Сиёсати сулҳхоҳонаи Ҳукумати Ҷумҳури бо сарварии Асосгузори сулҳу ваҳдати милли Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пеши роҳи ифротгароёнро мегирад. Азбаски халқи Тоҷикистон нисбат ба сарвари оқили худ меҳру муҳаббати беандоза дорад, ин ғояҳои вайронкорона ҳоло дар ибтидои сабзиш решакан мешаванд.

Чанде пеш хабари баргузор гардидани ошӯби наҳзатиҳо дар назди сафорати Тоҷикистон дар шаҳри Берлин ба дастам расид. Дар ҳақиқат ҷоиз ба қайду зикр аст, ки «Гирдиҳамоии бузурги наҳзатиҳо» бо ҳафт хоҳиши «шоҳона» - е баргузор гардидааст, ки бо баробари шунидани ин талаботҳои аз Ҳукумати Тоҷикистон ба амал овардаашон ба таҷҷуб афтодам. Зеро талаботҳои кардаи онҳо аз он мақсади нопок дарак медиҳад, ки дар баробари озодии зиндониёни “сиёсӣ” давоми нақшаи нимкораашонро комил кунанд. Гузашта аз ин аз мардумони кишвар, ки дар хориҷу дохил зиндагӣ доранд даъват ба амал овардаанд, барои пуштибонӣ аз ин талаботҳо пайравӣ онҳо бошанд.

 Хушбахтии тамоми милати тоҷик аст, ки бо дастгириву ғамхориҳои сарвари созандаи кишвари азизамон, Пешвои миллат имрӯз мо ба озодии воқеи расидаем. Ва барои ҳифзу ҳимояи ин муқаддасоти кишвар ҷони хешро дареғ наҳоҳем дошт.