- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
Бахшида ба Соли ҷавонон бо ташаббуси Вазорати маориф ва илми кишвар дар пойтахти ҷумҳурӣ озмунии телевизионии «Маҳзар»
- Дида шуд: 1447 маротиба
Барои баланд бардоштани ифтихори миллӣ, арҷгузорӣ ба фарҳанги воло, тарбияи зебоипарастӣ, тарғибу ташвиқи либосҳои миллӣ, таъсиси ҷойҳои корӣ.
- Дида шуд: 1384 маротиба
ДУШАНБЕ, 14.12.2023 /АМИТ «Ховар»/. Дар асоси мувофиқаи бадастомадаи 8-14 декабри соли 2023 дар шаҳри Бодканд вохӯрии навбатии гурӯҳҳои кории топографӣ ва гурӯҳҳои корӣ оид ба масъалаҳои ҳуқуқии ҳайатҳои ҳукуматии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Қирғизистон оид ба делимитатсия ва демаркатсияи сарҳади давлатӣ баргузор гардид.
- Дида шуд: 608 маротиба
Мо дар остонаи бисёр ҳам ҷашни барои халқи тоҷик азизу муътабар – солгарди Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ қарор дорем. Мусаллам аст, ки аз нигоҳи имрӯза ба ин рӯйдоди муҳим дида дӯхтанд, хулосаи амиқ баровардан ва онро ба насли имрӯза фаҳмонидан рисолати мо – насли калонсол маҳсуб мешавад. Зеро ҳамаи мо хуб медонем, ки маҳз холӣ мондани фазои сиёсӣ, ноогоҳии ҷавонон аз оқибатҳои шомил шудан ба ҳизбу ҳаракатҳо Тоҷикистонро ба кадом вартаи ҳалокатбор овард. Ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ, ки бо айби хоҷагони беруна тарроҳӣ шуда буд, ба Тоҷикистони тозаистиқлол хисороти калони моддиву маънавӣ расонид. Ҷони ҳазорҳо нафар бегуноҳон гирифта шуд. Мамлакат дар ҳоли нобудшавӣ қарор дошт. Дар ин марҳилаи ҳассос ҳизбу ҷунбишҳои гуногун арзи ҳастӣ карда, фазои холиро моҳирона истифода бурданд. Махсусан он нафароне, ки динро яроқи асосии худ медонистанд, бо истифода аз эҳсоси динӣ шогирдони дар мактабҳои динӣ таҳсилмекардаи худро ба майдонҳо кашиданд. Дар натиҷа низоъ бархост.
Дар вазъияти буҳрони сиёсӣ, аз ҷумла беҳокимиятиву бенизомӣ, мавҷудияти минбаъдаи Тоҷикистонро ҳамчун давлати ягона ва тозаистиқлол хатари ҷиддӣ таҳдид мекард. Дар чунин вазъияти ҳасос бояд Иҷлосияи навбатии Шӯрои Олӣ баргузор мегардид ва фақат қарорҳои созандаи он метавонист ватанамонро наҷот диҳад. Бо гузашти солҳо метавон гуфт, ки вакилони мардумӣ – иштирокчиёни иҷлосияи 16 –ум аз иҷрои ин вазифаи худ сарбаландона баромаданд. Иҷлосия аз 16 ноябр то 2 декабри соли 1992 давом ёфта, дар кори он аз 222 вакил 197 нафар иштирок намуд ва дар он 74 санади ҳуқуқӣ, аз ҷумла 15 қонун, 52 қарор, 6 фармон ва 1 изҳорот қабул гардид. 19 ноябри соли 1992 бо овоздиҳии пинҳонӣ вакили мардумӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Раиси Шӯрои Олӣ интихоб шуданд.
