- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
Ҷунбиши мардумии ИРТ бо роҳбарии Шарофиддин Гадоев гурӯҳеро бо номи “Ҳомиёни ватан” ташкил намудаанд, ки ин бевосита таҳти фишори Кабирӣ роҳандозӣ гардидааст. Вагарна аз вазъияти имрӯза маълум аст, ки ТЭТ ҲНИ (Паймони миллии Тоҷикистон) аз пеш бештар ба фазои солим барои тарғибот ниёз дорад. Ин масъалаи айнан ба ҳуҷуми мусаллаҳонаи гурўҳи ба ном “сарсупурдаҳо” дар асл ватанфурўши Ҳоҷӣ Ҳалим Назарзодаро шабоҳат дорад. Зеро дар паи ин воқеа дасти наҳзатиён буд. Муълум аст, ки мақсаду мароми ҲНИ низ ба даст овардани ҳокимият буда, онҳо зимнан ба ин тайёрӣ дида истодаанд.
Мо ҳеҷ гоҳ барои ин нохалафон майдонро холӣ нахоҳем гузошт, зеро мо аз дасти чунин “ҳимоятгарон” ранҷ дидаву озурдаҳол гардидаем. Дар ҳамин ради вазифаи ҷоноҷони ҳар кадоми аз шаҳрвандони баору номуси миллат онаст, ки ҷавонон бояд ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳанд. Ин масъалаи шомилшавии ҷавонон ба чунини гурӯҳҳо муаммои доғи рӯз буда, он бевосита ба мавқеъ ва мақоми насли калонсол, ба зиёиён, омўзгорон ва фаъолони маҳаллаҳо низ вобастагии қавӣ дорад. Дар охир бо боварии том гуфта метавонам, ки дар оянда низ ҷомеаи киишвари мо, мардуми шуҷову меҳандӯстимо, ки аз душвориҳои таъриху солҳои душвори навадум гузашта барои осоиштагӣ, ваҳдату ягонагӣ дар кишвар ҷасорату мардонагӣ нишон медиҳад ва ба рағми бадхоҳону носипосон оштинопазирона мубориза хоҳанд.
- Дида шуд: 1175 маротиба
Мусаллам аст, ки ҷомеаи имрӯзаро яке аз зуҳуроти номатлуб афзоиши ташкилотҳои терористиву ифротӣ фаро гирифта, он хатари ҷиддиест, ки барои амнияти миллии чаҳони муосир. Имруз вазифаи мост, ки ояндаро бо дастони худ дурахшандатар гардонем, зеро миллат ва давлате, ки ояндаи худро равшан дидан мехоҳад, бояд аз таърих сабақ бардошта, мероси таърихии худро зинда нигоҳдорӣ намояд. Боиси сарфарозиҳои мост, ки имрӯз ҷавонони давлати мо таҳти сарварии бевоситаи Пешвои миллати тоҷик таваҷҷӯҳи махсус зоҳир намуда, самти сиёсати ҷавононро дар миллат боло бардоштаанд.
Моро мебояд, ки лаҳзае аз ёди ватан дур набошем, ватандорию ватансозиро вазифаи муқаддас бидонем. Зеро оянда ба пойдории ин давлату мардуми тамаддунсозаш аз кирдор ва ҷаҳду талошҳои ҳар яки мо вобаста аст.
Тоҷикистон аз рӯзе, ки соҳиби мустақилият шуд, мардумонашро дар атрофи худ ҷамъ намуда то имрӯз орому осоишта зиндагонии оромро паси сар менамояд, аммо чунин зиндагонии мардуми мо ба рои бархе аз тарафҳои муқобил хуш намеояд, зеро тафаккури онҳоро танҳо амалҳои ғайриинсонӣ ғасп намудааст. Маҳз ба ҳамин хотир, вазифаи ҷоноҷон ва қарзи шаҳрвандии ҳар як фарди бонангу номус, худогоҳу худшинос ва ватандӯсту меҳанпарвар дар марҳалаи кунунии миллат, пеш аз ҳама таҳкими ваҳдати миллӣ ва устуворгардонии пояҳои сулҳу амният, ҳифзи муқаддасоту арзишҳои Ватан ва пос доштани арзишҳои бузурги ватандорӣ, бахусус неъмати муқаддаси Истиқлолияти давлатӣ мебошад, ки ин ҳама дар ягонагиву сарҷамъӣ ва кору фаъолияти аҳлонаи мардуми тоҷик ифода мегардад.
Имрӯзҳо ҳар гуна амалҳои террористиву экстремистиро тариқи расонаҳои хабарӣ мешунавем, ки ин тамоми мардумро ба ваҳм меоварад, тарсу ваҳшониятро дар наҳоди мардум ҳукмрон намуда, вазъи руҳонии эшонро табоҳ намуда истодаанд. Мушкилӣ дар он аст, ки ба ин ҷанги иттилоотии бемаънои нотавонбинон ҷавонони кишвари мо низ ҳамроҳ шуда, ҳаёти ҷавони худро беамният мегузаронд, ҳол он ки дар даврони ҷавониашон эшон бояд илм омӯзанду дар пешрафт ва тараққиёти ин сарзамин саҳми босазои хешро гузоранд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳамаи мулокоту паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд мо ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ҳама вақт кӯшиш намоем, ки ин ватанро аз ҳамаи оризиҳо пок нигоҳ дошта баҳри вусъат бахшидан дар самти тараққиёти он саҳмгузор бошем. Ба он маъни ҳар дафъа аз зиракии сиёсӣ ҳарф меҳаданд, ки агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатро ҳимоя кунем ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолате намегардем, ки моро табоҳ созад.
Мо набояд таърихи худро фаромӯш намуда, амнияти кишварамонро дар хатар монем, зеро созандаву ободкунандаи ҷомеа ҳамаи мо ҳастем.
Мавлонова Маърифат, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1187 маротиба
Ҷавонони кишвар ҳидоятнамоеро, ки роҳбари давлат дар паёми имсолаи хеш изҳор доштаанд, ҳамеша мақсаду мароми ояндаи худ қарор дода, ба иҷрои содиқонаи онҳо чун вазифаҳои муқаддаси кастиву инсонии хеш камари ҳиммат хоҳем баст ва барои гул – гулшукуфии Тоҷикистони азиз саҳмгузор бошем.
Масъалаи шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои щайриқонунӣ ва ифротгарою тундрав имрӯз ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст. Бисёр ташкилоту ҳаракатҳои экстремистӣ таъсис ёфтаанд, ки дар ин ё он давлат зуҳур намуда, ҷавонони соддаю ноогоҳро ба доми фиреби худ мекашанд. Афсӯс, ки дар байни онҳо шаҳрвандони ҷумҳурии мо ҳам ҳастанд.
Мо бояд шукронаи ана ҳамин давру замонро кунем, шукрона гӯем, ки давлати ободу озод дорем ва ҳар коре, ки анҷом медиҳем, бояд сараввал фикр намоем, амали худро пешакӣ дар тарозуи ақл баркашем. Таваккал карда ба коре даст задан ба оқибатҳои нохуш оварда мерасонад. Аз воситаҳои ахбори омма мефаҳмем, ки чандин нафар ҷавонони тоҷикистонӣ дар давлатҳои хориҷӣ ҷангида ҳалок шудаанд. Пас вазифаи мо он аст, нагузорем, ки аз рӯи ин бадхоҳон ҷавонони мо ба чунин ҳолат расанд.
Мо бори дигар иброз медорем, ки ҷонибдори сулҳу субот дар ҷаҳон буда, терроризм ва экстремизмро қатъиян маҳкум менамоем.
- Дида шуд: 1195 маротиба
Мусаллам аст, ки фазо ва муҳити муосири ҷаҳонӣ рӯз ба рӯз вазъи пурраи сиёсию иҷтимоии қисмати зиёди мамолики Шарқи мусулмониро бар асари ҷаҳолат ва хурофоти асримиёнагӣ ташкилёбии гурӯҳҳои зиёди терроистиву экстремистӣ ва сиёсатҳои ба ном «диндорону исломҷӯён» ноҳамвор сохта, инчунин вазъияти тамоми оламро муташанниҷ гардонида истодаанд. Албатта ҳамаи ин ҳодисаҳову воқеаҳо парешониву бесарусомониро дар низоми зиндагӣ ба вуҷуд овардааст. Бояд гуфт, ки ин гуна шароит, қабл аз ҳама, аз ниҳодҳои фарҳангию маърифатии ҷомеаи мо тақозо менамояд, ки дар самти муттаҳид намудани қишрҳои гуногуни иҷтимоӣ, фарҳангӣ, сиёсӣ ва дар ин замина нерӯманд сохтани ҷомеаи шаҳрвандӣ ҷаҳду талош варзанд.
Мо хуб медонем, ки чанде қабл бо фаъолияти ғаразноконаи иддае аз ташкилотҳои террористӣ миллат ба нооромӣ дучор гардида, сару садоҳои гуногуне баланд гардид. Вале пас аз манъи фаъолияти чунин ташкилотҳои ифротӣ, нохалафон дучанд аз диди ноодамии худ кишвари моро зери танқид гирифта истоданд. Аз фаъолияти иғвоангезандаи наҳзатиҳо худ маълум буд, ягона аҳдофи онҳо вайрон намудани фазои мустақили ва сохти конститутсионии давлат буд. Имрӯз низ онҳо дар канор нестанд, бо дурӯҳу пӯписаҳои бемаъно нисбат ба ободии миллати мо рахна заданианд. Аммо он наҳзатиҳое, ки имрӯз ташкилоти худро «Паймони миллии Тоҷикистон» номгузорӣ намуданд, мехоҳанд ба ин васила дубора ба боварии мардум дароянд. Дар ҳамин радиф ба ҳамаи мардумон гуфтаниам, ки ин «паймонхоҳон» замоне барои ҳамкори бо давлат аҳду паймон карда буданд, диде оқибат ба чи ҳолат расидем. Пас имрӯз низ барои шикасатани паймонашон инро созмон додаанд. Ба хамин хотир фирефтаи суханони ин «боаҳду паймонҳо» нагардед. Зеро дар мо мақоле ҳаст, ки «бо ҷой иваз кардани зарбашавандаҳо, ҳосили зарб иваз намешавад». Ба маънои дигаре «Хар ҳамон асту бори хар дигар шудааст».
Миллати тоҷик то ба имрӯзи босаодат расидан рӯзҳои басо сахту сангинеро паси сар намудаст. То ба озодиву Истиқлолияти воқеиро соҳиб гаштан ҷони ҳазорон дар ин роҳ сипар гардидаву ҳазорони дигар дилозурда гардидаанд. Ба хмин хотир таъкид менамоям, ки гарчанде сабабгори чандин нооромии вазъи кишвар ин наҳзатиҳо бошанд ҳам, мо набояд он рӯзҳои сахтро фаромӯш кунем ва нисбати он нафароне, ки ба дастуру супоришҳои хоҷагони хориҷии худ, ки мехоҳанд мақсадҳои нопоки худро амалӣ созанд, бояд сахт нафрат дошта бошем ва бар зидди онҳо муборизаи беамонро ба роҳ монем.
