Истиқлол хушбахтӣ, пурбаҳотарин ва волотарин дастоварди миллати хирадсолору давлати созандаи тоҷик буда бо бузургию ҳашаматаш 30- умин баҳорашро аз сар мегузаронад. Мо тоҷикон ҳақиқатан хушбахтем, ки ватани озоду обод ва соҳибистиқлол дорему дар зери парчами созандаги аз ин ҳодисаи фараҳбахш лаззат мебарем ва ин падида орзую омоли чандинсолаи моро насибамон гардонидааст. 30 баҳори Истиқлол худ ба худ ба мо тоҷикон муяссар нагардиддаст. Тифлони яксолаи он имрӯз ба синни балоғати 30 солагӣ расидаанд ва аз кашмакашҳои соҳибистиқлоли огоҳ ҳастанд. Вале тифлони кӯчаки имрӯз аз воқеоти он огоҳ нестанд. Пас бояд ба онҳо ин воқеаро ҳаматарафа шарҳ дод ва аз бурду бохтҳои он бояд ба насли ҷавон ҳаррӯз сухан гуфт то ки онҳо низ ба қадри соҳибистиқлолию ватандорӣ бирасанд ва муҳаббати онро дар қабзаи меҳрашон ҳаматарафа нигоҳ доранд.

 Миллати хирадсолори тоҷик маҳз бо файзу баракати Истиқлол ба давлатдории миллӣ ва эъмори ҷомеаи демократӣ расид ва соҳиби музаффариятҳои чашмрас дар байни ҷомеаи ҷаҳони гардид. Истиқлол сароғози рушд, бақои давлатдорӣ, эҳёи фарҳангу тамаддун, асоси худшиноси ва худоогоҳии миллати тоҷик мебошад. Истиқлол ба мо нуру зиё, меҳру вафо, ободию озодӣ, ҳамфикрию ҳамзистӣ ва осоиштагию абадиятро ато намуд.

Миллати тоҷик дар паҳнои таърих бисёр фоҷеаҳоро, маҳрумиятҳоро аз сар гузаронидааст вале ӯ фарҳанги асил, сабру таҳаммул, ҳувияти миллӣ, дастовардҳои фарҳангии илму адабиёти оламгир, забони модарӣ, расму оин ва тамаддунофариниро аз даст надод. Таърих ҳеҷ гоҳ фаромуш нахоҳад кард, ки бар асари даргириҳо ва ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ Тоҷикистон қариб, ки пора мешуд, миллат рӯ ба парокандагӣ оварда буд... Дар чунин шароити ниҳоят ҳассос Иҷлосияи 16- уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Қасри Арбоби шаҳри бостонии Хуҷанд баргузор гардида тақдири ояндаи миллату давлати тоҷиконро ҳаллу фасл намуд ва Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ба арсаи сиёсати созанда овард.

 Воқеаҳои Тоҷикистон ҷаҳонро ба ларза оварда буданд. Тамоми рӯзномаҳои собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ оиди воқеаҳои Тоҷикистон маводҳои гуногун чоп менамуданд ва дар ҳошияи Иҷлосияи 16- уми ғайринавбатии Ҷумҳурии Тоҷикистон рӯзномаҳои “Правда”, “Известия” ва “МК” (Московский комсомолетс) хабар доданд, ки “Наканец в Таджикистане появился лидер нация” ва халқи тоҷик аз ин рӯйдоди таърихи нафаси сабуке кашид. Барои оташбас эълон намудан иҷлосия ризоят дод ва гуноҳони мухолифин низ авф карда шуд ва ҳама якҷоя даст ба “оши оштии миллӣ” бурданд, вале дар гӯшаҳои алоҳида ҳамоно гоҳ - гоҳ садои тир мебаромад ва гурӯҳе аз “ришдорон”, аъзоёни назҳати ислом аз ин норози будани худро нишон медоданд. Роҳи тайкардаи Эмомалӣ Раҳмон аз он рӯзи муборак яъне 19 – уми ноябри соли 1992 то ба имрӯз пур аз муборизаву талошҳо, комёбиҳову нокомиҳо ва басо шарафманду пурифтихор буда, миллат ва кишварро ҳақиқатан ҳам ба Истиқлолияти воқеи расонида тавонист. Бо роҳбари ва хирадсолории ӯ зиёда аз 40 моҳ гуфтӯгу бо мухолифин дар мамлакатҳои гуногуни собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ дар сатҳи баланд гузаронила шуданд, то ки миллати тоҷик бори дигар худро шиносад.

Таърих гувоҳ аст, то ба имрӯз ягон роҳбари аввали ҷумҳуриҳо барои бозгашти гӯрезаҳо заҳмат накашидааст ва ин таҷрибаи нодири сулҳофарии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар дунё шоистаи дастгири гашт ва сиёсати давлатдориро ба кулли дигаргун намуд. Андешаҳои арзишманди муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар вохӯриҳо, конфронсҳо, анҷуманҳо ба он оварда расонид, ки замини зиндагони маҷрои осоиштаи худро ёбад, тамаддуни пешрафта суннату оинҳои дорои ҷанбаҳои ҳаётӣ, тафаккури зиндагисоз ва маърифати баланди ақлонии ниёгони мо аз нав зуҳӯр намояд ва оқибат Истиқлоли воқеи зуҳӯр ёфт, созандаги оғоз шуд, ки дар ин бора қаҳрамони миллии Афғонистон Аҳмадшоҳи Масъуд чунин гуфта буд: “Имрӯз на танҳо мардуми Тоҷикистон, балки тамоми тоҷикону форсизабонони олам ба хирадмандӣ, ҷасорату мардонагии Эмомалӣ Раҳмон ифтихор доранд. Истиқлолият ба Тоҷиқистон Эмомалӣ Раҳмон ин сиёсатмадори дараҷаи ҷаҳониро дод. Имрӯз ӯ машҳуртарин, фарзинди Тоҷикистон та тамоми тоҷикони ҷаҳон ва дӯсти ҳақиқии Афғонистон аст”. Бояд гуфт, ки бо дастури Пешвои миллат, ки воқеан бо дасту ақли созанда ва қалби сулҳпарвару ваҳдатофар дорад дар замони соҳибистиқлоли тавонист дар як муддати кӯтоҳ дар Тоҷикистон сулҳу ваҳдатро абади гардонад. Сарвари давлат ҳамеша таъқид менамояд, ки дар ватани соҳибистиқлол мардум бо ҳамдигар бояд дӯсту бародар бошанд.

 Панҷ амали таърихии Эмомалӣ Раҳмон ба бунёди давлати муосири тоҷикон асос гузошт, ки масъалаҳои зеринро дар бар мегирифту мегирад. Таъсиси ҳокимияти давлатӣ, ташкили низоми дурусти идораи давлатӣ, таъсиси мақомоти марказӣ ва маҳаллии низоми идора, мақомоти ҳифзи ҳуқуқи ҳимоятунандаи шаҳрвандон, таҳияи низоми судӣ яъне бунёди як механизми мукаммали низоми идораи давлат, ки тавонад халқро аз нобасомониҳо наҷот диҳад, яъне идораи давлатро бунёд кардан лозим буд, ки низоми идораро аз ҷангиён гирифта, ҷангро хотима бахшида, мардумро ба ваҳдат ва ҳамдигарфаҳми расонад. Аз панҷ гурӯҳи асноди меъёрии ҳуқуқие, ки Шӯрои Олӣ қабул кард ду гурӯҳи аввал ба барқарорсозии фаъолияти мақомоти давлатӣ, сеюм барои хотима бахшидан ба ҷанги шаҳрвандӣ чорум барои ҳифзи истиқлоли давлатӣ ва ҳуқуқу озодиҳои инсон ва гурӯҳи панҷум ба самти муносибатҳои байналмилалӣ бахшида шуда буданд. Масалан: Таъсис додани артиши миллӣ, пурзӯр намудани дифои сарҳади давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ворид шудани ҷумҳурӣ ба ҷомеаи ҷаҳонӣ, барқарор намудани муносибатҳои дипломатӣ ба ҳамаи мамлакатҳое, ки мехоҳанд бо Тоҷикистон дар асоси баробрҳуқуқӣ ба муносибатҳои фоидаовари тарафайн ҳамкорӣ намоянд ва ғайраҳо. Дар назди сарвари давлат масъалаи муҳим ва тақдирсозӣ ҷомеа ин ваҳдати миллӣ буд, зеро ин озодмарди пайроҳаи сулҳу оштӣ медонист, ки ҷанги тоҷикон ин самараи кори хоинони миллат буд ва ин ҷанг ҳақиқатан таҳмили тарҳрези шуда буд.

 Комиссияи оштии миллӣ чун ҳайати баруманди мардумӣ, ки дар он беҳтарин намояндагон аз ҳама табақаҳои ҷомеа, ҳизбу созмонҳои ҷамъиятӣ гирд омада буданд, далели рӯшани ҳамраъйи эътироф гардид. Дар ин ҳайат сиёсатмадорону арбобони ҷамъиятию давлатӣ, шахсиятҳои шинохтаи ҷумҳури ҷамъ омада буданд, ки суханҳои онҳо вазн дошту нигоҳашон маънӣ, зеро ваҳдат беҳтарин неъмат, ҳаёти инсон, орзуву ормон, таҳкими давлат, наҷоти миллат, рушди тоҷикон, нумуи даврон, ҳастии инсон дар ҳамаи давру замонҳо аст. Эмомалӣ Раҳмон тавонист дар масири таърих дар як муддат ва фосилаи кӯтоҳ миллатро сарҷамъ намуда ба муттаҳидию ваҳдат оварад. Оянданигарии ӯ ҳалқаи гӯши Истиқололият гашт, зеро Пешвои миллат симои сулҳу оштиву фарзонагӣ, якдигарфаҳми ва толиби осоиштаги будани мардумро аз ҳама пештар фаҳмида буд.

 Дар тули 30 соли Истиқлоли ба фаъолияти ӯ назар карда мебинем, ки чи қадар заҳмату машаққат паси сар гаштааст. Барқарор намудани сохтори давлатии фалаҷгашта, ба эътидол овардани вазъияти баргардонидани гурезаҳо, сохтмони хонаҳои сухтаву валангоргаштаи онҳо, дастрас намудани нону ғизо ба ҳамаи қишрҳои ҷомеа, оромиву суботи ҷомеа, брқарор намудани инфрасохтори иҷтимоию маишӣ, мактабу маориф, тандурустию фарҳанг хулоса авзои онвақтаи баъди ҷангии таҳмили бениҳоят вазнингу сангину заҳматталаб буд. Бояд гуфт, ки ғояи ваҳдати милли дар як марҳалаи муҳими таърихи ҳамчун омили муттаҳидкунандаи ҷомеаи мо хизмати бузургу арзандаро анҷом дод. Бо ёд оред, охирин дороийи давлати ба яғмо рафтаро сарвари давлат барои наҷоти мардумонаш бо гандум иваз намуд ва ин бешак қаҳрамони асту меҳрубони барои наҷот додани шаҳрвандону сокинон. Танҳо ҷасорат, матонат, ояндабинӣ, ҷоннисорӣ ва далерии Эмомалӣ Раҳмон тавонист зина ба зина пай дар пай бо мардуми шарифи Тоҷикистон аз сахтиҳо наҳаросида, баҳри ободи, шукуфоӣ ва сарсабзии ин сарзамин талош варзад.

Оре таҳлилҳои таърихӣ, илмӣ ва муқоисавӣ нишон медиҳанд, ки мо метавонем роҳи дар даврони истиқлолият тай кардаи худ, инчунин ваҳдати миллирро ҳамчун бозёфти нодири халқамон муаррифи намоем. Самараи неки Истиқлол ва ваҳдати милли аст, ки имрӯз Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Истиқлолияту ваҳдат ҳамчун ду боли як кабутар буда парвози ҷаҳони дорад ва боиси ифтихор аст, ки ин таҷрибаи Тоҷикистон аз тарафи давлатҳои хурду бузург омӯхта шуда истодааст. Чихеле, ки Пешвои миллат изҳор намудаанд: “Вазифаи ҷонӣ ва қарзи имониву рисолати инсонии ҳар як фарди бонангу номус, худогоҳу худшинос ва ватандӯсту ватанпарастӣ халқи мо, таҳкими дӯстиву бародарӣ, сулҳу созиш, тақвияти ваҳдати миллӣ ва ҳифзи дастовардҳои Истиқлолият мебошад”. Эмомалӣ Раҳмон бунёдгузори истиқлолияти миллӣ , Асосгузори сулҳу ваҳтат, наҷотбахши давлат, фариштаи наҷоти миллат, сарамъкунандаи халқ, кафили якпорчагии миллат, эҳёгари фарҳанги миллӣ, расму оинҳо, роҳандози мактаби давлатдории муосири миллӣ, меъмори давлатдории навини тоҷикон шинохта шудааст ва эътироф гардидааст. Ҳақ ба ҷониби собиқ Президенти ИМА Ҷорҷ Буш аст, ки чунин гуфтааст: “Эмомалӣ Раҳмон дар замони бисёр тезу тунд ба кишвараш ва халқаш сарвар гардида тавонист халқу давлаташро аз вартаи ҳалокату нести наҷот диҳад.

 Вай дар муддати начандон кутоҳ дар мамлакат сулҳ барқарор кард ва ба арсаи байналмилали баромад. Чунин сиёсатмадорон каманд....” Халқи бунёдкору тамаддунофарини тоҷик дар давоми 30 соли Истиқлолият бо шарофати сиёсати оқилона дар ҳамаи соҳаҳои ҳаёт ба дастовардҳои назаррас ноил гардид ва ислоҳоти созандаи босуръат то ба имрӯз идома дорад. Ин санаи тақдирсоз самтҳои фаъолияти давлат ва миллатро муайян намудааст ва бо дастуру ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, раиси ҲХДТ, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо шукргузорию ифтихор 30 солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо чеҳраҳои болида таҷлил хоҳад кард.

Ду боли як кабутар ин ду маънӣ,

Ду холи ҳусни дилбар ин ду маънӣ.

Гилу хоки ба ҳам омехтаи мо,

Кулолу кӯзаи зар ин ду маънӣ.

 

Холиқ Мирхолиқов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

 

 

 

 

 

 

 Филми ҳуҷҷатии “Хиёнат”, ки симои манфии наҳзатиёнро аз таърихи пайдоиш то ба имрӯз ошкоро ба таври воқеӣ бо асноду далелҳои раднашаванда рӯи навор овардааст, амри вокеи ва зарурияти таърихӣ мебошад. Дар филми мазкур хусусан рафтору амалиётҳои хиёнаткоронаи ҳизби мамнуъшудаи наҳзат дар солҳои 90-ум, ки оқибат ба ҷанги шаҳрвандӣ дар ҷумҳурӣ сабаб гардид ба таври ҳақиқӣ бо далелҳои таърихӣ инъикос ёфтааст.

Махсусан ҳодисаҳои куштори шахсиятҳои маъруф аз хиёнаткориҳои наҳзатиён нисбат ба миллату ватани худ шаҳодат медиҳад. Бояд қайд намуд, ки баъди дидани филми мазкур ҳар як фарди ватандӯст ҳатман ба андеша меравад, ки наход чунин ашхосе ба монанди наҳзатиёнт, ки дар сарзамин ба воя расидаанд, чунин хиёнати нобахшиданиро нисбати меҳани худ ва миллати худ содир намуда бошанд. Наворхои ин филми ҳучатӣ, ки пурра аз бойгониҳо гирд оварда шудаанд, нишон медиханд, ки воқеан ҳам, ин наҳзатиёни одамсурат, вале дар асл шайтонҳои хиёнаткор дар вуҷудашон ғайр аз фитнакорӣ, дасисабозӣ дигар ҳеч гунна арзишҳои ахлоқӣ ё маънавии инсонӣ надорад.

Хиёнат ба Модар –Ватан даҳшатноктарин хиёнати инсон дар тулии умраш мебошад ва амали ноҷавонмардона маҳсуб меёбад. Мавриди зикр аст, ки филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” дар тарбияи ватандӯстӣ, аҳли ҷомеа, хусусан ҷавонон ва баланд бардоштани зиракии сиёсии онҳо аҳамияти баланди ғоявӣ дорад. Аз ин лиҳоз, дар муассисаҳои таълимӣ ҳангоми гузаронидани дарсҳои тарбиявӣ ва дигар чорабиниҳо намоиш додани наворҳо аз филми мазкур нақши муҳим мебозад. Хусусан, дар шароити ҷаҳони муосир, ки терроризм ва экстремизм хамчун вабои аср ба амнияти ҷомеа таҳдид менамояд, барои дар руҳияи ватанпарастӣ, нафрату адоват нисбат ба терроризм ва экстремизм тарбия намудани ҷавонон нақши арзишманд дорад.

Чи тавре, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатии худ, ба парлумони кишвар қайд кардаанд, “Солҳхои охир терроризм ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта ҷахони муосирро ба ташвиш овардааст.  Афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстримистӣ ва терористӣ дошта ба вусъат ёфтани тероризми байналмиллалӣ фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро ҷалби ҷавонон ба сафи созмонҳои экстримистиву терористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд. Авҷ гирифтани ҳаракатҳои ифротии динӣ дар кишварҳои мусалмоннишин ва зиёд шудани теъдоди аъзои гурӯҳхои терористиро дидаву мушоҳида карда, ҳар як фарди тоҷикистонӣ ба ин рӯзгори ободу осоишта ба ин давлати соҳибистиқлолу сарвари оқил бояд шукргузорӣ намояд, зеро ин рӯзгори осоиштаи халки точик худ аз худ ба осонӣ ба даст наомадааст.

Аз ин лихоз ҳар кадоми мо бояд ҳамеша зираку ҳушёр бошем манфиатҳои умумидавлативу умумимиллиро аз дигар манфиатҳои шахсӣ ва гурӯҳҳо афзалтар шуморем.

Насим Тошхӯҷаев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Дар маҷлисгоҳи хурди Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон бо иқдоми кафедраи забони давлатӣ ва ҷомеашиносӣ дар доираи таҷлили 30 юмин солгарди Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон вохӯрии устодону донишҷӯён бо вакили Иҷлосияи 16 – уми Шӯрои Олӣ (даъвати 12 – ум ), устоди Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон Бойпочо Фатҳиддинов доир гардид.

Чорабинро Усмон Ахмедов, муовини директори донишкада оид ба илм ва инноватсия кушода таъкид дошт, ки ифтиор мо аст, ки яке аз фаъолони вакилони Иҷлосияи тақдирсоз имрӯз паҳлӯи мо аз он рӯзҳои ҳассос ва калидии ҳаёти сиёсии кишвар нақлҳои ҷолиб мекунанд.

Бойпочо Фатҳиддинов зимни суханронӣ иброз доштанд, ки аввалан мехостам дар оғози сӯҳбат як нуктаи муҳимро қайд намоям. Мавҷи бозсозиву, ошкоргӯӣ ва демократия дар кишвари мо шурӯъ аз соли 1989 оғоз ёфта, бори нахуст интихоботи шаффоф ва демократӣ маҳз соли 1990 доир шуда буд. Далели гуфтаҳои болоӣ он аст, ки ман ва 16 нафари дигар ба ҳавзаи интихоботии № 8 ноҳияи Октябр (ҳозира ноҳияи Исмоили Сомонӣ) номзад пешбарӣ шуда будем. Аксари пешбаришудагон шахсиятҳои шинохтаи кишвар буданд. Дар натиҷаи таблиғи солим банда дар даври дуюми интихобот вакил интихоб шудам. Бояд гӯям,  он замон вакил интихоб шудан рисолати азимеро бар дӯш гирифтан буд, ки ман онро ҳар лаҳза эҳсос мекардам.Чун нооромиҳо дар кишварамон сар зад, аксаран гуноҳро бар сари вакилон таҳмил карданӣ шуданд. Таъқибу фишорварӣ ба авҷаш расид. Ҳатто ҳамкоронам ба хотири амниятам таклиф ҳам карданд, ки ба ҷойи кор ҳозир нашавам. Дар он лаҳзаҳои ҳассос натанҳо ман, балки дигар вакилон ҳам бо як нерӯву қувва кори иҷлосияро идома доданд. Дар кори иҷлосия яке аз фаъолтарин вакилон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон буданд. Он кас дар такя бо далелу фактҳои ҷолиб пешниҳодҳои хубе медоданд. Суханҳои баҳарорат, масъулиятнокиашон куллан аз дигарон фарқ ме- кард. Аз ҳар баромадҳояшон дар ҷаласаҳо эҳсос мешуд, ки номбурда бештар аз дигарон барои ин миллату халқ месӯзанд.  Дар он лаҳзаҳои мушкил миллати моро бояд сарваре идора кунад, ки нотарс, ҷасур, соҳибирода, мушкилнописанд аз ҳама муҳимаш меҳандӯст бошад. Ин хислатҳоро вакилон танҳо дар симои Эмомалӣ Раҳмон диданд. Ва имрӯз бо гузашти 29- сол аз ин рӯзи таърихӣ як чизро метавон ёдовар шуд, ки кам касонеро хосатан миёни ходимони сиёсӣ дучор шудан мумкин буд, ки паҳлӯ ба паҳлӯи Эмомалӣ Раҳмон нишаста кор кунанд. Ва дар як ҷаласа ҳам худи Президент ишора карда буданд, ки ҳисси нобоварии зумрае аз вакилон руҳияи ӯро дар мавриди фардои кишвар нашикастанд.

Дар рафти чорабинӣ донишҷӯён вобаста ба моҳият ва самти баргузории Иҷлосия саволҳо дода, посухҳои мушаххас гирифтанд.

Барои маҳви терроризм бояд сабабҳои пайдоиш ва заминаҳои густариши он мавриди амӯзиш қарор гиранд. Бидуни омӯзиши дақиқ ва илмии сарчашмаҳои пайдоиш ва паҳншавии терроризм имкони нест кардани он вуҷуд надорад .

