Ҷомеаи кишвар ҳоло ҳам ба ҳоли масхарабозони Кабирию, Шерзамону Илҳом ва Шарофиддин механданд. Охир чаро наханданд, вақте ин «роҳбарон» худашон ба худашон роҳбаранд. Яъне, кассе нест, ки аъзои онҳо бошанд. Агар чунин намебуд, ҳоло теъдоди зиёди муҳоҷирони меҳнатӣ бо нишони ихлос ба «Сарвар»-и худ ба Илҳом Ёқубов муроҷиат мекарданд. Ё ҷамъи озодандешони Аврупо барои маслиҳат назди «олими пуркор» Алим Шерзамонов меомаданд. Дигарон, ки барои рушди ояндаи кишвар фикр мекарданд, аз идеяҳои созандаи Шарофиддин Гадоев истифода мебурданд ва ниҳоятан ҳамаи шиамазҳбони ҷаҳон назди «доҳи»-и худ Кабирӣ омада, чи тавр сохтани давлати фундаменталиро тарҳрезӣ менамуданд. Аммо ҳамоно онҳо дар курсии мулоим интизори корафтодагонанд.Шояд дар ояндаи наздик касе наздашон ояд, ӯ низ барои лаънатгуфтан меравад на таҳсину офарин гуфтанд.
Ман ҳайронам, ки, як гуруҳи 5-нафара чи гуна метавонад, ки миллатро
Як «паймон» не, агар ҳазор созмону «паймон» таъсис диҳед ҳам, гӯши мо фарёди шумо хоинонро намешунавад. Таъсиси ҳизбу ҷунбишҳо барои шумо чун ивазсозии ҷуробу либоси тагпӯш шудааст, ки дар ҳар лаҳза ба хотири манфиатҳои ғосибонаву дуздонаатон ба майдон меоред.
«Паймони миллӣ» чун дигар ҷунбишу ҳаракатҳои таъсисдодаатон ниятҳои нопоки дар хок рафта аст, ки инро нағз медонед. Марг ба шумо наҳзатиёни лаънатии хоин!