Оғози кори Иҷлосия ибтидои умеду дилпурии мардуми Тоҷикистон буд ва дар ҳақиқат гузашти вақт собит намуд, ки вакилони Шӯрои Олӣ дар ин Иҷлосияи таърихиву тақдирсоз зарурат ва аҳамияти нигоҳдории якпорчагии давлат ва ягонагии миллати тоҷикро ҷиддан дарк мекарданд. Мардуми Тоҷикистон низ аз онҳо ҷиҳати аз буҳрони шадиди сиёсиву иҷтимоӣ баровардани мамлакат иродаи мустаҳками сиёсӣ, заковат ва ғайрату матонатро интизор буданд. Вакилони халқ бо қабули қарорҳои воқеан ҳаётӣ собит намуданд, ки онҳо ҷонибдори истиқлолияти давлатӣ, сулҳу субот, ваҳдати миллӣ, якпорчагии Тоҷикистон ва ободиву рушди ояндаи он мебошанд.
Воқеан, ин Иҷлосия дар рушд ва таҳкими давлатдории навину истиқлолияти воқеии Тоҷикистон, якпорчагии он, ваҳдати миллӣ ва истиқрори сулҳ дар сарзамини бостонӣ, амалӣ гардидани ислоҳоти сиёсӣ, хуқуқӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ дар роҳи бунёди ҷомеаи шаҳрвандӣ асос гузошт.
Пешвои миллати тоҷикон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон новобаста аз вазъи мураккаби сиёсӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ дар ин солҳо ва лаҳзаҳои тақдирсоз, ҳамчун сиёсатмадори ҷасуру далер амал карда, аз рӯи хиради азалии халқи тоҷик ҳамчун фарзанди сарсупурдаи миллат барои барқарор кардани сохти фалаҷгаштаи давлатдорӣ, иқтисодӣ ва ба даст овардани сулҳу суботи сартосарӣ ҷонфидоӣ намуданд.
Имрӯз душманони миллат дар хориҷи кишвар истода санги маломат рӯй ҷониби давлат ва Ҳукумат мезананд. Онҳо аз берун истода фикрҳои мардумро вайрон мекунанд. Таълимоти ғайрирасмии диниро боз миёни наврасон зиёд карда истодаанд. Сафи ҷавонони ба ҷангҳои Сурия мерафта зиёд шуда истодааст. Мо бояд ҳамон тавре, ки Сарвари давлат баён доштанд, ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст набояд диҳем. Танҳо барои ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ, сулҳи сар то сарӣ кӯшиш намоем.
Рухшона Аминҷонова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 205 маротиба
Устодони гиромӣ,
Шогирдони азиз!
Барои мардуми шарифи Тоҷикистон моҳи ноябр чун моҳи муборак ва саодату шодмонӣ дар таърихи навини давлатдории тоҷикон ёд карда мешавад. Зеро 31 сол муқаддам маҳз дар ҳамин моҳ миллати тоҷик пас аз нобасомониҳо ба рӯзи саодат расид. Дар қасри таърихии Арбоб пас аз интихоби роҳбари ояндаи кишвар, шахсияти мондагори таърихӣ - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раиси муаззами Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тарафҳои муқобил ба ҳам омаданд, роҳи ояндаи кишвар дурахшону зиндагӣ ба маҷрои орому осудагӣ баргашт.
Дар ин иҷлосияи таърихӣ дар баробари дигар масъалаҳои муҳими давлатдории навини тоҷикон ҳамчунин парчами давлатӣ қабул гардид, ки боиси ифтихори ҳар як тоҷику тоҷикистонӣ мебошад.
Иҷозат фармоед, қабл аз ҳама Шуморо аз номи раёсат бо ҷашни зебои умумимиллӣ - Рӯзи Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон самимона табрик ва муборакбод намоям.
Ин ҷашни муборак ҳамчун рӯзи ид мақоми қонунӣ гирифта, соли равон бори 14 - ум дар сатҳи баланд бошукӯҳ ва шаҳомати калон таҷлил мегардад. Мақсад аз таҷлили шукӯҳманди Рӯзи Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон эҳтиром ва қадршиносӣ ба яке аз рамзҳои асосии давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон – Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун муқаддасот мебошад.
Дар баробари Суруди миллӣ, Нишони давлатӣ ва забони модарӣ Парчами давлатӣ низ барои мардуми мо муқаддас аст. Парчамро метавон сари баланди халқ номид. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷаноби Оли муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар табрикоташон ба муносибати Рӯзи Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистон нақши барҷастаи ин рамзи муҳими давлатиро дар таҳкими сулҳу субот, дӯстию якдилӣ ва Ваҳдати халқи азизамон зикр намуда, барҳақ қайд карда буданд:
«Итминони комил дорам, ки Парчами давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон ҳамчун таҷассуми умеду ормонҳои мо ҳамеша парафшон хоҳад буд ва зери сояи он мо дар роҳи ободии Ватани азизамон ба дастовардҳои рӯзафзун ноил хоҳем шуд.»
Парчам ифтихор ва сарбаландии миллат аст. Парчамдорӣ барои мардуми мо суннати нав нест. Зеро миллати тоҷик дорои фарҳанги қадимаи давлатдорӣ буда, дар гузаштаи таърих борҳо давлатҳои бузурги худро бо тамоми рукнҳояш арзи ҳастӣ бахшидаст, ки Дирафши Ковиёнӣ ҳамчун яке аз рамзҳои давлатӣ дар ин миён нақш ва мавқеи хосса дошт ва он дар ливои Президенти кишвар имрӯз ҳамчун рамзи пойдорӣ ва бардавомии давлати миллии мо тасвир ёфтааст.
Бигзор, Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо бар сари миллати тоҷик ва давлати тоҷикон то ҷовидон парафшон бошад ва моро ба сӯи ояндаи ободу осуда раҳнамоӣ созад!
- Дида шуд: 591 маротиба
Одами солимақл ҳам медонад, ки зиндагӣ дар Аврупо бе меҳнати машаққати сангин амрест маҳол. Муҳиддин Кабирӣ ва ҷамъи ёронаш натанҳо он ҷо кор мекунанд, балки фаъолияташон барангехтани кинаву адоват, паҳн кардани фитнаву надомат ва ниҳоят бар гардани кишвар бор кардани тӯҳмату бӯҳтонҳо мебошад. Худ маълум, ки ӯву ҳизбаш чун зулук молу сарвати хоҷагони эронии худро макида, бар ивази ин “подошҳояшон” ба роҳбарияти олии шиамазҳабон ҳамарӯза гузориш медиҳанд. Албатта дар ин кор аллакай Кабирӣ таҷрибаи калон дорад. Зеро бо гирифтани кӯмакҳои хоҷагон қисме аз онро барои тарғибу ташвиқи расму ойин, фарҳангу мазҳаб ва андешаҳои ғаразноки хоҷагонаш ба наҳзатиҳои намакзада тақсим намуда, қисми дигарашро барои ҳаёти шахсиаш ва қисмати боқимондаро ба фитнагарон барои барангехтани сару садо ва бофтани найрангу буҳтон тақсим менамояд. Бинобар ин Кабирӣ, ки аз хоҷагонаш маблағҳои муфт ва бедардимиёнро ҳамарӯза соҳиб мешавад, намехоҳад аз чанги хоҷагонаш раҳо шавад.
Хонандагони азиз агар нағз дар хотир дошта бошанд, ҷониби наҳзатиён дар остонаи таҷлили солгарди ҷашни Ваҳдати миллӣ ҷор заданд, ки дар таъмини амният сулҳу суботи сартосари нақши Ҳизби наҳзати исломи кишвар калон аст. Бале мо инро инкор намекунем, ки сулҳи деринтизор дар сурати ҳамдигарфаҳмии ду тараф Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва эътилофи миллӣ рӯи даст омад. Наҳзатиёни арҷманд хуб медонанд, ки роҳбарияти олии кишвар, шахсан Президент то дами марги Саид Абдуллоҳи Нурӣ пайваста аз ҳолаш хабар мегирифтанд. Ва ҳамчунин мувофиқи бандҳои Созишнома 30 фисади вазифаҳои давлатӣ бар дӯши намояндагони эътилофи миллӣ гузошта шуда буд, аммо аксаран умедҳои мардумро бароварда карда натавонистанд. Таърих гувоҳ аст, ки соли 1998 барои ба пешвози Сайид Абдуллоҳи Нурӣ набаромадани собиқ раиси ноҳияи Ҷаббор Расулов Собир Бегиҷонов, ки аз эътилофи миллӣ ба ин мақом расида буд, ба қатл расонида шуда буд. Зеро ин раиси ноҳия дар ҷараёни роҳбарии худ дар ин ноҳия эҳсос кард, ки амалкарди мухолифин ва баҳои онҳо нисбати давлатдории кунунӣ пурра нодуруст аст. Чунин қатъият ва моил шудани он ба ҷониби Ҳукумати кунунӣ ба наҳзатиён нафорид. Ин нафарон чӣ гунна Худою Расулро ба забон мегиранд, ки худ даст ба куштор мезананд ва ҷониби давлатро низ тӯҳмат мезананд, ки намояндагонро онҳоро ба қатл расониданд.
Ин аст оини ватандории наҳзатиён, ки мардумро ба инсондӯстию эҳтироми Ватан талқин мекунанд.
Баръакси ин гуфтаҳо роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар кадомин шароите, ки набошад, мардумро ба сабуриву таҳаммулпешагӣ, бахшидани гуноҳи якдигар даъват мекунанд. Мо бояд фаромӯш накунем, ки расидан ба сулҳу субот, оромиву тинҷӣ, осудагиву якдилӣ, якмаромиву иттиҳод, ҳамзистиву ҳамаромӣ ва ваҳдати ҷовидонӣ ба осонӣ ба даст наомадааст. Мо бояд ҳамагуна бӯҳтон ва тӯҳматҳои беасоси наҳзатро, ки дар маҷмуъ бар зидди арзишҳои милливу мазҳабии мо равона гардидааст маҳкум намоем ва нагузорем, ки наҳзатиҳои разил бори дигар мисли солҳои ҷанги шаҳрвандӣ бо хоҷагонашон ҳамсолони моро гумроҳ намуда, онҳоро муқобили сулҳу оромӣ ба камол расонанд.
Бакаев М.Ҳ., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1107 маротиба
Бо иштироки ректори Донишгоҳи техникии Тоҷикистон, доктори илмҳои иқтисодӣ, профессор Давлатзода Қудрат Қамбар, муовини сардори Раёсати таҳсилоти олии касбӣ ва баъдидипломии Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон Сулаймон Исвализода дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд ба номи академик Муҳаммад Осимӣ маросими муаррифии директори нави донишкада баргузор гардид
Нахуст директори донишкада, номзади илмҳои техникӣ Саидӣ Дилафрӯз Раббизода меҳмонон ва ҷомеаи меҳнатии Донишкадаро бо ҷашни Рӯзи Президент ва 31 – солагии Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон табрик намуд.
Профессор Давлатзода Қудрат Қамбар зимни баромади хеш аз фаъолияти бобарори директори Донишкада Саидӣ Дилафрӯз Раббизода дар фосилаи 8 сол сухан намуда, зикр дошт, ки Донишкада баҳри иҷрои дастуру ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои муаззами миллат - Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, Қарорҳои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, стратегия ва барномаҳои давлатӣ дар самти илму маориф нақши муассир дошта, дар миқёси кишвар яке аз пешрафтатарин муассисаи таҳсилоти олии касбӣ мебошад. Ин боргоҳи илму маърифат дар фосилаи 13 соли фаъолият махсусан дар омоданамоии кадрҳои соҳибтахасссуси соҳаҳои барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ, энергетика, нақлиёт, сохтмон, меъморӣ, технологияи маҳсулоти хӯрокворӣ, иқтисодиёт ва молия саҳми муносиб гузоштааст. Танҳо дар давоми 6 соли охир теъдоди озмоишгоҳҳо аз 25 адад ба 48 адад расонида шуд.
