Барномаи ҷадиди “Минбари муҳоҷир”, ки ба “тоҷикбадбини” –и русҳо бахшида шудааст, аз ҷониби ровӣ Муҳаммадиқболи Садриддин комилан яктарафа баҳогузорӣ карда шудааст. Ба он хотир, ки дар кишвари Русия беш аз 2 миллион тоҷикон бо мақсади кор, хондан ё тариқи Русия ба дигар ҷо сафар кардан сукунат доранд. Агар русҳо тоҷикбадбин мебуданд, муҳоҷиринро намегузоштанд, ки кор кунад ва ё зиндагӣ кунанд. Ин носипосон аз паши фил месозанд.

Мо ҳеҷ гоҳ барои ин нохалафон майдонро холӣ нахоҳем гузошт, зеро мо аз дасти чунин “ҳимоятгарон” ранҷ дидаву озурдаҳол гардидаем. Дар ҳамин ради вазифаи ҷоноҷони ҳар кадоми аз шаҳрвандони баору номуси миллат онаст, ки ҷавонон бояд ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳанд. Ин масъалаи шомилшавии ҷавонон ба чунини гурӯҳҳо муаммои доғи рӯз буда, он бевосита ба мавқеъ ва мақоми насли калонсол, ба зиёиён, омўзгорон ва фаъолони маҳаллаҳо низ вобастагии қавӣ дорад. Дар охир бо боварии том гуфта метавонам, ки дар оянда низ ҷомеаи киишвари мо, мардуми шуҷову меҳандӯстимо, ки аз душвориҳои таъриху солҳои душвори навадум гузашта барои осоиштагӣ, ваҳдату ягонагӣ дар кишвар ҷасорату мардонагӣ нишон медиҳад ва ба рағми бадхоҳону носипосон оштинопазирона мубориза хоҳанд бурд.