- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
Бояд қайд намуда, ки мардуми босавод ва соҳибмиилате, ки зарраи хоки ватанро ҳифз мекунад ақидаҳои ғаразноки мухолифонро маҳкум менамояд. Зеро бадбинону нобакорон ва хиёнатпешагон аз мутаҳҳамиву бесомонӣ одат кардаанд, ки нақшаҳои нопоки хешро амалӣ созанд.
Ҳоло дар пешорӯи мо насли ҷавони худогоҳ вазифае меистад, ки дар паи иҷрои он камар бандем. Ба онҳое, ки сохти Конститутсионии моро вайрон карданианд, холигоҳ нагузорем. Умаман то кай он бадтинатони мардумфиреб бо дурӯғи худ ба боварии мардум медарояд.
Итминонам комил аст, ки мардуми ватанпарасти мо нерўҳои солимро ба майдон оварда, албатта, ба умқи ҳақиқат мерасанд ва ба найрангу бозиҳои бемаънои Муҳиддин Кабирӣ эътимод нахоҳанд кард.
- Дида шуд: 1270 маротиба
Мусаллам аст, ки баромаду паём ва изҳоротҳои Паймони миллии Тоҷикистон таҳти роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ ҳамеша дар он хусус аст, ки гӯиё онҳо ҳастии худро барои халқу Ватан бахшидаанд. Ва нисбати мардуми мо “меҳрубониву ғамхориҳо” нисор мекунанд. Албатта мардуме, ки ба суханони онҳо гӯш додаанд нисбати онҳо ғамхоранд ва нисбати онҳое, ки аз рӯи адолат кор кардаанд дар назарашон иштибоҳкору мансабталошӣ ва худпарастӣ медонанд. Ин нишони он аст, ки дар ҳақиқат адолат бар оне, ки ноҳақу ботил аст зулм аст. Ва адолат барои онҳо ба маънои он аст, ки сар бо шамшер гирифтаанд.
Нзатиҳо бояд донанд, ки ҳамаи талошҳои давлату Ҳукумат танҳо барои некӯаҳволии мардуми шарафманди тоҷик равона гардидааст ва сарвари собитқадами миллат талоши беш аз ҳарвақта ба харҷ медиҳанд, то амнияти мардумонро таъмин намоянд.
- Дида шуд: 1253 маротиба
Мардуми босаодат ва бошарафи тоҷик аз азал дорои маърифату фарҳангӣ воло буд. Ҳамеша ҷангу низоъро маҳкум намуда, паи талоши сулҳу ваҳдат буданд ва ҳозарон дар ин роҳ ҷонбизиҳо низ кардаанд. Дар ҳамин радиф имрӯзиёнро барои меросхӯрони гузаштагон ном бурдан шакке надорам. Зеро дар лаҳзаҳое, ки миллати мо дар ҳоли завол ёфтан буд, як аз чунин фарзандони сулҳхоҳон, сулҳҷӯёна сари минбари Иҷлосияи 16 умин баромада, бо сраи баланд савганд ёд кард, ки: “ ман ба Тоҷикистон сулҳ меоварам”. Хушбахтона баъди садо додани ин сухан миллати моро нури Раҳмон фаро гирифт ва кишвар соҳиби Истиқлолқ ваҳдат гашт.
Мо шукри он дорем, ки чуннин Пешвои муаззаму қавиирода ва саховатманд дорем. Якдилонаю якзабона ба Кабирӣ ва дигар пайравону думравонаш гуфтаним,к и ин бадномкуниҳои шумо ва тӯҳматҳои ноҳақӣ шуморо нисбати сарваи давлат беасосо меҳисобем ва онро маҳкум хоҳем намуд.
Ба Кабирӣ тавсия хоҳам дод, ки ҳоло вақти он расидааст, ки шумо низ ба он дасисаҳои худ хотима диҳеду ин пешравию саодати рӯзгори тоҷиконро қабул намоед, вақте ин қадар дар мусоҳибаҳоятон мо тоҷикистонием мугӯед. Зеро сухан дигару амал дигар аст.
