Шукронаи беадад, ки мо дар давлати соҳибистиқлол зисту зиндагони мекунем ва қадри қиммати доштани Ватанро бо шарофати ин носипосон беш аз пеш дарк карда истодаем, зеро нотавонии онҳоро дида , кас ба худ меандешад, ки бидуни Ватан чи қадар дарбадару сарсон аст. 

Маҳз ба хотири доштани ҳамин давлату ободу озод ҳар як шаҳрванди диёрамонро мебояд, ки қарзи шаҳрвандиашонро сарбаландона адо намуда, вуҷуд доштани худро ҳамҷун шаҳрванди худогоҳу худшинос ва Ватанпарвар нишон дода тавонем. Вазифаи ҳар кадоми мо он аст, ки бо ҳисси баланди худшиносиву худогоҳии миллӣ барои пешрафти кишварамон саҳм гирифта бошем. Пеши роҳи ташкилотҳои ифротгароиро, ки дар ҷаҳонӣ муосисри миллӣ падидаи нав аст, гирифта, нагузорем, ки амалҳои ваҳшиёнаву ғаразнокашон амалӣ гардад.

Хизмат ба ватан дар роҳи ҳақиқату адолат барои ҳар кадоме аз шаҳрвандони миллат шараф аст. Ҳимояи обрӯву нуфузи байналмилалии он бошад, вазифаи ҳар мардуми баору номуси кишвар маҳсуб меёбад.

Миллати мо, кишварии зебоманзари мо Тоҷикистон ба хотири ба даст овардани мустақилият тамоми талошу кушишҳояшро харҷ кардаанд, то ояндагон рузгори дурахшон дошта бошанду Ватанамон миёни  миллатҳои рӯи олам чун давлати соҳибистиқлол шинохта гардад. Шукр, ки давлату миллат ба ҳадафи худ расид. Имрӯз кишвари моро ҳамчун давлати соҳистиқлолу соҳибихтиёр ва демократи тамоми олам мешиносад ва сулҳу моро эътироф мекунанд.  Ва маҳз ба хамин хотир аҳамияти ҳастии ин сарзамин барои миллионҳо тоҷикони рӯи олам арзиши олӣ дорад. Мо бояд ҳамеша дар фикри он бошем, ки миллатамонро аз дасти хоинони аз чашми бади разилону носипосон ҳифз намоем.

Бо шукргузорӣ аз чунин зиндагии осуда, бояд қайд намоям, ки ин ҳама обрӯву нуфузоте, ки кишвари мо мақоми ҷаҳонӣ пайдо намудааст, маҳз бо талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Гиромидоштани он вазифаи ман, ту ва тамоми онҳое мебошад, ки бо номи тоҷикии худ бо забони модарии худ ифтихор мекуннанд.

Ғайбуллоева Д.А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд