Дар сарнавишти ҳар қавму миллатҳо рӯзҳои босаодату нек ва ҳамзамон саҳифаҳои сиёҳе, ки имрӯзиёну фардоиён аз он ҳатман ошно хоҳанд шуд, рақам зада мешавад.

Барои миллати соҳибиқболи мо пас аз торикиҳову зулмотҳое, ки аҳримансифатон хуршедро бо чодари абрӣ пӯшонида буданд, нури хуршедӣ бо талош ва иродатмандии Пешвои муаззами миллат расид. Мо наздик ба 25 сол аст, ки дар фазои орому осоишта умр ба сар мебарем. Ҳар он касе, ки имрӯз ба қадри ин ҳама ормиву тинҷӣ. Пешрафти бемайлони иқтисодиву иҷимоӣ намерасанд, ӯ Худозадаву лаънаткардаи халқ аст.

Муттассифона чунин нафарон кам ҳам бошанд, имрӯз ҳастанд. Барои онҳо мусибати миллат шодӣ асту нишоти мардум азо. Махсусан дар ҳоли ҳозир, ки Бадахшони Кӯҳиро ҳадафи қалами худ қарор додани иддае аз носипосон, маро маҷбур месозад, то алайҳашон нависам то воқеъияти ҳолро гӯям.

Маводи навбати ихӣилофҷӯён вобаста ба авзои сиёсии Бадахшон интишоршуда бозгӯи он аст, ки дастандаркорони ин думравҳо дар либоси дӯст ва ғаразҳои сиёсӣ мехоҳанд бо ҳар роҳу восита мардуми ин минтақаи Тоҷикистонро ба гирдоби балоҳои солҳои 90-уми асри гузашта мебаранд. Яъне, заҳри ҷонкоҳи худро мехоҳанд ба бадани миллат ворид карда, кишварро дубора мисли солҳои навадум фалаҷ созанд.

Ба ибораи дигар чун диданд, ки рӯи рост мардуми Бадахшон даъвати оммавии онҳоро барои ноором кардани вазъ қабул надоштанд, роҳи дигарро пешаи худ карданд. Яъне, бо роҳи хушомадгӯӣ худро ватандӯсту  мардумсолор нишон дода, мехоҳанд ҳадафҳои ҳангомасозу разилонаашонро дар Бадахшон пиёда созанд.

Ҳатто ин хоинон руйдодҳои солҳои 90-умро бо мавқеъгирии хоси сиёсӣ истифода бурдан хоста, ба ақидаи онҳо «хомӯш ва бетараф истодан»-ро дар баробари рӯйдодҳо ва тадбирандешии давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон «хиёнат» арзёбӣ менамоянд.

Нодида гирифтани ҳуқуқу манфиатҳои кулли мардуми осоиштаи Бадахшон  ба хотири 5-6 дузду авбоши мисоли худашон бозгӯи хиёнаткорию манфиатҷӯии ин тоифа фарзандони фурӯхташудаи танд.

 Аз мутолиаи маводи сар то по ғаразнок як ақидаи носолиму муғризонаро  нодида гирифтан ҳеҷ имкон надорад. Зеро ин хоинон бо истифодаи  ибораҳои «ветеранҳои ҷанги шаҳрвандӣ»-ю «фронти халқӣ» таваҷҷуҳи хонандаро ба қисматҳо ҷудосозии минтақаҳои гуногуни Тоҷикистон равона сохта, бо роҳи тафриқаандозӣ дар ҷомеа мардуми Хатлону Бадахшон, Рашту Суғдро ба ҳам шӯр андоҳтан мехоҳанд. 

Абдусабури Абдуваҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд