Муҳиддин Кабирӣ хостгори ба асл баргаштани ҳизбро дорад. Дар ин бора ӯ зимни конфрнсиягунаи худ оид ба мавзӯи “ “Зиёдравӣ дар дин ва хатарҳои он дар ҷомеа”” эълом дошт. Аҷиб ду “иқдоми наҷиб” аз ҷониби “ноибағаи айём”. Якум наҳзат чи аслият дорад? Дуюм магар худи наҳзатиён дар дин зиёдаравӣ накарданд. Асли наҳзат ин тассубу хурофот аст, ки дар пояи гумроҳии баъзе аз ҷавонон бунёд шуда. Магар бо номи ислом ба дини ислом хиёнат накарданд. Таърих гувоҳ аст, ки онҳо хизмати хирсона ба дину оин карданд. Мо чунин гуфторҳои “ахмақонаи” “нобиғаи каллахолиро” қабул надорем.