Сипас Давлатзода Қудрат Қамбар фармоиши роҳбарияти Донишгоҳи техникии Тоҷикистонро дар мувофиқа бо Вазорати маориф ва илми Тоҷикистон оид ба аз вазифаи директори ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд озод намудани Саидӣ Дилафрӯз Раббизодаро бинобар ба кори дигар гузаштан ва ба ҷои ӯ таъин намудани Саъдуллозода Шаҳриёр Саъдуллоро қироат кард.
Шарҳи ҳоли директори навтаъиншуда ба самъи ҳозирин расонида шуд.
Саъдуллозода Шаҳриёр Саъдулло зимни суханронӣ барои эътимоду боварии Пешвои муаззами миллат, роҳбарияти Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Донишгоҳи техникии Тоҷикистон изҳори сипос намуда, қайд кард, ки минбаъд низ дар такя бо ҷомеаи аҳлу тифоқи донишкада барои пешрафти сатҳи таълиму тарбия аз тамоми нерӯву имкониятҳо истифода хоҳад кард.
Саидӣ Дилафрӯз Раббизода низ барои дастгириҳои ҳамешагии Роҳбари давлат, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон, Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ва аҳли коллективи донишкада миннатдорӣ баён намуда, ба ҳайати нави роҳбарияти донишкада барору комёбиҳо таманно намуд.
Шарҳи ҳоли Саъдуллозода Шаҳриёр Саъдулло
Саъдуллозода Шаҳриёр Саъдулло 14 марти соли 1988 дар Ҷумҳурии Тоҷикистон таваллуд шудааст. Хатмкардаи Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимӣ бо ихтисоси муҳандис-электрик мебошад. Фаъолияти меҳнатии хешро чун ассистенти кафедраи электротаъминкунии факултети энергетикии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимӣ оғоз намуда, солҳои 2011-2013 – муовини декани факултети энергетикии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимиро бар дӯш дошт. Солҳои 2013-2016 –аспиранти Донишгоҳи давлатии Урали Ҷанубии Федератсияи Россия буд. Шурӯъ аз соли 2016 то соли 2019 вазифаи мудири шуъбаи робитаҳои байналмилалии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимиро бар зима дошт. Солҳои 2019-2021 – муовини аввал, муовини ректори Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимӣ буд. Аз соли 2021 то ҳол вазифаи муовини ректори Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С. Осимӣ оид ба робитаҳои байналмилалиро бар зима дошт.
Номзади илмҳои техникӣ, дотсент, барандаи ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ барои олимони ҷавон дар соҳаи илм ва техника, Аълочии маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон.
Оиладор, соҳиби 3 фарзанд.
- Дида шуд: 971 маротиба
Вақте маводи мазкурро омодаи навиштан будам, ба хотирам суханони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни мулоқот бо зиёиёни кишвар омад. Он кас қайд карда буданд, ки имрӯз дар ҷомеа эҳтиром нисбати муллоҳо афзудааст, аммо қадру манзалати оне, ки умре пайи таълиму тарбияи фарзандон аст, ба гӯшаи фаромӯшӣ рафтааст. Воқеан ҳам, ин гуфтаҳои Сарвари давлат ҷон дорад. Ба маъракае даъват шудам. Анбӯҳи одамон паси дарвозаи маъракадор сарҷамъ буданд. Аз вақти таъин намудани ба истилоҳи мардум «зиёфат» ним соат гузашта бошад ҳам, касе ба даруни хона даромаданӣ набуд. Чун сабаб пурсидем, маълум гардид, ки домуллои маҳалла дар маъракаи дигар будаасту ҳамин замон омада мемондааст. Ниҳоят домуллои маҳалла бо як мошинаи гаронарзише назди дарвозаи маъракадор омада таваққуф намуд. Чун нек назар кардам, ӯ ба синну сол тахмин 40-45-сола менамуд. Аммо ришҳои мондаву либоси дарози ба домуллоҳо хос ӯро аз будаш калонсолтар мекард. Домулло бо карру фар аз даъватшудагон пеш вориди хона шуда, дар ҷойи аз ҳама боло рафта нишаст ва бо хондани яке аз оятҳои каломи раббонӣ ҳозиринро ба хӯрдан даъват кард. Шояд ин амал як ҳодисаи маъмул дар ҳоли ҳозир бошад, аммо бароям чунин рафтори домулло писанд наомад. Зеро дар ин маърака нафароне ҳам ҳузур доштанд, ки ҳам ба синну сол ва ҳам аз рӯи обрӯ ва нуфуз аз ин домулло боло меистоданд. Ҳатто марде, ки дар назди ман буд, худро омӯзгори деҳа муаррифӣ намуд, бо ифтихор шогирдаш будани домуллоро қайд кард. Ва ин ҷавони аз илми шариат бархӯрдор мебоист онҳоро аз худ пеш гузаронида, баъд медаромад. Баъдан дар ҳаққи маъракадор ӯ неву шахси калонсолтар дуо мегуфт. Зимни тановули хӯрок ӯ аз аҳкоми шариат ёд карда, ҳатто бузургтарин парастиши Худовандро дар эъзозу икроми волидон ва дар сурати реҳлати онҳо дӯстони наздики онҳо донист, аммо худ ба оддитарин одобу ахлоқи инсонӣ риоя накард.
Хулоса, аз ин зиёфати ошноям ошуфтаву малулхотир берун шудам ва ба худ андешидам, ки чаро имрӯз обрӯ ва мартабаи домуллоҳо баланд шудаасту муаллимро, ҳамон тавре ки пештар ҳурмат мекарданд, имрӯз эҳтиром намекунанд ва азиз намедоранд.
Аз рӯи нақли модаркалонам, ки чанд сол пеш аз ин ҷаҳонро реҳлат кардаанд, дар замони шӯравӣ, ки хондани намозу ба масҷид рафтан манъ буд, «одамони кӯҳна» намозашонро мехонданд, аммо касеро талқин намекарданд. Аз амнияти худ метарсиданд. Чунин даъватҳои ошкоро аввалҳои соли навадум ба қавле «мӯд» шуданд. Дар хотирам аст, ки мо, толибилмони мактаб аз рӯи таассуб бошад ё бо амри дил аз волидонамон хоҳиш мекардем, ки ба мактаби шабонаи омӯзиши динӣ равем. Онҳо низ ба хотири гирифтани дониши динӣ ба иқдоми мо розӣ шуда буданд. Ду домулло ба мо аз фанни «муаллими сонӣ» дарс мегуфтанд. Аҷибаш он, ки ин домуллоҳоро, ки ба «дониши мукаммалашон» он вақт сахт эътимод доштем, ҳар шаб сари хони густурдаи яке аз шунавандагон ба мо дарс мегуфтанд. Яъне, бар замми ҳаққи хизматашон мо бояд бо навбат онҳоро меҳмондорӣ мекардем. Хулоса, аз ин домуллотарошон, ки худро аз муридони олими равоншод Саид Абдулло Нурӣ муаррифӣ мекарданд, чизеро наомӯхта, онҳо ба якборагӣ щайб заданд. Дар он солҳо даҳҳо домуллоҳое буданд, ки худро шогирди ин олими бузурги дин эълон намуда, эҳсосоти мардумро бар манфиати хеш истифода мебурданд. Ва онҳое ки имрӯз қадре аз ин илми исломшиносӣ огаҳӣ пайдо кардаанд, бо дамандозиву фотеҳа ба фотеҳа гаштан ҳам кисаҳояшонро пур мекунанду ҳам шикамашонро.
