Дар пойдории сулҳ ва амнияти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муттаҳидсози миллат, саҳми   Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон басо бузург аст. Зеро Сарвари муаззами миллат дар шароите ба арсаи сиёсат баромаданд, ки Тоҷикистон дар вартаи ҳалокат қарор дошт дар васоити ахбори ҳамон давра сухан дар бораи будан ё набудани Тоҷикистон дар руӯи харитаи Тоҷикистон мерафт. Дар вазъияти бе ниҳоят ноороми Тоҷикистон абармарди ватан фарзанди фарзонаи миллат, далеру шуҷоъ барои муттаҳид намудани ватан Эмомалӣ Раҳмон роҳбарии Тоҷикистонро ба зиммаи худ гирифтанд. Аз рӯзҳои аввал Сарварии давлат даст ба корнамоиҳои бузург ниҳода,   бо ҳамин шуҳрати халқи Тоҷикистонро дар минтақа  ва ҷаҳонӣ ба таври шоиста муаррифӣ гардид.

Бар арсаи сиёсӣ омадани Эмомалӣ Раҳмон тасодуфӣ набуд, зеро қабл аз ин  Пешвои миллат фаъолияти хуби  суханварӣ ва ташкилотчигии худро зимни вакили парлумон буданашон исбот намуда буданд. Аз лаҳзаи аввалини Сарвари давлат интихоб гардидани Эмомалӣ Раҳмон барои муттаҳид намудани Тоҷикистон ва хотима додани ҷанги бародаркуш кӯшиш намуданд ва аввалин сухане, ки гуфтан “Ман ба Шумҳо сулҳ меоварам” буд, ки инро мардум бо як шодбошӣ қабул намуданд. Маҳз бо заҳматҳои шабонарӯзии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буд, ки дар Тоҷикистон имрӯз сулҳ, ороми ваҳдат то имрӯз побарҷост ва аминем, ки минбаъд низ он чунин хоҳад монд.    

Барои расидан ба ваҳдати миллӣ Сарвари давлат бисёр қаҳрамониҳо ва ҷоннисориҳо кардаанд, зеро сулҳе, ки имрӯз дар Тоҷикистон ҳукмфармо мебошад, бо осонӣ ба даст наомадааст. Зеро  дар аввали солҳои 90-ум дар натиҷаи равандҳои ба ном демократӣ  обрӯ ва эътибори органҳои давлатӣ паст гардид ва  мамлактро бетартибиҳои оммавӣ фаро гирифт. Халки тоҷик марҳалаи душвории давраи соли 1992-ро хуб дар ёд дорад. Мардум ҳама рӯ ба тарафи Эмомалӣ Раҳмон нигорон буданд, ки чи  тавр Президенти ҷавон метавонад вазъияти ҷанги шаҳрвандиро ба эътидол биёрад ва рушди иқтисодии давлати харобшударо таъмин намояд. 

Дар чунин шароити душвор  муҳимтарин иқдоми  сарвари тоҷикон овардани сулҳ барои мардуми азияткашида буд.  Музокироти сулҳи тоҷикон бо сарварии Пешвои миллат аз 5 апрели соли 1994  оғоз гардида, 27 июни соли 1997 бо таъсиси Комиссияи оштии миллӣ анҷом гардид. Ҳар ду тараф ба хулоса омаданд, ки роҳи ягонаи аз вазъияти ба амал омада  баромадан ва нигоҳ доштани мустақилияти Тоҷикистон имзои сулҳ ва  ваҳдати миллӣ аст. Дар ин давра, роҳбари давлат борҳо қайд карданд, ки «муноқишоти миёни тоҷиконро бояд худи тоҷикон, намояндагони босалоҳияти ҳамин мардум, ки дилашон ба халқу кишварашон месӯзад, ҳал кунанд».

Дар давоми роҳбарии давлати тоҷикон, Пешвои миллат  тамоми кушишҳои худро баҳри муттаҳид кардани миллат дар роҳи сохтмони  ҷомеаи пешрафта  равона карданд. Рафти дигаргуниҳои кишвар собит мекунад, ки  ки Тоҷикистон дар давраи гузариш  ва сохтмони давлатдорӣ карор дорад ва яке аз омилҳои муҳимтарини ин давра таъмини ҳаёти осоишта ва сулҳу субот дар мамлакат мебошад. Дар замони истиқлолият Ҷумҳурии Тоҷикистон тавонист бо роҳбарии Пешвои миллат дар шароити буҳрони шадиди сиёсӣ сохти давлатии худро муайян созад.   Дар тулии 30  соли сарварии худ, Президенти Тоҷикистон исбот карданд,  ки сазовори унвони олии Пешвои миллат ҳастанд, зеро бо халқи худ  дар таърихи кутоҳ  тавонистанд  Тоҷикистонро ба як давлати  иқтисодаш пешрафта ва тамаддуни фарҳангӣ  ва маънавиаш бой  табдил диҳанд. 

