- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
- Дида шуд: 426 маротиба
Ҷавонӣ давраи шукуфоии умр, аёми азхудкунии донишу малака, ҳунару ҳунармандӣ маҳсуб шуда, ба шарофти сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар солҳои соҳибистиқлолии мамлакат ба ин қишри ояндасози миллат таваҷҷуҳи бештар зоҳир карда мешавад. Эълон гардидани соли 2017 – Соли ҷавонон, арзӣ ҳастӣ намудани чандин ҷоизаҳои давлатӣ барои ҷавонон далолати гуфтаҳои болиянд.
Ба ифтихори 25 – солагии Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ва 30 - солагии Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар доираи моҳвораи ҷавонон дар асоси нақша – чорабинии мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Хуҷанд шоми гузашта дар боғи фароғатию фарҳангии ба номи Камоли Хуҷандӣ дастаи ҳаваскорони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон бо шеъру таронаҳои саршор аз Ватану ватандӯстӣ ва рақси милливу аврупоӣ хотири аҳли нишастро шод намуданд.
Аз чеҳраҳои сокинони шаҳр ва меҳмонон аён буд, ки онҳо бо хушнудии том ин шоми пурфараҳро интизор буданд ва ба маҳорати суханварӣ, сарояндагҳ ва раққосагии донишҷӯён баҳои баланд доданд.
- Дида шуд: 415 маротиба
Стратегияи миллии рушди Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030 дар асоси муқаррароти Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи дурнамоҳои давлатӣ, консепсияҳо, стратегияҳо ва барномаҳои рушди иҷтимоию иқтисодии Ҷумҳурии Тоҷикистон” ва мутобиқи ҳадафҳои дарозмуҳлат ва афзалиятҳои рушди кишвар, ки дар Паёмҳои Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон солҳои 2014 ва 2015 баён шудаанд, таҳия гардидааст.
Тоҷикистон дар соли 2030 кишвари дорои рушди устувор ва рақобатпазир аст, ки аҳолии он аз сатҳу сифати арзандаи зиндагӣ бо имкониятҳои баробар барои татбиқи неруи инсонӣ дар асоси баробарӣ, адолат ва эҳтиромгузорӣ ба шаъну шарафи инсон баҳра мебаранд.
Ҳадафи олии рушди дарозмуҳлати Тоҷикистон баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардуми кишвар бар пояи таъмини рушди устувори иқтисодӣ маҳсуб меёбад. Барои ноилшавӣ ба ин ҳадафи олӣ ҳадафҳои зерини стратегии рушд барои 15 соли оянда муайян шудаанд:
- таъмини истиқлолияти энергетикӣ ва истифодаи самарабахши неруи барқ;
- раҳоӣ аз бунбасти коммуникатсионӣ, ва табдил ба кишвари транзитӣ;
- таъмини амнияти озуқаворӣ ва дастрасии аҳолӣ ба ғизои хушсифат;
- вусъатдиҳии шуғли пурмаҳсул.
Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ, ки санаи 26 декабри соли 2018 баргузор гардид, ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон қайд карданд: “Дар натиҷаи тадбирҳои амалинамудаи Ҳукумати мамлакат дар се соли охир ҳиссаи соҳаи саноат дар маҷмӯи маҳсулоти дохилӣ аз 15,2 то 17,3 фоиз афзоиш ёфт. Дар робита ба ин ва бо дарназардошти аҳаммияти соҳаи саноат дар ҳалли масъалаҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва таъсиси ҷойҳои корӣ пешниҳод менамоям, ки саноатикунонии босуръати кишвар ҳадафи чоруми миллӣ эълон карда шавад.” Бо ин Пешвои миллат қайд карданд, ки ҳадафи чоруим стратегияи миллӣ, яъне вусъатдиҳии шуғли пурмаҳсул ба саноатикунонии босуръати кишвар иваз карда шавад. Дар айни замон миқдори зиёди молу маҳсулоти ниёзи мардум аз кишварҳои берун воридот (импорт) карда мешаванд ва дар ҳолати амали намудани ҳадафи чоруми стратегӣ, яъне саноатикунонии босуръати кишвар, Ҷумҳурии Тоҷикистон бо ҳамаи молу маҳсулот аҳолии худашро таъмин карда метавонад ва ин пешниҳоди Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат айни муддаост.
Сатторов Шарифҷон, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 453 маротиба
Дар факултети информатика ва энергетикаи Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд бо иқдоми кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ конференсияи илмӣ – амалӣ дар мавзӯи “Ёдкарди шоир Муъмин Қаноат” доир гардид.
Конференсияро мудири кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ Ҷӯраева Дилбар ҳусни оғоз бахшида, таъкид дошт, ки миллати тоҷик бо шоирони бузурги классикиву муосир ифтихор менамояд. Маҳз чунин шахсиятҳои варзида тавонистанд дар фосилаи беш аз 1000 соли таърихи давлатдории тоҷикон фарҳанг, адабиёти ин миллатро шоиста ба ҷаҳониён муаррифӣ созанд.
Ба шарофати соҳибистиқлолии мамлакат бо иқдом ва ташаббусҳои созандаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фарҳангу адабиёти оламшумули тоҷикон дубора шуҳрати пешинаи худро дарёфта, таҷлили солгарди онҳо баҳри худшиносиву хулогоҳии миллӣ таккони бузург бахшид. Номи Мӯъмин Қаноат чун тавонотарин шоири натанҳо миллати тоҷик, балки миллатҳои маскуни даврони шӯравӣ дар хотираи таърих ва адабиёт боқи хоҳад монд, ки соли равон 90 – солагии ин шоири шаҳир таҷлил карда мешавад.
Муовини директор оид ба илм ва ииноватсияи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд Усмонҷон Ахмедов салому паёми роҳбарияти донишкадаро расонида, баргузории чорабинии мазкурро қадаме дар роҳи худшиносии ҷавонон арзёбӣ кард.
Доктори илмҳои филологӣ, профессор, устоди МД “Донишгоҳи давлатии Хуҷанд” Замира Ӯлмасова зимни баромади хеш зикр дошт, ки Мӯъмин Қаноат соли 1932 дар деҳаи Курговади ноҳияи Дарвози Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон таваллуд шуда, соли 1956 факултети филологияи УДТ ба номи В.И.Ленин (ҳоло Донишгоҳи миллии Тоҷикистон)-ро хатм кардааст. Чанд сол дар ҳайати таҳририяи маҷаллаи «Садои Шарқ» кор кард ва дар нашриёти давлатии «Ирфон» низ масъулиятро бар зимма дошт.
Ӯ соли 1968 муовини аввали раис ва аз соли 1978 то соли 1991 раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон буд. Солҳои баъдӣ Кумитаи сулҳ ва Пажӯҳишгоҳи осори хаттии Академияи илмҳои Тоҷикистонро раҳбарӣ менамуд. Солҳои 1996-2000 муовини раиси Ҳаракати «Ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон», солҳои 2001 — 2011 муовини раиси Кумитаи ҷоизаҳои давлатии Тоҷикистон ба номи Абуабдулло Рӯдакӣ буд.
Риштаи умри ӯ 18 майи соли 2018 дар синни 86 канда шуд.
Нахустин маҷмӯи шеъраш бо номи «Шарора» соли 1960 нашр шудааст. Соли 1977 барои достонҳои «Сурӯши Сталинград» ва «Модарнома» барандаи ҷоизаи давлатии Иттиҳоди Шӯравӣ гардид. Зиёда аз 12 маҷмӯаи ашъораш нашр шудааст. Достонҳои «Сурӯши Сталинград», «Мавҷҳои Днепр», «Тоҷикистон – исми ман», «Гаҳвораи Сино», «Масъуднома» ва силсилаи «Созҳои Шероз» аз маъруфтарин осори ӯ дониста мешаванд.
Достони «Мавҷҳои Днепр»- ситоишномаи рӯҳи баланди ватандӯстӣ, инсонпарварӣ ва дӯстии байни миллатҳост, ки он Мӯъмин Қаноатро дар доираи 15 кишвари собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ шӯҳрат бахшид. Достони машҳури «Сурӯши Сталинград»-садои қаҳрамонони зиндаву ҳалокшудаи муҳорибаи Сталинград, навҳаи падару модарони фарзандгумкарда мебошад.
Мӯъмин Қаноат узви вобастаи АУ ҶТ ва чанд дафъа вакили мардумӣ дар Шӯрои олии собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ ва Шӯрои олии Тоҷикистон буд.
Дар идома номзади илмҳои филологӣ, устоди МД “Донишгоҳи давлатии Хуҷанд” Файзулло Баҳриев, устодони Донишкадаи политехникии Донигоҳи техникии Тоҷикистон, номзади илмҳои педагогӣ Хайринисо Темирова ва номзади илмҳои филологӣ Зафар Раҳмонов оид ба зиндагӣ ва эҷоди шоир маърузаҳо намуданд.
Донишҷӯёни донишкада низ аз эҷодиёти шоир шеърҳо қироат карданд.
Бо ҳамин конференсия бо кори худ анҷом пазируфт.
- Дида шуд: 457 маротиба
Ҷавонон дар назди Ватан масъулияти баланд дошта, дар таҳкими давлатдории миллӣ нақши бузургеро иҷро мекунанд. Бинобар ин тарбияи дурусти насли ҷавонон вазифаи мӯҳими ҷомеаву давлат ба ҳисоб меравад. Маҳз дар рӯҳияи ватандӯстиву инсониятгарӣ тарбия ёфтан ва дорои маърифати баланди сиёсию ҳуқуқӣ будан моро водор месозад, ки манфиатҳои миллии кишвари худро дарк ва ҳифз намоем.
Дар тараққиёти Тоҷикистони соҳибистиқлол ҷавонон нақши созанда доранд, зеро ки ҷавонон ояндаи давлату миллат ва қувваи пешбарандаи ҷомеа мебошанд.
Дунёи зуд тағйирёбанда равандҳои сиёсӣ, зуҳуроти гуногун, мушкилоти сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоиро дар пай дорад, ки ба тафаккури ҷавонон таъсир хоҳад гузошт. Ҷавонони Тоҷикистон низ аз ин таҳдидҳо эмин нестанд. Аз ин рӯ зарур аст, ки мушкилот ва сарчашмаҳои таъсиррасон сари вақт муайян ва роҳи дурусти бартарафсозии онҳо амалӣ гарданд. Яке аз падидаҳои ҷомеаи муосир Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ ба шумор меравад. Интернет яке аз дастовардҳои бузурги инсоният дар асри XXI мебошад, ки ба сифати воситаи асосии иттилоотрасон дар ҷаҳон хизмат мекунад. Бояд гуфт, ки ҳар пешрафте, ки инсон ба он ноил мегардад, тарафҳои мусбату манфӣ дорад ва Интернет низ аз ин истисно нест.
