Дар раванди ягонаи педагогӣ раванди тарбия ҷои муҳимро ишғол мекунад. Моҳият, инчунин нақши ин равандро тавассути баррасии он дар сохтори раванди умумии ташаккули шахсият фаҳмидан осонтар аст. Тарбиянамоӣ дорои як қатор хусусиятҳо мебошад.

Аввалан, тарбия раванди мақсаднок аст. Тарбия вақте самарабахш мешавад, агар омўзгор мақсади тарбияро, ки ба он кӯшиш дорад, махсус таъкид намояд. Самаранокии бештар вақте ба даст меояд, ки ин мақсад аз ҷониби шогирд маълум ва дарк карда шавад ва ӯ ба қабули он розӣ бошад.

Дуюм, ин як раванди бисёромила аст. Омӯзгор ҳангоми татбиқи он бояд омилҳои зиёди объективӣ ва субъективиро ба назар гирифта, истифода барад. Шахсият ба таъсири бисёр омилҳои гуногун дучор мешавад ва на танҳо таҷрибаи мусбат, балки таҷрибаи манфиро низ ҷамъ мекунад, ки ислоҳи он талаб карда мешавад.

Сеюм, шахсияти муаллим дар раванди тарбия нақши бузург дорад: тафаккури педагогӣ, нишонаҳои хислат, сифатҳои шахсӣ, самтҳои арзишманд.

Чорум, раванди тарбия бо дур будани натиҷаҳо аз лаҳзаи таъсири бевоситаи тарбиявӣ тавсиф карда мешавад. Тарбия таъсири фаврӣ намедиҳад. Натиҷаҳои он на он қадар ба назар намоён, на он кадар равшан худро зоҳир менамояд, чӣ хеле, ки натиҷахои раванди таълим нишон медиҳад.

Панҷум, хусусияти раванди тарбия бефосилагии он мебошад. Тарбияе, ки дар рафти раванди педагогӣ сурат мегирад, ин раванди мунтазам ҳамкории мутақобилаи омӯзгорон ва тарбиятгирандагон мебошад. Як чорабинӣ ҳар қадар равшан бошад ҳам, ба рафтори тарбиягиранда, алалхусус хонанда таъсири калон расонда наметавонад. Агар раванди тарбия доимӣ набошад ва аз як ҳолат ба ҳолати дигар гузарад, он гоҳ омӯзгор бояд он чиро, ки шогирд азхуд карда ва баъд фаромӯш кардааст, аз нав мустаҳкам намояд.

Аз ин ҷо бармеояд, ки ҳамкории омӯзгорон ва тарбиятгирандагон дар раванди педагогӣ бояд ба ташаккули шахсият, рушди иҷтимоӣ ва касбӣ, ҳамоҳангсозии муносибати наврасон бо ҷомеаи атроф, табиат ва худи онҳо равона карда шавад. Барои ин ҳангоми ташкили муносибатҳои таълимӣ аз имконоти барномаҳои таълимии асосӣ ва иловагии таҳсилот истифода бурда, хонандагонро ба чорабиниҳои гуногун, ки ба хусусиятҳои инфиродии синну соли онҳо мувофиқанд, ҷалб намудан лозим аст. Он ташаккули шаҳрвандӣ ва ватандӯстӣ дар наврасон, эҳтироми ҳуқуқ ва озодиҳои инсон, таҷрибаи муошират бо ҳамсолон ва калонсолон мутобиқи меъёрҳои умуми эътирофшудаи ахлоқӣ, шиносоӣ бо низоми арзишҳои фарҳангӣ, омодагӣ ба интихоби бошууронаи касб, фарҳанги экологӣ, ки муносибати арзишманд ба табиат, одамон, саломатии худ, муносибати эстетикӣ ба олами атроф, зарурати ифодаи худ дар фаъолияти эҷодӣ, маданияти ташкилотчигӣ, мавқеи фаъолонаи ҳаётиро дар назар дорад.

Қосимова М.Ҳ. , устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 27 январи 2023

Дида шуд: 890 маротиба

Пешгирӣ ва мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳсуб ёфта, дар тули солҳои Истиқлолияти давлатӣ санадҳои меъёрии ҳуқуқии мухталиф қабул ва мавриди амал қарор дода шудаанд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон пешгирӣ ва мубо­риза бар зидди терроризмро ҳамчун вазифаи муҳимтарини таъмини ам­нияти миллии худ ва тамоми ҷаҳониён зери таваҷҷӯҳи махсус қарор дода, барои тақвияти минбаъдаи ҳамкориҳои муштарак дар ин самт чораҳои таъхирнопазир ва заруриро меандешад.

Имрӯз терроризм ва ифротгароӣ пеш аз ҳарвақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри XXI табдил ёфтааст ва яке аз хатарҳои аср низ ба шумор меравад. Ҳамзамон пешгирӣ кардани ҷиноят нисбат ба ошкор намудан ва ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашидани шахс барои давлат ва ҷомеа ҳамеша манфиатовар мебошад.

Экстремизм – аз калимаи франсузии “extremisme” валотинии «extremus» гирифта шуда, маънои аслиаш ифротгароӣ, тундравӣ, фикру андешаҳо ва амалҳои тундравона, якравона, аз ҳад гузаштан, аз андоза гузашатан буда, экстремист – шахсиятест, ки дар фаъолияти худ ҷонибдори амалҳои тундравию якравӣ аст. Экстемизм (тундравӣ аз андоза гузаштан) шахсро ба сӯи содир намудани ҷиноятҳои марбут ба терроризм мебарад.

Ба ақидаи аксари муҳақиқон, ҳуқуқшиносон, сиёсатшиносон, рӯзноманигорон экстремизм пештар аз ҳама ва бештар аз ҳама дар соҳаи дин дучор мегардад ва ин падида дар тамоми гӯшаву канори сайёра ба амал меояд. Махсусан экстремизми динӣ дар замони муосир байни пайравони дини ислом бештар ба назар мерасад, ки мубаллиғони он аз муқарраротҳои дини ислом сӯистифода намуда, тибқи дастуру нақшаҳои хоҷагони хориҷии худ, ки душманони ин дин ҳастанд амал менамоянд.

Ҳамин тариқ, новобаста аз он, ки дар қонунгузории ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои шомил шудан ба гурӯҳҳои террористию экстремистӣ ҷазоҳои ҷиноятӣ дар шакли маҳрум сохтан аз озодӣ муқаррар карда шудааст, шумораи содиркунандагони ҷиноят коҳиш намеёбад. Аз ин рӯ бояд ҷазоҳои ҷиноятӣ барои содир намудани ҷиноятҳои хусусияти террористию экстремистидошта бояд пурзӯр карда шавад ва шахсони бо ҷурми ин ҷиноятҳо маҳкумгардида, зери назорати махсуси мақомоти иҷрои ҷазо қарор гиранд.

Имрӯз мубориза бар зидди ҷинояткорӣ ва шомилшавии ноболиғон ва ҷавонон вазифаи дастаҷамъонаи тамоми мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва шаҳрвандони кишвар ба шумор меравад. Бетарафӣ нисбати ин падидаи номатлуб барои рушди минбаъдаи кишвар халали ҷиддӣ ворид намуда, ба ваҳдати миллӣ, истиқлолияти давлатӣ ва бехатарии кишвар таҳдид менамояд.

Паёми Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон «Ҳар як шаҳрванди кишвар бояд ба қадри давлати соҳибистиқлол ва зиндагии орому осуда расида, ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳад ва ҳаргиз фирефтаи таблиғоту ақидаҳои бебунёди ифротӣ нашавад». Паёми Президенти кишвар ҷавононро ҳидоятгар аст.

Мақсади асосии террористон ва ҳар гуна ҳизбу ҳаркатҳо халалдор сохтани вазъи ороми ҷомеа, низоъ андохтан дар байни табақаҳои мухталиф, қатлу ғорати бегуноҳон аст.

Асоси шомил шудани ҷавонон ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб ин надонистани сарнавишти таърихии миллати худ, фориғболию бехабарӣ ва носипосӣ нисбати мероси маънавӣ-фарҳангии хеш, бегонапарастию қадр накардани қимати дастовардҳои истиқлолияти миллӣ оварда мерасонад.

Нумонова Н.Р., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 1713 маротиба

Ҷамолиддин Саидзода,

адабиётшинос

НАҚШИ ИЛМ ВА АДАБИЁТ ДАР ТАҲКИМИ ХУДШИНОСӢ ВА ИФТИХОРИ МИЛЛӢ

Дар қиссаву таърих чу озода бихонед,

Мақсуд аз озода  шумоед, шумоед.

Деҳхудо

Илм ва адабиёт ҳамеша гирҳекушои инсон буд, яъне аз оғоз барои раҳоӣ аз мушкилот, асорати динӣ, мазҳабӣ, тарғиби ахлоқи пок, одамият, худшиносӣ, инсоншиносӣ, диншиносӣ ва ғайра хидмат менамуд, по ба пои замон ва талаботҳои он амал мекард, пеш мерафт. Ба хотир биёред, талошҳои олимону адибони моро баъд аз истилои араб, муқовимат ва муборизаи онҳоро ба забони бегона, яъне арабӣ, баргардони осори илмиву адабӣ ба забони арабӣ, барои аз нобудӣ раҳонидан ва баъдан аз нав ба тоҷикӣ тарҷума намудан, хусусан кӯшишҳои Рӯдакӣ ва соири адибони замони Сомонӣ, ки хеле босамар буданд. Дар ин бора устод Саид Нафисӣ чунин гуфтааст: «Кореро, ки Амир Исмоили Сомонӣ бо шамшери буррандаи хеш огоз карда буд, Абдуллоҳ Ҷаъфар ибни Муҳаммад бо хомаи хеш ба поён расонид. Ин Абӯабдуллоҳ Ҷаъфар ибни Муҳаммад роҳбаре тавоно буд, ки роҳро барои Дақиқӣ ва Кисоӣ ва Фирдавсӣ кушуд ва муҳандиси ҳунарманде буд, ки хонаи ҷовидонии Унсуриву Фаррухиву Асҷадиву Мунҷик ва Носири Хусравро пояе устувор ниҳод».

Нашр шуд: 26 январи 2023

Дида шуд: 3631 маротиба

Соли 2013 Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо намояндагони аҳли ҷомеаи мамлакат иброз доштанд, ки мо нисбат ба тақдири диндорӣ, озодии имону эътиқод ва инчунин масъалаи ташаккул ва рушди ҳуввияти динии мардум бетараф буда наметавонем. Алалхусус дар шароите, ки дар баъзе кишварҳои исломӣ раванди сиёсисозии ислом ва алангаи низоъҳои таърихиву мазҳабӣ авҷ гирифта, хатари тавсеаи он ба тамоми олами ислом таҳдид дорад, мо бояд тозагии мазҳаби худро нигоҳ дорем ва зиракии сиёсиамонро тақвият бахшем.

Имрӯз истиқлолият ба љомеаи рў ба рушди тољикон имконияти густурдае дар роҳи бузургдошт ва эҳтиром гузоштан ба муқаддасот ва арзишҳои миллӣ фароҳам овард. Бо ибтикори Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон эълон гардидани Соли гиромдошти Имоми Аъзам (2009) аз он шабоҳат медиҳад, ки арљ ниҳодан  ба арзишҳои ахлоқии динӣ, эҳтиром гузоштан ба шахсиятиҳои таърихӣ дар болоравии ѓояҳои миллӣ ва арзишҳои фарҳанги миллӣ пояҳои устуворро хоҳад гузошт.

Дар ин самт дар асарҳои худ Пешвои муаззами миллат  ба ин масъала чароѓи раҳнамо ҳастанд, ки аҳли илм, уламои дин ва тамоми мардуми кишварро ба амиқрафти ҳофизаи таърихӣ ва бозшиносии арзишҳои фарҳанги исломӣ дар партави маърифат ва мероси фиқҳии Имом Абўҳанифа ҳидоят мекунад. 

Эҳтиром намудани арзишҳои милливу динӣ ва арҷгузорӣ ба онҳо яке аз самтҳои муҳими сиёсати давлати Тоҷикистон аст. Дар баробари ин мо бояд стратегияи муносибати давлат ва динро дар мизони манфиатҳои мардуми кишвар, ҳуқуқ ва озодиҳои эътиқодии онҳо ва муҳимтар аз ҳама, ба хотири амнияту соҳибихтиёрии миллӣ дар доираи Конститутсия пайгирона такмил диҳем. Мутаасифона, ҳикмат ва моҳияти ин ҳақиқатро на ҳама дуруст дарк мекунанд. Баъзе ашхос ва гурӯҳҳои муайян аз ҳуқуқ озодиҳои демократӣ сӯиистифода намуда, мехоҳанд ғаразҳои сиёсии худро аз мавқеи дин асоснок созанд.

Онҳо ҳамчунин бо даъвоҳои ҳимояи ҳуқуқ ва манфиатҳои мусулмонон, ҳифзи асолат ва ҳуввияти динӣ байни шаҳрвандони кишвар тухми тафриқаву низоъ кошта, ба мафкураи ҷавонон таъсири манфӣ мерасонанд, суботи ҷомеа ва амнияти давлатро халалдор месозанд ва ҳатто мехоҳанд маҷрои инкишофи ҷомеаро тағйир диҳанд. Афсӯс, ки имрӯз дар замони муосир ҷомеаи башарӣ бо бисёр таҳдидҳои хатари нав рӯ ба рӯ мегарданд, ки яке аз онҳо экстремизм ва терроризм мебошад. Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун узви фаъоли Созмони Милали Муттаҳид ва дигар созмонҳои бонуфузи байналмилаливу минтаыавӣ  ҷиҳати муыовимат бо терроризм ва ифратгароӣ ҳанӯз 16-уми ноябри соли 1999 ва 8 декабри соли 2003 Ыонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи мубориза бар зидди терроризм”, “Дар бораи мубориза бар зидди экстремизм (ифротгароӣ)”-ро ыабул намуд, ки онҳо асосҳои ҳуыуыӣ ва ташкилии мубориза бар зидди ин зуҳуроти  номатлубро муайян мекунанд.

Дар яке аз баромадҳои хеш сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид намудаанд, ки дар ҷомеаи муосир терроризму ифротгароӣ дар минтаыаву кишварҳои гуногуни олам торафт доман густурда, боиси ҳар рӯз ба ҳалокат расидани садҳо нафар аҳолии осоишта ва сарсону овора шудани ҳазорҳо одамони бегуноҳ гардида, зуҳуроти мазкур бар асари сиёсӣ намудани ислом ҳоло ба таҳдиди бузурги ҷаҳонӣ табдил ёфтааст.

Дар пешгуфтори муаллифони китоби терроризми байналмилалӣ ва ифротгароии динӣ омадааст: дар ощози ыарни 21 инсоният бо амалҳои номатлубе, ки ба орзуву ниятҳои одаму олам таҳдид мекунад, рӯ ба рӯ гардидааст, ки ин падида терроризми байналмилалӣ мебошад. Дар ҷомеа баъзе шахсиятҳо терроризмро амале унвон мекунанд, ки гӯё дар ҳамаи давраҳои таърихӣ инсониятро ҳамроҳӣ намудааст, аммо ин аыидаҳо асосӣ воыеӣ надоранд. Решаҳои терроризм хелле чуыур мебошанд. Манбаи иҷтимоии он, ба асосҳо ва ё пояҳои идеологӣ, таърихӣ-фарҳангӣ ва ҷаҳонбинии он иртибот доранд. Имрӯз касе даыиы гуфта наметавонад, ки аввалин амалиёти террористӣ кай ва дар куҷо ва бо кадом маысад содир шудааст. Аз давраҳои ыадим, асрҳои миёна ва давраи нав ҳам одамони алоҳида ва ҳам гурӯҳҳои муташаккили сиёсию мазҳабие мавҷуд буданд, ки бо роҳи тарсонидан маысадҳои худро бар дигарон вогузор менамуданд.

Аз ин гуфтаҳои боло ба хулосае омадан мумкин аст, ки дар ҷаҳони имрӯза ҳеҷ кас аз дасти хатари терроризм, ҳатто дар кишварҳои пешрафтаи олам худро осуда ҳис карда наметавонад.

Террор шакли ноодилона ваҳшиёна ва муташаккилонаи муносибати инсон аст. Тафовути ҷангро аз террор дар асоси хусусиятҳои зер метавон нишон дод.

Терроризм дар сурат ва сирати гуногун ба амал меояд: таҳдидҳои бевосита дар ваыти муборизаи сиёсӣ; зӯроварӣ нисбат ба шахсони гуногун бо маысадҳои муайян; рабудани ходимони давлатӣ ва сиёсӣ ё куштани онҳо; талаби пул ва воситаҳои дигари моддиву молиявӣ ва коммуникатсионӣ; озод намудани маҳбусони сиёсӣ; муваффаы гаштан ба вазъияти умумии террор; душманӣ ангехтан байни ду давлат; паст намудани эътибори ҳокимият.

Эмомалӣ Раҳмон мӯътақид бар онанд, ки ҳимояи ислом аз ин зуҳуроти номатлуб танҳо кори мақомоти давлатӣ нест, балки вазифаи асосии иттиҳодияҳои динӣ, Маркази исломии Тоҷикистон, Шӯрои уламо ва ҳар як донишмандони улуми исломӣ низ мебошанд. Зеро касе ҳаққи суиистифода аз эътиқод ва эътимоди динии мо ва махлутгардонии онро дар муборизаҳои шахсиву сиёсӣ надорад.

Ифротгароӣ ва таассуб дар ҳар шакл ба ҳар миллату давлат ва дину эътиқоди мардум хатари зиёд дорад. Ҳоло чунин расм шудааст, ки зуҳури таасубу ифротгароӣ ва терроризмро бештар ба бекорӣ ва бенавоиву камбизоатӣ нисбат медиҳанд.

Насим Тошхоҷаев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 1547 маротиба

        «Мо дар куҷое набошем, дар кадом ҷабҳае заҳмат накашем, бояд лаҳзае фаромӯш насозем, ки мо тоҷикем ва як сарзамин, як Ватан, як забон, як давлат ва як модар дорем, ки номаш Тоҷикистон аст.»
Эмомалӣ Раҳмон

        Фалсафи зиндагӣ чунин аст, ки ҳар  инсон бо баробари ба дунё омадан дар рӯи замин барои худ нақшеро касб мекунад, ки чи гуна бозидани он аз идроки комилу дарки дурусти ӯ вобастагӣ дорад. Васфи Ватанро бо сухан гуфта ба охир расонидан номумкин аст. Чунки меҳри Ватан бе аввалу бе охир аст. Аз он замоне, ки инсоният худро шинохт ӯ аввал меҳри зодгоҳу муҳаббати Ватанро шинохт.

         Эй Ватан эй ҳадяи бе миннати Яздони пок,

         Ман ба домони намозият ибодат мекунам.

           Шоирону олимони гузаштаи миллати тоҷик дар ашъору асарҳои худ меҳру муҳаббати Ватан, хоки Ватан ва обу гили онро чунин самимона тасвиру васф кардаанд, ки баҳо надоранд. То имрӯз бо баробари хондани онҳо ҳар як хонандаю шунаванда ба ваҷҳ меояд ва кас бо як ҳисси алам аз рӯзгори онҳо ёдовар мешавад, ки меҳри Ватану пазмонии хоки диёр чи қадар таъсирбахш будааст.

 Оре, дуруст гуфтаам, ки

Ман қаноат мекунам бо пораи нон

Дар баландии Бадахшон ,

 Дар сукути кӯҳҳои сар бо осмон,

 Дар лаби дарёи зебои Зарафшон.

                           Тоҷикистон хонаи умеди  ман,

                            Ишқи ман, армони ман, имони ман.

                            Офтоби умри ман фардои ман

                              Тоҷикистон  Модари зебои ман
         Ватан ин амнтарин макон барои ҳар як инсон дар рӯи замин аст. Барои ҳамин Ватанро модар мегӯянд. Зеро чун оғӯши модар гарму амон аст, ки тамоми дунё арзишашро надорад. Ватан азиз модар азиз, чунки ҳарду барои фарзандон арзи ҳастӣ мекунанду фарзандон бо онҳо зиндаанд.

          Эй Ватан эй ҳадяи бе миннати Яздони пок,

         Ман ба домони намозият ибодат мекунам.

Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиати давлат, таҳкими истиқлолият, амният ва иқтидори мудофиавии он вазифаи муқаддаси шаҳрванд аст. 

                      (Модаи 43 Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон) 

        Ватан муқаддастарин вожае аст, ки  вақте инсон ба забон мегирад камлимаи Модар пеши назар падид меояд.. Ватан ба сарамон дасти навозишкорона гузошта, барои идомаи зиндагӣ оғуш кушодааст. Ватан ифтихор, шаъну шараф ва сарвати бебаҳост.

       Ватан  дар сарнавишти инсон ва расидан ба орзуҳои нек нақши бориз дорад, зеро  агар Ватан озоду обод набошад ҳеҷ шаҳрвандаш  зиндагии хуб дошта наметавонад. Вақте мо дар бораи ватандӯстӣ сухан мегӯем, пеш аз ҳама муҳофизати Ватан пеши назар меояд, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба маврид қайд намудааст: «Барои насли наврас яке аз муҳимтарин мактаби обутоби ҳаёт хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳи мамлакат аст. Маҳз дар ҳаминҷо ҷавонписарон шуҷоату мардонагӣ омухта, муқадастарин арзиши ҳаёт - дӯст доштан ва содиқона муҳофизат кардани хоки поки Ватани азизро ёд мегиранд!».

 Ҷавононро мебояд, ки   аз мактаби наслҳои калонсол, сабақи ватандорию бунёдкориҳо омӯзем. Дӯстию рафоқат, ҳамкорию сабру таҳаммул, зиракии сиёсиву ҳусни тадбир, ватандӯстиву ватанпарастӣ, ифтихори миллӣ, донишандӯзиву худогоҳӣ бояд хислатҳои муҳимтарини  мо   ҷавонон бошад.

         Халқи тоҷик аз шумораи он халқиятҳое ҳаст, ки марзу буми худро хеле дӯст медорад ва барои ҳасти он ҷонисорӣ мекунад. Ватан ин ҳамон қаламравест, ки дар тулии ҳазорсолаҳо аҷдодони мо дар он сарзамин умр ба сар бурдаанд, бо як забон сухан гуфтаанд, шодию хурсандӣ, нолаю фиғон ва дарди дил кардаанд. Ватан ин ҳамон сарзаминест, ки ниёгони мо ҳар як ваҷаб хоки онро муқаддас шуморида, барои ҳифзаш бо душманони миллат  ҷангидаанд, хун рехтаанд, дар роҳи ҳифзи нангу номуси хеш шаҳид гардидаанд ва дар он қаламрави меҳрпарвар, ки имрӯз Тоҷикистон ном дорад, ба хоби абадӣ рафтаанд.

    Имрӯз  хизмат дар сафи Артиши миллӣ бояд қарзи виҷдон ва ҳаққи фарзандии ҳар як ҷавони далер бошад.

             Дар роҳи расидан ба ин сарзамини аҷдоди ҳазорон нафар шаҳидгаштаву ҳазорони дигар бедарак шудаанд. Соаташ расидааст, ки мо ҷавонони саодатманду хушиқболи ватанро зарураст ин биҳишти заминиро соҳиби кунем ва нагузорем, ки аҷнабие  ба рӯи оинаи миллати мо санге занад.

Муҳайё Тошматова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

.

Нашр шуд: 16 декабри 2022

Дида шуд: 860 маротиба

Тоҷикистон, ки имрӯз ватани аҷдодии тамоми тоҷикони ҷаҳон маҳсуб мешавад, тавассути сиёсати оқилонаи Ҳукумати қонунӣ, хосса кӯшишҳои пайгиронаи Президенти мамлакат Ҷаноби олӣ Эмомалӣ Раҳмон дар арсаи байналхалқӣ соҳиби обрӯю эътибор гардида, дар байни давлатҳои мустақили бонуфуз қарор мегирад.

Дар халқи тоҷикон одобу маданият дар сатҳи баланд меистад, зеро пиронсолон ҷавонони имрӯзаро тарбия намуда,  мегӯянд, ки : “- Эй ҷавонон сулҳу осудагӣ, ин дар дараҷаи якум аст, зеро хотири мо ҷамъ аст, дуюм ин иззату эҳтироми калонсолон аст, сеюм ин ҳаққи ҳамсоядорӣ аст, чун ки дар мо як мақолае ҳаст – Хони хуб махар, аммо ҳамсояи хуб бихар.” Ба он маъное, ки ҳамсояи хуб тинҷу осудагӣ ва хотир ҷамъии  хонаводаи шумо аст.

Имрӯз давлатамон аз рӯи иқтисодиёти ҷаҳонӣ инкишоф ёфта, аз тарафи илму маърифат дар дараҷаи баланд ва ҳамчун давлати мустақил фаъолият дошта, тинҷу осудаи беназирро дошт, аммо айни замон  бисёр ҷои ватани азизамон аз дасти инсонҳое, ки ақлу фаросати кофӣ надоранд, фарсуда шуд.

