандон аз вазъи пасти зиндагӣ шиква намекунанд, балки ғами ояндаи фарзандонашонро фикр мекунанд.

Мо бар ин боварем,  ки халқи тоҷик, дастовардҳои меҳнатиро боз ҳам афзунтар намуда, барои пойдории ҷовидонаи сулҳу субот ва оромии кишвари соҳибистиқлоламон аз пештар бештар саҳм хоҳанд гузошт. Ва ба чунин носипосон ҷавоби саривақти ва сареъ хоҳанд дод.

 Дилрабо Комилова, Руслан Бобохоҷаев, устодони кафедраи технологияи хӯрока

Нашр шуд: 20 июли 2018

Дида шуд: 2797 маротиба

Ҷумҳурии Тоҷикистон аввали солҳои 90-ум ХХ – ҳанӯз дар оғози бунёди давлатдори соҳибихтиёрии худ ҳадафи амалҳои тахрибкоронаи террористону ифротгароён бо дастгирии хоҷагони хориҷии онҳо қарор гирифт.

Дар он айём ниҳодҳои терроризми байналмилалӣ ва ифротгароён кишвари моро ба саҳнаи омӯзиши қудрати маргбори худ ва ҳадафи ғаразҳои зиддиинсонӣ табдил дода буданд.

Он замон Тоҷикистон ба ҳамаи он ҳодисаҳои фоҷиаборе, ки имрӯзҳо дар Ироқ Сурия, Яману Афғонистон мушоҳида мешаванд, рӯ ба рӯ шуда буд.

Ҳадафу нақшаҳои пасипардагиву ғаразноки саркардаҳои аслии он амалҳои харобиовар ва хоҷагону сарпарастони онҳо, ки аз ғояҳои ифротгароӣ ва террористӣ сарчашма мегирифтанд, бо роҳи зӯрӣ ва қатлу куштор ба сари мардум таҳмил кардани фарҳанги бегонаву тафаккури асримёнагӣ ва дар Тоҷикистон таъсис додани давлати исломӣ буд. Дар натиҷаи бесарусомониҳо ва ҷанги шаҳрвандии таҳмилӣ садҳо ҳазор нафар шаҳрвандони мо кушта шуда, беш аз як миллион нафар мардуми осоишта бехонумону фирорӣ гардиданд. Бо вуҷуди ин, мо дар асоси имконоти тамаддун ва фарҳанги қадими хеш тавонистем, ки муколамаи васеъро ба роҳ монда, сулҳу субот ва ваҳдати миллиро таъмин кунем. Фидокориву мардонагии халқи тоҷик дар ҳимояи марзу бум ва арзишҳои фарҳангиву тамаддуни қадимаи хеш, иродаи қавии мардуми мо ба сулҳу субот ва созандагиву бунёдкорӣ боис гардид, ки пеши роҳи амалҳои террористону ифротгароёни дохиливу хориҷи дар кишвари тозаистиқлолои мо гирифта шавад. Бо такя ба таҷрибаи сулҳофарии худ мо баробари муборизаи беамон бар зидди терроризму ифротгароӣ тарзу усули ҳалли осоиштаи муноқишаву низоъҳои замони муосирро дар чаҳорчӯбаи меъёрҳои аз ҷониби ҷомеаи байналмилалӣ эътирофгардида  ҷонибдорӣ мекунем.

Террорист – террорист аст ва ӯ ҳеҷ гоҳ “худӣ” ё “бегона” ва ё “таҳаммулгарову” “тундгаро” буда наметавонад.

Рустам Ғуфронов, донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 26 июли 2018

Дида шуд: 2596 маротиба

Дар ҳоле, ки ҷаҳони муосир аз кашфиёту ихтирооти бемислу монанд тавассути расонаҳои хабарии олам баҳсу мунозираҳо ороянд, чанд «равшанназарону равшанзамирон»-и гурезаи тоҷик дар хориҷи кишвар бо баргузории як ҳамоиши мазҳакаомез  гӯиё «инқилобе» дар ҷамъияти кунунии кишвар карданианд. Ин нафарон, ки ба гуфти худашон «камбудиҳои ҷомеаи кишварро  таҳаммул  карда натавонистанд» мехоҳанд, ба даври худ сиёсатмадорону олимони даврро кашанд. Ва бо ҳамин баҳона вазъи сиёсии кишварро муташанниҷ намуда, табадуллотеро ҷорӣ намоянд. Ин нақшаю орзуҳои онҳо аз афсонае беш нест. Зеро ки дар кишвари мо ба ҷузъ аз Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дигар тӯдакаше нест. Ва мардуми болиданазар ва саодатгуҳар танҳо ба нафаре эътимоду боварӣ доранд, ки амалан корашро нишон диҳад. Таҷрибаи талхи аввали солҳои навадум, иқтисодиёт ва сиёсати ба рукуд рафта сабақи хуби таърихие хоҳад буд, барои ҳар яки воқеан равшанзамир. 