- Дида шуд: 1221 маротиба
Тоҷикистон пас аз ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ба бисёр дастовардҳои муҳимӣ таърихӣ шарафёб гардидааст ва ин албатта ин хушбахтии якояки шаҳрвандони баору номус аст. Вале бадбахтиовар он аст, ки дар баробари ин қадар пешравию тараққиёт бархе носипосону кӯрдилон дар кишвар як як падидаҳои бегона низ пайдо шуда истодаанд, ки ин омилҳо барои таъмини амнияти мардум халали ҷиддӣ ворид менамояд.
Асри 21 айёми пешравиҳо ва тараққиёти илму техника буда, моро водор менамояд, ки дониши худро баланд бардорем ва барои гулгулшукуфоии Тоҷикистони озоду соҳибстиқлол Ватани маҳбуби ҳамаи мост, ҳиссагузор бошем. Аз ин хотир, ҳар яки мо ҷавонон баҳри ободии диёри худ саҳмдор мебошем. Пеш аз ҳама дар пеши мо вазифаи аз ҳама муқаддас муҳофизати марзу буми кишвари азизам Тоҷикистон истодааст, ки мо бояд зиракии сиёсии хешро дар сатҳо баланд гузорем ва нагузорем, ки ҳаргуна афроди зишт дар шуури мо ақидаҳои номатлуби тероризм ва экстремизмро ҷой диҳад.
Дар ҳақиқат имрӯз пайдошавии яке аз зуҳуроти номатлуб, реша давонидани терроризму экстремизм барои амнияти тамоми қишри замин хатари калон дорад. Аз ин рӯ, паи мубориза бо ин падидаи номатлуб тамоми созмонҳову ташкилотҳои байналмиллалӣ фаъолиятро аз рӯи мақсадҳои амиқ кор бурда истодаанд.
Замоне миллати мо ба вартаи андешаҳои нопоки чунин ташкилоти ифротӣ афтода, рӯзҳои басо мудҳишро паси сар карда буданд. Имрӯз низ бархе аз мухолифони миллат аз руи «ғамхор»-и нисбат ба мардуми тоҷик ҳар гуна ақидаю изҳоротҳои иғвогаронаро дар сомонаҳои иҷтимои паҳн мекунанд. Албатта мо ба ин қувваи (ақидаҳои) заифи нотавонбинон бовар намекунем ва ҳамаи онҳоро маҳкум хоҳем кард. Ва бояд қайд кард, ки ҳоло вазифаи мост, ки ба тарбияи ватандӯстона, инсондӯстии ҷавонон, тарғиби ғояҳои инсондӯстӣ, раҳму шафқат, эҳтироми дигар халқу миллатҳо, дину мазҳаби мардумони дигар дар заминаи хиради азалии миллати фарҳангсолор, тамаддунсоз, маънавиятофарини тоҷик хубтару бештар машғул шавем.
Ҳоло бошад, падидаҳои номатлубе, ки берун аз маркази ватани мо аз қабили терроризим ва экстремизм таҳдид менамояд вабои аср буда, хеҷ гоҳ ақидаи мо ҷавонони Ватан дӯсту меҳанпарастро заҳролуд карда наметаванад, зеро мо иродаи қавию устувор, фарҳанги воло ва таърихи куҳанро доро ҳастем. Ватани мо макони нобиғаҳои оламгир, фарзонаҳои илму фарҳанг ва қаҳрамонони шуҷоъ буда, ҳамаи моро бо роҳи рост, хиради воло ҳидоят менамояд. Ягон падидаи ифродгарона моро раҳгум ва фирефта карда наметавонад.
И.Инъомов,
устоди кафедраи иқтисодиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1250 маротиба
Диёри арҷманду саодатмандам, ту бароям неъмати бузургтарини олам файзи Истиқлолро додиву зиндагамро нусрат бахшидӣ. Ман ҳамеша ифтихор аз ту доштаму бо ному ту менозамқ меболам. Медонам, ки барои ба даст овардани арзишҳои милливу маънавии ту ҳазорон нафар сарсупурдагони миллат ҷонфидоиву ҷонбозиҳо кардаанд. Медонам, ки ту барои тамоми шаҳрвандони баору номусат арзиши беш аз ҳарвақта дорӣ. Ба хотире, ки ту муқаддасӣ, хоки покат муқаддас аст. Ту биҳиштосову дилрабоӣ, зебоманзару дилнишинӣ.
Бо шарофати Истиқлолият ва ваҳдату ягонагиат туро дар арсаҳои баландпояи ҷаҳонӣ шинохтанду туро ҳамчун давлати мутамаддин ва сулҳшиор донистанд. Зеро ташаббусҳое, ки аз ҷониби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар созмонҳои байналмиллалӣ пешниҳод мешаванд, ки бо ин иқдомҳои наҷибонаи давлату Ҳукумат оламиён моро ҳамчун мардумони босаодту башардӯст шинохтаанд. Зеро дар ин баробар ба мушоҳида мерасад, ки давлати мо дар якчанд муаммоҳои глобалии рӯз, вабои аср пайдошавии ҳар гуна зуҳуроти номатлуби қарни нав, афзоиши ташкилотҳои террористиву ифротгароӣ дар ҷаҳони муосир масъалаҳои ҳалталабе аз ҷониби мо пешниҳод гардидааст. Албатта дар вазъияти ҷаҳони навин рӯз то рӯз паёмади ҷидиде тавлид гаштаву оламиёнро ба ташвиш овардааст. Дар ҳамин раванд мо мардуми ваҳдатсаро ин вазъро нодида нагирифта, баръакс тадбирҳоеро барои мубориза бар зидди чунин падидаҳои номатлуб андешида истодаем. Тоҷикистон яке аз он давлатҳое мебошад, ки имрӯз дар мубориза бо тероризму эсктремизм роҳеро интихоб намудааст, ки бояд онро решакан созад, то амнияти мардум таъмин карда шавад. Барномаҳое, ки вобаста ба ин муаммо дар миллати мо амал мекунад, онро ҳамаи созмонҳои умумиҷаҳонӣ пазируфта, дар вобастаги ба масъалаи рӯз яъне афзоиши ташкилотҳои тундраву ифротгаро дар як чанд мамолики олам пешниҳоди саивақти ва тадбири судманд арзёбӣ гардидааст.
Мо сарфароз аз онем, ки дар Ватане зисту зиндагони менамоем, ки дар он фазои ободу озоди зиндагонӣ, Истиқлолият ҳукмрон аст. Мо ифтихор мекунем, ки миллати мо таҳти роҳнамоии Пешвои миллат ва дар пайравии дастури суполришҳои ин марди ҷасур барои хеш роҳу равишеро дар зиндаги пеша кард, ки шоистаи саодатмандию обрӯмандӣ бошад.
Худоё Тоҷикистонро нигоҳ дор,
Ту ин боғи гулафшонро нигоҳ дор.
Барои ман барои миллати ман,
Ҳамеша Тоҷикистонро нигоҳ дор.
Муаттара Раҳматова, устоди кафедраи забонҳои давлатӣ ва ҷомеашиносӣ
- Дида шуд: 2803 маротиба
Мусаллам аст, ки амнияти милливу мардумӣ яке аз ҳадафҳои асосии давлату Ҳукумат буда, барои таъмини он беш аз пеш талош меварзанд. Аз ин ҷост, ки мо мардуми сулҳхоҳу ватандӯст аз ин, ки нархи интернет дар кишвар боло рафтааст сад дар сад ҷонибдорӣ намуда, нисбат ба изҳороти Паймони миллии Тоҷикистон чунин ибрози назар менамоем, ки ба ин иқдомоти Хадамоти зиддиинҳисорӣ на «қудои раисҷумҳур» рабт дораду на кадоми манфиатҷӯёни гуфтаҳои шумо.
Мо медонем, ки ин баланд шудани қимати интернет ва дастрасии кам пайдо намудани аҳолӣ ба он беш аз пеш тарғиботгарони наҳзатиро ба ташвиш овардааст. Зеро ин воситаи ягона роҳе буд, ки минбари тафриқаву низоъ барпокуниҳо дар байни мардум аз рӯи наҳзатиҳо гашта буд.
Пас ҳоло вақте расидааст, ки ба касе интернет барои истифодаи омӯзиши ахбори лозима ва дуруст кор ояд, нарх қиммат аст, самаранок ва сарфакорона истифода менамоянд. То имрӯз ба мисоле арғамчинро бисёр дароз карда буданд ва истифодабарандагон онро дар равияи нодуруст истифода карданд. Тибқи тарғиботи бегонапарстии мухолифон ҳар гуна равияҳои тундро интихоб намуда, ба номи миллат доғ оварданд. Гузашта аз ин муаммои асоси дар он аст, ки мухолифони миллат барои барҳам додани фазои оромии миллати мо хуб аз ин восита истифода карданд. Айнан ба мисоли изҳороти Паймони милли Тоҷикистон бобати болоравии қимати интернет, ки инқадар инҳо нисбати мардум «ғамхор»-анд ва аз «меҳрубон» - и худро паҳлӯ ба паҳлӯи мардумони тоҷик диданианд.
Хулоса, кулли мардумони тоҷик бояд донанд, ки ҳар иқдоми давлату Ҳукумат барои зиндагии осуади мардумонаш аст. Далели ин гуфтаҳо дастоварди бузурги миллатамон Истиқлолият аст. Агар носазо бошад, дар вақташ ҳеҷ гоҳ барои мустақилият ҷонбозиҳо намекарданду мисоли ҳамин «озодхоҳон» худро дар канор намегирифтанд. Ин баёни изҳорот низ яке аз шохаҳои ҳамон иғвоангезию шӯр андохтани наҳзатиҳост. Худ қазоват кунед, ки дар кишвари мо касе барои иҷрои коре маҳдудият надорад, зеро мо дар фазои озодӣ ва амнияти миллӣ зиндагӣ дорем. Ҳоло вазифаи мост, ки аз ин иқдомоти давлату миллат тарафдорӣ намуда, барои таъмини амнияти мардум ва пешгирии ҷавонон аз ҳар гуна ҳаракатҳои манфиатхоҳ фаъолияти созандаи хешро ба роҳ монем.
Акрамов А.А., декани факултети сохтмон
ва нақлиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 1185 маротиба
Хушбахтона мо имрӯз шукрона аз он мекунем, ки дар фазои сулҳу ваҳдат ва озодии афкору андеша зиндагӣ дорем.Ва ин албатта ифтихори мо ҷавонон аст, ки барои мо имрӯз шароити мусоид фароҳам оварда шудааст.
Миллати тоҷик, ки тӯли қарнҳо арзи ҳасти намудааст, имрӯз низ мақому манзалати хешро дар байни дигар давлатҳо дар арсаҳои баландпояи ҷаҳони муаррифи менамояд ва Тоҷикистон чун ба маънои томи худ тоҷдор бо халқу мардуми куҳантамаддунаш бо пояҳои устувору мустаҳкам ҷовидона боқӣ мемонад. Вале боиси таассуф аст, ки замоне, оғози соҳибистиқлолии кишвар бо иғвову дасисаи баъзе аз душманони Тоҷикистон ба ҷанги шаҳрвандӣ кашида шуд ва оқибатҳои ин ҷанги нангинро мо то ба ҳанӯз эҳсос менамоем. Он замон низ он нохалафон ҷавонони соддаи моро бо роҳи фиреб гумроҳ сохта буданд. Мутассифам, ки иддае аз ҷавонон даргири банди ҳавову ҳавас ва афкори бегона монда, худро қурбони ҷаҳолат мекунанд.
Азбаски ҷавонон қишри асосии ҷомеаро дар бар мегиранд, маҳз гурӯҳҳои тундрав ба ин насл бештар такя мекунанд. Он ҷавоне, ки донишу маърифати сиёсӣ дораду хатари оқибатҳои ин амалро бахубӣ дарк мекунад, худро дур аз ин амалҳои номатлуб мегирад.
- Дида шуд: 1282 маротиба
Варзиш аз беҳтарин омилҳои саломатии инсон буда, мунтазам машғул шудан бо он ба шахс руҳияи наву тоза мебахшад. Яке аз намудҳои дӯстдоштатарини ҳамагон ин бозии футбол мебошад.
Бо ташаббуси донишҷӯписарони курси 4, ихтисоси 40.01.02тБ-и факултети информатика ва энергетика тайи моҳҳои март ва апрел мусобиқаи футбол байни гурӯҳҳои факултет ташкил карда шуд. Ҳадаф аз ташкил намудани мусобиқа мустаҳкам намудани дӯстии донишҷӯён дар факултет, санҷидани маҳорати ҷисмонӣ ва малакаи футболбозии донишҷӯён маҳсуб меёбад.
Шуруъ аз 18 март то 22 апрели соли ҷорӣ дар майдончаи варзишии донишкада гурӯҳи донишҷӯёни курсҳои 1-4 бо дастаҳои худ қувваозмоӣ намуданд. Ҳамарӯза баъди итмоми машғулиятҳо гурӯҳҳо бо дастаҳои худ дар майдончаи варзишии донишкада ҷамъ омада, маҳорати футболбозии худро санҷиданд. Устодони кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ ба рафти бозӣ холгузорӣ намуда, ғолибонро муайян намуданд. Ҳамин тавр, ба даври финалӣ дастаи гурӯҳҳои 1_40.01.02тв, 1_26.03.01рА, 1_40.01.01рА, 2_40.01.02тБ роҳ ёфта, барои ғолибият қувваозмоӣ намуданд. Бо ҳисоби 5:4 дастаи донишҷӯёни гурӯҳи 1_26.03.01рА ғолиби мусобиқаи футболи факултети информатика ва энергетика дониста шуд.
Ба дастаи ғолиб ва фаъолон аз ҷониби муовини директор оид ба корҳои тарбия Довудов Гулшан, декани факултети информатика ва энергетика Солиев Одилхӯҷа, устодони кафедра Худойбердиев Х., Назаров А., Низоматдинов А. диплом ва медалҳо супорида шуд. Ба дастаи 1_26.03.01рА Ҷоми футболи факултет тақдим карда шуд. Мусобиқаи мазкур аз ҷониби донишҷӯписарони 4_40.01.02тБ дар сатҳи баланд ташкил ва гузаронида шуда, дар хотири ҳамагон то дер нақш хоҳад монд. Иштирокчиёни мусобиқа баҳри дастгирӣ ва шароити фароҳам барои ба варзиш машғул шудан ба Раёсати донишкада арзи сипос менамояд.
Маълумоти бештарро оид ба рафти мусобиқа метавонед аз суроғаи ijtimoisugd.tj/football.php дастрас намоед.
- Дида шуд: 1470 маротиба
Ҳар иқдоме, ки аз ҷониби давлат амалӣ мешавад, танҳо ба хотири некўаҳволии мардум, ба хотири сулҳу субот аст. Аз ин рӯ мо низ дар ҷавоби ҳамин ғамхориҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайрави давлату миллат бошем на дуравони наҳзатиҳое, ки моро ба бало гирифтор мекуннанд.
Васвасаҳои пучу бемаънои Кабирӣ аллакай ҳамаро дилбазан кардаву такроргӯиҳояш касро бештар нисбати ин нобакорон нафратманд кардааст. Ин қадар дурӯғу пуписаҳо нисбати миллати мо. Аммо янҳо чизеро намедонанд, ки ба ин хомфикриҳои хаёлиашон дигар касе бова намекунад, зеро бар қавли худи Кабирӣ мардум аз ҷангу низоъ безоранду чунин ҷангҷӯёну бадкешонро чашми дидан надоранд. Ба он хотир, ки ҳама медонанд, ки Тоҷикистон биҳиштосои рӯи замин аст.
- Дида шуд: 1234 маротиба
Бо мақсади пешгирӣ намудани ҷинояткорӣ ва ҳодисаҳои номатлуб байни ҷавонон, ҷалби онҳо ба гурӯҳҳои ифротгароии экстримистиву террористӣ дар толори донишкада вохӯрӣ таҳти унвони “Пешгирии шомилшавии ҷавонон ба гуруҳҳои террористиву экстремистӣ” баргузор гардид. Дар мулоқоти мазкур Раиси Ҳизби халқии демократии Тоҷикистон дар шаҳри Хуҷанд Маликисломӣ Наим Мунаввар, муовини раиси Ҳизби халқии демократии Тоҷикистон дар вилояти Суғд Шарифзода А., намояндаи Кумитаи занон ва оилаи вилояти Суғд Умаршоева, муовини директор оид ба тарбия Довудов Гулшан ва устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ Темирова Хайриниссо ширкат доштанд. Зимни вохӯрӣ зикр гардид, ки имрӯз ҷавонон бояд фирефтаи найранги дигарон нагардида, аз пайи донишандӯзӣ ва ҳамқадами технологияҳои муосири манфиатовар гарданд.
Бисёре аз ҷавонон аз нодониву гумроҳӣ ба доми гурӯҳҳои гуногуни хислати ифротгароӣ дошта ҳамроҳ шудаанд. Бинобар ин зиракии сиёсиро аз даст надода, аз чунин амалҳои бад худро дар канор гирифт. Зеро имрӯз мо дар кишвари озоду мустақил зиндагӣ дорему фардои Ватан бошад дар дасти ҷавонон аст. Баъди суханрониҳои меҳмонон саҳнаи ҷолиб аз ҷониби донишҷӯён намоиш дода шуд. Намоиши “Фарзанди гумроҳ” бо маҳорати хосаи донишҷӯён намоиш дода шуда, хеле таъсирбахшу тарбиявӣ буд. Фарзанди гумроҳ аз баҳри оилаву модари бечораи ташнаи роҳи фарзанд баромада, шомили гуруҳе гашта, сахт пушаймон мегардад. Донишҷӯён ва ҳозирин саҳнаи мазкурро бо як ҳиссиёти баланд тамошо намуда, барои худ хулосаи зарурӣ бароварданд. Мулоқоти мазкур барои тарбияи ватандӯстиву хештаншиносӣ,худогоҳии донишҷӯён мусоидат намуд.
- Дида шуд: 1244 маротиба
Дӯст доштану гиромӣ доштани Ватан барои ҳар яки мо қарз асту ҳам фарз. Зеро диёри мо гарччанде, ки ҷавон бошад ҳам дар пешрафту тараққиёт ҳамто надорад. Як аз дастовардҳои бузург ва муҳими мо дар ин даврон ин бадаст овардани Истиқлолияти давлатӣ буд, ки паёмади нишотангез дар миллати мо сулҳро танинандоз намуда, оташи ҷанги бемаънии алангагирифтаро хомӯш сохт.
Мо бисёр халқияту давлатҳоеро медонем, ки имрӯз дар гирдоби шадидди ҷанг ва мухолифатҳо афтодаанд. Ва миллионҳо нафар дар орзуи он ҳастанд, ки ба мамлакаташон сулҳ ҷорӣ гардад. Ин гуфтаҳо ба он хотир аст, ки агар мо низ ҳушёрӣ ва зиракии сиёсиро мабодо аз даст диҳем, дубора ғарқи ҳодисаҳои садаи гузашта мегардем. Аз ин лиҳоз аз ҳамаи ҷавонони боҳуш ва зиррак даъват ба амл меоварам, ки ба суханони фитнаҷӯёну фиребгарон дода нашаванд. Ватани маҳбуби худро доранд ва онро қадр намоянд.
- Дида шуд: 1242 маротиба
