Тоҷикистон ҳанӯз аз аввали соҳиби истиқлолият гардиданаш, дар баробари дигар мамолики мутараққии олам дар ҳоли рушду тарақӣёт қарор дорад. Халқи ваҳдатшиори кишвар ҳама дар атрофи давлату ҳукумат ва Пешвои миллат, сарҷамъ омада, бар зидди ҳамаи зуҳуроти номатлуби ҷомеа, падидаҳои сиёсии ба ислом олудакардаи ташкилотҳои терористиву экстремистӣ муборизаи беамон бурда истодаанд. Ва ҳамаи ин барои миллати мо имкон дод, то дар тамоми миқёси олам номи тоҷику тоҷикистонӣ шинохта гардад.

Иғвоангезон ва ҷудоиандозони вилояти Бадахшон аз қабили Алим Шерзамонов, ки намояндаи фаъоли ТЭТ ҲНИ ва ёвари роҳбарияти он Кабирӣ байни мардумони як миллат худ аз чи тавр будани кори муҳассилини ин ҳизби мамнӯъ гаштаи Тоҷикистон, дарак медиҳад. Яъне ТЭТ ҲНИ, ки имрӯз дар кадом маконе, ҷамъ омадаву Паймони миллӣ созмон додаанд, аз сӯҳбатҳои худхоҳонаи Алим Шерзамонов далел дод. Ва он ҳар паёмади дар кишвари мо ба вуқӯъ пайваста бевосита ба онҳо тааллуқ дорад, агар не пас чаро як як нафари ин Паймони миллӣ, ки замоне худро ифтихорманд аз аъзои наҳзатиҳо мегирифтанд. Имрӯз бошад, аз ин бологириҳо кадом осоре намондааст. Куҷо шуд он ғурури «воло»-и наҳзатиҳо, ки манманиҳо менамуданд. Ё худатон ҳам донистед, ки фаъолияти азҳобатон бефоида аст. Ҳатто онро вирди забон намеоред ва имрӯз бо ташкили созмони Паймони миллии худ чиро ба намоиш гузоштан хостед. Шерзамонови «муҳтарам» ин қадар таърихи миллати моро ба маънои «том»- аш медонистаед, ки Сарвари давлат чӣ корҳо кардааст.

Тибқи дастурҳое, ки мусодираи маводи мухаддир бо мақсади солим нигоҳ доштани ҷомеа, бо мақсади мубориза бурдан бо ин вабои аср, яъне нашъамандӣ Пешвои миллат ҳамеша мекӯшад, ки воридоти ин мавод дар дохили кишвар ба роҳ монда нашавад, бар зидди ин амалҳо мубориза намуда истодааст.

Вале аз чи бошад, ки тарафҳои мухолифин бо мутаҳҳам намудани давлат ва Ҳукумат иброз доштаанд, ки дар воридоти он гӯё мақомот даст дорад. Ин девонагист ё ягон аҳмақии дигар, ки ҳам мубориза мебаранд ва ҳам ин ҷиноятро содир менамоянд. Ба фикрам мардуми моро аз Сарвари давлат оғоз намуда, то дигар намояндагони ватанпарвараш ба мисоли худ гумон намудед, ки гумони шумо нохалафон ботил аст. Ин рафтори шумост, ки худро алайҳи худ таҳрик менамоед. Кадом кӯмакеро, ки барои мубориза ба зидди қочоқи маводи мухаддир ба давлати мо ворид гардидааст, беҳтар аз он сарвари давлат кӯшиш ба харҷ дода истодааст, ки ин омил аз байн равад. Ҳол он, ки бештари чунин ҷиноятҳои қочоқчиёни маводи мухаддир амалиёти хешро тавассути сарҳади вилояти Бадахшон анҷом медиҳад ва ин морҳои заҳрдор, шогирдони наҳзатиҳоянд. Ҳини боздошти якчанд нафари ин силоҳбадастону қочоқчиён маълум гардид, ки фармонбардорони Кабирӣ мебошанд.

Дар маҷмӯъ агар сарвари оқилу доно ва дурандеши мо ин вазъияти кунунии вилояти Бадахшонро пайгирӣ намекарданд, дар муддати хело кӯтоҳ ҳоли мардумон табоҳ мешуд. Ҳар қадар, ки арғамчини ин ҷинояткоронро маҳкам кӯтоҳ намоянд, итминон дорам, ки ҳар чи зудтар решаи онҳо хушк мешавад ва миёни аҳолии минтақаҳои кишвар амнияти миллиии мардумон таъмин хоҳад гашт.

Тадбирҳои судманде, ки имрӯз аз ҷониби Пешвои миллат ва ҳукумати давлат, баҳри пешгири аз ҳаводисоти номатлуб, муборизаи беамон алайҳи ҷинояткорону мухолифон саривақти ва раднопазир буда, ин қарорҳо ба хотири беҳдошти вазъи зиндагонии орому осудаи мардумони кишвар заминаи мусоид хоҳад буд.

Анвар Ҳоҷиев,

номзади илмҳои техникӣ,

устоди кафедраи таъминоти барқ ва автоматика