Ваҳдати миллӣ дар баробари истиқлолият арзиши муқаддасу бебаҳои ҷомеаи мо ба ҳисоб меравад ва пешрафти ҳамаҷонибаи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, беҳтар шудани сатҳу сифати зиндагии мардум, ободии Ватан ва ояндаи давлати соҳибистиқлоли миллиамон ба ваҳдату ягонагии халқи Тоҷикистон ва сулҳу субот вобаста мебошад. Дар таърихи сарнавишти ҳар таъриху миллат санаҳои тақдирсозе мавҷуд ҳастанд, ки бо маънии томаш ҳамчун даврони саодатофарин ва оғози созандагиҳои бузург маҳсуб мешаванд. Барои мо, сокинони Тоҷикистони соҳибистиқлол 27-уми июни соли 1997 аз шумори ҳамин санаҳои тиллои тақдир мебошад:

Ин сафои бахт, ин фирӯзии имони мост,

Ҷашни Ваҳдат, ҷашни нузҳат, ҷашни

шаъну шони мост.

Ҳамасола дар кишвари азизамон Рӯзи Ваҳдати миллӣ бо шукӯҳу шаҳомати хос таҷлил карда мешавад. Рӯзи Ваҳдати миллӣ ном гирифтани ин ҷашн бесабаб нест. Маҳз бо баракати ин ҷашни фархунда ҷанги хонумонсӯзи даҳшатноки шаҳрвандӣ дар кишвар хотима ёфт. Барои расидан ба сулҳу созиш Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фидокорию ҷонбозиҳои зиёд карда, ҳамчун меъмори Ваҳдати миллӣ азизи дили ҳар як шаҳрванди ватан гардиданд. Пешвои миллат оид ба ҷойгоҳи ҷашни Ваҳдати миллӣ барҳақ фармудаанд: «Ин ҷашн рамзи баҳамоӣ, сарҷамъӣ, иттиҳоду ҳамбастагӣ ва Ваҳдати миллӣ буда, пирӯзии фарҳангӣ ва ақлу заковати солими миллати солору хирадманд ва сулҳпарвари тоҷикро бори дигар собит месозад».

Бале, ҷашни Ваҳдати миллӣ таҷлили тантанаи пирӯзии нури сулҳ бар зулмоти ҷанг ва ғолибияти меҳру муҳаббат бар кинаву адоват мебошад. Бо баракати ин ҷашни таърихӣ кишвар ободу зебо гардид ва дар ҳама соҳаҳои хоҷагии халқ пешрафтҳои назаррас мушоҳида мешавад:

Чист ваҳдат? Эътибори миллат аст,

Зӯри бозуи замон дар ваҳдат аст.

Тоҷикистон ваҳдатат поянда бод,

Нури хуршеди раҳи оянда бод!

Дар таърихи 27-уми июни соли 1997 дар пойтахти Россия-шаҳри Маскав Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба имзо расид. Ва аз он рӯзҳои таърихию фаромӯшнопазир бист сол сипарӣ мегардад. Бист сол аст, ки мо дар фазои сулҳу осоиш зиндагӣ дорем. Дар ин замонаи тезутунд шудани муносибатҳои байналмилалӣ, раванди ҷаҳонишавӣ ва манфиати абрақудратҳо мо бояд ҳушёру зирак бошем, ба қадри сулҳу осоиш ва ободии диёр расем. Воқеаҳои охири кишварҳои Шарқи Наздик ҳамаи моро ҳушдор медиҳанд, ки ба хотири соҳибдавлатию ободӣ ва осоиши Тоҷикистон шукрона намоем ва фидокорона баҳри имрӯзу фардои Ватан фаъолияти пурсамар намоем.   

Етмишбоева Ш.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 521 маротиба

Барномаҳоеки дар шабакаҳои интернетӣ аз тарафи гурӯҳҳои тундгаро пахш мегардад, танҳо ба як мақсад мағӯзшӯии  ҷавонон ташкил карда шудааст. Масъулини ин барномаҳо бо сарварии Муҳиддин Кабирӣ дар баромадҳояшон танҳо ва танҳо ба сари миллати тоҷик санги маломат мезананду бо дурӯғу дассисаҳои хеш мардумро гумроҳ менамоянд. Дар ҳақиқат як қатор ҷавонон фирефтаи дурӯғҳои онҳо мегарданд, ки боиси нигаронӣ аст. Баъзе аз ҷавонон намефаҳманд, ки мақсаду мароми ин дассисабозон тафриқа андохтан миёни сокинони осоишта ва ноором сохтани давлату миллат мебошад.

Имрӯз аз чи бошад, ки тамоми шабакаҳои телевизионӣ воқеаҳои ҷангу ҷидол ва мудохилаи баъзан давлатҳои абарқудратро ба давлати Сурия, Ироқ ва Афғонистон нишон ҳам диҳад барои баъзеҳо ибрат нест. Риояи накардани қонун ва ташкили митингу гирдиҳамоиҳо барои террористону экстремистон заминаи мусоид буда, амнияти моро халалдор месозанд.

Саволе ба миён меояд, ки чаро ҷавонон ба ҷои саҳм гузоштан дар тинҷиву оромии кишвар ва ё мусоидат кардан баҳри пешравии кишвар даст ба ҷинояту ҷинояткорӣ мезананду зиндагии рангини худро ба зулмату торикӣ табдил медиҳанд?  Сабаби ин ҳама гумроҳӣ чӣ бошад? Чӣ омилҳо метавонад ҷавононро ба содир намудани ҷиноят водор созад?  Ба ин саволҳо танҳо чунин посух додан мумкин аст, ки ҳамаи ин аз рӯи надоштани саводи кофӣ, дур будан аз фарҳангу хештаншиносӣ ва инчунин гумроҳу зудбовар будани  аксарияти ҷавонон мебошад.

Бояд қайд намоям, ки мо ҷавонон ояндаи давлату миллат, қувваи пешбарандаи ҷомеаи демократӣ ба ҳисоб меравем. Аз ин лиҳоз ҳар яки моро, зарур аст, ки аз як гиребон сар бароварда кишвари худро аз ҳар гуна хатару таҳдидҳо эмин нигоҳ дорем, баҳри пешрафту тараққиёт, рушду нумӯи кишвари азизамон сидқан талош намуда, аз содир намудани ҳар гуна ҷиноят худро эмин нигоҳ дорему ҳаёти ширину рангини худро бо дастони худ тираву торик насозем, баръакс бо дӯст доштани ватану миллати хеш ояндаи дурахшоне бисозем.

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 462 маротиба

Ободии ҳар як мамлакати сайёра ва саодатмандии халқҳои дар он истиқоматкунанда бешубҳа, аз таълиму тарбия вобаста аст. Дар зиндагӣ, албатта, чизе мисли тарбия ба инсон таъсир намекунад.  Аз ин рӯ, ҳакимони машҳур аз замонҳои қадим дар бораи тарбия андешаҳои пурарзиш навиштаанд.

Тарбияи ҷавонон, дар камолоти илмӣ ва ҳаматарафа ба воя расондани онҳо ҳамеша вазифаи муҳим буд. Донишманди Чин Сюн-Цзи гуфтаанд: “Кӯдакон дар ҳама ҷо як хел гиря мекунанд.  Вақте ки онҳо калон мешаванд, онҳо корҳои гуногун мекунанд.  Ин натиҷаи тарбия аст».  Файласуфи олмонӣ Иммануил Кант дар асари худ мегӯяд, ки «Инсон танҳо тавассути тарбия инсон мешавад, хислаташ натиҷаи тарбия аст».  Дар ташаккулёбии шахсияти инсон Саъдии Шерозӣ нақши тарбия, таълим, илму дониш, муҳит ва дигар омилҳоро муҳим мешуморид:

                                      В-одамиро, ки тарбия накунӣ,

То ба садсолагӣ харе мебошад.

Дар замони ҷаҳонишавии имрӯза анъанаҳои қадимаи мардуми мо, ки ба арзишҳои хосу муносиби миллию мазҳабӣ асос ёфтаанд, зери таъсири «фарҳанги оммавӣ», uоя ва дидгоҳҳои бегона моҳияти худро гум мекунанд.  Агар ба ин раванд, яъне ба масъалаи тарбия эътибори ҷиддӣ надиҳем боиси оқибатҳои ислоҳнашаванда мегардад.  

Мо имрӯз дар бобати тарбияи ҷавонон ба чӣ ноил шуда истодаем, чӣ комёбиҳо ва чӣ душвориҳо дорем?  Оё мо аз ахлоқу донишу нерӯи маънавӣ, ба ибораи дигар, аз тарбияи соҳибони фардо қаноатмандем?

Дуруст аст, ки дар ҷумҳурии мо дар раванди таълиму тарбияи фарзандони мо аз кӯдакистон то мактаби умумӣ, коллеҷ ва мактабҳои олӣ кори зиёде ба ҷо оварда мешавад.  Аммо дар ин бобат камбудию норасоиҳои мо ҳам ҳастанд, ки дар шаклу зуҳуроти гуногун ба тарбияи насли наврас таъсири манфӣ мерасонанд.

Рафтори баъзе ҷавононро дида савол меояд, ки оё ин духтар ё писар фарзанди мост, ки аз ҷониби мо тарбия ёфтааст?  Баъзе духтарони мо либоси хоси миллати мо надоранд.  Дуруст аст, ки либоспӯши кори шахсии ҳар кас аст.  Аммо дар либоспӯшӣ бояд фарҳанг, эҳтиром ба арзишҳои қадимаи мардуми мо бошад.  Дар ин бобат назорати падару модарон барои омма, махсусан дар оила аҳамияти калон дорад.

Имрӯз барои аксари ҷавонони мо маъмулӣ шудааст, ки баробари вақти холи доштан бо телефони мобилӣ банд мешаванд.  Онҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ бозӣ мекунанд, суруд мешунаванд, наворҳо тамошо мекунанд, бо маълумотҳои гуногун шинос мешаванд.  Магар ин айб аст, асри техника, тараққиёт?  Дуруст аст, ки дар ин кор ягон камбудӣ нест.  Технологияҳои муосири иттилоотию коммуникатсионӣ, бахусус шабакаи Интернет, сатҳи рушди моро ба чанд зина боло бурда, моро наздиктар ва осонтар кардааст. Аммо ҷанбаҳои зиёде ҳаст, ки мо бояд дар бораи он, ки ҷавонони мо бо телефонҳои ҳамроҳ, истифодаи оқилона аз шабакаи умумиҷаҳонӣ, шабакаҳои иҷтимоӣ, иттилоотӣ дар онҳо бударо ҷиддӣ баррасӣ кунем. Ин пеш аз хама ба саломатӣ ва маънавиёти онҳо таъсири манфӣ мерасонад. Баъзе аз ҷавонони мо ба маълумоти мухталифе, ки дар шабакаи умумиҷаҳонӣ бо ҳадафҳои қаллобӣ ва uаразнок паҳн мешаванд, ба осонӣ бовар мекунанд.  Дар натиҷа сафеду сиёҳ, некию бадиро фарқ карда наметавонад, қурбони касе мешаванд.

Агар ба таърих, зиндагии бобою бибиамон назар андозем, дар оила ба тарбияи писарон таваҷҷӯҳи хоса зоҳир мешуд.  Ӯро аз хурдсоли дар асоси он тарбия кардаанд, ки такьягохи оила, ҳимоятгари хоҳарон, инчунин пушту паноҳи Ватан бошад.  Дуруст, зан чароuи оила аст.  Саломатӣ ва беҳбудии кӯдак аз бисёр чиҳат ба ӯ вобаста аст.  Аммо дар таълим ба фарзандони ҳар ду ҷинс баробар диққат додан лозим аст.  Дарвоқеъ, ба писарон бештар таваҷҷӯҳ кардан бамаврид аст.  Зеро ҳеҷ гоҳ набояд фаромӯш кард, ки мардҳо кафолат медиҳанд, ки зан мисли зан роҳ равад.

Мутаассифона, имрӯз дар ҷомеаи мо ин қонун то андозае аз пояш дур мондааст. Сабаби аслии ин ба таври оммавӣ ворид шудани филмҳои силсилавӣ, наворҳо дар интернет, телефонҳои мобилӣ ва “маҳсулот”-и мухталифи даврони ҷаҳонишавӣ аст.  {оло дар ҷумҳурии мо барои муборизаи зидди «маданияти оммавӣ» ва бадиҳое, ки он боиси он мегардад, кори зарурӣ бурда мешавад. 

Оила як маркази тарбиявӣ буда, ҷовидонии ҳаёт, саломатӣ ва идомаи наслҳоро таъмин намуда, арзишу анъанаҳои миллии моро барои наслҳои оянда ҳифз намуда, ҳамзамон ба камолоти насли оянда таъсири бевосита мерасонад. Пас, талошҳои имрӯзи мо барои таҳкими оила, бахусус омода кардани ҷавонон ба ҳаёти оилавӣ то чӣ андоза муассир аст?  Оё арӯсу домод бо дарки хуби зиндагии оилавӣ издивоҷ карданд?  Умуман, оё мо метавонем оилаҳои мустаҳкам бунёд кунем?  Имрӯз мо дар бораи ҷавоби мусбат ба ҳамаи ин саволҳо каме фикр мекунем.

Дар баъзе оилаҳо баъди оиладоршавӣ мушкилиҳои гуногун ба миён меоянд.  Кори доимӣ надоштани домод, сарвари оила буда натавонистан, таъмини рӯзгори оила ва надонистани арӯс аз муносибати хонаводагӣ назари рӯякии онҳоро ба истилоҳ мушкил месозад.  Ин сабаби аксари ҷудошавии оилаҳои ҷавонанд.

Омили дигаре, ки боиси ҷудошавӣ мегардад, тамаъ ба сарвати мост.  Мо барои духтаронамон ҳама чизро таъмин мекунем, онҳоро оиладор мекунем.  Аммо баъзе духтарони мо ба зиндагии оилавӣ омода нестанд, ба оилаи нав ва муҳити он мутобиқ шуда наметавонанд, ки боиси муноқишаҳои гуногун мегардад.  Мо бояд худамон ин бемориро ба вуҷуд оварем ва баъд роҳи давои онро ҷустуҷӯ кунем.

Вазъиятҳое, ки дар боло оварда шудаанд, гувоҳӣ медиҳанд, ки мо барои ба ҳаёти оилавӣ тайёр кардани ҷавонон ҳанӯз кори бисёреро анҷом додан лозим аст. 

Ҷавононро дар руҳияи муҳаббат ба Ватан, эҳтиром ба арзишҳои миллии худ, маънавият ва нерӯи баланд тарбия кардан қарзи ҳар яки мост.  Махсусан, дар шабакаҳои умумиҷаҳонӣ паҳн шудани таассуби динӣ ва терроризм, дар зеҳни ҷавонон ҷой додани «фарҳанги оммавӣ», кӯшиши ба як тарзи зиндагӣ табдил додани онҳо, то ки ҷавонони мо ба доми ин бадиҳо наафтанд, ба фиребу найрангҳои онҳо пайравй кардан лозим аст, ки тафаккури худро бой гардонем, маҳорати дуруст ва оқилона истифода бурдани ахбороти шабакавиро инкишоф диҳем.  Ҷавонони мо масъунияти маънавӣ ва дарки ақидаву иллати бегонаро ташаккул намедиҳад ва вақте ки онҳо андешаи “ин хуб аст, ин бад аст” надошта бошанд, мо ҳеҷ гоҳ аз таҳдиди ҳамлаҳои иттилоотӣ, иллатҳои ифротгароӣ халос шуда наметавонем.

Барои ба даст овардани натиҷаи мусбӣ дар ин бобат на танҳо омӯзгорон, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ, ташкилотҳои кор бо ҷавонон, балки аҳли ҷомеаро низ бояд якҷо, бахусус, корҳои фаҳмондадиҳӣ ва тарuиботиро пурзӯр намоянд.  Муҳити иҷтимоию маънавӣ дар ҳар як оила, бахусус маҳаллаҳоро беҳбуд бахшида, таваҷҷӯҳ ва масъулияти падару модарро ба тарбияи фарзанд, ташкили пурмазмуни вақтҳои холии фарзандони онҳо зиёд кардан зарур аст.  Аз гуфтаҳои боло маълум мешавад, ки тамоми кор дар таълиму тарбия дар ҳама давру замон на танҳо ба падару модар, балки ба талоши омӯзгорони дорои ахлоқи нек ва нерӯи илмӣ вобаста аст.  На танҳо шаклҳои ташкили меҳнат, балки шароитҳои ташкили дурусти меҳнатро низ донистан лозим аст.

Муҳимтар аз ҳама, биёед фарзандони худро солим, комил инсоне ба воя расонем, ки аҷдоди хеш, таърих, Ватан, забони модарӣ, арзишҳои миллӣ, анъанаҳои миллиро эҳтиром кунанд.

Етмишбоева Ш.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 495 маротиба

  Экстремизм - приверженность отдельных лиц, групп, организаций к крайним, радикальным взглядам, позициям и мерам в общественной деятельности.

Экстремизм распространяется как на сферу общественного сознания, общественной психологии, морали, идеологии, так и на отношения между социальными группами (социальный экстремизм), этносами (этнический или национальный экстремизм), общественными объединениями, политическими партиями, государствами (политический экстремизм), конфессиями (религиозный экстремизм).

Экстремизм многообразен, также разнообразны порождающие его мотивы. Основными мотивами являются: материальный, идеологический, желания преобразования и неудовлетворенности реальной ситуацией, власти над людьми, интереса к новому виду активной деятельности, товарищеский, самоутверждения, молодежной романтики, героизма, игровой, привлекательности смертельной опасности.

Мотивация правонарушителей существенно отличается от мотивации законопослушных граждан. Мотивацию преступного поведения в экстремистских организациях разделяют на личную и групповую. Нахождение в группе способствует возникновению определенных мотивов поведения, постановке новых целей и уходу от старых. При формировании мотивов и целей экстремистской активности в группе, как правило, происходит обмен мнениями, знаниями, опытом, а также взаимное убеждение и внушение, ускоряющее решимость совершить преступление.           

Экстремистской деятельностью (экстремизмом) является:

насильственное изменение основ конституционного строя и нарушение целостности Республики Таджикистан;

публичное оправдание терроризма и иная террористическая деятельность;

возбуждение социальной, расовой, национальной или религиозной розни; пропаганда исключительности, превосходства либо неполноценности человека по признаку его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

нарушение прав, свобод и законных интересов человека и гражданина в зависимости от его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

воспрепятствование осуществлению гражданами их избирательных прав и права на участие в референдуме или нарушение тайны голосования, соединенные с насилием либо угрозой его применения;

воспрепятствование законной деятельности государственных органов, органов местного самоуправления, избирательных комиссий, общественных и религиозных объединений или иных организаций, соединенное с насилием либо угрозой его применения;

пропаганда и публичное демонстрирование нацистской атрибутики или символики либо атрибутики или символики, сходных с нацистской атрибутикой или символикой до степени смешения;

публичные призывы к осуществлению указанных деяний либо массовое распространение заведомо экстремистских материалов, а равно их изготовление или хранение в целях массового распространения;

публичное заведомо ложное обвинение лица, замещающего государственную должность Республики Таджикистан или государственную должность субъекта Республики Таджикистан , в совершении им в период исполнения своих должностных обязанностей деяний, указанных в настоящей статье и являющихся преступлением;

организация и подготовка указанных деяний, а также подстрекательство к их осуществлению;

финансирование указанных деяний либо иное содействие в их организации, подготовке и осуществлении, в том числе путем предоставления учебной, полиграфической и материально-технической базы, телефонной и иных видов связи или оказания информационных услуг.

В Республике Таджикистан запрещаются создание и деятельность общественных и религиозных объединений, иных организаций, цели или действия которых направлены на осуществление экстремистской деятельности.

экстремизм - это пропаганда, побуждение масс людей к какому-либо противоправному действию, либо революции. А терроризм - это идеология насилия, запугивания, создания паники, критической обстановки с помощью террористических актов, таких как подрывы правительственных зданий, памятников культуры, транспортных средстве, взрывы в общественных местах

Экстремизм – это действие, направленное на насилие, а терроризм – это исполнительная "практика", т. е. само насилие

Коротко: Терроризм - следующая стадия экстремизма.

Экстремизм-приверженность крайним взглядам и методам воздействия Терроризм-применение силы или жестоких действий против людей.       

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд                  

.

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 463 маротиба

Истиқлолият ҳамчун рамзи муҳими давлату давлатдорӣ, василаи беҳтарини эътироф ва шинохти ҳар як давлату миллат дар арсаи ҷаҳонӣ мебошад. Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо тӯли 30-соли соҳибистиқлолӣ таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавонист ба яке аз давлатҳои рӯ ба тараққӣ табдил ёбад ва дар арсаи ҷаҳонӣ ҳамчун давлати соҳибистиқлол, сулҳҷӯю сулҳхоҳ эътироф гардад. Сиёсати созандаву сулҳофари Пешвои муаззами миллат то кунун барои тамоми сиёсатмадорони ҷаҳон таҷрибаест омӯхтанӣ. Баъд аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ ва мустақилият пайдо кардани давлатҳои дигари он Тоҷикистон бо тафриқаандозии гурӯҳҳои манфиатҷӯ ба даргириҳои дохилӣ мубтало гашт, ки бар асари он қариб ба нестӣ расида буд. Барои барқарор кардани сохтори фалаҷгашта ва аз вартаи нобудӣ наҷот додани миллати куҳанбунёд фарзонафарзанди миллати тоҷик, Пешвои тоҷикони олам муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қадам ба арсаи сиёсат гузошт ва тамоми ҳастии худро баҳри рушду тараққӣ ва аз вартаи ҳалокат наҷот бахшидани ин миллат бахшид. Воқеан, бо талошу заҳматҳои софдилонаву содиқона ва шабонарӯзии Сарвари давлат Тоҷикистони ба харобазор табдилёфта, кунун ба як давлати ободу зебо ва рушдкунанда табдил ёфт. Пешвои миллат аз замони роҳбарӣ тавонист сохтори фалаҷгаштаи ҳокимияти давлатиро барқарор ва низоми сиёсии мазмунан ва шаклан навро пойдор созад, миллати парешонгаштаро аз панҷаи хорию гушнагӣ ва парокандагӣ раҳо бахшида, бо муҳаббату самимият ва адолатпешагии худ дар қалбҳои ноумед аз ояндаи равшани миллат нуру сафо бахшид ва ин кишвари харобгаштаро ба гулзор, ба манбаи нуру сафо, макони амну осоиш табдил дода, муаррифгари миллати соҳибтамаддуну соҳибфарҳанг гардид. Фаъолияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат дар давоми 30-соли соҳибистиқлолӣ ин 30 соли камолоти сиёсию таърихӣ ва худсозии шахсиятест, ки ҳастии худро ба ҳифзи ягонагии давлат ва ҳувияти миллии мардуми худ дар шароити пуртазоди ҷаҳонишавӣ бахшида, аз шахсияти роҳбар то азизи дилу дидаи мардум ва Пешвои миллат омада расид. Аз ин рӯ, мо ҷавонон, ки ояндасози давлату миллати худ ҳастем бояд пайрави Пешвои худ бошем ва ҳамеша ба он ҷиҳати боз ҳам ободу зебо намудани кишвари азизи худ талош намоем. Чуноне ки ба ҳамагон маълум аст, бо тазоду таҳдидҳои ҷаҳони муосир ва густариш пайдо кардани амалҳои экстремистию ифротгароӣ аз тарафи гурӯҳҳои манфиатхоҳ моро зарур меояд, ки нисбат ба ин кишвари ободу озод ва амну осоишта шукргузор бошем ва содиқонаву софдилона аз ин муқаддасоти миллӣ ҳифз намоем. Дар баробари ин, зиракии сиёсиро аз даст надода, касбу ҳунар омӯзем, илмҳои муосири замонро аз худ намоем ва чун насли ояндасоз бо шукргузорӣ аз сулҳу осоиштагӣ ва истиқлоли комили давлатӣ давомдиҳандаи мероси миллию маънавии ниёгони худ бошем.

Мирзо Рахматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 437 маротиба

Агар мантиқан ба дастовардҳои давлати Тоҷикистон дар тӯли 25-30 соли охир  баҳо диҳем, бузургтарин дастовард, ин бегумон сулҳу ваҳдати миллӣ мебошад, ки саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон басо калон аст.  

Ин дастовардҳо ба Раҳбари Паймони миллӣ ва ҳизби дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзати исломӣ Муҳиддин Кабирӣ хуш намеояд. Чунки сулҳу ваҳдати миллӣ боиси ноком шудани ҲНИ ва роҳбарону хоҷагони онҳо гардид. Мақсади асосии ҲНИ бунёди давлати исломӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон буд. Барои ин амал аз ҷониби давлатҳои исломӣ маблағгузорӣ карда мешуд. Дар аввал ҲНИ тавонист якчанд равшанфикрони тоҷикро барои амалӣ намудани мақсадҳои нопокашон ба сӯи худ ҷалб кунанд. Исломиҳо мегуфтанд, ки мо инқилоби фарҳангӣ мекунем. Онҳо мақсадҳои нопоки худро дар зери ливои фарҳанг пӯшонида буданд. Бинобар ин бисёр ҷавонони гумроҳ ва аз ҳақиқат дур ба ҲНИ пайвастанд ва ҷони худу дигаронро ба хатар гузоштанд. Ҷанги шаҳрвандӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон 5-сол давом кард. Агар роҳбари давлат саривақт чора намеандешид ва барои сулҳу ваҳдат талош намеварзид, ҷанги шаҳрвандӣ тӯлонитар мешуд ва нобудии миллати тоҷик яқин буд.

Роҳбарони ҲНИ асосан аз Инқилоби исломии давлати Ҷумҳурии Исломии Эрон илҳом мегирифтанд. Аз шиорҳое, ки аз ҷониби исломгароён дар майдони “Шаҳидон” садо медод, мақсадашон ба хубӣ маълум буд. Агар саривақт чораандешӣ намешуд Ҷумҳурии Тоҷикистон ба давлати исломӣ табдил меёфт. Зиракии сиёсӣ ва ҷасорату оқилии Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон боис шуд, ки  ҲНИ ба мақсади нопокаш нарасид.

Аз се давлате, ки мардумонаш форсизабон ҳастанд, Аморати исломии Афғонистон ва Ҷумҳурии исломии Эрон, Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати дунявӣ демократитар аст. Ба ҳамагон маълум аст, ки пеш аз ба сари қудрат омадани толибон кишвари Афғонистон бо номи давлати исломии Афғонистон шинохта мешуд. Вале мардумонаш хушбахт набуданд. Дар фақру бесаводӣ ва беҳуқуқӣ умр ба сар мебурданд. Чун толибон ба сари қудрат расиданд ва аморати исломӣ бунёд карданд мардуми бечораи афғон аз тамоми ҳуқуқҳояшон маҳрумтар шуданд. То ба ҳол занону духтарон ҳуқуқи таҳсилро надоранд. Ҷавонон ноумед гаштаанд. Аморати исломӣ ҳоли он мардумро беҳ нахоҳад кард. Чунки худи роҳбарони аморати исломии Афғонистон аз илму фарҳанг бехабар ҳастанд. Дар давлати Ҷумҳурии исломии Эрон ҳам ҷавонони норозӣ аз режими охундҳо рӯз ба рӯз зиёд мешавад. Ақалиятҳои диниву мазҳабӣ ҳуқуқи таҳсилро надоранд. 50-60% мардум дар давлати Ҷумҳурии Исломии Эрон дар ҳолати фақр умр басар мебаранд. Бадбахтии давлатҳои ба ном исломӣ дар он аст, ки зеҳни муллову охундҳо бо афсонаву ривоятҳои беасоси динӣ  пур шудааст ва ҷавобгӯи асри имрӯз намебошад. Пайравони ҲНИ ҳам аз муллову охундҳо монданӣ надоранд. Бинобар ин онҳо, махсусан Муҳиддин Кабирӣ ҳарбор дар расонаҳо ба сиёҳ кардани давлати Тоҷикистон ва роҳбари он сухан меронад.

Агар ба вазъи ҷаҳони ноороми имрӯза назар афканем бемуболиға ҳис мекунем, ки барои ҷомеаи башарии имрӯза як роҳбари оқилу доно намерасад, ки сулҳу ваҳдатро ба дунё барқарор кунад. Ҷанг ва сохтани аслиҳаҳои нодир бо маблағҳои ҳангуфт дар ин қарн боиси ифтихор нест. Танҳо Сулҳу Ваҳдат метавонад ифтихори инсоният бошад ва ӯро ба хушбахтӣ расонад.   Боиси ифтихор аст, ки  Ҷаноби олӣ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар барқарории Сулҳу Ваҳдати миллӣ саҳми босазо гузоштанд ва ин таҷрибаи нодири сулҳи тоҷикон  барои ҷаҳони имрӯза намунаи ибрат хоҳад шуд.

Мирниёзов А.Қ., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 493 маротиба

Истиқлолият заминаест, ки тамоми орзуву ормонҳои миллӣ, худогоҳиву хештаншиносӣ, қадру манзалати ҳуқуқиву ахлоқӣ ва фарҳангиву маънавии шаҳрвандон дар ҳудуди муайяни он инъикос ва сабзиш меёбад.

Истиқлолият бузургтарин ва волотарин неъмати худовандиест, ки муқаддасот ва арзишҳои миллӣ дар пояҳои устувори он ҳамаҷониба рушд мекунад. Аз ин ҷост, ки тамоми халқияту миллатҳои сайёра аз аҳди қадим то имрӯз танҳо баҳри озодихоҳиву соҳибистиқлолӣ мубориза бурданду мебаранд.  Сарчашмаҳои расидан ба истиқлолияти давлатӣ агарчӣ як паҳлуи ҳалталаби ҷомеаи маъданӣ ба шумор равад ҳам, ҳифзу нигаҳдошти бардавоми беолоиши он паҳлуи таъсиргузору заҳматталаби ҷомеаи шаҳрвандиро ташкил менамояд. Бенуқс ва беолоиш ҳифз намудани муқаддасоту арзишҳои миллӣ дар сояи соҳибистиқлолии мамлакат марҳилаест басо мураккабу заҳматталаб. Барои дарки амиқи ҳифзи ҳамаҷонибаи Истиқлолияти давлатӣ ҳар яки мо намояндагони миллати кӯҳанбунёди тоҷикро зарур аст, ки ба маънои аслии сулҳу ваҳдати миллӣ расидагӣ намоем ва онро дар худ парвариш намуда ба дигарон, алалхусус ба насли ҷавону наврас ҳамчун сабақи таърихӣ омӯзонем. Руҳияи худогоҳиву хештаншиносӣ ва илмомӯзиву маърифатпарварии насли ҷавонро аз имрӯза дида устувортар намуда, ба самти идеологияи муттаҳидкунандаву созанда таҳрик намоем. Зеро ки рӯз то рӯз дар натиҷаи возеҳу рӯшан гардидани оқибатҳои нохушоянди ҷаҳонишавӣ (глобализатсия) вазъи сиёсии ҷаҳони муосир печидатару мураккабтар гардида истодааст. Терроризму ифротгароӣ дар беш аз сад давлатҳои сайёра доман паҳн намуда, ҳар лаҳза ба низоми давлатдории кишварҳои дар зинаҳои рӯ ба инкишоф ва дар ҳоли рушд қарорёфта таъсири манфии худро расонида истода, то дараҷае арзи ҳастии бархе онҳоро аз харитаи сиёсии ҷаҳон зери суол бурда истодааст. Чуноне ки файласуфи немис И.Кант чанд аср қабл қайд карда буд, давлат ҳамчун шабеҳи ҳуҷайраи васеъшаванда ва маҳвшаванда дар фазо мебошад. Дар натиҷаи муттаҳидиву якмаромӣ рукнҳои асосии низоми давлатдорӣ мустаҳкам ва васеъ мегардаду дар натиҷаи саҳлангориву бепарвоӣ мавҳ хоҳанд гашт. Аз ин рӯ моро зарур меояд,  ки ҳамеша дар зери сиёсати оқилонаву дурандешонаи Роҳбарияти олии мамлакат муттаҳид бошем ва нагузорем, ки то ба фазои амну осоиштагии мамлакатамон халале ворид гардад.

Чуноне, ки мо ҳамагон медонем истиқлолияти мо тоҷикон осон ба даст наомада, балки бо ҷонбозиву ҷоннисориҳои мардони шуҷои Ватан ба мушкилӣ мушарраф гардидааст, ки дар баробари расидан ба мақсади ниҳоӣ нақши Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ниҳоят калонва калидӣ ба шумор меравад. Мо ҳамагон инро бояд донем ва ба худ низ хулосаи лозимӣ барорем, ки беш аз 93 % -и қаламрави Тоҷикистонро кӯҳсор ташкил менамояд ва дар домони кӯҳу санг давлат сохтану то ба натиҷаҳои назаррас ноил гардидан кори саҳлу осон нест. Аммо миллати бонангу номуси тоҷик бо роҳбарии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз уҳдаи ин кори мушкилу сангин дар ҳақиқат баромада тавонист.

