Хеле ҳузновар аст, ки имрӯзҳо дар зери ниқоби дини ислом ҳар гуна ҳаракату  равияҳои ифротгаро  ва гурӯҳҳои ҷиноятӣ  ба миён омада, ҷомеаи  моро вайрон месозанд. Дар асл сиёсате, ки онҳо пеша кардаанд, сиёсати зӯроварию ифротгароист, ки аз дини мубини ислом дур аст.

Душманони миллат ҷавонони соддаву зудбоварро ба доми худ кашида, бо маблағҳои ночизу кирдорҳои хоинона ба содир кардани амалҳои номатлубу барои ҷомеа зараровар, ба куштор, сӯхтор ва нобудсозӣ водор месозанд, онҳоро аз Ватан, фарзандони дилбанд ва падару модар ҷудо месозанд.

Моён, сокинони Ҷумҳурии Тоҷикистон тaзоҳургунaи нaҳзaтиён дaр шaҳри Берлини Ҷумҳурии федеролии Олмонро  маҳкум намуда гуфтанием, ки амалу рафторҳои  онҳо бар зидди манфиатҳои давлату миллат буда, нишони ноҷавонмардист.

Мо бояд ба ҷавонон омӯзем, ки нисбати сарнавишти ватани хеш бетараф набошанд , баҳри пойдории сулҳу амният, ваҳдати миллӣ, ҳифзи арзишҳои миллӣ  ҳиссагузор бошанд.