Даврони кӯдакӣ мо дар бозии тирпарронӣ тарафи муқобилро немис мехондему худро бо лафзи «совет» ном мебурдем. Ҳоло бошад ба ҳаёти мо ду мафҳум «террорист-шаҳид» ва «камарбанди шаҳид» ворид шудааст. Ин ҷо суоле пайдо мешавад, ки ин мафҳумҳо ощози худро аз куҷо мегиранд?

Оламиён бори аввал қариб 30 сол пеш шоҳиди худро тарконидани террорист гаштанд. Ин амал дар соли 1981 дар сафоратхонаи Ироқ дар Бейрут (Ливан) рух дод. Дар ин амалиёт 27 нафар ба ҳалокат расида, садҳо кас ярадор шуданд. Масъулияти ин амалро ташкилоти навтаъсиси террористии «Ҳизбуллоҳ» бар ӯҳда гирифт ва дар амал нахустин татбиқкунандаи чунин навъи террор ба ҳисоб меравад.

Баъдтар дигар ташкилотҳо ба монанди Ҳамос, Ҷиҳоди исломии Фаластин, Ҷиҳоди исломии Миср ва щайра аз «хизмат»-и «террористони худкуш» фаровон истифода мебурданд. Дар ин амал пешсаф ташкилоти «Алқоида» маҳсуб аст. Маҳз террористони худкуш таркишҳо дар сафоратхонаи ИМА дар Кенияву Танзанияро амалӣ намуданду фоҷеаи 11 сентябри соли 2001 низ бо ширкати онҳо сурат гирифтааст.

   Бояд гуфт, ки истифодаи террористони худкуш марбут ба дину оини алоҳида набуда, чунин шакли террорро ҷараёни марксистиву ленинии Ҳизби коргарии Курдистон, Ҳизби коммунистии Ливан, Ҳизби миллии Сурия ва щайра низ фаровон истифода мекунанд. Барои мисол ташкилоти сепаратистии «Палангони озодибахши Тамил Илама» дар истифодаи чунин навъи террор рекорд гузоштаанд ва аксаран сарони давлатҳоро нест кардаанд. Чунончӣ дар соли 1991 террористзани худкуш худро бо ҳамроҳии сарвазири Ҳиндустон Раxив Ганди тарконду дар соли 1993 бошад, президенти Шри Ланка Прендеса дар таркиши террористи худкуш ба ҳалокат расид. Бори аввал зерсохтори аз террористони худкуш иборатбуда бо номи «Палангони сиёҳ» дар ҳайати ташкилоти сепаратистии «Палангони озодибахши Тамил Илама»  ба вуxуд омадааст.

Аз назарсанҷиҳои маркази татқиқотии Ренд бармеояд, ки аз соли 1982 то кунун дар ҷаҳон наздик 1000 амалиёти террористӣ бо ширкати террористони худкуш аз тарафи 11 ташкилот роҳандозӣ карда шудаанд, ки дар онҳо беш аз 10000 нафар ба ҳалокат расидаанд.

Террористони худкуш моли асри бист набуда, балки реша дар давраҳои қадим дорад. Ба ҳадде, ки дар даврони паҳншавии дини насронӣ онро ташкилоти яҳудии «сикариҳо» алайҳи амалиёти щосибонаи Рим истифода намудааст. Ё худ дар асрҳои миёна ҳаракати «Исмоилия» тавассути террористони худкуш ду маротиба сарварони Хилофати Бащдодро аз байн бурдааст. Дар асри 18 бошад, террористони худкуш дар ташкилотҳое пайдо шуданд, ки дар Ҳиндустон, Филиппин ва Индонезия фаъолият доштанду бар зидди истилогарон мубориза мебурданд. Амали террор бо роҳи худкуширо онҳо дар байни истилогарони аврупоӣ ба кор меандохтанд.

Агар мо ба хусусияти амалҳои террористӣ назар андозем, мебинем, ки нафарони бо худкушӣ терроркунанда барои коштани тухми тарс дар ҷомеа ба ин кор даст мезананд ва нияташон на ҳамеша нобуд кардани симои мушаххас аст.  Аз ин xост, ки аксаран мардуми осоишта қурбони амалҳои террористӣ мегарданд.

Дар сари аз кадом табақаи ҷомеа будани террористи худкуш коршиносон ба чунин хулоса омадаанд:

Агар дар солҳои 1980-1990-и асри гузашта ин амалро ҷавонони аз 18 то 27 сола, ки аз оилаҳои камбизоат, аксаран дамдузд ё аз ҳад зиёд моҷарҷӯй буданд, анҷом дода, ё узвияти ташкилотҳои экстремистиро гирифта бошанд, пас дар ҳазораи сеюм сафи аъзои гурӯҳҳои фаъолияташон мамнӯъ ва тахрибкорро шахсони калонсол ва аз лиҳози иҷтимоӣ таъмин пурра намуданд. Беш аз 40 фоизи онҳоро бошад, занон ташкил доданд. Зеро бо зан коркарди щоявӣ гузаронидан осонтар асту вай камтар ба худ диққати кормандони мақомоти қудратиро ҷалб менамояд. Дар бадан маводи таркандаро пинҳон намуданаш осонтар аст. Маҳз дар ҳамин замина террористони Ҳизби коргарии Курдистон занонро бештар истифода намуда, онҳоро чун зани ҳомиладор вонамуд месохтанд. Аввалин занони террористи худкуш дар Фаластину Исроил аввалҳои соли 2002 пайдо шудаанд.

Дар масъалаи чӣ будани терроризм профессори Донишгоҳи Колумбия Ричард Беттс изҳори назар карда, мӯътақид аст, ки терроризм аз аслиҳаи нафарони заиф ва камирода мебошад. Зеро онҳо бо рақибони худ рӯбарӯ бо яроқи оддӣ мубориза бурда наметавонанд. Барои ин иродаву имонашон намерасад.

Сари шакли терроризм ва хусусияту характери фаъолияти гурӯҳҳои тахрибкор назар кунем, мебинем, ки онҳо аз лиҳози назариявӣ ба чунин намудҳо тақсим мешаванд:

-байналхалқӣ;

-дохилидавлатӣ.

Аз рӯйи асосноккунии мантиқӣ бошад, се хел мешаванд:

-сиёсӣ;

-миллӣ;

-динӣ.

а) Терроризми сиёсӣ замоне мудҳиштарин намуди ба ҳалокат расонидан ба шумор мерафт. Он амалиёти эътирозии гурӯҳҳои гуногун алайҳи сохтори амалкунанда буд. «Дастаи сурх» дар Италия, «Артиши муттаҳидаи сурх» дар Ҷопон, «Гурӯҳи Биадеру Майнкоф» дар Олмон аз қабили чунин гурӯҳҳо ба ҳисоб мерафтанд.

б) Терроризми миллӣ. Ин муборизаи қавму халқиятҳое, ки замоне соҳиби истиқлолият ва давлати xудогона буданд. Муборизаи курдҳо дар Туркия, Эрону Ироқ, баскҳо дар Фаронсаи Ҷанубӣ ва Испанияи Шимолӣ (ташкилоти ЭТА), муноқишаҳои созмони «Артиши Ҷумҳурии Ирландия» дар Британияи Кабир барои мухторияти Ирландияи Шимолӣ намунаи терроризми миллӣ мебошад.

Аслан амалҳои террористонаи «Артиши Ҷумҳурии Ирландия»-ро метавон чун динӣ низ маънидод кард. Яъне, муборизаи католикҳо бар зидди протестантҳо. Католикҳо протестантҳоро чашми дидан надоранд ва мехоҳанд, ки аз ҳайати Англия баромада, ба Ирландия ҳамроҳ шаванд. Ин дар ҳоле, ки католикҳо кам ҳастанду протестантҳо зиёд ва мавриди террор қарор гирифтани протестантҳо аз тарафи ақалият ногузир шудааст. Барои ҳамин ҳам экстремистони католик «Артиши Ҷумҳурии Ирландия (ИРА)»-ро созмон додаанд.

в) Терроризми динӣ. Ин аз ҳама воҷеабортар ва мудҳиштарин намуди шакли зуҳури терроризм мебошад. Ин амалиёти тахрибкорона ва марговарест, ки дар зери ниқоби дин панаҳ шудаасту бо ливои он мубориза мебарад. Намунаи барҷастаи он муборизаи фаластиниҳо алайҳи исроилиҳост. Дар ин шакли терроризм тарафи «ҷабрдида»  - пайравони як дин ва тарафи «щосиб» пайравони дини дигар маҳсуб меёбанд. Аксаран ин амалҳои террористӣ зери мафҳуми «ҷиҳод» манзури ҷаҳониён карда мешаванд. Дар ҳоле, ки он аз щаразу манфиати ташкилот ва шахсони алоҳида холӣ нест.

Яъне, метавон хулоса кард, ки терроризм стратегия ва тактикаи мубориза мебошад. Аз он истифода намудани ташкилотҳои фоҷеаовар ҷой дорад. Барои ҳамин ҳам пеш аз ҳама барои истифода нашудан аз ин тактика чорае бояд андешид. Ин чора муборизаи дастҷамъона алайҳи гурӯҳҳои тахрибкор ва характери террористидошта мебошад. Дар натиҷаи чунин амалиёти муташаккилона як қатор давлатҳои ҷаҳон имрӯз тавонистанд, ки «майдон»-ро барои гурӯҳҳои ҷангҷӯй танг намоянд. Барои робита ва муттаҳидшавии ин гурӯҳҳо роҳ надиҳанд.

Аминем, ки дар ояндаи наздик ин гуна ташкилотҳо аз беху бун нест карда хоҳанд шуд ва дурахши офтоби сулҳу амният саросари ҷаҳон нурпошӣ хоҳад кард.

Исмоилов Исмоил, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 16 июни 2022

Дида шуд: 430 маротиба

Тоҷикистон ҳарчанд, ки нав ба соҳибистиқлолию озодӣ баромада бошад ҳам, масири худро дар роҳи муаррифӣ намудани халқи худ ҳамчун кишвари ободу озод аниқ карда, барои густариши ин масири интихобкардааш устуворона гом мезанад. Вазифаи ҳар як шаҳрванди кишвар дар ин самт аз он иборат аст, ки пайрави Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шуда, дар такя ба иқдомҳои давлату Ҳукумати кишвар оид ба пешрафти Ватани маҳбуби худ камари ҳиммат бубанданд.

Эҳёи мафкураи миллӣ имкониятҳои воқеии рушди миллат ва ормонҳои  онро дар роҳи расидан ба қуллаҳои баланди тараққиёт инъикос менамояд. Вале  то ба имрўз тассавуротҳо дар бораи мафкураи миллӣ дар шароити  суратафзоии ҷараёнҳои эҳтимолии рушди ҳаёти иҷтимоиву сиёсӣ аз ҷониби намояндагони ҳизбҳои сиёсӣ дарк карда шудааст. Яъне замоне шуд, ки дар миллати худ чунин ҳизбҳо фаъолият намуда мехостаанд, ки ба решаи миллати худ теша зананд.

Ин нобакору нохалафон худ саркардаи ҷанги хонумонсӯзи бародаркушӣ буданд. Дар ҳақиқат хоинону ватанфурӯшон майдоннишиҳоро байни мардум ташкил намуда, ҳамон вақт низ мардумро тафриқа андохта, миллатчигиро оғоз карданд. Вале ин мутаҳамони нотавон ин ҳодисаҳоро нақшаи давлату ҳукумат медонанд, ки ин танҳо тӯҳмат асту халос. Ин хислати рафтори бадкирдоронаи онҳо то ба дараҷае омадааст, ки то кунун нияти нопоки худро бо мардуми худ бо миллати худ амалӣ кардани хастанд.

