Диёри ҳамешасабзи мо, макони сулҳу оромӣ, меҳнати софдилона ва хизмати беминнат нисбат ба ватан мебошад. На танҳо аҳолии маҳаллаи ҷумҳурии мо, балки одамони  бурунмарзӣ, ки бо сабабҳои гуногун дар дигар давлатҳо мехонанд ё ин ки кор мекунанд аз роҳбари давлати худ мефахранду меболанд. Онҳо боварии комил доранд, ки солҳои наздик Тоҷикистони азизи боз ҳам гул-гул шукуфта истодааст.

Ин аст, натиҷаи муттаҳидии мардуми кишвар, ки ҳадафҳои нопоки мухолифон ҳамеша барбод рафтаву бесамар мемонад. Зеро халқӣ тоҷик бо якдиливу якзабонӣ алайҳи ин наҳзатиҳое, ки имрӯз паи милати мо ҳар гуна ахбороти дурӯғу пур аз воҳимаро паҳн карда, ба ақидаи мардум таъсир расонидани мешаванд. Ин амал баръакси ҳолат худи онҳоро мағлуб карда истодааст.

Мутмаинам, ки хабари ба рӯйхати сиёҳи Амрико шомил гаштани кишвари моро низ ин нохалафон расонаӣ кардаанд. Дар асл инҳо бояд донанд, ки ин ҳодиса ба рӯҳияи ягон мардум тоҷик асар нагузоштааст, зеро то кунун ҳама бо чашми сар дида истодаанд, ки бо ғамхориҳои пайвастаи Пешвои миллат, шароити мусоиди зисту зиндагонӣ дар кишвар муҳайё асту дигар ба кӯмаки Амрикоиҳо эҳтиёҷманд нестанд. Ва то мирӯз низ ниёз ба кӯмаки ин давлат низ надоштанд.