Барои робитаи байни инсонҳо Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ масоҳат ва сарҳадро аз миён бурдаанд. Инсон новобаста аз он, ки дар кадом кунҷи дунё ҳузур дорад, метавонад бо ҳам дар муошират бошад. Интернет аҳолии ҷаҳонро бо ҳам наздик намудааст ва шаҳрвандони як кишвар метавонанд, дӯстони зиёдеро аз кишварҳои дигар пайдо созанду бо онҳо дар тамос бошанд.
Барои пайдо намудани маълумоти зарурӣ, кофӣ ва муфид он имконияти хуберо дорост. Шабакаҳои иҷтимоӣ имконият медиҳад, ки мо ҷавонон ба гурӯҳҳои илмию фарҳангӣ аъзо шуда, талаботи маънавиамонро қонеъ намоем.
Дохилшавии ҷавонон ба донишгоҳҳои мамлакатҳои дигар, ёфтани ҷойи кор тавассути эълонҳо низ аз муфид будани Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ дарак медиҳад. Чунин хосияти мусбии Интернет зиёданд, аммо дар баробари ин шабакаҳои иҷтимоӣ як қатор мушкилотҳои ҷиддиро низ ба бор оварда, боиси ташвиш мегарданд.
Тадқиқоти сотсиологӣ нишон медиҳад, ки дар як рӯз 53,6 дарсади истифодабарандагон, махсусан, ҷавонон аз 6 то 8 соат вақти худро дар шабакаҳои иҷтимоӣ мегузаронанд, ки ин хуб нест . Ба ин роҳ натанҳо вақт, балки ба саломатиашон ҳам зарар мерасонад. Вақтгузаронии барзиёд ва дур мондан аз олами воқеӣ яке аз паёмадҳои манфии Интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ мебошад. Ин мушкилот бештар дар байни наврасону ҷавонон мушоҳида мегарданд. Дар инҷо бемасъулиятии волидон низ ба назар мерасад, зеро маҳз онҳо ба фарзандонашон компютер ва телефонҳои мобилӣ мехаранд, аммо назорат намекунанд, ки онҳо ба чӣ кор машғуланд, чиро мутолиа мекунанд ва бо кӣ дар робитаанд. Шабакаҳои иҷтимоӣ назоратшавандаанд ва на ҳамаи маълумоте, ки дар худ доранд, дурусту беғаразанд. Солҳои охир гурӯҳҳои терорристию экстремистӣ тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ ақидаҳои ифротии худро тарғибу ташвиқ менамоянд. Аксар ҷавонон ба воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ ба ин ё он гурӯҳу ҳаракатҳои ифротӣ пайвастанд. Барои ҷалби ҷавонон ба гурӯҳҳои террористӣ ва экстремистӣ аз шабакаҳои интернетӣ бо тамоми тарзу усулҳояш истифода бурда мешавад.
Ба мо ҷавонон зарур аст, ки шабакаҳои интернетиро мақсаднок ва дуруст истифода бурда, зиракиву ҳушёрии сиёсиро аз даст надода мақсаду мароми гурӯҳҳои экстремистиро омӯхта, онро фош намуда, барои нест кардани он кӯшиш намоем, то ин ки истиқлолият, сулҳ, ваҳдат ва амнияти кишвар таъмин карда шавад.
Одилхӯҷа Солиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 431 маротиба
Солҳои охир садҳо аъзои гурӯҳҳои террористиву экстремисти ошкору муайян ва даҳҳо нафари дигар бо гуноҳи содир кардани ҷиноят дастгир шуд. Хеле риққатовар аст, ки солҳои охир баъзе аз шаҳрвандони Тоҷикистон ба доми фиреби гурӯҳҳои ҷиноятпеша афтода бо баҳонаи ҷиҳод кардану соҳиби сарвату мол гардидан, рӯзгори осудаву ором, Ватани ободу зебо, волидайн ва ҳамсару фарзандони худро тарк намуда, ба кишварҳои бегона рафта дар шароити вазнину ғайриинсонӣ ва хорию зорӣ алайҳи дигарон меҷанганд Қайд кардан бамаврид аст, ки оид ба терроризми байналхалқӣ ва экстремизми динӣ ин нуктаро Рамазон Раҳимзода вазири корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон , генерал –лейтенанти милитсия дар семинари илмӣ - амалӣ «Ҳамкории ҷавонон бо мақомоти корҳои дохилӣ дар мубориза бар зидди ифротгароӣ » дар Муассисаи давлатии «Китобхонаи миллии Тоҷикистон» баргузор гардид, ироа намудаастю
Мавсуф доир ба арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ сухан ронда , зикр кардааст, ки сабабҳои бегонапарастӣ ва шомилшавии баъзе ҷавонон ба ҳизбу ҳарактҳои ифротгаро аз наддонистани илмҳои дунявӣ ва исломӣ аст.
Бо ташаббуси Президенти кишвар муҳтарм Эмомалӣ Раҳмон китоби муқаддаси «Қуръон» бо хатти кирилӣ ва ба забони тоҷикӣ тарҷума шуда дастраси ҳамагон гардидаст. Хоҳишмандон метавонанд ин китоби муқаддасро хонда, худ боварӣ ҳосил намоянд, ки оид ба қатлу куштори мусулмон аз ҷониби мусулмон дар ягон ояти он ҳарфе гуфта нашудааст.
Аз ин рӯ алайҳи чунин падидаҳои номатлуб мубориза бурда, танҳо дар якҷоягӣ , ҳамдилӣ , ҳамбастагӣ метавонем кишварамонро боз ҳам ободу хуррам гардонида, дар арсаи ҷаҳонӣ мусбат муаррифӣ намоем.».
Бояд ёдовар шавем, ки ҷаҳони имрӯза ҷаҳонест, ки сияҳкорон ба таблиғи ҳама гуна идеологияҳои тахрифкорона ва хурофотии худ миёни инсоният ҳисси бадбинӣ , нафрат, миллатгароӣ ва қадр накардани арзишҳоро ба вуҷуд оварда, ҷомеаи инсониро носолим мегардонад ва ҳуқуқҳоямонро поймол мекунанд. Ва барои амалӣ кардани барномаҳои сиёсӣ ва ҳадафҳои нопоки худ ҷӯёи он роҳҳо мешаванд, ки тавонанд тавассути истифода аз онҳо ба мақсадҳои ниҳоии худ расанд. Дар ин маврид дар мадди аввал ташкилотҳое, ки ҳадафашон тамоюли террористӣ ва ифротгароидошта , фаъолияташон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон пурра маъмнӯъ аст, ба мисли «Ал- Қойида», «Ҳаракати Толибон», «Бародарони мусулмон», «Ҳизби исломии Туркистон (Собиқ Ҳаракати исломии ӯзбекистон»), «Ҷамоати таблиғ», «Ҷамоати Ансоруллоҳ» ва ғайра, ки теъдодашон аз даҳ зиёд аст , мебошанд…
Ҳадфҳои нопок ва ғаразноки ин ҷамоатро моҳи майи соли 2012 Прократураи генералии ҶТ бо ташкилотҳои тунгарои динӣ – экстремистӣ ва террористии «Ҳизби таҳрир », «Салафия», «Ҷамоати Таблиғ» ва «Ҳизби исломии ӯзбекистон»- ро як маром ҳисобид .
Имрӯз мо бояд ҳушёрию зиракиро аз даст надода, зудбоварона ҳар гуна ақидаҳоро пазируфта ба идеологияи ифротгароёна нагаравем.
Бо таасуф ёдрас мешавем, ки имрӯз на ҳама ҷавонон ба қадри ин сарзамини бароямон муқаддас, ин обу хоки пок, ин кишвари биҳиштосо мерасанд.
Чӣ тавре, ки аз расонаҳои хабари ва садову симо огаҳ мегардем, бархе аз ҷавонон (аксари онҳое, ки дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд) бо сабаби ноогоҳӣ ва паст будани донишҳои сиёсӣ ба ҷараёну равияҳои тундгаро шомил гашта, ҷавонии худро қурбони сиёсати як гурӯҳ ашхоси бадхоҳ мегардонанд.
Мафҳуми ифрот ва ифротгароӣ , ки истилоҳи байналмилалии экстремист ва ё экстремизм мебошад, ҳамчунин ифротгароӣ як навъи амалест, ки тариқи зӯроварӣ ишғол кардани Ҳокимият, ворид намудани халал ба фаъолияти муназзами сохторҳои давлатӣ , таҳдид карда ба амнияти ҷомеа ва ғайраро дарбар мегирад.
Мо бояд аз сабабҳои ҷанги таҳмиллии бо истилоҳ бародаркуш сабақ гирифта, хулоса намуда, ҷавононро ба роҳи дуруст ҳидоят намоем.
Имрӯз вақти он расидааст, ки ба дарки амиқи ин арзишҳои маънавӣ, маънову мақсад ва аҳамияти он бештар маълумот дошта, чун шахсони сарбаланд огоҳонаву масулиятшиносона ба дастовардҳои беназири Тоҷикистони соҳибистиқлол дастоврадҳои нав ба нав зам намоем.
Олимҷон Расулов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 423 маротиба
Тарбияи ватанпарастӣ аз оила, кӯдакистон, мактаб оғоз шуда, дар ҷомеа ниҳоят, дар сафи Артиши миллӣ рушд меёбад. Дар шуури бачаҳо бедор сохтани ҳисси муҳаббат ба диёр, кишвар ва сарзамин вазифаи падару модарон, ҷомеа ва омӯзгорон мебошад. Чунонки Раиси муаззами ҳизб таъкид медоранд: «…ба ҷавонони бонангу номус ва худшиносу ватандӯст, соҳибкорони ҳиматбаланд ва ҳар фарди бонангу номуси миллат муроҷиат карда, мехоҳам, бори дигар таъкид намоям, ки ба мардуми шарифи тоҷик ва Ватани маҳбубамон Тоҷикистони соҳибихтиёр, инчунин ба хотири ободии сарзамини аҷдодиамон, пешрафти давлати соҳибистиқлоламон, баланд бардоштани обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ ва ҳимояи манфиатҳои миллату давлат бо дасту дилу нияти пок ва содиқонаву поквиҷдонона хизмат кардан вазифаи фарзандӣ ва қарзи имониву инсонии ҳар яки мо ва мақсаду мароми ягонаи мост!».
Тибқи моддаи 43-и Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон «Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиати давлат, таҳкими истиқлолият, амният ва иқтидори му¬дофиавии он вазифаи муқаддаси ҳар шаҳрванд аст». Чунончи Прези¬денти ҷумҳурӣ Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳои худ таъкид менамоянд: «Ватандӯстӣ ва амнияти миллӣ асоси сиёсати давлати мо мебошад». Маҳз хизмати софдилонаи ана ҳамингуна ҷавонони ба ору ба номуси ватан мебошад, ки имруз мову шумо дар фазои сулҳу оромӣ умр ба сар бурдаистодаему касе ҳуқуқҳои моро поймол намесозаду моро дар зери азобу шиканҷа қарор намедиҳад ва модарону хоҳарони мо бе ягон тарсу ҳарос ва бе таҳлука озодона дар кучаву хиёбонҳо гашту гузор намуда, шукри ваҳдату истиқлолият ва шукронаи Пешвои муаззами миллат ва шукронаи родмардони ба ору ба номуси ватан мекунанд, ки ҷони худро барои муҳофизати ватани азизамон дареғ намедоранд.
Мо ҷавонон ба гуфтаҳои ин Роҳбари давлатамон такя намуда, пайваста барои гулгулшукуфоии милати худ саҳми босазои худро расонем.
Ба хизмат меравӣ озода фарзанд,
Дуоят мекунам шоду фараҳманд.
Ба ҳарҷое равӣ, ҷонат ба ҷонам,
Ману ту як дарахти решапайванд.
Бирав амри диёратро адо кун,
Маро бо хизмати аъло ризо кун.
Бояд қайд намуд, ки дар даврони истиқлолият бо дастгирии давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Артиши миллии кишвар рӯ ба рушд ниҳода, имрӯз шароити хуби таълимиву машқу тамрин дар сафҳои қувваҳои муссалаҳи кишвар барои аскарону афсарон ба таври замонави муҳайё гардидааст. Агар солҳои пешин ҷавононро иҷборан тариқи “облава” мебурданд, ҳоло ин гуна “амалиётҳо”-и кормандони комиссариати шаҳру навоҳӣ аз байн рафта истодааст. Махсусан, иқдоми роҳандозӣ шудаи мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилоят дар мавриди хушу хотирмон, дар фазои тантанавӣ гусел намудани ихтиёриён, сафи хизматмекардагонро зиёд намуда, истодааст. Мо, ҷавонони саодатманди ватан бояд ин тадбири созандаро тақвият бахшида, баъди хатми мактаби миёна ва ё донишкада ба сафи Қувваҳои мусаллаҳи кишвар дохил шуда, хизмати модар Ватанро бо сари баланд адо намоем, то дар ҳама ҳолат барои муҳофизати Модару ватани хеш омода бошем.
Хуршед Худойбердиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 462 маротиба
Солҳои охир садҳо аъзои гурӯҳҳои террористиву экстремисти ошкору муайян ва даҳҳо нафари дигар бо гуноҳи содир кардани ҷиноят дастгир шуд. Хеле риққатовар аст, ки солҳои охир баъзе аз шаҳрвандони Тоҷикистон ба доми фиреби гурӯҳҳои ҷиноятпеша афтода бо баҳонаи ҷиҳод кардану соҳиби сарвату мол гардидан, рӯзгори осудаву ором, Ватани ободу зебо, волидайн ва ҳамсару фарзандони худро тарк намуда, ба кишварҳои бегона рафта дар шароити вазнину ғайриинсонӣ ва хорию зорӣ алайҳи дигарон меҷанганд Қайд кардан бамаврид аст, ки оид ба терроризми байналхалқӣ ва экстремизми динӣ ин нуктаро Рамазон Раҳимзода вазири корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон , генерал –лейтенанти милитсия дар семинари илмӣ - амалӣ «Ҳамкории ҷавонон бо мақомоти корҳои дохилӣ дар мубориза бар зидди ифротгароӣ » дар Муассисаи давлатии «Китобхонаи миллии Тоҷикистон» баргузор гардид, ироа намудаастю
Мавсуф доир ба арҷгузорӣ ба арзишҳои миллӣ сухан ронда , зикр кардааст, ки сабабҳои бегонапарастӣ ва шомилшавии баъзе ҷавонон ба ҳизбу ҳарактҳои ифротгаро аз наддонистани илмҳои дунявӣ ва исломӣ аст.
Бо ташаббуси Президенти кишвар муҳтарм Эмомалӣ Раҳмон китоби муқаддаси «Қуръон» бо хатти кирилӣ ва ба забони тоҷикӣ тарҷума шуда дастраси ҳамагон гардидаст. Хоҳишмандон метавонанд ин китоби муқаддасро хонда, худ боварӣ ҳосил намоянд, ки оид ба қатлу куштори мусулмон аз ҷониби мусулмон дар ягон ояти он ҳарфе гуфта нашудааст.
Аз ин рӯ алайҳи чунин падидаҳои номатлуб мубориза бурда, танҳо дар якҷоягӣ , ҳамдилӣ , ҳамбастагӣ метавонем кишварамонро боз ҳам ободу хуррам гардонида, дар арсаи ҷаҳонӣ мусбат муаррифӣ намоем.».
Бояд ёдовар шавем, ки ҷаҳони имрӯза ҷаҳонест, ки сияҳкорон ба таблиғи ҳама гуна идеологияҳои тахрифкорона ва хурофотии худ миёни инсоният ҳисси бадбинӣ , нафрат, миллатгароӣ ва қадр накардани арзишҳоро ба вуҷуд оварда, ҷомеаи инсониро носолим мегардонад ва ҳуқуқҳоямонро поймол мекунанд. Ва барои амалӣ кардани барномаҳои сиёсӣ ва ҳадафҳои нопоки худ ҷӯёи он роҳҳо мешаванд, ки тавонанд тавассути истифода аз онҳо ба мақсадҳои ниҳоии худ расанд. Дар ин маврид дар мадди аввал ташкилотҳое, ки ҳадафашон тамоюли террористӣ ва ифротгароидошта , фаъолияташон дар Ҷумҳурии Тоҷикистон пурра маъмнӯъ аст, ба мисли «Ал- Қойида», «Ҳаракати Толибон», «Бародарони мусулмон», «Ҳизби исломии Туркистон (Собиқ Ҳаракати исломии ӯзбекистон»), «Ҷамоати таблиғ», «Ҷамоати Ансоруллоҳ» ва ғайра, ки теъдодашон аз даҳ зиёд аст , мебошанд…
Ҳадфҳои нопок ва ғаразноки ин ҷамоатро моҳи майи соли 2012 Прократураи генералии ҶТ бо ташкилотҳои тунгарои динӣ – экстремистӣ ва террористии «Ҳизби таҳрир », «Салафия», «Ҷамоати Таблиғ» ва «Ҳизби исломии ӯзбекистон»- ро як маром ҳисобид .
Имрӯз мо бояд ҳушёрию зиракиро аз даст надода, зудбоварона ҳар гуна ақидаҳоро пазируфта ба идеологияи ифротгароёна нагаравем.
Бо таасуф ёдрас мешавем, ки имрӯз на ҳама ҷавонон ба қадри ин сарзамини бароямон муқаддас, ин обу хоки пок, ин кишвари биҳиштосо мерасанд.
Чӣ тавре, ки аз расонаҳои хабари ва садову симо огаҳ мегардем, бархе аз ҷавонон (аксари онҳое, ки дар муҳоҷирати меҳнатӣ қарор доранд) бо сабаби ноогоҳӣ ва паст будани донишҳои сиёсӣ ба ҷараёну равияҳои тундгаро шомил гашта, ҷавонии худро қурбони сиёсати як гурӯҳ ашхоси бадхоҳ мегардонанд.
Мафҳуми ифрот ва ифротгароӣ , ки истилоҳи байналмилалии экстремист ва ё экстремизм мебошад, ҳамчунин ифротгароӣ як навъи амалест, ки тариқи зӯроварӣ ишғол кардани Ҳокимият, ворид намудани халал ба фаъолияти муназзами сохторҳои давлатӣ , таҳдид карда ба амнияти ҷомеа ва ғайраро дарбар мегирад.
Мо бояд аз сабабҳои ҷанги таҳмиллии бо истилоҳ бародаркуш сабақ гирифта, хулоса намуда, ҷавононро ба роҳи дуруст ҳидоят намоем.
Имрӯз вақти он расидааст, ки ба дарки амиқи ин арзишҳои маънавӣ, маънову мақсад ва аҳамияти он бештар маълумот дошта, чун шахсони сарбаланд огоҳонаву масулиятшиносона ба дастовардҳои беназири Тоҷикистони соҳибистиқлол дастоврадҳои нав ба нав зам намоем.
Олимҷон Расулов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 425 маротиба
Аввалин суханоне, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба сифати Раиси Маҷлиси Олӣ иброз доштанд: «Ман ба шумоён сулҳ хоҳам овард…» буд. Барои барқарор намудани оромиву сулҳу субот ва сарҷамъ намудани тоҷикон меҳнатҳои мунтазами Сарвари давлат натиҷаҳои дилхоҳ оварданд. Маҳз, бо ташаббус ва заҳматҳои Пешвои миллат барои аз байн бардоштани зиддият байни тоҷикон дар минтақаҳои хафноки кишвар ва хориҷа борҳо бо мухолифин мулоқотҳои босамар ташкил карда, вохӯриҳои муфид барпо намуданд. Натиҷаҳои самараноки мулоқотҳои мазкур Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ мебошад, ки дар як муддати нисбатан кӯтоҳ ба вуҷуд омад. Бешубҳа, барқароршавии сулҳу субот ва ваҳдати тоҷикон дар тамоми ҷаҳон ҳамчун намунаи ибрат хизмат хоҳад кард. Зеро ки имрӯзҳо вазъияти ноороми ҷаҳон тамоми мардумро ба ташвиш оварда, зиддияту душмании байни кишварҳоро беш аз пеш афзуда, шиддатноктар ва хафноктар намуда, оқибат ин ҳолат ба вазъиятҳои фалокатбори гӯшношунид оварда метавонад. Алалхусус, ҷанги Россия ва Украина вазъияти сиёсӣ ва иқтисодии тамоми ҷаҳонро дигаргун намуд ва бештари давлатҳоро ба ду лагери ба ҳам зид ҷудо кард. Аз як тараф, зиддияти мазкур метавонад, сатҳи зиндагии мардуми давлатҳои зиёдеро коҳиш диҳад. Аз тарафи дигар, теъдоди фавтшудагон ва муҳоҷирон рӯз ба рӯз меафзояд. Инчунин, миқдори мамлакатҳои навбанавро ба доираи муноқишаҳои худ кашида истодааст. Билохира, ин зиддият метавонад ба сари мардуми ҷаҳон ҷанги ниҳоят харобиовари навбатиро оварад. Мусаллам аст, ки дар чунин як ҳолати муташанниҷ пешравӣ ва рушди иқтисодии мардуми кишварҳои мухталиф ғайриимкон мебошад. Зеро ки асоси тараққӣ ва комёбии зиндагӣ, пеш аз ҳама ҳаёти орому осуда ва сулҳу субот буда, танҳо дар ҳамин ҳолат Ҳукумат метавонад, ҳама нақшаҳои дурнамои ободонӣ ва рушди кишварро амалӣ намояд.
