Дар давлатҳое, ки ҳизбу гурӯҳҳои исломӣ фаъолият мекунанд, гирдоби шадиди мухолифату парокандагӣ, адовату душманӣ вуҷуд дорад. Дар ҳоли ҳозир мухолифати байниҳамии равандҳои исломгаро зиёд шуда, эътироз бар зидди аъмоли ба амнияти ҳар миллату давлат таҳдиддошта рӯз ба рӯз афзун мегардад

Оромиву суботи ҷомеа, амният ва осудагии шаҳрвандон беҳтарин дастовардҳои  Тоҷикистони соҳибистиқлол маҳсуб ёфта пойдориаш ба ҳар як фарди бонангу ораш тавъам аст. Лек хело афсўсовар аст, вақте пайдо мешаванд шахсони алоҳидае, ки суботи  ҷомеаро бо амалҳои  худ  доғдор намуда  оқибати аъмоли  касеву  худро  намеандешанд.

Мутаасифона, дар тўли солҳову  қарнҳо зуҳуроти манфиатҷўи ва мансабталошии афроди  ҷоҳилу бехирад ва сангдилу  бераҳм, яъне ноҷавонмардонаю разилонаю ваҳшиёна куштани  одамону ғорату арзишҳои  илмию фарҳангии инсоният кам нагардида, баръакс шаклу намудҳои наву  разилонатаре  ба худ мегирад.

Дар оғози соҳибистиқлолии кишвар бо иғвову дасисаи баъзе аз душманони Тоҷикистон ба ҷанги шаҳрвандцӣ кашида шуд ва оқибатҳои ин ҷанги нангинро мо то ба ҳанӯз эҳсос менамоем. Хушбахтона мо имрӯз шукрона аз он мекунем, ки дар фазои сулҳу ваҳдат ва озодии афкору андеша зиндагӣ дорем. Ва ин албатта ифтихори мо аст, ки барои мо имрӯз шароити мусоид фароҳам оварда шудааст.  Мардум то ба имрӯз аз он нафароне, ки ба миллати мо чунин як зарбаи шадидеро интиҷор сохтанд, басо нафрат доранд ва пеши худ мақсад гузошта буданд, ки қувваи мухолифини давлатамонро бо фарҳанги бойи миллат ва иттиҳодии мардуми якдилу якзабони тоҷикон шикаст медиҳанд.

Ҷавонони гироми хоҳони онам ва ҳамчунон итминони комил дорам, ки ҳар кадоми аз Шумо  ворисони арзандаи мардони шуҷову ин миллати куҳанбунёд ва абарқудрати тоҷик мегардед, беҳтарин суннатҳои қадимаи кишавармонро ҳифз намуда пос медоред, баҳри ободии ин сарзамини ҳамешабаҳор заминаи мусоид фароҳам меоваред, ба хотире, ки давлат пояи устувор дошта бошад, Шумо бофарҳангу бомаданият мегардед. Ва ҳамчунон фарҳангу осори пурғановати қадимаи мо, ки аз гузаштагон ҳамчун чашмаи соф ва манъбаи одобу ахлоқ мерос мондааст азиз шуморида, онро чун гаҳвараки чашм нигоҳ медоред. Ба хотири шаъну шарафи хеш ва ба садоқату матонати хеш, вафодорӣ нисбати Модар – Ватан тамоми саъю кӯшиши хешро ба харҷ медиҳед. Зеро, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид ба таъкид изҳор медорад, ки дар атрофи ғояи Тоҷикистони озоду соҳибистиқлол- Ватани маҳбуби мо муттаҳид намудани тамоми гурўҳҳо ва қишрҳои ҷомеаи кишвар ҳадафи мо мебошад. Асос ҳамин Ваҳдат аст. Миллати тоҷикро худшиносию таҳаммулпазирӣ ба хушбахтию саодат овард.

Башиков И.Т. сармуаллими кафедраи А ва ИН

Нашр шуд: 05 апрели 2019

Дида шуд: 2669 маротиба

Ҷавонони бонангу ор ва бошарафи миллати мо ҳамеша кӯшиш ба харҷ медиҳанд, ки сазовори номи бузурги ҳимоятгари Ватан бошанд. Аз ин хотир оиди бетараф набудани кулли ҷавонон ва  зиёиёни кишвар нисбат ба вазъи муташанниҷи сиёсии ҷаҳон ва гаравидани ҷавонони кишвар ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳои носолим ва ташкилотҳои хусусиятҳои ифротгароиву террористӣ дошта баён созам. Мо медонем, ки дар муддати начандон дур аз ҷониби як зумраи “диндорону ватандӯстон” дар кишвари мо кам буд, ҳодисаи ваҳшатангези асри гузашта такрор гардад. Имрӯз бошад, бо ввоситаи тӯҳмату дурӯғҳои беасос мухолифон талаби онро дорнад, ки ҷинояткороне, ки дар асоси ҳамин нобасомониҳо зиндонӣ гаштаанд, озод карда шаванд. Барои ҷамъият хавфнокии кирдорҳои мазкурро ба назар гирифта, Ҷумҳурии Тоҷикистон чунин кирдорҳоро ҷиноят эътироф намудааст ва ҷиҳати ба амал баровардани мубориза бар зидди ин номгўи ҷиноятҳо ба Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон тағйироту иловаҳои ворид  намудааст. Пас чаро бояд давлату ҳукумат дидаву дониста ба ҳамин ҷинояткорон роҳ мекушодааст? Ин талаботи шоҳонаи худро бояд наҳзатиҳо ба он “хоҷагони абарқудрат” гӯянд, ки онҳоро мешунаванд. Мо бо иродаи қавӣ ва устувори ба ҷанги шаҳрвандӣ хотима бахшида, Истиқлоияти давлатиамонро эълон сохтем ва дигар намегузорем, ки боз Кабирию Ҳаит ва Гадоеву Саидюнусу Мирзои Салимпур барин “дилсӯзони миллат “ ба сари мардум дубора кулфат биёранд.

Дар масъалаи “ФАбрикаи ҷавоб” бошад гуфтаниам, ки ин тӯҳмати навбатии Салимпур аст, ки нисбат ба мақомот ва Кумитаи давлатии амнияяти миллӣ кардаанд. Ба андешаи Мирзо “фабрикаи ҷавоб” ро КДАМ роҳбарӣ дорад. Аммо ин ба ҳадде аз меъёр гузашта истодааст, ки журналисти тунраву ифротгар нисбат ба мақомот бӯҳтон мезанад. Пеш аз ин, ки Мирзо бобати “фабрикаи ҷавоб” сухан мекунад ва аз шарҳу баёни он ба ғазаб омадааст,боре фикр кунад, ки шояд ӯ низ дар сомонаи “МУСТАҚИЛ, ХОЛИС ва БЕТАРАФ”и худ “фабрикаи савол” ташкил карда бошанд. Имрӯз воқеан ҳам мардумони кишвар бисёр зирраку ҳушёранд, хосатан ҷавонон, зеро мардуми тоҷик як бор нӯшобаи шумобарин моҷароҷӯёнро нӯшидаанд. Ва хостаанд, ки ба он сааолҳои ғаразнокатон ҷавобҳо ирсол намоянд. Аммо ин ҷо гуноҳи КДАМ ва мақомот чист, ки онро болои сари онҳо андохтаед. Касе, ки он нигоштаҳои интишоршударо навиштааст, ки аз Кабирӣ пул мегиред, шоядам ягон пайрави доред, вагарна “то шамол нашавад, барги дарахт намеҷунбад” гуфтаанд. Гузашта аз ин муттаҳамкуниҳои шумо ба кормандони мақомотҳои давлатӣ айнан ба якдигар хусисияти монанди дорад. “Ҷаноб” и Салимпур иқрор шавед, ки ба хотири манфаитҳои онҳое, ки ба миллати тоҷик хиёнат карданд, кор карда истодаед. Вагарна чаро “Паймони миллӣ” ва диггар хоҷагони амрикоиву эрониҳоятон саҳифаҳои “Ахбор. ком” ро пур мекунанд. Шумо хато мекунед, ки дар миллати мо матбуоти мустақилро намебинед, зеро чашми шуморо маблағи аз хоҷагон дастрас шуда парда пӯшонидааст. Ва ҳамон пулҳо сомонаи шуморо “мустақил, холис ва бетараф” кардааст.

Мардум сулҳ мехоҳанд, на низову моҷаро. Аз ҳаминн лиҳоз афкороти бегона ва таҳриккунандаи сомонаи шуморо маҳкум сохтанианд. Дарки масъулияти волои меҳанпарастии мардумон метавонад омили пешрафти диёр бошад, инчунин барои маърифатнокии наслҳои имрӯза ҷомеа ба таҷрибаҳои бойи бузугсолон ниёз дорад. Мутмаинам, ки агар сулҳофару сулҳхоҳ чун сарвари оқили давлат бошем, дигар барои ташвиш аз ояндаи миллат асосе боқӣ нахоҳад монд.

Маърифат Мавлонова,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1204 маротиба

Тоҷикистони соҳибистиқлолро, ки имрӯз онро бо шукӯҳу шаҳомати хосаш дар тамоми олам мешиносанд, бархе аз зодагони хиёнаткору кӯрнамак ва кӯрсаводаш бо ношукрии беш мустақилияти кишварро пушти по мезанад. Вале бояд донист, ки истиқлолият, демократия ва сулҳу дӯстӣ ба маънои томаш дар Тоҷикистон аст.

Имрӯзҳо матбуоти тоҷик то ба дараҷае пеш рафтааст, ки хабарнигорону журналистони кордон ҳамаи хабарҳои дохил ва хориҷи кишварро возеҳу амиқ рӯи рӯзномаҳои кишвар нашр карда истодааст. Касе ба фаъолияти рӯзноманигорон ва маводи онҳо, ки хоҳ таблигӣ ва хоҳ танқидӣ бошад, коре надорад. Гузашта аз ин муаллифи мақолаи таҳлилии «Радиои «Озодӣ» бо пули Амрико дар хидмати реҷим» бояд донанд, ки хадамоти матбуотии Тоҷикистон, ки ҳамчун муассисаҳои давлатӣ фаъолият дорад, на барои манфиати касе кор мекунаду на аз Амрикову дигарон пул мегирад. Ва реҷими дар назар доштаи шумо он аст, ки бояд ин хадамоти матбуоти ба нафи миллат нею барои манфиатҳои наҳзатиҳо, ки яке аз манбаҳои даромаднокии Радои Аврупо шояд бошад, пайравӣ намояд. Соҷидаи Мирзо ва Аббос Ҷаводӣ агар имрӯз паи он бошад, ки маводҳои таблиги характери терористӣ дошта, дар сомона набояд ҷой дошта бошад. Ин пеш аз ҳама рисолати Ватандории онҳо ва дуюм ин ки матбуот гарчанде ҷои ахбору навидҳои ҷадид бошад ҳам, маводҳои он бояд фарҳанги миллии моро инъикос намуда бошанд. Радио барои он таъсис дода шудаст, ки ба мардум навидҳои ҳақиқиро расонад, на ин ки мардумро ба роҳи ифротгароӣ талқин намоянд.

Ҳар як нафар пеш аз ин, ки афкор баён мекунад, бояд як бор суханонашро бияндешад. Чун ҳар сухане ба фикр омад онро вирди забон кунӣ, хандахароши мардумон мегардӣ. Соҷида Мирзо ва Аббос Ҷаводӣ ягон хабарҳои марбут ба Тоҷикистонро обу ранг надодааст, тамоми олам хуб медонад, ки имрӯзҳо кишвари зебоманзари мо ба чи қадар муваффақияту пешравиҳо ноил гардида истодааст. Яқин медонам, ки ин пофишориҳои шумо аз он шаҳодат медиҳад, ки маводҳои хусусияти терористидоштаатон шояд дар ин сомона ба фурӯш нарафтааст.

Дар хидмати реҷим гуфтани шумо ба назарам ишора бар он аст, ки сӯи Радио ва хабарнигорону масъулони он таҳдиду танқидест. Зеро Соҷида ва Аббос бо ин ки барои нашри маводҳои наҳзатиҳо ва дигар созмонҳои терористӣ муқобилият нишон доданд, бархе ҳангомаҳо сохтед, ки гӯё манбаи даромади Радиои Озодӣ Амрико бошад ва бо пули онҳо ба миллати тоҷик хидмат мекунад. Хуб бигзор чунин бошад. Аммо вақте ҳақиқатҳо гуфта мешаванд, баъзе нохалафон бар он тангназари доранд ва намехоҳанд, ки пешравию тараққиёти миллати тоҷикро оламиён донад. Тоҷику Тоҷикистониён худ мардуми босаводу бофарҳанганд ва медонанд, ки кадом роҳ барои зиндагии шоистаи мардум ҷоиз аст. Аз ин рӯ ягон ҳоҷате вуҷуд надорад, ки мардумро бо чунин суханони фитнаангез алайҳи якдигар шӯронида, вазъи оромиро муташанниҷ гардонанд.

Тоҷикистон мулки соҳибихтиёр, демократӣ, комилҳуқуқ ва ягона мебошад. Сулҳи он пойдор ва ваҳдату ягонагиаш бо талошу заҳматҳои мардуми башардӯсташ устувору ҷовидон хоҳад монд. Зеро ин сарзамину мулки соҳибдилону равшанзамирон аст, мулки озоду обод аст, мулке аст, ки бар ивази ҷони ҷасурмардону ватандӯстон ба мустақилияти воқеӣ  шарафёб гардидааст.

Фарзонаи Эраҷ

устоди кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотӣ

Нашр шуд: 29 марти 2019

Дида шуд: 1139 маротиба

Тоҷикистон аз рӯзе, ки соҳиби мустақилият шуд, мардумонашро дар атрофи худ ҷамъ намуда то имрӯз орому осоишта зиндагонии оромро паси сар менамояд, аммо  чунин зиндагонии мардуми мо ба рои бархе аз тарафҳои муқобил хуш намеояд, зеро тафаккури онҳоро танҳо амалҳои ғайриинсонӣ ғасп намудааст.  Ва ё ба маъное, чашми ҳасуд бар ин миллати комилҳуқуқ мебанданд.  Айнан ба мисоли Кабириву Гадоеву дигар пайравони Паймони миллии Тоҷикистон, ки аз рӯи мансабталошиву ҳисси адвати хеш дастоварди миллати моро нодида мегиранд.

Мардуми сарбаланди тоҷик тақдири сарнавишти худро аниқу мушаххас дарк намуда, ба сохтмони давлатӣ ҳуқуқбунёд тамоми ҳастиашро равона карда истодааст. Дар замони ҳозира халқ баёнгари соҳибихтиёрӣ ва сарчашмаи ягонаи ҳокимият баромад карда, онро бевосита ва ё бавосита  амалӣ мегардонад. Гадоевро зарур аст, ки суханони гуфтаи хешро дуруст андеша намояд, баъд мефаҳмад, ки то чи андоза дурӯғ гуфта истодааст. Гадоев ин таҳдидҳои инқилоби ва афкороти хешро рафта ба хоҷагони ҳоландиҳо гӯяд, зеро аз ин “ҳайбати сохта” и шумо онҳо шояд тарсанд. Хушбахтона азми қави ва иродаи мустаҳками мардумони тоҷик намегузорад, ки аз суханони пучи бемаънои Гадоеву дигар ҳаммаслаконаш мо дар ҳаррос бошем. Шарофиддин аз ин “дилсӯзиву пуштибонӣ” карданҳои ҳукумати Ҳоланд инқадар мабол, зеро то он даме манманӣ мекунӣ, ки онҳо қудрат доранд. Бидон, ки агар ба по рост истода бошӣ, ин қувва аз они ту нест. Зеро ту муттакову фармонбардорӣ. Ҳар гоҳ, ки хатари аз байн рафтани қувва наздик ояд аввал ту меафтӣ, ба хотире, ки қувваи ту сохта аст, албатта имрӯз ҳаст, аммо фардо ҳаст ё нест дар гумон аст. Мардум аз он режиме,ки имрӯз давлату ҳукумат кор мебарад, ба ҳамин шарофат ҳаёти осуда дорад ва ин барои ҳар кадоми мо хушоянд аст. Васвасаҳои хондаи шумо бошад, танҳо як афсонаеро мемонад, ки ҳатто барои мутолиаи он рағбат пайдо намекунӣ.

Хушбахтона, имрўз сиёсати давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон дар ташаккули ҳуқуқу озодиҳои афкорӣ, фарҳангӣ  ҳуқуқҳои инсон диққати хоса дода, дар ин раванд барои фаъолияти ташкилотҳои гуногун низ шароит фароҳам оварда, ҳаматарафа мусоидат менамояд.

Маҳз пас аз ба даст овардани истиқлоли давлатӣ ва соҳибистиқлолии миллӣ густариши бештари озодиҳои демократӣ ва ба арсаи вуҷуд қадам гузоштани аввалин ниҳоду сохторҳои ҷомеаи шаҳрвандӣ имконпазир гашт. Ва дар иддаои Гадоев омадааст, ки инқилоби ӯ озодбаёниро ҳукмрон месозад. Баръакс танҳо эълони калимаи инқилоб бароят ҳазорон лаънатро овард.

 Бояд аз суханони ҳикматрезӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти мамлакат, мўҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон таҷрибаи ватандориву меҳанпарстӣ гирифт, зеро ҳар бор дар  маврид зикр менамоянд: «Хушбахтона, мо дар кишвари худ барои сулҳи пойдор ва ҳаёти осоиштаи ҷомеа заминаи боэътимод гузошта тавонистем, вале агар хоҳем, ки мамлакатамон ҳамвора тараққӣ карда, ба сафи давлатҳои пешқадами дунё ворид гардад, наслҳои ояндаамон зиндагии сазовор дошта бошанд ва аз падару модарони худ ба некӣ ёд кунанд, бояд ҳаргиз ба халалдор шудани сулҳу суббот роҳ надиҳем ва бақову пойдории давлатии миллиро пайваста таъмин намоем. Ин пеш аз ҳама аз дилу нияти нек, азму талоши гарм, меҳнати фидокоронаи тамоми шаҳрвандони Тоҷикистони азизамон вобаста аст.»

Ин бовариҳои Пешвои миллат бояд тоҷи сари ҷумла ҷавонони тоҷики тамоми ҷаҳон бошад, зеро дар ҳақиқат давлату ҳукумат ба нерӯи созандаи ҷавонон ниёзи беш аз пеш дорад.

Амон Акбарович Раҳимов,

устоди кафедраи математикаи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1225 маротиба

Дар замони ҳозира, дар шароити бархӯрди тамаддунҳо ва вусъатёбии ҷаҳонишавӣ, дар ҷараёни инкишофи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, маҷмӯъи масъалаҳое ба миён меоянд, ки ҳалли онҳо зарурияти бисёрҷониба, аз ҷумла таҳкими соҳибихтиёрӣ, эҳёи анъанаҳои фарҳангӣ-миллӣ, ғояҳои пешкадам ва созандаро маротибаи дигар тақозо мекунанд. Дар арафаи асри ХХI, ки Тоҷикистон ба марҳилаи сифатан нави инкишофу пешрафт ворид шудааст ва роҳи бунёди давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёд бебозгашт пеш гирифтааст, зарурияти тарғибу ташвиқоти тарзи солими ҳамзистӣ, муносибатҳои нави ҷамъиятӣ ва пешбари кардани ғояҳои пешқадам дар тарбияи маънавии ҷавонон баръало мушоҳида шуда истодаанд.

Дар шароити шиддатёбии ҷаҳонишавӣ ва паҳн гаштани бӯҳрони иқтисодиву молиявии умумиҷаҳонӣ экстремизм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ҳам дар тамоми ҷаҳон яке аз падидаҳои хатарнок ба ҳисоб меравад. Ҷумҳурии Тоҷикистон барои пешгирӣ ва андешидани чораҳои муқовимат зидди ин ҳодисаҳои номатлуб пайваста фаъолияти худро фаъол карда истодааст. Ба ин мақсадҳо мақомотҳои ҳифзи ҳуқуқи Ҷумҳурии Тоҷикистон низ бо падидаҳои экстремистӣ чорабиниҳоро дар ҳамкорӣ бо мақомотҳои ҳифзи ҳуқуқи давлатҳои аъзои ИДМ гузаронида истодааст. Аз ҷумла, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар самти муқовимат зидди экстремизм ва терроризм дар кишвар маҷмуи чорабиниҳои сиёсӣ-ҳуқуқӣ амалӣ гашта истодаанд ва дар байни онҳо мавқеъи марказиро амали Консепсияи ягонаи Ҷумҳурии Тоҷикистон доир ба мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм (ифродгароӣ) ишғол мекунад, ки бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 28 марти соли 2006, №1717 тасдиқ шудааст.

Мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм қисми таркибии таъмини амният на танҳо Ҷумҳурии Тоҷикистон, балки дар тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Вазъи бӯҳрони ҷомеа, пеш аз ҳама дар иқтисодиёт мавҷудияти муноқишаҳои иҷтимоию сиёсӣ дар муносибатҳои байнидавлатӣ ва байнимазҳабӣ( байни конфессияҳо), номукаммалии заминаи меъёрии ҳуқуқӣ, ки проблемаҳои баҳсноки минтақавӣ ва байналмиллалиро танзим менамояд, барои ба миён омадани чунин ҷиноятҳо ба монанди терроризм ва экстремизм, ки вақтҳои охир хусусияти байналмиллалӣ гирифтааст, бояд дар асоси тадбирҳои маҷмӯи умумидавлатии муқовимат анҷом дода шавад.

Мусаллам аст, ки гурӯҳҳои мухталифи ифротгарою тундрав, аз қабили ТЭТ ҲНИ солҳои тӯлонӣ дар давлати демократӣ ва ҳуқуқбунёди мо фаъолият карда, паси парда нақшаҳое таҳия намуда буданд ва барои амали намудани нақшаҳои нопоки худ мехостанд, ки субот ва оромии кишвари маҳбуби моро барҳам зананд. Онҳо мехостанд ба ақидаҳои бегонапарастии худ, ки сарчашма аз хоҷагонашон мегирифтанд субот ва сохти Конститутсионии ҳукумати феълиро сарнагун созанд. Қайд кардан бамаврид аст, ки дар давраи Истиқлолияти давлатиамон борҳо барои амалисозии нақшаҳои худ талош намуда, ниҳоят соли 2015 амали анҷомдодаашон чеҳраи воқеии экстремистӣ ва террористии онҳо ба ҳамагон ошкор шуд. Вақт собит намуд, ки ҳизби номбурда қудрат ва саҳмгузори дар рушди иқтисодӣ ва ичтимоии кишварро надошт. Бо ибораи дигар ин ҳизб бо вуҷуди ба даст овардани ҳуқуқи фаъолияти расми натавонист ҷойгоҳи устувореро дар арсаи сиёсати кишвар касб намояд.

Абдуев Абдуҳамид,

омӯзгори калони кафедраи

забонҳои давлатӣ ва ҷомеашиносии

Донишкадаи политехникии

Донишгоҳи техникии Тоҷикистон

ба номи Муҳаммад Осимӣ

Нашр шуд: 29 марти 2019

Дида шуд: 1224 маротиба

 Тамоми мардуми шарифи Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро кафили сулҳу оромӣ дар кишвар медонанд ва ба ӯ боварӣ доранд. Маҳз заҳмату талошҳои бевоситаи ин шахсият буд, ки миллатро аз вартаи ҷангу хунрезӣ наҷот дод. Дар ҳамон лаҳзаҳои мудҳиштарини давлат нерӯҳои ба мисоли Гадоев “озодихоҳ”  хостанд, “обро лой карда аз он моҳӣ доранд”.

Гурўҳҳои терористӣ аз ҳаракатҳои мудҳиши худ дар вуҷуди ҷомеаи ҷаҳонӣ ваҳму тарсро бедор намуда, бо ин роҳ заминае барои амалӣ намудани ҳадафҳояшон муҳайё карда истодаанд. Бояд таъкид намуд, ки ҳадафе, ки дар паи он ғаризаҳои ғайриинсонӣ истодааст, ҳеҷ гоҳ амалӣ нахоҳад шуд. Хосатан ба Шарофиддин Гадоев, ки худро ҳамчун нерӯи озодихоҳ ситоиш намуда, кадом як инқилобу дигар корнамоӣ кардаам гӯён ҳарф задааст, таъкид менамоям, ки баргашти ту ба Ҳоланд ин бурди ту нест, балки бохтат аст. Вагарна онҳо туро маҷбури боз ба доми худ кашиданд. Ту ноилоҷ ҳастӣ, зеро ту мадюну миннатдорӣ онҳо ҳастӣ. Агар барнамегашти туро ба таври бояду шояд, несту нобуд мекарданд. Малум аст, ки аҳдофи ҳаразноки хоҷагонӣ ҳоландиат бо ту тамом нашудааст ва дар амали сохтани он туро ҳамчун силоҳ истифода мебаранд. Ҳамин тавр чун бозича даст ба дасти фармондеҳонатон мегардӣ. Албатта то он даме, ки туро мақсаднок истифода бурда мешаванд.

 Бояд таъкид намуд, ки дар замони муосир сафи низомиёну ҷангиёни гурўҳҳои терористӣ аз ҳисоби ҷавонони ноогоҳу бесавод афзуда истодааст ва ба назармерасад, ки дар тамоми кишварҳо ҳамин гуна наврасони ба доми фиреб афтода кам нестанд ва онҳо ҷони худро бехабар аз мақсаду мароми эшон қурбон намуда истодаанд.

Зишткороне ҳастанд, ки инсониятро хушбахт, сарҷамъ, бародару баробар ва орому осуда дидан намехоҳанд. Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо тахти сарварии Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон самти асосии фаъолиятро на танҳо баҳри сулҳу осоиштагии кишвар, балки оромии ҷаҳон равона кардааст. Ҷаҳониён аз сиёсати ваҳдатгароёнаи хориҷии Сарвари давлат воқифанд. Дастоварду пешравиҳои солхои соҳибистиқлолиро нодидагирифтан кори оқилон нест, балки ҷоҳилони наҳзатӣ чунин рафтор каранд.  

Аз ин кишвари ободу озод шукргузорӣ мебояд, ба нороҳат гардидани баъзе кӯтоҳназарони фитнаангез ва инқилобгарон ҳамфикрӣ нашояд, то он ҳодисаҳои мудҳиш бар сари мардуми мо наояд.

Мо бояд донем ва дарки амиқ дошта бошем, ки Ваҳдату якдилӣ моро боҳам овард. Ва он сарҷамъи файзу баракати ҳар як хонадонро фузуда мегардонад. Имрӯз барои кулли ҷомеаи ҷаҳонӣ ваҳдати миллии тоҷикон дарси ибрат ба шумор рафта, аз ҷониби сиёсатмадорону сиёсатшиносони ҷаҳонӣ мавриди омӯзиш қарор гирифтааст.

Мароми ҳар инсони худогоҳ бояд зидди ифротгарой ва терроризм бояд буд, то ин падидаи номатлуб ҳанӯз аз аввали сабзишаш решакан гардад.

Гулчеҳра Муллоусмонова, устоди кафедраи забонҳои давлатӣ ва ҷомеашиносӣ

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1175 маротиба

Тоҷикистони азизи мо таърихи на қадар тӯлони дорад. Лекин дар ин муддати на он қадар дароз чунон корҳо ба анҷом расонида шудаанд, ки дигар давлатҳо  дар тӯли солхои дуру дароз  мушарраф нашудаанд. Албатта мушкилиҳо ҳаст, лекин онҳо пай дар пай паси сар шуда истодаанд. Муҳимтаринаш он, ки мо зиёда аз 25 сол инҷониб дар фазои сулҳу осоиштагӣ зиндагӣ карда истодаем. Ва бояд як чизро дарк кунем, ки манфиатҳои миллии кишварамон аз ҳама волотар аст, зеро мо ба шарофати он дар фазои озод зиндагӣ дорем.

Бо тараққиёти илму техника ва пешрафти фарҳангу тамаддун дар ҷомеаи мо падидаҳои нав ба майдон меоянд, ки бархе аз онҳо бо арзи вуҷудашон дар баробари манфиатҳои маънавӣ, инчунин роҳҳои ифроту тафритро тай менамоянд. Имрӯз барои ҳар кадоми мо маълум аст, ки гиромидошти фарҳанги волои тоҷикона давлату ҳукумат талош дорад. Аз ин ҷост, ки барои ворид шудани фарҳанги миллати бегона мо мубориза бурда истодаем. Давлат танҳо мехоҳад, ки симои мардуми тоҷик мисли симои ниёгон бошад, либосҳои миллии тоҷикона дар бари занҳо ва мардҳо бошанд ва мо дар назди ҷаҳониён бо фарҳангу маданият ва таърихи худ фахр кунем. Ҳоло, ки вазъи байналхалқӣ мураккаб мебошад,  душманони миллати тоҷик кӯшиш карда истодаанд, ки дар замини Тоҷикистон фазои сулҳу осоиштаро вайрон кунанд. Ман ҳамватанони худро даъват мекунам, ки дар атрофи ҳукумати қонунӣ мутаҳҳид бошед.  Дар ин ҳолат мо метавонем ба душманони миллати тоҷик муташаккилона муқобилият нишон диҳем.

Маълум аст, ки вазъи иҷтимоӣ, сиёсӣ, иқтисодӣ ва маънавии ҷомеаи ҳар як мамлакат ба раванди таъмини дастовардҳои миллӣ ва амнияти сартосарии он таъсири амиқ дорад. Аз ин рў, пеш аз ҳама, зарур аст, ки мафкура ва вазъи равонии ҷомеа бо татбиқи барномаҳои мухталифи сиёсию фарҳангӣ ва мафкуравба ҳадафҳои давлату миллат ҳамнаво бошад. Дар ин раванд, албатта, давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон кўшишҳои ҳамаҷонибаи фарогирро ба харҷ медиҳад, ки то мушкилоти мавҷуда ҳаллу фасл гардад.

Дар охири асри гузашта халқи азияткашидаи тоҷик бо амри таърих соҳиби давлати мустақилу комилҳуқуқ гардид. Фарзандони сарсупуридаи миллат бо дарки воқеии таҳдиди хатари нобудшавии  миллату мамлакат бар зидди ҷанги бемаънӣ, ҷудоиандозии минбаъдаи халқи дар асари сиёсати наҷодкушии тўлонии душманон камшумор гаштаи тоҷик ба по хестанд. Ин  роҳи ваҳдат ва ягонагӣ, роҳи худшиносии миллӣ, роҳҳои омўзиши таърих, фаро гирифтани осори  гаронбаҳои аҷдодӣ ва рушду такомул додан ба маънавиёти хеш мебошад.

Аз бостон то ба имрўз аксари шахсони маъруф ё маҳбуби таърихро хоҳe шоҳ бошад, хоҳ саркардаю сарлашкар ва ё аз аҳли илму фарҳанг, вазъу носозгориҳои мураккаб ва тақдирсози кишвараш аз роҳи мубориза ва дорои ифтихордории миллӣ ва ватанпарастӣ ба майдони шўҳрат овардааст. Ин иқдом ҷасорат, мардонагии бузург, як рўю як забон доштан ва ифтихори бошуҷоатро медиҳад.

РАҲИМОВ А.А.

устоди кафедраи математика ва информатика

Нашр шуд: 29 марти 2019

Дида шуд: 1129 маротиба

 Тоҷикистон ватани ободу озод ва соҳибистиқлоли ҳар як фарди бонангу номус аст. Зеро дар миллати мо демократия ҳукмронӣ мекунад. Давлату ҳукумат барои беҳтаргардони вазъи мамлакат ҳамаҷониба талош менамояд, то мардуми кишвар зиндагии осудаҳолона доштабошанд. Мо ҷавонон бояд донем,  ки имрӯз дар баробари саҳми калони мо  дар раванди ташаккули ҷомеа, ҳамзамон дигар нафароне ҳастанд, ки ба номи ин миллат иснод меоранд.

Он паёмади ошӯбгаронае, ки дар Тоҷикистон ба амал омад ин бевосита ба фикрҳои ғаразноки наҳзатиҳо тааллуқ дошт, агар не пас чаро имрӯз аз роҳбарият то зердастонаш сар карда, худро зери таҳхонаи олмониҳову дигар ғарбиҳо пинҳон намудаанд. Ва ҳатто ивази номи ташкилот кардаанд. Боз даъвои онро доранд, ки ҳамаи ин ҳодисаҳо бо айби макомотҳои қудратӣ мебошанд, охир як дафъа казоват намоед, ки ин низомиҳо барои таъминоти амнияти мардуми халқ шабонрӯз саъю талош меварзанд то ягон хатар ба онҳо таҳдид накунад боз чаро нисбати меҳнату заҳмати хеш нохаққӣ менамоянд.

Ҳоло, ки Паймони милли Тоҷикистон озодии зиндонии сиёсӣ М. Ҳаитро талаб менамояд, гуфтаниам, ки шояд инқилоби Гадоев низ ҳамин маъно бошад, ки сафсатаҳо хондааст, ман агар инқилоб карданӣ бошад, ман шӯриш кардаму вазъ беҳтар мешавад ва дигар манманиҳоро вирди забон оварда бошад, мусааллам аст, ки аз нотавони ва дурӯғу тӯҳматҳо алайҳи миллат аст. Дигари тарафдорони наҳзати гуфтааст, ки Ҳаит тамоми умру фаъолияти ҳизбаишро ба хотири озоди бахшида буд. Дар ботини шумо, ки фасод ҷой дорад, фаромӯшхотир кардаст. Ошӯби соли 2015 маълум, ки фаромӯш шудааст, ки чи гуна бо озодиву истиқлолияти миллат дасисабозӣ кардед. Оғоз аз Кабирӣ то муовинони ӯ Назарзодаву ҳамин М. Ҳаити “ватанпараст”. Албатта мухолифони миллат хоҳони онанд, ки худ сари қудрат биёянд. Ин ҳама ҳангомаҳои шумо бобати вазъи миллат, шароити зиндоҳои кишвар ва хосатан аҳволи зиндониёни сиёсӣ дар он аст, ки ягона ҳадафи шумо талоши ҷойу мансаб аст. Вагарна масъалаи шиканҷаву озору дигар муаммо ба шумо ҳеҷ аҳамияте надорад. Охир наҳзатиҳо носипос бо ношукри аз фазои ороми кишвар дар ба ҷиноятҳои нангин заданд, дар миллат ошӯб барангехтанд. Ҷони ҳазорҳоро андеша накарданду, андешаи Як ҷони мекунанд. Ҳаргиз ба ин бовар намекунанд ҳамон мардумони тоҷике, ки аз онҳо хоҳиш карда истодаед, то аз мақомот талаби зиндониёни сиёсӣ кунанд. Дар ҳақиқат ин муаммоҳо танҳо як василаи расонаи кардани изҳороти бӯҳтонангези шумост. Гузашта аз ин дар кадом як баёнияи наҳзатиҳо оид ба мавҷи шиканҷаи зиндониёни сиёси гуфтушунид баргузор шуда буд, ки мақомот ҳеҷ гоҳ барои додани баёноти бардурӯғ ва таҳриккунанда роҳ надодааст ва нахоҳад дод. Гуфтан зарур аст, ки ҳар зиндоние, ки баёноти бардурӯғ медиҳад, баръакс ҷинояташ сангинтар хоҳад шуд. Ҳеҷ гоҳ масъулин бо дарки ин маъно ба чуннин ҷиноят даст намезанад.

М. Ҳаитро бо ҷурми даст доштан дар амалиётҳои характери терористӣ дошта, боздошт ва зиндонӣ кардаанд. Он ситоишкунииҳои ҷонибдоронаш дар васфи ӯ танҳо афсона асту бас. Зеро ҳеҷ гоҳ мардуми озодихоҳу ватандӯсти мо ҷонибдори инқилобу ошӯб набуд ва нахоҳад шуд. Медонем, ки инқилобҳои наҳзатиҳо паси пардагист, ба хотири он, ки онҳо аз зумраи “дилсузони миллат” ҳастанд. Ва ба хотири озодии мардум “инқалоб” мекунанд, то дар гирдбоди инқилоби ин “озодихоҳон” аз озодӣ маҳрум гарданд. Ва як тарафи рафтори номардонаи наҳзатиҳоро низ хуб медонем, ки дар инқилоб бо мардумон “як саф истода” боз аз пушти онҳо корди марговар мезанед. Яъне оташро аланга дода сӯхторро аз дур тамошо мекунед.

Мо мардуми сарбаланд ва соҳибирода ҳастем ва намегузорем, ки ин миллати куҳанбунёд ва мардумони ориёинаҷодашро касе дуюмбора бар чоҳи ғаму кулфат андозад. Итминонам комил аст, ки мардуми ватанпарасти мо нерўҳои солимро ба майдон оварда, албатта, ба умқи ҳақиқат мерасанд ва ба худсафедкуниҳои наҳзатиҳо эътимод нахоҳанд кард.

Нусратхон Ахмедова,

устоди кафедраи забонҳои хориҷии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1227 маротиба

Бо исми Мирзои Салимпур аксари сокинони кишвар, хосса онҳое, ки ба матбуоту сиёсат сарукор доранд, шинос ҳастанд. Ин нафаре аст, ки дар раги худ хуни «озодпарастон»-а дорад. Чун корномаашро варақгардон мекунӣ, мебинӣ, ки аз сар манманию лофзаданҳоро пешаи худ кардааст. Ӯ аз ҷумлаи нафаронест, ки солҳои навадуми қарни гузашта бо шеваи тунду лаҳни тез вориди матбуот шуд. Ва ҳар нафаре, ки нигоштаҳояшро мехонд, гумон мекард, ки рӯзноманигори сирф профессоналӣ аст ва аз ягон нафар вобастагӣ надорад. Аммо журналистикаи муосир нишон медиҳад, ки аксари «соҳибқаламон» соҳиб доранд, яъне аз рӯи гуфти соҳибонашон мавод менависанду ва ҳадафи онҳо санг партофтан ба рақибони онҳо мебошад. Шеваи фаъолияти Мирзои Салимпур низ ҳамингуна буд ва ҳамингуна монд. Ӯ яке аз фаъолони нашрияи «Чароғи рӯз» буд, ки маблағгузораш хоҷагони хориҷӣ буд. Дертар ӯ солҳои сол дар сомонаи «Озодӣ» фаъолият бурда, як андоза аз рӯи гуфти хоҷагони амрикоии худ фаъолият мебурд. Чун муносибаташ бо собиқ ҳамкораш Соҷидаи Мирзо, (ҳар ду дар «Чароғи рӯз» фаъолият доштанд) роҳбари бахши тоҷикии радиои «Озодӣ» сард шуд, бо мақсади ниқорситонӣ «сомонаи худ»-ро ташкил дод. Ӯ имрӯз шояд ҳаловат барад, ки сомонаи ӯ дар муқобили сомонаи «Озодӣ» серхонандатар гардид. Аммо баҳси марказии ин ду чеҳраи мондагори журналистикаи муосир бадбахтона авзои сиёсиии кишвар гардид. Мо борҳо дидаем, ки сомонаи «Ахбор» ҷониби радиои «Озодӣ»-ро ба он гунаҳкор мекард, ки «хидматгузори беминнат»-и давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон гардидааст. Баръакс сомонаи «Озодӣ» «Ахбор» ва муассиси он Мирзои Салимпурро бозичаи дасти «Паймони миллӣ», ҲНИ ва хоҷагони эронӣ унвон кард. Баҳси онҳо то ҳадде буд, ки дар ин миён боз Тоҷикистон «гунаҳкор»-и ҳар ду тараф гардид. Аслан интишор шудани ин мақола ба он хотир аст, ки Мирзои Салимпур дар сомонаи худ аз ҳад худро «мусичаи бегуноҳ» гирифта, тамоми ғиреви худро ба сари кормандони амнияти кишвар бор кардааст. Ӯ муқобили мубориза бурдани чанде аз хонандаҳои фаъоли шабакаҳои иҷтимоиро «Фабрикаи ҷавоб» унвон кардааст. Охир журналисти муҳтарам худ борҳо иқрор шудаед, ки замона дигар шудааст. Имрӯз хонандаи зиёд ҳамонтавре, ки худ иқрор мешавед ба сомонаатон ворид мешавад, дар ин ҷода назарҳо мухталиф ҳастанд. Шахсан камина низ аз таъсиси сомонаи «Ахбор.ком» истиқбол намудам. Вале эътироф кунед, ки хонандагон дар баробари ситоиши сомонаи шумо дар мавриди оҷилан нашр кардани мавод, ҳамчунин ҳаққи танқид карданро ҳам доранд. Шумо, муҳтарам, Мирзои Салимпур як чизро дар мизони андеша бар кашед, ки ба хотири бозоргир шудани сомонаатон ҳар чиро бояд нашр накунед. Ва хонандаҳо вақтҳои охир дуруст дарк карданд, ки Шумо ба хотири «тарафгирии ҳукумат аз ҷониби сомонаи «Озодӣ» (шахсан ман инро эҳсос накардам) майл ба созмони «Паймони миллӣ»  ва ҷаноби Муҳиддин Кабирӣ намудед. Мавқеъгирии Шумо дар мавриди дашному ҳақоратро оид ба пайвандонатон ман ҳам тарафгир ҳастам. Воқеан ҳам камоли номардист, ки ба қиблагоҳи шумо, ки кайҳо ин дунёро тарк гуфтанд (хонаи охираташон обод бод!) нафарони алоҳида дахл карданд. Ин нишонаи мағлубияти онҳост. Аммо Шумо ба кадомин далел қахру ғазаби худро бар сари КДАМ бор кардед, ман намефаҳмам. Мушаххасан мегуфтед, ки кадомин бо қадомин «псевдомин» аз намояндаи «фабрикаи ҷавоб» ин корро кардааст, мо хонандагон иқрор мешудем, ки иддаои Шумо дуруст аст. Шумо боре андеша накардед, ки «дӯстони Шумо» аз думравони «Паймони миллӣ» ба хотири Шуморо ба худ майл кардан ин корро карда метавонистанд. Гумон мекунам не. Ман чиро дар назар дорам. Дар сӯҳбатҳои онлайнии Кабириву Алим Шерзамонов, Гадоеву Ёқубовҳо даҳҳо номгузорони сохта онҳоро тарафгиру ҷониби давлатро бо ҳақорату дашномҳои қабеҳ медиҳанд. Албатта истисно намекунам, ки баъзе аз хонадагон низ бар зидди «Паймони миллӣ» ва ҲНИ борони ҳақоратро мефиристанд. Ин нишонаи зарфият ва кӯтоҳандешӣ аст. Шахсан камина дар ин гуна баҳсҳо ҳарду тарафро ба одоби муоширату муносибат талқин мекунам. Охир ин хуб нест, ки ду тоҷик сари қаҳру ғазаб ченаки одобу фарҳанги худро ба оламиён нишон диҳад.

Сониян барои мо аҷиб аст, ки Мирзои Салимпур чӣ гуна метавонад дар Аврупо бе ёрдами ягон нафар сомонаи худро фаъол гардонад. Охир дунё дунёи иттилоот аст. Ягон нафар бе дастмузд кор намекунад. Намояндаҳои Шумо дар ҳама минтақаҳо фаъол аст. Мо иқрор мешавем, ки навтарин навидро аз сомонаи Шумо дарёфт мекунем. Хеле аҷиб менамояд, вақте ки як рӯзноманигор масалан аз водии Зарафшон холисона ба Шумо хизмат намояд. Аён аст, ки Шумо маблағи калонро аз ягон хоҷа дарёфт кардед, ё кӯзаи тиллоро ёфтед, ки барои даҳсолаҳо кифоят мекунад. Вагарна таъсиси сомона, нигаҳ доштани он, бо иттилоот пур карданаш хароҷоти зиёдро тақозо мекунад. Чун ман мутахассисгуна ҳастам, инро медонам.

Ахиран ба Шумо маслиҳат медодем, ки пеш аз интишори чунин мавод ба эҳсосот дода нашавед ва касе ҳам ба Шумо ҳақ надодааст, ки минбари худро баровардаи эҳсоси худ кунед. Боқӣ дар паноҳи Худованд бошед! 

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1217 маротиба

Тавре дар баромаду паёмҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид мегардад, сарвари давлат мардумро ба роҳи рости зиндагӣ ҳидоят намуда, хосатан ба насли ҷавон даъват ба амал овардаанд, ки: «Шаҳрвандони  кишвар  бояд  ба  қадри  давлати  соҳибистиқлол  ва зиндагии  орому  осуда  расанд  ва  ҳеҷ  гоҳ  зиракии  сиёсиро  аз  даст надода, фирефтаи таблиғоту ақидаҳои бебунёди ифротӣ нашаванд».

Имрӯз тамоми мамолики дунё рӯ ба тараққӣ ниҳода истодаву миллати мо низ аз ин дар канор нест, зеро ҷаҳон дигаргун мешавад ва мо низ бояд ҳамқадами замон бошем. Миллате, ки аз замона ақиб мемонад, аз таҳаввулоти равандҳои ҷаҳоннишавӣ низ бехабар мемонад, ҳамеша дар ҷаҳлу ҷаҳолат ғӯтавар гашта, ба пешрафту комёбиҳои назаррас ноил намегардад. Ҳамин аст, ки бо мақсади аз байн бурдани амалҳои бебунёди мухолифон давлату ҳукумати кишвар талоши ӣбеш аз пеш мекунад, то амнияти миллииву мардумӣ таъмин бошанд. Мутаасифона мухолифони миллат аз ҷумлаи кӯрдилону носипосони наҳзатӣ таҳти роҳбарии Кабирӣ ва дигар намояндагони ифротиаш бо амалҳои ваҳшиёнаи худ амнияти мардумро вайрон кардани шуданд. Хушбахтона масъулияти баланди кордонии мақомотҳои давлатибуд, ки пеши роҳи чунин ифротиёнро гирифтанд, то мардуми диёр ҳамеша дар фазои озод умр басар бурда бошад. Алббата ба низоми муайя даровардани тартиоти ҷомеаи шаҳрванди дар дасти мост. Мо бояд донем, ки ватани моро агар худ обод накунем, дигарон вайрон мекунанд, на бунёд. Ана маҳз барои ҳамин ба хотириободии диёри азизамон тамоми ҷомеа муваззаф аст.

Наҳзатиҳои хиёнаткору терорист, дар миллати худ бо фармонҳои хоҷагони беруна мехоҳанд, ки ҳар лаҳза ба ин арзишҳои олии милати мо зарба зананд. Ҳамарӯза тариқи шабакаҳои иҷтимоии гуногун изҳороту баёнияҳои бардурӯғро расонаи намуда мардумро зидди якдигар мешӯронанд. Ва даъвои онро доранд, ки бояд маҳбусони сиёсӣ озод гарданд. Мо барои манфаитҳои милли худ бояд талоош варзем то он пойдору устувор бошанд, на ин ки хиёнат бар ватан карда, гурезаву дар ба дари мамлакатҳои бегона шавем. Бояд ҳар як фард шахсияти худро донад, ҷой ва мақоми худро дарк намояд. Вагарна ҳамин тавр бечораву бенаво мегардад, зеро кӯрнамаки кардааст. Боре худ қазоват намоед, ки мо чи тавр метавонем, онҳоеро, ки миллати моро баҷангу ҷидол ва дисисаҳо рӯ ба рӯ сохтанд озод кунем. Охир маънои озод кардани онҳо дар он аст, ки мо хоҳони он ҳастем, ки гӯё боз дар кишвар оташи ҷанг аланга гирад. Мо якбор оташи ҷангро дидаем ва дигар намехоҳем, ки он афрӯзаду ҳазорон нафар дилшикаставу маъюс монанд. Муаммои озод намудани Муҳаммадд Ҳаит бошад айнан он ҳодисаи дар боло қайд кардаро ба миён меоварад.  Ӯ як хиёнаткор ва ватанфурӯшу мухолифи миллат аст. Ӯ дар пайравии Кабирӣ як ҳадаф дорад, ки мардумонро алайҳи якдигар шуронида таҳрик намоянд ва нияти мансаб аз худкунӣро доранд. Бояд зикр намуда, ки ин ҳама баёнияву изҳоротҳои бекора бо он хотир аст, ки мақсад беҳтаркунии вазъ нест ин баҳона аст. Мақсад ҳасуд аз ба сари ҳокимият омадани мухолифон аст.

         Мо бояд ба нафъи халқу Ватан ва ояндаи нек пурмаҳсул меҳнат намуда, ҳамагонро ба таҳкими сулҳу ваҳдат, истиқлолият ва давлатдории миллӣ даъват намоем. Моро зарур аст, ки дар пешрафту шукуфоии кишвар саҳмгузор бошем ва баҳри ҳифзи якпорчагии Ватани азиз сина сипар созем.

Бакаев Мирзохамид Хабибович, номзади илмҳои техникӣ,дотсент,

Нашр шуд: 21 марти 2019

Дида шуд: 1158 маротиба