Терроризм аз нуқтаи назари ҳуқуқӣ чунин аст: "Ин содир намудани амалҳое мебошанд,ки ба одамон хатари марг ба миён меоварад, истифодаи он мақсади ҷисмонӣ, бартараф кардани рақибони сиёсӣ, вайрон кардани бехатарии ҷамъиятӣ, тарсонидани аҳолӣ ё расонидани таъсир барои аз тарафи ҳокимият қабул кардани қарорҳо мебошад".

Аз ин ҷост, ки Пешвои миллат, Раиси муаззами ҲХДТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми солонаи худ терроризм ва экстремизмро чунин маҳкум кардаанд: "Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда,барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст".

Борҳо дар суханрониҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон,муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зарурати мубориза бар зидди терроризму экстремизм таъкид шудааст, ки дастури амали ҳар фарди солимфикри ҷомеа бояд бошанд. Мутаасифона, баъзе раванду тамоюлҳое, ки вақтҳои охир мушоҳида мешаванд, аз ҷумла ҳодисаҳои гаравидани баъзе ҷавонони мо ба ҳизбу ҳаракатҳои бегонаи ифротӣ, ҳатто террористӣ, хусусан иштироки онҳо дар амалиёти ҷангии дигар кишварҳо, ки ин боиси нороҳатии аҳли ҷомеаи кишвар аст. ҳамчунин, гурӯҳе аз хориҷи мамлакат истода, нисбати ба дастовардҳои даврони соҳибистиқлолии мо суханҳои носазо ва иттилооти бардурӯғро паҳн менамоянд.

ТЭТ ҲНИ (фаъолияташ дар Тоҷикистон мамнуъ), ки чун ҳизби ифротӣ шинохта шудааст, акнун бар рӯи сиёҳи худ ниқоби нав ба бар намуда, худро ҳомии озодӣ ва демократия унвон кардааст. Дар шабакаҳои иҷтимоӣ низ аъзои он аз худ қаҳрамонтарошӣ намуда, худро дар нақши ҳомии адолат меҳисобанд. Лек аз таъриху гуноҳҳои содиркардаи худ бехабаранд. Бинобар ин аз падару модарон,кормандони соҳаи маориф ва умуман, аҳли ҷомеа ба таври ҷиддӣ хоҳиш мекунем, ки дар самти беҳтар намудани вазъи таълиму тарбияи ҷавонону наврасон дар рӯҳияи инсондӯстиву ватанпарастӣ ва риояи бечунучарои қонунияту тартибот чораҳои амалӣ андешанд. Зеро, афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористӣ дошта ба вусъат ёфтани терроризми байналмилалӣ, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро, ҷалби ҷавонон ба сафи созмонҳои экстремисту террористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд.

Бадтар аз он, ҷавонони ноогоҳ ба доми фиреби гурӯҳҳои террористӣ афтода, ҷони ҷавони худро ба хотири манфиати гурӯҳӣ ё шахсони бегона дар гарав мемонанд. Боиси таассуф аст, ки дар байни онҳо аз кишвари мо ҳам ҷавонон дида мешавад. Мо бояд ба ҷавонон ҳақиқати ҳолро фаҳмонем ва онҳоро ба роҳи рост ҳидоят намоем. Зеро, сулҳи мо нодиртарин ва қиматтарин неъмат буда, моро мебояд, ваҳдати миллӣ ва сулҳро чун гавҳараки чашм ҳифз кунем ва ҳама аз як гиребон сар бароварда, барои ҳимояи манфиатҳои миллӣ камар бандем, дар муқовимат ба афкори экстремистӣ, террористӣ муташаккилона мубориза барем.

Ибодқул Каримов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

 

Ба ифтихори 30 – солаги Иҷлосияи 16 - уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бо иқдоми Раёсати Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистоон дар ҳамкорӣ бо Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши вилоят вохӯрӣ бо донишҷӯёни донишкада дар маҷлисгоҳи асосӣ таҳти унвони “Иҷлосияи саодатовар” сурат гирифт.

Чорабиниро муовини директор оид ба илм ва инноватсия Усмонҷон Ахмедов ҳусни оғоз бахшида, зикр дошт, ки Соли равон аз баргузории Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон 30-сол пур мешавад. Иҷлосияи 16-ум дар таърихи халқи тоҷик ҳамчун гардиши куллӣ,  хотима бахшидан ба ҷанги бародаркуш, пойдории миллати тоҷик, шаклдиҳии давлати ҳуқуқбунёд, демократӣ ва дунявӣ дар Точикистон ворид шуд. Моҳи ноябри соли 1992- Иҷлосияи тақдирсоз барои халқу миллати тоҷик баргузор гаштаву дар он муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз ҷониби намояндагони мардуми кишвар ба ҳайси Раиси Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардида, ҳамзамон ваколати сардори давлат ба он кас дода шуд. Дар Иҷлосия ҳукумате таъсис ёфт, ки таҳти сарварии муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар як муддати кӯтоҳ тавонист, оташи ҷанги дохилиро хомӯш намуда, сохтори фалаҷгардидаи ҳокимият, хусусан мақомоти ҳифзи ҳуқуқро барқарор сохта, Артиши миллӣ ва нерӯҳои посбони сарҳадро таъсис диҳад, аксарияти гурезаҳо ва муҳоҷирони иҷбориро ба Ватан баргардонад ва ислоҳоти конститутсиониро дар мамлакат амалӣ созад.

