Ҳар боре, ки тавассути шабакаи иҷтимоӣ суҳбати онлайнии Муҳаммадиқболи Садриддин, Алим Шерзамонов ва устоди маънавии онҳо Муҳиддин Кабириро тамошо мекунам, ин абёти шоири шаҳири миллат Лоиқ Шералӣ ба хотирам меояд, ки гуфтааст:
Душманонам заифу номарданд
Душмани мард орзу дорам.
Воқеан ҳар он нафаре, ки рақобати солим надошта бошаду аз пушти шона ханҷар мехалад, аз ин дида алами сахт ва дарди ҷонкоҳе нест. Амалҳои хоинонаи нафарони болозикр, ки душмани воқеан ҳам заиф ҳастанд , шабеҳи абёти Лоиқ Шералӣ ҳастанд. Ин кӯрдилон, носипосон ягон зарра пешравии давлат ва миллатро дидан наметавонанд. Зеро ҳар пешравии давлат, дастоварди оилаҳо барои онҳо ба мисли намак пошидан ба ҷароҳаташон мебошад.
Магар расонаӣ кардани мусибати як оилаи наздик ба Сарвари давлат бо мақсади амалӣ намудани ғаразҳои шахсӣ камоли мардист. Куҷост он воқеияте, ки хоҳарзодаҳои Сарвари давлат ба хотири ташхиси хатои пизишкон модари онҳоро гӯиё вазир ва духтуронро мавриди латукӯб қарор дошта бошанд. Магар Вазир ҳаққи ба сафари корӣ рафтанро надорад, ки дар набудани ӯ чунин афсонаҳоро мебофем. Агар ин ҳодиса пояи воқеӣ медошт, Вазир метавонист бо гузашти як ҳафта шаҳрвандонро қабул кунад. Эй ноҷавонмардҳо бас кунед, рехтани борони тӯҳмату ғайбатро. Охир Шумоён имон дореду шариатро хуб медонед. Изои муъмин ҳаром аст. Бо ин амалатон шумо наметавонед маҳбубияти халқро ба даст оварда. Агар Шумоён воқеан ҳам худро душмани мард донед, барои рушди кишвар саҳ гузоред. Аз амалҳои кардаатон пӯзиш хоҳед.
Абдусабур АБДУВАҲҲОБОВ, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
