Наҳзатиён, ки худ ҷамъи афродони ҷангҷӯ ва ифротгароянд, инро пӯшида нигоҳ дошта, тавре вонамуд карда истодааст, ки онҳо озодихоҳанду адолатпарвар ва ҳамчун як қавми шарики стратегии Тоҷикистон буда, барои нумӯи кишвар фаъолият доранд, вале дар асл онҳо, душманони Тоҷикистонанд ва ақидаҳои ифротиро дастгирӣ менамояд.

Айнан ба монанди ҳамин амалҳои иртиҷои ташкили боз як “Гирдиҳамоии бузург”. Назарам ба он аст, ки ҳоло дар рӯзи баргузории ин митинги зиддидавлатии наҳзатиҳо ба ҷуз щуломону бозичаи дасти хоҷагони хориҷ, яъне наҳзатиҳо дигар аз муҳоҷирон иштирок нахоҳад кард.

Ин гирдиҳамоии ташкил кардаи наҳзатиҳо, ки озодии зиндониёни сиёсӣ, ҷинояткороне, ки ба хотири ноором намудани миллати тоҷик саҳм гирифтаанд, ташкил карда шудааст. Бовари дорам, ки бо анҷом додани ин амали бадхонаашон бо мақсади зери чоҳ кардан аст, онҳо худ зери чоҳ хоҳанд шуд.

Мо бояд ба ояндагон онро фаҳмонем, ки  ҷавонон бояд танҳо аз гузаштаи бою пурғановати худ ифтихорманд гарданд, балки ба хотири пойдории он, имрӯзро низ ба як фазои ифтихорӣ мубаддал созанд, ки ин вазифаи ҳар кадоме аз шаҳвандони бонангу номуси миллат аст.