Хулоса, моро мебояд, ки баҳри пойдории сулҳу ваҳдати миллӣ ва соҳибистиқлолии мамлакатамон доимо омода бошему қадру манзалати якпорчагии меҳани азизамонро донем.

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 449 маротиба

 Маънои калимаи ифротгаро иғво андохтан ва ноором кардани вазъи ҷамъиятии аҳли башар мебошад. Максади асосии онхо паҳн намудани хар гуна иғвою дасисаҳои бардурӯғ дар байни мардум ва расидан ба ҳадафҳои нопоки худ мебошад. Онҳо байни мардум бо ҳар роҳу восита истифода аз интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ бо маълумотҳои бар дурӯғ байни мардум паҳн намуда бо супориши “хоҷагони хориҷиашон” мехоҳанд суҳлу суботи ҷаомеаро халалдор созанд. Онҳо душманони миллату давлат ба ҳисоб мераванд ва гуноҳҳои онон но бахшиданист зеро хиёнат ба ин гуноҳи но бахшидани мебошад.

Фаромӯш накунем ки афзоиши ҷиноятҳои дорои хусусияти террористӣ ва экстремистӣ фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро хатари ҷалби ҷавонон ва сафи созмонҳои экстремистию террористӣ боиси нигаронкунанда мебошад.Онҳо  бо истифода аз нерӯҳои  ҷавонон ба мақсадҳои нопоки худ расиданӣ ҳастанд. Зеро тӯъмаи онҳо маҳз ҷавонон ба хисоб мерванд ҷавонони мо бояд хушёрию зиракиро аз даст надиҳанд. 

Ҳодисаҳои мудҳишу даҳшатовари рӯзҳои нахустини соҳибистиқлолӣ Тоҷикистони азизамонро набояд фаромӯш кард. Бо айби баъзе аз қудратҳову гурӯҳҳо ва душманону ҳасудони миллати тоҷик Тоҷикистони ҷавон ба коми оташи ҷанги шаҳрвандӣ кашида шуд ва хатари аз байн рафтани давлат ба миён омада буд. Сохторҳои ҳокимияти давлатӣ қабл аз ҳама мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва дигар сохторҳои низомии он фалаҷ гардиа буд.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои расидан ба ваҳдати миллӣ ва таҳкиму мустаҳкам намудани истиқлолияти давлатӣ машаққати зиёдро аз сар гузаронида, борҳо ҷон дар хатар гузоштанд, то ки миллати куҳанбунёду тамаддунофари тоҷик ва давлати Тоҷикистон аз вартаи таназзулу маҳвшавӣ раҳоӣ ёфта, сулҳу субот, тинҷию амонӣ дар кишвар поянда бошад. Тавре Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 27-уми июни соли 1997 дар Муроҷиатнома ба муносибати имзо гардидани «Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон» қайд намуданд: «Ҷидду ҷаҳд ва умедвориҳои 5-6 соли охир барои нигоҳ доштани давлати миллии тоҷикон маҳз дар ҳамин рӯзи саид ҷомаи амал пӯшид. Вале агар шумо раванди расидан ба ин рӯзи муборакро пеши назар оред, дарк мекунед, ки мо дар ин чанд соли охир чӣ қадар монеаю мушкилот ва гирифторию печидагиҳоро пушти сар кардем».

Ваҳдати миллӣ, ки ҳамасола 27-уми июни ҷашн мегирем – арзишмандтарин дастоварди давлатдории халқамон мебошад, ки тамоми пешрафту тараққиёт, комёбиҳову муваффақиятҳои Ватани азизамон ва рӯзгори пурсаодати мардуми шарифи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз он маншаъ мегирад. Аз ин рӯ, бо гузашти солҳо аҳамият ва мақому манзалати ин рӯйдоди сарнавиштсози миллати куҳанбунёди тоҷик боз ҳам баланд мегардад.

Сарвари давлат нисбат ба халқи шарифи Тоҷикистон, дар кӯтоҳтарин муҳлат тақрибан як миллион мардуми гурезаву сарсон ба Ватани аҷдодии худ баргаштанд ва аз ҳаёти осудаву осоишта бархӯрдор гардиданд.

Имрӯзҳо кулли сокинони мамлакат зери ливои сулҳу ваҳдати миллӣ дар фазои орому осудаи кишвари биҳиштосоямон фаъолият мекунанд ва сарбаландона умр ба сар мебаранд.

Бинобар ин, мо халқи шарафманду сарбаланди Ҷумҳурии Тоҷикистон бояд ба қадри сулҳу ваҳдати миллӣ, ки неъмати беназиру бебаҳо буда, моро ба сулҳу осоиштагӣ ва сарҷамъиву муттаҳидӣ расонид, бирасем ва дар атрофи Пешвои муаззами миллат муттаҳид бошему ба халқу Ватан содиқонаву садоқатмандона хизмат намоем.

 Мо бояд аҳли ҷомеа ҳамеша ҳушёр бошем намонем, ки ба оромӣ ва суботи Тоҷикистони азизамон касе халал расонад, мо зидди иғвогароён мебошем. Махсусан дастандаркорони Созмони Паймони миллӣ бо роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ бояд донанд, ки ягон қувва наметавонад мафкураи мардумро ба сӯи онҳо майл созад. Зеро ин марди шариф таърихан ва амалан исбот намуд, ки ӯ маҳбуби халқ аст.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 459 маротиба

 Экстремизм распространяется как на сферу общественного сознания, общественной психологии, морали, идеологии, так и на отношения между социальными группами (социальный экстремизм), этносами (этнический или национальный экстремизм), общественными объединениями, политическими партиями, государствами (политический экстремизм), конфессиями (религиозный экстремизм).

Экстремизм многообразен, также разнообразны порождающие его мотивы. Основными мотивами являются: материальный, идеологический, желания преобразования и неудовлетворенности реальной ситуацией, власти над людьми!

Мотивацию преступного поведения в экстремистских организациях разделяют на личную и групповую. Нахождение в группе способствует возникновению определенных мотивов поведения, постановке новых целей и уходу от старых. При формировании мотивов и целей экстремистской активности в группе, как правило, происходит обмен мнениями, знаниями, опытом, а также взаимное убеждение и внушение, ускоряющее решимость совершить преступление.           

Экстремистской деятельностью (экстремизмом) является:

-насильственное изменение основ конституционного строя и нарушение целостности Страны!

-публичное оправдание терроризма и иная террористическая деятельность;

-возбуждение социальной, расовой, национальной или религиозной розни; пропаганда исключительности, превосходства либо неполноценности человека по признаку его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

-нарушение прав, свобод и законных интересов человека и гражданина в зависимости от его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

-воспрепятствование осуществлению гражданами их избирательных прав и права на участие в референдуме или нарушение тайны голосования, соединенные с насилием либо угрозой его применения;

-пропаганда и публичное демонстрирование нацистской атрибутики или символики либо атрибутики или символики, сходных с нацистской атрибутикой.

- публичные призывы к осуществлению указанных деяний либо массовое распространение заведомо экстремистских материалов, а равно их изготовление или хранение в целях массового распространения;

-организация и подготовка указанных деяний, а также подстрекательство к их осуществлению;

-финансирование указанных деяний либо иное содействие в их организации, подготовке и осуществлении, в том числе путем предоставления учебной, полиграфической и материально-технической базы, телефонной и иных видов связи или оказания информационных услуг.

В Таджикистане  запрещаются создание и деятельность общественных и религиозных объединений, иных организаций, цели или действия которых направлены на осуществление экстремистской деятельности.

экстремизм - это пропаганда, побуждение масс людей к какому-либо противоправному действию, либо революции. А терроризм - это идеология насилия, запугивания, создания паники, критической обстановки с помощью террористических актов, таких как подрывы правительственных зданий, памятников культуры, транспортных средстве, взрывы в общественных местах

Экстремизм – это действие, направленное на насилие, а терроризм – это исполнительная "практика", т. е. само насилие

Коротко: Терроризм - следующая стадия экстремизма.

Экстремизм-приверженность крайним взглядам и методам воздействия

Терроризм-применение силы или жестоких действий против людей!

Мирзо Рахматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 540 маротиба

Яке аз гуноҳҳо нобахшидани ин хиёнат ва ба Ватан аст. Зеро модар -Ватан ин ибораҳое, мебошанд, ки бо шунидани ин дар вуҷуди инсон ҳисси дустдоштан эҳтиром намудан пайдо мегардад. Дар ҷое, ки мо ба воя расидаем, он ҷо барои мо макони муқаддас ба ҳисоб меравад, беҳуда нагуфтанд, ки “Як каф хоки Ватан аз аз ҳазорон  зар беҳтараст”. Мо бояд шукрона намоем, ки имрӯзҳо дар Тоҷикистон сулҳ оромӣ, фазои якдигар фаҳмӣ, осмони софу беғубор ҳукмфармо мебошад. Барои ноил гардидан ба ваҳдати миллӣ саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон хело бузург аст. Имрӯзҳо мардуми тоҷик дар атрофи Сарвари давлат  беш аз ҳар вақта дида  муттаҳидтар гардида  барои гул-гул шукуфии Ватан азизамон бо ном Тоҷикистон бо шукрона аз сулҳу субот оромона умр ба сар мебаранд.

Аммо сад афсус  имрӯзҳо шахсиятҳое ба назар мерасанд, , ки аз паси “хоҷаҳои хориҷиашон” паноҳ бурда, санги маломат ба сӯи Тоҷикистон меафкананд, иғвогарои мекунанд.  Бар Ватан хиёнат кардаву барои манфиатҳои худ ва ғаразҳои гурӯҳҳояшон даст ба омилҳои шармандавору зиёновар ба халку кишвар мезананд. Барои расидан ба ҳадафҳои нопоку пурғарази худ аз ягон амали зишту нопок ва вахшиёна даст намекашанд.

Ифродгароён ва гурӯҳҳои номатлуб чунон ки дар забони мардуми мо мегуянд “Бори каҷ ба манзил намерасад”. Ҳама даст ба дасти ҳамдигар дода, аз Пешвои миллати хеш дифоъ намоем, зеро пушту паноҳи ҳамаи мо Пешвои муаззами миллат мебошанд. Мо аҳли ҷомеа зидди иғвогароён мебошем ва намемонем, ки миллати тоҷик заррае аз дасти чунин аҳриансифатон зарар бинанд.

Зеро расидан ба сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллӣ осон набуд.

Ҳамин тариқ, мо халқи Тоҷикистон дар назди наслҳои ҳозира ва оянда дар рушди кишварамон вазифадору масъул мебошем, ҷонибдори сиёсати хирадмандонаву маънавибунёди Пешвои муаззами кишвари хеш буда, амалҳои номатлубро доимо, дар хар кадам маҳкум хоҳем кард.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд               

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 464 маротиба