Тоҷикистони мо бо осонӣ ба сулҳу ваҳдат нарасидааст, садҳо ҳазор одамон муҳоҷир шуда, фирор карданд, ҳазорон мардум нобуд шудаанд, иқтисодиёт хароб гардид ва зиддияти дохилӣ рушди ҷумҳуриро даҳсолаҳо ба оқиб партофт. Вале ба ин монеъаҳо нигоҳ накарда, халқи тоҷик таҳти роҳбарии хирадмандонаи Пешвои миллат ва Ҳукумат тавонист, ҳама душвориҳоро сарбаландона паси сар намуда, марҳила ба марҳила кишварро пеш барад ва обод намояд.
Зимнан, яке аз вазифаи муҳими ҷомеа ин дар руҳи ватандӯстӣ ва сулҳпарварӣ тарбия намудани ҷавонон мебошад. Ба онҳо оқибати фалокатбори зиддияту ҷанг, аҳамияти оромӣ ва осудагӣ, махсусан вазъи мураккаби сиёсии ҷаҳонро дуруст фаҳмонидан ниҳоят зарур аст. То ки ҷавонон ба вазъияти муташанниҷи ҷаҳон амиқ сарфаҳм рафта, ба ҳолати мавҷуда баҳои дуруст дода, баду некро ҷудо карда, пеш аз ҳама манфиати кишвари худро мадди назар дошта, дар рушди давлат ҳисса гузошта тавонанд. Алҳол, ваҳдат ва сулҳ масъалаҳи муҳимтарин ва умдатарини ҳар як кишвари сулҳхоҳ буда, дастгирӣ ва пуштибонии ин неъмати бебаҳо аз тарафи ҳар фард ҳатмист. Бояд қайд кард, ки Пешвои миллат дар ҳар маърӯза, баромад ва суханронӣ, ҳатман нисбати сулҳу суботи кишвар шукргузорӣ намуданро бо исрор ба тоҷикистониён таъкид менамоянд, чунки имрӯзҳо масоили мазкур торафт аҳамияти бештаре пайдо карда истодааст. Аз ҳамин лиҳоз, ба насли наврас, алалхусус ҷавонони дар муҳоҷират буда, оид ба қаҳрамониҳои мардуми тоҷик дар ҶБВ ва ҷанги шаҳрвандӣ, қурбон кардани ҷони худ барои сулҳу субот, меҳнату заҳмати онҳо баҳри ободонии ҷумҳурӣ мушаххас ва муфассал бояд нақл намуд, то ки ҷавонон ба қадри оромӣ ва осудагии кишвар расида, ба шароиту муҳити мавҷуда баҳои дуруст дода тавонанд. Маводи мазкурро тавассути Шабакаҳои Интернет, садову симо ва Воситаҳои ахбори умум дастрас намудан зарур мебошад. Бешубҳа, ин ҳама тадбирҳо барои тарбияи ҷавонони тоҷик дар руҳияи меҳанпарастӣ ва сулҳхоҳӣ мусоидат хоҳад намуд.
Раҳмонова И.Ё., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 427 маротиба
Аз баимзорасии Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ соли рафта 25- сол пур шуд. Ва тавре ҳолдонон мегӯянд, ҳамон қадаре, ки мо аз ин рӯзи босаодат дур шавем, ҳамон андоза муҳимияту арзишмандии онро эҳсос менамоем. Расидан ба ин рӯзи саодат самараи талошу ҷонбозиҳои шахсиятҳои алоҳида ба мисоли Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллаи муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки имрӯз сокинони ваҳдатшиори кишварамон ин қаҳрамониҳои Сарвари давлатро арҷ мегузоранд.
Мусаллам аст, ки фаъолони мухолифи сиёсии кишварамон бо баргузор намудани мусоҳибаҳои онлайнӣ дар бораи нақши нерӯҳои мухолифини тоҷик дар Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ҳарф зада баён медоранднд, ки ҳукумати кунунии Ҷумҳурии Тоҷикистон заҳматҳои ин нерӯро нодида гирифта, онро соф ҷашни ҳукуматӣ унвон кардаанд. Ба ин навиштаҳои сомонаҳо мо розӣ шуда наметавонам. Зеро чанд наворҳои видеоӣ, ки тариқи телевизионҳои давлатӣ манзури бинандагон гардид, далолат бар он медиҳад, ки сулҳ маҳсули баҳамойии ҳар ду тараф аст. Аммо муҳим танҳо бастани сулҳи оташбас нест. Муҳим он аст, ки бандҳои ин Созишнома то куҷо мавриди амал қарор гирифтанд. Баъдан тарафи дигар масъала он аст, ки иқдоми музокироти сулҳ аз ҷониби кӣ сар зад. Ва нақши кадомин тараф бештар буд. Агар давлат ва Ҳукумати кишвар он вақт аз давлатҳои ҳамсоя ба монанди Қирғизистон, Афғонистон, Русия, Эрон даъват ба амал намеовард, ки дар музокирот саҳм гиранд, ягон нафар аз ҷониби нерӯҳои мухолифин ба ин кор даст намезаданд.Сониян нерӯҳои мухолифин дар панҷ соли охири фаъолияти худ эҳсос карданд, ки мардуми тоҷик дигар ҳадафҳои онҳоро дастгирӣ намекунанд ва онҳо маҷбур шуданд, ки сари мизи оштӣ нишинанд. Имрӯз мухолифин даъво доранд, ки нақши онҳоро давлат дар музокироти сулҳ хира арзёбӣ мекунанд.