Имрӯз Тоҷикистон дар ҳама бахшҳо пешрав аст. Дар мисоли назари хосса ва таваҷӯҳ ба ҷавонони ба истилоҳ рақамӣ танҳо ҳамин нуктаро метавон ёдрас намуд, ки имрӯз дар сатҳи Ҳукумати Ҷумҳурӣ барои роҳандозии Ҳукумати электронӣ ҳамагуна шароитҳо муҳайё аст. Барои ҷавонони навовари соҳиблаёқат бо ибтикори Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши  кишвар озмуни беҳтарин лоиҳаи инноватсионӣ барои дарёфти Ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ таъсис ёфта, ҳамасола беҳтарин барномасозон гирандаи ин ҷоиза мегарданд. Ҳамчунин Вазорати маориф ва илми кишвар низ дар доираи озмуни лоиҳаи инноватсионӣ барои беҳтарин олимони ҷавон тӯҳфаҳо медиҳад.

Дар донишкадаи мо низ барои рушд ва пешрафти технологияи иттилоотӣ ва дар ин замина огоҳии комил ёфтани ҷавонон аз навигариҳои илму техника воситаҳои хуби омӯзишӣ фароҳам оварда шудааст. Мо устодони донишкада мекӯшем, ки шогирдони мо аз маънавиёт ва сиёсат огаҳ бошанд. Рақибони сиёсии мо тариқи расонаҳои хабарӣ ҷор мезананд, ки кишвар рӯ ба «таназзул» ниҳодааст, аммо онҳо боре ҳам зикр намекунанд, ки замоне бинобар паст будани вазъи иҷтимоӣ сафи донишҷӯён дар мактабҳои олӣ кам буд. Ҳоло дар 39 муассисаҳои таҳсилоти олии кишвар беш аз 200 ҳазор донишҷӯ таҳсили илм доранд. Ва аксари ин донишҷӯён таҳсилдидаи имрӯзи мактабу маориф ҳастанд. Онҳо такягоҳ ва нерӯи солими миллатанд. Пайравони Пешвои миллат ва ҷоннисорони ин миллати куҳанбунёд мебошанд. Мафкураи моро ягон қувваи аҳриманӣ дигар карда наметавонад.

Пас ба олимони кундзеҳн гуфтанием: «Зӯри беҳуда миён мешиканад.

Хуршед Худойбердиев, Одилхӯҷа Солиев, устодони кафедараи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ  

Нашр шуд: 20 июли 2018

Дида шуд: 2856 маротиба

(Посух ба мақолаи «Сулҳи нофарҷоми тоҷикон». Паём.нет, 16.07.2018)

Пас аз баргузории ҳамоиши «тоҷикони бурунмарзӣ» ба ифтихори 21- солагии Созишкномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки бо иқдоми роҳбарияти олии ТЭТ ҲНИ дар шаҳри Дортмунди Олмон баргузор гардид, иштирокдорони ҳамоиш пайи ҳам чанд мақолагунаҳоро дар саҳифаи «Паём нет» интишор намуданд, ки муҷиб донистем ба навиштаи яке аз онҳо, ки муаллиф надораду «Сулҳи нофарҷоми тоҷикон» унвон дорад, посухе гуфта бошем.

Аввалан номи мақола худ носеҳеҳ ва иғвоҷӯёна аст. Мо дар нигоштаҳои пешини худ қайд карда будем, ки сулҳ маҳсули ҳар ду тараф – ҷониби Ҳукумати кунунӣ ва иттиҳоди нерӯҳои мухолифини тоҷик аст. Аммо иқдом аз ҷониби давлати он вақт ҷавон шурӯъ шуд ва Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  муҳтарам новобаста аз таҳдиду хатарҳо, ҷони ҷавони хешро ба даст гирифта, барои гуфтушунид ба мавзеҳои мухталиф рафтанд. Баъдан Сарвари давлат борҳо дар суханрониҳои хеш зикри нафаронеро карданд, ки дар фароҳамсозии сулҳи бебозгашти тоҷикон саҳм гузоштаанд.

