Дар ҳошияи мақолаи  «Кӣ дар Тоҷикистон аз ДОИШ ҳимоя мекунад ва чаро мақомот бар вуҷуди он эътироф намекунанд?»

Дастовардҳои беназирии  давлату миллати тоҷик, мақоми баланди  Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ, пешниҳодҳои умумибашарии   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вобаста ба гиромидошти неъматҳои табиӣ наҳзатиёнро нороҳат кардааст. Онҳо, ки ҳасудхуру чоплус ҳастанд, намехоҳанд музаффариятҳои кишварамонро бубинанд. Ҳар даъвое, ки ин гурӯҳи худбохта оид ба озодиву озодандешӣ пеш меоварад, ҳарфи дурӯғе беш нест. Зеро исботи дурӯғпардозии террористони наҳзатӣ кори мураккабе набуда, бо як нигоҳ ба таъриху роҳи тайкардаи ТТЭ ҲНИ ҳамаи воқеиятҳо пеши назар меоянд. Ҳеҷ як фарди худогоҳ инкор нахоҳад кард, ки ин ташкилоти террористӣ аз бунёдаш зидди милливу хурофотзада буда, то кунун ҳеҷ амали хуберо ба манфиати давлату миллати тоҷик анҷом надодааст. Бараъкс ин худобехабарон худ даст ба амалҳои террористӣ зада, боз тӯҳмату дасиса мекунанд, ки давлат ва Ҳукмати Ҷумҳурии Тоҷикистонро онҳоро ба ҳар амал гунаҳкор мекунанд. Куштори бераҳмонаи саёҳон маҳз кори наҳзатиён аст ва ин исботи худро ёфт.

Пас онҳоро мебояд ба шикасти худ иқрор шуда, рӯ ба зиндагии осуда ниҳанд на ғиревбозӣ