Ормонатонро ба гӯр бибаред, наҳзатиҳои беору номус. Чоҳкан зери чоҳ аст ва шумо дар ғурбат ба бадтарин шароит ва шаклу усул мемуред ва ҳафт пуштатон дигар Ватанро намебинад. Як бор хоинро бахшӣ аблаҳист, 2 бор бахшидан ин нишонаи ҳамоқат аст, гуфтааст ҳакиме.

Мо, шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистони соҳибистиқлол аз афту башараи ҳамин хел «ҳамватан»-и лаин, ки дар шаҳри Берлини Олмон митинг карданд, то қиёмат безорем. Мо сулҳхоҳем, онҳо харобкор ва чангҷӯ.

Мирзои Салимпур!!! ҳамон собиқ хабарнигори “Радиои Озодӣ”, ки айни замон дар Аврупо умр ба сар мебарад ва барои сиёҳ кардани Ватане, ки дар он хуни нофаш рехтааст, мақолаҳои провакатсиониро  чоп намуда, мехоҳад дар худуди ватани азизамон тоҷикистон фитна андозад.

Бо пай бурдани лаззати пули бедардимиёни хоҷагони хориҷӣ ва тавассути Кабирӣ расидани тақсимоти ин маблағҳо Мирзои Салимпур тамоман аз доираи арзишҳои рӯзноманигорӣ берун рафта, ҳатто ба моҳияти масъала дарк накарда, мехоҳад аз пашша фил нишон дода, нуфузи Кабириро бо ин иқдомаш боло барад. Яъне имрӯз Кабирӣ дирижёр асту Мирзо ҳамчун тарғибгари Кабирӣ кору фаъолият бурда истодааст.

Мо 9 млн. нафар тоҷик, ки пуштибонии боз 20 млн. нафар ҳамтабори худро дар ҳамсоякишварҳо бо худ дорем, ба шумо митингбозҳои суннатӣ ва каҷбин чунин шартҳоро барои кандани қабри хоинон пешниҳод мекунем:

1) Аз кишварҳои мизбони Аврупоӣ даъват ба амал меорем, ки сиёсати як бому ду ҳаворо канор гузошта, дар як ҳавопаймо 35 нафар наҳзатиро, ки дар назди Сафорат ба бетартибӣ даст заданд, дар наздиктарин фурсат ба Ҷумҳурии Тоҷикистон депорт намоянд.

2) Созмонҳои ба ном ҳомии ҳуқуқ, истифодаи норавои истилоҳи «ҳуқуқи инсон»-ро нисбат ба ҷинояткорон истифода накунанд ва мухолифи адои ҷазои муносиби террористони ғаддор ва ифротиёни беор дар зиндонҳо набошанд.

3) Чун дар Фаронса митинг сар задаст ва шаҳри Париж ноором гаштааст, митинги нахзатиҳоро чузъи сиёсати доишсозии ҷомеаи Ғарб унвон карда, баҳои сазовори ҳуқуқӣ ба онҳо диҳанд. Решаёбии ДОИШ ва наҳзат дар воқеаҳои охир, муфассал таҳлли карда шавад.  Мувофиқ омадани ин митингҳо дар як вақт ва дар макони мушаххас ба ҳеч сурат амри тасодуф нест. Ин наҳзатиҳо дар ҳила гуманд. Модар намуна, духтар чӣ гуна (Модар-Доиш, духтар-наҳзат);

4) Террористони наҳзатӣ, ки дар зиндонҳо ба сар мебаранд, ҳамчун сутуни панчум ҳисобида шуда, ба муҳлатҳои дарозтар ва зиндонҳои шароиташон шадидтар интиқол ёбанд.

5)   Наҳзат ва роҳбари фирориаш ҳамчун омили сар задани ошӯб дар муассисаи ислоҳии №3/3 дониста шуда, ба парвандаи ҷинояташ  дар радифи 100 ҷинояташ 101-ум  зам карда шавад. Маҳбусони ошӯбгар фармони наҳзатро бо худ доштанд ва далелҳои шаъйӣ мавҷуд аст.

6)  Дархост менамоем, ки шиканҷаву озору азиятҳои наҳзатиҳо нисбат ба миллати точик, ки дар рафти чанги шаҳрвандӣ содир шудаанд (қатли рӯзноманигорон, куштори мардуми Хатлон, сарбурии ваҳшонии 100 муаллим, 15 духтур, 2 ҳазор корманди давлатӣ  ва 150 ҳазор қурбонии ҷанги шаҳрвандӣ ҳамчун далели ҷиноятҳои ин ҳизби террористӣ дониста шуда, ба суди байналмилалӣ муроҷиат карда шавад.

7)  Ҷиноятҳои чангии ҳизби ТТЭ наҳзат, ки дар Тавилдара, Теппаи Самарқандӣ, Қурғонтеппа, Совхози Туркманистон,  Ғарм, Дарвоз, Хоруғ  ва Ишкошим сурат гирифтааст, ҳуҷҷатгузорӣ карда шавад.

8)   Барои табдил додани сарҳади давлатӣ ба макони қочоқи инсон, силоҳ ва маводи мухаддир аз ҷониби тарафдорони наҳзат, ҳукми абадуламри гурезагӣ ба онҳо дода шавад.

9)  Барои ҷобаҷо кардани қувваҳои қаноти ҷангии ҳаракати террористии  «Ансорулло» дар шимоли Афғонистон, наҳзат ҳамчун шарики ҷиноят шинохта шавад.

Умедворем, дархости 9 мнл. шаҳвранди тоҷик беҷавоб намемонад.

  Раупов К.С. , устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 540 маротиба

Ҳар як шахс дар айни камолоти умр орзуи баландпарвозиро дорад. Маҳз орзую омол, талошу корбариҳо, аз худ қаноатманд набуданҳо шахсро ба мақсуди дил мерасонад.  Ҳаёти давраи ҷавонӣ ниҳоят давраи ҳассос,  ширин ва ҳалкунандаи давоми зиндагист. Маҳз дар синни ҷавонӣ инсон ояндаи дуру наздики худро муайян месозад. Ҳар як амале, ки имрӯз дар овони ҷавонӣ иҷро мешавад, натиҷа ва самараи худро дар оянда ба бор хоҳад овард.

Аз ин лиҳоз, дар ин айём тарбияи насли ҷавон дар руҳияи ватандӯстӣ, инсондӯстӣ ва эҳтироми фарҳангу тамаддуни миллӣ ниҳоят манфиатбахш мебошад, ки ин яке аз ҳадафҳои асосии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳисоб меравад. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар яке аз суханрониҳои худ таъкид кардаанд: «Шумо - ҷавонон - умеду орзуи мо, татбиқкунандагони нақшаву ниятҳои неки насли калонсол ва ормонҳои ҳазорсолаи миллати қадимаи тоҷик мебошед ва вазифадоред, ки ин масъулияти бузургро содиқонаву сарбаландона иҷро намоед. Зеро ояндаи Тоҷикистон шумо ҳастед ва тараққиёти минбаъдаи кишвари маҳбубамон, ки асосҳои мустаҳками он имрӯзҳо гузошта мешаванд ва таҳкими мақоми он дар ҷомеаи мутамаддини башарӣ аз саҳми фаъолонаи шумо дар ҳаёти иқтисодӣ ва сиёсиву ҷамъиятии мамлакат вобаста мебошад.

Ҳукумати Тоҷикистон ҷавононро нерӯи тавонои созанда ва пешбарандаи ҳамаи соҳаҳои ҳаёти мамлакат меҳисобад ва ҳалли мушкилоту масъалаҳои вобаста ба зиндагӣ ва таҳсилу фаъолияти онҳоро ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати иҷтимоии худ эътироф менамояд.

Гузашта аз ин, Ҳукумати Тоҷикистон ҳифзу пойдории истиқлолияти миллӣ, бунёди давлати муосиру пешрафта ва рушди ояндаи онро ба иштироки фаъолона ва саҳми бевоситаи ҷавонон вобаста медонад ва бо истифода аз имконоти мавҷуда кӯшиш мекунад, ки вазъи иҷтимоиву иқтисодии наврасону ҷавонон мунтазам беҳтар гардида, барои рушди ҳамаҷонибаи онҳо ҳамаи шароити зарурӣ фароҳам оварда шавад».

Дар тӯли 30-соли Истиқлолияти давлатӣ тамоми соҳаҳои гуногуни зиндагӣ рӯ ба беҳбудӣ оварда, барои зиндагии осоишта шароит муҳайё гардид. Дар ин замина, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба соҳаи таълим низ назари махсус зоҳир намуда, сиёсати маорифпарваронаро пеш гирифт. Сохтани садҳо иншоотҳои хурду бузург барои муассисаҳои таълимӣ ва таҷҳизонидани онҳо бо техникаву технологияҳои муосир ва дигар шароитҳои муосири таълимӣ гувоҳи аз ҷониби Пешвои миллат дастгирӣ ёфтан ва рушд кардани нерӯи зеҳниву фикрии ҷавонон ба шумор меравад. Натиҷаи ин ҳама дастгириҳо ва ободкориҳо буд, ки олимони тоҷик дар арсаи байналмилалӣ бо ҷоизаву диплом ва дигар мукофотҳо қадрдонӣ гашта истодаанд.

Омӯзиш ва тарғиби осори пурғановати Пешвои миллат: “Чеҳраҳои мондагор”, “Уфуқҳои истиқлол”, “Забони миллат-ҳастии миллат”, роҳандозӣ гардидани аксияҳо таҳти унвонҳои “Дунёи бе терроризм”, “Замин хонаи мо”, “Роғун-Кохи нур”,  “Созандагони Ватан”, “Ободкорӣ мароми мост” ва даҳҳои дигар чорабиниҳои маърифативу фарҳангӣ, варзишӣ ва илмию эҷодӣ аз татбиқи босамари сиёсати давлатии ҷавонон ба ҳисоб меравад.  

Бо дастгирии бевоситаи Пешвои муаззами миллат ҷавонони мамлакат дар муассисаҳои таълимии хориҷа низ таҳсил намуда, сафи онҳо сол аз сол меафзояд. Дар баробари ба таҳсил фаро гирифта шудан, донишҷӯёни дар хориҷи кишвар таҳсилдошта бо стипендия дастгирӣ меёбанд. Ин нукта дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле возеҳу равшан зикр гардид.

Тавре Сарвари давлат зикр намуданд: "Дар замони соҳибистиқлолӣ шумораи ҷавонони боистеъдоде, ки барои таҳсил ба хориҷи кишвар фиристода мешаванд, сол ба сол афзоиш ёфта, дар соли таҳсили 2021 ба беш аз 42 ҳазор нафар дар 25 давлати хориҷӣ расидааст.

Ҳар сол беш аз 5 ҳазор нафар ҷавонони боистеъдоди мо барои таҳсил ба мактабҳои олии хориҷи кишвар фиристода мешаванд."

Соҳаи варзиш низ имрӯз дар ҷумҳурӣ хеле рушд ёфтааст. Дар ин самт низ Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон иқдомоти наҷибе пеш гирифта, дар тамоми гӯшаву канори диёри азизамон толору майдонҳои варзишӣ ва дигар шароити мусоидро барои рушд ва оммавигардонии варзиш фароҳам оварда шудааст. Дар даврони наздик 30-соли Истиқлолияти давлатӣ шумораи иншооти варзишӣ 9 баробар зиёд гардидааст.

Агар то соли 1991 дар мамлакат ҳамагӣ қариб ҳазор иншооти варзиш фаъолият дошта бошад, пас солҳои охир шумораи онҳо ба беш аз 10 ҳазор расонида шуд.

Тавре Пешвои миллат дар Паёми навбатӣ ба Парлумони кишвар зикр доштанд: “Тайи солҳои 2011–2020-ум дар кишвар қариб 3000 иншооти варзиш сохта шудааст”.

Аз шумораи умумии иншооти ба ифтихори 30–солагии истиқлоли давлатӣ сохташуда 23 фоизашро иншооти соҳаи варзиш ташкил медиҳад, ки ин натиҷаи таваҷҷуҳ ва ғамхории давлату Ҳукумат, пеш аз ҳама, ба наврасону ҷавонон мебошад.

