Имрӯз тамоми мардуми сайёра шоҳиди шаклу намудҳои нангини куштору даҳшатафканиҳои гурӯҳҳои террористӣ дар қаламравӣ кишварҳои мусулмонӣ ва дигар минтақаҳои ҷаҳон шуда истодаанд.

Бадхоҳони миллати тоҷик мардумро мехоҳанд бовар кунонанд, ки суханонашон ҳама аз рӯи адлу адолат аст, аммо дар аслбо роҳи фиреб ҳар гуна камбудиҳои ночизи ҷамъиятро чанд баробар зиёд карда, мехоҳанд, ки ҳукумати ҳозираро, ки поягузори сулҳу ваҳдат аст ва оромии мардумро таъмин мекунанд, ба чашми мардум гунаҳкор нишон диҳанд.

Чунончи, аъзоёни ҲНИ бо ҳар роҳ мехоҳанд, ки ҳаёти орому осоиштаи мардумро халалдор намуда, вазъиятро ба монанди ба ном “Давлати исломӣ” ба хуну халаф кашанд.

Лекин ба ин бозиҳои авомфиребонаи худ халқи ваҳдатофаронаи тоҷикро дигар фиреб дода наметавонанд, зеро халқи мо заҳри ин амалҳои онҳоро дар солҳои навадуми асри гузашта чашида буданд.

Дар ҳар давру замон шахсиятҳое пайдо мешаванд, ки ба тақдиру ояндаи миллат саҳмгузор мешаванд. Бо бахти баланди халқи тоҷик шахсияте бо номи Эмомалӣ Раҳмон ба майдони сиёсат ворид гардида, ин миллати парокандаро сарҷамъ намудааст.

Фаъолияти густурдаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи иттиҳоди тоҷикон, ки яке аз аслҳои умдаи ҳадафҳои олӣ буд, шахсияти ӯро аз маснади пешвои ормонии халқ то ба ҳадди Пешвои миллат оварда расонид, ки воқеан арзанда аст.

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1114 маротиба

Баҳри баланд бардоштани ҳисси хештаншиносии ҷавонон, пешгирии падидаҳои номатлуб дар байни ҷавонону наврасон, шомилшавии онҳо ба ҳар гуна ҳизбҳои экстремистиву-террористӣ Ҳукумати Ҷумҳурӣ бахусус дар байни ҷомеа чораҳои махсус андешида ва барои пешгири аз шомилшавии ҷавонон ба роҳ монда истодааст.

Ба ҳама маълум, ки бо вуҷуди мақоми ҷаҳонӣ пайдо кардану соҳиби озодиву ободӣ будани мамлакатамон, вазъи сиёсии кишварамон  вақтҳои охир як дараҷа бинобар тухми нифоқро барангехтани ТЭТ ҲНИИ  нигаронкунанда гардид. Зеро дар остонаи баистифодадиҳии агрегати якуми нерӯгоҳи барқи обии «Роғун» чанде аз маҳбусони ифротии аъзои ин ҳизб миёни маҳбусон ошӯббарпо намуданд, ки натиҷа хуни чандин нафар бегуноҳон рехта шуд.  Ташиклоти террористии ҲНИ ба ҳар роҳу усул азҳоби ифротии худро миёниии мардум тарғибу ташфиқ намуда истодаанд, то ки ба обрӯи кишварамон латма зананд.  Дар раванди тарғиботи ҳизбҳои терористӣ, шабакаҳои интернетӣ воситаи аввалиндараҷаи наҳзатиҳо, махсусан таҳти раёсати наҳзатиҳо қарор дошта гаштааст.

Кишвари мо имрӯз соҳиби Истиқлолият, Ваҳдати миллӣ ва сулҳу ягонагист. Инчунин барои беҳтар намудани некуаҳволиии мардум Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон саъю талош варзида истодаанд, то мардуми кишвар зиндагии шоиста дошта бошанд. Исботи гуфтаҳои болост, ки Истиқлолияти давлатӣ, сулҳ ва ризоияти миллӣ маҳз бо хизматҳои фарзандаи фарзонаи миллат, Пешвои муаззами халқ ба даст омадааст. Рӯйдоди муҳими таърихие, ки чанде пеш дар кишвари мо ба вуқӯъ пайваст, ба истифода додани аввалин чархаи нерӯгоҳи азими аср, НБО – и «Роғун» худ далели гуфтаҳои болост. Дар умум Сарвари давлат бо ба кор даровардани ин нерӯгоҳи азим ба афсонаи панҷоҳсолаи маллати тоҷик хотима бахшида, онро ба ҳақиқат мубаддал сохт. Аммо бадбахтона, ки инро баъзе аз нобиноёну кӯрдилон намебинанд ва аниқтараш чашми дидан надоранд. Зеро ҳар як пешравии миллати мо барои ин мухолифону хиёнаткорони Ватан мотамеро мемонад, ки ботинашонро сиёҳ сохтааст. Вале ин бадбиниву сиёҳдили рӯзе ин наҳзатиҳоро бо роҳбарии Кабирии нотавон аз имрӯза беш дарбадару ғариб месозад. Он вақт мефаҳманд, ки нону намаки Ватани озоду ободи зодгоҳашро пушти по зада, имрӯз бечораву ғариб гаштаанд.

Замоне ба мисоли ҳамин исломгароёни роҳи адоват вазъияти миллати моро муташанниҷ сохта, кишварро ба харобазор мубаддал карданд. Аз ин нобасомони миллати тоҷик даҳсоли пешравии худро бохт. Аз тарафи дигар назар андозем, ин таҷрибае буд, ки мардум ҳар чи масъулиятдору ватандӯст бошанд. Ҳоло бошад, имрӯз низ чунин ақидаҳоро наҳзатиҳо миёни мардум паҳн карда, вазъиятро ногувор карданӣ шуданд ва аз чунин ҳолат ин ташкилоти экстремистӣ ва террористӣ  хостанд, ки ба фоидаи худ истифода баранд.  Барои ин намояндаҳои онҳо дар маҳалҳо зери ниқоби дини мубини ислом (гарчанде, ки аз ислом онҳо хеле дуранд), мардумро ба ҳар гуна амалҳои зидди инсонӣ даъват мекунанд.  Афсӯс,  ки  нафароне ёфт мешаванд, ки ба доми чунин ҳизбҳо ё ин ки шахсони алоҳида меафтанд. Ба вадаъҳои бардурӯғи онҳо оиди он, ки гӯё дар давлати исломӣ  зиндагии «афсонавӣ» онҳоро интизор аст,  бовар мекунанд. Онҳо ҳаракат мекунанд,  бо ҳар роҳ,  шомили ин давлат шаванд, ё ин ки дар маҳалли зисти худ фармонҳои онҳоро иҷро кунанд. Оё онҳо намефаҳманд, ки ҷони онҳо барои эмисарҳои ин ҷунбишҳои террористӣ  бо як пули пуч кадрдонӣ намешаванд. Онҳо дар ҷангҳои беадолатона беному нишон шуда мераванд.

Ҳамин тариқ моро мебояд, ки баҳри ҳифзу ҳимояи манфиатҳои миллии хеш содиқ бошем, як порчаи хоки Ватанро баробари ҷони худ ҳифозат намоем. Дар атрофи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон муттаҳид шуда, дар пайравии ақидаҳои созандаи Пешвои миллат, якҷоя бо ин вабои асри XXI  мубориза барем. Мардумро, хоссатан ҷавононро даъват кунем, ки ба донишомӯзи машғул шуда, соҳиби касбу ҳунарҳои гуногун шаванд ва дар ободонии ватани азизамон ҳиссаи худро гузоранд. Дар Тоҷикистон, миқдори ҷавонон дар ҷамъи аҳолӣ,  аз 50% зиёд мебошад ва агар  ин нерӯи пурқувватро  ба самти дуруст истифода барем, бадин васила, ояндаи Тоҷикистон  хеле дурахшон аст. Ҳар як фард бояд аз Ватан, Парчам, Нишон, Суруди миллӣ ва Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  фахр кунад. Мо бовари дорем,  ки ягон қувваи ифротгароёна тинҷию оромии кишвари азизамонро  вайрон карда наметавонад.

Аминов Ф.А. – устоди ДПДТТ ба номи академик М.Осими

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 983 маротиба

Ҳар як ҳизб ва ё гурӯҳи сиёсӣ ба худ ҳадафҳои муайяни сиёсӣ ва роҳи муайян барои расидан ба мақсадҳои олии худро дорад. Ташкилоти террористиву экстремистии наҳзати исломӣ бошад аз бунёдаш дурӯя буд ва ду ниқобро барои фирефта кардани мардум истифода мебурд.

Хатари ин ташкилот пеш аз ҳама дар он аст, ки наҳзатиён бо ташкилотҳои хеле даҳшатноки имрӯзаи ҷаҳонӣ ба монанди ДИИШ ҳамкорӣ дорад. Ҳам ДИИШ ва ҳам наҳзатиён дар кишварҳои ғарбӣ пуштбонҳо дошта аз ҷониби онҳо барои ноором кардани авзои сиёсии давлатҳои мавриди ҳадаф маблағгузорӣ мегарданд. Яке аз вазифаҳое, ки хоҷагони хориҷиашон дар назди ин гурӯҳҳо гузоштаанд, дар баробари қатлу куштор ин террори фикрӣ намудани ҷомеа мебошад. Яъне мардуми солимфикрро ба як тудаи мутаассиби манқуртшуда табдил додану давлатро дигарбора ба гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ кашидан.

Роҳбари фирории наҳзатиён Муҳиддин Кабирӣ бо мақсади ба хоҷагони хориҷии худ нишон додани қудрату фаъолияташ дар Аврупо чор гумроҳи пайравашро, ки ҳамагӣ наҳзатӣ буданд, ба чор гуруҳи дигар тақсим карда, бо онҳо (яъне худ ба худ) як паймони шармандавор бастанд. Чи хеле, ки аз расонаҳо огоҳ шудем чор созмони бо қавле мухолифин - ташкилоти терористиву экстремистии наҳзати исломӣ ва се ташкилоти худи наҳзатиҳои хоин бо номҳои назарфиребона ва аз ҷониби худи онҳо номгузоришуда масхараомезона байни худ “созишнома” имзо карданд ва иттиҳодеро бо номи “Паймони милли Тоҷикистон” таъсис доданд ва Кабирӣ худро роҳбари ин паймон интихоб намуд.

Бо ҳамин гӯиё нишон дод, ки “гурӯҳҳои сиёсии мухолифини дар хориҷи кишвар бударо муттаҳид сохт”. Ин масхарабозии бемантиқро ҳатто хоҷагони масхарабози хориҷиашон ҳам, аз шарм, эътироф карда натавонистанд.

Пас аз ваҳшиёна ба қатл расонидани 4 нафар сайёҳони хориҷӣ дар вилояти Хатлон афти манфури наҳзатиён барои мардуми дунё бештар ошкор гардид. Ҳарчанд онҳо ин амали нангини худро инкор мекарданд, аммо бо ҷалби мутахассисони байналмиллалӣ бори дигар исбот шуд, ки ин кори наҳзатиён аст.

Ҳар як фарди бонангу номуси ин Ватанро мебояд барои оромиву суботи ҷомеа саҳми худро гузорад. Дар ҳифзи ҷомеаи солим, сулҳу субот, амнияти пойдори мамлакат ҳиссагузор бошад. Нагузорем, ки ҳаргуна андешаҳои носолим мағзу шуури ҳаммилатони моро заҳролуд намоянд.

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1089 маротиба

Яке аз ҳадафҳои созандаи Ҳукумати Тоҷикистон, махсусан Сарвари давлат дар он аст, ки Тоҷикистон ба давлати мутараққии ҷаҳон табдил ёфта, мақоми байналмималиро аз имрӯза бештар касб намояд. Аз ин ҷост, ки Ҳукумати кишвар якчанд Стратегияҳои милли рушдро қабул намуда, барои амалишавии он талош дорад. Яке аз ин Стратегияҳо баромадан аз бумбасти комуникатсионист. Ҷомеаи Тоҷикон ва Тоҷикистон, то ба он дараҷае мутаҳид ва ҳамфикр аст, ки ҳар гурӯҳе, шахси манфиатпарасте, ба хотири манфиатҳои худ нисбати давлати мо тӯҳмат мезанад, онро рад карда ба ҳақиқат  рӯ меоваранд. Мусаллам аст, ки гурӯҳҳи ғаразпешаро, халқ ва давлати Тоҷикистон дар сарҳад ва дохил, намегузорад, ки ободсозӣ, пешравӣ ва афзоиши ғурури миллии ин халқу давлатро халалдор созад. Тоҷикистони мо  давлати озоду осоишта аст. Дар якчояги ин давлатро зеботару пурқудрат сохтан, қарзи ҳар як шаҳрванди баору номус ва ватандораст. Имрӯз мардум ба қадри сулҳу субот расида, кирдори он ҷинояткоронеро, ки худ бо ҷиноятҳои махсусан вазнин зиндони гаштаанд маҳкум меанмоянд. Гузаштагони боақли мо беҳуда нагуфтаанд, ки «Кори одатшуда, балои ҷон». Бо ин гуфтаҳо ошӯб дар зиндони шаҳри Хуҷандро дар назар дорам, ки ҷинояткор тоқат карда натавониста боз ба ҷиноят даст зад. 

Масъалаи ба дӯш гирифтани сар задани ошӯби мазкур аз ҷониби «Давлати исломӣ» танҳо баёноти наҳзатиҳост. Ин ҳодисаро айнан ба мисоли ҳодисаи куштори сайёҳон метавон ташбеҳ намуда, ки наҳзатиҳо онро низ ба гардани «Давлати исломӣ» бор карда буданд. Мутмаинам, ки ин бор низ ин «имондорон» - и беимон ин исёнро миёни маҳбусон барангехта, аз худ тамошобин сохтаанд. Дар ҳақиқат оиди ин масоил комиссияи махсус ташкил ва кор карда истодаанд. Уммедворам, ки ба наздикӣ асли матлаб рӯи об мебарояд ва ба мисоли он, ки фармони амалиёт алайҳи сайёҳонро наҳзатиҳо нақша кардаанд. Ин ҳодиса низ маълум хоҳад гашт, ки дар паи он кадом нобакор даст дорад.

Нашр шуд: 29 ноябри 2018

Дида шуд: 1083 маротиба

Воқеан, пойдоршавии сулҳу субот дар мамлакат имконият медиҳад, ки захмҳои қаблӣ оҳиста оҳиста шифо ёбанд ва ҳаёт ба маҷрои муътадил ворид шавад. Бесабаб нест, кипешниҳоди ибораҳои “зиракии сиёсиро аз даст надодан” ва “ба муқобили бегонапарастӣ мубориза бурданро ба сармашқи кори зиндагӣ табдил додан” – вазифаи меҳвари ҷомеаи имрӯзаи мо мебошад.

Аз ин лиҳоз, мардуми моро лозим меояд, ки аз пушти ҳавои ҳавас даст ба ҳар гуна таълимоти бо номи исломӣ нарафта, исломро дар маънои аслиаш дарк намоянд. Бо итминони комил метавон гуфт, ки ҳамкории доимии аҳли ҷомеа бо мақомоти давлатӣ ва намояндагони ҳокимият маънии зиндагии имрӯза ва ояндаро муайян месозад.