Бадбахтона, ҳамаи ин бозиҳо аз ҷониби кишварҳои манфиатдор, бо дасти гурўху созмонҳои ифротию террористие амалӣ карда мешаванд, ки ошкору ноогоҳ зери парчаму ишораҳои алоқаманд ба дини мубини Ислом фаъолият доранд.  Аммо яқин медонам, ки чунин ноинсофию дурӯғгӯӣ ва муттаҳамии наҳзатиёну дигар мухолифони миллатро мардум намепазирад. Ба хотири он, ки амалҳои онҳоро маҳкум намоянд, ҳамеша ба изҳоротҳои онҳо суханони зарбдор зада, ҷавоби мушахасси худро бо Ватандӯстию қавииродагӣ нишон медиҳанд.

Тавре аз Паёми имсолаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд, қайд карданд, ки: «…дар шароити имрӯзаи ҷаҳонӣ, ки миқёси олам пур аз ҳаводисоти сиёсатбозиҳост, ба мисли ҷавонони солҳои наваддуми садаи гузаштаи фирефтаи афкороти бегонагони ифротгаро нагрдида, ба хотири пос доштани як зарра хоки муқаддаси ватан талош намоянд. Бо ҳисси баланди ифтихори миллӣ кишвари худро дӯст доранд ва арзишҳори онро қадр кунанд».

Бархе аз иштирокдорони доираҳои баҳсӣ чунин амалҳоро таҳрезишуда, баъзеи дигарашон муқобил ба Ислом, гурўҳи сеюм барои бадном кардани ҲНИ ва ҳамин  тавр, ҳар шахс назари хешро оид ба ин қазияҳо баён менамуданд. Вале, беш аз навад фисади иштирокдорони  чунин баҳсҳо,  ки илму дониш ва китобхонӣ  фарсахҳо дур мондаанд, худро пуштибонии ин омилҳо нишон дода, ба таври худ аз он як навъ дифоъ мекарданд.

Қаюмова С.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд          

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 448 маротиба

 Онҳое, ба қадри оромишу амнияти Тоҷикистони азиз дар ин рӯзҳое, ки дар ҳар тарафи дунё ҷангу нобасомонӣ ҳукмфармост мерасанд, бояд донанд, ки ҳеҷ неъмат беҳтар аз сулҳ ва ромӣ нест.

Онҳое, ба қадри ин давлат мерасанд, ки аз таърих медонанд сарзамини мо мавриди тохтутозҳо буду аз даст ба даст мегузашт ва мо соҳиби давлат набудем.

Онҳое, ба қадри хидматҳои ҷонфидоёнаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат Президенти Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мерасанд, ки чашму дили бино доранд.

Тараққиёти 30 солаи Тоҷикистон дар ҳама соҳа шояд асрҳои аср набуд

Фақат ҳастанд одамони тасодуфӣ нафароне, ки садоқат ба давлат надоранд, аммо соҳиби вазифае ҳастанду вазифаро ба манфиати хеш мустафид мешаванду ба зарари дигарон кор мекунанд ва боиси норозиҳо мешаванд.

Бояд андешем, ки ҳар қонуншикании мо як рахна ба бовари мардум мешавад. Лутфан садоқат ба миллат давлат ва Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дошта бошем.

Агар ҷонфидоӣ, ватандорӣ, садоқат ва шуҷоати Пешвои худро идеал намоем, ба худу ба ҷавонон омӯзем шояд тоҷике хоин нашаваду ба роҳи хиёнат наравад.

Дар соҳаи маориф дар тарбияти имрӯзу фардои миллат ба сохтакорӣ набояд роҳ диҳем.

Миллати Тоҷик аз давраҳои қадим то имрӯз тамаддунофару соҳибтамаддун ба шумор меравад. Дар бунёди тамаддуну фарҳанги Тоҷикон ва ҳифзи арзишҳои он нақшу ҷойгоҳи шахсиятҳои фидоӣ бузург мебошад. Хусусан, абармардон дар ташкил, инкишоф ва устувории давлатии миллии мо дар аҳди ниёгонамон ва имрӯз низ нақши калидӣ доранд. Пас аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ солҳои 90 - уми асри - 20 миллати Тоҷик Истиқлоли сиёсии худро ба даст оварда, давлатии миллие бо номи Ҷумҳурии Тоҷикистон бунёд намуд. Бешубҳа, шахсиятҳои огоҳи миллӣ, замони бунёди чунин як давлати мутамарказ ҷони худро бахшиданд, то ки насли ояндаи миллати мо соҳиби давлат бошад. Вале, бо сабаби баъзе давлатҳои манфиатхоҳ дар Тоҷикистон ва бо дасти худи миллати Тоҷик ҷанги таҳмилии бародаркуширо созмон доданд. Мутаасифона, дар он раванди ҷанги бунёдсуз душманони миллати Тоҷик тавонистанд, ки мардуми моро гумроҳ намоянду сулҳу субот ва ободии давлати тозаистиқлолро хароб созанд. Дақиқтараш, наздик буд, ки миллати Тоҷик ва давлати миллии моро парокандаву аз харитаи сиёсии ҷаҳон нобуд намоянд. Кулли бадбахтиҳое, ки дар замони аввали соҳибистиқлолии мамлакатамон рух дода буданд, бо ҷурми чанд душмани ашадии миллати мо амалӣ гардида буд. Хушбахтона, пас аз 16 ноябри соли 1992 ба саҳнаи сиёсӣ ва ба доди мардуми Тоҷик абармарди ҷавону далер муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон расид. Мутаасифона, ҳолати воқеии он замонро танҳо иштирокчиёну шоҳидҳои зинда гуфтаву тасвир карда метавонанд, вале таърих гувоҳ ҳаст, ки қариб миллати Тоҷик пароканда ва давлати миллӣ аз байн мерафт. Қаҳрамони миллӣ, абармарди таърих Эмомалӣ Раҳмон роҳбарияти давлати навинро ба души худ гирифта, бо як боварии том ва шуҷоатмандона иброз намуд, ки “Ман ба Шумо сулҳ меорам” ва ин сарзаминро ҳифз хоҳам кард. Бешубҳа, дар замоне, ки сиёсатмадорони ботаҷриба ва роҳбарони кордида аз гирифтани масъулият сарпечӣ менамуданд, марди роҳ, Пешвои маҳбуби миллат ҷасурона тамоми ваколату масъулиятро қабул намуд.

Матлуба Турсунова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 478 маротиба

Ваҳдат аз вожаи арабии “воҳид” – як, аввал, одина гирифта шуда, маънои луғавиаш ягонагӣ, маҷмуъ, дастаҷамъӣ, иттифоқ мебошад. Вақте ки вожаҳои “ваҳдат” ва “миллат” ба ҳам тавъам мегиранд, дар тааммулаш шахс мазмуни амиқи фалсафиро дармеёбад, ки дар он на танҳо як гуруҳи алоҳидаи қавму миллат иттифоқ мегиранд, балки зери ин чатри бузург ва осмони сулҳу субот гӯяндагони мухталифи ҳарфу забон ҷамъ меоянд, ки ҳадафашон таҳти парчами ягона муттаҳид сохтани миллат аст. Воқеан, “ваҳлати миллӣ” дармони миллионҳо ашхос ба шумор мерафт, ки тӯли чанд сол пайваста дар орзуяш буданд.

Ҳашт ҷаласаву вохӯрие, ки дар шаҳрҳои Душанбе, Кобул, Теҳрон, Маскав ва Тошкант баргузор гардиданд, ниҳоят, даври нӯҳум самараи хешро дод, зеро санаи 27 июни 1997 дар шаҳри Хуҷанди бостон санаде ба имзо расид, ки миллати тоҷикро сарҷамъ сохта, ба ормону орзуҳои деринаи халқ дармон шуд. Ин санади тақдирсоз “Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон” ном дошт, ки ба туфайли он миллати парокандаи тоҷик сарҷамъ шуд ва тахминан 1 милллион мардуми фирорӣ ба Ватан баргардонида шуд. Яъне, ваҳдати миллӣ миллатро аз вартаи фаромӯшӣ, нобудшавӣ ва парокандагӣ наҷот дод.

Ин ҳуҷҷати тақдирсоз маҳз бо кӯшишу талошҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад. Воқеан, ҷасорат, далерӣ ва шуҷоати ин фарзанди фарзонаи миллат боис гашт, ки новобаста аз хавфу хатар ба ҷони хеш то даври охирин мубориза бурд, зеро ҳадафаи ягонааш қатъи бародаркушӣ, сарҷамъи миллат ва пойдор сохтани сулҳу субот буд.

Бинобар ин бо мақсади қадрдонӣ ва шукргузорӣ ба ин дастоварди таърихӣ бо фармони Раиси ҷумҳур санаи 27-уми июн тибқи Қонуни Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид” ҳамчун “Рӯзи Ваҳдати миллӣ” дар саросари кишвар ба ҳайси иди расмии давлатӣ ҳамасола бо шукуҳу шаҳомат ҷашн гирифта мешавад. Дар ин рӯзи таърихӣ бо ташаббуси мақомоти давлатӣ, муассисаву ташкилот ва ниҳодҳои ҷузъу томи низомӣ бахшида ба Ваҳдати миллӣ чорабиниҳои фарҳангиву сиёсӣ доир мешаванд.

27-уми июн – тибқи Қонуни Тоҷикистон “Дар бораи рӯзҳои ид” рӯзи истироҳат муқаррар шудааст.

Пас аз ба имзо расидани созишномаи сулҳу ваҳдат ва ризоияти миллӣ аз ҷониби Ҳукукмати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар мақомоти давлатӣ то имрӯз ободкориҳои бешумор идома доранд, ки зери таъсири он миллати куҳанбунёди тоҷик бо сулҳу субот умр ба сар мебарад.

Воқеан, бо супориш ва раҳнамоиҳои Сарвари давлат Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, ҷаноби олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми сохторҳову муассисаҳои давлатӣ ва ниҳоду ташкилоти ҷамъиятӣ баҳри ободии Ватан иттифиқан заҳмат мекашанд.

Имрӯз ҳар меҳмоне, ки Ватани азизамонро зиёрат мекунад аз ободиву шукуфоии давлат ба ваҷҳ меояд, зеро кишвари куҳанбунёди тоҷикон ба як давлати мутараққиву зебоманзар табдил ёфтааст.

Мақсудов Умедҷон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 475 маротиба

Дар ҳақиқат маҳз алами беватанию дарбадари наҳзатиҳоро водор сохтааст, ки ҳар гуна воситаю ҳангомаҳоро тарафи мардуми осуда шӯр андозанд.

Аввал ин, ки бояд онҳо донанд, ким о миллати бесоҳиб наем. Мо дорои кишваре ҳстем, ки саросар аз фазои ободу озоди ягонагиву соҳибистиқлоли бунёд гардидааст. Ақидаҳои нопоки хоинон  ва ҷангҷӯён имрӯз тариқи сомонаҳои гуногуне, ки соҳибони онҳоро харида гирифтаанд, паҳн гашта, мардумонро ба тафрит рӯбарӯ карда истодааст.

Агар ҳамаи мо андешаҳои зарбазананда ба қувваи душман манзур дорем, пас хоҳем донист, ки ғолиби  ин набарди ватандӯстона мо хоҳем шуд. Мо бояд пеши роҳи шомилшавии ҷавононро гирифта барои бартарф кардани ммушкилоти эшон талош намоем, аминам, ки барои муваффақ шудан дар мубориза бо мухолифон ноил мегардем.