Дар мақола ва ҳам навори видеоӣ Эмомалӣ Раҳмон, сарвари давлати тоҷиконро яккатози майдони сиёсат хондаанд. Чаро не? Боре як рӯзноманигори хориҷӣ тариқи телефон барои ман савол дод, ки халқи тоҷик ба ҷузъ аз роҳбарияти кунунӣ ба дигар шахсият эътимод баста метавонад, ман оҷилан посух додам, ки не. Зеро барои эътимоду боварии халқро ба даст оварданд, тӯдакаш шудан лозим, орзу ормонҳо ва ниёзҳои халқро бароварда кардан даркор. Ин гуна шахсият дар ҳоли ҳозир танҳо Пешвои муаззами миллат Эмомалӣ Раҳмон ҳастанду халос.

Воқеан бармегардем ба сарлавҳаи мақола, чаро он чунин номгузорӣ шуда аст. Агар сулҳ нофарҷом боқӣ мемонд, пас ҳоли мо тоҷикон мисли мардуми афғон хору залил мешуд. 21 сол аст, ки мардум садои тиру тӯпро намешунавад. Дар ҳама ҷо сухан аз ободкорҳо меравад. Имрӯз симои кишвар, шаҳраку ҷамоатҳо куллан дигар шудааст. Мардум дигар аз хонаҳои одии худ даст кашида, паи эъмори хонаҳои зебо ҳастанд. Оилае нест, ки барои соҳибмаълумоткунии фарзандони худ кӯшиш наварзад. Махсусан барои ман муроҷиати чанде аз муҳоҷирони тоҷик ба Вазорати маориф ҷиҳати баргузор намудани маҷлисҳои падару модарон ба таври мустақим тариқи интернет хеле писанд афтод. Онҳо бовуҷуди дур будан аз зодгоҳ ва Ватани хеш нисбати таълиму тарбияи фарзандони хеш бефарқ нестанд. Волидон мехоханд, ки фарзандони боодобу соҳибмаърифат дошта бошанд. Агар вазъияти кишвар номусоиду зиндагии мардум фақирона мебуд, волидон фикри таълиму тарбияи фарзандонро мекарданд, не, ҳаргиз.

Сониян маҳз тинҷиву оромист, ки имрӯз якчанд қонунҳои бар манфиати давлату халқ мусоидаткунанда амсоли Конунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд» ва  «Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон» рӯи кор омаданд.  Ба шарофати ин тадбири халқпарварона ҳазорҳо оилаҳо маъракаҳои худро бо харҷи андак гузаронанд. Магар ин аз сулҳу ҳамбастагӣ дарак намедиҳад???

Дар нигоштаи бемуаллиф омодааст, ки Ҳукумати кунунӣ барои афви зиндониҳо коре ба сомон нарасонидааст. Магар кӯрдилон бехабаранд, ки ҳанӯз аз оғози соҳибистиқлолии кишвар баъди ба сари қудрат омадани Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон гуноҳҳои размандагон бо эълони авфи умумии пурра бахшида шуд ва роҳбари давлат ҳамагонро ба зиндагии ростин даъват намуданд. Давоми беш аз 27 соли соҳибистиқлолии борҳо дар остонаи ҷашнҳои бузурги кишвар авф эълон гардида, ҳазорон ҳазор маҳбусон, аз он ҷумла зиндониёни сиёсӣ озод карда шуданд.  Дар мавриди ҷойгузин шудани 30 фоизи мақомҳои ваъдашуда дар қувваҳои иҷроия ба мухолифин танҳо ҳамин нукта кофист: он роҳбароне, ки мансаб гирифтанд бинобар надоштани дониши казоӣ хостаҳои давлат ва Ҳукуматро бароварда натавонистанд. Мисоли барҷастааш Зайд Саидов, ки барои рабудани пулҳои зиёди давлатӣ имрӯз паси панҷара нишастааст.

Дигар аз даъвоҳо, ки дар мақола омадааст ин гӯиё ношаффоф доир шудани интихоботҳо мебошад. Хандаовар аст ин давъво. Зеро дар интихоботҳои солҳои 2000,2005, 2010 намояндагони ҲНИ дар парламент ду ҷойиро ишғол намуда, баъзе аз вакилон ба маҷлисҳои вилоятиву шаҳрӣ роҳ ёфта буданд. Дар интихоботи соли 2015 сокинон аз ҳадафу мароми ҲНИ огоҳ шуда, ба ҷонибдориаш кам овоз доданд ва ин омил сабаб шуд, ки интихобот «ношаффоф» гӯиё гузаштааст. Магар хулосаи нозирони байналмилалӣ дар ин ҷода сарфи назр шудааст, дар ҳоле, ки онҳо маҳз ба хотири нақзи ҳуқуқҳояшон ба ин созмонҳои бонуфуз муроҷиат мекунанд.  Ва ахиран ҳуқуқу озодиҳои ягон нафаре, ки имрӯз қонунгузории кишварро риоя мекунад поймол нашудааст ва ин дурӯғи маҳз аст, ки мухолифин даъво пеш меоранд.

Мо, ба дасисаву бӯҳтонҳои душманони миллат, ки бо дасти  хоҷагони беруна имрӯз садо баланд мекунанд, бовар надорем. Сиёсати оқилонаи Пешвои муаззами худро куллан дастгирӣ мекунем. Медонем, ки эъмори давлати демократӣ, дунявӣ ва ягонаи худро ба ҷузъ худи мо каси дигар бунёд намекунад. Мо ҳамдилем ва руҳи шикастнопазир дорем.

Нашр шуд: 23 июли 2018

Дида шуд: 2859 маротиба

Мубориза бар зидди терро­ризм ва экстремизм (ифротга­роӣ) қисми таркибии таъмини амнияти на танҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Вазъи бӯҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт, мавҷудияти муноқишаҳои  иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои бай­нидавлатӣ ва байнимазҳабӣ , номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмилалиро  танзим  менамояд, ба­рои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терро­ризм ва экстремизм мусоидат мекунад. Аз ин рӯ, мубориза бар зидди терро­ризм ва экстремизм, ки вақтҳои охир хусусияти байналмилалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмӯи умумидавлатии  муқовимат анҷом дода шавад. Хоссатан, ҳар як шаҳрванд аз мақсаду мароми ҲНИ, ки чун ҳизби террористиву экстремистӣ эътироф шудааст, огаҳ бошанд ва ба навиштаҳои онҳо посухӣ воқеӣ диҳанд.

Дар замони ҳозира, дар шароити бархӯрди тамаддунҳо ва вусъатёбии ҷаҳонишавӣ, дар ҷараёни инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, маҷмӯъи масъалаҳое ба миён меоянд, ки ҳалли онҳо заруриятӣ, аз ҷумла таҳкими соҳибихтиёрӣ, эҳёи анъанаҳои фарҳангӣ-миллӣ, ғояҳои пешқадам ва созандаро маротибаи дигар тақозо мекунанд. Дар арафаи асри XXI, ки Тоҷикистон ба марҳилаи сифатан нави инкишофу пешрафт ворид шудааст  ва роҳи бунёди давлати демократӣ ва ҳуқyқбунёдро бебозгашт пеш  гирифтааст, зарурияти тарғибу ташвиқоти тарзи солимӣ ҳамзистӣ, муносибатҳои нави ҷамъиятӣ ва пешбарӣ кардани ғояҳои пешқадам дар тарбияви маънавии ҷавонон баръало мушоҳида шуда истодаанд.

Мо устодонро мебояд, ки ба шогирдон ба дурустӣ фаҳмонем, ки ин ҷараёну қувваҳо танҳо барои ҳифзи манфиатҳои шахсони алоҳида нигаронида шудааст ва оқибатҳои нанговар дорад.

Хайринисо Темирова, Муътабар Ғозиева, номзадони илми ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 20 июли 2018

Дида шуд: 2512 маротиба

Таърихи ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон, ки оқибатҳои басо харобиоварро ба бор овард ва қариб буд, ки ин ҷанги бемаънӣ кишвари тозаистиқлолро аз байн мебурд, ҳеҷ гоҳ аз хотири мардум дур намеравад. Хусусан аз хотири онҳое, ки дар рафти ин ҷанги бемаънӣ ҷигарбандону наздикону пайвандонашонро қурбон кардан. Онон ҳанӯз ҳам ба саркардагони ин низоъ ва дастдоштагони он аз ҷумла аъзоёни ташкилоти экстремистӣ-террористии ҳизби наҳзати исломӣ наълату нафрат мехонанд. Дар саҳифаҳои таърих олимону донишмандон ва дигар қишри ҷомеа ин ҷангро ҷанги бародаркуш меноманд, зеро дар ин ҷанг писар бар муқобили падар, духтар бар муқобили модар ва ҳамингуна бародар бар муқобили бародар меҷангиданд. Албатта сабабҳои оғози ҷанг гуногун буданд. Яъне, агар каме ба сабабу омилҳои ҷанги шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон назар афканем маълум мегардад, ки раванди демократикунонии ҳаёти чамъиятӣ, ки дар охири солҳои 80-уми асри XX дар Иттиҳоди Шӯравӣ сар шуд, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон низ ба пайдошавии ҳизбу ҳаракатҳои исломию демократии Тоҷикистон — Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон, Ҳизби демократии Тоҷикистон, Ҷамъияти мардумии «Растохез», Ҷамъияти «Лаъли Бадахшон» ва дигар ҷамъиятҳои маҳаллӣ овард. Зиддияти ҳизбу ҳаракатҳои исломию демократи муқобили Ҳизби Коммунистии Тоҷикистон дар воқеаҳои 11-14 феврали соли 1990 дар Душанбе, бо задухурди намоишчиён бо ҳукумат анҷомида ин муқовиматҳо бо ҳизбу ҳаракатҳои исломию демократии дар солҳои 1991 ва 1992 давом ёфта оқибат ба ҷанги шаҳрвандӣ мубаддал гашт. Яке аз сабабҳои ҷанги шаҳрвандӣ низ реша давондани мазҳабҳои гуногуни исломӣ, шиддат ёфтани зиддияти дохилимазҳабӣ ва маҳалгароӣ байни пешвоёни дин маҳсуб меёбад. 

Маҳз дар замони ҷанги шаҳрвандӣ саркардагону пайравони ташкилоти экстремистӣ-террористии ҳизби наҳзати исломӣ бо истифода аз холигии мафкуравии аҳли ҷомеа ва бахусус ҷавонон дар кишвар ба низоъ ва кашмакашиҳо оғоз карда, мардумро ба гумроҳӣ кашониданд. Сайид Абдуллоҳи Нурӣ ва воизгӯи ҳизб Саидқиёмиддини Ғозӣ Қиёмиддин  дар он замон ба даст баландгӯяк гирифта, ҷавонону дигар мардумро ба гирду атрофи худ даъват карда, митинг ва ҳамоишҳо ороста рӯйрост мардумро ба ҷангу ҷидол даъват мекарданд. Филми ҳуҷҷатии “Решаҳои ноайён” бори дигар сабабгори ҷангу ҷидол будани ТЭТ ҲНИ-ро исбот намуд.

Маҳз ҳамин талошу кӯшишҳои ин бешарафон буд, ки кишварро ба гирдоби кашмакаш ва низоъ оварда хонаи мардумонро бо дастони худашон оташ заданд. Худ дар кишвар низоъ ва оташи ҷангро фурӯзон карда, дарҳол зери қаноти хоҷагонашон паноҳ бурданд. Хисороти ҷанги шаҳрвандӣ басо зиёд буд. Ҳамаи мо огоҳ ҳастем, ки ин ҷанги таҳмилӣ чӣ оқибат дошт: зиёда аз 150 ҳазор нафар шаҳрвандони Тоҷикистон ҷони худро аз даст доданд, беш аз як миллион нафар гуреза шуданд, 55 ҳазор кӯдак ятим ва 25 ҳазор нафар занону модарон бефарзанду бесаробон монда, дар маҷмӯъ, ба иқтисодиёти мамлакат беш аз 10 миллиард доллар зарар расид. Аз ин бармеояд, ки наҳзатиҳои гумроҳ ятиммонии кӯдакону нолаву оҳи зори модаронро дидаву дониста аз он масрур гашта, кирдори разилонаву манфури худро бамаротиб меафзуданд. Маддоҳони ҳизби террористии наҳзати исломӣ сураву оятҳоро ба манфиати шахсии хеш тарҷума карда мардумро ба харобкориву даргириҳо даъват мекард. Баъди вафоти   Нурӣ ба сифати раиси ташкилоти экстремистӣ-террористии ҳизби наҳзати исломӣ таъин шудани Кабирӣ фаъолияти таҳрибкории ҲНИ зиёд шуду кам не.  Шукри Худованд, ки ташкилоти экстремистӣ-террористии ҳизби наҳзати исломӣ дар Тоҷикистон баста шуд ва пеши роҳи харобкориву низоъҳои наҳзатиҳои бешараф гирифта шуд. Бо дарки масъулияти том мо ҷавонони кишвари соҳибистиқлол дар атрофи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун ҳалқаҳои занҷир муттаҳид гардида, кишвари азизамонро аз разилони наҳзатӣ эмин нигоҳ хоҳем дошт. 

Рустам Ғуфронов, донишҷӯи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 23 июли 2018

Дида шуд: 2623 маротиба

Тоҷикистони озоду обод, ки дар минтақаи Осиёи Миёна аз лиҳози геополтикӣ мавқеи устуворро касб кардааст, пайваста дар мадди назари гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ қарор дорад. Азбаски имрӯз давлат қудрату тавононои ҳифзи марзу бумро дорад, хоҷагони беруна мехоҳанд авзои сиёсии кишварро аз дарун вайрон созанд. Мақсади ҳизби террористиву экстремистии наҳзати исломии Тоҷикистон, ки алҳол «бозича»-и давлатҳои исломӣ ҳастанд, маҳз ҳамин аст. Аз ин хотир онҳо як гуруҳ ҷавонон, рӯзноманигорони тоҷики муқими давлатҳои аврупоро ба даври худ кашида бо додани дастмояҳо барои сиёҳ кардани Тоҷикистон кӯшиш варзида истодаанд. Аммо тирашон ҳамвора хок мехӯрад. Зеро ҳизбе, ки пояи устувор, аъзои содиқ надорад, шикаст мехӯрад. ҲНИ ҳизбе аст, ки аз рӯзҳои аввали таъсисёбии худ мекӯшид манфиатҳои шахсии худро боло мегузоштанд. Онҳо замони Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ танҳо дар он сурат ба сулҳи бебозгашт имзо монда буданд, ки Ҳукумат курсиҳои мансабиро дар ҳаҷми 30 дар сад дод. Аммо худатон шоҳиди ҳол шудед, ки ягон нафари онҳо барои пешбурди кишвар заҳмат накашиданд. Ҳар яке бо «қаҳрамони»- ҳои худ аз вазифа рафтанд. Қазияи генерали ошӯбгар Ҳалим Назарзода парда аз рӯи бадкории ҲНИТ бардошта шуд. Пештар ин ҳизб дар интихоботи парлумонӣ ба шикаст рӯ ба рӯ шуд. Ва ошкоро зидии давлат ва Ҳукумат баромад. Зимни санҷиши фаъолияти ин ҳизб ошкор шуд, ки ҲНИТ ба ҷои пиёда сохтани барномаҳои таҳия кардааш, сокинонро ба шиапарастиву шахсиятпарастии Кабирӣ даъват кардааст. Онҳо бо истифода аз масҷиду маъракаҳои мардум нафароне, ки ришу ҳиҷоб намепӯшанд ба кофарӣ бароварда, ҳар касеро ки ба ҳизби наҳзат шомил намешуданд, ба  Худою расул душман эълон мекарданд. Мақомотҳои қудратӣ маҷбур шуданд, то чанде аз роҳбарони олии онҳоро бинобар паҳни иттилооти терроризму экстремизм ба маҳкама кашанд. Саркардагон ба  ҷои исботи бегуноҳии худ рӯ ба гурез ниҳода, имрӯз дар хориҷа бо истифода аз расонаҳои бардурӯғи хориҷа ба иғвою дасисаҳо машғуланд.

Як чиз айён аст, ки кӯшишҳои онҳо беҳуда аст. Зеро халқ заршинос аст. Сиёҳро аз сафед фарқ карда метавонад.

Ҷомеаи меҳнатии Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд бо тамоми масъулият изҳор менамояд, ки мардуми шарифи кишвар аз ҳадафҳои аслии роҳбарону фаъолони ТТЭ ҲНИ бохабаранд, бинобар ин ба дасисаҳои иғвогаронаи онҳо дигар бовар нахоҳанд кард. Зеро фардои ин миллат дурахшону ояндаи ин ҳизб тира аст.

Зоҳир Солиев, Охунбобо Раҳимов, дотесентони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 20 июли 2018

Дида шуд: 2591 маротиба