Ба ҳамагон маълум аст, ки терроризм ва экстремизм аз зуҳуроти номатлуби чаҳонӣ ба шумор меравад, ки он боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш гардидааст. Ҳамаи ин беадолатиҳо ба вайронкорӣ оварда мерасонад. Экстремизм ва терроризм боиси ташвишу нигаронии тамоми кишварҳои олам гардидааст. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон сари ин масала ҳамарӯза андеша дошта, онро дар мадди аввал мегузорад.
Дар шабакаҳои иҷтимоӣ шоҳиди он мегардем, ки хоинони Ватан мақсад доранд, ки вазъи ороми моро халалдор созанд. Ҳадафи нопоки худро амали гардонанд. Мардуми тоҷик ҳеҷ гоҳ фаромуш намесозад, ки солҳои аввали истиклолият бар асари фитнаи душманони миллат гардида буд. Дар он вақт эҳтимолияти аз харитаи ҷаҳон нест шудани халқи тоҷик ва парокандагии миллати тоҷик вуҷуд дошт. Хушбахтона бо шарофати Сарвари давлатамон Тоҷикистони мо рӯ ба ободиву оромӣ ниҳод.
Мафҳуми зишт, нохуб ва норавост дар тамоми давру замонҳо ҳамчун амали ношоиста, носазо ва номатлуб дониста мешавад. Баъди чун фасоду зиён танхо ва танхо зиштиву нооромӣ падид меорад, зеро ин амал хоси хайвоноту дарандахо ва хашароти зараррасон аст, ки онхоро табиат чунин офаридааст.
Инсоният чун бандаи хокии ҷаҳони гузарон бояд хоси хислатҳои ба худ хос, аз қабили одаму одамгарӣ некию накукорӣ ва саховатмандию хайрхоҳӣ бошад. Ҳамеша бар он ҷаҳд намояд, то ба амалҳои хубу савоб, манфиатдору хайрхоҳона даст занад. Касеро хушдилу осуда гардонад. Ягон дастоварди хубе аз худ боқӣ гузорад, то зинданом бошад.
Хиёнаткорон дар ягон давру замон хушбахт намегарданд, зеро: "Давлат ба ақл наздик аст." Каси бадкор, мардумозор ва хиёнаткор хамеша ба чазои Офаридагори бузург сазовор хохад буд. Аз ин лихоз мо бояд Ватани азизамонро дуст дорем ва хамеша аз хоинони миллат мухофизат намоем!
Қаюмова С.А. устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