Аммо кӯрдилон ва носипосон амсоли Муҳиддин Кабирӣ ва думравони ӯ ин воқеаи таърихиро хатти батлон мезананд ва гӯиё қаҳрамониҳои Роҳбари давлатро нодида мегиранд. Онҳо ҳар сол дар остонаи ҷашни Ваҳдати  миллӣ садо баланд мекунанд, аммо агар дасти сулҳхоҳи ҳукумат бо Сарварии роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон намебуд, кай расад, ки сулҳи деринтизор ба даст меомад. Як чизро бояд нерӯҳои бадхоҳ донанд, ки арзиши ваҳдат сол то сол зиёд мегардад.

Мо шукрона мекунем, ки имрӯз дар Тоҷикистон фазои орому осуда,  ваҳдат ва ягонагӣ ҳакмфармо мебошад. Мо бояд ба қадри неъмати бебаҳо расем ва шукрона намоем, ки дар чунин ватан зиндагӣ мекунем. Баро ободони  ватани азизамон кӯшишг намоем. Мо бо Пешвои худ мефахрем ва ҳамеша бо ҳамроҳи Пешвои-миллат мебошем.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд                     

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 475 маротиба

Тамоми мардуми рӯи олам эътироф мекуннанд, ки ҳар миллате роҳи сулҳу дӯстиро пеша кард муваффа ку комеб гаштааст. Дустиву хамкории мамлакатхо аз азал барои рушду такомул ёфтани хар ду чониб  заминаи мусоид мегузорад. Мо ва миллати ниёгонпарасту тамаддунофарро дар тамоми олам ҳамчун як кишвари дорои мустақилияти давлати эътироф мекунанд, зеро давлати мо дар тӯли начандолн бисёри соҳибиистиқлолии худ тавонист, ки ба беҳтарину муҳимтарин дастовардҳои маънавию сиёсию фарҳанги шарафёб гардид.

Хушбахтона имрӯз мардумони ваҳдатшиор аз Ватани тинҷу ороми худ шукргузоранд. Ба он хотир, ки имрӯзҳо ҳама шоҳиди воқеаҳои рухдода истода дар кишварҳои ҷангзада мешаванду, аз суботи ҷомеаи худ фахр мекуннад. Моро маҳз ҳамин пурсабрию шукргузори дар вақти мубориза бо ҷангҷӯёну хоинон ба ғолибият расонд. Зеро Худо бо собирон аст ва пурсабронро ҳамаша ба роҳи рост ҳидоят мекунад. Албатта марудми шараифи точик маҳз бо хости Худо ва талошҳои пайгиронаи давлату Ҳукумат то кунун барои эъмори давлати соҳибтамаддун саъю талош меварзад.

Хеле мехостам, ки ҳамаи шаҳрвандони кишварамон дар дилу дидаҳояшон танҳо меҳри Ватану ватндориро ҷо мекарданд.  Имрӯз давлату ҳукумати кишварамон барои беҳбудии марудмон бедареғи вақту сонияҳо кору фаъолият бурда истодааст. Сарвари давлат ҳамеша бо меҳрубонию дастгириҳо ҳамдаму ҳамрози марудм ҳастанд, зеро ин сарвари фархунда намехоҳад, ки миёни марудми мо фитнагарон ҷойгоҳи холиро мушоҳида карда, ақидаҳои пасти худро ҷорӣ намоянд. Ягона ҳадафи давлат имрӯз танҳо беҳтаргардонии сатҳу шароити мардуми кишварамон аст. Ба ҳамин хотир бисёр мавриди буд, ки ҳама якдилонаву якзабонона ба хотири ҷовидонию некномӣ заҳмати софдилона карда бошем.

Дар ҳақиқат ва дар ҳама давру замон давлату миллат ба нерӯи зеҳнӣ, зиракии сиёсии шаҳрвандонаш хело ниёз дошт, зеро агар ҳамаи мо мардумони огоҳу хештаншинос бошем, касе заиф намепиндорад. Вагарна як амали ноҷи мо як сухани бемавриди мо оиди шарти зиндагонаимон, бечораҳоли намудани мо барои эшон василаи ҷудоиандозиву марудмфиребӣ мегардад. наметавонад

         Ҳамаи он сиёҳдилоне, ки дар фикри нобуд кардани сохтори давлатдории мо ҳастанд гуфтаниам, ки миллати тоҷик барои шуумобарин кӯрдилон дарвоза боз наҳоҳад кард. Оне, ки қадри Ватанро намедонад, ҳайфо ки зинда аст. Вале чунин зиндаҳоро ҳеҷ гоҳ ба қадри як инсон нашинохтанд. Чун хиёнаткору хоин лоиқу арзандаи номи инсони нек нест.       