Ҳамин буд, ки имрӯз варзишгарони тоҷик ҳунари волои худро нишон дода, парчами давлатиморо дар байни дигар давлатҳо боло бардоштаанд. Иштироки варзишгарони тоҷик дар мусобиқаҳои байналмилалӣ ва сазовори ҷойҳои намоён гаштани онҳо нуфузи варзиши тоҷикро боз ҳам баландтар мекунад.

Ғамхориву таваҷҷуҳ ва ҳидоятҳои Сарвари давлат бори дигар моро водор месозад, ки пайваста илмҳои замонаро аз худ намуда, ҷиҳати пешгирии падидаҳои манфӣ, тарбияи ахлоқии ҷавонон, ҳифзи марзу буми кишвар ва рушди Тоҷикистони соҳибистиқлол саҳмгузор бошем. 

Зеро вазифаи аввалиндараҷаи  ҷавонон таҳкими сулҳу ваҳдат ва нигоҳдории оромии мамлакатамон ба ҳисоб меравад. Аз ин лиҳоз, ҳар як ҷавон, ки худро соҳибватан меҳисобад, бояд ҳеҷ гоҳ мафҳумҳои Ватан-модар, истиқлолият ва Ваҳдати миллиро аз мадди аввал дур насозад.

Ҳамаи андешаву кӯшиш ва амали худро ҷиҳати таъмини волоияти қонун, болоравии эҳсоси худшиносию худогоҳӣ, ифтихори миллӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ, таҳкими ваҳдат, ҳифзу гиромидошти дастовардҳои Истиқлолияти давлатӣ, таърих ва фарҳанги куҳани аҷдодӣ равона сохтан омили муҳимми расидан ба ҳадафҳои созанда ва муваффақият мебошад. Дар ин росто, омӯзиш ва тарғиби осори пурарзиш, суханрониҳо, рӯзгори ибратпазир ва хизматҳои содиқонаву тақдирсози Пешвои миллат роҳи ояндаи моро боз ҳам мунаввар месозад.

Мо - ҷавонон ваъда медиҳем, ки ба қадри суботи комили кишвар мерасем ва чун пайравони асили Пешвои муаззами миллатамон ба халқ ва Тоҷикистони азиз содиқона, софдилона ва поквиҷдонона хизмат намуда, барои ояндаи неки кишварамон саҳмгузор бошем. 

Дилшод Набиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 837 маротиба

Аз таърихи таҷрибаи якчандҳазорсолаи миллати куҳанбунёди тоҷикон борҳо огаҳӣ пайдо кардан мумкин аст,ки дар ҳар  пайраҳаҳои зиндагӣ милати тоҷикро хатари парокандашавию нобудӣ, ҳуҷуми аҷнабиён, бегонапарастон доим домангир буд. Миллати тоҷик бо хиради баланду созандадори хеш, бо фарзандони далеру қаҳрамонони шуҷои хеш ва сарвари созандаву бунёдкор тавонистаанд, худу ҳувияти миллии худро ба ҳодисаҳои ҳассосу ҷонгудоз, ба ҷангу ҷадалҳои дохилӣ, ба ҷанги бародаркуш нигоҳ накарда, эҳтиёт ва дифоъ кунанд,ки ин воқеан ногуфтанист. Чӣ қадар фарзандони фарзонаи миллати мо дар замони муосир ҳам, хоки Ватанро чун гавҳари ноёб, чизи гаронбаҳо меҳисобанд, ки дар роҳи  расидан ба истиқлолият ва озодӣ, мустақилӣ чӣ ҷоннисориҳое карда буданд. Лек имрӯз низ шахсон ва гурӯҳҳои ифратгароне ёфт мешаванд, ки дар тӯли чанд даҳҳсолаҳо низ қадру манзалати ин дастоварди бузурги таърихиро намедонанд, манфиатҳои Ватанро зери по карда, ҷони худ, оилаи худ ва инчунин миллионҳо ҳамватанони худро  баҳри манфиати дурӯзинаи худ, зери хатар мегузоранд. Дар бораи қатлу куштори афсарони бегуноҳи миллат ва ғоратгариҳои намояндагону масъулони ТТЭ ҲНИ чӣ қадар гӯем ва нависем ҳам боз кам аст. Он  бадбахтию бенизомиҳое, ки ин гурӯҳи девонасиришту ноқисулақл, гурӯҳе, ки на Модар –Ватанро медонаду на хоки меҳанро ситоиш мекунад,ҳеҷ гоҳ миллати тоҷик фаромӯш нахоҳад кард. Ин гурӯҳи ифротгароӣ бо ҳадафи барбод сохтани фарҳанги ҳазорсолаи миллати мо, меҳанти баранҷкашидаи ниёгони мо, мехоҳанд теша ба решаи миллат зананд, ҳол онки худ зодагони ин Ватан ҳастанд, хуни тоҷик доранд. Хусусиятҳои асосие, ки ин гуруҳҳои ифротӣ доранд ин даҳшатафканию ваҳшатгарои дар байни мардуми сулҳхоҳу сулҳҷӯ буда, бо вуҷуди он мардуми хоксору бегуноҳҳро дар корҳои номатлуб ҷалб карда, гумроҳ менамоянд. Онҳо худро намояндагони демократия, озодхоҳ дар байни мардум муаррифӣ карда, худ ба муқобили давлату миллат баромадҳо мекунанд, барои соҳиби намудани давлату сарват фақат ба манофеи сирф гурӯҳии худ талош варзида, манфиати оммаро поймол кардаанд.

Намояндагони наҳзатӣ бо вуҷуди талаву тороҷ, бепадару бемодар, бехонаву дар ва бенавою беватан кардани шаҳрвандони сулҳхоҳ, бо сӯиистифода аз бовариҳои мазҳабии пайравони худ барои вусъат наёфтани амнияту суботи кишвар роҳу усулҳои гуногунро пеша кардаанд. Пеш аз ҳама, дар зери тири нишони онҳо озодандешону равшанфикрон, сипоҳиён ва ашхосе мебошанд, ки барои ҳифзи манфиату арзишҳои миллию меҳанӣ камари ҳиммат бастаанд, қарор доштанду доранд. Бо баробари куштори намояндагони аҳли зиё, террористони наҳзатӣ ба қатли бераҳмонаю ваҳшиёнаи афсарони мақомоти низомии мухталифи кишвар даст задаанд. Барои ин шахсони сустирода ва камақл гаронтарин муқаддасоте чун Ватан, амният, Ваҳдат ва Истиқлолияти давлатӣ ҳеҷ заррае қимате надоранд. Ҳол он, ки ин арзишҳои миллӣ барои ҳар як аъзои ҷамъият аз ҳама авлотару афзалтар бояд бошанд. Ояндаи давлату миллати азизи хешро бе наҳзатиён мебинем!

Дилафрӯзхон Саидхоҷаева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 505 маротиба

     Замони моро давраи ҷаҳонишавӣ ва иттилоотӣ мегӯянд, чунки имрӯзҳо ҳамаи давлатҳо, кишварҳо бо ҳам робитаҳои гуногун доранд. Оянда низ ин робитаҳо васеъю боз ҳам наздиктар мешаванд. Ба ҳамаи ин телефонҳои мобилӣ ва интернет сабаб шуда метавонанд. Бо ҳамаи ин вобаста дар ҳаёт истилоҳҳо (терминҳо)-и гуногун ва нав ба нав пайдо мешаванд. Ҷавонони имрӯза бояд маъноҳои ҳар яке аз ин истилоҳҳоро донанд, мазмуну моҳияти онҳоро фаҳманд. Ҳар якеро аз дигаре фарқ карда тавонанд. Мисол аз ҳаёти имрӯзаи мо ин аст, ки истилоҳҳои террор, терроризм, экстремизм, ҷанги сард, расонаи иттилоотӣ, дониши расонаӣ ва ғайраҳо бисёр истифода бурда мешаванд. Баъзеи ин терминҳо ба маънои мусбат кор фармуда шуда, баъзеи дигар ба маънои манфӣ корбурд мешаванд. Вобаста ба мазмун ва маънои худ онҳо амалҳои хуб ё бадро ба сомон мерасонанд, яъне моҳияти мусбат ё манфӣ доранд. Барои он ки мазмун ва моҳияти ин ё он истилоҳро мо дуруст фаҳмем ва дарк намоем, бояд аз асли баромади ин калимаҳо бохабар бошем. Ин кор барои мо-ҷавонони имрӯза ниҳоят зарур ва муҳим аст, зеро ки мо ҷавонони солҳои 80-90-уми асри XX нестем, чунки тафаккури мо тамоман пеш рафтаасту замона ҳам дигар гаштааст. Ба қавли устод Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ гӯем: -Кунун замона дигар гашту ман ҳам дигар гаштам... 

Вобаста ба ҳамин мавзӯъ ман дар бораи калимаҳои “терроризм” ва “экстремизм” истода мегузарам. “Терроризм” аз калимаи лотинии “террор” гирифта шуда, маънояш тарсонидан аст. Охирин ҳадди террор то ҷисмонан маҳв намудан, нобуд сохтан мебошад. “Экстремизм” низ калимаи лотинӣ буда, маънояш моил будан, тарафдор будан, ихлосмандӣ доштан ба чораҳои охирини ин ё он кор (асосан дар сиёсат) аст, яъне экстремизм низ аз ҷиҳати маъно бо террорризм як аст, фақат дараҷаи олии терроризм мебошад. Тафсири ин калимаҳо аз китоби “Краткий словарь иностранных слов” (Москва-1968, стр. 309 и 369) гирифта шудааст. Дар китоби “Русско-таджикский словарь” (Москва-1985, стр. 1098 и 1230) калимаи “террор” ҳамчун даҳшат кардан,  даҳшатандозӣ ва “экстремизм” чун моҷароҷӯӣ, моҷароҷӯ тарҷума шудааст. Акнун мо мазмуни ин калимаҳоро фаҳмидем. Ҳоло мебинем, ки аслан дар ҳаёт воқеа чӣ хел аст. Ҳоло террористон ва экстремистон ҳам амалҳои бад, манфӣ, ба зарари одамон, ба хотири ноором кардани ин ё он давлатро анҷом дода истодаанд. Натиҷаи амалҳои онҳо фақат тарсонидани одамон, воҳима барангехтан, байни одамон душманӣ ба амал овардан, ба амал овардани ҳисси нобоварӣ ба сиёсати давлат ва ҳукумат аст. Бо ин амалҳои худ онҳо боварии одамонро нисбат ба роҳбарон кам кардан мехоҳанд.

Оид ба ин мавзӯъ мисолҳои зиёд овардан мумкин аст. Қариб ҳар рӯз мо аз воситаҳои ахбори омма мешунавем ё мехонем, ки террористону экстремистон дар ин ё он гӯшаи ҷаҳон амали бад содир кардаанд. Дар натиҷа шахсони бегуноҳ ҳалок мешаванд, одамони зиёде маъюбу маслуқ мегарданд. Мисол: Дар чанд шаҳрҳои Амрико террористон мошинаро ба сӯи одамон дар истгоҳи серодам равона карданд. Чанд маротиба дар метро, ки нақлиёти зеризаминӣ ва ниҳоят серодам аст, таркиш ба амал оварданд. Якчанд сол пеш ин қабил одамон дар ноҳияи Данғараи Тоҷикистони худамон 3-4 сайёҳи хориҷиро қатл намуданд. Мақсади онҳо якто буд: сайёҳони хориҷӣ ба Тоҷикистон наоянд ё обрӯи Тоҷикистон дар байни дигар давлатҳои ҷаҳон паст гардад. Боз як мисол: ҳоло як моҳ нашудааст, ки як гурӯҳ одамон дар шаҳри Хоруғ (маркази ВМКБ) издиҳоми одамонро ҷамъ оварда, ҳатто ҷасади 2-3 нафарро ба намоиш гузоштанд. Мақсади онҳо ба амал овардани норозигии мардум буд. Албатта, ин гуна бетартибиҳо дар кишвари мо тез бартараф карда мешаванд, зеро ақли солим,  хиради воло, ақидаи нек ҳама вақт ғолиб меояд. Мо кайҳо хусусиятҳои террористию экстремистӣ доштани аъзоёни “Ҳизб-ут-таҳрир”, “Ал-қоида”, “Ҳизби назҳати ислом”, “Гурӯҳи 24”, “Паймони миллии тоҷикон” ва дигарҳоро фаҳмидаем. Барои ин ақли солим, дониши ҳаматарафа, иродаи матину устувор доштан лозим аст.     Мо-ҷавонон бояд ҳама вақт аз рӯи гуфтаи китоби “Авесто”  амал намоем: “Пиндори нек, гуфтори нек, кирдори нек”. 70 фоизи аҳолии Тоҷикистони мо ҷавононанд. Ба мо Ватан, падару модар, бобою модаркалонҳо, Президенти кишвар боварии калон доранд. Бояд ба боварии онҳо сазовор бошем ва аз рӯи ақлу хиради солим амал намуда, ободгари Тоҷикистони азизамон гардем.

Саидхоҷаева Д.М., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 491 маротиба

Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки давлати  соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ , ягона ва иҷтимоӣ мебошад, ки барои ҳар як шаҳрванди худ шароити зиндагии мусоиду арзандаро фароҳам овардааст.  Вале имрӯз сад афсӯс дар ҷомеаи мо ҳизбу ҳаракатҳо, гурӯҳҳо ва равияҳое мавҷуданд, ки мехоҳанд ба осонӣ бо зикри камбудию мушкилоти хаётӣ аҳли ҷомеаро гумроҳ месозанд.

Мақсади асосии ин намуди табақаи  ифротгарӣ ин дигаргун сохтани сохтори конституссионӣ, кушторҳо, ғоратгарӣ, тачовуз кардан ба номус ва ғайраҳо ба шумор меравад. 

Бояд аз хотир набуровард, ки дар солҳои  90-ум давлати милии тоҷикон  хавфи пош хӯрданро дошт. Дар ин давра гурӯҳҳони назҳатӣ  ба мардумфиребӣ,  иғвогарӣ  ва қатлу ғорати аҳолии осоишта даст заданд.  Бо мақсади гумроҳ ва ҷалб намудани аҳолии кишвар онҳо аввалин суханҳои ифротии худро оид ба арзишҳои диннӣ мегуфтанд, аммо баъди нуфуз пайдо кардан байни мардум, саркардагон ва аъзои ташкилоти террористии наҳзати исломӣ мавқеашонро куллан дигаргун карда, ба сиёсат дахлпазирӣ намуданд ва симои ифротии худро назди ҷомеаи шаҳрвандӣ пурра ошкор намуданд.  Баҳри  расидан ба мақсадҳои ғаразноки худ ҳамарӯза дар масчидҳо ба ҷойи намозхонӣ аз сиёсат, ғасби хокимият ҳарф зада, мардумро ба муқобили Ҳукумат даъват мекарданд, ки натиҷа дар Тоҷикистон ҷанги шаҳрвандӣ оғоз гардид, ки дар он садҳо ҳазор мардуми бегуноҳ ба ҳалокат расиданд, миллионҳо нафар сокинон ба дигар давлат ҳамчун гуреза бирафтанд, бисёре аз одамон бе хонаю манзили бимонданд, ки ҳамаи ин сахтиҳо аз ин суханҳои фирефта мебошанд.

Дар натиҷа сатҳи иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва сиёсии мамлакат заиф гардид. Бисёр одамони донишманду хирадманд ва бегуноҳ ҳалок гардиданд. Ҷойҳои таърихию бостонӣ ва манзилхои сокинон ба харобизораҳо табдил ёфт, ки он бевосита ба ҷомеъа таъсири манфии худро расонд.  Саркардагон  ва аъзои ташкилоти  террористии наҳзати исломӣ, ки солҳои зиёд дар қалби нопокашон орзуи ғасби давлат ва қудрати сиёсии кишварро мепарвариданд, акнун гӯё ба мақсадашон расиданд ва нияти барпо кардани “ Давлати исломӣ” –ро дар Тоҷикистон доштанд. Хушбахтона  ин ҳокимиятдории ин мансабпарастони наҳзатӣ дер давом накард. Ва аз ҷониби фарзандони бо нангу номуси тоҷик сари вақт сарукӯб гардиданд.

  Ах ин лиҳоз ҳар як шаҳрванди мамлакти мо бояд ба чунин сухан ва ваъдаҳои фирефтаи ин гуна ҷомеаи ифротӣ аҳамият надиҳанд. Зеро мақсад ва мароми ин суханҳои ифротӣ маънии дунявӣ надорад. То ки  барои ободӣ , сулу субот ва пешрафти мамлакати худ сахми худро равона  намоем.

  Инчунин мо бояд аз қаҳрамонии фидоии халқамон, ба монанди Спитамен, Темурмалик ва Восеъ дарси ибрат гирем, ки ҳеҷ гоҳ сари худро пеши аҷнабиён хам нанамуда, то охирин нафас баҳри ҳимояи зодгоҳи хеш талош намуданд.  Бинобар ин таъмини фазои орому осуди Ватан ва амнияти ҷомеа ба яке аз муҳимтарин вазифаҳои шаҳрванд ва сокинони ӯ маҳсуб мебошад.

Акбарова Н. А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд               

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 467 маротиба

   Ҳамкории самарабахши аҳолӣ бо мақомоти давлатӣ яке аз шартхои таъмини амнияти ҷамъиятӣ мебошад. Афзоиши терроризм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пасманзари зуҳуроти фаъолияти он дар тамоми ҷаҳон давом дорад.

Терроризм ҳадафи ноором кардани субот, дигаргуниҳои хушунатомезӣ, тарсонданн аҳолӣ, муомилоти яроқу аслиҳа, ба вучуд овардани шабакаҳои байналхалқии ҷиноятӣ ва ғайра амалҳои номатлубро  пайгирӣ мекунад. Аз ин бармеояд, ки дар мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм на танҳо давлат, балки тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ, яъне аҳолӣ умуман манфиатдор аст.

Терроризм як масъалаи бисёрҷанба буда, ҳамкории ҷомеа ва давлат яке аз роҳҳои мубориза бо терроризм мебошад.  Дар замони ҷаҳонишавӣ бо роҳи тавсеаи ҳамкориҳои минбаъдаи байналмилалӣ ва таҳкими ҳамкории байни ҳукумат ва ҷомеа ба терроризм самаранок мубориза бурдан мумкин аст. Дар ҳоли ҳозир, бидуни ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ, бе такмили воситаи ахбори омма ва бе иштироки ташкилотҳои чамъиятӣ  бо терроризму ифротгароӣ муборизаи муассир бурдан ғайриимкон аст.

Пеш аз ҳама ба ифротгароии иттилоотӣ, ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн мешавад, таваҷҷуҳи махсус бояд дод. Чи хеле ки маълум аст, дар фазои шабака ҳукумат ҳама гуна маълумотро назорат  карда наметавонад, бинобар ин, ин муҳит аз ҳама бештар барои паҳншавии ифротгароӣ мусоид мекунад.

Агар ифротгароӣ дар ҷузъи идеологӣ ба муқобила дучор нашавад, пас дар минбаъд онро гурӯҳҳои муайяне истифода бурда, ба мақсадҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва ё дигар мақсадҳои ҷинояткоронаи худ мерасанд.

Мақомот ва ҷомеа бояд барои мубориза бо терроризми иттилоотӣ ва ифротгароӣ таваҷҷӯҳ зоҳир кунанд, зеро дар муҳити интернет назорати давлатӣ вуҷуд надорад.

Масъалаҳои паҳншавии ифротгароӣ ҳам дар ҷаҳон ва ҳам дар ҶТ яке аз омилҳои асосие мебошад, ки ба якпорчагии давлат тахдид карда, боиси афзоиши ноустувории чӣ дар дохили кишвар ва чӣ дар хориҷа мегардад. Фаъолияти оперативӣ - ҷустуҷӯӣ, тафтиши ҷиноятҳои характери террористӣ дошта, пурзур намудани мубодилаи таъҷилии ахбороти байни органҳои гуногуни ҳифзи ҳуқуқ дар бораи шахсон, алоқаҳо ва гуруҳҳои террористонро пурзӯр кардан лозим аст.

Ҳамин тавр, баланд бардоштани дараҷаи маълумотнокӣ ва маданияти шаҳрвандӣ, яке аз вазифаҳои аввалиндараҷаи ҳар як шаҳрванди масъул мебошад, ки метавонад фикру мулоҳиза ва хулоса барорад.

Қосимова М.Ҳ., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 625 маротиба

Тоҷикистон  давлати соҳибистиқлол, дунявӣ ва ягонае мебошад, ки имрӯзҳо байни дигар давлатҳо ҳамчун давлати соҳибистиқлол ва тараққикарадистода шинохта мешавад. Таи 30 сол бос инҷониб мамлакати азизамон соҳибистиқлол буда, сол аз сол ба комёбиҳои балантарин сазовор гашта истодааст, ки ин боиси ифтихори миллати тоҷик ба шумор меравад. Зеро расидан ба соҳибистиқлоли давлатӣ, бунёди давлати миллӣ, мустақилона муайян намудани дурнамои рушди кишвар ва озодона интихоб кардани роҳи давлатдорӣ кори бисёр душвор ва пурифтихор мебошад, ки барои мустаҳкам ва абадӣ мондани ин омилҳо саҳми фарзанди барӯманди халқи тоҷик, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомаӣ Раҳмон хеле бузург аст. Ин фарзанди пурифтихори миллат барои сулҳу ободӣ ва рушду нумӯи миллати куҳанбунёди худ бисёр хизматҳои шоиста намудаанд. То ки давлати азизашонро ҳамчун давлати абарқудрат дар асраи ҷаҳон  маъруф гардонанд.

      Имрӯзҳо бо сад афсӯс байни мардум гурӯҳҳое мавҷуданд, ки барои аз байн бурдани сулҳу субот ва соиҳибистиқлолияти мамлакатамон бо ҳар гуна равияҳо аз байн бурдан мехоҳанд. Ба монанди Гурӯҳи ифротгарии 24, ки мақсади онҳо барпо кардани бесару сомониҳо ва мағлуб кардани истиқлолияти дар мамлакати азизамон ба шумор меравад. Ин гурӯҳ бо ин роҳ истифода бурда  мехоҳанд, ки  ҳар гуна корҳои ношоямиро анҷом дода, маблағҳои зиёдро ба даст оранд. Онҳо бо ин мақсад  фикри бисёр ҷавононро вайрон намуда, ба роҳои худ бо ҳар гуна фиребу ваъдаҳои амалӣ нашаванда вайрон мекунанд. Бинобар он ҷавони имрӯза ба чунин суханҳои фирефтаи ин намуди гурӯҳҳо бовар накарда, ҳушёрии худ ва аҳли дӯстонро аз даст надиҳанд. Зеро ҳадафи асосии талоши ҳар халқу миллат барои озодӣ, соҳибистиқлолӣ ин таъсиси давлати миллӣ ва идораи мустақилонаи давлатдорӣ ба ҳисоб рафта, танҳо бо роҳи соҳибистиқлоли давлатӣ метавон арзишҳои миллиро эҳё бахшида, симои миллатро дар арсаи байналмиллалӣ сазовор муаррифӣ намуд. Дар умум метавон истиқлолиятро чун фароҳам шудани имконият барои расидан ба ормонҳои таърихии миллат маънидод намуд. Инчунин  ҳар як миллати тоҷик бояд шукрона  намояд, ки имрӯзҳо осмон софу беғубор ва сулҳу суботи беназирро комёб аст .  Ҳар  ҳар як кӯдаки миллат дар хандаю бозӣ ҳасту ҷавонон дар омӯзиши фарҳангу маданят машғуланд, ки онҳо ба ягон монеъа танқисӣ надоранд, ки ин беҳтарин дастовардҳо дар ҳаёти хар як шахс ба ҳисоб меравад.

Акбарова Н. А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд         

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 506 маротиба

Мардумони саоатманди кишварамон дар ҷаҳон ҳамеша тарафдори суҳу субот будани хешро танҳо бо ҳисси ватандӯстиашон эътироф менамоянд, зеро ҳамин нафрату кина ва ҳазар аз ифротиёну ҷангҷӯён худ нишони он аст, ки аз бадӣ ҳазар кардаанд.

