Тоҷикистони азизи мо баъди ба даст овардани Истиқ лолияти давлатии худ бо айби идае аз нобинону кӯрдилон як муддат ба миллати ҷангзада табдил ёфт. Ҳамаи ин ҳодисаҳои даҳшатборро то кунун миллати тоҷик аз хотиир фаромӯш накардааст.

Насли миёнсол ва солманд хуб дар хотир доранд, ки ба «шарофат»-и ТЭТ ҲНИ дар Тоҷикистони нав ба Истиқлолиятрасида даргириҳои шармандавори сиёсӣ ба вуқуъ пайваст ва муҳаррикони асосии ҷанги шаҳрвандӣ дар ҷумҳурӣ маҳз пайравони ин ҳизб буданд. Таҳқиру тавҳини мухолифон ба як амри муқаррарӣ бадал шуда буд ва бо фармоиши як муллои чалласавод мумкин буд садҳо нафар маҳкум ба қатл ва ё ҳадди ақал радди маърака гарданд.

Имрӯз бошад, ин наҳзатиҳо минбари кишварҳои ғарбро ғасб намуда аз худу аз аъмоли нопокаш дифоъ мекунад. Ва арзишҳои миллати моро пушти по мезананд. Дастовардҳои бузурги кишварро нодида мегиранд. Зеро ягона ҳадафи ин нохалафон аз байн бурдани обрӯву нуфузоти миллати мост. Вале бояд донанд, ки ба ин мақ сади нопоки худ ҳеҷ гоҳ нахоҳанд расид.