Тавре ба мо маълум аст, кишвари мо Тоҷикистон давлати соҳибистиқлол, комилҳуқуқ, демократӣ, дунявӣ ва ҳуқуқбунёд аст. Дунявӣ будани давлат кафолати он аст, ки масъалаҳои динӣ аз давлат ҷудо мебошад. Татбиқи ин қонун барои ҳар кадоми мардуми шарифи кишварамон то кунун зиндагии шоиставу арзандаро муҳайё сохтаст.

Мусаллам аст, ки бинобар сабаби муташанниҷ намудани вазъияти кишвар таи солҳои охир аз ҷониби аъзоёни ТЭТ ҲНИТфаъолияти он қатъ карда шуд. Бояд зикр кард, ки ин пеш аз ҳама, ба барои зиндагонии хушу хурраму озоди мардумони кишвар зиминаи мусоидро фароҳам овард. Имрӯз бошад, ин наҳзатиҳо расонаҳои «Ахбор», « Паём» ва «Ислоҳ»- ро минбари розҳои худ карда ба ин воситаи тарщиботи худро амали сохта истодаанд.

 Намояндагони ин ҳизб замоне (махсусан Кабирӣ) мардумро бо роҳи дурӯғу фиреб алайҳи давлату миллат шӯронида ва онҳоро дар нимароҳ монда худ фирор кард ва акнун дар хориҷи кишвар аз қудратҳои минтақавию ҷаҳонӣ пӯшиши молиявӣ гирифта, мехоҳад боз фазои кишварро буғранҷ кунад ва ҳамчун як муҳра бар манфиатҳои бегонагон хизмат намояд.