Бо ташаббуси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши вилояти Суғд санаи 10-майи соли равон конференсияи илмии вилоятӣ таҳти унвони “Ватандӯстии ҷавонон-омили рушди босуботи кишвар” дар маҷлисгоҳи бинои таълимии №2-и Донишоҳи давлатии ҳуқуқ, бизнес ва сиёсати Тоҷикистон баргузор мегардад. Барои иштирок дар конференсия олимон, донишҷӯён, магистрантон, аспирантон, ҷавонон ва дигар шахсон даъват карда мешаванд. Мақсади баргузории конференсияи мазкур ин дар замири ҷавонон баланд бардоштани ҳисси ватандӯстӣ, худшиносиву худогоҳӣ, ҳуввияти миллӣ, ҳидоят намудани онҳо ба роҳи рост ва бо ҳамин васила таҳкими дӯстиву рафоқат байни манотиқи гуногуни вилоят мебошад.

Кори конференсия аз рӯи чунин самтҳо ҷараён мегирад:

Бахши 1. Ҷавонони даврони соҳибистиқлол – ҷонибдор ва идомабахши сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат.

Бахши 2. Ҳисси ватандӯстии ҷавонон – фишанги асосии пешбарандаи ҷомеа.

Забони кори конференсия: тоҷикӣ

Шакли иштирок: ғоибона, иштирок бо маъруза.

Талаботи оро додани мақола:

Мақолаи илмӣ бо ҳуруфи Times New Roman TJ, андозаи 14, ҳудуди байнисатрӣ 1,5, аз тарафи чап 3 ва аз тарафи рост 1,5, аз боло ва поён 2см бояд навишта шавад. Иқтибосҳо дар қавси чоркунҷа [1, саҳ 23] оварда шавад. Ҳаҷми мақолаи илмӣ бояд аз 5 то 10 саҳифаи чопӣ бошад.

Ба мақолаи илмӣ бояд тақриз, ки аз ҷониби роҳбари илмӣ навишта шудааст, замима карда шавад.

Мақолаи илмӣ ва дархост барои иштирок ба почтаи электронии Этот адрес электронной почты защищён от спам-ботов. У вас должен быть включен JavaScript для просмотра. ё ба Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши вилояти Суғд (шаҳри Хуҷанд, к.К.Хуҷандӣ 81) то санаи 08.05.2019 фиристонида шавад.

 

 

Бо мақсади ҳавасмандкунӣ, дастгирии моддиву маънавии донишҷӯён, магистрантон ва аспирантони фаъоли муассисаҳои таҳсилоти олӣ ва миёнаи касбии вилоят Стипендияи Раиси вилояти Суғд барои соли хониши 2018-2019 таъсис дода мешавад. Дар ин бора қарори Раиси вилояти Суғд аз 22 апрели соли 2019, №178 ба тасвиб расид.

Тибқи қарори мазкур низомнома, ҳайати комиссия ва нақшаи тақсимоти стипендияи Раиси вилоят тасдиқ карда шудааст. Дар асоси низомнома барои донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ 70 стипендия, барои магистрантони муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ 20 стипендия, барои аспирантон 15 стипендия ва барои донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти миёнаи касбӣ 25 стипендия муқаррар гардидааст.

Интихоби довталабон барои дарёфти стипендия дар асоси озмун ба роҳ монда мешавад. Ба озмун донишҷӯёни курсҳои 2, 3, 4 ва магистрантон, ки бо баҳои аъло таҳсил мекунанд, инчунин аспирантоне, ки ба дастовардҳои илмӣ соҳиб гаштаанд, пешниҳод мегарданд.

Хадамоти матбуоти
 Суғд

Мардуми тоҷик, ки худ фарҳангӣ бою ғанӣ ва маданияти воло дорад, дар мубориза бо ҳама гуна падидаҳои бегона муваффақ гаштааст. Аз ин ҷост, ки тибқи дастури супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва ҳидоятҳои хирадмандонаи ин марди фидокор фаъолият намуда, тамоми сохторҳо ба нишондиҳандаи назаррас муваффақу комгоранд. Албатта бояд зикр дошт, ки ҳамеша нияти неку кирдори нек касро комёб месозанд. Зеро нафаре ватандӯсту масъулиятнок ҳамеша барои хизмати ҳақ дар роҳи ободии Ватани маҳбуб арзандаи таҳсину офаринҳои мардумон аст. Ва ин таҳсинҳо дар зиндагӣ барои нафари ватандӯст, боиси пайваста дар зиндагӣ нусрат ёфтанаш хоҳад буд.

Бояд тазаккур дод, ки дар баробари ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ миллати азияткашидаи тоҷик рӯзҳои басо сангину даҳшатнокеро паси сар кард. Аз ёд намеравад, ки то чи андоза мардумони бечораву бенаво монда, дил хун карданду дар қатори онҳо дигарон низ хун гирифтанд. Мардум батамом уммеди хешро аз зиндагии ба хунолуда канда буданд. Дигар дар дил тобу тоқати бардоштти фарзандгумкуниву бесарпаноҳмониро надоштанд. Хушбахтона пас аз он хун гиристану нолаҳои зори модарони муштипар ба Яздони пок рӯзҳои оромиву сулҳу суботро эҳдо намуд, пас ба хулосае омада будам, ки беҳуда гузаштагони соҳибтаҷрибаамон нагуфта будаанд, ки:

Аз ноумедиҳо басо уммед аст,

Поёни шаби сиёҳ, сафед аст.

Ин ҳадяи Худо ба рағми онҳое буд, ки миллат ва мардуми бегуноҳро оғӯштаи чунин ҷанги хонумонсӯз карда буданд. Хоинони миллат он замон аз вазъи муташаниҷии кишварамон лаҳзае худро тамошобину аз рафти он завқ мебурданд. Ин кӯрдилону носипосон намаки миллатро хӯрда ба намакдон пуф карда буданд, ки ҳатто дар ин бобат ривояте ҳаст, ки: “...дузду авбоши машҳуре ба хонаи сарватманде ба дузди медарояд ва дасташ ба намаки дар намакдон истода мерасаду ногоҳ дастонашро ба даҳон мекашад ва намакро мехӯрад. Ҳамин тавр новобаста аз ҳолати мусоиди ғорат чизеро намерабояд. Аз ӯ мепурсанд, ки чаро молу амволеро надуздидӣ: дузд дар ҷавоб гуфт, ки ман намаки ин хонадаонро хӯрдам ва ба намакдони онҳо нияти пуф карданро надорам....” Ҳоло худ қазоват кунед, ки ба ном дузди машҳур ин корро ба худ раво наддида буд, аммо онҳое, ки сиёсатмадорону парлумони кишвар худро муаррифӣ менамуданд ва дар назди халқ хизмат кардани буданд, чи шӯре миёни мардумони худи тоҷик барангехтанд. Чӣ қадар рӯзи даҳшатноку фаромӯшношуданӣ, ки бародар бар муқобили бародари худ тир кушояд.

Қайд кардан бамаврид аст, ки имрӯзҳо низ шохаҳои ҳамон нохалафон дар тамоми олам реша давонда истодаанд, ки аллакай чанд халқиятҳо мубталои ҷангӣ бемаънӣ гардидаанд. Албатта миллати тоҷик аз ин вазъи глобалӣ худро дар канор наирифта, барои барҳаам додани чуннин қувваҳо шаддидан муборизаи беамонро ба роҳ монда аст. Зеро мардуми олам танҳо ҳамон вақт дар амният буда, метавонад, ки миллат ба Истиқлолиятӣ воқеъи расида бошад.

Мо мардуми сарбаланд ва соҳибирода ҳастем ва намегузорем, ки ин миллати куҳанбунёд ва мардумони ориёинажодашро касе дуюмбора бар чоҳи ғаму кулфат андозад.

Назаров Абдусамад,

устоди кафедраи барномарезӣ ва низомҳои иттилоотии ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

 

 

 

 

 

 

Бахшида ба эълон гардидани солҳои 2019- 2021 Солҳои рушди деҳот, сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ, дар доираи таҷлили моҳвораи ҷавонон бо ташаббуси Кумитаи иттифоқҳои касабаи коркунони соҳаи маорифи вилоят мусобиқаи хурди футбол байни омӯзгорону кормандони муассисаҳои таҳсилоти олӣ ва миёнаи касбӣ доир гардид.

Давоми як ҳафта дастаҳои мунтахаби ДДХ, ДДҲБСТ, ДПДТТ, ДИС ДТТ ва коллеҷи омӯзгории шаҳри Хуҷанд барои ба даст овардани Ҷоми Кумитаи иттифоқи касаба талош варзиданд. Аз рӯи нишондоди холҳо ва таносуби голҳои зада тими мунтахаби Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон сазовори ҷойи аввал гардида, бо Ҷом ва бо тӯҳфаҳои хотиравӣ сазовор гардид.

Зинаҳои дуюми сеюмро  футболбозони дастаи  ДДҲБСТ ва ДДХ ба даст оварданд.

Тавре аз иддаову изҳоротҳои наҳзатиҳо бармеояд, онҳо то ҳол талаби онро доранд, ки бегуноҳанд ва маҳбусони сиёсӣ бояд озод гарданд. Аммо боре андеша намекунанд, ки аз рӯи ин “сиёсатмадорони зиндонӣ” мардуми тоҷик чи рӯзҳои сангинро гузаронид. Охир мо Истиқлолият ва сулҳу ваҳдатро ин қадар ба осонӣ ба даст наовардаем, ки имрӯз ба бадкирдории нохалафе аз даст диҳем. Мо ба ҳеҷ ваҷҳ ба ин роҳ нахоҳем дод, зеро вазифаи мо дар назди халқу миллат аз он иборат аст, ки ба насли фардо низ Истиқлолият нурпоши кунад ва ояндаи миллатамон дурахшонтар гардад.

Ба он муттаҳамкунии худ, ки мақомоту дигарон айбдор хотима диҳед, зеро баста шудани фаъолияти ин азҳоб танҳо ба иродаи сохторҳои ҳокимияти давлатӣ набуда, балки ирода ва мавқеи аксарияти аҳолии кишварро ифода мекунад. Мақсадам он аст, ки ин баромаду суханҳои тӯҳматангез дигар фоида надорад.

 

Дар толори донишкада вохӯрии Сардори Хадамоти пешгирии ҳуқуқвайронкунӣ байни ноболиғону ҷавонони РВКД-и вилояти Суғд, полковники милитсия Саидзода Баҳром Раҷабалӣ бо донишҷӯёни факултети информтика ва энергетика баргузор гардид. Дар мулоқоти мазкур муовини директор оид ба тарбия Довудов Гулшан, декани факултет Солиев Одилхӯҷа, Раиси ҷавонони донишкада Масаидов Ҷамшед, устодони факултет низ иштирок доштанд.

Зимни суханронии худ Саидзода Баҳром Раҷабалӣ зикр кард, ки мо бояд бетараф нагардида, аз пайи ободии ин миллату давлати худ гардем. Қайд карда шуд, ки аз гумроҳиву надонистани қонун бисёре аз ноболиғону ҷавонон ба корҳои беҳуда машғул гардида, даст ба ҷиноят мезананд. Аз рӯи ҳисоботҳои охир танҳо ба волидайни ноболиғон 1010 парвандаи ҷиноӣ боз шудааст, ки риоя накардани Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар тарбияи фарзанд” мебошад. Сатҳи ҷинояткорӣ байни ноболиғон бошад дар соли 2018 54 адад буда, дар соли 2019 18 адад ҷиноят кам шудааст.

Имрӯз ба шарофати сулҳу ваҳдати миллӣ барои ҷавонон тамоми шароит барои таҳсилу фаъолият фароҳам омадааст. Эълон гардидани озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ” низ яке аз роҳҳои беҳтарини пешгирии ҷавонону наврасон аз ҷиноякорӣ буда, малакаву ҷаҳонбинии онҳоро васеъ мегардонад. Муҳтавои Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон низ мавриди баррасӣ фаро гирифта шуд. Мулоқоти мазкур ҳисси худшиносиву худогоҳии донишҷӯёнро баланд бардошта, тарбияи ватандӯстиашонро афзун намуд. 

 

Ҳар қавму миллат, дар баробари арзи ҳастӣ намудани худ, дар доираи кишвар қоидаву қонуниятҳои хоси худро дорост. Аз ин ҷост, ки Тоҷикистони тозаистиқлол гарчанде, ки нав ба замони мустақилияту эҳёи сулҳу субот қадам густурдааст, барои пойдору безавол ҷовидона мондани ин осудагиву амнияти миллӣ талоши беш аз ҳарвақта мекунад. Зеро ин сарзамини биҳиштосо ва соҳибистиқлол бо ҷоннисориву ҷонбозиҳои абармардони ҷасуру бонанги миллат ба даст омадааст ва он ҳеҷ гоҳ аз дасти як қабил нохалафоне, чун фитнакорону иғвоангезон бар гирдбоди заволёби афтад. Тавре дар урфият мегӯянд: “Гар аҳл бошем, кори мушкил саҳл мешавад” аз ҳамин хотир хиради азалии мардуми тоҷик буд, ки миллати тоҷик ба ин рӯзҳои муқаддас шарафёб гардид ва минбаъд низ рисолати хешро дар назди халқу Ватан иҷро хоҳад, то дар оянда нури имрӯзиён рӯзгори ояндагонро муҷаллотар гардонад.

Мо медонем, ки ҷаҳони муосирро пайдошавии ҳар гуна амалҳои номатлуби гурӯҳу ташкилотҳои тундраву ифротӣ ба ташвиш овардааст. Зеро зуҳури чунин ташкилотҳои террористиву ифротгароӣ барои амнияти аҳолии курраи замин хатари бесуботиро таҳдид менамояд. Бояд гуфт, ки мубориза бо чунин ташкилоту созмонҳои иртиҷоӣ дар меҳвари асосии кории ҳамаи созмонҳои байналмиллалӣ қарор дошта, давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон низ аз он дар канор нест ва дар ҳалли масоили глобалӣ кишвари мо аз аввалинҳо шуда, афкороти хешро пешниҳод менамояд, ки ҳаммаи он аз ҷониби созмонҳои байналмиллалӣ эътироф карда мешаванд.

Мусаллам аст, ки ягона мақсади нопоки чунин гурӯҳҳои ифротӣ ин аз байн бурдани давлатҳое, ки имрӯз соҳибистиқлол гардидаву мардумонаш озод ҳастанд онро зери ҳадаф қарор дода, аз баъзе ҳолатҳои ногувори мамлакатҳо сӯи истифода менамоянду  мехоҳанд вобаста ба дини мубини ислом ҳарф зада, ба маъное, ки ақли инсонҳоро бо ҳар гуна  роҳҳо дуздида истодаанд. Аммо мо бо зирракии сиёсии худ намегузорем, ки ин нохалафон ба мақсади ххуд ноил гарданд.

Умуман, дар шароити имрўза кўшишҳои аҳли ҷамъияти умумиҷаҳон ӣ дар доираи муқобилият ба терроризм пеш аз ҳама ба муборизаи зидди созмонҳо ва ҳаракатҳои устувор нигаронида шудаанд. Зеро ин гуна созмонҳо барои расидан ба мақсадҳои ниҳоии худ тарафдорони худро муттаҳид карда ҳар гуна нақшаҳои ғаразнокро амалӣ кардан мехоҳанд.

Усмон Ахмедов,

муовини директор оид ба илм ва инноватсияи ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

 

Ман ба бӯи ҷону ҷонон зиндаам,
Чун умеди рӯзгорон зиндаам,
Ман киям хар лаҳза мепурсӣ маро.
ТОҶИКАМ бо ТОҶИКИСТОН зиндаам!

Тоҷикистони азизи мо аз қадимулайём қавму миллати озодпараст ва озодихоҳ буд ва мемонад. Аз рӯзи Сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барӯманди халқ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон мардуми тоҷик ба озодӣ баромаду дар партави Истиқлолияти давлати зиндагии ободу озод ва хурраму шоистаро аз сар мегузорад. Чунонки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти мамлакат, Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд: «Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони истиқлолият давлатсозӣ ва давлатдории муосири миллӣ мебошад, ки моҳиятан шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад».

Маҳз ба шарофати Истиқлолияти давлатӣ имрӯзи мо равшану фардои мо дурахшандатар гардид. Ба ҳамин хотир, барои арҷ  гузоштан ба арзишҳои милливу маънавии халқи бузурги азизамон мо бояд ба қадри осоиштаги ва суботи кишвари худ бирасем ва барои ободии он саҳмгузор бошем.

Гар лаби дарё равем, мо ташнагонро ёд кунем,
Шукр гӯем сулҳу ваҳдат, ин Ватан обод кунем.
Тоҷикони ин ҷаҳон, мо зодаи як Модарем,
Узвҳои як тану мо ҷумла аз як гавҳарем.

Моро мебояд, ки ба доми макри нафарони хиёнаткору адватпеша ва ватанфурӯшон наафтем. Рисолати хешро дар назди назди халқу ватан бо сари баланд иҷро намуда, ба хотири маҳкум намудани афкори бади эшон талош намоем. Пеши роҳи ифротгаронро гирифта, ҳадафҳои щаразноки эшонро ба хок яксон намоем, то онҳоро мащлуб намоем. Зеро мо миллати шарафманду шикастнопазирем. Ва ҳамеша бар зидди қувваҳои нохалаф ватандӯстона мубориза намуда, щалаба кардаем. 

Хулоса, ба воситаи Ваҳдату ягонагӣ ва сулҳи бебозгашти тоҷикон, тоҷикони ҷаҳонро ба ҳам оварду дари худро ба тамоми ҳаммиллатони бурунмарзӣ боз намудааст. Мо ифтихори онро дорем, ки Бигузор, нуру зиёи Истиқлолият то абад роҳи Ватани азизамонро ба сӯи ояндаи ободу пешрафт равшан намояд ва миллати куҳантаммаддуни мо зери ливои мустақилият тараққӣ намояд ва умри безаволаш дар қатори таммаддунҳои дигар поянда монаду намиранда гардад. 

Акрамов А.А. декани ФСН

 

 

 

 

 

 

 

 

Бояд қайд намуда, ки мардуми босавод ва соҳибмиилате, ки зарраи хоки ватанро ҳифз мекунад ақидаҳои ғаразноки мухолифонро маҳкум менамояд. Зеро бадбинону нобакорон ва хиёнатпешагон аз мутаҳҳамиву бесомонӣ одат кардаанд, ки нақшаҳои нопоки хешро амалӣ созанд.

Ҳоло дар пешорӯи мо насли ҷавони худогоҳ вазифае меистад, ки дар паи иҷрои он камар бандем. Ба онҳое, ки сохти Конститутсионии моро вайрон карданианд, холигоҳ нагузорем. Умаман то кай он бадтинатони мардумфиреб бо дурӯғи худ ба боварии мардум медарояд.

Итминонам комил аст, ки мардуми ватанпарасти мо нерўҳои солимро ба майдон оварда, албатта, ба умқи ҳақиқат мерасанд ва ба найрангу бозиҳои бемаънои Муҳиддин Кабирӣ эътимод нахоҳанд кард.

 

 

Ман ба бӯи ҷону ҷонон зиндаам,
Чун умеди рӯзгорон зиндаам,
Ман киям хар лаҳза мепурсӣ маро.
ТОҶИКАМ бо ТОҶИКИСТОН зиндаам!

Тоҷикистони азизи мо аз қадимулайём қавму миллати озодпараст ва озодихоҳ буд ва мемонад. Аз рӯзи Сарвари давлат интихоб гардидани фарзанди барӯманди халқ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон мардуми тоҷик ба озодӣ баромаду дар партави Истиқлолияти давлати зиндагии ободу озод ва хурраму шоистаро аз сар мегузорад. Чунонки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти мамлакат, Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд: «Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони истиқлолият давлатсозӣ ва давлатдории муосири миллӣ мебошад, ки моҳиятан шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад».

Маҳз ба шарофати Истиқлолияти давлатӣ имрӯзи мо равшану фардои мо дурахшандатар гардид. Ба ҳамин хотир, барои арҷ  гузоштан ба арзишҳои милливу маънавии халқи бузурги азизамон мо бояд ба қадри осоиштаги ва суботи кишвари худ бирасем ва барои ободии он саҳмгузор бошем.

Гар лаби дарё равем, мо ташнагонро ёд кунем,
Шукр гӯем сулҳу ваҳдат, ин Ватан обод кунем.
Тоҷикони ин ҷаҳон, мо зодаи як Модарем,
Узвҳои як тану мо ҷумла аз як гавҳарем.

Моро мебояд, ки ба доми макри нафарони хиёнаткору адватпеша ва ватанфурӯшон наафтем. Рисолати хешро дар назди назди халқу ватан бо сари баланд иҷро намуда, ба хотири маҳкум намудани афкори бади эшон талош намоем. Пеши роҳи ифротгаронро гирифта, ҳадафҳои щаразноки эшонро ба хок яксон намоем, то онҳоро мащлуб намоем. Зеро мо миллати шарафманду шикастнопазирем. Ва ҳамеша бар зидди қувваҳои нохалаф ватандӯстона мубориза намуда, щалаба кардаем. 

Хулоса, ба воситаи Ваҳдату ягонагӣ ва сулҳи бебозгашти тоҷикон, тоҷикони ҷаҳонро ба ҳам оварду дари худро ба тамоми ҳаммиллатони бурунмарзӣ боз намудааст. Мо ифтихори онро дорем, ки Бигузор, нуру зиёи Истиқлолият то абад роҳи Ватани азизамонро ба сӯи ояндаи ободу пешрафт равшан намояд ва миллати куҳантаммаддуни мо зери ливои мустақилият тараққӣ намояд ва умри безаволаш дар қатори таммаддунҳои дигар поянда монаду намиранда гардад. 

Акрамов А.А. декани ФСН

 

 

 

 

 

 

 

 

Мусаллам аст, ки баромаду паём ва изҳоротҳои Паймони миллии Тоҷикистон таҳти роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ ҳамеша дар он хусус аст, ки гӯиё онҳо ҳастии худро барои халқу Ватан бахшидаанд. Ва нисбати мардуми мо “меҳрубониву ғамхориҳо” нисор мекунанд. Албатта мардуме, ки ба суханони онҳо гӯш додаанд нисбати онҳо ғамхоранд ва нисбати онҳое, ки аз рӯи адолат кор кардаанд дар назарашон иштибоҳкору мансабталошӣ ва худпарастӣ медонанд. Ин нишони он аст, ки дар ҳақиқат адолат бар оне, ки ноҳақу ботил аст зулм аст. Ва адолат барои онҳо ба маънои он аст, ки сар бо шамшер гирифтаанд.

Нзатиҳо бояд донанд, ки ҳамаи талошҳои давлату Ҳукумат танҳо барои некӯаҳволии мардуми шарафманди тоҷик равона гардидааст ва сарвари собитқадами миллат талоши беш аз ҳарвақта ба харҷ медиҳанд, то амнияти мардумонро таъмин намоянд.