Имрӯзҳо фаъолияти ҳизби ҲНИ дар ҷомеа мавқеи сиёсии худро пайдо карда натавонист ва зуд ҳокимиятро соҳиб шудан хосту мақсадҳои тактикӣ ва стратегии худро муайян карда натавонист. Маблағи зиёд пайдо кард ва онро хоҷагони хориҷияшон барояшон медоданд. Аз мавқеи иқтисодӣ аз ҳама ҳизбҳои сиёсии Тоҷикистон бештар бартарӣ дошт. Аммо бунёдаш, ки ҷаҳолату ғараз буд, ба мақсадаш нарасид.

Мо ба таври возеҳ метавонем аз панҷ унсур ё аркони ислом истифода намоем ва онро давлати имрӯзаи Тоҷикистон тавассути Конститутсия ба мо арздонӣ доштааст. Бояд ба қадри ин арзиши  конститутсионӣ бирасем ва моҳяити ҳамин арзишро барои насли ҷавон ва мардум дар зери таъсири ҳуруфотнома фаҳмонем. Ҷомеаи озоди имрӯзаи мо ба андешаҳо ва таълимоти фундаменталии ба ислом бегона эҳтиёҷот надорад.

Мақсадҳои нопоки саркардагони ҲНИТ ва пуштибонии онҳо аз ҷониби давлатҳои бузург ҳушдор медиҳад, ки аз хатогиҳои содирнамудаи онҳо хулоса бардошта, барои ба як миллати воҳид табдил додани миллати тоҷик ва муттаҳид намудани сокинони Тоҷикистон ба як қувваи бузург корҳои зиёд анҷом дода шавад. Бояд тавассути телевизион ва радио силсиласӯҳбатҳо бо иштироки олимон, сиёсатмадорон ва ходимони дин гузаронида шуда, нисбат ба амал, фаъолияти анҷомдода ва мавқеи ин террористон бори дигар андешагузорӣ карда шавад, то ин ки тамоми мардум огоҳ бошанд ва донанд.

Инчунин, нисбат ба донишҷӯён ва хатмкардагоне, ки дар давлатҳои хориҷӣ таҳсил мекунанд ё баргаштаанд корҳои фаҳмондадиҳнӣ низ бояд гузаронида шавад.

Имрӯз миллати тоҷик дар фазои сулҳу осоишта ба меҳнати босуботу созанда ва бунёдкорона машғул аст ва хуб мефаҳмад, ки танҳо сиёсати хирадмандонаю дурандешонаи Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон мамлакатро ба сӯи ояндаи дурахшону босаодат раҳнамун месозад. Маҳз хизмати хиради созандаву бунёдкоронаи Сарвари кишвар буд, ки имрӯз дар мамлакати мо сулҳу субот пойдор аст.

Аз ин рӯ мо шаҳрвандон ба қадри сулҳу суботу оромии кишвар расида, дар тарбияи дурусти насли наврас ва ҷавонон дучанд меҳнат намоем. Танҳо саводу дониши комил ва иродаи матину ватанпарастӣ метавонад моро аз ин гирдоби хатарафзо нигоҳ дорад, зеро ягон ҳаракатҳои ғайриқонунӣ барои пешравии миллат хизмат накардааст.

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1036 маротиба

Мо, устодону шогирдони факултети информатика ва энергетика хуб медонем, ки пояи адлу инсоф бақои давлату миллат мебошад. Сиёсати маънавибунёди Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат боис шуда, ки имрӯз дар ҳама соҳаҳои пешравиҳои назаррас ба мушоҳида мерасанд. Ин моҳ барои мо моҳи хотирмону таърихӣ буд. Зеро мо аз дигарон дида хубтар дарк мекунем, ки оғози фаъолияти НБО «Роғун» чи манфиате ба иқтисодиёти кишвар меорад. Ҳамаи сокинони ҷомеаи ҷаҳонӣ бори дигар иқрор шуд, ки мо миллати пояндаем ва роҳбари одилу ғамхор дорем. Аммо кӯрдилону бадсиголон ба монанди ҳизби террористиву экстремистии ҳизби наҳзати ислом ва «ёрони бовафои онҳо» аъзоёни созмони «Паймони миллӣ» ин ҳама пешравиҳоро чашми дидан нахоста, нақшаи ошӯбро дар маҳбусхонаи шаҳри Хуҷанд кайҳо тарҳрезӣ намуда, мехостанд бо ин амалашон ҷомеаи ҷаҳониро ҳушдор диҳанд, ки дар зиндонҳои Тоҷикистон нақзи ҳуқуқҳои шаҳрвандон ба инобат гирифта намешавад. Аммо воқеияти ҳол нишон дод, ки сараҷоми  ҳама ниятҳои бад бадӣ меорад.

Мо аз аҳолии осоишта даъват ба амал меорем, ки ба ин гунна иғвоҳо дода нашаванд. Ҳаёт бо маҷрои тоза идома дорад. Он кас, ки ғуломи қонун аст, зиндагии осудаву осоишта дорад.  

Нашр шуд: 29 ноябри 2018

Дида шуд: 2914 маротиба

Дар ҷомеа бештар таъсири манфии ғарбгароӣ хусусан дар байни ҷавонон  ба назар мерасад. Ҷавонони мо ба фарҳанги Ғарб бештар назар менамоянд. Боз як муаммое, ки дар ҷомеа мавчуд аст, ин шомилшавии ҷавонон  ба ҳизбу ҳаракатҳои характери динӣ-экстрамистӣ  дошта мебошад. Таҷриба нишон медиҳад, ки ба чунин ҳизбу ҳаракатҳо бештар ҷавононе, ки дониши кофии динӣ надоранд, шомил мегарданд. Сабабгори шомилшавии ҷавонон ба равияҳои характери динӣ-экстрамистӣ дошта  ин аз назорати  волидайн дур мондани  фарзандон мебошад.

Таълиму тарбияи насли солиму соҳибмаърифат вазифаи муқаддаси падару модарон, инчунин ҷомеа ва давлат мебошад. Аммо мутаассифона таҳлилҳо аз он шаҳодат медиҳанд, ки солҳои оҳир сатҳи тарбияи фарзандон то андозае паст шудаааст, дар натиҷаи бемасъулиятиву хунукназарии баъзе аз падару модарон наврасону ҷавонон  бе тарбия монда, ба корҳои ношоиста даст мезананд, дар кӯчаву хиёбонҳо аз субҳ то шом гаштугузор менамоянд, ба ҳар гуна равияҳои бегона ҳамроҳ шуда, иддае аз онҳо даст ба ҷинояткорӣ мезананд. Ақлу дили ҷавонон  нафис ва нақшпазир мебошад ва ҳар нақше, ки гузорӣ ҷавонон  зуд ба худ мегиранд. Барои ҳамин мо бояд дар таълиму тарбияи фарзанд беэътиноӣ зоҳир нанамоем.

Пеш аз қабул шуданаш Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд ” дар муҳокимаи умумиҳалқӣ қарор дошт ва аксаряти аҳолии кишвар аз он тарафдори карданд. Лекин дар ҷомеаи мо имрӯз ҳаст афроде, ки қабули Қонунро напазируфтанд. Албатта аксарияти нафарони норизо шахсоне мебошанд, ки худ барои омухтани илми динӣ машғул ҳастанд, асосан қонун вобаста ба роҳ надодани иштироки фарзандони ноболиғ дар фаъолияти иттиҳодияҳои динӣ ва чорабиниҳои дастҷамъонаи динӣ, инчунин   таълим дар мактабу таълимгоҳҳои ғаӣриқонунӣ ва ё дар назди шахсони алоҳидаи беиҷозатнома фаъолияткунанда  баромадҳо карда, меъёрҳои онро бо шариат ва дини Ислом дар муқоиса  гузошта, дар миёни мардум нофаҳмиро ба амал меоранд. Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати дунявӣ буда, дин аз давлат ҷудо мебошад. Мафкураи ҳеч як ҳизб, иттиҳодияи ҷамъиятӣ, динӣ, ҳаракат ва гурӯҳе наметавонад ба хотираи давлат эътироф шавад. Албатта, таълиму тарбияи насли наврас ҳамеша аз мавзӯъҳои муҳими ҷомеа ба шумор меравад. Азбаски ҷавонон  кувваи созандаи ҷомеа ба шумор мераванд, бинобар ин онҳо бояд солимақлу соҳибмаърифат ба воя расанд.

Ҷомеаи ҷаҳонӣ, хосатан кишварҳои Ховари Миёна, дар ҳоли ҳозир гирифтор ба ҳаводиси нохостаи гурӯҳу созмонҳои мухталифи тундрав, ки таҳти ниқоби дини мубини ислом ошкоро ба мубориза бархостаанд, қарор гирифтаанд. Яке аз масъалаҳои ҷиддитарини инсоният дар қарни XXI, ки бо оқиб атҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ хатари баӣналмиллалиро ба кор овардааст.

Ҷумҳурии Тоҷикистон яке аз кишварҳои ҷавонтарин ба ҳисоб рафта, 70 дарсади аҳолии онро ҷавонон ташкил медиҳанд. Дар ҳайати иттиҳоди бузурги ҷавонон соҳибони касбу кори гуногун, аз ҷумла ҳуқуқшиносону иқтисоддонҳои хуб, ҷомеашиносон, равоншиносон, соҳибкорон, ҳунармандон, омӯзгорону духтурон, варзишгарону санъаткорон ва амсоли онҳо дар радифи падарону модарони сарбаланди хеш бо шукргузорӣ аз поӣдории сулҳу ваҳдати миллӣ ва қувваи тавонои донишу малака ва нерӯи зеҳнии хешро барои рушди ҳаматарафаи иқтисодиёту иҷтимоиёт ва фарҳанги мамлакат сарф менамоянд. Махсусан дар соли ҷавонон имконияти фаррохе рӯи кор омад, ки ҷавонони соҳибҳунару соҳибистеъдоди тоҷик хешро дар назди ҷомеа муаррифӣ намоянд. Дар ин маврид боварии инсон ба фардои ободи мамлакат афзун мешавад. Аз он, ки Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷавононро ояндаи миллат хондаанд, ин раванди ҷамъиятиро ба таври мусбӣ арзёбӣ кардан мутобиқи матлаб хоҳад буд.

Тоҷикистони ободу зеборо ҷавонон нерӯбахшанду ояндаи мусаффояшро низ онҳо муаӣян месозанд. Барҳақ Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон аз ҷавонон даъват ба амал меоварад, ки дар идоракунии тозаистиқлол фаъолона, бо иқдому ташаббусҳои созандагӣ иштирок менамоянд, зеро имрӯзу фардои бақои миллат, давлату давлатдорӣ дар дасти онҳост. Даъватҳои Сарвари давлат аз ҷониби кулли ҷавонон дастгирӣ меёбаду самари ин ҳамкориҳо ободиҳои зиёд, созандагиҳои рангоранги диёри азизамон мебошад, ки бо ифтихор ба ҷаҳониён муаррифӣ мекунем.

“Пирӯзӣ бар тероризм танҳо бо истифода аз нерӯи низомӣ ғайриимкон аст. Аз ин лиҳоз, омилҳои воқеӣ, моддӣ ва маънавие, терроризм ҳамчун зуҳурот аз онҳо маншаъ мегирад, бояд мӯаӣян ва пурра омӯхта шаванд”, - иброз доштанд Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саммити сарони давлатҳои олами арабу ислом ва Амрико, ки дар давлати Арабистони Саудӣ рӯзи 21 маӣи соли 2017 баргузор гардид.

      Имрӯзҳо баъзе аз нафароне ҳастанд, ки нооромии Тоҷикистони азизи моро ноором ва халалдор кардан мехостанд ва мехоҳанд, ба монанди Алим Шерзамонов, Муҳиддин Кабирӣ, Илҳом Ёқубов, Шарофиддин Гадоев ва дигар ҳаммаслаконашон ки аз хоҷагони хориҷии худ маблағҳои пулӣ гирифта, ватани азизи хешро, ки бо  ҷоннисориҳову мардонагии родмарди некхоҳи миллати тоҷик Пешвои  Миллатамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба ин рӯзҳои оромӣ расидем, боз халалдор созанд.

      Он воқеаҳое, ки имрӯз дар ВМКБ ба миён омада истодаанд  корбарии бенангонаи афродҳои беватан ки ҷавонони бадахшонӣ силоҳ ба даст гирифта, даст ба куштор зада истодаанд. Шахсоне, ки ин корҳоро дастгирӣ карда истодаанд ватан, миллат ва модар надоранд. Он шахсоне ки худро дар хориҷ истода  ватандӯсти “ҳақиқӣ” мешуморанд ва дар ҳаққи миллат  “дилсӯзӣ” мекунанд  бигзор ин мардонагиро омада дар ҷойҳои зарурии ёриталаб даст дароз кунанд на ин, ки мисли рӯбоҳи пасипардагӣ хоинона амал кунанд.

       Ҳамин тавр терроризм яке аз зуҳротҳое мебошад, ки бар зидди амнияти башарият нигаронида шуда бартараф намудани ин падидаи номатлуб вазифаи ҳар як узви ҷомеаи инсонӣ мебошад...

Норов Исматулло, омӯзгори кафедраи Забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1055 маротиба

 Миллати тоҷик, ки тӯли қарнҳо арзи ҳастӣ намудааст, имрӯз низ мақому манзалати хешро дар байни дигар давлатҳо, дар арсаҳои баландпояи ҷаҳонӣ муаррифӣ  менамояд. Бояд тазаккур дод, ки Тоҷикистон чун ба маънои томи худ тоҷдор бо халқу мардуми куҳантамаддунаш  бо пояҳои устувору мустаҳкам ҷовидона боқӣ мемонад.

Мусаллам аст, ки дар раванди ҷаҳонишавии тамаддунҳо бисёр миллату халқиятҳо арзишҳои миллии худро гум намуда, дар натиҷаи нофаҳмию нобасомониҳо сол аз сол амнияти сиёсии худро аз даст дода истодаанд. Ин ҷо мехоҳам бобати ун нафаронеро, ки ба монанди масале “аз пашша фил сохта”, вазъиятро муташанниҷ сохтанианд, гуфтаниам ба ин миллат бо чашми хирад ва  инсонвор нигоҳ кунед. Дар ҳақиқат ин хабарпаҳнкунандагони “кунҷкоб” таҳти фармони кадоме аз мухолифони Ватан масъалаву муаммоҳои дохили кишварро бо муҳобот паём доданианд. Гумон накунед, ки бо нашру паҳни ин хабарҳо мақоми наҷиберо пайдо месозед ё аз худ ҳақиқатҷӯ метарошед. Агар хабарнигорони воқеӣ мебудед, ё худ кадом муаллифи беандеша, ин сомона ин гуфтааст, дигараш вай гуфтааст, сеюмин он гуфтааст нагуфта асли матлабро меёфтед.

Дар иншои ин баёния назара бар он ду мақолоте, ки аз ҷониби расонаи хабарӣ “Ахбор” расонаи гашттааст, ки “Аввалин эътирофи мақоми расмии ҳукумат ба куштор дар зиндон” ва “Зорро рафт. Алъон танҳо ба нафақа”. Фаҳмидан мушкил аст, дар асл ин чӣ намуд кор аст, ки он нафаре мавриди ошӯби зиндони шаҳри Хуҷанд таҳқиқот гузаронида, ҳақиқатро дидааст. Вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон Сироҷиддин Муҳриддин (Аслов), ки дар як нишасти матбуотӣ барои иштирок дар нишасти вазирони корҳои хориҷии кишварҳои Осиёи Марказӣ, ба вуҷуди куштор дар зиндони Хуҷанд эътироф кардааст.