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 480 маротиба

Баъд аз пошхурдани Иттиҳоди Ҷамоҳири Шӯравӣ Тоҷикистон танҳо дар роҳи мустаҳакам намудани бунёди давлати соҳибистиқлол шуруъ намуд. Ва барои побарҷо ва рушди он аз тамоми нерӯву имконот истифода бурд. Бояд гуфт, ки тамоми мушкилиҳои пешомадаро фарзандони баору номуси кишварамон таҳти роҳнамоии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои милллат паси сар намуданд. Ҷанги шаҳрвандӣ милионҳо нафарро бе хонумон сохт ва ҳазорон куштаро аз худ боқӣ гузошт. Ин ҳама нооромиҳоро сабабгор ташкилоти экстремистии ба номи ҳизби террористиву экстремистии ҲНИ аст,  ки роҳбариашро Саид Абдуллоҳи Нурӣ бар дӯш дошт.

 Сарвари хирадпешаи миллати тоҷик солҳои 1992-1997 барои ба даст овардани ин оромӣ, ки номаш ваҳдат аст дар тамоми музокиротҳои гурӯҳи мухоифини тоҷик ширкат варзида ваҳдатсаро ва садоқати хешро  бо сухану амалашон исбот намуданд. Маҳз бо талошу корномаҳои ин фарзонафарзанд санаи 27 –июни соли 1997 дар шаҳри Маскави Федератсияи Россия Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣро ба имзо расониданд, ки ин амал дар таърихи ҷаҳони бо ҳарфҳои заррин дарҷ гардид. Ҳамасола мо онро ҳамчун иди покию нишот ва сарҷамъии миллат ҷашн мегирем ва шукронаи давлати соҳибистиқлол ва ваҳдатсарои худ менамоем.   

Инак 25- сол мешавад,  ки мо дар фазои сулҳу субот ва оромӣ зиндагӣ ва кору фаъолият менамоем, бояд ба қадри ин дастоварди бузург бирасем ва нагузорем, ки гурӯҳи бадхоҳони миллати тоҷик  ҳар гуна ғаразҳои нопокашро вориди ин ҷомеаи сулҳофарини мо ворид намояд. Имрӯзҳо ҳар яки мо воқиф ҳастем, ки дар ҷаҳон кадом амалҳо рух дода истодааст, аз ҳамин мо бояд худлосаи даркори барорем ва барои якпорчагии миллати хеш нерӯву тавоноии худро равона созем. Нагузорем, ки бадхоҳони миллати тоҷик ба монанди Алим Шерзамон, Муҳиддин Кабирӣ, Муҳаммадиқболи Садриддин ва ҳаммаслакони онҳо андешаҳои нопоки хешро вориди ҷамъияти солим ва ваҳдатсарои мо созанд. Зеро мақсади ниҳоии онҳо танҳо як чиз аст - Тоҷикистонро ба гирдоби ҷанг кашида, дубора мардумро бехонаву дар кардан аст.

 Бинобар ин аз ҷавонон талаб карда мешавад, ки маданият ва фарҳанги истифодаи шабакаи иҷтимоиро омӯзанд ва фирефтаи ин гуна шағолсифатон нагарданд. Доим далер ва ҳушёр бошанд ва зиракии сиёсии хешро аз даст надиҳанд.

Норов Исматулло, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 456 маротиба

Боре Пешвои муаззами миллат дар ироаи Паёми хеш афзуда буданд, ки: «Қариб даҳ соли истиқлолият тамоми нерӯ ва талошҳои Ҳукумати кишвар барои барқарор кардани ҳокимияти конститутсионӣ ва рукнҳои давлатдорӣ, пеш аз ҳама, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомӣ, ба Ватан баргардонидани беш аз як миллион нафар фирориён, барқарорсозии баъдиҷангӣ, таъмини сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ равона гардид.»

Бале ҳама мо аз таърихи гузаштаи худ огаҳем ва хуб медонем. Ки  мардуми шарифи Тоҷикистон рӯ ба рӯ бо оқибатҳои даҳшатнок ва зарбаҳои ҷонкоҳи ҷанги шаҳрванди гашат, чанд соли рушди худро талаф дода буд. Аммо хушбахтона ба хотири мардуми меҳнатқарину ватандӯсти кишварвамон мо бар зидди душманонамон мубориза бурда, барои ояндаи миллатамон талош намудем.

Бояд гуфт, ки ҳамаи ин ҳодиса ва ҷнгҳои таҳмили аз ҷониби доираҳои муайян ва бадхоҳони миллати тоҷик бо мақсади ба сари мардуми мо санг рехтан ваба ин васила ҷори соҳтани мазҳабу фарҳанги бегона ва омезиши он бол дину мазҳаби давлатҳои арабу гарб чунин нобасомониҳоро ташкил карда буданд. Мутаасифона дар талотуми ин ҷанг давлати мо талафоти ҷонии зиёде дид. Ҳайфо, ки ҷавонону калонсолон қурбонии бозии он тамаъхӯрон гаштанд. Охир ин беандешогону бехудоён боре фикр накарданд, ки ҳамаи онҳо фарзанд буданд, падар буданду модару ёру бародар буданд.

Аз тарафи дигар Ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ кишвари моро аз роҳи рушду такомули миллив уфарҳанги қариб даҳсолаҳо ақиб гузошт ва мардумони тоҷикро маҷбур бьа он сохт, ки ин вайрониҳородубора барои ба сомон даровардан оғоз намоянд.аслан беҳуда дар урфият намегуянд, ки кӯранмакон намакро ҳурда ба намакдон пуф кардаанд. Айнан наҳзатиҳо ва дигар ташкилоту гурӯҳҳои ифротгар сабаби ҳамаи ин муташанниҷиву бесариҳо гаштанд, ки марудмони бечораи миллати тоҷик то ҳатто ба марзи афғон гузашта, барояшон паноҳгоҳ ҷуста буданд.

Маҳз ба тафайли ҷоннисориҳо ва ҷонбозиҳои Пешвои миллат, ҳамаи оқибатҳои ин ҷанги хонумонсӯз бартараф ва ҳамаи фирориёну парешонгаштагон дубора ба Ватан баргардонида шуданд. Ҳамаи онҳо ҳатто дар давлати ҳамсоя низ дар чуинн нобасомониҳо дучор шуда, озобу машаққатҳои зиёде кашидааанд. Боре тариқи оинаи нилгун шоҳиди маърузаи пирамарде шудам, к ибо оби дида иброз мекард: «Вақте тавассути расонаҳо эълони соҳибистиқлолии ватанамон, Ваҳдати миллӣ ва истиқрори сулҳро расонаи намуданд, шодиҳои пиру барноро ҳадду канор надошт.» бале дар ҳақӣқат ба даст овардани Истиқлолият ин орзуи пиру ҷавони миллати тоҷик буд. Ҳоло бошад ҳамаи он шаҳрвандон дар Ватани худ таҳти фазои осмони беғубору софи кишварвашон бидуни хавотири сарҷамъ бо аҳли оила умр ба сар мебаранд.

         Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 564 маротиба

Ба истиқлоли давлатӣ расидан бузургтарин комёбии халқи тоҷик дар охири асри бист буд, ки онро аслан садсолаҳо боз ин халқи куҳанбунёд ва ваҳдатшиору тамаддунпарвар орзу доштанд.

Даврони Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омӯзонида, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва ҳаёти озодонаи ҳар як фарди кишварро таъмин намуд. Истиқлолият нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмиллалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари азизамон Тоҷикистон мебошад.

Аз соҳибистиқлол шудани кишвари биҳиштосоямон 30 сол пур шуд ва дар поёни соли таърихии ҷашни 30 солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардидани Паёмро метавон як навъ натиҷагирӣ аз фаъолияти сисолаи кишвари азизамон донист. 30 сол барои таърих он қадар ҳам мӯҳлати тӯлонӣ нест, аммо чӣ ғаму шодӣ, дарду ранҷ, ободию вайрониро, ки халқи тоҷик паси сар кард ҳар як фарди кишвар хуб медонанд.

Ҳодисаву воқеаҳои нопадиди ибтидои солҳои 90-ум асри гузашта моро водор ба андешидани чораҳо оид ба масъалаи таъмини амнияти милливу давлатӣ, нигоҳ доштани оромии ҷомеа, пойдории сулҳу субот ва таҳкими истиқлолияту ҳифзи дастовардҳои он менамояд, ки ин ҳама як қисми таркибии сиёсати пешгирифтаи ҳукумати кишвар маҳсуб меёбанд. Мо бо шукрона аз сулҳу ваҳдат ва оромию суботи кишвари азизамон ҳамлаҳои террористиро шадидан маҳкум менамоем. Таассуфовар аст, ки дар қатори дигар кишварҳои Осиёи Миёна кишвари мо низ аз гароиши ҷавонон ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо воқиф нест ва имрӯз дар шароити вазнини бархӯрди тамаддунҳо ва ҷаҳонишавӣ мардуми кишвар бахусус шахсони бо таълиму тарбияи насли наврас вобаста кӯшиш карда истодаанд, ки ҷавононро дар рӯҳияи худшиносию худогоҳӣ тарбия намоянд.

Воқеан, хиради азалӣ ва талошу кӯшишҳои халқи тоҷик барои таъмини сулҳу субот ва оромиш, тантанаи ваҳдати миллӣ, пешгирӣ аз ҷанги бародаркуш самараи нек ба бор оварданд ва дар натиҷа Тоҷикистон дар ин тайи 30 соли соҳибистиқлолӣ тавонист ба кишвари пешқадам ва соҳиби этибори хоса дар низом сиёсати байналмиллалӣ табдил ёбад.

Имрӯз давраи навини давлатсозию давлатдории мустақилона моро водор сохт, роҳи ислоҳоти иқтисодӣ, дигаргун сохтани шакли моликият, ташаккули иқтисодиёти миллӣ ва сохторҳои нави идоракунии онро пеш гирифта, ба густариши муносибатҳои бозоргонӣ ва пайвастани низоми иқтисоди кишварамон ба набзи иқтисоди ҷаҳонӣ роҳ кушоем.

Лола Раҳмонқулова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 478 маротиба

Таҳти сиёсати оқилонаву дурбинонаи Асосгузори сулҳу ваҳадати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз Тоҷикистони соҳибистиқлол дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун давлати тозаистиқлол, дунявӣ ва демократӣ шинохта шудааст. Ва ин ҳама пешравию рушди кишвар ва обрӯӣ он пеш аз ҳама ифтихори ҳар як шаҳрванди баору номуси миллат аст. Албатта ҳар яки мо дӯтсдорони ватанем ва аз ақидаҳои ояндабинонаи сарвари давлатамон ибрат гирифта, ҳисси ватандӯстиамонро тақвият мебахшем. Зеро хуб дарк мекунем, ки Ватан барои яки мо макони муқаддаст аст, то ба дараҷае муқаддас, ки онро ҳамрадифи модар гузоштаанд.

Бале оне, ки ватандӯсту ватанпараст аст, намегузорад, ки каси бегонаи ифротгаре хоки ватани ӯо пахш кунад ва оромиши марудмонашро таҳдид намояд. Ҳамаи мо ворисони арзандаи Сомонии бузург ва Эмомалӣ Раҳмони қаҳрамон ҳастем, зеро корномаҳои онҳо аз ҳар як шаҳрванди соҳибҳуқуқи кишвар тақозо менамояд, ки сатҳи маърифат ва фарҳанги сиёсии худро афзун намоянд. Хушбахтона мардумон имрӯз ин рисолатро хубу амиқ дарк намуда, паи рӯзгори ободу зиндагии пурнишот мегарданд ва василаи ин ҳама саодату соҳиби Втаани обод будани худро дар маърифати сиёсии ҳамаи шаҳрвандон мебианнд.

Таъмини суботи ҷомеа ва ягонагии марудм имрӯз дар кишвари мо дар дараҷаи аълост. Ҳатто замоне, ки миллати ҳамсоя марудмони қирғиз барои нооромми байни ду давлат дар сарҳад муноқишаву шӯру ғавғо бардоштани шуданд, миллати тоҷик бо хирадмандиву адолатпарастӣ роҳи сулҳу оштиро пеша наумданд. Ин ҳама ҳамдигарфаҳми кардан танҳо ба хотири тарсу ваҳмро аз дилу дидаҳои мардумон дур кардан буд. Ва аз тарафи дигар ин, ки марудми тоҷик дар ҳақиқат сулҳҷӯву ваҳдатпарастанд.

Ҳатто замоне, ки сулҳ миёни мардумон дар асри гузашта танинандоз гардид, аксарият давлатҳои рӯи олам ба сулҳпарастиву       сулҳҷуии марудмони тоҷик аҳсанту офаринҳо хонда буданд. Аммо дар ҳамаи давру замон миллати тараққикардаи тоҷик аз ҷониби бархе бадбинон дар таъсири махсусе боқӣ мондааст, ки ин таъсиррасоннандагон намояндагони хоинони миллат ҳастанд. Онҳо ҳамеша мехоҳанд, ки Истиқлолияти давлатамон барбод рафта сулҳро ба ҷангу ҷидол табдил созанд. Ақӣдаҳои бегонапарстию ҳурофотиро дар байни мардум ҷо наумда, мардумфиреби мекуаннд. Вале дар асл таҳдидҳои онҳо нисбати миллату мардуми мо беасос буда, он танҳо всилаи амалҳои ифтрогароёнаашон мебошад.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 459 маротиба

Бо ифтихори волои шаҳрванди аз Тоҷӣкистони соҳибистиқлол метавон гуфт, ки мо марудмони соҳибиқболем, зеро миллате нест, ки чун диёри мо сарсабзу дилоро ва биҳишосо бошад. Муҳимтараш соҳиби фарҳанг арзишҳои милливу давлатӣ ва сулҳу субот аст. Бале Точикистон имрӯзҳо ба мархилаи нави рушд ворид гардида истодааст, вале хушбахтона ҳарчанд, ки тозаистиқлол бошад ҳам ҷойгоҳи он дарт ҳама созмонҳову ташкилотҳои бонуфузи байналмиллалӣ махсус аниқкарда шудааст. Ба он хотир, ки ҳмеша дар конфронсҳои ин созмонҳо аз ҷониби сарвари хирадманду маърифатпешаи миллатамон ташаббусҳои созанда ва ғайриинтизор пешниҳод гардида, тамаоми марудми оламро дар ҳайрат мегузорад, ки марудми тоҷик то ин дараҷа башардӯту фозилу донишманданд.

Вақте, ки миллати тоҷик таҳти роҳбарии сарвари фархундасози кишвар барои гом задам ба сӯи фардои дурахшон иқдом гирифтанд гӯиё ба ташаббусҳо созандаи марудми ба қавле Худо назар карду зина ба зина кишварвамон ба дастовардҳои муҳиму сиёсӣ ноил гардид. Агар ин барои марудмони шарафманди тоҷик қадамҳои нек ба хотири осудагиву осоиштагӣ бошад, нафарони алоҳидае буданд, ки мехостанд моро пешпо зананд. Зеро онҳо нотавонбину бадхоҳу беватананд. Маҳз ҳамин берисолативу бетамизи онҳоро зиндаги аз риояи одагарӣ берун овардааст. Агар ҳамаи онҳо заррае виҷдон медоштанд, худ неки карда наметавонанд охир ҳадди ақал бадӣ ҳам накуаннд. Дил наозоранд. Модари худро зану фарзандоги худро шигифтангез нагардонанд. Ин нафарони аз Худо бехабар ҳамеша дунболи он мегарданд, ки сохти давлатдории демократиамон вайрон гардаду марудмон ва қудрати миллати тоҷикро қурбонии ҷаҳолти манфиатҷӯён намоянд. Танҳо аз камбудиву норасогиҳои зиндагонии марудм ҳарф зада онҳоро бар зидди давлат мешӯронанд. Боре фикр намекунанд, ки аз замони он ҷнги бародаркуш то кунун зиндагонии мардум то чи андоза тағйир ёфтаву мардум бидуни тарс зиндаги доранд, ки худ ҳамин бахти бузурги зиндаги аст. Албатта инкор кардан мумкин нест, ки дар хаёти иктисоди, сиёси ва ичтимоии чумхури муаммохои зиёде мавчуд мебошанд. Аммо ҳамаи он низ батарф карда шуда истодааст. Бояд гуфт, ки тинҷӣю ороми дар кишвар ҳукмфармо бошад ҳама камбудиҳо бартараф мегарданд. Дар кишвари мо хамеша амниятяи кишвар дар мадди назари Пешвои миллат меистад.

Тоҷикистон сарзамини куҳанбунёдро марди хирадманду фозилу дарёдил ва ҷаҳондидаву кордон Эмомалӣ Раҳмон роҳбарӣ мекунад. Маҳз бо заҳматҳо ва талоши ин марди накӯкору башардӯст мо сарбаланд гаштаему сулҳ ба даст овардем.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 492 маротиба

Воқеан ҳам “Коррупсия” ба амнияти иқтисодии давлат, рушду нумӯи он ва дар маҷмӯъ ба сатҳи зиндагии мардум хисороти калон расонида, зиёд гаштани кирдорҳои ба коррупсия алоқаманд боиси ташвиш ва яке аз мушкилиҳои пешрафти ҷомеаи имрӯза шуда истодааст.

Мавриди зикр аст, ки коррупсия ба тақсимоти ғайриодилона ва хароҷоти воситаҳои давлатӣ, тасарруфи маблағҳои буҷетӣ, кам ҷамъ шудани андозҳо, сарфа нашудани вақт ва паст шудани сифати кори дастгоҳи давлатӣ, ташаккули рақобати носолим дар бозор, муфлис шудани соҳибкорон, аз кор рафтани кадрҳои соҳибтаҷриба, кам шудани сармоя ва пешрафти истеҳсолот, паст шудани сатҳи хизматрасонӣ, нобаробарии иҷтимоӣ, авҷ гирифтани ҷинояткорӣ, норозигӣ ва нобоварии шаҳрвандон ба институтҳои давлатӣ ва ниҳоят ба паст гардидани меъёрҳои ахлоқ дар ҷомеа оварда мерасонад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми вохӯриву мулоқотҳо, чорабиниҳои сиёсӣ доир ба ин падидаи номатлуб изҳори нигаронӣ намуда, баҳри пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои омилҳои коррупсионӣ дар назди мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои давлатӣ вазифаҳои мушаххас мегузоранд.

Дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Президенти мамлакат таъкид намуданд, ки ба роҳ мондани муборизаи қатъӣ бо амалҳои коррупсионӣ шарти муҳими фароҳам овардани фазои ҳамдигарфаҳмӣ дар ҷомеа ва таҳкими эътимоди мардум нисбат ба сохтору мақомоти давлатӣ мебошад. Агентии назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Палатаи ҳисоб, Прокуратураи генералӣ ва дигар субъектҳои ваколатдори соҳа бояд ҳамкориро бо аҳолӣ беҳтар ба роҳ монда, ҷиҳати гузоштани садди устувор дар роҳи амалҳои коррупсионӣ тадбирҳои муассир андешанд.

Дар қатори дастовардҳои мақомот дар ин давра, ҳамчунин аз ҷониби Президенти мамлакат доир ба камбудиҳои мавҷуда, беҳтар намудани фаъолият, тақвияти мубориза бо коррупсия, ҳамкорӣ бо дигар сохторҳои ҳифзи ҳуқуқ, назорати дурусти истифодаи маблағҳои буҷетӣ, риоя ва таъмини ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, бо сифат анҷом додани тафтиши парвандаҳои ҷиноятӣ, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ дар муқовимат ба коррупсия дар назди роҳбарият ва кормандони он вазифаҳои мушаххас гузоштанд.

        Дастгирӣ ва ғамхориҳои Пешвои миллат нисбат ба мақомоти Агентӣ ҳар як кормандро водор месозад, ки фаъолияти пурсамар намуда, саҳми босазои худро дар мубориза ба коррупсия гузошта, ҷиҳати иҷрои дастуру супоришҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон пайваста меҳнати софдилона намоянд.

         Танҳо дар ҳолати муборизаи дастаҷамъона, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ ва тамоми мардуми кишвар мо метавонем сатҳи содиршавии кирдорҳои коррупсиониро коҳиш дода, сазовори зиндагии арзанда гардем.

Камолов Н.Ш., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 490 маротиба

Мардумони Тоҷикистон бо шукргузори аз Ватани соҳибистиқлолашон кӯшиш намуда истодаанд, ки вазъияти сиёсиву иҷтимоии онро боз ҳам беҳтар гардонанд. Албатта бо дастуру супоришҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рӯз то рӯз барои некӯаҳолии марудмони кишварвамон шароит муҳайё гардида истодааст, ки тамоми мардум аз чунин сарвари давлати башардӯсту меҳанпарст ва ободкору бунёд гар ифтихор менамоянд. Дар ҳақиқат маҳз ҳамин ҷонбозиҳову қҳрамониҳои ин марди ҷасур буд, ки миллати мо ҳатто аз вартаи ҳалокат беру номад. Агар сарвари давлат барои хомуш намудани оташи ҷанг сабаб намешуд, ки медонист, ки имрӯз миллати тоҷик ба чи ҳодисаву даҳшатҳое рӯ ба рӯ мешуд.

Ҳоло бар он ақидаам, ки ҳамаи мардумони кишварро бояд боз ҳам беҳтару хубтар дар рӯҳияи хештаншиносиву ҳудогоҳии миллӣ намуд, ҷавононро тарбияи сиёсии комил дод то ин қувваи шикастнопазири ҷомеаи тоҷик рӯҳбаланд аз қаҳрамониҳои гузаштагонамон гашта, ба хотири пояндагии давлати тоҷик худро чун вориси тоҷвар нишон дода тавоаннд.

Ҳамаи гардишу бурду бохт дар фаъолият моро таҷрибаву сабақи зиндаги дода, хулосаҳои муҳиму саривақтиро дар майнаи сарамон ҷо месозад. Аз ҳодисаву воқеаҳое, ки имрӯз дар ҳар манотиқӣ гуногуни олам ба вуқӯъ мепайвандад, ба хулосае оадан мумкин, ки бояд якдилонаву якзабонона бо тамоми маадуми рӯи олам дар мубориза бо ташкилотҳои ифротгар ташаббус нишон диҳем.

Мо хело хуб медонем, ки ҳамаи ин ҷангу дасисабозиҳои нафарони махсус чӣ маънӣ дораду барои манфиати кӣ ташкил мегардад. Аммо вазифаи ҳамаи мо ватандӯстдорону вафодорони сарзамини обод аз он иборат аст, ки бояд ҳар чи зудтар барои нобуд набудани қувааи зеҳнии пӯсидаи хоинону разилон кӯшиш намоем. Набояд онҳо ақиада кунанд, ки миллату халқӣятҳо бесоҳиб асту ниёз ба кӯмакҳои ба қавлу «башардӯстона» - и онҳо дошта бошад.

Сад лаънати Худо бар оне, ки ношукриву носипоси ба неъматҳои офаридашуда мекунад. Ҳама албатта дар охир ҷазои кори кардаашро мебинад. Албатта ҳама ҳам барои нек ва ҳам барои бад подоши махсусеро интизор аст. Мо агар барои ояндаи дурахшони миллатамон талош наварзем, хонаи мо низ обод нахоҳад гашт, ба ҳамин маъни танҳо ободкориву бунёдкориро пеша намуда дар пайравии амалҳои созандаи сарвари давлатамон ба хотири фардои обод саҳмгузорт бошем.