Хуласи калон моро зарур аст, ки бар хилофи чунин падидаҳои номатлуби ҷаҳолатиу разолати ифротиён ва мухолифони миллат дар ин замони ҷаҳонишавии босуръат ва афзоиши террор муқобилият нишон диҳем. Мо мардумони шарафманди диёр амнияти давлат ва ҷомеа, ваҳдату ягонагӣ, зиндагии орому осуда ва устувории пояҳои давлатдории миллиамонро ҳамон вақт пурра таъмин карда метавонем, ки барои баланд бардоштани маърифати сиёсӣ ва худогоҳиву худшиносии миллӣ пайваста саъю талош варзем ва кӯшиш намоем, ки ба хотири ҳифзу ҳимояи арзишҳои миллии диёри азизамон саҳм дошат бошем.
Маҳмудова Ф.М., устоди кафедраи автомобилҳо ва идоракунии нақлиёт
- Дида шуд: 1231 маротиба
Ҷавонон бояд ақидаи солиму созандаи исломи дошта бошанд, то побанди васвасаи душманонумухолифони миллат ва хоҷагони хориҷӣ нашаванд. Бинобар он мо, мардуми Ҷумҳурии Тоҷикистон хурдтарин кӯшиши хиёнату ихтилоф ва бадном кардани дини мубини ислом, ноором ва халалдор сохтани амнияту сулҳу ваҳдати халқи тоҷик ва мардуми Тоҷикистонро сахт маҳкум менамоем. Чунки танҳо Ваҳдати милли наҷоти мост. Аз ин ҷиҳат ҳамаи Шуморо ба ҷиҳоди ҳифзи ваҳдат, ҷиҳоди маънавӣ ва тарбияи шоистаи ҷавонон даъват менамоям. Зеро ягона роҳи мақсуд таъмини ваҳдати дилҳост. Ҳаминро бояд ба хотир дошт, ки ислом тоату ибодат аст, одобу ахлоқ аст, фарҳанги хосса аст. Дар ислом мафҳуми террор вуҷуд надорад. Ислом динест, ки маърифат ва маънавиётро ташаккул ва рушд медиҳад.
Тоҷикистон узви комилҳуқуқи ҷомеаи башарӣ буда, наметавонад аз ҳаводису воқеаҳои ҷаҳон дар канор бошад. Солҳои навадуми асри гузашта дар натиҷаи фароҳам омадани шароит, омили динӣ дар ҷомеа якбора рў ба инкишоф ниҳод.. Таърихи начандон дури Ватанамон моро водор месозад, ки сари ҳар гуфтору рафтори «исломиёни бунёдгаро» ва «хоҷагон» - и онҳо андеша намоем. Барои расидан ба мақсадҳои худ гуруҳҳои экстремистӣ аз тамоми шароиту имкониятҳо истифода мебурданд, то ки амалҳои нопоки худро пиёда намоянд.Лекин дар натиҷаи фаъолияти густурдаи мақомотҳои давлатӣ ба ин гурўҳҳо зарбаҳои нишонрас зада мешавад, ки ин барои суботи ҷомеа дар ҳар кишвар зарур аст.
Дар шароити кунунӣ ба ҳамаи қишрҳои ҷомеа зарур аст, то ки амнияти миллии кишварро тањти фаъолияти созандаи худ устувор гардонем ва бар зидди гурўҳҳои ифротгаро муборизаи беамон баранд.
Ин тадбирҳо метавонанд пеши роҳи воридшавии ақидаҳои бегонаву ифротгароро гиранд ва ба фаҳмишу ҷаҳонбинии шаҳрвандон, алалхусус ҷавонон таъсири мусбат расонанд.
Тавре, ки аз баромаду паёмҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд, таваҷҷӯҳи давлату Ҳукумат ба ин қишри ҷомеа беш аз пеш буда, ояндаи миллатро пурра ба ҷавонон нисбат медиҳанд. Маҳз дар ҷавоби ғамхориҳои бевоситаи Пешвои миллат ҳар як фарди баору номусро мебояд, ки ҳамеша ватандӯсту меҳанпарвар ва худшиносу худогоҳ бошанд. Мо бояд ба нафъи халќу Ватан ва ояндаи нек пурмањсул мењнат намуда, њамагонро ба тањкими сулњу вањдат, истиќлолият ва давлатдории миллї даъват намоем. Моро зарур аст, ки дар пешрафту шукуфоии кишвар сањмгузор бошем ва бањри њифзи якпорчагии Ватани азиз сина сипар созем.
Амон Акбарович Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1215 маротиба
Аз азал ҳар қавму миллат, дар баробари арзи ҳастӣ намудани худ, дар доираи кишвар қоидаву қонуниятҳои хоси худро дорост. Аз ин ҷост, ки Тоҷикистони тозаистиқлол низ гарчанде, ки нав ба замони мустақилияту эҳёи сулҳу субот қадам густурда бошад ҳам, барои пойдору безавол ва ҷовидона мондани ин осудагиву амнияти миллӣ талоши беш аз ҳарвақта мекунад. Зеро ин сарзамини биҳиштосо ва соҳибистиқлол бо ҷоннисориву ҷонбозиҳои абармардони ҷасуру бонанги миллат ба даст омадааст ва он ҳеҷ гоҳ аз дасти як қабил нохалафоне, чун фитнакорону иғвоангезон бар гирдбоди заволёби афтад.
Мусаллам аст, ки ҷаҳони кунуниро сиёсатбозиҳои иддае фаро гирифтаву барои пешгириҳои ҳодисаҳои номатлуби терористиву экстремистӣ тамоми олам чораву тадбирҳои заруриро меандешанд. Умуман, дар шароити имрўза кўшишҳои аҳли ҷамъияти умумиҷаҳон ӣ дар доираи муқобилият ба терроризм пеш аз ҳама ба муборизаи зидди созмонҳо ва ҳаракатҳои устувор нигаронида шудаанд.
Ҳадафи асосии тамоми олам дар мубориза бар зидди тероризм дар он аст, ки мардуми сайёра дар тинҷиву амони зиндагии орму осуда дошта бошанд ва ҳуқуқҳои умумибашарӣ пурра ҳимоякарда шавад.
- Дида шуд: 1266 маротиба
Дар охири қарни XX ва ибтидои қарни XXI инсоният ба хатари ҷиддие мисли ифродгароӣ ва терроризм рӯ ба рӯ шуд,ки ба бақои оламу одам таҳдид мекунад.
Имрӯзҳо хатари терроризм ва ифродгароӣ дар авҷи болоравист ва ин аҳли ҷомеаи солими тамоми сайёра,аз он ҷумла Тоҷикистону тоҷикистониёнро низ бартараф гузошта наметавонад. Боиси таасссуф аст,ки ҷавонон имрӯзҳо аз сабаби дониши мукаммал ва саводи кофӣ надоштан худро ба коми терроризм ва ифродгароӣ андохта истодаанд. Ин амали онҳо сабабҳои зеринро дорост.
1.Надоштани маълумот оиди ифродгароӣ ва терроризм.
2.Ҳисси молу сарват (пул)
3.Надоштани ҳисси ватандустӣ ва инсондӯстӣ дар ниҳоди худ.
- Надоштани ҳисси эҳтиром ва дустдорӣ нисбати оила ва наздикони худ.
Албатта онҳое,ки мегӯянд, ифродгароӣ ва терроризм падидаҳое мебошанд,ки инсониятро дар тамоми тӯли таърих ҳамроҳӣ намудаанд, беасос нест.Решаҳои онҳо хеле чуқур мебошанд. Ҳоло касе гуфта наметавонад,ки якумин амалиёти террористӣ кай,дар куҷо ва бок адом мақсад сар задааст. Дар аҳди қадим,асрҳои миёна ва давраи нав ҳам одамони алоҳида ва ҳам гурӯҳҳои муташаккили сиёсию мазҳабие буданд,ки ба воситаи тарсонидану даҳшатофарини мехестанд мақсадҳои худро ба дигарон бор кунанд,зимни ин одамони бегуноҳ қурбон мешуданд. Зуҳури ифродгароии сиёсӣ,қавмӣ, мазҳабӣ ва щайра падидаҳои бисёр ҷиддӣ ва дар айни замон нигароникунанда барои давлат ва тамоми ҷомеа мебошад.