Манзури овардани ин мисолҳо дар чӣ буд? Ман аз он дар шигифтам: мардуми мо то куҷо кутоҳназаранд, ки кӯдаки беморро ба умеди шифоёбӣ аввал ба шифохона неву ба даргоҳи мулло мебаранд, то дам андозаду кӯдак шифо ёбад. Чун ҳолати бемор вазнин мешавад, баъд ба беморхона мебаранд. Агар кӯдак шифо наёбад, аз гиребони табиб мегиранд. Аммо то ҳол ба мушоҳида нарасидааст, ки касе аз домулло сабаби шифо наёфтани фарзандашро пурсон шавад.
Имрӯз шумораи домуллоҳо дар ҷомеа бамаротиб афзудааст. Чаро чунин аст? Аввал ин ки тавре дар боло ишора шуд, ба домуллоҳо ҷомеа бештар таваҷҷӯҳ доранд, сониян набудани касбу кор иддае аз ҷавонони моро водор мекунад, ки даст ба домуллогӣ зананду нони беминнате ёбанд. Дар ин самт ба ақидае бархе розиам, ки мегӯянд: «садоқат ба илму касбомӯзӣ нуфузи муллоҳоро кам мекунад». Зеро ҷавони дар даст касбдошта ҳаргиз дар фикри домуллогӣ нестанд ва нахоҳанд шуд.
Сардори давлатамон дар чандин баромадҳои худ таъкид намудаанд, ки муллогӣ касб нест. Агар мақсад омӯзиши илми шариат бошад, айни замон қариб дар тамоми шаҳру ноҳияҳо мадрасаҳои исломӣ фаъолият мебаранд. Барои омӯзонидани наврасон бошад, дар назди аксарияти масҷидҳои ҷомеъ мактабҳои ибтидоии аз қайди давлатӣ гузашта мавҷуданд.
Одатан мардуми мо мулло гуфта, шахсеро мефаҳмид, ки ба монанди муаллим роҳнамо ва тарбиятгари аҳли ҷомеа бошад. Ҳатто имрӯз ҳам, одамони калонсол ба нишони эҳтиром ба муаллимон «домулло»- гӯён муроҷиат менамоянд. Мутаассифона, рафтору амали бисёрии муллоҳои навбаромад ба ин талабот ҷавоб намедиҳад. Муллогӣ на роҳнамоиву ҳидоят, балки воситаи рӯзгузаронию сарватҷамъкунӣ барои онҳо шудааст.
Мушоҳидаҳо нишон медиҳад, ки шахси хонда ва бомаърифат ҳаргиз духтурро монда, ба пеши мулло намеравад. Ҳамчунин, тавре ки болотар таъкид намудем, рӯ ба омӯзиши касбу ҳунар ва меҳнати ҳалол овардан ҷавононро ба созандагию бунёдкорӣ таҳрик менамояд. Бо ибораи дигар, онҳо бахти худро дар меҳнат меҷӯянд, шариатро аз хурофот фарқ карда, динро ҳамчун худошиносӣ ва наздикшавӣ ба асли худ истифода мебаранд.
Бадбахтӣ дар он аст, ки дар замони имрӯза бисёр падару модарон рисолати азалии худро ба ҷо намеоранд ва боз аз мактабу маориф домангир ҳастанд. Ин гуна волидон гоҳо худашон дидаву дониста фарзандонашонро шогирди муллотарошон мекунанд, ки на ҳама вақт оқибати хуб медиҳад.
Аз рӯи маълумотҳо айни замон зиёда аз 300 нафар ҳамватанони мо дар Сурия «ҷиҳод» мекунанд. Ҳамаи онҳо шогирдони чунин муллоҳои ифротгаро ҳастанд ё худашон ба чунин дараҷа расидаанд. Ҷиҳоди онҳо танҳо барои нафс ва молу сарват аст. Агар мақсад ризо кардани парвардигор бошад, онҳо метавонистанд дар Ватани худ гӯшаеро обод намуда, дастгири ниёзмандон бошанд.