Зарба ба нерӯи думанони миллат зада, бояд шарри онҳоро аз худу аз мардуму аз миллатамон дур созем. Вагарна онҳо чун магас дар атрофамон ҷамъ шуда, моро халалдор месозанд.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 559 маротиба

Ҳар як падидаи иҷтимоӣ хоҳ нек ва хоҳ бад, заминаҳои пайдоиши худро дорад. Падидаҳои мазкурро дар шакли хушбахтӣ ва бадбахтӣ баҳогузорӣ намоем. Хушбахтӣ ин қуллаи баландеро мемонад. Шахсе ин қулларо фатҳ мекунад, ки бо корҳои нек машғул аст.

Дар муқобили ин, мутаассифона боз инсонҳое ҳастанд, ки бо кору амалҳои ношоями худ ба бадбахтӣ замина мегузоранд. Заминагузории бадбахтиҳо инсонест, ки ҳаёташро пайи корҳои ношоям ва нолоиқ сарф мекунад. Чунин шахсон аз доираи таълиму тарбия ва одобу ахлоқи ҳамида дур монда, даст ба дуздӣ, қаллобӣ, авбошӣ, майзадагӣ, нашъамандӣ мезананд, ки бо ин амалашон ба бадбахтиҳо замина мегузоранд ва доғи ҷомеа мегарданд.

Аз ҷумла, нашъамандӣ амалест харобиовару марговар. Вақте ки инсон мубталои ин вабои аср гардид, дунё дар назараш ранги дигар гирифта, саодату хушбахтӣ, оромию самимият ва махсусан одамию одамгарӣ ӯро абадан тарк намуда, ғаму андӯҳ, носолимию нооромӣ ҳамроҳи ҳамешагии ӯ мегарданд.

Дар замони имрӯза шахсоне побанди ин рафтори номатлуб мегарданд, ки иродаи заиф дош­та, дониши кифоя ва тафаккури дақиқ надоранд. Чунин шахсон дар зиндагӣ гумроҳ буда, орзуву мақсадҳои парешон доранд. Шахси нашъаманд бо умеди оне, ки гӯё баъди истеъмоли маводи нашъаовар ҳамаи мушкилоташ ҳал шуда, ғаму дард­ро фаромӯш мекунад, ин амали бадро анҷом медиҳад. Аммо он ҳолатеро, ки кас дорад, боз ҳам бадтар месозад. Пас аз истеъмоли маводи нашъадор, баъди як хушҳолии кӯтоҳмуддат якбора ғаму андӯҳ, беҳолию нооромӣ ва беморию хавфи марг инсони нашъамандро фаро мегирад.

Имрӯз нашъамандӣ чун амали номатлубу ношоиста ҷомеаро фаро гирифта, ба яке аз муаммоҳои глобалӣ табдил ёфтааст ва мардуми ҷаҳонро ба ташвиш меорад. Одамон ба муқобили ин амали ношоям ва марговар мубориза бурда, баҳри решакан намудани он тамоми қувваи худро сарф мекунанд.

Нашъамандӣ имрӯзҳо мамлакатҳои ҷаҳонро фаро гирифтааст ва дар ҳар макону замон дар сатҳи гуногун намоён мегардад. Он аз бемориҳои хатарноктарин буда, афзоиш дорад ва таҷрибаи давлатҳои пешрафта нишон медиҳад, ки ҳеҷ вақт ба пуррагӣ онро наметавон аз байн бурд. Дар замони имрӯза пешрафт ва тараққиёти давлат, осудаҳолии шаҳрвандонро бе таъмини осоиштагӣ дар ҷомеа тасаввур кардан ғайриимкон аст. Зеро, бе таъмини тинҷиву осоиштагӣ мо наметавонем дигар соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ аз ҷумла, соҳаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангиро ривоҷ диҳем.

Ҳоло нашъамандӣ бештар ҷавонону наврасонро, ки қувваи асосии пешбарандаи ҷомеа ба шумор мераванд, ба коми хеш мекашад, ки ин боиси таассуф аст. Чунки ояндаи давлат маҳз дар дасти ҷавонон мебошад. Аз ин рӯ, моро зарур аст, ки ҷавононро аз ҳар ҷиҳат солим ва комил тарбия намоем.

Барои ин, тамоми қувваи мавҷудаи худро сафарбар карда, ҳар дақиқаи умри авлоди наврасро пурмазмун ташкил кунем то дар шуури онҳо холигии маънавӣ пайдо нагардад ва дигарон аз он истифода бурда, онро бо ғояҳои вайронкор пур насозанд.

Камолов Н.Ш., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 487 маротиба