      Ҳамаи мо хуб дар хотир дорем, ки дар оғози соҳибистиқлолии кишвар баъзе аз душманони Тоҷикистон ба ҷанги шаҳрвандцӣ кашида шуд, ки мардумони моро сахт азият дод. Аксар нафарон парешону бечора ва дарбадар гашта буданд. Аммо то кунун ягон нафар аз мухолифон дарди онҳоро намефаҳмиданд. Ҳоло, ки худи эшон дучори чунин ҳолат гаштанд акнун қадру қиммати ватандориро дарк карданд.

Фикри солим ва ҳаёти осоиштаи имрўзаи мо бояд ба сатҳи ташкили дурусти интихобот ва интихоби намояндагони барҷастаи халқ ба мақомоти маҳаллӣ, шаҳрӣ, ноҳиявӣ, вилоятӣ ва ҷумҳуриявӣ мусоидат намояд.

З. Махкамова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 446 маротиба

Дар солҳои охир истифодабарандагони шабакаҳои иҷтимоӣ рӯз аз рӯз афзуда истодааст, ки ин аз як ҷиҳат раванди мусбӣ дошта бошад, аз ҷиҳати дигар ангезаи манфӣ низ дорад.

Бинобар маълумоти оморӣ алҳол дар Тоҷикистон беш аз чор миллион ба интернет дастрасӣ доранд, ки асосан ҷавонон ба ҳисоб мераванд. Тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ маводи зиёди иттилоотии дорои хусусияти ифротӣ ва таблиғкунандаи терроризму экстремизм низ паҳн мешаванд. Хабарҳои бардурӯғ, танқид ва иттилои беасосро пахш месозанд,ки мардумро ба таҳлука ва тарсу ваҳм меандозад. Ҳамаи ин баъди ғайриқонунӣ эълон гардидани ҳизби наҳзати ислом сар зад, зеро ҷонибдорони ин ҳизб бо ҳар роҳ мехоҳанд мавқеи аз даст рафтаи худро пайдо намоянд. Пайравони ин ҳизб тарафдори онанд, ки бо ҳар гуна роҳ бегуноҳии худро дар назди ҷомеа исбот намоянд. Аммо ҳамагон медонанд, ки сарварони ТТЭ ҲНИ (Ташкилоти террористӣ - экстремистии Ҳизби Наҳзати Ислом) ҳамеша ҷонибдори хоҷагони хориҷии хеш буда, бо ҳаракатҳои ғайриқонунии худ маълум сохтанд, ки маҳз онҳо сабабгори асосии низоҳои дохилие, ки тайи солҳои 90-ум ба вуҷуд омада буд ба ҳисоб мерафтаанд.

Ба ҳамагон маълум аст, ки дар натиҷаи муборизаҳои дохилии ҷониби мухолифини кишвар ва махсусан роҳбарони ТТЭ ҲНИ дар солҳои Ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон шаҳрвандони бегуноҳи мамлакат ҷони худро аз даст дода, беш аз як миллион аҳолии мамлакат гуреза шуда буданд.

Тазаккур бояд дод, ки пайравони бадарғаву мазлуми ТТЭ ҲНИ ба мисли Мирзои Салимпур, Муҳаммадиқболи Садриддин ва дигарон сомонаҳои интернетиро маркази асосии тӯҳмату дасисабозиҳои худ қарор додаанд. Бояд таъкид кард, ки то ин дам ин хоинони миллат якчанд сомонаҳои махсуси худро доштанд, ки бо номҳои “Ахбор. ком” ва “Наҳзат. ру” маъруфият доштанд ва наҳзатиҳо бо воситаҳои ин сомонаҳо зидди Ҳукумати қонунии Тоҷикистон садо баланд мекарданд.

Аъзои гурӯҳҳои ифротӣ пинҳонӣ ё тариқи ошкоро тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ ё мессенҷерҳо – Facebook, You Tube, Instagram, Twitter , Одноклассники ё дигар сомонаҳои ғайрирасмӣ бо роҳи фиреб ва бо истифода аз қишри аҳолии камсавод ё бесавод (асосан, ҷавонон), бекорон, муҳоҷирони меҳнатӣ ба гумроҳӣ ва хиёнаткорӣ мебаранд.

Яке аз ин шабакаҳои иҷтимоӣ сомонаи Akhbor. com маҳсуб меёфт, ки бештар табъи мардумро хира мекард ва ба роҳи гумроҳӣ тела медод.

Хушбахтона дар натиҷаи пешниҳоди махсуси Прокурори генералии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷиҳати манъи сомонаҳои интернетии амалкунандаи созмони таррористиву экстремистии ҲНИ www. akhbor.com ё “ Ахбор.ком” ва “наҳзат.ру” (“nahzat.ru”) дар Суди Олӣ баррасӣ гардида, фаъолияти сомонаҳои интернетии пешниҳодгардида бо қарори Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ карда шуда буд.

Имрӯз аз нав пайравони ТТЭ ҲНИ сомонаи наве ташкил намудаанд, ки бо номи “Бомдод. ком” маълум буда, ҳадафи аслии ин сомонаи интернетӣ низ сиёҳкорӣ ва тӯҳматҳо нисбат ба миллати тоҷик буда, хоинони миллат бо ин роҳ мехоҳанд бо ин васила ба вазъи сиёсии давлат таъсири манфӣ расонида, онро ноором созанд. Аммо, мардуми сарбаланди тоҷик хуб медонанд, ки суханони ин гурӯҳи наҳзатӣ беасос буда, касе ба он эътиборе намедиҳад ва пайравӣ низ нахоҳад кард.

Набиева Ҳ.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 июни 2022

Дида шуд: 459 маротиба

       Подготовка специалистов высшей квалификации в Худжанском политехническом институте Таджикского технического университета имени М. С. Осими позволяют решать теоретические и практические  задачи  используя и творчески развивая современные достижения науки, техники и культуры.

       В 1966 году ООН в Международном пакте  об экономических, социальных и культурных правах, гарантировала право на высшее образование, которая гласит: «Высшее образование должно быть одинаково доступным  для всех на основе  способностей  каждого…».   

       В связи с этим задача профессорско- преподавательского состава по воспитанию в системе образования встаёт во весь рост.

       Воспитание студентов - это деятельность, которая направлена на развитие личности, создание условий для самоопределения каждого студента на основе духовно - нравственных ценностей и принятых в нашем государстве правил и норм по поведения человека, семьи, общества и формированию у студентов чувства патриотизма, гражданственности, уважения к памяти защитников Отечества и правопорядку, человеку труда, старшему поколению и взаимного уважения к культурному наследию и традициям нашего народа.

        Концепция воспитания в нашем обществе возникла ещё в средние века и развивалась тысячелетиями.

       Выделяются следующие виды воспитания подрастающего поколения: умственное, трудовое, духовно - нравственное, патриотическое, эстетическое и др. Содержание воспитания неразрывно связано с историей государства, традициями, уровнем культуры и личностью студента.

      В силу значительной широты охвата понятия в целом, в таджикской педагогике выделяется такое понятие, как социальное воспитание - как целенаправленное создание условий (материальных, духовных, организационных) для развития личности.

       Категория воспитания в педагогике является одним из основных.

Исторически сложились различные подходы к рассмотрению этой категории. Многие исследователи, характеризуя объём понятия, выделяют воспитание  в широком, социальном смысле, включая в него воздействие на человека и воспитание в узком смысле – как целенаправленную деятельность, призванную формировать у студентов  систему качеств личности, взглядов и стремления добиваться поставленных целей.

       Воспитание – это та часть образования, которая связана с присвоением человеком ценностей, ценностного отношения к жизни.

      Искусство превращения человека в Человека, знания и умения, необходимые для развития в человеке заложенных в нём от природы возможностей и сил. Помогая стать Человеком другому человеку, воспитатель и сам становится Человеком.

      Принципы воспитания заключаются не только и не столько в правильном поведении, сколько в нравственных чувствах, которые  позволяют принимать чужие радости и трудности как свои.     

       Воспитание не значит развивать только интеллект и образование. Оценка – как отрицательная, так и положительная – является вмешательством  в процесс  воспитания. Только внимание, уважение, принятие индивидуальных качеств воспитуемого позволяет раскрыться и развиться его неповторимой личности. 

       Преподаватель должен стремиться помочь студенту реализовать его собственные силы и способности.

       Педагогика - это искусство воспитания, то есть обучение человека.

Объект педагогики - это те явления действительности, которые обуславливают развитие человеческой личности в процессе целенаправленной деятельности общества. Развитие педагогики неотделимо от истории человечества. Педагогическая мысль зародилась на протяжении многих веков.

         В 1988 году ЮНЕСКО приняло решение касающееся этого вопроса.

Педагогика - это наука о воспитании человека, законах и закономерностях  воспитания, образования, обучения и его творческого саморазвития.

    Задача преподавателя:

1. Воспитание студента, выработка в нём привычек поведения, таких как честность, порядочность, трудолюбие и т. д.

         Цель воспитания - не только знание о том, что такое честность, но именно привычка быть честным. Это первоочередная задача.

2. Выявление величины природных дарований, способностей и тесно связанных с ними потребностей данного студента, определяющих  возможности к его обучению.
3. Создание условий в осуществление гармоничного удовлетворения личных и общественных потребностей в воспитании и обучении с учётом их способностей.

Раҳимова Маҳбуба, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 458 маротиба

Имрӯзҳо тамоми давлатҳои ҷаҳон бо таҳдиду хатарҳои ҷаҳони муосир, аз ҷумла терроризм ва экстремизм рӯ ба рӯ шуда истодаанд, ки ҷанбаи пурқуввати мафкуравиро бо худ касб намудаанд ва бадбахтона, бо вуҷуди муборизаи шадид, он тавсия ёфта истодааст. Коршиносони ин соҳа дар он ақидаанд, ки падидҳои номатлуб ин маҳсули эҷоди ҳамкорӣ ва ҳамоҳангсозии байни идораҳои иктишофии ИМА, Арабистони Саудӣ ва Покистон медонанд, ки дар солҳои 80уми асри гузашта барои муқовимат алайҳи фирқаи коммунистҳо “Ал-қойида”-ро офарида буданд. Аслан ҳам, агар ба даҳсолаи охир назар афканед, тамоми ранҷу азоб ва кулфати мардум маҳз бо радикализм, терроризму ифротгароӣ иртибот мегирад. Мусаллам аст, ки дини мубини ислом ниёз ба ҳизбу ҳаракатҳои расмиву ифротӣ надорад. Чӣ хеле, ки аз таърих огаҳем дини мубини ислом ин дини дӯстию бародарӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, таҳаммулгароӣ, бунёдкорист. Аслан онҳое,ки мехоҳанд, аз номи ислом ба ҳадафҳои нопок расанд ва онро бадном мекунанд ба дин ҳеҷ алоқамандӣ надорад.

Ба ҳамин маънӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз дар Паёми навбатии хеш ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикстон зикр карда буданд: “Терроризм  ва экстремизм, аз як ҷониб, чун вабои аср хатари глобалии ҷиддӣ буда, аз ҷониби дигар, аъмоли он гувоҳ аст,ки террорист ватан, миллат ва дину маҳзаб надорад, як таҳдиде ба ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷони ҳар як сокини сайёра аст”.

Имрӯз гурӯҳҳо ва ташкилотҳои террористӣ бо истифода аз технологияҳои муосири иттилооотӣ, бахусус, шабакаҳои иҷтимоии интернет, дар мафкураи ҷавонони камтаҷрибаву ноогоҳ ғояҳои нодурусти динӣ ва тундгароиро паҳн карда, онҳоро ба қатлу куштор ва ноором сохтани суботу оромӣ ва амнияти давлат ташвиқ менамоянд.