Биёед ин масъаларо равшан намоем. Мувофиқи шартномаи сулҳ ҷониби мухолифин 30 дар сади мансабҳои давлатиро соҳиб мешуданд. Ва давлат ин имкониятро ба онҳо дод. Аммо оқибат ин намояндаҳо ба давлату ҳукумат хиёнат карданд, ки намунаашро мо дар амалҳои ҷинояткоронаи Зайд Саидов ва Ҳоҷи Ҳалим Назаров дидем.
Пешвои руҳонии вақти кишвар Ҳоҷиакбар Тӯраҷонзода низ ба ҳайси муовини Сарвазир натавонист хостаҳои сокинонро бароварда бошад.
Равоншод Саид Абдуллоҳи Нурӣ то дами марг аз ташаббусу ҷасоратмандии роҳбари давлат Эмомалӣ Раҳмон ёд мекард. Зеро роҳнамои миллат борҳо ҷони худро ба каф гирифта, ба хотири музокироти бо мухолифин ба минтақаҳои ҷангзадаи Афғон амсоли Хосдеҳ рафта буданд. Чунин ҷасоратмандӣ ва нерӯмандиро кам касон ёд доранд.
Имрӯз нерӯҳои мухолифин, ки дар хориҷа ҳастанд, барои мо хатарзо буда наметавонанд ва ҷойи холӣ дар сиёсати мо мебошанд, зеро онҳо заминаи иҷтимоӣ дар дохили кишвар надоранд. Ин ҳама нодидагириҳои пешрафти кишвар хоси нерӯҳои опозитсионӣ маҳсуб меёбад. Муҳим он аст, ки шаҳрвандон имрӯз аз сиёсати давлат ва Ҳукумат қаноатманданд ва фардои ободи кишварро натиҷаи якдигарфаҳмию ваҳдатшиории кишварамон медонанд. Мо дар роҳи дурусти зиндагӣ қарор дорем ва ба касе имкон нахоҳем дод, ки амнияти кишвари ободу озодамонро халалдор кунад.
Олимҷон Расулов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 522 маротиба
Терроризм ва эктремизм яке аз зуҳуроти номатлуби ҷомеаи ҷаҳонӣ ба шумор рафта боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш, таҳдид ё истифодаи зӯроварӣ расонидани зарари вазнини рухи ва ҷисмонӣ, таҷовуз ба ҳаёти инсон, бенизомӣ, тағйири сохти конститутсионии кишварҳои ҷудогона, ғасби ҳокимият, барангехтани низои миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ гардидааст.
Терроризм ва эктремизм дар байни табақаҳои мухталифи ҷомеа махсусан миёни ҷавонон яке аз муаммоҳои меҳварии ҳаёти башарият буда оқибат ба бесуботи ва вайронкорӣ меорад. Имрӯзҳо ҷомеаи ҷаҳониро хатарҳои террористиву экстремистӣ таҳдид мекунад ва барои пешгирӣ аз он бояд дар якҷоягӣ мубориза бурд. Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нахустин сарварест, ки ҳанӯз чанд сол пеш бори аввал ҷаҳониёнро аз ривоҷу густариши терроризм ва экстремизм бо таъкиди хос ҳушдор дода буд. Дар ҳақиқат ҳам ду мафҳум - терроризм ва экстремизм дар маркази диққати тамоми ҷаҳониён қарор гирифтааст. Борҳо шоҳид ба он гардидаем, ки терроризм ва экстремизм монеи пешрафти кишварҳои мутаррақӣ, сабаби қатли ҳазорҳо тифлони маъсум ва аҳолии осоишта гаштааст. Доманаи фаъолияти созмонҳои террористӣ торафт васеъ шуда, фаъолшавии онҳо, аз ҷумла дар кишвари ҳамсоя – Афғонистон вазъиятро боз ҳам мураккабтар гардонида истодааст. Хулоса, имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст.
Мубориза бо терроризм ва экстремизм фароҳам овардани фазои боварӣ, эҳтиром ба манфиатҳои ҳамдигар ва муттаҳид шудани ҳамаи кишварҳои дунёро дар пешорўи ин хатари умумӣ тақозо менамояд.
Ҳамин тариқ, мубориза бар зидди терроризм яке аз вазифаҳои афзалиятноки давлат буда, вазифаи худро дар ин соҳа тавассути мақомоти ҳокимияти давлатӣ амалӣ менамояд. Мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм на танҳо вазифаи давлат инчунин вазифаи ҳар шахси ватандӯст мебошад.
Турсунқулов Ш, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 457 маротиба