Чунин ҳолат дар гузашта низ ба мушоҳида расида, боиси нигаронии равшанфикрон шуда будааст. Аз ин ҷост, ки шоир Фахрии Рӯмонӣ мегӯяд:
Ҳар гову харе, ки соҳиби дунё шуд,
Дар маъракаҳо ҷои вай аз боло шуд.
Норафта ба мактабу наомӯхта сухан,
Аз каҷравии замона домулло шуд.
Мутааассифона, имрӯз айнан чунин ҳолат дар ҷомеаи мо ба назар мерасад. Бояд ҳамагӣ аз паи ислоҳи он шавем ва насли наврасу ҷавонро ба роҳи дурусти зиндагӣ ҳидоят намоем.
Абдусабури Абдуваҳҳоб, рӯзноманигор
- Дида шуд: 1551 маротиба
- Дида шуд: 432 маротиба
ДУШАНБЕ, 26.01.2024 /АМИТ «Ховар»/. 26 январ дар шаҳри Бӯстони вилояти Суғд мулоқоти навбатии ҳамраисони ҳайатҳои ҳукуматии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Ҷумҳурии Қирғизистон оид ба делимитатсия ва демаркатсияи сарҳади давлатии Тоҷикистон ва Қирғизистон Саймумин Ятимов ва Қамчибек Ташиев баргузор гардид. Дар ин хусус ба АМИТ «Ховар» дар Кумитаи давлатии амнияти миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон иттилоъ доданд.
- Дида шуд: 389 маротиба
Ба ифтихори 32- юмин солгарди рӯзи Истиқлоли давлатӣ дар толори калони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик Муҳаммад Осимӣ бо иштироки устодон ва шогирдони ин боргоҳи маърифат чорабинии тантанавӣ доир гардид.
Директори донишкада, номзади илмҳои техникӣ, дотсент Саидӣ Дилафрӯз Раббизода аҳли нишастро бо ин ҷашни муқаддаси миллӣ табрик гуфта, аз ҷумла қайд намуд, ки ҳар сол санаи 9 сентябр халқи азизи кишвар бо ифтихору сарбаландӣ ҷашни Истиқлоли давлатиро таҷлил мекунанд. Ин ҷашн дар баробари ваҳдати миллӣ барои халқи мо азизу муқаддас аст. Чунки ба шарофати истиқлолият Тоҷикистонро аҳолии сайёра бо расмият шинохт. Забон, фарҳанг, урфу одати моро ҳамчун мероси бойи таърихӣ эътироф намуданд. Имрӯз бо гузашти 32 сол аз соҳибистиқлолии мамлакат аҳолии мамлакат бо муҳаббату самимияти беандоза Роҳбари давлатро дӯст медоранд ва эҳтиром мекунанд. Зеро бо заҳмати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кишварамон рӯ ба ободонӣ мениҳад. Марҳила ба марҳила татбиқ шудани чор ҳадафи стратегии мамлакат, бунёди садҳо иншооти иҷтимоӣ, рушди соҳаҳои хоҷагии халқ, баланд гардидани обрӯ ва мақоми кишварамон дар арсаи байналмилалӣ ва дар ин замина мизбони чандин ҳамоишҳои сатҳи ҷаҳонӣ гардидани мамлакати мо самараи меҳнати ҳалоли аҳолӣ бо роҳбарии Сарвари давлат аст.
Сипас дар вазъияти тантанавӣ бо устодони фаъол, ғолибони олимпиадаву дигар озмунҳои сатҳи ҷумҳуриявӣ, ҷоизадорони даври шаҳриву вилоятии озмунҳои “”Фуруғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Илм фурӯғи маърифат”, “Тоҷикистон Ватани азизи ман” дар вазъияти тантанавӣ Ифтихорнома ва туҳфаҳои таъсиснамудаи Раёсати донишкада тақдим карда шуд.
Дар қисмати фарҳангии чорабинӣ шогирдони донишкада бо шеъру тарона ва рақсҳои дилошӯб хотири аҳли нишастро шод намуданд.
- Дида шуд: 458 маротиба
