Миллати тоҷик яке аз давлатҳои қадима байни давлатҳо дар қитъаи Осиё ва дигар давлатҳои рӯи дунё ба шумор меравад. Аз даврони қадим то ба имрӯз, расму оини либосҳои миллӣ дар Тоҷикистон ҷои хосе дошт.

Хушбахтона, дар даврони истиқлолияти давлатӣ оиди либосҳои миллӣ ва рушди он саҳми назаррас аз тарафи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба чашм мерасад.

Либосимиллӣ – ин либоси беназир барои духтарон ва занони дар ҶумҳурииТоҷикистон мезиста бо таърихи дуру дароз мебошад. Дар муқобили либоси миллӣ солҳои охир ҳиҷобу рӯисарӣ низ ба қавле мода шуд. Аксар занҳо барои худнамоишдиҳӣ ба бар ҳиҷоб мекунанд. Дар баъзе аз минтақаҳои ҷумҳурӣ агар ҳукумат зимоми ба ном «диндорон»-ро накашад ҳоло фаранҷипӯшӣ низ расм шуда истодааст. Ин агар аз як тараф таълимоти моҷароҷӯёнаи наҳзатиҳо бошад, аз ҷониби дигар бозӣ кардан бо эҳсоси мардум аст.   

Ин тафриқаандозӣ ва моҷароҷӯиҳои  ҲНИ ҳеҷ вақт бар фоидаи миллат, ва худи наҳзатиён нест. Зеро тӯли беш аз ҳазор сол кӯшиш карданд, ки фарҳанги бегона, хоссатан арабиро ба рӯзгори мо таҳмил намоянд, аммо ба ин комёд нашуданд. Зеро халқ медонад, ки чиро қабул кунаду чиро не.