Ҳамчунин, ба амнияти миллии Тоҷикистон дар хориҷи кишвар фаъол будани ҳизби наҳзати ислом (ҲНИ) хатар эҷод мекунад. Ин ҳизб бо қарори Суди Конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 29 сентябри соли 2015 ҳизби террористӣ ва экстремистӣ эълон гаштааст.

Мо набояд солҳои 90-уми асри ХХ-ро аз хотир барорем, ки дар оғози бунёди давлати соҳибихтиёр ба гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ, ки зиёда аз 150 ҳазор нафар сокини кишвар ба ҳалокат расид ва зарари умумии он зиёда аз 10 миллиард доллари амрикоиро ташкил дод.

Масъалаҳои муқовимат ба терроризму экстремизм доимо дар маркази таваҷҷӯҳи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Пешвои миллати мо қарор доранд ва ҷиҳатҳои пешгириии шомилшавии ҷавонон ба гурӯҳҳои террористию экстремистӣ, таъмини амнияти миллӣ ва сулҳу суботи минтақа чораҳои мушаххас андешида истодаанд.

Бо дастгирии Президенти мамлакатамон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз хориҷи кишвар зиёда аз 300 нафар шаҳрвандон, ки бо мақсади шомил шудан ба гурӯҳҳои ҷангҷӯёни террористиву ифротгаро рафта буданд, ба Ватан баргардонида шуданд. Инчунин, 84 нафар кӯдакону ноболиғон, ки ҳамроҳ бо волидайни худ ба Ироқ рафта, дар он ҷо бе парастору саробон монда буданд, ба Ватан баргардонида шуданд.

Пӯшида нест, ки дар чунин вазъият кишварҳои дунё дар танҳоӣ наметавонанд дар муқовимат бо хавфу таҳдидҳои ҷаҳон муваффақ гарданд ва сулҳу суботро таъмин намоянд. Аз ин лиҳоз, имрӯз Ҷумҳурии Тоҷикистон бо созмонҳои бонуфузи ҷаҳонӣ чун Созмони Милали Муттаҳид ҳамкорӣ мекунад ва Стратегияи глобалии Созмони Милали Муттаҳидро оид ба мубориза алайҳи терроризм ва конвенсияҳои зиддитеррористии онҳо пурра дастгирӣ менамояд.

Ҳамин тариқ, имрӯз тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ дучори хатару таҳдидҳои амниятии глобалӣ қарор дорад, ки ҳамаи моро ба дарёфти тадбиру роҳҳои муқовимат ба онҳо водор месозад. Мо бояд ҷавонон ҳамеша аз ин таҳдиди ҷаҳони муосир хабардор бошем ва зиракии сиёсиро аз даст надиҳем.

Набиева Ҳ.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 июни 2022

Дида шуд: 547 маротиба

Ватандориву ватандӯсти он аст, ки мо бояд рисолати худро дарк намуда, қадри ватанро бидонем. Мо ҳама хуб медонем ва шоҳиди он гаштаем, ки миллати тоҷик рӯз то руз ободтару тараққиӣ карда истодааст. Аммо дар байни мо хоиноне ҳастанд, ки пешравию тараққиёти миллатамонро намехоҳанд, зеро онҳо кӯранамаку носипос ва шахсони бадҷаҳлу бехираданд. Ба ҳамин хотир моро мебояд, ки сарзамини ободи худро аз чашми бади ин душманони нохалаф эмин дошта, барои ояндаи кишвари азизамон, ба хотир пойдор нмаудани суботи ҷомеаи шаҳрвандамон бетараф набошем. Имрӯз рисолати мост, ки дар афзоиши ҳаракатҳои тундраву ифротгар таъсир расонем. Набояд ба террористону экстремистон иҷзат дод, ки садди роҳи пешравии тамаддуни башарият дар олам гарданд. Мо набояд таърихи худро фаромўш намуда, амнияти кишварамонро дар хатар монем, зеро созандаву ободкунандаи ҷомеа ҳамаи мо ҳастем.

Маҳз ҳамин якдиливу якдигарфаҳмии мардумони тоҷик миллати моро ҳамчун кишвари сулҳчӯву сулҳпарвар дар олам муаррифи намуд, ки ин оин алаббта аз гузаштагонамон ба мо мерос мондааст. Дарки волои масъулияти шаҳрвандон боис гашта буд замоне мо ба зидди душманони миллат ғолиб омада, кишварро аз ҳоли таназзул раҳо сохтем.

 Миллати сарбаланди тоҷик, мардуми шарафманди тоҷик дар атрофи Пешвои муаззами миллат, Эмомалӣ Раҳмон сарҷамъ гардида, дар осмони софу беғубори кишвар бо меҳнати софдилона арзи ҳастӣ менамояд, ки аз ваҳдату якдилии тоҷику тоҷикистониён дарак медиҳад.

Ҷавоби некӣ, некиву ҷавоби меҳрубони изҳори меҳр аст. Маҳз ба ҳамин хотир ҷавоби ғамхориҳои давлату Ҳукумати кишварро нисбат ба мардум бо он иваз мекунанд, ки танҳо Ватанро дӯст доранд, онро чун модар бидонанд. Ба ҳамин хотир оиди бетараф набудани кулли ҷавонон ва  зиёи кишвар нисбат ба вазъи муташанниҷи сиёсии ҷаҳон ва гаравидани ҷавонони кишвар ба ҳар гуна ҳаракатҳои носолим ва ҳар гуна хусусиятҳои ифротгароиву ҳодисаҳои террористӣ дошта баён созам. Шуморо мебоист инсонворона дар сарзамини биҳиштосо зиндагонии осудаҳолонаро паси сар мекардед. Худро аз як кунҷи олам бо садо нишон дода, ватандор меҳисобед. Аммо чунин ватандории ифротгароёнаро дар сарзамини муқаддаси тоҷик беватан меноманд, зеро ҷангҷую хоин Ватан надорад.