Сироҷиддин Муҳриддин изҳор намудааст, ки паи ин ҳаводис 21 нафар кушта шудаанд, инчунин аз вазъи захмиён низ баён кардааст. Вале муаллифи вокуниш инҳоро рад мекунад, ин дар ҳолест, ки аз ҷараёни исёни ошӯб чизеро намедонад. Ин нафари камандеша баён кардааст, ки ин расона он гуфту дигараш дигар гуфт. Ва бо далели он,  ки нафаре гӯё рӯйхати кушташудагонро дида бошад, идао намудааст, ки теъдоди ҳалокшудагон 50 – нафарро ташкил медиҳад.

Хуб! Ба он муболиғоти дар боло зикр шуда сарфи назар. Чи ин қадар дар масъалаи Иззатуло Шарифзода мисли кана часпида гирифтед. Магар хабарнигорони “донанда” чизеро намедонанд? Давлат қоидаву қонунияти худро дорад ва даар назди ин қонун  ҳама баробар аст новобаста аз шахсияту ҳуввияту мансаб. Аз ин ҷост, ки агар Иззатулло Шарифзода муҷрим ба он камбуддиҳое, ки баён намудед дониста мешуд, пас ӯро бо далели он, ки қонунвайрон кардааст, зиндонӣ мекарданд на ба нафақа равон мегардид.

Билохира масъалае, ки кадоме ба истеъфо рафтаву кадоме навтаъин гаштааст, вазифаи давлату Ҳукумат аст. Бо ин ки дар вокуниш аз духтарони Пешвои миллат аз дифоъи Шарифзода сухан кардед, барои бардоштатон “аҳсант” зеро ба ҳамон гуфтаҳоятон ба фикрам худ бовар намекунед. Ин навишаҳои бӯҳтонангез ва муғризона ягон асоси воқеӣ надоранд.  Тавсияи ман барои шумобарин фармонбардорони мухолифону хиёнаткорони Ватан ин аст, ки агар пушти мавзӯеро бо фармони раисони нотавонатон, пайгирӣ мекарда бошед, кӯшиш кунед, актуалӣ бошад. Боре худ фикр кунед, ки мардум оё ба он нафаре, ки ҳақиқатро аниқ карда сухан гуфтааст бовар мекунад ё ба гапчинакҳо?

Қаҳҳор Бӯриев, номзади илмҳои математика,

устоди кафедраи матемматикаи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 ноябри 2018

Дида шуд: 1105 маротиба

Мафҳумҳои нораво, зишт, нохуб дар тамоми давру замонҳо ҳамчун ифодагари амалҳои ношоиста ва номатлуб дониста мешуданд. Бадӣ аз ҷоҳилӣ сар мезанад. Ҳеҷ гоҳ инсони оқил бадие содир намекунад. Сарчашмаи бисёр бадиҳо муҳҳабат ба сарват мебошад. Молу сарват инсонро водор месозад, ки ба кори бад даст занад, аз ҷумла фиребу дурӯғ, хиёнату беиффатӣ, кинаҷӯиву тангназарӣ ва беномусӣ.

Фикри хуб, сухани хуб ва амали хуб нишони хубии инсон аст. Таълимоти дини мубини Ислом ҳам тарбияи  нсони хуб, таблиғи амалҳои неку савобу хайрхоҳона аст. Адабиёту фарҳанги ғании миллати мо низ ба он ишораи хоса дорад. Ягон дастоварди хубе, ба мисоли бунёди роҳу боғ, тарбияи фарзанди хуб, таълифоти асари пурарзиш ё ақалан гуфтору рафтори хубе аз худ боқӣ гузорад, мавҷуд нест.

Дар замони муосир падидаҳои номатлубе байни ҷавонон пайдо шуда, чун шомилшавӣ ва гаравидан ба ҳизбу ҳаракатҳои мамнӯъ аст, ки сарчашмаи ҳамаи бадиҳост. Таввасути ин амалҳои ношоиста, онро зиёни зиёде ба оромии хонадони худи ҷомеа мерасонанд. Даҳшатафканиву ваҳшатгароиро байни аҳолӣ бунёд менамояд. Аз номи дини мубини Ислом гурӯҳҳои манфиатдору ғаразноксуханҳои беасос мегӯянду шаккокӣ мекунанд. Мардумро, ба хусус ҷавононро даъват ба амалҳои ифротгароёна менамоянд. Ин хиёнат ба инсоният аст.

Таърихи тамаддуни башарӣ шаҳодат медиҳад, ки дигаргунандешагӣ дар шакли озодандешӣ, шаку шубҳа ба рукнҳои динӣ давом баъзе давраҳои таърихӣ авҷ мегирад. Солҳои охир дар Ислом давраи авҷ гирифтани дигаргунандешии ифротгароёна бо дастгирии абарқудратҳои беруна шуморидан мумкин аст. Роҳбарони ҲНИ, ки аз аввал мақсади ба сари ҳокимият омаданро доштанд, Исломро ҳамчун ниқоб истифода бурда, сафи муътақидони хешро аз ҳисоби ҷавонони раҳгумзада, ки аз ғояҳои аслии Ислом ғофилинад, афзуда онҳоро ба амалҳои ифротӣ ҳидоят менамоянд. Ин гурӯҳ бесарусомониҳо ва қатлу ғоратро дар саросари кишвар ба вуҷуд овардаанд. Магар амалҳои хунхорона, тундгароиву ифротгароёна, ҷаҳолату бераҳмиҳои чунин ҳаракатҳо, ки зери парчами Ислом амал мекунанд, оё хиёнат ба дин нест? Магар онҳо дини мубини Ислоро бо рафтору кирдори ҷоҳилона нодуруст тавсиф намекунанд? Бесабаб нест, ки фаъолияти чунин равияҳо дар аксари давлатҳои дунё манъ ва ҷонибдорони онҳо маҳкум мешавнд. Каси бадкор, мардумозор ва хиёнаткор ҳамеша ба ҷазо дучор мешавад.

