Яке аз ҳадафҳои созандаи Ҳукумати Тоҷикистон, махсусан сарвари давлат дар он аст, ки Тоҷикистон ба давлати мутараққии ҷаҳон табдил ёфта, мақоми байналмималиро аз имрӯза бештар касб намояд.

Имрӯз бошад вазифаи ҷоноҷони ҳар кадоми аз насли ояндасози миллат аст, ки Истиқлолияти кишвари азизамонро ҳифзу ҳимоя намуд, нагузорем, ки он дастранҷи ҳазорон қаҳрамонони миллат, тӯъмаи кӯрдилону носипосон гардад. Дар ҳамин радиф вазифаи мо ҷавонон аз он иборат аст, ки ҳамсолони худро дар руҳияи ифтихори баланди миллӣ даъват намоем. Онҳоро ҳушдор диҳем, ки дӯстро аз душман фарқ кунанд. 

Мо мардуми сарбаланд ва соҳибирода ҳастем ва намегузорем, ки ин миллати куҳанбунёд ва мардумони ориёинаҷодашро касе дуюмбора бар чоҳи ғаму кулфат андозад.