- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
Дар сиёсати давлатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъмини амнияти кишвар, ҳифзи суботи ҷомеа нақши калидӣ дорад. Зеро кишвари мо аввалҳои солҳои навадуми қарни гузашта баъди истиқлолият ба даст овардан чӣ рӯзҳои мудҳишеро пас сар намуд. Ҷанги бемаънии бародаркуш натанҳо ба иқтисодиёти мамлакат зарбаи сахте зад, балки ҷони ҳазорон нафарро рабуд. Имрӯз аз дидгоҳи таърих он солҳоро ба хотир оварда, хулоса баровардан мумкин, ки омили асосии нооромиҳо дар ҷомеа дар солҳои навадум маҳз инкишоф ёфтани ҷараёнҳои ифротгароӣ ва афзалият додан ба манфиатхоҳони исломӣ мебошад.
Солҳои охир зуҳуроти ифротгароиву гаравидан ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ дар кишвар ба қайд гирифта шуда, он ҳамчун хатар ба амнияту осиштагии мамлакат арзёбӣ мешавад. Зеро ҳадафи ниҳоии ҳизбҳои иртиҷоӣ ин пеш аз ҳама ба даст овардани ҳокимият бо роҳи зӯрӣ ва ҷорӣ намудани равияҳои ифротгароӣ мебошад. Вобаста ба ин Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 23-январи соли 2015 изҳор дошта буданд, «Терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳарвақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри бистуяк табдил ёфтааст. Бинобар ин, роҳбарияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомии мамлакатро зарур аст, ки дар самти мубориза бар зидди терроризм, ифротгароӣ, муомилоти ғайриқонунии воситаҳои нашъадор, таъмини амнияти давлат ва ҷомеа, баланд бардоштани иқтидори мудофиавии мамлакат ва ҳифзи боэътимоди сарҳади давлатӣ, инчунин омодабошии ҷангии Қувваҳои Мусаллаҳ тадбирҳои иловагӣ андешанд».
Воқеан ҳам Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамаи шартномаҳо ва санадҳое, ки фаъолияти террористиро дар арсаи байналмиллалӣ манъ месозад, эътироф ва ба имзо расонида, барои сари вақт дар амал татбиқ шудани онҳо чораҳои қатъӣ меандешад.
Дар ин замина бо ташаббус ва роҳбарии бевоситаи Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз тарафи Тоҷикистон ба имзо расидани ҳамаи ҳуҷҷатҳои марбут ба амалҳои зиддитеррористӣ, ки аз тарафи Созмони Миллали Муттаҳид таҳияву эълон шудаанд, шоҳиди ин гуфтаҳост.
Барои мустаҳкам намудани заминаи ҳуқуқӣ дар ноябри соли 1999 парлумони кишвар қонун «Дар бораи мубориза бо терроризм»-ро қабул кард. Бар замми ин Барномаи махсус таҳия ва «Консепсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба мубориза бо терроризм» қабул карда шудааст. Инчунин 30 марти соли 2006 Судии Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолияти ташкилотҳои зиёди характери террористӣ ва экстремистӣ доштаро манъ кард.
Вобаста ба татбиқи амалии дастури Сарвари давлат дар кишвар чандин Барномаҳои давлатӣ рӯи кор омада, санаи 1 июни соли 2021 Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат, Президента Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон марҳилаи нави Стратегияи муқовимат ба экстремизм ва терроризм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2021-2025 ва Нақшаи амал оид ба амалисозии онро бо фармони хеш таҳти №187 тасдиқ намуданд.
Ҳадафи асосии стратегияи мазкур ин пеш аз ҳама ҳушдор додани ҷавонон аз оқибатҳои ногувори шомилшавӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ мебошад. Баланд бардошани дониши сиёсӣ, ифтихори миллӣ ҳадафҳои дигари стратегия маҳсуб меёбад.
Бо вуҷуди ин, ҳоло дар ҷомеа афроде ёфт мешаванд, ки ба қадри тинҷиву оромии кишвар нарасида, дар зери таблиғи бегона монда, нафарони гумроҳро ба доми худ мекашанд. Онҳо оддитарин мушкилоти ҷомеаро сарчашмаи ҳамаи «бадбахтиҳо» дониста, «хушбахтию биҳишт»-ро ба онҳо ваъда мекунанд.
Мушаххасан ҷавонони мо бояд донанд, ки дин аз давлат ҷудо аст. Мо бояд садди роҳи нияти ғаразноки гурӯҳҳои ифротгаро ва экстремистӣ гардем, кӯшиши вобаста намудани терроризмро бо ислом - бо дини бобоёнамон маҳкум намоем. Барои ҳифз кардани арзишҳои миллиамон, аз ҷумла маърифати ислом кушиш намоем. Нагузорем, ки фаъолияти сохторҳои террористӣ ва экстремистии динӣ дар диёрамон, маҳали зистамон фаъолияташонро пеш баранд.
Ба тарғиби арзишҳои солим ва адолатпарастӣ эътибор аввалиндараҷа диҳем, то, ки холигии мафкуравӣ дар ҷомеа пурра гардад. Пеши роҳи воридшавии мафкураҳои бегонаро гирем. Ба арзишҳои таърихиву милли тоҷикон таваҷҷӯҳи бештар зоҳир намоем. Андешаи истиқлолияти давлатии тоҷиконро дар тафаккури ҷавонон бо усулҳои таълимиву тарбиявӣ ҷо диҳем.
Аз иқтидори зеҳнии олимони кишварамон истифода бурда, ба мардум, хосатан ба ҷавонон фаҳмонем,ки дар ислом мафҳуми «террор» вуҷуд надорад, ислом динест, ки маърифат ва маънавиётро ташаккул ва рушд медиҳад.
Хушбахтона ягон донишҷӯ ва устоди Донишкада бо ҷурми шомилшавӣ ба ин ё он гурӯҳ аз тарафи мақомоти интизомии кишвар ба қайд гирифта нашудааст. Вале ин чиз моро набояд хотирҷамъ созад. Дар соатҳои тарбиявӣ устодон зарурати роҳандозии стратегияи мазкурро бо мисолҳо бояд фаҳмонанд. Ҷавонон дар шабакаҳои иҷтимоӣ бар зидди мақолаву наворҳои характери ифротӣ нишон дода вокуниш намоянд ва амалан худро ватандӯсту соҳибирода бояд нишон диҳанд.
Дилафрӯз Саидӣ, директори ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 532 маротиба
ДУШАНБЕ, 30.12.2021 /НИАТ «Ховар»/. 30 декабря 2021 года в отношении гражданина Республики Таджикистан Чоршанбиева Чоршанбе Авазхоновича, 1995 года рождения, уроженца города Хорог, временно незаконно проживающего в Российской Федерации, по решению Останкинского районного суда города Москвы
- Дида шуд: 5634 маротиба
Бо ба даст овардани Истиқлол ва сайъу талошҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон, Тоҷикистон ба як кишвари ободу зебо ва амн табдил гардид. Дигар рафту омад байни дигар давлатҳои мухталиф рӯз то рӯз рӯ ба афзоиш ёфта сатҳи иқтисодии кишвар низ рӯ ба беҳбудӣ овард. Истиқлол ба шаҳрвандони Тоҷикистон пеш аз ҳама демократия, баробарҳуқуқӣ ва соҳибихтиёриро дод, ки инҳо яке аз неъматҳои арзишманде мебошанд. Бо ба даст овардани Истиқлол Тоҷикистон соҳиби муқаддасоти худ ба мисли пули миллӣ, парчаму нишон ва дигар унсурҳои миллӣ гардид.
Имрӯз дар ҳақиқат, замоне фаро расидааст, то бо истифода аз имконияту захираҳои нерӯи инсонӣ иқтидори кишварро баланд бардошт. Зеро инкишофу муваффақияти давлат на танҳо аз захираҳои зеризаминӣ, балки бо захираи инсонӣ, ҳадди тавонмандӣ, маҳорати бунёд кориву созандагии шаҳрвандони он вобаста мебошад.
Ба андешаи мо, имрӯз дар ҳолати маърифати дурусти моҳияти масъалаи нерӯи ҷавонон метавон боз ҳам дар самтҳои гуногуни ҳаёти кишвар, аз он ҷумла, дар соҳаи варзиш, илм, ихтирооту навоварии техникӣ ба мувваффақиятҳои бештар ноил гардид. Таҷрибаҳо нишон додаанд, ки сифати нерӯи инсонӣ ҳарчи баланд бошад, ҳамон қадар имконияти рушду инкишофи давлат бештар мегардад. Имрӯз давлатҳои пешрафта ҳамон кишварҳое ҳисоб мешаванд, ки бо истифода аз нерӯи инсонӣ ба дастовардҳои баланд ноил гардидаанд. Дар ин самт, яке аз масъалаҳои муҳим дар роҳи инкишофи нерӯи ҷавонон – ин тарбияи тафаккури созанда ва бунёдкорӣ дар байни онҳо ба ҳисоб меравад.
Тафаккури созанда ҷузъи таркибии тафаккури давлатӣ қарор гирифта, дар байни аҳолии наврасу ҷавони кишвар тарбия ва тарғиб карда шавад. Ин чунин тафаккурест, ки ба рушди шахсияти ҷавонон, созандагиву бунёдкорӣ, таҳкими суботу оромӣ ва баланд бардоштани обрӯву нуфузи Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ мусоидат менамояд.
Тарбияи тафаккури созанда ва бунёдкорӣ дар байни ҷавонон имкон фароҳам меоварад, нерӯи зеҳниву ҷисмонии дуруст шинохта шуда, ба самти созандагиву бунёдкорӣ равона гардад. Меҳнатдӯстӣ чун унсури асоси ин тарзи тафаккур дар роҳи бунёди зиндагии арзанда барои ҳар фарди ҷавон, саҳм доштан дар ободии ҷомеа, пешравии кишвар, ҳифзи суботу оромӣ ва ба рушди ҳамаҷонибаи давлату миллат замина мусоид мегузорад. Дар ҳақиқат, меҳнат ҳам шахсро тарбия мекунад ва ҳам ӯро ба дастовардҳои баланд мерасонад. Ба андешаи донишмандон, дар бунёд ниҳодани бинои рӯзгор мақоми амал - меҳнату заҳмати шахсӣ ивазнопазир аст. Меҳнат на танҳо дар бунёди бинои рӯзгор, ҳатто, дар ҷодаи ба сатҳи шахсият расидани ҳар нафар мақоми асосӣ дорад. Таҷрибаҳои бойи шахсиятҳои варзида ин ҳамон натиҷаи маҷмӯи меҳнату заҳматҳое ҳастанд, ки дар давраи муайян анҷом додаанд.
Бояд гуфт, ки яке аз масъалаҳои ҳассоси замони имрӯз, ки бевосита ба ҳаёти ҷавонони кишвар дахл дорад, торафт доман паҳн намудани идеологияҳои бегона ва зудбоварии ин қишри ҷомеа ба ҳаргуна ваъдаҳои беасоси созмонҳои ифротӣ мебошад. Чуноне ки таҷрибаҳои солҳои охир нишон медиҳад, бештар вақт ҷавонон бо сабабҳои паст будани маърифати динӣ, фарҳанги сиёсӣ-ҳуқуқӣ, мушкилотҳои иҷтимоӣ фирефтаи идеологияи бегонаи ифротии динӣ гашта, вориди созмону ҳаракатҳои ифротгароёнаи динӣ мегарданд ва дар ин роҳ ҷони худро дар хатар мегузоранд. Дар умум онҳо на танҳо барои худ, балки барои падару модар, ҷомеаи тоҷик, миллати тоҷик, дини ислом ва давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон як масъалаи сиёсӣ мегарданд. Аз рӯи оморҳои мавҷуда, аксарияти онҳое, ки ба созмони бо ном «давлати исломӣ» ҳамроҳ шуданд, аксарият ҷавонон буда, бо роҳҳо ва мақсадҳои гуногун вориди хоки давлати Ироқ гардиданд. Аз ҳамин лиҳоз имрӯз ҷавонони тоҷик ба яке аз қишрҳои осебпазири ҷомеа мубаддал гардидаанд, ки аз нерӯи зеҳниву ҷисмонии онҳо гурӯҳҳои гуногуни сиёсиву динӣ ва қудратҳои хориҷӣ барои пиёда намудани мақсадҳои ғаразноки худ истифода менамояд. Бо ҳамин далел ва сабабҳои дигар имрӯз барои ҷавонон доштани маърифати баланди сиёсӣ ва зиракии сиёсӣ ниҳоят муҳим мебошад, то ки онҳо фирефтаи созмонҳои сиёсиву динии ифротӣ нагарданд. Ҳизбу созмонҳои ифротгароии дар ҷомеаи имрӯза зуҳур ва фаъолият дошта, пуштибони хориҷӣ дошта аз рӯи ҳадафҳои муайяни сиёсиву идеологӣ ва геополитикӣ амал менамоянд. Ҳамаи ҳизбу созмонҳои то имрӯз ба вуҷуд омада аз фурсати муносиби мавҷуда, яъне аз камсаводии динии ҷавонон ва шароити иҷимоиву иқтисодии ҷомеа истифода мебаранд.
Аз ин рӯ ҷалби ҷавонон ба корҳои созандагиву ободкорӣ, ҳаёти сиёсии кишвар ва фароҳам намудани шароити боз бештар ба фаъолнокгардии онҳо метавонад пеши паҳн гардидани идеологияҳои бегона дар ҷомеа гардад.
Дар чунин шароити яке аз вазифаҳои асосии ҷавонон саҳм доштан дар таҳкими истиқлолияти давлатӣ ва таҳкими пояҳои давлатдории миллӣ буда, маҳз бо фаъолияти густурда, пеша намудани касбу кори гуногун, пайваста ба меҳнат машғул шудан ва бо доштани тафаккури созандаву ободкорона метавон ин рисолати таърихиро иҷро намуд.
Насим Тошхӯҷаев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 578 маротиба
ДУШАНБЕ, 30.12.2021. /АМИТ «Ховар»/. 30 декабри соли 2021 шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон Чоршанбиев Чоршанбе Авазхонович, соли таваллудаш 1995, зодаи шаҳри Хоруғ, муваққатан дар Федератсияи Россия ғайриқонунӣ иқомат дошт, бо қарори Суди ноҳияи Останкинои шаҳри Москва
- Дида шуд: 5586 маротиба
Имрӯзҳо минбари дуруғини сомонаҳои “Паём нет”, “Ислоҳ нет”, “Бомдод.ком” "Гурӯҳи 24" ва ғайра ҳамоно барои тӯҳмату нодидагири дастовардҳои соҳибистиқлолии кишвар равона гардидааст. Мақсади онҳо фақат ва фақат ноором сохтани авзои ҷумҳурӣ буда, бо ахборҳои дурӯғ, маҳалгароӣ ва ҷангу хунрезиро ба амал биоранд. Ин хоинону душманони миллат зидди давлати мо мубориза бурда, бо барномаҳои худ мардумро ба митинг даъват мекарданд.
Ҳодисаҳое, ки дар Бадахшон ба вуқӯъ омад, мардум нафаҳмидаву надониста аз як ҷинояткор пуштибонӣ карда, дар кӯчаву хиёбонҳо митингу тазоҳуротҳо ташкил карданд. Аз ин душманони давлати мо истифода бурда, бо иттилоотҳои дурӯғу туҳматҳои пайдарпайи худ дар шабакаҳои интернетӣ мардумро ба тазоҳуротҳо даъват намуданд, хаёл карданд, ки мардум ба сафсатаҳои онҳо бовар мекунанд. Ба гуфти онҳо гӯё дар Тоҷикистон мардум зулм мебинанд. Ягона мақсаду ниятҳои ин фурӯхташудаҳо сулҳу субот ва оромии Тоҷикистонро вайрон кардан аст. Дар филми “Нерӯи қонун” собиқ раиси вилояти Бадахшон асли воқеа ва ҳақиқатро ба тамошобинон равшан сохт. Маълум гардид, ки асли воқеа аз куҷо сар мешавад ва то куҷо воқеият дорад. Чанд соли охир Гулбиддин Зиёбеков бо як гурӯҳ ҳаммаслаконаш ба бетартибиҳо ва ҷиноятҳо даст задааст. Ба мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ҳозир нашуда, бо худ силоҳ доштааст. Ба сӯи онҳо тир холӣ карда, дар натиҷа захмдор гардида, ба ҳалокат расидааст. Мардум аз ҳақиқати ҳол огоҳ гардид ва боварӣ дорам, ки дигар аз чунин ҷинояткорон пуштибонӣ намекунанд. Волоияти қонун бояд дар ҳамаи минтақаҳои кишвар баробар риоя карда шавад.
Хоинони миллат аз пули бедардимиёни хоҷагони хориҷии худ истифода бурда, саҳифаҳои сомонаи худро бо гузоришҳои беасосу бемантиқ, наворҳои подарҳаво нисбат ба давлату Ҳукумати Тоҷикистон пур карда, рӯз мегузаронанд. Инро бояд донанд, ки мардуми Тоҷикистон тарафдори сулҳу амонӣ буда, аз найрангу дассиса ва амалҳои зараровару ҳалокатбори онҳо бохабар аст ва дигар ба сафсатаҳои онҳо бовар надоранд.
Ибод Каримов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 591 маротиба
- Дида шуд: 542 маротиба
Ҷаҳони имрӯзаро бе ҳодисоту воқеаҳои рузмарра тасаввур кардан ғайри имкон аст. Дар баробари ҳодисаҳои табии, воқеаҳои низ ҳастанд, ки онро баъзе ашхос баҳри манфиати гуруҳӣ ва ё шахсӣ сар мезананд, ки мо инро борҳо мушоҳида намудаем. Агар солҳои пеш вайронкорию харобсозӣ тавассутӣ лашкаркашиҳою ҷангу хунрезиҳо сармезад, имрӯз бошад ҷанг бо тафаккур идеологияи инсон оғоз гардидааст, ки оқибатҳои нохушеро аз худ дарак медиҳад. Онҳое, ки ба тафаккурвайронсозии ҷомеа мепардозанд, албатта бо манфиати шахсӣ ва ё гуруҳи фаъолият месозанд. Ин гуруҳи одамон бо барангехтани як фитна метавонанд ҳадафу мақсади худро амали гардонанд. Яке аз афроде, ки имрӯз ба вайронсозии тафаккури ҷомеаи навини Тоҷикистон машғул аст, Муҳаммадиқболи Садриддин мебошад. Мавсуф бо тарҳрезии барномаҳои сохтаву бофта як гуруҳ нафаронеро, ки дар муҳоҷирати меҳнатӣ ба мушкили дучор гардидаву азият мекашанд, ҷалб намуда, ба механизми амалигардонии ҳадафҳои нопоки худ истифода намуда истодааст. Дар барномаҳои пай дар паи он метавон мушоҳида кард, ки тарафдорони он аксарият муҳоҷирони меҳнатиянд, ки баҳри пешбурди зиндагии худ муҳоҷиргардидаву ноогоҳона ба доми ин оммафиреб афтодаанд. Муҳаммадиқболи Садриддинро метавон яке аз фитнаҷуён номид, зеро ҳар ҳодисаю воқеаҳое, ки дар кишвар рух медиҳад, онро ба манфиати нооромкардани вазъи сиёсии кишвар истифода менамояд. Агарчи борҳо ин ҳарзагӯи фитнаҷуёро хешу ақрабо ва наздиконаш хостанд аз ин роҳаш баргардаду зиндагии осоиштаро интихоб намояд, аммо ин рӯбоҳи бе дум радкардаву худро содиқ ба хоҷагону аҷнабиёнаш нишон медиҳад. Ҳар бинандаи нуқтасанҷ пас аз тамошои барномаҳои ӯ метавонад пайбарад, ки барномаҳои ӯ тахаюлӣ буда умуман асосӣ воқеаӣ надорад. Бинобар ин, шахсоне, ки ба тамошои барномаҳои ин афроди харидашуда мепардозанд, бояд ҳеҷгоҳ фаромуш насозанд, ки ҳеҷ як нафаре бе мақсад ё ин ки бе манфиат вақти худро барои дигарон сарф наменамояд.
Одилхӯҷа Солиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 592 маротиба
Дар замони имрӯз ҷаҳон хеле зоҳири худро тағйир додааст. Давлатҳои абарқудрат минбаъд дигар ошкоро ҷанг намекунанд. Онҳо бо кумаки башардӯстонаи худ ба давлатҳои дигар ба нақшаҳои худ ҳусни оғоз мебахшанд. Баъзе аз афродони бадхоҳи миллат ба монанди Муҳиддин Кабирӣ ва ҳаммаслакаш Муҳаммадиқболи Садриддин, ки дар хориҷ бо ном худро ҳимоятгари ватан меҳисобанд барои ноором сохтани кишвари азизи мо сар бардошта аз вазъияти сар задаи Бадахшон санаҳои 27- 28 ноябри соли равон истифода бурдани шуданд, аммо тири онҳо ба зери хок афтод. Мақсади нопоки онҳо ин истифодаи андешаҳои ғаразнок нисбат ба ҳукумату давлати Тоҷикистон мебошад. Аз воқеаҳои баамаломадаи санаҳои дар боло зикршуда онҳо хостанд бо ҳамин восита дар байни мардуми осоишта ғаразҳои нопокро паҳн намоянд. Мардуми ба ору номуси тоҷик аз як гиребон сар бароварда барои рад намудани андешаҳои нопоки онҳо ҷавоби дандоншикан дод. Ин аҳодисе, ки сар зад ҷомеаи моро водор месозад, ки боз ҳам далеру ҳушёр бошем ва зиракии сиёсии худро аз даст надода барои ободии ватани азизи хеш қуввату тавоноии хешро равона созем.
Ҳама сар ба сар тан ба куштан диҳем,
Беҳ аз он ки кишвар ба душман диҳем.
Норов Исматулло, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 596 маротиба
Ташкилоти экстремистию террористии ҲНИ аз солҳои 70-уми асри гузашта ба фаъолият оғоз бахшида, давраи ба қавле пешрафти ҳизб маҳз дар замони соҳибистиқлолӣ зери таваҷҷуҳи давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон маҳсуб меёфт. Ҳатто дар парлумони кишвар намояндаҳои онҳо роҳ ёфта, шаҳрвандон бо амри дил ба хотири пешрафти мамлакат шомил ба ин ҳизб мешуданд. Аммо худ шоҳидем, ки онҳо бо вуқуди чунин имконияту шароит бар зидди давлат бархостанд. Муҳиддин Кабирӣ ва саркардагони ӯ аз номи ислом бар зидди ислом кор карданд. Аслан аз номи поки ислом ҳизб сохтан ва онро барои сиёсат истифода кардан ихтилофи ҷомеаро ба вуҷуд овардан аст. Дин бояд поку озода бимонад.
Ҷавонони моро зарур аст, ки дар муқобили ин ҳама фитнаҳо истодгари муборизаи оқилонаи зеҳнӣ ва ҷисмӣ баранд. Зеро дар замони ҷаҳонишавӣ ҷудо будан аз навгониҳои рӯз ғайриимкон аст. Зарур аст, ки бо ҷавонон бештар кор барем ва онҳоро ба тарзи ҳаёти солим, хештаншиносӣ, ватандӯстӣ ва илмомӯзӣ ташвиқ намоем. Ихтилоф ангехтан бо мақсади дарёфти обрӯву мансаб аз бадтарин фазилатҳои инсонӣ буда, ҳадафи аслии он суст гардонидани таҳкурсии давлату миллат мебошад. Чуноне, ки имрӯзҳо мебинем дигар гурӯҳҳое, ки тариқи шабакаҳои иҷтимоии интернетӣ сару садоҳо баланд намуда, ҷавонони моро бо роҳи фиребу дассисаҳо мутеи барномаҳои худ месозанду бо далелу наворҳои сохтакоронаи худ тафаккури мардумро дигар кардан мехоҳанд.
Хуршед Худойбердиев, устоди ДПДТТ
- Дида шуд: 634 маротиба
Имрӯз дар ҷомеа афроди ноогоҳе ҳастанд, ки ғайр аз манфиати хеш манфиати дигареро афзалтар намедонанд. Бо амалу рафтори ноогоҳонаи хеш зидди тартиботу қонуният баромада, дар зеҳну тафаккури аҳли ҷомеа ҳиси норозигиро бедор менамоянд. Ин гуна амал аслан аз рӯи камоли одамӣ нест.
Дар миёни ҷамъият ва давлат пайдо шудани чунин “тӯдакаш”- ҳо бешубҳа барои пешрафти мамлакат хатарест, калон. Чунин афроди нохудогоҳ ба сулҳу осоиштагии кишвари азизамон бо чашми ҳасад менигаранд ва доимо барои халалдор сохтани ин оромӣ дар талошанд. Дар ин иртибот, имрӯзҳо фаъолияти чунин гуруҳҳо ва лидерони ғайрирасмӣ дар ВМКБ ба назар мерасад, ки санаҳои 24 ғ 25 ноябр кӯшиши тазоҳурот карданро дар маркази шаҳри Хоруғ ба миён оварданд. Ин гуна амалҳо, ки барои мардумситезӣ оварда мерасонад, фарҷоми хуб надошта, мамлакатро ба доми норромиҳо мекашад.
Мо набояд фаромӯш созем, ки дар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ маҳз пайдо гардидани ҳизбу созмонҳои ғайриқонунӣ, лидерони ғайрирасмӣ ва дастгирии онҳо аз ҷониби нерӯҳои сиёсии беруна боиси ҷанги дохилӣ, ҳалоқати ҳазорҳо шаҳрвандон ва ҳисороти бузурги молӣ гардид. Аз таърихи гузашта сабақ омӯзем ва дар вазъияти сиёсии замони имрӯз, ки торафт рақобати байни давлатҳои абарқудрат шадидтар мегардад, якпорчагии кишвар ва суботу амнияти онро ҳифз намоем. Чуноне ки дар ин иртибот Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр намудаанд: «Дар шароити торафт мураккабу печида гардидани авзои сиёсии ҷаҳон зарур аст, ки ҳар яки мо ҳамеша ҳушёру зирак бошем, ба ҳар гуна дасисаи бадхоҳони миллати тоҷик фирефта нагардем, манфиатҳои милливу давлатиро аз тамоми манфиатҳои дигар боло гузорем, сарзамини аҷдодии худро сидқан дӯст дорем, сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиамонро содиқона ҳифзу эҳтиёт кунем ва саъю талоши фарзандонаи худро барои дар арсаи байналмилалӣ боз ҳам баланд бардоштани нуфузу эътибори Тоҷикистони маҳбубамон дареғ надорем».
Пас, моро мебояд, ки барои ҳифзи суботу оромӣ, якпорчагии кишвар ва боло бардошатни обрӯву эътибори Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ кӯшиш талош намоем ва камтарин ҳиссаи хешро баҳри ободиву пешрафти Ватани азизамон гузорем.
Тошхӯҷаева Муҳайё, устоди кафедраи таъминоти барқ ва автоматика
- Дида шуд: 539 маротиба
Мо, сокинони ваҳдатшиори мамлакат аз халқиятҳои хушбахти замони муосир ҳастем, ки дар чунин як мамлакати обод ва пешрафта умр ба сар мебарем.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тӯли сарварии худ ҳамеша бад-он кӯшидааст, то халқи тоҷик нахуст дар амну осоиш умр ба сар баранд ва барои иҷрои ин ҳадаф бошад, тамоми имконият ва маҳорати мулкдории худро масраф сохтааст. Омӯзиши таърихи инсоният гувоҳи он аст, ки ҳеҷ давлату миллате бидуни сулҳу оромӣ ва субот ба ҳеҷ мақому мартабае ноил нагардидааст. Бо дарку фаҳми оқилонаи ин нукта сарвари давлат, муҳтарам Э. Раҳмон ҳанӯз аз рӯзҳои нахустини давлатдории хеш мақсад гузошта буд, ки дар Тоҷикистон сулҳу суботро пойдор хохад кард ва то охирин гурезаи тоҷик ба ватан боз нагардад, осуда нахоҳад буд. Ҳар яки мо садои ҷонхароши барномаи «Хоки ватан»-ро, ки ҳамватанони моро аз ҳар гӯшаву канори олам ба Ватан мехонд, дар ёд дорем. Хушбахтона, тоҷикони фирорӣ дубора ба Ватан баргаштанд ва сару сомони хешро дар меҳан ёфтанд.
Рӯй овардан ба таърихи гузашта, дастовардҳои ниёгони худро шинохтан онро чун мероси гаронмоя ҳифз доштан, дӯсту иттифоқ ва муттаҳид будан ва муҳимтар аз ҳама, фаромӯш накардани ин нукта, ки тоҷикон мардуми соҳибфарҳангу соҳибтамаддун буданду мемонанд, аз маҳаки фаъолияти сарвари хирадпешаи мост. Маҳз, устувор гардидани ваҳдати миллӣ, ки аз унсурҳои пойдорӣ ва бақои давлату миллат аст, моро рӯз то рӯз ба пеш мебарад. Сохтмони нақби Истиқлол, наздик шудани самти шимол ва ҷануби кишвар ва дар ин замина бо ҳам омадани мардуми тоҷик дар шукуфоии Тоҷикистони азиз нақши муҳим хоҳанд дошт.
Имрӯз рушди тамоми соҳаҳои фаъолияту зиндагӣ дар Тоҷикистон босуръат ба пеш меравад. Агар ба як худи Хуҷандшаҳрамон бингарем, мебинем, ки сохтмони биноҳои замонавӣ сол то сол ба ҳусни шаҳр ҳусни тоза меафзоянд. Ин гуна босуръат пеш рафтани сохтмонро пештар дар мамолики хориҷа дида, моро ҳаваси бунёди чунин шаҳрҳо меомад. Амалӣ гардидани ин орзуву ҳавас далолат ба он мекунад, ки имрӯз Тоҷикистон ҷузъи ҷудонашавандаи ҷомеаи ҷаҳони мутамаддин аст. Ва моро ҷои он мемонад, ки дар ҳар чӣ бештару пештар аз пешрафт ва дастовардҳои мардуми сайёра бархурдор гардидани Тоҷикистон саҳмгузор бошем, қадри ин неъмат бидонем ва шукри неъмат ба ҷой орем.
Ватани мо, ки рӯ ба нестшавӣ оварда буд, халқи тоҷик бо дили пур ба ин фарзонафарзанд бовар намуд, ки ин шахсият Ватанро аз нобудӣ раҳо мебахшад, мардумро сарҷамъ намуда, Тоҷикистонро аз нав месозад. Ва чихеле, ки мебинем ҳамин тавр ҳам шуд. Эътимоду боварии халқи тоҷик барбод нарафт, баръакс Эмомалӣ Раҳмон барои тинҷуву оромӣ, сулҳу суботи миллати хеш ҷони худро низ дареғ надошт.
Пас ин абармарди нексириштро чӣ гуна Пешвои худ напазирем, чӣ гуна дӯсташ надорем, чӣ гуна эҳтиромаш накунем, ҳангоми аз наздик диданаш чӣ гуна ашки чашмонро нигоҳ дорем, чигуна?
Хулоса, мо мардуми тоҷик садҳазорон шукронаи ана ҳамин марди хирадманд мекунем. Шукронаи тинҷиву оромии сарзамин мекунем ва ба ватану миллат ва сарвари худ содиқ буда, ҳамаи ин неъматҳоро чун гавҳараки чашм нигоҳ медорем.
Анвар Ҳоҷиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 589 маротиба