Муовини Раиси Иттифоқи ҷавонони вилояд Фирдавс Фахриддинзода зимни баромад таъкид дошт, ки Дар маҷмуъ, Иҷлосияи 16-уми Шӯрои Олӣ 74 қонун, қарор ва фармонро ба тасвиб расонид, ки ба таҳкими пояҳои давлатдорӣ, инкишофи сохторҳои демократӣ, таҳкими ризояти ҷомеа ва ваҳдати миллӣ замина гузошта, эътимоду боварии мардуми Тоҷикистон ва ҷомеаи ҷаҳониро ба вуҷуд овард. Иҷҷосияи XVI-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои нави сиёсӣ буда, дар таърихи миллати тоҷик саҳифаи наверо боз намуд. Бо талошу ҷонбозиҳои Пешвои муаззами миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳокимияти фалаҷгардида аз нав барқарор карда шуда, ба рушду тараққиёти кишвари соҳибистиқлол заминаи воқеъи гузошта шудаву таъриху фарҳанги халқи тоҷик дубора эҳё гардид. Имрузҳо Ҷумҳурии Тоҷкистонро наздик 200-давлат ҳамчун ҷумҳурии соҳибистиқлол эътироф кардаву робитаҳои дипломатии худро барқарор кардаанд. Бо талошу заҳмат ва  кушишҳои сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Рахмон сатҳу сифати зиндагонии шаҳрвандон боло бурда шуда, дар ин раванд чор ҳадафи стртаегӣ Баромадан аз бумбасти коммуникатсионӣ, Истиқлолияти энергетикӣ, таъмини амнияти озуқаворӣ ва саноатикунонии боусръати кишвар қабул гардид, ки мақсади нихоии он боло бурдани некуаҳволии мардум ба ҳисоб меравад.

 

Алишер Ашӯрзода, муовини Раиси Иттифоқи ҷавонони шаҳри Хуҷанд зимни ироаи маърӯза баён дошт, ки зимоми давлатдориро натарсидаю наҳаросида бар дӯш гирифтани ҷавони 42 сола худ ҳадяи Яздонӣ нисбати тақдири миллат буд, ки имрӯз аз дидгоҳи таърих қадами устувор ва хиради волои халқ маҳсуб мешавад.  Хотираи таърих фаромӯш нахоҳад шуд, ки ин ҷавонмарди матинирода зимни бӯсидани Парчами кишвар чунин нуктаҳои таърихӣ баён доштанд: “Ба хотири истиқрори сулҳи пойдор ва бозгашти фирориён ба ватан ман тайёрам, ки ҷонамро қурбон кунам”, “Тамоми донишу таҷрибаамро барои дар ҳар хона ва оила  бақарор шудани сулҳ равона менамоям. Барои гул-гулшукуфии ватани азизам садоқатмандона меҳнат мекунам. Чунки ман ба ояндаи неки ватанам ва ҳаёти хушбахтонаи халқи азияткашидаам боварӣ дорам” ва “Ин иҷлосияи тақдирсоз аст, бояд донем, ки тақдири  ояндаи миллат, кишвар, ватан, давлат дар дасти мост”. 

Сармуҳаррири нашрияи “Сухани халқ” Абдусабур Абдуваҳҳобов дар баромадаш қайд кард, ки Омили асосии расидан ба сулҳ дар Тоҷикистон аз қалби мардуми тоҷик бархоста, ба тафаккури созандаву иродаи шикастнопазир, фитрати баланди он мардум вобаста аст. Маҳз хидмати беғаразонаи шахсиятҳои фидоии ҷумҳурӣ вазъро дар ҳар гӯшаю манотиқи дучори  буҳрони шадид гардида, тадриҷан муътадил сохт. Ба эҷоди давлатдории миллӣ, тафоҳуми фарҳангӣ ва сиёсӣ боис гашт. Бузургтарин шахсиятро, ки солҳои тӯлонӣ бевосита дар самти сиёсати давлатӣ, сохтмон, таҳким ва рушди давлатдории миллӣ хидмати бедареғ кардааст, мардуми тоҷик ва оламиён дар симои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дида тавонистанд.

Бо ҳамин чорабинӣ анҷом пазируфт.

 

 

 Тибқи  принсипҳои «Ихвон-ул-муслимин»,  ҳадафи якуми онҳо аз он иборат аст, ки бояд шариат танзими асосии умури иҷтимоию давлатиро дар дасти худ дошта бошад. Ҳадафи дуюми онҳо муттаҳид кардани кишварҳои исломӣ ва ба вуҷуд овардани хилофати исломӣ дар саросари ҷаҳон аст. Дар ин ҳадафи ниҳоӣ ва фундаменталӣ байни ҷарайёнҳои гуногуни исломи сиёсӣ, аз ҷумла: ваҳҳобия, ал-қоида, салафия, ҳизби таҳрир, ДИИШ фарқияти принсипиалӣ вуҷуд надорад. Бар хилофи дигар равияҳои исломи сиёсӣ ихвониҳо барои расидан ба ҳадафи ниҳоии худ, ки ташкили хилофати исломии фаромиллӣ ва умумиҷаҳонӣ аст, аз усулҳои хоси худ, махсусан аз усули «қадам ба қадам» истифода мебаранд. Принсипҳои асосии усули «қадам ба қадам» инҳоянд: ташкил кардани ниҳодҳо ва ячейкаҳои алтернативии худ дар кишварҳое, ки фаъол ҳастанд; тарғиби илмҳои теологӣ, аз ҷумла калому ирфон ва шахсиятҳои таърихии ин илмҳо; ташкили ҳизбу ҳаракатҳои сиёсӣ ва ҷамъиятӣ; демогогияи(авомфиребии)  ихвон-ул-муслимин; исломисозии ҷомеа ва давлат «аз боло»; қатли шахсиятҳое, ки муқобили ин ҷараён ҳастанд.

Имрӯз тавассути васоити ахбори омма амалҳои ифротии ҳаракати экстремистии “Ихвон-ул-муслимин” ё ба иборае “Бародарони мусалмон”, “Бародарони мусулмонон” зиёд бозгӯ мешавад. Лозим донистем, барои хонанда  аз таърихи пайдоиш, фаъолият ва ҳадафҳои ин ҳаракат тариқи мухтасар маълумот диҳем.

ТЭ “Ихвон-ул-муслимин” наздики сад сол пештар, аниқтараш соли 1928 дар шаҳри Исмоилияи Ҷумҳурии Мисри Араб бо роҳбарии Ҳасан-ал-Банно тавлид шудааст. Сабаби таъсис ёфтанашро дар зулму истисмори мамолики хориҷӣ бар мардуми кишварҳои исломӣ, бахусус Миср меҳисобанд. Ҳарчанд ин ҳаракат борҳо аз ҷониби ҳукумати Миср таъқиб шудааст ва барои аз байн бурдани он аъзоёни хеле зиёдаш дастгиру нобуд карда шудаанд, аммо то ҳол бо амалҳои ифротӣ “зинда” аст ва аз худ, аз будани фасодовару хатарзояш дарак медиҳад.

Ихвониҳо дар муддати замони мавҷудияти худ дар кишварҳои гуногун ниҳодҳои худро бо номҳои гуногун таъъсис додаанд. Онҳо барои расидан ба ҳадафҳои худ дар кишварҳои исломӣ мактабҳо, донишгоҳҳо, дармонгоҳҳо, фондҳои хайрия барои камбизоатон ва донишҷӯён, бонкҳои исломӣ, меҳмонмонхонаҳо, ширкатҳои туристӣ ва марказҳои туристӣ ташкил медиҳанд ва ба ин восита созмонҳои миссионерӣ, мазҳабӣ, хайривӣ ва молиявии исломӣ ташкил дода, зери назорати худ медароранд. Ҳамин аст, ки «Ихвон-ул-муслимин» ба шабаки байналмилалӣ табдил ёфта, даромадҳои худро аз ҳисоби аъзоҳаққӣ, хайрияҳо ва дастгирии молиявии аъзоён ва тарафдоронаш, ки дар кишварҳои нафтхези Халиҷи форс мустақаранд, ба роҳ мондаанд.  «Ихвон-ул-муслимин» дар сар то сари ҷаҳон садҳо гурӯҳҳои худро бо номҳои гуногун таъсис додаанд, ки барои расидан ба ҳадафҳояшон фаъолият менамоянд. Қудратҳои ҷаҳонӣ бошанд, дар навбати худ, барои расидан ба ҳадафҳои худ барои таҳти нуфуз нигоҳ доштани минтақаҳои муайяни мусулмоннишини ҷаҳон аз исломи сиёсӣ ва махсусан аз «Ихвон-ул-муслимин» ва шабакаҳои ба он тобеъ дар ҳолатҳои зарурӣ  истифода менамоянд ва онҳоро аз ҷиҳати молиявӣ ва таҷҳизоти ҳарбӣ таъмин менамоянд.

ҲНИТ барои расидан ба ҳадафҳои хеш дар зоҳир  оромона ва мисли ихвониҳо кӯшиш менамоянд, ки чунин боварро  дар зеҳни авом ба вуҷуд оваранд, ки гӯё ягона пушту паноҳи ислом ва мусалмон онҳоянд ва бояд мусалмонон ба онҳо дар ҳама маврид такя намоянд. Чунин найранг дар зеҳни мардум метавонад ҳолатеро ба вуҷуд оварад, ки ихвониён ба хотири манфиатҳои онҳо фаъолият мекунанд. ҲНИТ баъди расидан ба оштии миллӣ тайи солҳо 1997-2015 аз ин шеваҳои ихвонӣ кор гирифта, сараввал сарони ин ҳизб марказҳои тиҷоратии мухталиф таъсис доданд ва шаклҳои гуногуни тиҷоратро, аз ҷумла бо роҳи ҷамъоварии эҳсону хайрия ба роҳ монданд, баъдан бо роҳи худнамоӣ ва таҳти таъсир гирифтани фазои иттилоотӣ корҳои оддитарини хешро мавриди таблиғ қарор доданд.

Дар шароити кунунӣ вазифаи ҳар як фарди ватандӯсту ватанпарвар, миллатдӯсту мусулмон, алалхусус ҷавонон, ки ҳамчун неруи асосии пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбанд, аз он иборат аст, ки аз таълимоти гурӯҳҳои манфиатҷӯе, ки дини мубини исломро бо терроризм айният медиҳанд ва тундгароиро омили ҳифзи ислом муаррифӣ мекунанд, худдорӣ намоянд, зеро дар натиҷаи гароиш ба ин гуна ҳизбу ҳаракатҳои радикаливу террористӣ ҳам ҷони худро аз даст медиҳанд ва ҳам сабаби аз байн бурдани ҷони ҳазорон нафарони дигар мегарданд. Бояд ҳар як шаҳрванд, ҳар як фарди ин ҷомеа барои ҳифзи истиқлолият ва якпорчагии кишвар талош варзад. Зеро ояндаи халқу миллати тоҷикро бе мавҷудияти давлати миллии тоҷикон тасаввур кардан ғайриимкон аст.

Нумонова Н.Р. , устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

 

      The political structure of today's world is changing radically, the superpower countries are destabilizing the situation of small states and are getting free income from this action. Kyrgyzstan is one of the ungrateful countries that view our friendship with hostility. From the moment his new leadership came to power, Sodir Japarov and his subordinates have always turned the relationship between the two friendly countries into a hostile relationship with big and small excuses. From the first days of his coming to power, he started mischief. The sensitive border regions of his country, which borders Tajikistan, introduced a biased opinion here and forced them to go to war against their neighbor. There is a saying "A wolf born becomes a wolf, even if it becomes a man".

This is the ungrateful character of the current Kyrgyz government. Where can a person who became a ruler from under a bar be just? It is a reality that brings its evil bias into the society and benefits from it. During his speech at the 77th session of the United Nations, Sodir Japarov again called Tajikistan the main culprit of border conflicts and demanded help from influential organizations. The greedy wants to benefit from these global organizations as well. Woe to such an illiterate. The civilized people of the world do not believe in his stories, because they know Tajikistan and its valuable contribution to solving global problems well. It came out the current Kyrgyz leadership presented their thoughtless and blind behavior at the world level. Our dear country Tajikistan is always an example for such ungrateful countries with its peace-seeking diplomacy. Let them learn and learn. No one believes his empty slanders. History shows that the Tajik nation is always selfless in the defense of its borders and homeland and has never reached out to a foreign country, because they are the ancestors of Rustam Doston and Isfandiyar Ruintan, not nomads.

 

Омӯзгори калони кафедраи забонҳои хориҷӣ н.и.ф. Аминҷонова Р.Ҳ.

 

 


Город впервые был назван «Исфара» в «Истории Табари» в X веке

    Автора статьи подтолкнул на написание эссе об Исфаре, информация о важности города не только  для всей таджикской экономики, но и для стран Центральной Азии. Судя по данным открытых источников, которые приводятся ниже, Исфара во все времена играла роль авангарда в ремесле, сельском хозяйстве, патриархальной экономики в период СССР и в особенности во времена Независимости  Таджикистана.  

 Today is the day of mourning for the Tajik people, and the Kyrgyz people.  If Kyrgyz people could understand the word shame and honour on this difficult day, they would not have done this. But we are talking about those people who are in appointment, who stand like a jackal behind a bush or behind a poor people.

Do you know who we are talking about? Of course, about the President of the Kyrgyz Republic, Sadir Japarov, and the head of its security, Kamchinbek Tashiev. They are two jackals who fought against a lion, but a lion is a king and does not know betrayal. The Tajik people have never been the first to start a war and would not have started a war if their homeland had not been attacked and its people killed.

Indeed a man attacks early in the morning when the people have not woken up from the deep sleep yet.

Since the period of the Soviet Union, we lived with the Kyrgyz nation both as neighbours and as brothers, but unfortunately, today neither brother knows brother no friend know friend.

Today, this terrible news, which covers the entire Tajik-Kyrgyz border, this war that is going on between two brothers, does not enter the human mind.

It is a pity that some of the people of the appointments of the Kyrgyz nation and other states, who are given to the absent words of the third person, are causing so much suffering to the ordinary people, may God punish them.

Hey, two jackals of the Kyrgyz nation don't trample the many years of friendship between two brothers!

 

Омӯзгори калони кафедраи забонҳои

хориҷӣ н.и.ф. Аминҷонова Р.Ҳ.

Дар  Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик Муҳаммад Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд дар идомаи конференсияи ҷумҳуриявии илмӣ – амалии “Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва нақши Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бунёди давлатдории миллӣ” бахшида ба ҷашни 30 – солагии Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон конференсия таҳти унвони “Нақши Эмомалӣ Раҳмон дар татбиқи ҳадафҳои стратегӣ: раҳоӣ аз бунбасти комммуникатсионӣ ва саноатикунонии босуръати кишвар”  доир гардид.

 Мақсад аз баргузории Конференсияи мазкур ин арҷгузорӣ ба  саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат,  Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар таъмини сулҳу  ваҳдат, бунёди давлати соҳибистиқлолу шинохти миллӣ, баланд бардоштани ҳисси ватандӯстӣ, хештаншиносӣ  дар байни сокинони кишвар мебошад.

 Кори  конференсияро  муовини директор оид ба илм ва инноватсия Усмонҷон Ахмедов ҳусни  ифтитоҳ бахшид.

Номзди илмҳои педагогӣ, устоди МТД “Донишгоҳи давлатии Хуҷанд” Нодирҷон Солиҷонов дар мавзӯи “Сиёсати дарҳои кушоди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон” маърӯзаи илмӣ намуд. 

Дар идома 30 мақолаҳои илмӣ дар бахш шунида шуд.

 

In the modern world, especially during the 21st century, contradictions, opposition, and inhumanity are rising, but one should always be thoughtful, as the English scientist Levi Claude Strauss said: "The 21st century will be the era of humanism or it will not exist at all".

The events of September 15-17 of this year at the border of Tajikistan and Kyrgyzstan, which took place with severe bloodshed, are proof of the inhumanity of the leaders of this incident.

A stable and peaceful international atmosphere depended on the balance of relations between the capitalist and socialist worlds. Unfortunately, the situation was not good, the competition and opposition between the parties was sharp and complicated. However, there were many supporters of peace in the world. The peoples of the world, especially the socialist countries, the national movement - anti-colonial liberation, the international communist and labour movement, neutral countries, international mass organizations of women, youth, trade unions, etc., were the bearers of the anti-war movement.

It is necessary for the leaders of the two independent states to find a solution to the border issue and maintain peace and tranquillity.

 

Омӯзгори калони кафедраи забонҳои

 хориҷӣ н.и.ф. Аминҷонова Р.Ҳ.