Терроризму экстремизм худ аз худ пайдо нашуда, онҳоро ба вуҷуд овардаанд. Гуруҳҳои тундраву ифротгароӣ баҳри расидан ба манфиатҳои худ аз ноогоҳиву бесаводии одамон истифода карда, ба ҳиссиёти динии онҳо таъсир карда, террористону экстремистонро барои расидан ба мақсадҳои худ тайёр мекунанд. Ислом дини пок ва соф буда, дини одобу ахлоқ ва тарбияткунандаи инсон аст. Аммо, имрузҳо ба назар мерасад, ки гуруҳҳои абарқудрат ва манфиатдор мехоҳанд, ин динро барои ба мақсадҳои пинҳонии худ расидан истифода бурда, байни кишварҳои дунё ҷанг андозанд. Ин неруҳои ифротгароӣ бо ёрии ташкилотҳои қудратманду дорои дунё торафт пурқувват гашта, руйхати амалҳои зишти онҳо то бор васеътар шуда, аз ягон ваҳшоният даст намекашанд. Онҳо худашон, сохташон, нақшаҳову амалашон сиёҳ буда, арзишҳои волоии инсониро поймолкунанда мебошанд. Онҳо аввал ба мағзшуии одамон сар карда, аз нуқтаи назари идеологӣ фикру ақидаи ҷавонони сустиродаро дигаргун карда, охирон гумроҳ месозанд. Гуруҳҳои ифротгарою тундрав бо роҳи фиреб ва ваъдаҳои биҳишт ҷавонон ва ҳатто ноболиғонро ба ин гуруҳҳо шомил менамоянд. Ҷавонони содаю ноогоҳ ба доми фиреб афтода, таассубу хуруфотро қабул менамоянд, шаҳид будану шаҳид шуданро қабул менамоянд, ҳаёти худ ва дигаронро зери хатар ва марг мегузоранд. Аз ин ҷост, ки байни террористону экстремистон ин шахсони пешмарг зиёд буда, боиси куштори одамони бегуноҳ мешаванд. Бинобар ин дар байни ҷавонон барои пешгирӣ аз ин хатар корҳои фаҳмондадиҳӣ бисёр бояд гузаронида шавад. Ҷавоноро бояд огоҳ намуд, ки ба ҳар гуна таблиғот ва динситезӣ, ки зидди Конститутсияи кишвар аст, дода нашаванд. Вагарна дар назди қонун бояд ҷавоб диҳанд. Дар суханрониҳои Президенти кишвар низ борҳо мушоҳида мекунем, ки ин шахсони беватану бемиллат паси пардаи дину мазҳаб истода, вазъи сиёсии мамлакатро ноором менамоянд, дар байни ҷомеа зиддиятҳо ва бесарусомониҳо меофаранд, обруи давлатро дар арсаи ҷаҳон коста гардонида, муносибатҳои дипломатиро дар байни кишварҳои ҷаҳон вайрон мекунонанд. Бинобар ин ҳамагонро мебояд пайваста барои ҳифз кардани мафкураи насли наврас аз таъсири қувваҳои ифротӣ ва идеологияи ваҳшиёнаи онҳо кушиш ба харҷ дод. Нагирифтани сади роҳи ин вабои аср боз боиси марги ҳазорҳо мардуми сулҳхоҳ гашта, ба харобазор гаштани манзилу иншоотҳо ва гуреза гаштани аҳолӣ аз макони ҷойи зисти худ мегардад. Бо ин неруҳои иртиҷоӣ бояд ҳамакаса пайваста ва хастагинопазирона мубориза барем. Мубориза бар зидди терроризму экстремизм вазифаи натанҳо давлат ва мақомотҳо аст, ин масъулияти ҳар як шаҳрванди кишвар аст, ки якҷоя ин хатару хавфҳоро метавон ба пуррагӣ решакан намуд. Мо бояд нисбат ба ин кирдорҳои номатлубу ваҳшиёнаи террористону экстремистон бетараф набошем, бар зидди онҳо садо барорем ва муборизаи доимӣ барем.
Саидхоҷаева Д.М., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