Абатта пас аз пош хӯрдани собиқ давати шӯрави дар кишвари миёни мардум аз ҷониби баъзе «тахтхоҳон» ихтиофоти махсусе ба миён омад. Хушбахтона дар ҳамон замон марде, ашахси ҷасуре маҳз барои наҷоти мардум сари минбари иҷосияи тақдирсоз баромада ба ҳами ин нофаҳмиҳо нуқта гузошта буд. Аммо мутаасифона бо роҳбари ва фитнаангезии бархе хоҷагони бурунмарзии манфиатҷуй байни марудм ақидаҳои ифроти паҳн шуда истодааст.

Имрӯз низ ҳамон дасисабозону ҳангомаҷӯён хоҳони онанд, ки пас аз бо мушкилиҳо ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ Тоҷикистон дубора ба чунин ҷанг рӯ ба рӯ гардад. Албатта ьтамоми мардумони ваҳдатшиору сулҳофарини тоҷик теша ба решаи чунин пастфитратон хоҳанд зад, ки арзишҳои олии  мамлакати моро ба манфиати шахсии худ истифода менамоянд.

Мусаллам аст, ки дар ҷомеаи кунуни имрӯз тариқӣ шабакаҳои иҷтимоӣ ҳар гуна иттилоотро метавон дарёфт. Зикр менамяом, ки хоинони миллати тоҷик аз зӯри бахилию бадбинии хеш осоиштагии мардуми кишварро дида намтавониста, маҷбури мардумро бо ҳар гуна суханони тӯҳматбор ба шӯр оварда истодаанд.

Имрӯзҳо намояндагон ва аъзоёни Гурӯҳи ифротии 24 ба ҳар воситае баромад намуда, тарафҳои камбудиро дар мамлакати мо зери танқид қарор медиҳанд, ки ин ҳама суханони бофтаву сохтаи онҳоро касе майли шунавидан надорад, зеро хама аз ободии кишвар ва пешоафти он ба хубӣ хабар доранд ва намехоҳанд, ки аз бетарафию худхоҳии чунин носипосон кишвар таназзул ёбад.

Бояд тазаккур дод, ки ҳодисаю воқеаҳои мамлакатҳои хориҷро аз дасти ифротгарон тамоми олам медонад. Ва инро низ дарк мекунад, ки оқабати ба гурӯҳҳои ифроти пайвастани ҳар кас ба чунин нобасомониҳое ба мисоли кишварҳои Арабу Суриёву Ироқ ҳоҳад расонид. Чунки дар он кишвар аз дасти чунин нобакорон аз бедонишию бефарњангии мусалмонон истифода бурда, бародарони њамдину ҳаммазҳабро ба вартаи ҳалокатовар тела доданд, ки натиҷаи он ба ҷуз вайрониву харобӣ ва қатлу куштори сокинони ин минтақа дигар чизе нест. Дар баробари ин њаракате бо номи ДИИШ арзи ҳастӣ кард, ки аксари кишварҳои дунё вуҷуди онро барои минтақа хавфнок дониста, онро ба сафи созмону ҳаракатҳои иртиҷоӣ ва террористӣ дохил карда, онро маҳкум намуданд.

Донистан зарур аст, ки Ислом дини мубораку пок аст ва набояд онро ба сифати як дини террористию ифротгаро нишон дињем ва амалњои ношоистаи ҳаракати ДИИШ ба мақому манзалат ва обруву дину мазҳаб зарбаи сахт ворид мекунад. Аммо мо як чизро фаромўш набояд кунем, ки дини Ислом дини комилу муқаддас аст ва танҳо ҳама айбу норасоӣ дар амалу рафтор ва кирдорњои мусалмонии мо нуҳуфтааст.

         Мо бояд аз сарзамини биҳиштосои хеш Тоҷикистон фахрему боем. Онро мисои гавхараки чашм нигоҳ дошта барои манфиатҳои миллиамон мубоориза бурда забони модариамонро аз ҳар гуан оризаҳои нопок эмин дошта бошем. Ин қарзи шаҳрвандии мардуми башардӯти тоҷику Тоҷикистонӣ.

Амон Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 534 маротиба

Дар зарфи солҳои охир ҳар гуна ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ифротгароӣ ва динию мазҳабӣ бо кирдорҳои ғайриинсонӣ вазъи сиёсии ҷаҳонро пуртуғёну пурталотум гардонида, зиндагии ороми мардум ва амнияти кишварро зери хатар мегузорад. Имрӯз терроризм ба бозии хавфноки хунин мубаддал гардидааст, ки мутаассифона, ба он ноболиғону ҷавонон ҷалб карда шудаанд. Аз диди муосири илмиву соҳавӣ дар масъалаи тасрифу таҳлили мафҳуми “терроризм” қоидаҳои мухталиф вуҷуд доранд ва ҳар муҳаққиқ ин падидаро вобаста аз нуқтаи назари худ таҳлилу тавсиф намудааст. Яқин аст, ки терроризм ва ифротгароӣ яке аз падидаҳои номатлуби ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳсуб ёфта, он боиси ба амал омадани натиҷаҳои нохуш, яъне таҳдид ва ё зӯроварӣ, расонидани зарари рӯҳонию ҷисмонӣ, таҷовуз ба ҳаёти инсон, бенизомӣ, тағйири сохти конститутсионии мамлакатҳо, ғасби ҳокимият, бавуҷудоварии тарсу воҳима дар ҷомеа, барангехтани низои миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ гардидааст.

Дар ҳақиқат, пеш аз ҳама, ҳаракатҳои террористӣ хусусияти зӯроварӣ, маҷбурсозӣ, таҳдидкунандагӣ ва даҳшатафканиро доранд. Ҳар як террорист тамоми амалҳои зикргардидаро ҳамчун усули асосии ноил гаштан ба аҳдофи ғаразноки хеш қарор медиҳад.

Аз оғози ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ба яке аз масъалаҳои муҳим ба монанди, таъмини амнияти

миллӣ дучор омад. Ҳангоме ки китоби таърихро варақгардон менамоем, ба саҳифаҳое во мехӯрем, ки онҳо бо рангҳои сиёҳ сабт гардидаанд, ки пур аз ҳодисоти даҳшатангезе будаанд. Падидойи хатари терроризм ва экстремизм ин ҳаводиси марбут ба ҷанги

шаҳрвандӣ дар сарзамини мо дар солҳои 1992 – 1997 мебошанд. Замоне мардуми тоҷик онро ба мушкилие паси сар кардаанд. Албатта, вазнин аст, дидани ашки модарон ва гиряҳои хурду бузургон. Ин саҳифаҳои сиёҳ дар хотири мардум чунон сабт гаштааст, ки ҳеҷ гоҳ аз хотир

зудуда намешаванд.

Солҳои охир терроризм ва ифротгароӣ байни, махсусан, ҷавонон яке аз муаммоҳои ҳаёти инсоният мебошад, ки оқибат ба бесуботӣ ва вайронкорӣ мерасонад. Экстремизм байни ҷавонон на танҳо ба низоми ҷамъиятӣ хавф дорад, балки ин амал бештар ҷинояти вазнинро низ ба миён меорад. Раҳгум задани насли ҷавони ҷомеа,  қурбонии амалиётҳои нопоки террористон  гаштани онҳо ҳама аз саводи сиёсии кофӣ надоштани ҷавонон дарак медиҳад. 

Имрӯзҳо барои ҷавонон ҷиҳати омӯзишу таълим ва рушди касбии онҳо кулли шароит фароҳам оварда шудааст. Ҳар яки ҷавонон бояд аз ин вақти муносиб босамар истифода бурда, илму адаб омӯзанд, соҳиби касб гарданд ва ба ҷомеа на ин ки зараррасон, балки мададрасон бошанд. Дар баробари ин боз ҷавононе пайдо мешаванд, ки ба қадри заҳматҳои кашида намерасанд. Кӯр–кӯрона ба ҳар корҳои нохалаф даст зада, баъдан афсӯс мехӯранд. Лекин “пушаймонӣ надорад оқибат суд”...

Турсунова Ш.Т., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 539 маротиба

Барои он, ки мусалмон бошию ба имон зиндагӣ кунӣ зарур нест, ки дорои ягон шаҳодатномаи ҳизбӣ бошӣ ва он туро комил гардонад. Имони пок дошта бошию ростқавлию вафодорӣ ва поктинати худ шаҳодатномаест, ки Ватан- модар бароят аз ҳама авлотар аст.

Кабирӣ ва мисоли кабиринбаринҳоро гӯш дода пушти суханони онҳо гардӣ биидон, ки оқибати ҳаёти имрӯз хушу ҳурраму ободат дар таҳхонахои торику танги кишварҳои хориҷа мегардад. Барои миллати тоҷик ҳаққу ҳуқуқи ҳар як шаҳрвандаш арзиши оли дошта, давлату Ҳукумати кишвар  ба хотири рӯз то рӯз ободу хуррам гардонидани зиндагии мардум талоши беандоза ба харҷ дода истодааст. Аҳоли кишвар ҳамеша дар мадди назари Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Певои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор дорад. Аммо ин ҳама дастгириву ғамхориҳо аз ҷониби бархе Худонотарсу хоинон пушти по зада шуд.

Аз номи Худо ва мусалмонон истифода бурдан ин худ як хатар аст. Наҳзатиҳои беимон ба мардум гузориш додан, ки гӯё мо тавқин ба Худову ислом кардаем, ин чӣ маъно дорад? Ҳамин аст меҳри Шумо нисбат ба Худо, ки бандаҳои ӯро ба қатл мерасонед. Дар ин изҳорот ман гуфтам, ки муроҷиати ман дар мақолаҳо ба Ҳизби Наҳзати Ислом аст, на ба диндорону онҳое ки ба Худо бовар доранд.

Миллати тоҷик аслан ба эътиқоду бовармандии мардум кор надорад. Ҳар вақте, ки дар бораи ин ҳизб як интиқоде мекунем, ҳамеша мегӯянд, ки шумо мусалмононро дар назар доред. Дигар ин, ки солҳои охир мебинем, Ҳизби Наҳзат ва Гурӯҳи 24, ки зернаҳзатиҳо ҳастанд фақат аз он танқид мекунад, ки чаро ҷомеаи мо имкони чодар пӯшидану аз 18-сола поин ба масҷид рафтанро надоранд. Магар ба ғайр аз ин мо мушкилоти дигар надорем, чаро барномаи рӯшане надоранд, то пешниҳод кунанд.

Бояд зикр намуд, ки андешаи бархе аз фалсафадонҳо оид ба фаъолияти чунин гурӯҳбозон дар ҷомеа чунин ибрози назар меандӯхзанд, ки: «На мазҳаб, балки сиёсӣ кардани мазҳаб боиси рукуди ҷомеа мешавад. Яъне мо ба ҷои баҳси мушкилоти сиёсиву иқтисодии худ, баҳси мазҳабро пеш меорем ва мегӯем, занон бояд сатр кунанд ё накунанд ё ришро чӣ тавр монанд.

 Ба ҷои ҳалли мушкилот, гурӯҳи маҳдуде бо номи Наҳзатӣ фаъолият кардан мехоҳад, ки хоҳони сулҳ нестанд, бо истифода аз эҳсоси мазҳабии мардум сари қудрат биёянд. Як гурӯҳро кофир эълон кардану аз номи Худо истифода бурдан, ҳама нишонаи ҳамин аст. Аксарияти мардум ҳамеша ба Худо бовар доранд ва шояд ҳамин ҳам боиси субот бошад, ки мардум ба як қувваи табиӣ бовар доранд."

Бале, дар ҳақиқат сиёсї кардани мазҳаб оқибати хуб надорад ва мисоли рушани онро мо дар воқеаҳои охирини кишварҳои Араб хуб мушоҳида мекунем. Мо ҳеҷ гоҳ намегузорем, ки андешаҳои нопоки Кабирӣ ва Шарофиддин Гадоев халалдори сохти давлатдориамон гардад.

Амон Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 500 маротиба