Сулҳу оромӣ яке аз неъматҳои бузурги инсонӣ мебошад.  Ҳаёти осуда, рушди ҷомеа  ҳама ба ин неъмати бузург  вобаста аст. Ҷиҳати ба даст овардан ва пойдор нигоҳ доштани ин ганҷи бебаҳо қаҳрамонфарзандони ин сарзамин ҷони худро сипар кардаанд.  Танҳо месазад, шукронаи  ин рӯзгори ободро намоему ба Ватани азизу маҳбуб дар хидмат бошем.         Мусаллам аст, ки мо дар асри техналогияи муосир зиндагӣ дорем. Нафаре нест, ки аз интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ истифода набурда бошанд. Ҷавононе ҳастанд бо ёрии истифодаи интернет ва  шабакаҳои иҷтимоӣ  тиҷоратро ба роҳ мондаанд, таҳсил  мегиранд ва таҷриба омӯхта барои пешрафти   халқу Ватан  ҳиссагузор шуда истодаанд. Мутассифона нафароне ҳам ҳастанд, ки аз ин имкониятҳо  дуруст истифода бурда наметавонем. Дар шабакаҳои иҷтимоӣ бо ҳар гуна андешаҳои ботилу ғаразнок   аз ҷумла ақидаҳои поки   дини исломро ниқоб карда осоиштагии Ватани маҳбубамонро  халалдор месозанд. Ин қабил ифротгарон  аз ҷумлаи шайотин ҳастанд, ки бо истифодаи  найрангҳои пасипардагии худ манфиатҳои худро ба даст меоранд, ҳамчунин ҷавонони ноогоҳро    ба доми худ мекашанд. Боиси нигаронист, ки  аз зумраи гумроҳшудагон  ҷавондухтарон низ зиёд мебошанд. Имрӯз интернетро ба дарвозаи бозе шабоҳат додан мумкин аст, ки инсонро ба ҷаҳони пуртаззод мебарад. Кас метавонад бо воситаи интернет ба андешаҳо, фарҳангҳо, расму оинҳо бархурди ақидаҳо дучор шавад. Ин раванд инсони ноогоҳро ба мағзшуӣ, оварда расонида, аз фарҳангу тамаддуни аслии хеш ҷудо созад.   Ҷаҳон дар муборизаи иттилоотию идеологӣ қарор дошта, аз ҳар инсони огаҳ зиракии сиёсӣ, фарҳанги баланди истифодаи шабакаҳо ва мавқеъгири устуворро ба манфиати халку миллат тақозо менамояд.          Ҳар як ҷавони бонанги кишварро ки аз шароити беҳтарини кори зиндагӣ бархурдор аст месазад то андешаю фаъолияти худро  дар роҳи манфиат овардан ба миллати азиз ва халқи шарифи Тоҷикистон масраф намояд.  Дӯстори Ватан ва пайрави арзандаи Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бошад.         Бузурги насли имрӯзи давлати соҳибистиқлол-Тоҷикистони азизро зарур аст, дар ҳама аъмол намуда буда, зиракии сиёсӣ аз ҷумлаи истифодаи шабакаҳои иҷтимоиро зери назорати мафкуравии худ қарор бидиҳад,  зеро ҳифзи  сулҳу осоиштагии кишвар рисолати бузург маҳсуб меёбад. 

 

Тоҷибой Бойматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд