Инсони нексиришту фидокор ва поквиҷдону поктинат метавонад дар ниҳоди хеш бисёр нақшаҳои некро бипарварад.

Ҳамон афроде, ки қабл аз ҳама ба ҳурмати модарони меҳрубон, шири сафеди эшон ва дуои неки фардосози он мерасад, дигар ягон монеа нест, ки садди роҳи пешравиҳои ў гардад.

Пешвои миллат будану сарвари давлат шудан ин ҳама самараи фаъолияти фидокороне аст, ки ин аз ҷониби роҳнамои миллати мо Президенти мардумӣ, инсони покизасиришту қавиирода Асосгузори сулху вахдати милли Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалии Раҳмон дида шуда, ин хусусиятҳои нек дар ниҳоди ин афроди барнодил пурра ба мушоҳида мерасад.

Президенти мардумӣ унвон доданд мардумони босаодати миллат, зеро сарвари мо арзандаи беҳтарин ҷоизаву унвонҳоянд, ба хотире ки як нафар шахси ғамхору меҳрубон ва ятимпарвару ростқавл ҳастанд. Дар ҳамон маконе, ки қудуми Ҷаноби олӣ мерасад, ободу шукуфон мегардад, ки ин боиси сарфарозиҳои тамоми мардумон мегардад.

Пас кӯрдилони гурӯҳи 24 дар мавриди баҳои воқеии додан ба роҳнамои миллат хатои маҳз карданд. Онҳо гумон доранд, ки аз паси худ тӯдаеро хоҳанд кашид. Магар афсари ноӯҳдабаро метавонад аз пасаш лашкари беҳудудро барад не. Пас ношудтарин бемуваффақтарин ҷавонон маҳз гурӯҳи 24 мебошанд

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2424 маротиба

Татбиқи босамари сиёсати давлатии ҷавонон аз рӯзҳои нахустини соҳибистиқлолӣ дар меҳвари фаъолияти Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор дорад.

Имрӯзҳо дар тамоми соҳаҳои иқтисоди миллии мамлакат ҷавонони бо нангу номус содиқона хизмат ва кору фаъолият доранд ва дар рушди иқтисоди миллӣ саҳми назаррас мегузоранд.

Бо назардошти саҳми ҷавонон дар рушди ҷомеа ва иштироки фаъолонаи онҳо дар ҳаёти сиёсиву иқтисодии мамлакат соли 2017, Соли ҷавонон эълон гардид,  ки ин эътимоду боварии Сарвари давлат ба масъулияту ташаббусҳои тамоми ҷавонон кишвар мебошад. Ин иқдоми шоистаи Сарвари давлат, дар таҳкими худшиносии миллӣ, худогоҳиву ҳисси ватандӯстии онҳо обутоби сиёсиву ҷисмонии насли ояндасоз ҳамаҷиҳата мусоидат намуд.

Воқеан Истиқлолиятӣ давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ неъмати бебаҳост, ки тамоми наслҳои миллати сарбаланди  тоҷик баъди аз байн рафтани давлати Сомониён ҳазорсолаҳо барои он талошу ҷадал доштанд, вале ин рӯйдоди одилонаи таърихӣ танҳо насиби насли имрӯзаи тоҷикон мушарраф гардида, боиси шарафу ифтихори  мост.

Вале як чизро набояд фаромӯш кунем, ки барои ба истиқлолияти воқеӣ соҳиб гардидан, миллати шарафманди тоҷик аз имтиҳони сахти таърихӣ гузашта, бо худшиносиву матонат худро барои оламиён муаррифӣ кард ва собит намуд, ки соҳиби  таърихи пурифтихор ва фарҳангу маърифати пойдору устувор мебошад.

Аз ҷониби Созмони Милали Муттаҳид бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон “Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор 2018-2028” пазируфта шуда аз ҷониби бештар аз 193 кишварҳои олам ҳамаҷиҳата дастгирӣ ёфт. Бешубҳа ин иқдоми таърихӣ боиси ифтихормандии мо, - ҷавонон гардида ҳар яки моро ба амалҳои созандагию ободкорӣ ва саҳм гирифтан дар дастовардҳои даврони истиқлолият ҳидоят менамояд.

Аз оғози соли равон амалӣ гаштани боз як ҳадафи  стратегии давлат,- таъмини истиқлолияти энергетикӣ аз он шаҳодат медиҳад, ки Тоҷикистони азизи мо дар роҳи расидан ба ормонҳои миллӣ қадамҳои устувор мегузорад.

Аммо ҳанӯз ҳам ҳастанд носипосоне, ки ин ҳама дастовардҳои беназири даврони Истиқлолиятро нодида мегиранд. Онҳо имрӯз дурр аз Ватан дар мулки ғарибӣ истода, ба хотири молу манол, манфиатҳои нафсонии худ мехоҳанд ба зеҳну тафаккури ҷавонон андешаи муғризонаи хешро ҷо намоянд. Таърих гувоҳ аст, ки маҳз даъваткунандангони ҷанги бародаркуш худ оташи ҷангро баланд намуда, роҳи гурезро пеш гирифтанд, аммо хуни ҳазорон нафар ҷавонон ин ҷо рехта шуд. Нуриддин Ризоӣ, Шарофиддин Гадоев барин фурӯхташудагони миллат, ки имрӯз ба қавли дар дили Аврупо сукунат доранд, дигарбора умеди ба Ватан баргаштанро доранд ва ин бор ба гуфти «пирашон» Кабирии худхоҳ баҳри ғалаба. Ман намедонам пирӯзӣ аз болои кӣ? Аз болои Ватан, миллат, марз, Пешвои миллат? Пас онҳо аллакай дар тақдири худ ҳукми нобудиро навиштаанд. Бовар кунед, ягон ҷавон аз паси ин нафарон барнамехезад. Барои ин тӯдакаш бояд шуд. Бояд бо кору пайкори худ исбот намоянд, ки барои ин меҳан чӣ кор карда метавонанд. Хеле хандовар аст мисолҳои онҳо оварда. Магар пеши роҳи офати табииро гирифта мешавад. Селу борон, раъду барқ натанҳо дар кишвари мо, балки дар аксари минтақаҳои олам ба чашм мерасад, аммо онро ғазаби Худованд гуфтан бар зидди давлат ин боиси хандахаришист. Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ягон шаҳрванди дар ин офатҳои табиӣ хисорот дида, аз ҷониби давлат беназорат намемонад. Мо тӯли солиёни зиёд борҳо амали ҷавонмардонаи Роҳбари давлатро дидаем. 

Мо, ҷавонони кишвар марзу буми Ватани азизамонро муқаддас шуморида, онро сидқан дӯст медорем ва саҳми арзандаи худро дар бунёди ин давлати мутараққӣ хоҳем гузошт ва бо арзи эҳтиром ва ифтихор аз Истиқлолияти давлатии кишвари маҳбубамон изҳор медорем, ки сиёсати пешгирифтаи Асосгузори сулҳу вахдати миллӣ, Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ҳаматарафа ҷонибдорӣ менамоем, ва барои осудагӣ ва суботи Тоҷикистон сайъу кушиш намуда тамоми ҳастии худро барои амалисохтани ин ғояҳои наҷиб ташкилу сафарбар менамоем.

Ҷамшед Мирсаидов, сарвари созмони ҷавонони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд.

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2766 маротиба

Шабакаҳои иҷтимоиро гуруҳҳои ифротгаро ба мақсади ғаразноки худ истифода мебаранд. Мутассифона, дар дар шабакаи иҷтимоии Фейсбук вақтҳои охир бадгӯиҳо ва суханони носазо нисбати Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шунида мешавад.  Чанде пештар андешаҳои муғризони аъзои гурӯҳи 24 ва дигар зархаридони хоҷагони хориҷӣ пахш гардиданд, ки бадгӯиҳои зиёде нисбати ватану миллат ва Пешвои миллат баён доштаанд, ки мо онҳоро шадидан маҳкум менамоем.

Онҳо аз мақоми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат гирифтани муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон норизогӣ баён мекунанд. Ҳол он ки, ки Парлумони кишвар қонуни дахлдорро қабул кардааст ва раъйи худашонро вакилон доир ба ин масъала додаанд. Мардуми кишвар бо Пешвои муаззами миллат ифтихор менамоянд ва мо ҳеҷ гоҳ фирефтаи афкори аҷнабиён ва бегонагон нахоҳем гардид. Онҳоро аслан ҳеҷ кас намешиносад ва бо садои баланд нисбати кишвар бадгӯӣ мекунанд, ки ин кори онҳо басе норавост.

Ҳарчанд Шумо шахсияти Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро доғдор кардан мехоҳед, ин таънаву маломатҳои шумо аслан асосе надорад.

Шумо боисрор мегӯед, ки Тоҷикистон ба асри сангу динозаврҳо рафта истодааст! Мо ҳайронем, ки чаро шумо дастовардҳои солҳои охири кишварро нодида мегиред ва ба ҳамин айбгӯиҳоятон ба Тоҷикистон иснод меоред. Дар ин замона, ки як қисме аз кишварҳои ҷаҳонро ҷангу ҷидол ва нооромиҳо фаро гирифтааст, ношукрию носипосӣ нисбати оромиб ободии Ватан носипосист. Тоҷикистон дар ҳама самтҳо ба дастовардҳои назаррас ноил гашта истодааст ва аммо аз диди муғризонаи бархе аз гуруҳҳои ношукр мо гӯё кишвари оқибмондаву ғайридемократӣ мебошем.

Аммо мутаассифона, ношукриву носазогӯиҳои баъзе ашхоси ғаразманд аз расонаҳои хабарии хориҷӣ, аз сомонаҳои иҷтимоӣ садо медиҳад, ки камоли ношукрӣ аст.

Мо бояд шукрона кунем, ки сулҳу субот ва оромӣ дар кишвар ҳукмфармост ва мардуми сарбаланди Тоҷикистон таҳти сарварии Пешвои муаззами миллат собитқадамона ба сӯи ободкориҳо равонаанд. Мардум дигар фирефтаи афкори бегонагон ва бадгӯиҳои Шумо намегарданд. Шукри ободию осудагии Ватан намуда, бо тамоми ҳастӣ дар пешрафти кишвар саҳми арзандаи худро мегузорем.

 Қаюмов А,

номзади илми иқтисод

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2769 маротиба

Дар шабакаҳои иҷтмоӣ чарх задании навори видеоӣ, ки дар он чанд тан аз ҷавонони «далеру бебок» ва ба гуфти худашон «аз ҷонашон наметарсида», ки худро аъзои гурӯҳи 24 муаррифӣ кардананд, моро ба андеша ворид намуд. Ин ҷавононе, ки нақши асосиро дар ин сҳнаи мазҳакавӣ  бозидаанд,  даъво доранд, ки давлат ва Ҳукумат ҷавононро маҷбуран ба зиди рақибони сиёсӣ мешӯронанд, аммо худи онҳо низ намедонанд, ки бо кадом сабаб ҷамъ омаданд. Манзури онҳо агар норозигӣ аз сиёсати имрӯзаи давлат бошад, пас чаро бо далелу рақамҳои мушаххас сухан нагуфтанд. Ровӣ Нуриддин Ризоӣ, ки шояд аз кӯчаи илми суханварӣ ва сиёсатшиносӣ умуман нагузашта бошад, боисрор  далелҳои сохтаро якеро аз машад меорду дигареро аз кӯи Қоф . Ба ин ҷавонони фурӯхташуда мегӯем:

 Вакте, ки шумоён такя ба ғояи миллӣ намекунед, дастовардҳои давлатро нодида мегиред, вақте, ки роҳбарони Шумо даст ба тероризму экстримизм мезананд, вақте, ки шумо мусулмонҳоро ба ҳукумативу худӣ тақсим мекунед, вакте, ки Шумо нерӯҳои ба ҳам зидро ба сатҳи муборизаи нав мебароред, вакте, ки шумоён принсипхои дунявиятро таҳқир мекунед ва ҳову казо пас барои Тоҷикистон чӣ кор ҳам карда метавонед.  Бовар кунед, ба ҷузъ аз лофзаниву иҷроиши амру фармоишҳои хоҷагонатон дигар ҳеҷ коре карда наметавонед!

Дар шароити кунунии авзои сиёсии ҷаҳон ва тағйиру таҳаввулоти босуръати он, инчунин торафт вусъат гирифтани низоъҳои байнимазҳабӣ ва авҷи ҷиноятҳои муташаккили фаромарзӣ зиракии сиёсии ҷавонон аҳамияти бағоят бузург касб менамояд. Зеро имрӯз тамоми ҷомеаи башариро зуҳуроти номатлуби  гаравидан ба ҳамагуна ҳаракату гурӯҳхо ба ташвиш оварда, ба амнияти миллӣ ва давлатии бисёр кишварҳои олам хатари  ҷиддӣ эҷод мекунад.

Бояд таъкид намуд, ки манқуртҳои хоҷагони бегона дар тамоми даврони зиндагии инсоният воситаи даҳшатбор ва бадбахтиовари муборизаи разилона ва ноҷавонмардонаи афроди ҷоҳилу нодон, авбош ва дузду қаллобу одамкуш алайҳи инсоният буду ҳаст. Аз ин рӯ, даъватҳои беасос ба ҳеҷ ваҷҳ роҳи ҳалли муаммою мушкилоти зиндагии инсон шуда наметавонад, балки он як навъ вабо ва маризиест, ки агар сари вақт пешгирӣ карда нашавад, инсониятро ба бадбахтиҳои гӯшношунид дучор карда метавонад.

Яке аз заминаҳои  асосии шӯришгарон манфиатҷӯии афроди ҷоҳилу бехирад ва сангдилу бераҳмест, ки манфиати шахсӣ ва шуҳрату  ҷоҳталабии худро аз арзишҳои миллию умумибашарӣ боло мегузоранд. Барои онҳо забону миллат, арзишҳои миллию умумиинсонӣ, ватан, сарзамин, модар, муқаддасоти миллӣ, расму ойин, урфу одат – умуман унсурҳои зотию аслии ҳаёти инсонӣ ягон арзиш ё эътиборе надоранд. Барои онҳо молу сарват аз ҳама гуна муқаддасоту арзишҳои волои илмию фарҳангию маънавӣ болотар меистад. Онҳо пеш аз ҳама барои амалӣ сохтани нақшаҳои нопоки худ аз нуқсону норасоиҳои ҳаёт, ҳолатҳои ногувори рӯзгори одамон айёрона истифода мебаранд.

Пас моро мебояд ба муқобили хоинони Ватан дастҷамъона мубориза барем.

Абдусабур Абдуваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2472 маротиба

Чанде пештар дар шабакаҳои иҷтимоӣ як гуруҳ ҷавонон дар Олмон гӯё гирдиҳамоӣ карда, валвала бардоштанд, ким о зидди сиёсати Пешвои миллатем. Ростӣ, онҳо кистанд, аслан касе намешиносад, чанд бехабаре бехираде, ки худро ҳомии озодию демократия медонанду бо тамоми неру худро ҳақ мешуморанд ва нисбати Тоҷикистон ва ҳукумати кишвар бадгӯи мекунанд.  Мо хуб медонем, ки ғарази таъсисёбии Гуруҳи 24 дар чист? Ғарази Шумо гумроҳонро ҳамчун ифодакунандаи нақш истифода бурда наворатон мегиранд, то ба ҳамаи ҳадафи худ, ки танқиди Тоҷикистон аст бирасанд. Агар Шумо воқеан дилсӯзи миллат ҳастед, биёед ба Ватан ва бо дили поку нияти пок барои фардои ободи Тоҷикистон хидмат намоед. Агар ободгар бошед, аз дохил истода Ватанро обод кунед, ки на ин ки аз дур истода, нисбати Ватан, миллат бадгӯӣ намоед.

Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии мамлакат даъват ба амал оварда, таъкид намуданд: “Бояд тадбирҳое андешем, ки дар қатори кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ тамоми қувваҳои солими ҷомеа ва ҳар як фарди ватандӯсту соҳибмаърифат ба муқобили ин зуҳуроти хатарнок сафарбар гарданд”.
Ин гуфтаҳои Сарвари давлат мову шуморо ҳушёр ва водор месозад, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, ба воқеаҳои рухдодаистода дар кишварҳои Осиёи наздик эътибори ҷиддӣ зоҳир намоем, нагузорем, ки чунин падидаҳо ҳаёти ҷомеаи моро халалдор созанд. Мо бояд неруи созандагӣ, фаъолияти худро баҳри ҳифз ва таҳкими осоиштагии Ватани маҳбубамон равона созем.

Тарафдорони ғояҳои ифротгароӣ гуногунандеширо дар ҷомеа инкор карда, ақидаву назарҳои сиёсӣ, идеологӣ ва динии хешро бо дастгирии пешвоёни хориҷӣ пайгирӣ менамоянд. Таълимоти ифротгароӣ на ба тафаккур, балки ба таассубу хурофот (хусусан тақлидкорӣ ба ғояҳои тундгароӣ) такя намуда, роҳҳои созандагӣ ва ҳалли мусолиматомези мушкилоти иҷтимоию сиёсии ҷойдоштаро инкор менамояд, вобаста ба мушкилоти ҷойдошта танҳо айбҷўиро мебинанд. Пайравони ҳизбу ҷараёнҳои динии экстремистӣ ҳатто баъди дарки нодурустии ақидаҳо ва моҳияти таълимоти роҳбаронашон, онро тарк кардан намехоҳанд. Ба мафкураи онҳо бо ғояҳои ғалатро, ҳатто баромадан аз ҳизбу ҷараёнҳои динии экстремистӣ ҳамчун хиёнат ба дину муқобилият ба Худо мефаҳмонанд.

Мо кулли шаҳрвандони тоҷик хуб медонем, ки ин гуруҳҳои ба ном озодандешу дар асл ифротгаро дар хориҷи кишвар чӣ меҷўянд. Мо аминем, ки халқи мо дигарбора фирефтаи суханҳои аҳмақонаи шумо барин дасисабозон ҳаргиз намешаванд.

Сарамуаллими кафедраи
иқтисодиёти ҷаҳон
Ғайбуллоев К.Қ.

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2467 маротиба

Филми мустанади «Решаҳои ноайён», ки дар шабакаҳои телевизионии кишвар пахш гардид, бори дигар воқеияти ҳолро дар мавриди шинохти ҳизби экстремистиву террористии наҳзати ислом ва ҳадафҳои  ниҳоии онҳоро ба аҳли соҳибназари кишвар нишон дод. Филм дар бораи амалҳои хиёнаткоронаи саркардаҳои ҷанги шаҳрвандӣ аъзоёни Ҳизби наҳзати ислом ба монанди Саидабдуллоҳи Нурӣ, Муҳаммадшариф Ҳимматзода, Саид Қиёмиддини Ғозӣ, Муҳиддин Кабирӣ ва даҳҳои дигар нақл мекунад. Ин нафарон бо истифода аз эҳсости динии мардум, дар шароити ҳассоси сиёсӣ, оғози солҳои навадум, вақте кишварамон марҳилаи нави давлатдории худро оғоз бахшида буд, бо амри хоҷагони берунии худ мехостанд, кишвареро бунёд кунанд, ки соф фундаменталӣ аст. Саид Қиёмиддин Ғозӣ аз нафароне буд, ки дар майдони «Шаҳидон» мардумро ба шӯру валвала ҳидоят мекард. Ӯро чун «Эшони Қиёмиддин», «Генерали мардумӣ» мешинохтанд. Бо гузашти 27 соли ин ҷанги бародаркуш маҳз ҳамин нафари фидоии роҳи «ислом» иқрор шудааст, ки дар ҷанги бародаркуш, талаву тороҷи моликияти давлат ва ҳалқ, гурезагони иҷборӣ, гаравидан ба дигар мазҳаб маҳз ҲНИ даст дорад. Маҳз даъвати оммавӣ дар майдони «Шаҳидон» бар зидди давлат оғози бенизомиҳо дар кишвар гардид. То ба кунун мардуми соҳибназари кишвар гумон доштанд, ки дар ҷангу хунрезӣ танҳо нафарони худхоҳу ҷаҳолатпеша даст доранд, аммо далелу рақамҳо, бозпурсии нафарони боздоштшуда исбот намуд, ки дар ин «амали хайр» ҷониби кишвари Эрон даст доранд.Ҷудо намудани маблағҳои калон, омодасозии ҷавонон дар лагерҳои махсус дар кишварҳои Афғонистон ва Эрон кори дасти хоҷагони Эронӣ будааст. Онҳо ҲНИ –ро як шохаи ҳизби хеш «Ҳизубуллоҳ» медонистанд. Мувофики нақшаҳои дубораи онҳо мебоист соли 2015 дар кишвар табадуллоти давлатӣ баргузор шавад. Бо ин мақсад Кабирӣ ва дигар нафарони носипос барномаи махсусеро рӯи даст гирифта буданд. Онҳо аввал пойтахт ва баъдан дигар минтақаҳои кишварро ба коми оташу гумроҳӣ бубаранд. Аммо тирашон хок хӯрд. 

Ин нафарони кӯрдили сияҳтинат ба хотири молу манол, давлату савлат солхои сол бо вуҷуди гузашт кардани ҳукумати кунунӣ аз гуноҳҳояшон мехостанд, дубора воқеаҳои солҳои навадумро такрор кунанд. Танҳо азму қатъият, ҳушёриву далерӣ ва фарҳанги баланди сиёсии сокинон имкон надод, ки ин ҳизб дар ҷомеа обрӯ ва нуфуз пайдо кунад. Имрӯз роҳбарони ҲНИ хориҷ аз кишвар мехоханд бо истифода аз иродаи ҷавонон барои мустаҳкамсзии сафҳояшон кӯшиш ба харҷ диҳанд. Аз ин рӯ, онҳо чандин расонаҳои хабарии ҳангомаҷӯйро таъсис доданд ва имрӯз мехоҳанд маҳз бо ҳамин роҳ тарафдорон пайдо кунанд.

 Кабирӣ бо даъвоҳои беасос интихоботи солҳои пешинаро интихоботи сохта ва муғризона унвон карда, надоштани вакилонашро дар маҷлисҳои маҳаллӣ борҳо гӯшрас кардааст. Аммо ба андешаи мо нагузаштани вакилони ҲНИ ин аз он шаҳодат  медиҳад, ки ба ин гуна шахсон мардум эътимоду боварӣ надоранд. Дар асл наҳзатиён бо 20-30 шарҳҳое, ки дар васоити ахбори омма гуфта мешавад, гӯё тарафдорони онҳо ҳастанд, гумон мекунанд, ки дар ҷомеа аъзо ва пайравони зиёд доранд. Воқеияти ҳол он аст, ки мардум аз динбозию сиёсатбозиҳои пасипардагии онҳо хаста шудаанд ва ба ваъдаҳои «болохонадори» онҳо гӯш карданӣ ҳам нестанд.

 Зиёд олимони соҳаи динро медонам, ки шомили ин ҳизб нашудаанд. Чун ба ин шахсон савол медиҳӣ, ки чаро ба сафи ҲНИ напайвастед, онҳо дар ҷавоб мегӯянд, ки ислом ба ҳизб ва ягон қувва ниёз надорад. Мулло Абдураҳим мефармояд: “Мо фикр кардем, ки дар Тоҷикистон ҳизб месозем, мардумро ба роҳи ислом мебарем ва онҳоро аз ҳар гуна равияҳову гурӯҳҳо озод мекунем. Бо ҳамин мақсад даст ба ин кор задем. Таҷриба кардему амал кардем...”Зеро беҳтарин суханҳо, пандҳо, андарзҳо, ки роҳнамои ҷомеа аст, аз Қуръони азимушшаън аст. Давлат ба мо кафолати озодии дин, виҷдон ва суханро додааст ва ин дастоварди бузурги давлати мо маънои онро надорад, ки ҷомеаи мо дорои ҳизбҳои гуногуни радикалию тафриқаандоз бошад ва бар хилофи сарқонуну қонунҳои мавҷудаи давлат амал намояндю

Мақсади ниҳоии Шумо, бародари арҷманди “наҳзатӣ”, агар Тоҷикистони ороми рӯбаинкишоф бошад, бояд Шумо ҳамчун олим ба фарзанди фидоии миллат ба будан ё набудани ҲНИТ фикр кунанд ва ба мардум роҳеро нишон диҳед, ки бе ҳизби исломӣ ҳам эътиқоди одамӣ дошта бошанд ва дар бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ саҳмгузор бошанд.

Амиртемур Ваҳҳобов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2529 маротиба

Тоҷикистон дар солҳои навадуми асри гузашта дар вазъияти бисёр ногувору сахте қарор дошт. Вале мардуми шарафманди ватани азизамон нагузоштанд, ки сабабгорони ин вазъият ба мақсадҳои нопоки худ бирасанд. Фарзанди фарзонаи миллат каҳрамони халқи тоҷик, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо ташаббуси сулҳпарварониашон Тоҷикистони азиятдидаро аз вартаи ҳалокат наҷот доданд. Гурӯҳи мухолифинро даъват намуда, ба хотири якпорчагии миллат гуноҳҳои онҳоро бахшида, ба онҳо бовар карда баъзе аз корҳои баланди давлатиро ба онҳо супориданд. Аммо боиси таассуф аст, ки ин хоинони миллат шукргузории бахшиши Пешвои миллатро ба ҷо наоварда даст ба табаддулоти давлатӣ заданд, вале хушбахтона ба мақсади нопоки худ нарасида шармандавор шикаст хурданд ва ба хориҷа фирор намуданд. Онҳо дар хориҷа машғули таъсис додани гуруҳҳои мухолифини кишвар шуданд, ки ин боиси нигаронии кулли мардуми шарифи Тоҷикистон шудааст. Яке аз ин Таъсисдиҳандаи ин гурӯҳҳо «Гурӯҳи 24» мебошад, ки мақсади асосии он тафриқаву ҷудоиандозиҳо ва бадгӯиҳо нисбати Ватан мебошад.

Ин ҷо чанд нуқта хеле ҷолиб аст, ки аслу насаби аксарияти муассисони ин созмони ҳамчун тоҷик зери суол буда, дар зиёӣ набудани онҳо аслан шубҳае нест. Ин созмонхои навтаъсис худ тавқи ғуломӣ дар гардан доранд, аслан ба мафҳуми озодӣ ва озодандешӣ сарфаҳм намераванд.