Дар охири асри гузашта ва ибтидои ҳазораи нав амалҳои ифродгароӣ ва террористӣ бештар характерӣ сиёсӣ гирифтанд,доираи фаъолияти террористон хеле васеъ гардид
Бо инкишофи техника ва технологияи нав шаклу намудҳои нави террористӣ ба вуҷуд омаданд,ки аз рӯи иқтидорӣ харобиовариашон ба амалиёти калони ҷанги шабоҳат доранд.
Имрӯзҳо ин масоили дощи рӯз миёни ҷавонону наврасони шаҳру ноҳияи мо мисли зарпечак байни шаҳрвандон реша давонда истодааст.Рӯз аз рӯз шумораи гумроҳшудагон ва даст ба ҳар гуна корҳои ношоям зада истодани ҷавонону наврасон аҳли ҷомеаро ба ташвиш дода истодааст. Ҷавонон ҳоло меҳнат кардан намехоҳанд,роҳи осони пулёбиро ҷустуҷӯ мекунанд. Аз ин рӯ онҳоро гумроҳ кардану ба гурӯҳҳои ифродгарою террористӣ шомил намудан осон аст.
Ҷавонон набояд фирефтаи суханҳои пучу бемағз ва пулу сарвати «хӯҷаинҳои аҷнабӣ» гарданд.
Зарур аст,ки аҳли ҷамоатчигӣ аҳли маорифу фарҳанг, волидон, муассисаҳои таълимию касбӣ бо ҷавонон ҳама вақт дар робита бошанд. Ба онҳо моҳият, сабабҳои авҷгирии терроризм ва ифродгароиро фаҳмонанд.Онҳоро ба маҳфилҳои касбомӯзӣ ҷалб намоянд. Ҷавонон вақтҳои холигии худро ба варзиш сарф намоянд. Ҳунарҳои гуногунро омӯзанд ва барои пешрафт ва ободии Ватани хеш саҳмгузор бошанд.
Каримов Ибодқул, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1185 маротиба
Тоҷикистон кишвари зебову дилнишин ва табиати хело назаррабо дорад. Мардумони фарҳангсолору соҳибмаданияташ бо иродаи қавию масъулиятшиносии беш аз пеш барои пойдору устувор намудани пояи ваҳдати миллӣ ва ягонагии он талош менамоянд. Дар воқеъ дӯст доштани миллату ватан аз назари бархе “исломдонҳо” хушоянд нест. Яъне дар ниқоби ислом хилофату адоватро истифода мебаранд. Аммо ин кӯрдилону носипосон бояд донанд, ки ҳамеша ҳақиқату адолат бар ҷаҳолат ғолиб омадааст. Ва минбаъд низ чунин хоҳад шуд, зеро ин қонунро касе иваз карда натавонистааст.
Мухолифону бадхоҳонро мебояд, ки пеш аз он дар бобати ислому ҳақ сухан мекуннад аввал бояд донанд, ки ислом роҳи дурусти тарбияи инсонист, на роҳи куштору таҳдид. Ислом одоб асту маърифат, на разолату ҷаҳолат.
Ҷавонони гиромӣ, пеш аз он, ки ба як гурӯҳу ташкилоте пайрави кардан мехоҳед, пурра бобати фаъолияти он маълумот пайдо кунед. Вагарна ба мисоли пайравони наҳзатиҳо аз роҳи интихоб кардаи худ пушаймон мешавед. Албатта, ки ояндаи ҳар як шахс ба худи ӯ вобаста аст. Давлату Ҳукумат ҳамеша талош бар меварзад, ки барои мардум зиндагии шоистаро муҳайё намудабошад. Аз ин лиҳоз барои сазоваор будан ба рӯзгори ободу озод дар пайрави Пешвои миллат бошед.
- Дида шуд: 1316 маротиба
Дар замони ҳозира, дар шароити бархӯрди тамаддунҳо ва вусъатёбии ҷаҳонишавӣ, дар ҷараёни инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, маҷмӯъи масъалаҳое ба миён меоянд, ки ҳалли онҳо зарурияти бисёрҷониба, аз ҷумла таҳкими соҳибихтиёрӣ, эҳёи анъанаҳои фарҳангӣ-миллӣ, ғояҳои пешкадам ва созандаро маротибаи дигар тақозо мекунанд. Дар арафаи асри ХХI, ки Тоҷикистон ба марҳилаи сифатан нави инкишофу пешрафт ворид шудааст ва роҳи бунёди давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёд бебозгашт пеш гирифтааст, зарурияти тарғибу ташвиқоти тарзи солими ҳамзистӣ, муносибатҳои нави ҷамъиятӣ ва пешбари кардани ғояҳои пешқадам дар тарбияи маънавии ҷавонон баръало мушоҳида шуда истодаанд.
Дар шароити шиддатёбии ҷаҳонишавӣ ва паҳн гаштани бӯҳрони иқтисодиву молиявии умумиҷаҳонӣ экстремизм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ҳам дар тамоми ҷаҳон яке аз падидаҳои хатарнок ба ҳисоб меравад. Ҷумҳурии Тоҷикистон барои пешгирӣ ва андешидани чораҳои муқовимат зидди ин ҳодисаҳои номатлуб пайваста фаъолияти худро фаъол карда истодааст. Ба ин мақсадҳо мақомотҳои ҳифзи ҳуқуқи Ҷумҳурии Тоҷикистон низ бо падидаҳои экстремистӣ чорабиниҳоро дар ҳамкорӣ бо мақомотҳои ҳифзи ҳуқуқи давлатҳои аъзои ИДМ гузаронида истодааст. Аз ҷумла, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар самти муқовимат зидди экстремизм ва терроризм дар кишвар маҷмуи чорабиниҳои сиёсӣ-ҳуқуқӣ амалӣ гашта истодаанд ва дар байни онҳо мавқеъи марказиро амали Консепсияи ягонаи Ҷумҳурии Тоҷикистон доир ба мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм (ифродгароӣ) ишғол мекунад, ки бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 28 марти соли 2006, №1717 тасдиқ шудааст.
Мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм қисми таркибии таъмини амният на танҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки дар тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Вазъи бӯҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт мавҷудияти муноқишаҳои иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои байнидавлатӣ ва байнимазҳабӣ( байни конфессияҳо), номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмиллалиро танзим менамояд, барои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терроризм ва экстремизм, ки вақтҳои охир хусусияти байналмиллалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмӯи умумидавлатии муқовимат анҷом дода шавад.
Мусаллам аст, ки гурӯҳҳои мухталифи ифротгарою тундрав, аз қабили ТЭТ ҲНИ солҳои тӯлонӣ дар давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёди мо фаъолият карда, паси парда нақшаҳое таҳия намуда буданд ва барои амали намудани нақшаҳои нопоки худ мехостанд, ки субот ва оромии кишвари маҳбуби моро барҳам зананд. Онҳо мехостанд ба ақидаҳои бегонапарастии худ, ки сарчашма аз хоҷагонашон мегирифтанд субот ва сохти Конститутсионии ҳукумати феълиро сарнагун созанд. Қайд кардан бамаврид аст, ки дар давраи Истиқлолияти давлатиамон борҳо барои амалисозии нақшаҳои худ талош намуда, ниҳоят соли 2015 амали анҷомдодаашон чеҳраи воқеии экстремистӣ ва террористии онҳо ба ҳамагон ошкор шуд. Вақт собит намуд, ки ҳизби номбурда қудрат ва саҳмгузори дар рушди иқтисодӣ ва ичтимоии кишварро надошт. Бо ибораи дигар ин ҳизб бо вуҷуди ба даст овардани ҳуқуқи фаъолияти расми натавонист ҷойгоҳи устувореро дар арсаи сиёсати кишвар касб намояд.
Абдуев Абдуҳамид,
устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1235 маротиба
Имрўз вазифаи ҳар яки мо шаҳрванди соҳибтаҷрибаву сабақдида аз он иборат аст, ки ҷавонон ва насли наврасро дар рўҳияи ҳушёрии сиёсӣ, ҳуввияти миллӣ, худшиносию миллатдўстӣ тарбия намуда, ба онҳо фаҳмонем, ки ҳеҷ неъмату сарват болотар аз ваҳдату сулҳу озодӣ нест. Наслеро тарбия намоем, ки барои фардои дурахшони миллатамон саҳм гузорад. Ҷавоне бошад, ки аз гузаштаи пурғановату аҷдодони боҷасорати худ ифтихор кунад ва ба хотири пос доштани номи онҳо талош варзад. Манфиатҳои давлату Ҳукуматро аз пеш беш ҳифзу ҳимоя намуда барои якпорчагии марзу бум саҳмгузор бошад.
Бар зидди мухолифону хиёнаткорони ватан мубориза бурда, афкороти ифротии эшонро маҳкум намоянд, зеро ҳеҷ гоҳ қавму миллати тоҷик, гузаштагони тоҷик чунин хиёнаткору ифротгар набуданд. Аз ин лиҳоз ин ҷо замини поки муқаддасон буд ва хоҳад монд.
Фирефтаи доми бадхоҳон нагашта, баракс амалҳои зиддиинсонии он нохалафонро бо кирдорҳои шоистаи худ зарбаи ҳалокатбор зананд.
- Дида шуд: 1277 маротиба
Кишвари биҳиштосои мо Тоҷикистони соҳибистиклолу комилҳуқуқ, воқеан ҳам, макони миллати босаводону соҳибназарон буду ҳаст. Зеро бо гузашти ҳазорсолаҳо ин миллати кӯҳанбунёд анъанаҳои неки ниёгон ва асолати хешро гум накард, балки имрӯз он аҳамияти бештари умумиҷаҳониро соҳиб гаштаву поянда гардидаст.
Имрӯз дар вобастаги ба муаммои ба миён омада, бобати фаъолияти озоди Радиои Озодӣ сухан кунам, ки дар ҳақиқат чанде пеш намояндагони ТЭТ ҲНИ аз минбарҳои худсохтаву амалкарди номатлубашон тарафдорӣ мекунанд, қаблан фикри шахсии хешро баён менамоям, ки замоне мардумфиреби намуда мардумро алайҳи якдигар ба шўр овардед. Охир бас аст акнун ҳамин тавр як нафар мебарояд, ки тарафи шумо низ садо баланд кунад. Нафоридааст, ки озодандешони миллат озод баён кунанд. Пас чи гуна шумо мухолифон дар бораи озодии худатон сухан мекунед. Ҳоло, ки аз равшанфикри ғазабатон омада, зуд нақшаҳоро иваз мекунеду ба решаи ҳақиқатҷӯён теша задани мешавед.
Мояи ифтихор аст, ки барои ҷавонони мо фардои Ватан, сулху вахдат, ободиву осоиштагии мардум бефарк нест, балки пайваста кӯшиш мекунанд, Ватани хешро дӯст медоранд ва дар оянда хам мехоханд, ки нафъи худро ба мардум расонанд.
- Дида шуд: 1185 маротиба