Фалак гирёну ашку тир борон,

Аҷал хандону мардум синабирён.

Ба кӯяш пир саргардону пурдард,

Ҷавон берӯзию холист огард.

Зи нангу ор мирад додари зор,

Бародар даф занад бо мушти хуншор.

Мо бояд ватани азизамонро аз дасти душманон ҳимоя карда, барои сулҳу суботи имрӯза мубориза барем. Ҷавонони имрӯзаро барои сулҳу ободии ватанамон дуруст тарбия намоем.

Каюмова М.Г., Устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд                   

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 4167 маротиба

Ҳануз аз давраҳои қадим асоси ифтихор ва сарбаландии мардони вафодору ватандусти тоҷик ин садоқату шафқат ба Ватан, ҳимояи марзу буми он буд, ки обрую эътибор ва нуфузи миллати тоҷикро дар арсаи ҷаҳон баланд бардоштааст. Таърих медонад, ки чӣ қадар ҷавонмардони боору номуси тоҷик дар роҳи ҳифзи Ватани муқаддас, аз даврони Исмоили Сомонӣ то замони муосир ҷон бохтаанд, то ки ояндагон бо сари баланд ва фахри миллӣ умр ба сар баранд. Дар он замон низ, нангу номус, шараф ва фахри хизмат ба Ватан аз волотарин арзишҳои инсонии ҳар як мард ба ҳисоб мерафт. Имруз бо баробари тезу тундшавии ҳодисаҳои глобализатсионӣ, афзуншавии ҳолатҳои экстремистиву террористӣ хизмат ба Ватан боз ҳам муҳим гашта, бузургтарин шараф ва нишондиҳандаи мардонагиву ҷасорат  ба ҳисоб меравад.   Ба ёд меорем, даврони пешро, ки чӣ гуна бисёрии ҷавонон бо як шавқ ва ҳиссиёти баланди меҳанпарастӣ барои адо намудани хизмат ба Ватан ариза менавиштанд.  Агар аризаи касе бо ягон сабаб рад гардад, ин барои ҷавон зарбаи сахт буд ва худро дар байни мардум нороҳат ҳис мекард. Он нури фурузони меҳри Ватан дар дили бобоёну падарони мо аз хурдӣ фурузон буд ва дар дил орзу мекарданд, ки ҳар чӣ зудтар ба хизмати ҳарбӣ раванд, либоси аскарӣ ба бар кунанд, ки ин як шукуҳу шаҳомат ва ифтихор аз хизмати Модар –Ватанро нишон медиҳад. Ин насли гузашта, ҳоло ҳам фарзандону наберагони худро дар роҳи ҳимояи Ватан раҳнамоӣ мекунанд ва таъкид мекунанд, ки ҳеҷ гоҳ аз хизмат ба меҳан, ба давлату ҷомеа саркашӣ накунанд. Шарафи мардонагиро муқаддастарин арзиши инсонӣ дониста, инро шиори худ гардонанд. 

Ба ҷавонони имруза муроҷиат карда, мегуем, ки ҷасорату мардонагӣ ва нангу номусро мақасади зиндагии худ дониста, аз душворӣ наҳаросида, мардонавор ба хизмати Ватан усувор шаванд ва дар ягон маврид аз хизмат ба Ватани азизи худ даст накашанд. Ҳифзи давлат  ин ҳифзи шаъну шарафи модару хоҳар, таъмини хушбахтии кудакон, кафолати амнияти хонадон ва пойдории сулҳу ваҳдат аст.  Магар аз ин хушбахтиҳо мард бояд сарпечӣ кунад? Магар ба марди тоҷик мезебад, ки ҳимояи хонаву дари худро ба каси дигар супорад? Он ҷавононе, ки аз чунин шарафи бузург ру мегардонанд, оянда дар назди фарзандони худ оиди ҷасорату мардонагӣ чӣ тавр сухан карда метавонанд?

Пас, ҷавонон аз фурсати тиллоии худ – сайқали виҷдон ва доштани шарафи бузург, ки манфиати онро дар ҳамаи ҳаёти худ ҳис мекунанд, истифода бурда, ба номи баланду унвони пурифтихори Сарбози Ватан сазовор шаванд, то ки дар назди фарзандон, наберагон ва вичдони худ қарздор намонанд.

Саидхоҷаева Д.М., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 16 декабри 2022

Дида шуд: 566 маротиба

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, раиси Ҳизби Халции Демократии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар  баромадҳои худ таъкид менамоянд,   бегонапарастӣ ва тақлиди кӯру кӯрона ба фарҳанги бегона яке аз зуҳуротҳои номатлуби ҷомеа буда, метавонад шахсро ба гумроҳӣ бурда аз асли хеш дур созад.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 21 декабри соли 2021 "Дар бораи самтҳои асосии сиёсати дохилӣ ва хориҷии ҷумҳурӣ" ҳамаи мақомоти ваколатдорро муваззаф намуданд, ки фаъолияти худро дар самти пешгирӣ ва мубориза бар зидди ҷиноятҳои фаромиллӣ, терроризм, экстремизм ва дигар падидаҳои номатлуб тақвият бахшанд.

Дар Паёми Роҳбари давлат аз ҷумла тазаккур дода шуд, ки "Мубориза бо терроризм ва экстремизм фароҳам овардани фазои боварӣ, эҳтиром ба манфиатҳои ҳамдигар ва муттаҳид шудани ҳамаи кишварҳои дунёро дар пешорӯи ин хатари умумӣ тақозо менамояд. Истифодаи "сиёсати дугона" нисбат ба терроризм ва экстремизм, самаранокии кӯшишҳои ҷомеаи ҷаҳониро дар муборизаи муштарак бо ин зуҳурот ҷиддан коҳиш дода, баръакс, мухолифатҳои наверо байни эътилофҳои ҳарбиву сиёсӣ эҷод мекунад ва авзои ҷаҳонро боз ҳам ноором месозад".

Пешгирии экстремизм ва терроризм ва муборизаи беамон ба он яке самтҳои фаъолияти ҳамаи мақомоти давлатӣ ва аҳзоби сиёсӣ маҳсуб меёбад.

Яке аз роҳҳои мубориза бо терроризм ва экстремизм, ин пешгирӣ намудани падидаҳои номатлуби бегонапарастӣ дар ҷомеа мебошад. Зеро дар аксар ҳолат маҳз шахсони бегонапараст ба осонӣ таҳти таъсири ғояҳои ифротӣ ва қувваҳои иртиҷоӣ монда, шомили гуруҳҳои террористиву экстремистӣ мешаванд.   

Мафҳуми бегонашавӣ ин парастиши ақидаву арзишҳои бегона ва дур шудан аз арзишҳои миллӣ, дину фарҳанг, оила, ватану модар ва ғайраро ифода менамояд. Нафаре, ки гирифтори ин дард, яъне бегонапараст мешавад, аҷаб нест, ки ба хиёнат даст занад.

  Одатан ин зуҳурот дар шахсе пайдо шуда метавонад, ки он мафкураи амиқи сиёсӣ ва маънавиро надошта, баҳри ба даст овардани манфиатҳои шахсӣ пайваста мехоҳад худро дар ягон ҷодае ҷилва дода, нафъе ба даст орад. Барои ин гуна одамон ба ҷуз пулу мол ва мансаб ягон чизи муқаддас вуҷуд надорад.    

Имрӯзҳо дар сомонаҳои интернетӣ баъзан нуқтаи назари нодурусти баъзе нафаронро мушоҳида намудан мумкин аст, ки бо суханони иғвоангез ва таҳқиркунанда мехоҳанд бо ҳар восита вазъи сиёсию ҷамъиятии кишварро халалдор созанд. Аз ин амалҳо ҳар шахси солимақл бояд ба хулосае ояд, ки чунин нафарон душманони миллату давлат буда, алайҳи тинҷию оромӣ ва рушди Ватани азизи мо мекӯшанд.  

Авзои имрӯзаи ҷаҳони муосир, муборизаҳои геополитикии  кишварҳои абарқудрат, вазъ дар кишварҳои ҳамсоя ва амалҳои пайвастаи ғосибона ва таҷовускоронаи бархе аз ҳамсоякишварҳо аз ҳар яки мо тақозо менамояд, ки ҳушёриии сиёсиро аз даст надода, ба Ватани маҳбубамон содиқ бошем.

Ибодқул Каримов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 1092 маротиба

Таассуб ва дилдодагии бархе марудмон ба оину мазҳабҳо ва фарҳанги миллатҳои дигар имрӯз як ҳолати нигаронкунандаро ба миён овардааст. Бале, ҳарчанд марудмони тоҷик хуб дарк мекуннанд, ки оини ниёгон ва давлати м о чи гуна анъанаҳое дошт, аммо сарфи назар аз он тақлид мекуннад ба фарҳанги бегона. Хуб талош намудем, ҳам аз тарафи давлату Ҳукумати кишвар ва аз ҷониби фаъолони ҷомеа барои барҳам додоани ин зуҳуроти бегона, ба ҳар ҳол таъсир расонидем ва бо ҷорӣ намудани бархе нақша чорабиниҳо миёни омма кам бошад ҳам барои бартарф намудан маваффақ шудем.

Мо бояд донем, ки фарҳанги миллати тоҷик хеле фароху доманадор буда, аз ҳама ҷиҳат манфиатҳои миллати тоҷикро фарогир аст. Агар мо фарҳанги худро ҳифз накунем он торафт завол меёбад. Охир доштани фарҳанги миллӣ низ як нишони давлатдорию оини меросбарии ҳар яки мо шаҳрвандони ватандӯст аст.

Мардумони шарафманду соҳибиқболи тоҷӣк дарк кардааст, ки имрӯзҳо бо шарофати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фарҳанги тамаддуниофари тоҷикро дар тамоми олам эътироф кардаанд ва ҳамаи ин пешрафту рушди мамлакатамон боиси болидахотириву руҳбаланди и тамоми кишварамон гардидааст.

Дар воқеъ ба хотири оромишу осоиштагии аҳолии кишвар тамоми мақомотҳои дахлдор ва пеш аз ҳам давлату Ҳукумати кишварамон кӯшиш менамояд. Зеро ягона роҳи рушди ҳар як давлату миллат, қавмҳо маҳз аз сулҳу суботи ҳамон кишварҳо маншаъ гирифта, боиси пайваста ба даствовардҳо ноил гаштанаш мегардад.

Ҳоло Тоҷикистони тозаистиқлолро мехоҳанд нафароне ба ҳамаи мо муайян ба талотуми шадиди ҷангу ҷидол бикашанд. Ин хоинону носипосон наҳзатиҳое мебошанд, ки ба хотири манфиати хеш аз баҳри давлату миллат баромада, фармонбардори хоҷагони хориҷи гаштаанд. Мубталои амалҳои террористию экстремистӣ шуда, миллати моро несту нобуд кардан меҳоҳанд. Аммо бо ин ақӣдаҳрои пучу бемаънояшон танҳо ман манихо мекуннаду бас. Зеро ин давлату миллати обод бесоҳиб нест, ки ҳар нохалафе ояду кирдорҳои нопоки худро сари марудми сулҳпарвар бирезад.

Ба ҳамаи он нотавонбинони наҳзати иброз менамоям, ки ба авомфиребию ҷудоиандозӣ миёни мардум хотима диҳед. зиндагонии худатонро ба расвоию парешонӣ кашидед, пас монед мардумонро ба ҳоли худ, ки ҳаёти осуда дошта бошанд. Агар ҳамаи шумо низ ақлу инсофи инсониатонро ба кор мебурдед, ҳоло дарбадару парешон муттакои сардоронатон намегаштед. Бовар кунед, ҳарчанд худситоиву манманиҳо тавассути расонаҳо мекунед, касе ба он бовар наҳоҳд кард, зеро аз Ватан дида макони муқаддастару оромтаре нест.

Муҳайё Тошхӯҷаева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 4254 маротиба

  Ба ҳамагон маълум аст, ки бе рушди бемайлони соҳаи саноат мамлакати мо дар сафи кишварҳои кишоварзии ақибмондаи ҷаҳон боқӣ мемонад.  Барои ҳамрадифу ҳамқадами мамолики пешрафтаи олам шудан, Тоҷикистонро зарур аст, ки ба рушди соҳаи саноат, дар навбати аввал ба истихроҷи маъданҳои зеризаминӣ, хоса саноати сабук эътибори ҷиддӣ диҳад. Лекин соҳаи саноатро, чи дар гузашта ва чи имрӯз, бе қувваи фаровони барқ тараққӣ додан амри маҳол аст. Аз ин сабаб, ҳанӯз аз оғози солҳои 2000- ум Пешвои миллат ба инкишофу рушди соҳаи тавлиди барқ, хоса барқи тоза аҳамияти калон медоданд.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми хеш  оид ба рушди босуръати гидроэнергетикӣ гуфтаанд, ки «… рушди имрӯзу фардои тамоми соҳаҳои иқтисоди миллӣ аз истифодаи боигарии асосии мамлакатамон, яъне захираҳои г--идроэнергетикӣ вобастагии бузург дорад… Аз ин лиҳоз, мо бунёди неругоҳҳои барқи обиро мавриди ҳалли мушкилоти иқтисодиву иҷтимоӣ ва афзоиши неруи содиротии кишвар медонем».

Мо дар ёд дорем, ки баҳри таъмини аҳолии куҳандиёри тоҷик бо неруи арзону аз лиҳози экологӣ тозаи барқ, афзоиши иқтидорҳо ва ноил гардидан ба истиқлолияти комили энергетикӣ давоми 31 соли соҳибистиқлолӣ сохтмону ба истифодадиҳии як катор иншооти бузурги тавлидотии   неруи барқ  ба роҳ монда шуд, ки дар сархати ин феҳраст номи неругоҳи барқи обии “Роғун” қарор мегирад.

Истиқлолияти давлатӣ муваффақияти бузург ва дар навбати худ ифтихори ҳар яки мо шаҳрвандони  Тоҷикистон  мебошад. Маҳз дар ҳамин давра  мо ҳамзамон  бо ташаккули ҷомеаи демокративу  ҳуқуқбунёд ба  муваффақиятҳои  бузург дар соҳаҳои  иқтисод, аз он ҷумла электроэнергетика ноил гардидем.

Дар ин муддат, давлату Ҳукумат ва миллати сарбаланди мо дастуру ҳидоятҳои  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро сармашқи фаъолияти худ қарор дода, баҳри ҳалли мушкилоти энергетикӣ, расидан  ба  истиқлолияти энергетикӣ ва равшану чароғон намудани хонадони ҳар яке аз шаҳрвандон камари ҳиммат бастанд. Дар натиҷа имрӯз ба чунин комёбӣ расидем.

Маҳз дар ин давра, дар соҳаи электроэнергетикаи ҷумҳурӣ 20 лоиҳаи сармоягузорӣ бо ҷалби зиёда аз 2 млрд.доллари ИМА татбиқ гардиданд. Муҳимтарин дастовардҳои соҳа ин иқтидорҳои нави тавлиди неруи барқ ба монанди неругоҳҳои барқи обии “Сангтӯда-1” (иқтидораш  670 МВт), “Сангтӯда-2” ( 220 МВт), “Помир 1” (28 МВт),  Маркази барқу гармидиҳии Душанбе 2 ( иқтидораш 400 МВт), сохтмони зеристгоҳҳои барқии 500 кВ “Душанбе 500”, “ Суғд 500”,  хати интиқоли барқи 500 кВ “Ҷануб– Шимол” (ба масофаи 264 км), зеристгоҳҳои барқии 220 кВ “Лолазор”, ”Хатлон”, ”Айнӣ”, ”Шаҳристон”, ”Шаҳринав”, “Геран 2”, “Дастгоҳҳои тақсимкунандаи пӯшидаи элегазии 220 кВ дар НБО– и “Норак” ва НБО– и “Қайроқум”, хатҳои интиқоли барқи 220 кВ “Лолазор– Хатлон” (ба масофаи 53 км),  “Тоҷикистон –Афғонистон” (116 км), “Хуҷанд– Айнӣ” (83,2 км), “Қайроқум–  Ашт” (74 км), “Геран– Румӣ” (78 км), Қайроқум – Суғд (63 км), ва Айнӣ– Рӯдакӣ (95 км) ба масофаи умумии 565,8 км ба шумор мераванд.

Аммо бузургтарин дастоварди мардуми Тоҷикистон дар асри бисту як ин ба кор даромадани ду агрегати нахустини НБО “Роғун” мебошад. Дар ин миён аз оғози фаъолияти ду агрегати неругоҳ то ба имрӯз беш аз 4,6 миллиард киловатт соат неруи барқ истеҳсол гардидааст.

Аслан, талаби ҳамасолаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки на камтар аз 7 фоиз рушд ёфтани иқтисодиёти мамлакатро ба миён мегузоранд, албатта, боиси афзоиш ёфтани талаботи солона ба нерӯи барқ дар ҳаҷми ду - дуюним фоиз мегардад. Дар солҳои соҳибистиқлолӣ ҳамчунин шумораи аҳолии мамлакат низ аз 5,5 миллион нафар то 10 миллион нафар расид, ки барои баланд шудани сатҳу сифати зиндагии мардум талаботро ба нерӯи барқ торафт бештар мегардонад. Бинобар ин, аз ҷониби Президенти мамлакат тезондани рафти корҳои сохтмонӣ дар иншооти Нерӯгоҳи барқии обии “Роғун” ва пеш аз мӯҳлати муайянгардида ба анҷом расонидани марҳалаҳои баланд бардоштани сатҳи сарбанд ва то моҳи декабри соли 2024 ба истифода додани агрегати навбатӣ - агрегати 4 уми НБО - и “Роғун” тақозои замон ҳисобида шуд.

Пешвои маҳбуб, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар сафари навбатии рӯзҳои 12 - 13 июли соли 2022 ба Нерӯгоҳи барқи обии “Роғун” вақти суханронӣ таъкид карданд, ки барои корҳои барқарорсозӣ ва сохтмону васлгарии Нерӯгоҳи барқи обии “Роғун” дар тӯли солҳои 2008- 2021 аз ҳисоби буҷети давлатӣ ва дигар манбаъҳо беш аз 31 миллиард сомонӣ маблағ равона карда шудааст. Барои идомаи сохтмони нерӯгоҳ дар соли 2022 аз ҳисоби маблағҳои буҷети давлатӣ боз 2,6 миллиард сомонӣ пешбинӣ гардидааст.

Ҳоло дар ин сохтмони бузурги аср НБО- и “Роғун” 10 ҳазору 517 нафар коргар ва кормандони муҳандисиву техникӣ, аз ҷумла 332 нафар мутахассисони хориҷӣ фаъолият мекунанд. Теъдоди мошину  механизмҳое, ки дар ҷараёни сохтмон истифода мекунанд, ба 3219 адад расидааст.

Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар сафари навбатӣ, баъди шиносоӣ аз рафти корҳои сохтмонӣ ва сӯҳбат бо коргарону мутахассисони неругоҳ чунин иброз доштанд:

“Соли 2021 бори аввал дар таърихи соҳибистиқлолии кишвар истеҳсоли неруи барқ бо 20,6 миллиард кВт*соат расонида шуд, ки дастоварди назарраси соҳа мебошад”

Дар неругоҳи барқи обии “Роғун” дар давоми даҳ соли охир аз ҷониби ҳайати калони кормандони муҳандисию техникӣ ва ҳазорҳо коргарони ботаҷрибаи ватандӯст маҷмуи корҳои зиёди сохтмонӣ иҷро гардиданд. Имрӯзҳо бошад, сохтмони ин иншооти аср дар ҳошияи    дастуру супоришҳои нави Пешвои миллат босуръат идома дорад. Умед аст, ки бинокорон агрегатҳои навбатии НБО “Роғун” ро дар мӯҳлатҳои таъиншуда бо сифати баланд сохта ба истифода медиҳанд.

Эмомалӣ Раҳмон 13 июли соли 2022, баъди шиносоӣ аз ҷараёни корҳои сохтмонии НБО “Роғун”, дар суханрониашон чунин гуфтанд:

“Вобаста ба татбиқи марҳилаи навбатии корҳои сохтмон, хусусан то сатҳи 1185 метр аз сатҳи баҳр баланд бардоштани сарбанд ва пур кардани обанбори неругоҳ нақшаи кӯчондани  аҳолӣ барои солҳои 2021- 2025 амалӣ гардида истодааст. Инчунин, соли 2021 лоиҳаи бунёди роҳи мошингарди Роғун- Обигарм - Нуробод ба маблағи умумии 383 миллион доллар, яъне қариб чор миллиард сомонӣ оғоз гардида, татбиқи он то баланд гардидани сатҳи оби обанбори неругоҳ дар се марҳила ба анҷом расонида мешавад”.

Маълум аст, ки Тоҷикистон дорои захираҳои бузурги гидроэнергетикӣ мебошад, ки яке аз манбаъҳои асосии барқароршавандаи энергия ва истеҳсоли “энергияи сабз” аст. 98% неруи барқи мамлакат бо истифода аз захираҳои об истеҳсол мегардад ва Тоҷикистон аз рӯи фоизи истеҳсоли “энергияи сабз” дар ҷаҳон дар ҷойи шашум аст.

         Дар Роғун дар идомаи суханронӣ Пешвои миллат бо нигаронӣ иброз доштанд:      “ Бо дарназардошти зарурати таъмин намудани талаботи мунтазам афзоянда бо неруи “барқи тоза” дар кишвар ва минтақа мо ният дорем, ки дар оянда боз даҳҳо неругоҳҳои барқи обии бузургу миёна, аз ҷумла Неругоҳҳи барқи обии “Шӯроб” - ро бо истифодаи ширкатҳо ва таҷрибаву малакаи коргарону мутахассисони дар сохтмони неругоҳҳи барқи обии  “Роғун” саҳмдошта бунёд намоем. Яъне имрӯз бо шарофати бунёдкорони Неругоҳи барқи обии “Роғун” Тоҷикистони мо ба кишвари энергетикҳо табдил ёфтааст, ки бо донишу таҷриба ва маҳорату малакаи онҳо дар оянда ба хотири пешрафти кишвар ва зиндагии осудаи мардуми тоҷик даҳҳо иншооти энергетикии дигар сохта , ба истифода супорида мешаванд.

Мувофиқи нақша бар иловаи навбати  аввали НБО “Роғун”, дар ояндаи наздик бунёди дигар иншооти тавлиди неруи барқ, ба монанди “Себзор” (11 МВт), тадҷиди неругоҳҳои барқи обии “Норак”, “Сарбанд”, “Қайроққум” ва сохтмони хатҳои интиқоли барқи 500 кВ дар ноҳияҳои тобеи марказ (200 км) ва “CASA-1000“ (252 км), барқарорсозии зеристгоҳи барқии 220 кВ “Равшан”, ҷорӣ намудани низоми автоматии идоракунӣ ва назорати неруи барқ дар вилояти Суғд, Хатлон ва ноҳияҳои тобеи марказ пешбинӣ гардидааст.

Айни замон, вобаста ба татбиқи лоиҳаҳои “Сохтмони неругоҳи  барқи ҳароратии “Фон– Яғноб ” ва сохтмони неругоҳҳои барқи обии “Шуроб”, ”Айнӣ”, ”Санобод”,”Нуробод– 1” Нуробод – 2” ва ”Фондарё” корҳои таҳқиқотию ҷустуҷӯӣ идома доранд.  Кишвари мо дорои захираҳои бузурги неруи обӣ буда, дар ҳолати истифодаи пурраи ин иқтидор дар ояндаи наздик метавонад ба давлатҳои ҳамсоя неруи барқро ба андозаи боз ҳам зиёд интиқол дода, вазъияти молиявии худро ба маротиб беҳ намояд.

Дар Стратегияи миллии рушди Ҷумҳурии Тоҷикистон барои  давраи то соли 2030 дар соҳаи энергетикаи мамлакат консепсияи нав таҳия шудааст, ки натиҷаи амалишавии он чунин нишон дода шудааст:

Рушди соҳаи электроэнергетика аз рӯи консепсияи мазкур таъмин карда мешавад, аз ҷумла:

1)      Иқтидори лоиҳавии низоми электроэнергетикаи кишвар ба 10 ГВт расонида мешавад;

2)      Содироти солонаи неруи барқ ба кишварҳои минтақа ба 10 миллиард кВт*соат расонида мешавад;

3)      Диверсификатсияи иқтидорҳои низоми электроэнергетикаи ҷумҳурӣ тавассути зиёд кардани иқтидори дигар манбаъҳои энергия, аз ҷумла, ангишт, нафту газ ва манбаъҳои барқароршавандаи энергия дар ҳаҷми на камтар аз 10% таъмин карда мешавад;

4)      Талафоти неруи барқ дар ҷумҳурӣ то 10% паст карда мешавад.

Дар маҷмуъ, мо метавонем, хулоса намоем, ки сиёсати давлатӣ дар соҳаи энергетикии кишвар дар замони истиқлоли давлати ба комёбиҳои бузург ноил гардида, дар ояндаи наздик бунёди силсиланеругоҳҳои обӣ дар кишвар идома ёбад.

Анвар  Ҳоҷиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 10 декабри 2022

Дида шуд: 567 маротиба