Ҳамчунон, ки мо аз шабакаҳои интернети маълумот пайдо намудем дар Олмон онҳо гирдиҳамоӣ намуда, нисбати Пешвои миллат бадгӯиҳо намудаанд. Мехоҳед боз мардумро фиреб диҳед, боз мехоҳед дар байни мардум фитна эчод кунед хайф бар шумо садқаи ин Ватан шавед нону намаки ин сарзамин кӯратон кунад. Шумо иштибоҳ мекунед, мардуми шарифи Тоҷикистон хуб ҳақиқатро дарк намудаанд. Мардум аз сирату кофияи шумоён безор аст. Мардум аз сухану харфи шумоён безор шудааст.

.           Ҳама шоҳиди он ҳастем, ки Тоҷикистон соат ба соату рӯз ба рӯз тараққӣ карда истодааст, ҳатто давлатҳои хориҷа ҳавасманди бо Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамкориро доранд. Ин ҳам бо сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати милли Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки мо бояд қадрдонӣ кунем ва ба Ватани маҳбубамон Тоҷикистони азиз софдилона хизмат кунем.

Ҳазорҳо пардаю девори Чин ҳатто наметавонанд, мақсадҳои нопоки Шуморо пўшида бидорад. Мо аминем, ки халқи мо дигарбора фирефтаи суханҳои ахмақонаи шумо барин дасисабозон ҳаргиз намешаванд.

Ассистенти кафедраи

математекаи олӣ ва

технологияи инноватсионӣ  П. Назаров

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2480 маротиба

Реша рондани падидаҳои номатлуб аз қабили ифротгароиву терроризм, экстремизми динӣ, терроризми байналхалқӣ, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир (норкобизнес) ва дигар амалҳои ношоиста, дар замони муосир доман фарох намуда, тамоми ҷаҳонро ба ташвиш андохтааст. Мутаассифона, аз ин амалҳои номатлуб Тоҷикистон низ бе баҳра набуда, чунин падидаҳо, рушди давлати соҳибихтиёру ҳуқуқбунёд, демокративу дунявиро халалдор мекунад.

Дар воқеъ таассуб ва ифротгароӣ яке аз падидаҳои номатлуби ҷаҳони муосир ба ҳисоб рафта, хатари умумиинсониро дар сайёра ба бор овардааст. Мусаллам аст, ки аҳдофи ҳар гуна гурўх ё ташкилоти ифротгаро бо роҳи зўриву истибдод ва ғайриқонунӣ бесуботу ноором намудани ҷомеа ва сарнагунсозии ҳокимияту давлат мебошад. Заминаҳои зуҳури тассубу ифротгароӣ мухталиф буда, бар ҷаҳолату авомфиребӣ, баҳрамандиҳои молиявӣ, дастрасӣ ба сармоягузориҳои ғайриқонунии манфиатҷўёни хориҷӣ асос меёбад. Чунин падидаи номатлуб ҳамчун василаи фишор ва амалисозии манофеъ ва хоҳиши давлатҳои абарқудрат дар ҷомеаҳои ҳассосияти баланди дини дошта, ки аксари бошандагон мусалмонон мебошанд, бештар ба назар расида истодааст. Мисоли равшани онро метавон дар ҳодисаҳои ҳузнангези Ироқ, Либия, Сурия, Афғонистон ва Покистон ба осонӣ мушоҳида намуд.

Аммо мутаассифона назар ба иттилои расонаҳои хабарӣ то ҳанўз будаанд он нафароне, ки дучори таассуботу нодонӣ гашта, ба файзу нусрати гулафшони Ватани маҳбубамон Тоҷикистон назари бад зоҳир менамоянд. Дар ин раванд яке аз масъалаҳои доғи рўз шомилшавии ҷавонон ба гурўҳҳои ифротгарову тундрав ва ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ буда, боиси ташвиш ва таассуфи аҳли ҷомеа гардидааст.

Онҳо нафаҳмида истодаанд, ки дар воқеъ илм аз махсусиятҳои муҳими ҳаёти башарӣ буда, омили рушду тараққиёт ва камолот ба ҳисоб меравад ва миёни олами дину адаби ҷаҳон мавриди таваҷҷўҳ ва таблиғу руҷуи хос қарор гирифтааст. Бо ин дар назардошт, дар яке аз ҳадисҳои Паёмбари ислом Муҳаммад (с)  омадааст, ки «талабу лил мифа ризатун – ъалокулли муслиминва-л муслиматин», -яъне талаби илм бар тамоми мусалмонон, аз ҷумла, ҳам барои мардон ва ҳам барои занон фарз мебошад.

Иддае дигар бар сари онанд, ки фарзандон бояд аз муҳимоти илму техника ва тараққиёти ҷаҳони муосир бархурдору огоҳманд гардида, аз идеологияи динӣ барканор бошанд. Тавре воқеияти ҳаёти имрўза собит менамояд, чунин ақидарониву тасаввуроти афроди ҷомеа яктарафа ва ихтилофомез ба ҳисоб меравад. Зеро, ин ҷудоинадозиҳои фикрӣ ба тафриқаи дину мазоҳиб, бегонапарастии наслҳо, ихтилофоти идеализму марксизим ва исломситезӣ оварда мерасонад.

Дар ин маврид гуфтаҳои барҷастаи адиб ва мутафаккири рус Л.Н.Толстой ифодагари воқеияту ҳақиқати раднопазири ҳаёт буда метавонад, ки дар он омадааст:

«Ҳарки мехоҳад ба инсоният ва пешрафти он хизмат намояд, бояд он динеро, ки дар он тавлид ёфтааст, яклухт ин кор накарда, балки баръакс асосҳои ҳақиқати куллиро, ки дар исломаст, дарк намояд ва кўшиш кунад, ки онро пўшидадошта, покнамояд».

Мисоли возеҳи ин гуфтаҳо ҷавонони ба дину мазохиби бегона гироишёфтае, ки  аз аслу насаби аҷдодиашон рўгардонидаанд буда метавонад.

Муаттар Раҳматова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2413 маротиба

   Ҳақиқати таърихӣ арзиши воло ва бебаҳотарин маҳсули ақлу хиради инсон аст. Маҳз аз сар гузаронидани ҷанги шаҳрвандӣ миллати моро барои омодасозӣ ба дигар набарду даъватҳои беасос омода намуд. Дар он солҳои наҳс  шикастану аз байн бурдани арзишҳои  маънавии ниёгонамон, ки  садсолаҳо  чун оби ҳаёт, қатра ба қатра  дар захираи олами ботинии инсонҳои  сулҳпарвару тараққихоҳ  захира мешуд, фазои халои идеологиро ба миён  овард.

Роҳи халосиро  аз бӯҳрони  идеологӣ  ва қашшоқии маънавӣ сиёсати ҳукумати навтаъсиси ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон  таҳти сарварии раиси ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон дар таҳқиқу таҳлил  ва омӯзиши чуқуру ҳаматарафаи таъриху фарҳанги  ниёгонамон, эҳёи суннатҳои  миллӣ  ва дар ин асос таҳкими худогоҳию худшиносӣ  ва  ифтихори  миллӣ, эҳсосоти  ватандӯстиву  ватанпарварӣ дид.

    Ин тадбири эҳёгару  тақдирсоз  марҳилаи  наве  дар таҳаввули  ҳуввияти  миллӣ, тафаккури  таърихӣ  ва раҳо  ёфтан  аз бӯҳрони  шадиди мафкуравӣ  буд.

    Ба шарофати истиқлолият  ва фаъолияти  пурсамари  илмиву  маърифатпарварии президенти ҷумҳур, омезиши  таърихи халқи тоҷик  аз доираи  касбӣ  баромада, вазифаи   умумихалқӣ гардид, мавқеъ  ва  нақши  он дар  радифи  дигар фанҳои  гуманитарӣ  боло  ва мустаҳкам  шуд. Ба туфайли  раиси  ҷумҳур номи  пуршараф  ва хизмати  бебаҳои  арбобони  давлатӣ, таърихнигорон аз нав эҳё шуд.

Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон  аз рӯзҳои  аввал кафили амнияти  давлат  ҳифзи ҳуқуқ  ва озодиҳои  шаҳрвандони  Тоҷикистон  гардид.

Дар Тоҷикистони ҷангзада  барқарор  намудани  сулҳу  салоҳ, таҳкими ваҳдати миллӣ, баромадан, роҳо ёфтан  аз  бӯҳрони  ҳамагонӣ, аз гирдоби фалокату наҳс, ки бо кӯмаки душманони  дуру наздик  тайёр  буд  давлат  ва  миллати  тоҷикро ба қаъри  худ, фурӯ барад, кори саҳл набуд.

 Имрӯзҳо дар шароити ҷаҳонишавии пуршитоби ҳаёти иқтисодӣ, иҷтимоӣ, сиёсӣ  ва фарҳангии мардуми сайёра, бархӯрд  ва муколамаи тамаддунҳо, хавфи суст гардидан  ва аз байн рафтани  арзишҳои миллӣ, ахлокӣ ва  динии халқи кӯҳнабунёдашон  ба чашм  мерасад.

   Мақомотҳои давлатӣ  ба ташвиқу тарғиб ва ҳифзи  забони давлатӣ  эътибори  ҷиддӣ  намедиҳанд.

Ба ақидаи мо  ҳоло  на ҳама  дарк  намудаанд,  ки  биносози  дар  пайдевори  бегонагон  оянда  надорад.

  Президенти  ҷумҳурӣ Эмомали Раҳмон  дар фаъолияти пурсамари  пайгиронаи  худ  ғояҳои  ягонагӣ, муттаҳидӣ, сарҷамъии миллату  давлатро  пеша  намуда, дар  паёми  худ  ба  Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Чунин  менависанд: “Истиқлолияти давлатӣ, забон,  модар, Ватан, фарҳанг  ва тамаддуни  куҳанбунёд  халқамон  васле мебошанд, ки моро  ба  сӯи  ваҳдату  ояндагӣ ва муттаҳидиву сарҷамъии миллат раҳнамо  месозанд. Аз ин рӯ ҳар  кадоми  онҳо  барои  мо  аз  муқаддасоти инсонӣ  ва  имонӣ  ба шумор  мераванд”.

Ҳамаи ин  талошу ҷонфидоиҳои  президенти  ҷумҳурӣ Эмомали Раҳмон   барои  эҳёи давлату  ягонагии миллати тоҷик, барқарор ва рушду  камоли  иқтисодиёту  фарҳанги он ин эҳсоси  ҳақиқати  таърихи буд, ки мо зиёиён  аз он ғизои  маънавӣгирифта, бояд  ба халҷу  ватани  худ  хизмати  холисона кунем.

