Тоҷикон аз аҳди қадим то ба имрӯз миллати соҳибтамаддуну бофарҳанг, озодихоҳ, сулҳпарвар, бунёдкор, инсондӯст буду ҳаст ва хоҳад монд. “Рафтори нек, гуфтори нек, пиндори нек” шиори гузаштагони мо буд, ки имрӯз низ маънӣ ва моҳияти худро дар замони соҳибдавлатӣ,  соҳибистиқлолӣ гум накардааст.

Мутаасифона ҷомеаи имрӯзаро гурӯҳи ифротгароён халалдор месозанд, зери ниқоби ислом амал карда хуни мардуми бегуноҳро  мерезонанд. Ифротгароӣ- роҳ ба сӯи гумроҳӣ мебарад. Ифротгароӣ дар кадом шакле, ки набошад- динӣ ё дунявӣ онро мо қабул надорем, чунки он ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрвандонро поймол мекунад. Ифротгароӣ асосҳои маънавии ҷомеаро вайрон карда ба амнияти ягон минтақа ё тамоми ҷаҳон таҳдид мекунад. Ба муқобили ифротгароӣ бояд ҳам ҷомеа ва ҳам давлат мубориза баранд. Фаҳмиши зарурати дар ҷомеаи тоҷик баланд бардоштани сатҳи ҳуқуқи фарҳангӣ муҳим аст. Арзиши ҳуқуқи инсон ва таҳаммулро мардуми мо бояд пешаи ёрии худ донанд, бо ин роҳ мақоми иҷтимоии худро бифаҳманд, муноқиша ва низоъҳоро тавассути роҳҳои ҳуқуқӣ ва ба таври осоишта ҳал карда тавонанд.  Ҳамин роҳ мардумро ба муқобили ифротгароӣ хуб тайёр мекунад.

Ислом дини ифротгаро нест. Исломро бояд ба маънии аслиаш шинохт, зеро ислом дини покӣ, росткорӣ, худотарсӣ буда пайравони худро ба покӣ, ҳақиқат, адолат ва ҳамдигарфаҳмӣ ҳидоят мекунад. Дар ислом на аз ҳад гузашта ва на кам гашта, на чизе беҳудаву бекор ва на ба чизе ташбеҳ дорад. Касе тасдиқ ба дил, иқрор ба забо, амал ва аҳкому аркони дин ва қабули анбиё алайҳиссалом ва дигар аҳкоми шариатро дорад, метавон онро инсони диндор номид. Мусулмонон бояд аз дини худ фахр намоянд. Ислом бе имон ба даст намеояд.Ислом зуҳуроти ифротгароиро мақбул намедорад. Кирдори ваҳшияна, қотилона ва хоинонаро маҳкум мекунад. Мардумро муттаҳид месозад, муқобили золимону ҷоҳилон мебарояд, ҳамаро ба баробарӣ ва бародарӣ даъват мекунад. Шахсоне, ки ба дини ислом пайравӣ мекунанд мусулмонон меноманд, ки маънояш барпо кардани сулҳ аст. Шиори дини ислом бо сулҳу салоҳ зиндагӣ кардан ва байни ҳамдигар ҷангу ҷидол накардан аст. Аз ин лиҳоз дини исломро барпокунандаи сулҳу ваҳдат меноманд.

Разоқов Фарҳод,

устоди кафедраи таъминоти барқ ва автоматика

Нашр шуд: 30 январи 2019

Дида шуд: 1201 маротиба

 Чанд рӯзи охир намояндагони «Паймони миллӣ», ки роҳбариашро садри аввалмақоми ҳизби наҳзат Муҳиддин Кабирӣ бар дӯш дорад ва дастандаркорони сомонаи ҳамфикру ҳамрози наҳзтиҳо Ахбор. ком Радиои «Озодӣ»-ро ба он гунаҳкор мекарданд, ки минбари ҳақиқии таблиғу ҳукумат гардидааст. Аммо вақте матолиби  «1215 рӯз ҳабси Бузургмеҳр Ёров ба нашр расид, ки ин расона низ мисли сомонаҳои «Паём. нет» «Ислоҳ.нет», «Кадаст .ком» масъаларо яктарафа баҳогузорӣ кардааст ба қавле реаксияи нотавонбинон чӣ гуна мешуда бошад? Ба ҳар ҳол Искандари Фирӯз бо баҳонаи ҳабси Бузургмеҳр Ёров якандоза вазъи ҳуқуқӣ ва шароити  фаъолияти адвокатҳои кишварро ба риштаи таҳлил кашидааст. Муаллифро мебоист вақти таҳлили ин масъала бо парвандаи ҷиноии Бузургмеҳр Ёров шинос мешуд. Зеро Бузургмеҳр на ба хотири дифо аз ҳизби наҳзати исломи кишвар, балки даст задан ба  қаллобӣ бо ҳукми додгоҳ ба маҳкама рафт. Ин нуктаро Зариф Ализода, Омбудсмени Тоҷикистон рӯзи 24-уми январ тасдиқ кардааст. Воқеан ҳам адвокатҳои тоҷик зимни ҳимояи собиқ аъзо ва пайравони ҲНИ чи маводи мӯътамаде дар даст доштанд, ки онҳоро дар суди олӣ ҳимоя кунанд. Ҳамаш аз сар маълум буд, ки ҲНИ бо кадом мақсад дубора ба арсаи сиёсӣ омад ва кӣ буданд тарафдорони онҳо. Зеро исбот шудааст, ки наҳзатиён чун татбиқкунандагони ҳизби «Ҳизбуллоҳ»-и Ҷумҳурии Исломии Эрон аз рӯзҳои нахустини худ барои ба даст овардани афкор ва иродаи халқ кӯшиш ба харҷ медоданд. Бояд вакилони мудофеъ аз  ин нуктаи назар бояд масъаларо медиданд. Азбаски Бузургмеҳр ва дигар ҳаммаслакони онҳо пулҳои ҳангуфти ҳоҷагони наҳзатиро дидан, ҳама чиз аз хотирҳо рафт ва онҳо сиёҳро сафед ва сафедро сиёҳ гуфтанд. Бузургмеҳр Ёров шояд вакили ҳақхоҳу ҳакҷӯ бошад, аммо зимни шиносоӣ бо парвандаҳои собиқ наҳзатиён аз содагиву дилростиаш имрӯз ба чунин ҳолат расид. Зеро ӯ медонист, ки сафедкунии наҳзатиҳо оқибати хуб надорад, бе ин ҳам нафрати мардум аз маҷлисбозиву иғвоангезии домуллотарошони наҳзатӣ зиёд шуда буд. Бузургмеҳр Ёров ва дигар вакилони мудофеъ бояд қазияро мӯшикофона таҳлил мекарданд. Вақте ҳама далелҳо даст доштани наҳзатиҳоро исбот кардааст, ӯро мебоист аз идомаи вакилиаш даст кашад. Илова бар ин, ӯ сахт эътимод дошт ба Кабирӣ ва бо он ки дониши баланди ҳуқуқӣ дошт, мисли дигар наҳзатиҳо даст ба ифротгароӣ зад. Намедонем, ин аз рӯи таассуб буд ё дидаву дониста. Имрӯз Бузургмеҳр Ёров паси панҷараи маҳкама шояд рӯзгори гузаштаи худро ба хотир орад. Аммо як чиз аён аст, ки имрӯз хеле дер шудааст. Вақте гунахкории ӯ дар сатҳи суди олӣ исбот шудааст, ӯ чӣ гуна метавонад, худро сафед созад. Илова бар ин то ҷое иттилоъ дорем, вакилони мудофеи  Бузургмеҳр Ёров барои ҳимояи ӯ наомаданд. Ин онро хулоса мекунад, ки вакилон далели сафед кардани зерҳимояи ӯро надоранд.

Ман аз навиштаи Искандари Фирӯз аз он норизоам, ки ӯ баъди ин қазия як андоза адвокатҳои кишвар дилшикаста шуда, дур аз рисолати касбии худ ҳастанд. Ин хатои маҳз аст. Агар вакили мудофеъ воқеан ҳам дониши баланди ҳуқуқӣ,  дасту дили тоза дошта бошад, дар ҳама ҳолат дастболост.

Ҳамидова Н.Ш.- н.и.ф.,

устоди кафедраи  забонҳои хориҷии ДПДТТ

Нашр шуд: 25 январи 2019

Дида шуд: 1201 маротиба

Чанде қабл роҳбарият ва аъзоёни ТЭТ ҲНИ бо ҳар роҳу восита хостанд оромии миллати моро аз байн баранд. Ин ҳам бошад бо роҳи инқилоби аз диди худ “воҳиманок”, ки дар назди сафорати Тоҷикистон дар Берлин шӯрише ташкил ва ба гуфтаи худашон бо теъдоди зиёди “ҷонибдорони азҳоб” ва муқимиҳои тоҷик барпо намоянд. Аслан ба гуфтае, муаллифи мақолаи равшанфикрон “Босмачӣ ҳарчанд, то равад аврупоӣ намешавад”. Ташкилоти террористии экстремистии наҳзатӣ дар рӯзи пеш аз оғози ҷаласаи САҲА, яъне 9-уми сентябр, наҳзатиён ҳамон макру ҳиллаи қадимии ифротгароёнаи худро ба кор бурданӣ шуда, худашон бо худашон қарордод баста, ташкилоти сунъиеро бо номи «Паймони миллии Тоҷикистон» эълон намуданд. Вақте бо огоҳӣ аз моҳияти террористӣ ва собиқаи паймоншикании ТЭТ ҲНИ, ягон ташкилоти мухолифи ҳукумат дар хориҷа ба эътилоф бо ин ҳизб розӣ нашуд, мувофиқи нақшаи хоҷагони худ роҳбарияти ҲНИ худашон аз ҳисоби аъзо ва муздурони худашон чанд «ташкилот»-и нав сохта, сипас худашон бо худашон «эътилоф» ташкил карданд. Бинобар ин, огоҳон медонанд, ки «Паймони миллии Тоҷикистон» дар асл ҳамон ТЭТ ҲНИ буда, ин ном бо мақсади пӯшонидани ниқоби нав ба ин ташкилоти экстремистию террористӣ эҷод шудааст. Аммо то кай ин ниқоб рӯи онҳоро пинҳон мекунад? То кай Кабирӣ ва аъзоёни ташкилоташ қувваҳои хоҷагонашро кор мебарад? Ва то кай ин иғвову ҳангомасозиҳо ба хости наҳзатиҳо анҷом меёбад.

Маврид ба зикри хос аст, ки миллати тоҷик, дар шахси ҳар кадоми шаҳрванди баору номусаш тарафдори он аст, ки бигузор пояҳои ақидаи иртиҷои доштагон решакан гардад, то кишвари мо эмин аз инқилобҷӯёну ифротиён бошад. Нафароне, ки миёни мардум айнан ба мисоли ман маниҳои Кабирӣ худро аз манфиати дигарон боло дониста, ҷиноят мекуннанд, бигзор ҷазо бинанд. Ба он хотир, ки манфиати нафарони хиёнаткору ватанфурӯшро аз ҷони хеш боло медоранд.

Кабирӣ шояд бо он мақсад замоне аз зодгоҳаш ба мамлакатҳои ғарб фирор кард, ки то ба худ ва ба ташкилоти худ тарҳи аврупоиро ҷорӣ намояд. Аммо ба нафаре зиёнкору дилозор дар ҳеҷ макон ҷой нест. Ана маҳз барои ҳамин ин бечорагон дар ба дару бенаво монда, зӯри худро ба нерӯҳои миллати мо заада истодаанд. Кабирӣ гумон дошт, ки ӯро дар аврӯпо пайравӣ мекунанд. Вале натиҷаҳо нишон доданд, ки ҳатто кам монда буд аз зиёдаравию худсафедкуниҳояш ӯ ванамояндагонашро аз толори ҷаласаи конфронсии САҲА низ берун созанд.

Кабирӣ минбари САҲА ро ба эълони инқилоби худ ҷои мувофиқ дониста, барои “мардумони азизаш” бо “муҳаббат” пайғоми шодбошӣ бахшида ба Истиқлолияти давлатиро расонд. Аммо ин  таманнову табрикот ҳам як найрангу ҳиллаи наҳзатиҳо буд. Ин пайғоми дасисаву ҳангомаҳои Кабирӣ буд, ки то кунун алайҳи миллати мо тавасути шогирдонаш изҳороти бӯҳтонангезеро бо воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн карда истодааст. Аммо наҳзатиҳо бояд донанд, ки ба он “ҷасорату мардонагӣ” –ҳои Кабирӣ дигар ҳеҷ кас бовар намекунад, зеро яқин медонад, ки ӯ қувваи дар сафи мардум дар инқилоб якҷо истоданро надорад ва суханони ӯ худнамоишӣ аст.

М. Алиназарова,

муовини декани факултети муҳандисӣ -иқтисодии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 январи 2019

Дида шуд: 1210 маротиба

Миллати тоҷик, ки тӯли қарнҳо арзи ҳасти намудааст, имрӯз низ мақому манзалати хешро дар байни дигар давлатҳо дар арсаҳои баландпояи ҷаҳони муаррифи  менамояд ва тоҷикистон чун ба маънои томи худ тоҷдор бо халқу мардуми куҳантамаддунаш  бо пояҳои устувору мустаҳкам ҷовидона боқӣ мемонад. Дар раванди ҷаҳонишавии тамаддунҳо бисёр миллату халқиятҳо арзишҳои миллии худро гум намуда, дар натиҷаи нофаҳмию нобасомониҳо сол аз сол амнияти сиёсии худро аз даст дода истодаанд.

Давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон аз рӯзҳои нахустини таъсисёбиаш ҷавононро ҳамчун нерӯи бузурги ояндасоз эътироф намуда, барои рушди зеҳнии онҳо шароити мусоидро фароҳам меоварад.

Мутаасифона бархе аз ҷавонон ба қадри он норасида, ба доми ин маккорон афтода комилан рафтори худро тағйир додаант, яъне дар назар дорам, бевиҷдонии онҳо бераҳму шафқатии онҳо, ки ба ҳар гунна ҳизбу ҳаракатҳои ифротгароӣ ворид гардида, рӯи рост, дар пеши назари ҷаҳониён инсонро қатл намуда, ҳамчунин ёдгориҳои нодири фарҳангию таърихии халқу миллатҳоро ба тороҷу яғмо мебаранд, куҷо шуд адлу инсоф ва одамигарии мардум ба василаи чунин рафтор одамонро шинохтан дар ҳақиқат мушкил шудааст ва ин қабилаи одамон бо ин амали ҷоҳилонаи хеш, боиси қаҳру ғазаби ҷаҳониён гардиданд.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо таваҷҷӯҳи ҷомеаи ҷаҳониро ба он водор намуданд, ки ислом ба терроризм ва экстремизм ягон робитае надорад, вале имрӯз кӯшишҳои ба рақиби идеологии ҷаҳонӣ табдил додани ислом ва мардуми мусулмон идома дорад. Як маҳфумро ман низ аз рӯи хулосаҳои худ маротибаҳои зиёд иброз намудам, ки мушкилоти чонони мо имрӯз дар он ифода гашта истоадааст, ки исломро аз имон дар фарқ гузошта наметавонанд, ин бевосита пеш аз ҳама мушкилоти худи онҳо мегардад, ки ҳаёту зиндагии худро табоҳ сохта, баъдан бо ин рафтори худ дар ҷомеа доғ мегузоранд.Хусусан, ин ин ҷангҳои бемаънову дасисаҳои беасос дар ҳодисаҳои сиёсии Сурия ва таъсиси ДИИШ вусъат ёфта истода ҷавонони тамоми ҷаҳонро гирди худ ҷамъ оварда истодааст, ки ин тамоюл гурӯҳҳои экстремистон ва миллатгароёнро бо таҳқиру шиканҷаи мусулмонон фаъолтар намуданд.

Бадбахтона, имрӯз зиёд ба мушоҳида мерасад, ки собиқ Ҳизби Наҳзати исломӣ  давлату Ҳукумати кишварро мухолифони дини мубини ислом муаррифӣ кардан сохтанд ва ба ин васила мақсад доштанд, ки сафи тарафдорони хешро зиёд намуда, мардумро ба шӯр оварда дар миллат оташи ҷани бемаъноро барангезанд. Дар ҳамин раванд тавре аз мушоҳидаҳо аён мегардад, нафаронеро низ вохӯрдан мумкин аст, ки имрӯз тақдирашонро дар майдони хунину набарди давлати Сурия ва Ироқ пайваста истодаанд.

Нематуллоева А.А.,

ассистенти кафедраи автомобилҳо ва идоракунии нақлиёт

Нашр шуд: 25 январи 2019

Дида шуд: 1251 маротиба

Давлатҳои пешрафтаи Осиёи Миёна аз ҷумла Ҷумҳурии Тоҷикистон мувофиқи талаботҳои аз тарафи маориф ва илм ҷавобгӯ гузошташуда дар системаҳои нави раванди таълим, яъне кредитӣ соатҳои иловагии тарбиявӣ нисбати ҷавонони имрӯза ворид намуд. Ин ба донишҷӯёни имрӯза имконият дод, ки оиди хабарҳои дохили кишвар ва берун бо воситаи ахборотҳои оммавӣ ва сомонаҳои интернетӣ бо хабарҳои бурунмарзӣ шиносои пайдо намудан. Ба ғайр аз ин барои сайқал додани донишҳои худ ба давлатҳои Русия, Аврупо, Бритониёи  Кабиру ва ИМА равона шуда, баъд аз таҳсили системаи ҷоришудаи бакалаврият боз таҳсилро давом дода истодаанд.

Давлатҳои тараққикардаи муосир ҳангоми даровардани тағйироту иловаҳо ва қабул кардани низомномаҳо барои танзим ва идора намудани ҷавонон ва муҳоҷиратон аз ҳаргуна  ташкилшавии гурӯҳҳои ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ ва экстримистӣ(салафия ва ҳизбу таҳрир, кимақсади онҳо барҳам додани оромии кишвар ва давлати соҳибистиқлол, ки соли 2015 аз тарафи апазитсияи Генерал майёри қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон  Ҳоҷиҳалим Мирзо ба якчанд мақомотҳои дахлдори шаҳри Душанберо ба асири гирифта нотинҷиву якчанд нафаронро маҷрӯҳ ва ба ҳалокат расониданд, ки дар охир нест ва нобуд карданд), ки дар айни замон рушд ёфта истодааст, хатаровар мебошад. Барои ҳамин аз тарафи Шӯъбаи хизматрасонии муҳоҷиратии(ФМС) давлатҳои Федератсияи Руссия якчанд талаботҳо, усулҳо оиди қайди ҳар як муҳоҷирон, давомоти онҳо ва гирифтани изи ангуштони онҳо рафта истодааст. Дар давлатҳои ИМА ва Аврупо дар ду соли фақат бо воситаҳои яроқу аслиҳаҳои автоматӣ, тирпарронӣ тақрибан 1000 – ҳо нафар  ҷавонони синнашон то 25 – 30 сола барои дарёфт намудани пулҳои гарон худ шабҳо барои фурӯши маводҳои мухаддир, одамкушӣ, дуздӣ ва қаллобӣ ҷиноят содир карда истодаанд. Дар давлати Олмон аз тарафи донишҷӯи синнаш 20 сола бо воситаи таппончаи МАКАРОВ тақрибан 25 - 30 нафар донишҷӯёни Донишгоҳи давлатии Франкфуртро ба қатл расонид, ки ин ҳам беаҳамиятии падару модар нисбати тарбияи фарзанд ё ки дар наздикӣ дар Қрими Федератсияи Руссия донишҷӯи курси аввали Донишгоҳи давлати Қрим бо як таппонча 6 нафарро маҷрӯҳ ва 13 нафарро ба ҳалокат расонид. Ҷавонони имрӯзае, ки шоҳиди ингуна воситаҳо мебошанд лекин барои худ ҳамчун дарс қабул намекунанд. Барои ҳамин ингуна донишҷӯён ва ҷавононро бо ҳар роҳҳои боваринок ба рӯҳияти(психика) онҳо таъсир намуда  ба ҳаргуна роҳҳо даъват карда истодаанд.

Мисол, солҳои охир донишҷӯёни курсҳои саввум ва чаҳоруми Донишгоҳҳои давлатии Федератсияи Руссия ва Ҷумҳурии Қазоқистон, ки шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон буданд бо воситаи шабакаҳои интернетии “Одноклассники” ва “Facebook”, ки ҳангоми корҷӯи намудан бо ширкате номнавис намудан, ки бо истеҳсоли маҳсулотҳои шириниву  қаннодӣ машғул буданд. Барои бовари ҳосил намудан  маблағҳои пешаки роҳи намуданд ва ҳамчун ширкатҳои “Асосии давлатӣ” ҳуҷҷатҳои падару модари онҳоро барои бовари ҳосил кунонидан пурсида  ҳангоми ба кордохил шудан онҳоро ба зинаи гурӯҳҳои ҳизбу ҳаракатҳои терроризм  ва экстримизм дар давлатҳои исломӣ бо дигар ҳуҷҷатҳои шахсӣ интиқол доданд, ки дар айни ҳол бе ному нишон мебошанд. Мисоли дигар ба монанди барномаҳои муосири (Working day) кории давлатҳои Аврупо(Туркия, Олмон, Куриёи ҷанубӣ ва ИМА) бо шабакаҳои корҷӯи ҳангоми номнавис ва ҷори намудани маълумотҳои худ ҷавонон ҳангоми аз Федератсияи Руссия баромадан ба давлатҳои Аврупо ва ИМА боз барои дарёфт намудани маблағҳои калон сарҳадро мегузаранд. Албатта ҳар як ширкатҳои кордиҳанда бо “Бизнесс нақша” – ҳои пешниҳодшуда ҳар як шахсро шинос мекунонад. Барои бовари ҳосил кунонидани ингуна шахсҳо аввал ҳама сухан ба масъалаҳои шахсияти худ корҷӯй, масъалаи маблағгузорӣ, моҳонаи онҳо, оиди зист қайди онҳо дар хобгоҳ ва Хостелҳои ҳамон давлатҳои тараққикарда, нишон додани коргоҳ ва бо кадом дастгоҳ ва таҷҳизотҳои замони муосир кор ва фаолият мебаранд шиносои пайдо менамоянд. Баъдан барои давом додани мӯҳлати зисти муҳоҷиратӣ ва додани ваъдаҳои ҷаҳонӣ шурӯъ менамоянд. Ингуна роҳҳо барои даъвати донишҷӯён ва шаҳрвандоне, ки аз ҷиҳати бӯҳрони иқтисодии кишвари худ ба ҷустуҷӯи кор дар дигар давлатҳо мераванд тез ва қулай дастраси ингуна гурӯҳҳо мешаванд.

Воҳидов А.Ҷ., устоди кафедраи таъминоти барқ ва автоматикаи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 январи 2019

Дида шуд: 1270 маротиба

 Мо, ҷавонон бояд донем,  ки имрӯз дар баробари саҳм доштанамон мо  дар раванди ташаккули ҷомеа, ҳамзамон дигар нафароне ҳастанд, ки ба номи ин миллат иснод меоранд. Вазифаи ҷонии мо ҷавонон, ки аз қишрҳои фаъоли ҷомеа маҳсуб мешавем, гирифтани пеши роҳи чунин ҷавонон мебошад. Ҳамзамон қайд кардан ҷоиз аст, ки танҳо огоҳ будан аз илмҳои замонавӣ, хониши аъло, рафтори намунавӣ онҳоро аз ҷаҳолат берун месозад ва соҳибобрӯ мегардонад.

 Тамоми мақсад  ва ҳадафҳое, ки гурӯҳҳои иртиҷои дар ниҳоди худ мепарваранд онҳоро бо мисолҳои возеҳ баён намуд, ки ягонагии онҳо дар вайрон намудани сохтори конститутсионии миллату халқиятҳо мебошанд. Боиси таасуф аст, ки имрӯз бархе аз мардумони кишвари мо низ олудаи ақидаҳои ҳамин ифротгарони дар ниқоби ислом амалкунанда гардидаанд. Динро аз таассуб ҷудо карда натавониста, шомили ин ё он гурӯҳе мегарданд, ки мақсадҳои нопок дорад. Аз ҷумла таъкид кардан бамаврид аст, ки   иштироки ҷавонони тоҷик дар ин ҷангҳо ягон маънои ҷиҳодро надорад эшон аз он ки фирефтаи доми мухолифон гардидаанд ба ин воситаи хешро ба доми ҷаҳолат меафкананд. Танҳо дар зеҳну мафкураи онҳо бадбинӣ ва нотавонбиниро талқин месозанд. Исломро ба сиёсат омезиш дода, вазъи мустақили ва сулҳу суботро дар кишвар вайрон мекунанд. Ба маънои дигар эшон дар ниқоби ислом дар ниҳоди ҷавонони гумроҳ амалҳои ифротиро ҷо мекунанд.

Дар асл аъзоёни он мусулмонҳоро даъват менамоянд, ки Худоро ҳамеша ёд кунад ва аҳкоми шариатро василаи асосии кору зиндагии худ донанд. Аммо асли мақсади онҳо барпо намудани хилофат аст. Сухану амали аъзоёни ин ҳизбҳо ба ҳамдигар рост намеояд, зеро дар фармудаҳои Худованд инсон ҳаргиз сабабгори канда шудани риштаи умри дигарон набояд бошад. Вале чун мебинем, «сарбозони роҳи ислом», ки худро ҳамчунин унвон мекунанд, ба таври ҷаҳолат сари инсонҳоро мегиранд ва онро тариқи навор ба оламиён нишон медиҳанд. Магар ин амалро ислом дастгирӣ мекунад, ҳаргиз на.

Дар ҳамин раванд ба роҳбарияти Паймони милли Тоҷикистон ироз менамоям, ки қотиливу ҷоҳилиро барои аз байн бурдан ва заиф гардонидани руҳу равони мардум навор карда намоиш медиҳед. Дар асл шумоён бо чунин кирдорҳои бераҳмона, дили зани тоҷик, модари тоҷикро пора кардан мехоҳед. Гуфтаниед, ки аз онҳо рабудани фарзандонашон кофӣ нест, барои ҳамин онҳоро қотил ҳам кардан хостед. Ана дар куҷои ҳамин бадтинатии наҳзатиҳо ва роҳбари онҳо дилсӯзиву меҳрубони вуҷуд дорад, ки ба он “хушгӯӣ” ҳояш кас бовар кунад.

Охир фиреби назар ҳам ҳадди худро дорад. То кай мардумфиреби мекунед, то кай дил меорзоред. Бас аст, акнун дигар барои наҳзатиҳо ва афкороти шумо холигоҳ вуҷуд надорад. Мардум медонанд, ки минбаъд сари бовар кунанд. Барои ки хизмат хизмат кунанд, киро гӯш кунанд ва озод зиндагӣ намоянд. Аз ҳамин лиҳоз инқадар бо “фарҳангшиносиву доногӣ” ҳоятон худро “мусичаи бегуноҳ” нишон надиҳед. Зеро мо худ медонем, ки “ШУМОЁН” кӣ ҳастед.

Абдуллоев Б.Б. ассистенти кафедроаи А ва ИН

Нашр шуд: 25 январи 2019

Дида шуд: 1195 маротиба

Мо барои васл кардан омадем,

На барои фасл кардан омадем.

Ҷалолиддини Румӣ

Аз ин мисраҳои Мавлоно Ҷалолиддини Румӣ бармеояд, ки одамият бояд бо ҳам муттаҳид бошад, яъне дар зери ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ зиндагӣ кунад на дар тафриқаву ҷудоиандозӣ. Мавлоно мегӯяд, ки мақсади ба дунё омадани мо барои васл кардан, муттаҳид кардан, ваҳдат кардан ва дусту бародар зиндагӣ намудан мебошад. Ингуна зиндагӣ кардан ба мрдум бахт меорад, баръакси он бошад рӯзи сахт меорад.

Мардумро ба гуруҳҳо ҷудо намудан, тафриқа андохтан ва фитна барпо намудан ин бузургтарин гуноҳ ба ҳисоб меравад.

Ду неъмати аз ҳама бузург аст, ки мо бояд ба қадри он расем тани сиҳат ва хотири ҷамъ ва ин ҳар ду бо сулҳу ваҳдат ва тинҷиву амонӣ вобастагии калон дорад. Истиқлолияту ваҳдат ба мо ин неъматҳои бузургро дод мо бояд ҳам бо забон ва ҳам бо амал ба қадри он расему кӯшиш кунем то аз даст наравад.

Ҳангоми ба қадри ҳамаи инҳо расидан ва хуб амал кардан рушди устувори кишвар дар оянда таъмин мегардад.

Бо вуҷуди ин ҳама боз хоиноне ёфт мешаванд, ки бар ватани худ хиёнат мекунанд ва ба қадри ин қадар неъматҳо намерасанд мисли Ҳоҷи Ҳалим ва ҳаммаслаконаш. Хиёнат ба ватан ва тафриқаву фитнаандозӣ гуноҳи азим ва нобахшиданӣ аст. Боз ин гуна шахсон худро боимону боахлоқ меҳисобанд. На чунин нест зеро шахси боимон ватанашро дӯст медорад ва ба ватан хиёнат намекунад. Борои он, ки дар ҳадисе омадааст, ки дустдоштани ватан аз имон аст.

Давлате, ки миллати тоҷик баъди ҳазор сол бо ин қадар заҳматҳои бениҳоят зиёди фарзандони фарзонааш ба мисли Садриддин Айнӣ, Бобоҷон Ғафуров, Эмомалӣ Раҳмон ва дигарон ба даст овардааст ба он хиёнат кардан, монеъи рушду тараққиёти он шудан ва ҳатто барои пешрафти он кӯшиш накардан низ аблаҳӣ ва ҷоҳилию гумроҳӣ аст.

Ҷавонони мо бояд аз наслҳои гузаштаамон илҳом бигиранд ва пайрави онҳо бошанд, чунки миллати тоҷик хеле шахсиятҳои бузург дорад, ба монанди: Абуабдуллоҳ Рудакӣ, Абуали ибни Сино, Умари Хайём, Имом Абуҳанифа, Абулқосим Фирдавсӣ, Имом Бухорӣ, Бобоҷон Ғафуров ва садҳои дигар.

Ин шахсиятҳои бузург хизматашон на танҳо ба миллати мо, балки ба дигар халқиятҳо ва ҳатто ба тамоми башарият расиддаст. Масалан китобҳои Абуалӣ ибни Синоро тамоми табибони дунё истифода мебаранд, Абуабдуллоҳ Рудакӣ сардафтари адабиёти тамоми форсизабонони дунё мебошад, мисраҳои Саъдӣ дар болои дари Созмони Миллали Муттаҳид, ки қариб 200 давлати дунё аъзои ин созмон мебошанд ва ин созмон созмони бонуфузтарини ҷаҳон ба ҳисоб меравад, навишта шудааст. Имоми Аъзам соҳиби мазҳаби мо, ки қариб 60 фоизи мусулмонони дунё пайрави ин имоми бузург мебошанд, фарзанди фарзонаи миллати тоҷик аст. Имом Бухорӣ муаллифи китоби Саҳеҳи Бухорӣ мебошад, ки ин китоб муътабартарин китоб баъди Қуръони Карим аст ва тамоми донишгоҳҳои исломии дунё аз он истифода мебаранд.

Пас имруз айб аст, ки ҷавони тоҷик яъне наберагони ин шахсиятҳои бузург ҷоҳилу бесавод бошаду ба ҳар хел ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб дохил шуда, гумроҳ шаванд.

Мо ҷавонон имрӯз дигар наметавонем Сино, Рудакӣ, Абуҳанифа, Бухорӣ, Саъдӣ, Ҳофиз, Ғафуров бошем, аммо мо метавонем мисли онҳо шавем. Яъне аз мероси илмӣ ва ашъори пурғановати ин бузургонамон истифода бурда, мо метавонем Сино, Рудакӣ, Абуҳанифа, Бухорӣ, Саъдӣ, Ҳофиз ва Ғафурови замон бошем.

Имрӯз, ки асри 21, асри илму теника ва технология мебошад, мо ҷавонон бояд фарҳанги техникӣ дошта бошем, яъне барои пешрафти илму техника саҳмгузор бошем.

Интернет ва шабакаҳои иҷтимоиро боманфиъат истифода барем, на барои сарфи беҳудаи вақту бар зарари худ.

Фарҳанги тоҷиконаи худамонро ҳам дар либоспӯшӣ, ҳам дар ахлоқ ва ҳам дар фарҳанг гум накунем. Мо кӯшиш намоем, ки фарҳанги худамонро ба дараҷаи аъло расонем ва дигарон ба мо тақлид кунанду пайрав шаванд. Яъне фарҳанги волои худамонро ба дигар миллатҳо муаррифӣ намуда, паҳн намоем.

Хулоса, ҷавонон коре кунанд, ки ҳушёриву зиракии сиёсиро аз даст надода, ватани азизамонро дар ин замони пурҳассос пуштибонӣ кунанд ва ба давлати муттарққии ҷаҳон табдил диҳанд. Ҳамаи ин бо роҳи илму дониш, амалӣ намудани он ва ахлоқи хуби инсонӣ ба даст оварда мешавад.

Дар мавриди масъалаи таҳияи пешниҳодҳо ва масъалагузориҳо барои таъмини рушди устувори кишвар дар оянда мо бояд хеле зиёд тафаккур намоем. Барои он ки кишвари мо рушди устувор кунад аввал бояд ба қадри он дастовардҳое, ки истиқлолияту ваҳдат ба мо дод расем то аз даст наравад.

Барои он ки аз даст наравад пеш аз ҳама ба ин неъматҳо шукрона бояд кард. Шукронаи фақат ба забон гуфтан не, зеро фақат ба забон шукр гуфтан ин шукри комил ҳисобида намешавад. Мо бояд ҳадафи ин неъматҳоро, ки Худо додааст фаҳмида онҳоро бо ҳадафҳои хуб истифода барем бар акси он истфода бурдан ношукрӣ мебошад. Шукр куни неъматат афзун шавад, вар накунӣ аз кафат берун шавад.

Д.А. Ғайбуллоева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 январи 2019

Дида шуд: 1185 маротиба

Чун ба авроқи таърихи кишвар назар меафканем,  бароямон возеҳ мегардад, ки ҲНИ маҳз  дар солҳои ноорому носуботи кишвар ба арсаи сиёсати Тоҷикистон гом ниҳодаст. Ҳадафи аслӣ аз таъсису бунёди ҳизби номбурда бояд огаҳ сохтани мардум ҷиҳати арҷгузорӣ ба дини муқаддаси ислом ва мутобиқи муқаррароти ин дин таъмини ваҳдату осоиштагӣ ва ба ин васила раҳо сохтани мардум аз зулумоту ҷабру ҷафо мебуд. Аммо, баръакс  номи ин ҳизб ва роҳбарони он дар лавҳаи хотироти мардуми азияткашидаи тоҷик ҳамчун яке аз ташкилотҳои сиёсие, ки дар мамлакат нооромиҳо ва ҷанги бародаркуширо ташкил кардааст, нақш бастааст. Дар нахустин рӯзҳои таъсиси ҲНИ ошкор шуд, ки маҳалбозӣ ва гурӯҳбозии саркардагони ин ҳизб ба ҷуз тафриқаандозӣ, талоши мансабу мақом ва ноил гардидан ба ҳадафҳои нопоки худ чизи дигаре нест.

Намояндагон ва роҳбарони ҲНИТ дар ҳамон вазъияти муташанниҷи сиёсӣ баҳри соҳиб шудани тахту тоҷ ҳама гуна услубу роҳҳои ваҳшиёнаро мавриди истифода қарор додаанд. Барои ноил гаштан ба аҳдофи разилонаи хеш аъзоёни фаъоли ин ҳизб зиддиятҳои маҳаллиро истифода карда, Тоҷикистонро ба хуни ҷанги бародаркушӣ оғушта ва ба вартаи ҳалокату нобудӣ дучор намуданд, ки қариб буд давлати навинистиқлоли кӯчаки тоҷикон аз харитаи сиёсии ҷаҳон маҳв гардад. Хушбахтона, хатари нобудӣ бо ҷонбозиҳои пайвастаи фарзандони миллат пешгирӣ карда шуд ва дар кишвари ба хун оғушта парчами сулҳу салоҳ барафрохта шуд. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон баҳри ба эъдидол овардани вазъи сиёсии кишвар, новобаста аз хиёнаткориҳои ҲНИТ ба фаъолияти он дар сохтори ҳукуматӣ иҷозат дода буд. Соли 1997 сулҳу оромӣ фазои кишвари моро фаро гирифт ва нерӯҳои мухолиф тибқи санади ҳамдигарбахшӣ ва Созишномаи истиқрори сулҳ ваъда доданд, ки дигар ҳаргиз даст ба ҷиноят ва хиёнат ба Ватан нахоҳанд зад. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҲНИ бори дигар имконият дод, ки фаъолияти худро қонунан оғоз бахшад. Тибқи Ойинномаи ба тасвиб расида ҲНИ мардумро бояд ба сабру таҳаммул, хайру саховат ва фаҳмондани аркони дини мубини ислом даъват менамуд. Тибқи созишнома нерӯҳои мухолифони тоҷик дар сохтори ҳукуматӣ соҳиби вазифаҳо гардиданд ва Ҳукумати кишвар тамоми тадбирҳоро андешид, то ки ҳодисаҳои замони ҷанги шаҳрвандӣ аз хотирот маҳв гардад ва душманиву адоват хотима ёбад.. Дар асл ин тавр нашуд ва бо дастури махфии роҳбарияти ҲНИ гурӯҳҳои ҷинояткори ин ҳизб дар ниқоби ислом даст ба ҷиноятҳои махсусан вазнин мезаданд. Баъди чандин маротиба дар қаламрави ҷумҳурӣ безарар гардонидани гурӯҳҳои муташаккили ҷинояткор аз ҷониби ниҳодҳои қудратӣ, ҲНИ худро бегуноҳ нишон дода, фаъолияташро идома медод ва вонамуд мекард, ки гӯё чизеро намедонад. Тӯли солҳои тӯлонӣ ҳизби номбуда ба ҳайси ҳизби сиёсӣ дар қаламрави кишвар фаъолият бурда, дар интихоботҳои сиёсӣ ширкат меварзид.

 Аз ҷониби Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҳизби наҳзати исломи ташкилоти ифротгароӣ (экстремистӣ) - террористӣ эътироф гардида, фаъолияти он қатъ карда шуд. Ҳамчунин бо ҳалномаи Суди Олӣ нашри рӯзномаи «Наҷот», фаъолияти сомонаи интернетии ҲНИ, ба ҳудуди Тоҷикистон ворид намудани аудио ва видеосабтҳо, истеҳсол, чопу нашри рӯзномаю адабиёт ва варақаҳои ҳизб манъ  карда шуд.

Ин ҷо чанд авомили дигарро, ки боиси қатъ гардидани фаъолияти ҲНИТ гардид, мавриди зикр қарор медиҳем: Аввалан дастгирӣ наёфтани ҲНИ дар интихоботҳои сиёсӣ. Натиҷаи хиёнатҳои пайвастаи ҳизби мазкур буд, ки эътиқоду боварии мардум ба фаъолияти он рӯз то рӯз кам гардид. Дастгирӣ наёфтани ҲНИ дар интихобот иродаи озоди халқ буду бас, на чуноне, ки онҳо даъво доранд, бо тақиби ҳокимияти имрўзаи Ҷумҳурӣ. Мардуми тоҷик ҳамчун ташкилоти сиёсӣ арзи вуҷуд доштани ҲНИТ – ро намехоҳад.

Сониян, дар аксари шаҳру навоҳии кишвар ячейкаҳои ҲНИ аз фаъолият боз мондаанд, ки  мувофиқи қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи Ҳизбҳои сиёсӣ” ҳизби мазкур ҳамчун ҳизби ҷумҳуриявӣ фаъолият буда наметавонад.

Баъдан набудани зарурат ба фаъолияти ҳизбии ҲНИ дар қаламрави кишвар. Ҳадафи асосӣ аз бунёди ҳизбҳои наҳзатию  исломӣ ин огаҳ сохтани мардум бо дини муқаддаси ислом ва аркони он ба шумор меравад.  Дар кишвари мо бо ибтикори дурбинонаи Ҳукумати кишвар ин ҳадафҳо кайҳо амалӣ шудаанд. Зиёд шудани шумораи масҷидҳо, боз шудани донишгоҳу мадрасаҳои динӣ, бештар будани шумори ҳоҷиёни кишвари мо нисбат ба кишварҳои мусалмонии собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ, аз қабили тадбирҳои Ҳукумати Тоҷикистон ҷиҳати гиромидошти дини мубуни ислом дар қаламрави кишвар ба шумор меравад. Ҳамчунин, миллати  тоҷик тамоми муқаррароту қонунҳои динро риоя ва итоат карда, касе ба посдории рукнҳои дини мубини ислом мухолифат надорад. Аз ин бар меояд, ки  наҳзати исломии дар солҳои 80 - 90 садаи 20- ум оғоздшуда, рисолати худро анҷом додааст ва идомаи ин рисолат бояд бар зиммаи омӯзгорони донишманд ва аҳли тақвои ботарбияту боандеша вогузошта шавад.

Шароити кунинии ҷаҳонӣ аз ҳар як шаҳрванди кишвар тоқазо дорад, ки ба қадри давлати соҳибистиқлол ва зиндагии орому осуда расида, ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳад ва ҳаргиз фирефтаи таблиғоту ақидаҳои бебунёди ифротӣ нашавад.

Муҳайё Абдусаломова, устоди кафедраи забонҳои хориҷии ДПДТТ

Нашр шуд: 24 январи 2019

Дида шуд: 1201 маротиба

 Се сол муқаддам мақсади иғвоандозии Кабирӣ ва фармонбардорони ӯ дар роҳи ҷудоӣ андохтан байни мардумони як миллат худ аз чӣ тавр будани кори муҳассилини ин хизби наҳзати ислом шаҳодат дод. Аз ҳамон вақт мардум алайҳи ин ҷинояткорону терористоне, ки фарзандони онҳоро ба доми худ афтондаанд, аз ҷой бархоста, тарафдори он гаштанд, ки бигзор фаъолияти чунин як ҳизбе, бо номи ислом ном бароварда амалкарди ифотӣ доранд аз байн равад. Зеро ин ҳизб бо воситаи кудрати озодии хамин давлат фаъолият мебурду кор мекард ва далели раво дидани ин рафтор ҷосусона дар чӣ буд, каме возеҳ аст, ки ягона хохиши онҳо дар зери тасарруфи худ даровардани мамлакати мо мебошад. Ҳоло, ки Кабирӣ ман агар инқилоб мекардам, ман агар шӯриш мекардам ва дигар манманиҳоро вирди забон меоварда бошад, мусааллам аст, ки аз нотавони ва дурӯғу тӯҳматҳо алайҳи миллат аст. Зеро ҳеҷ гоҳ мардуми озодихоҳу ватандӯсти мо ҷонибдори инқилобу ошӯб набуд ва нахоҳад шуд. Медонем, ки инқилобҳои наҳзатиҳо паси пардагист, ба хотири он, ки бисёр “мардумдӯстдор” ҳастед. Ва ба хотири мардум “фаъолият” мекунед. Агар тасмими инқилоб дошта бошед, “албатта паҳлӯ ба паҳлӯ мардумон” меистед. Ва як рафтори номардонаатонро низ хуб медонем, ки дар инқилоб бо мардумон “як саф истода” боз аз пушти онҳо корди марговар мезанед.

Он паёмади ошӯбгаронае, ки дар Тоҷикистон ба амал омад ин бевосита ба фикрҳои ғаразноки наҳзатиҳо тааллуқ дошт, агар не пас чаро имрӯз аз роҳбарият ва зхердастонаш сар карда, худро зери таҳхонаи олмониҳову дигар ғарбиҳо пинҳон намудаанд. Ва ҳатто ивази номи ташкилот кардаанд. Боз даъвои онро доранд, ки ҳамаи ин ҳодисаҳо бо айби макомотҳои қудратӣ мебошанд, охир як дафъа казоват намоед, ки ин низомиҳо барои таъминоти амнияти мардуми халқ шабонрӯз саъю талош меварзанд то ягон хатар ба онҳо таҳдид накунад боз чаро нисбати меҳнату заҳмати хеш нохаққӣ менамоянд.

Бояд андешида сухан кард, ки он ба ягон меъёри суханронӣ мувофиқат кунад,  эътирозеро, ки наҳзатиҳо кардаанд комилан ғалату рӯи рост моро мутаҳҳам кардаанд, ин бӯҳтони бехадаф ва ғайримаъкул хеҷ гоҳ дар зеҳни нафарони соҳибватан нахоҳад омад, ки эшон инқилобро барпо намоянд. Гузашта аз ин, бинобар гуфтаи Кабирӣ: “Агар ман инқилоб кардани бошам, ҳади ақал рӯзи инқилобро эълон намекунам, баъдан худам меравам дар дохил ва паҳлӯи мардум меистам”. Дидем, ки дар назди сафорати Тоҷикистон дар Берлин чӣ тавр инқилоби “дабдабанок” ташкил кардед. Онро бошад, қариб даҳ рӯз пеш ба тамоми олам паҳн кардед. Ва натиҷаи ин гирдиҳамоии “шоҳона” ро низ дидем, ки бо шармандагии шумо анҷом пазируфт.

Чашми шуморо қатлу куштор, тороҷу яғмои бечорагон ва амалҳои зиддимиллӣ кӯр кардааст. Аллакай ташкили инқилобу шӯришҳо хоси шумо гардидааст. Зеро бо иғво ангезию миллатчигиатон, ки худро давомдиҳандагони нассли босмачиҳо хондед, миёни мардум дигар аҳамияти хосе надоред, на шахсиятатон ва на суханҳоятон. Агар ҳисси мардонагӣ дошта бошед, дар рӯзҳои Истиқлолият ва Ваҳдат бо мардум дар як саф қарор гиред. На ин, ки дар рӯзи инқилоб. Ана маҳз барои ҳамин он қадар худситои карда, аз фарҳангу маданияту мардонагӣ сухан накунед, зеро ҳеҷ гоҳ гузаштагони бофарҳангу мардсифатон босмачиёни ғаддорро нахоҳанд бахшид. Ва ҳатто имрӯзиён низ амалҳои ваҳшиёнаи наҳзатиҳоро.

Мазбудов Субҳон,

ассистенти кафедраи иқтисодиёти соҳавии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 январи 2019

Дида шуд: 1176 маротиба

Зимни шиносоӣ бо матолиб ва ҳарзаҳои хоинону ватанфурӯшон, аз ҷумла собиқ роҳбарону аъзоёни ташкилоти террористию экстремистии Наҳзати исломи Тоҷикистон, ки тариқи расонаҳои интернетӣ пахш мешаванд, беихтиёр ҳикояти зерин ба хотир меояд:

Дар замони зиндагии Абдураҳмони Ҷомӣ бузургтароше худро пайғамбарзода ва аз насли Паёмбари ислом (с) эълон намуда, барои исботи даъвояш шаҷаранома тартиб дод ва дар он рӯйхат номи гузаштагонашро пушт ба пушт навишта, то Мустафою Алӣ расонид. Чанд нафар мансабдорони беимону бевиҷдон ба шаҷаранома имзо монда, дурустии он дурӯғи маҳзро тасдиқ карданд ва бо ин амали зишт сари бузургтарошро ба осмон расониданд.

    Рӯзе ӯ шаҷараномаашро ба назди Абдураҳмони Ҷомӣ овард, то он алломаи даврон ҳам ба он имзои муборакашро гузорад. Шоири ширинадо ба ҷои имзо мондан дар як гӯшаи шаҷаранома рубоии зеринро навишт:

                     Онро, ки бувад нури Набӣ дар башара,

                     Ҳоҷат набувад ба арзу тӯли шаҷара.

                     В-онро, ки зи рух натобад ин нури сара,

                     Шаҷра надиҳад ба ғайри лаънат самара.

    Яъне бузургию асилзодагии инсон аз рӯи дараҷаи илму дониш, касбу ҳунар, имону виҷдон, адолату ростӣ, амалҳои хайр ва хизмати ба халқу Ватан кардааш маълум мешавад. Вагарна дар рӯи қоғаз метавон маймунро одам муаррифӣ карду сиёҳро сафед навишт. Зиштро зебо хонду бадро нек гуфт.

    Рафтору гуфтор ва амалкарди собиқ раиси ташкилоти террористию экстремистии Наҳзати ислом Муҳиддин Кабирӣ ва думравонаш имрӯз монанди бузургтарошии ҳамон нафари бехираду бефарҳангест, ки бо ҳар роҳу васила мехоҳад аз худ инсони бузург, ғамхори давлату миллат, донишманду порсо тарошад. Ва ҳар қадар дасисабозию фаҳшгӯии онҳо бештар мешавад, ҳамон андоза дар байни мардум расвотар мешаванд, хиёнаташон ба халқу Ватани азизамон ошкортар ба ҷилва меояд.

    Миллати мо дар таърих ҳамчун миллати куҳанбунёду фарҳангсолор, сулҳофару соҳибтамаддун шинохта шудааст. Чандин садсола аз ин пеш Ҷалолиддини Балхиву Саъдии Шерозӣ барин ситораҳои олами илму адаб маҳз аз тоҷик будани худ ифтихор кардаанд. Аллома Муҳаммад Иқбол бошад, забони тоҷикиро аз забони модарии худ болотар мегузорад. Гуфтори садҳо шахсиятҳои шинохтаи олам мавҷуд аст, ки диёри офтобиву миллати адабпарвари мо ва фарзандони барӯманди онро ситоиш кардаанд. Дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти мамлакат Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон дар солҳои соҳибистиқлолӣ Ватанамон боз ҳам пеш рафт, ободу зеботар гардид, номаш вирди забонҳо шуд, ки ин боиси ифтихори ҳамагон аст. Аммо фарзандони хиёнатпешаи миллат дар симои Муҳиддин Кабирӣ ва пайравонаш барои расидан ба ҳадафҳои нопоки худ беш аз 9 миллион сокинони Тоҷикистонро ба қабилаи Аче монанд мекунанд ва ба хотирашон намерасад, ки худашон ҳам аз ҳамин миллат ҳастанд.

    Санаи 16-уми ноябри соли равон, дар Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон орзую ормони деринаи сокинони диёр, яъне мавриди истифода қарор гирифтани чархаи нахустини Нерӯгоҳи барқи обии Роғун, ҷомаи амал пӯшид. Оид ба ин рӯйдоди муҳиму таърихӣ бонуфузтарин расонаҳои хабарии ҷаҳон гузориш пахш намуданд, зеро бунёди Роғун ба манфиати кулли давлатҳои минтақаи Осиёи Марказӣ ва ҳамсоякишварҳое чун Афғонистону Покистон ва Ҳинду Чин аст. Чуноне ки Пешвои муаззами миллат Ҷаноби Олӣ Эмомалӣ Раҳмон таъкид намуданд, Роғун умри НБО-и Норакро садсолаҳо дароз мекунад. Баъди пурра ба фаъолият даромаданаш ҳолати мелиоративии беш аз 3 миллион гектар заминҳои кишти минтақа, махсусан дар солҳои камборишию камобӣ, беҳтар мешавад. Муҳимтар аз ҳама, истиқлолияти энергетикии Тоҷикистон пурра таъмин мегардад, барои бунёди корхонаҳои нав шароит ба вуҷуд меояд, ҳазорон ҷойҳои нави кор арзи ҳастӣ мекунанд. Дар ин радиф нерӯи барқи арзону аз ҷиҳати экологӣ тозаи изофагӣ ба давлатҳои ҳамҷавору ҳамсоя содирот карда мешавад.

    Ҳамагон хуб медонем, ки барои оғози корҳои барқароркунӣ ва баъдан идома додани сохтмони НБО-и Роғун даҳҳо садду монеаҳои сунъӣ вуҷуд дошт. Танҳо ба туфайли истодагарӣ, пофишорӣ, сабру таҳаммул, матонату ҷасорат ва талошҳои пайвастаи Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллат ба орзуи деринааш расид. Аммо ин ғалабаи меҳнатӣ ба ҷои шодию нишот бахшидан ва хурсандӣ овардан ба гуфти халқ айши Кабирию собиқ назҳатиҳои бадхоҳро талх кард. Ва имрӯз тавассути сомонаҳои кисагии хабариашон ба рӯи ҷаҳон ҷор мезананд, ки нерӯи барқи дар Роғун истеҳсолшудаю истеҳсолшаванда бехаридор мемонад.

     Дар оғози соли нави милодӣ ҳуқуқшинос, истиқоматкунандаи ноҳияи Бобоҷон Ғафурови вилояти Суғд Файзинисо Воҳидова баъди беморӣ вафот кард. Аҳли ҷомеа ӯро ҳамчун ҳуқуқшиноси ҳақиқатпарвару адолатҷӯ мешинохтанд. Марҳума нисбати аксари масъалаҳо нуқтаи назари худро дошт, вале ҳеҷ гоҳ мухолифи давлату ҳукумат набуд. Чун кулли аъзои ҷомеа таманно дошт, ки Ватанамон ҳамеша ободу зебо, сокинонаш хушрӯзгору хушиқбол бошанд. Мутаассифона, душманони давлату миллат дар хориҷа истода, аз ҳамин мусибат ҳангома сохтанд, марги ҳуқуқшиносро ғайритабиию сохта хонданд.

    Хирадмандон гуфтаанд, ки оббурда ёр металабад. Яъне нафари дар об ғарқшудаистода ҳалокати худро дарк намуда, ба ҳар касу чизи пешомада чанг мезанад, мехоҳад нафари дигареро бо худ ба он дунё барад. Имрӯз собиқ сарварону аъзоёни ташкилоти террористию экстремистии Наҳзати ислом дар чунин ҳолат қарор доранд. Чун дар солҳои 90-уми асри гузашта бо роҳи шиорпартоӣ, даъватҳои бебунёд, пахши изҳороту муроҷиатнома, ташкили чорабиниҳои бадномкунанда ва дасисаю иғвоандозӣ  худро мусичаи бегуноҳ нишон дода, нафарони гумроҳу нодонро ба доми хеш кашидан мехоҳанд. Мутаассифона, на ҳама ҳамватанони мо, аз ҷумла насли наврасу ҷавон ин нуктаи муҳимро дарк мекунанду ба фаҳмаш мераванд.

    Зиёда аз ҳазор сол пеш Синои бузург чунин панд дода буд:

                 Бо душмани ман чу дӯст бисёр нишаст,

                 Бо дӯст набоядам дигар бор нишаст.

                 Парҳез аз он шакар, ки бо заҳр омехт,

                 Бигрез аз он магас, ки бар мор нишаст.

    Дар паноҳи хоҷагони хориҷиашон наҳзатиҳо имрӯз ҳамон шакари бо заҳр омехтаю магаси бар мор нишастаро мемонанд, ки ҳамнишиниву ҳамкорӣ ва пайравӣ ба онҳо зиндагии ширину гуворои моро талх месозад. Ин қавми ватанфурӯш, хиёнатпешаву намакношинос, каззобу дурӯя, ки манфиату ғаразҳои шахсиашонро аз тамоми муқаддасоту арзишҳо боло мегузоранд, аз мо нестанд ва чуноне бузургон мегӯянд, давидани гӯсола то коҳдон аст.

   Дар арафаи фарорасии Соли нави мелодӣ Паёми навбатии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон самтҳои асосии фаъолияти аҳли ҷомеаро барои соли 2019 ва солҳои минбаъда муайяну мушаххас кард ва солҳои 2019 – 2021 Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ, саноатикунонии босуръати кишвар ҳадафи чоруми миллӣ эълон гардид. Бо мақсади таҷлили сазовори ҷашни мубораки 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ватанамон дар вилояти Суғд низ 1300 рӯзи ободонию бунёдкорӣ эълон шудааст. Дар доираи татбиқи чорабиниҳои ҷашнӣ садҳо иншооти нав бунёд мешавад, корхонаҳои нав ба фаъолият сар мекунанд, диёрамон ободтару зеботар ва сатҳи зиндагии мардум баландтар мешавад, ки барои ҳамаи ин шукргузор бояд буд.

    Ҳамватанони азиз!

    Мо – аъзоёни ташкилоти ибтидоии «Муҳоҷир»-и назди Раёсати Хадамоти муҳоҷирати Вазорати меҳнат, муҳоҷират ва шуғли аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар вилояти Суғд ва сохторҳои зертобеи он дар шаҳру ноҳияҳо рафторҳои хоинона ва ватанфурӯшонаи Муҳиддин Кабирӣ ва пайравону ҳаммаслаконашро сахт маҳкум  мекунем. Дар радифи дигар аъзои ҷомеа намегузорем, ки онҳо мақсадҳои нопокашонро амалӣ созанд.

    Даъватамон аз тамоми ҳамватанон, аз ҷумла муҳоҷирони меҳнатӣ ин аст, ки дар атрофи Пешвои муаззами миллат боз ҳам зичтар муттаҳид шавем, ҳушёрии сиёсиро аз даст надода, алайҳи бадхоҳон муборизаи беамон барем, диёри ҳамешабаҳорамонро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем. Нагузорем, ки абрҳои тира рӯи офтоби бахту саодатамонро пӯшонанду рӯзгори хуррамамонро доғдор созанд.

Ҳамидова Н.Ш.- н.и.ф., устоди кафедраи  забонҳои хориҷии ДПДТТ

Нашр шуд: 24 январи 2019

Дида шуд: 1209 маротиба