Чунин пайомадҳои навин дар замони муосир, ки арзи ҳастии он ҷомеаи муосирро ба хатар таҳдди мекунад, аз ҳамаи шаҳарвандони кишвармон даъват ба амал меовардам, ки барои осоиштагии марудмон аз пештара диди, зиёдтар талош нмаоем, зеро манфиати ин давлату миллат, манфиати шахсии ҳар як шаҳрванд аст.

Қаюмова С.А., омӯзгори калони кафедраи молия ва қарз  

Нашр шуд: 14 июни 2022

Дида шуд: 450 маротиба

 Имрӯзҳо ба ҷаҳон таҳдидҳои ҷиддӣ ба амнияти шаҳрвандон афзуда истодааст, ки яке аз чунин хатарҳо ин терроризму экстремизм ба ҳисоб меравад. Хатари омезиши дину мазҳабҳо ба василаи мубориза мубаддал гаштааст, ки ягон мамлакатро бетараф монда наметавонад. Дар ҳақиқат ба ҳам тавъам донистани терроризм бо дину мазҳаби мушаххас ба манфиати террористон аст ва дурустии ин суханро Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳои худ чандин маротиба зикр менамоянд, ки “терроризм ватан, миллат ва мазҳаб надорад”, тасдиқи худро ёфтааст.

Ба фикри уламои дин набояд динро бо хурофот омехта кард. Онҳое, ки динро манбаи даромади худ ва ҳадафи ниятҳои носолимашон сохтаанд, бештар аз номи дин, Худо ва китоби муқаддаси Қуръон баромад мекунанд ва симои аслии хешро дар паси дини мубини ислом панаҳ менамоянд. Мақсади асосии ташкилоту гурӯҳҳои террористӣ барҳам додани сарҳадҳои мамлакатҳо мебошад. Онҳо мехоҳанд, давлатҳоро бо воситаи яроқу идеология ғасб намуда, ба сари қудрат оянд. Вазъияти имрӯзаи Сурия, Ироқ, Бағдод, Афғонистону Эрон ба ҳама маълум аст ва ҳоҷати баён нест. Аз кирдору амалҳои раҳбарони ташкилоти террористию экстремистии ҲНИ имрӯзҳо ҷаҳониён хеле хуб огоҳанд ва аз тарафи Суди Олии Тоҷикистон фаъолияти ин ҳизби террористию ифротгароро дар вақташ баррасӣ намуда, фаъолияташро манъ намуд.

Шахсоне, ки воқеаҳои нангину хунини солҳои ҷанги шаҳрвандиро аз сар гузаронидаанд мегӯянд, ки ҳамаи он бадбахтиҳо, кушторҳо ва сӯхторҳои солҳои 90уми асри гузашта аз тарафи як шахси бенангу ифротгаро Муҳиддин Кабирӣ буд, ки ин санадро Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба таври мушаххас баррасӣ намудааст. Чӣ тавре ки ба ҳамагон маълум аст, Муҳиддин Кабирӣ моҳи сентябри соли 2015 мехост дар Тоҷикистон табаддулоти давлатӣ барпо намояд, ки дар он задухӯрдҳо даҳҳо нафар шаҳрвандону сарбозон ҷон супориданд. Роҳбарони ин ҳизб ҳоло ҳам талош карда истодаанд, ки ба ҳадафҳои нопоки худ расанд ва барои ҳамин бо воситаи худсафедкунӣ, дасисабозӣ, хоинию ватанфурӯшии худ шиддат бахшида, дар сомонаи интернетӣ сару садоҳо баланд карданд.

Чуноне ки ба ҳамагон маълум аст дар солҳои охир истифодагони шабакаҳои иҷтимоӣ хеле афзуда истодааст, ки аксаран истифодабарандагон ҷавонон ба ҳисоб мераванд. Бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоии Фейсбук ва Одноклассники ҷавонон аз ҳар гуна воқеаҳои дохилӣ ва берунмарзӣ огоҳ мешаванд, ки ҳам хусусияти мусбӣ дараду аз манфӣ холӣ нест. Ҷиҳати мусбӣ ба ҳамагон маълум аст, ки бо истифода аз сомонаҳои интернетӣ ба муаммоҳои мавҷудбуда бо тезӣ ҷавоб ёфтан мумкин аст ва аз ҳаргуна  ахборотҳои сиёсиву иқтисодӣ огоҳ шуда ба хулосаи амиқ овардан имконият медиҳад. Аммо ҷиҳати манфии он аз он иборат аст, ки маводи зиёди иттилоотии дорои хусусияти ифротӣ ва таблиғкунандаи терроризму экстремизм низ паҳн шуда истодааст, ки бо хабарҳои бардурӯғ, танқид ва иттилои беасос ҷомеаро ба таҳлука, тарсу ваҳм меандозанд, ки яке аз чунин ташкилотҳо ташкилоти Муҳиддин Кабирӣ  дохил кардан мумкин аст.   

Ташкилоти Муҳиддин Кабирӣ аз се ташкилот иборат буда бо номи “Ҷунбиши ислоҳот ва рушд”, “Анҷумани озодандешони тоҷик” ва “Муҳоҷирони Осиёи Марказӣ” ба ном “Паймони миллӣ” фаъолият мебарад, ки вазифаи асосии онҳо ин таънаю маломат ба намояндагони давлат аст. Шукри беандоза, ки бо ҷаҳду талош, ҷонбозиҳои фарзанди фарзонаи миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пеши роҳи ҷанги бародаркушро гирифт ва имрӯз мо дар фазои сулҳу салоҳ шоистаи зиндагии хуб умр ба сар бурда истодаем. Миллати тамаддунофари мо фирефтаи суханҳои фиребонаи наҳзатиён нахоҳад гашт ва таърихи пешина нахоҳад такрор ёфт.

Набиева Ҳ.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 июни 2022

Дида шуд: 458 маротиба