Аммо тоҷикони нав ё насли азхудрафта амсоли гурӯҳи тудрави 24 мехоҳад бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ пешрафти кишварамонро ба замин яксон кунад. Махсусан дар даъвати видеоӣ, ки рӯзҳои наздик дар интерет паҳн шуд, даъвати рӯирост ба ҷанг аст. Онҳо намедонам ба кӣ такя мекунанд, агар манзур ба ҷавонони кишвар бошад, хатои маҳз мекунанд. Зеро ҷавонон идеяи миллии худро доранд ва сафедро аз сиёҳ фарқ карда метавонанд.

Мо аз ҷавонони хушёр ва бедори миллат даъват ба амал меорем, ки чунин нафарони Ватанбезорро маҳкум намоянд.

Зариф Довудов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 13 июли 2018

Дида шуд: 2457 маротиба

Дар равади ҷаҳонишавӣ барои амнияти ҷомеаи муосир фаъолияти ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро таҳдиди калон дорад. Ин раванд барои рушди давлатҳо ва фаъолияти созмонҳои бонуфузи ҷаҳонӣ муаммоҳои зиёд ба вуҷуд меоварад. Инро дар мисоли давлатҳои Афғонистон, Покистон, Сурия, Ироқ, Либия, ва ғайра дидан мумкин аст.

Бояд қайд кард, ки “Ҳизби таҳрир” дар минтақаи Осиёи Марказӣ, аз ҷумла, дар Тоҷикистон ҷонибдорони худро пайдо намуда, барои зиёд кардани тарафдоронаш кӯшиш карда истодааст. Тавре маълум аст, ҳадафи стратегӣ ва асосии “Ҳизби таҳрир” таъсиси хилофати исломӣ дар минтақаи Шарқи Наздик ва Осиёи Марказӣ мебошад. Ин ҳадаф дар асарҳои тағриботии ҳаракати мазкур “Низоми исломӣ”, “Демократия- низоми куфр аст”, “Сиёсати исломӣ”, “Ҷомеаи исломӣ” ва ғайра равшан баён шудааст. Тибқи ақидаи диниву иртиҷоии  “Ҳизби таҳрир” масъалаи асосӣ барои мусулманони тамоми ҷаҳон таъсиси давлати исломӣ дар шакли хилофат, инчунин ҳокимияти ягонаи мусулманон таъйин кардани халифа мебошад. Ҷонибдорони ин равия ифротӣ душманони ашадии демократия ҳастанд. Онҳо бар зидди ҳама гуна ҳуқуқу озодиҳои инсон баромад намуда, озодии виҷдон, озодии дин ва мавҷудияти давлати қонуниро инкор мекунанд. Тарафдорони ин ҳизб дар бисёр давлатҳои Шарқи Наздик, Осиёи Марказӣ, Афғонистон, Покистон ва Лубнон мавҷуданд. Мақсади сиёсии ин ҳизб хусусияти яктарафа, тундравӣ ва террористӣ дошта, он тамоми имконияти созишу гуфтушунидро рад мекунад. Асоси ғоявии “Ҳизби таҳрир” панисломизм, яъне, таъсиси давлати бузурги исломӣ ва дар он зиндагӣ кардани тамоми мусулмонони олам мебошад. Аз ин рӯ, фаъолияти ин гурӯҳи ҷиноӣ аз татбиқ намудани ин таълимот иборат аст. Мувофиқи маълумот соли равон дар вилояти Суғд якчанд гурӯҳи экстремистии динӣ аз тарафи мақомоти дахлдор дастгир карда шудаанд. Чунончи, дар шаҳри Панҷакент гурӯҳе дастгир карда шуд, ки онҳо баҳри ташкили хилофат фаъолият менамудаанд. Онҳо як гурӯҳ ҷавононро барои ҷанг ба давлати Сурия равона намудаанд.

Бояд қайд кард, ки равияҳои тундрави динӣ дар ҳудуди шарҳрҳои Исфара, Истаравшан, Хуҷанд, Панҷакент ва ноҳияҳои Спитамен ба таври пинҳонӣ ва ғайриқонунӣ фаъолият намуда, барои озодии шаҳрвандон ва амнияти давлат хатари ҷиддӣ эҷод мекунанд.

Фаъолияти ҳизби наҳзати исломӣ низ яке аз шохаҳои хизбҳои тундрави “Ҳизби таҳрир ва “Ҳизбуллоҳ” буда, имрӯз бо паҳни иттилои бардурӯғ дастандаркорони он мехоҳанд ҷомеаро ба тарафи худ моил созанд. Ин ҳизб низ мақсади ҷомеаи исломии фундаменталиро дар нақша дорад ва борҳо кӯшиши табаддулоти давлатиро низ кардааст, аммо тири нохалафон хок хӯрдааст. Имрӯз мо дида истодаем, ки тарафдорони ин ақидаи хурофотпарастӣ аз амали худ пушаймон гардида, майл ба ҷониби рӯзгори осоишта доранд.

Амнияти миллӣ яке аз масъалаҳои муҳимтарини ҷомеа мебошад, ки он ҳифзи шахсият, ҷамъият ва давлатро аз ҳаргуна таҷовузҳои зиддиҳқуқӣ ва зиддидавлатӣ таъмин менамояд.

Бояд ҳимояи Ватан ва таъмини амнияти миллӣ барои ҳар фарди миллат масъалаи рақами як бошад, зеро ҳифзи Ватан бақои ҳастии миллат мебошад. 

Акрам Мусоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 12 июли 2018

Дида шуд: 2509 маротиба