Мо ҷомеаи устодон бояд ҷавонон ва фарзандонаморо дастур диҳем, ки ҳамнишини бадон нагарданд, зеро рафиқи бад ба ҷисме не, ба рӯҳ зарар мерасонад. Мақсади мо, омӯзгорон, он аст, ки ҷавононро ҳидоят намоем, то ҳамниши бадон нашаванд, онҳоро бишиносанд ва аз ҳузуру таъсироти манфиашон дур бошанд.

Дилрабо КОМИЛОВА,

номзади илмҳои техникӣ,

мудири кафедраи технологияи маҳсулоти хӯрока ва агротехнология 

Нашр шуд: 30 ноябри 2018

Дида шуд: 1124 маротиба

 Хизмат ба ватан дар роҳи ҳақиқату адолат барои ҳар кадоме аз шаҳрвандони миллат шараф аст. Ҳимояи обрӯву нуфузи байналмилалии он бошад, вазифаи ҳар мардуми баору номуси кишвар маҳсуб меёбад. Ватани азизу маҳбуби мо Тоҷикистонро ҳамчун миллату давлати куҳанбунёду соҳибфарҳанг дар арсаи байналмиллалӣ шинохтаву эътироф намудаанд.

Бояд тазаккур дод, ки ин ҳама обрӯву нуфузе, ки кишвари мо мақоми ҷаҳонӣ пайдо намудааст, маҳз бо талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Пас вазифаи имрӯзаи мо мардум дар он аст, ки ба хотири пойдории ин арзишҳо фаъолият намоем на ба хотири он, ки асосноку беасос фаҳмидаҳоро рӯи қоғаз оварем. Ва бадин васила миллати худро мавриди танқиду тақлид қарор диҳем. Вақте чизеро дуруст намедонӣ чаро онро ифшо мекунӣ.

Имрӯз ба чанде аз расонаҳои хабарии «Ахбор», «Паём» ва «Озодӣ» расм шудааст, ки аз муаммоҳои дар дохилу хориҷи кишвар амалӣ гардида, ба миллати тоҷик марбут аст, онро бо дасисаву пӯписаҳо, росту дурӯғ ва бо муҳобот паҳн сохта истодаанд. Ин ҳама найрангбозиҳо як тараф ба эътирофоти шарҳи ошӯбгарони зиндони шаҳри Хуҷанд, ки моҳи ноябри соли равон ба амал омадааст, ҷилавгирӣ намуда, эътирофотро қабул кардани нестанд. Дар асл ин хабарнигорону «озодхоҳон» худ кӣ ҳастанд ва бобати ин ошӯб чиро медонанд, ки идао намуданд, Вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон Сироҷиддин Муҳриддин (Аслов), ки барои иштирок дар нишасти вазирони корҳои хориҷии кишварҳои Осиёи Марказӣ ва мақомоти Иттиҳодияи Аврупо ба Брюссел рафтааст, дар як нишасти матбуотӣ ба вуҷуди куштор дар зиндони Хуҷанд эътироф кард. Вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон зимни эътирофот қайд сохт, ки гуноҳи асоси ба зиндониёни кушташуда тааллуқ доштааст, боз эълон кард, ки дар исёни ошӯбгарон аксари зиндониёну кормандон безарар гардонида шудааст. Ӯ гуфт, аксари ошӯбгарон афроди маҳкум ба терроризм, аз ҷумла пайравони гуруҳи террористии «Давлати исломӣ» буданд.​

Гуфта мешавад, ки маъмурони зиндон дар аввал хостанд, ки онҳоро ба муколама даъват кунанд, вале онҳо ба муқовимати худ идома дода, хостанд, аз маҳбас фирор намоянд. Яке аз саркардаҳои ин ошӯб аъзои ТЭТ ҲНИ буда, миқдори 12 нафараи аз ошӯбгарон ба ҳайси узви ДИИШ дар ҷангҳои Ироқу Сурия иштирок кардаанд. 3 нафари онҳо узви гуруҳҳои ифротиву террористии “Ансоруллоҳ”, Ҳаракати исломии Узбекистон ва Ҷундуллоҳ ва шаш нафари боқимонда маҳкум ба ҷиноятҳои вазнине ба мисли роҳзаниву куштор ва қочоқи маводи мухаддир буданд.

Уммедворам, ки хабарнигорони аз ҳодисаҳо бехабари «Ахбор» -и аз ҳолат бехабар, Озодии «озодхоҳ» ва «Паём» - и бепайғом» ба он васвасаҳои куштори 50-нафари зиндони Хуҷанд хотима дода, минбаъд дар вазифаи худ, ки барои адолати воқеӣ кор мекунанд содиқу устувор мемонанд.

Муллоусмонова Гулчеҳра,

устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 ноябри 2018

Дида шуд: 1040 маротиба