Истиқлолият ҳамчун рамзи муҳими давлату давлатдорӣ, василаи беҳтарини эътироф ва шинохти ҳар як давлату миллат дар арсаи ҷаҳонӣ мебошад. Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо тӯли 30-соли соҳибистиқлолӣ таҳти роҳбарии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тавонист ба яке аз давлатҳои рӯ ба тараққӣ табдил ёбад ва дар арсаи ҷаҳонӣ ҳамчун давлати соҳибистиқлол, сулҳҷӯю сулҳхоҳ эътироф гардад. Сиёсати созандаву сулҳофари Пешвои муаззами миллат то кунун барои тамоми сиёсатмадорони ҷаҳон таҷрибаест омӯхтанӣ. Баъд аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ ва мустақилият пайдо кардани давлатҳои дигари он Тоҷикистон бо тафриқаандозии гурӯҳҳои манфиатҷӯ ба даргириҳои дохилӣ мубтало гашт, ки бар асари он қариб ба нестӣ расида буд. Барои барқарор кардани сохтори фалаҷгашта ва аз вартаи нобудӣ наҷот додани миллати куҳанбунёд фарзонафарзанди миллати тоҷик, Пешвои тоҷикони олам муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қадам ба арсаи сиёсат гузошт ва тамоми ҳастии худро баҳри рушду тараққӣ ва аз вартаи ҳалокат наҷот бахшидани ин миллат бахшид. Воқеан, бо талошу заҳматҳои софдилонаву содиқона ва шабонарӯзии Сарвари давлат Тоҷикистони ба харобазор табдилёфта, кунун ба як давлати ободу зебо ва рушдкунанда табдил ёфт. Пешвои миллат аз замони роҳбарӣ тавонист сохтори фалаҷгаштаи ҳокимияти давлатиро барқарор ва низоми сиёсии мазмунан ва шаклан навро пойдор созад, миллати парешонгаштаро аз панҷаи хорию гушнагӣ ва парокандагӣ раҳо бахшида, бо муҳаббату самимият ва адолатпешагии худ дар қалбҳои ноумед аз ояндаи равшани миллат нуру сафо бахшид ва ин кишвари харобгаштаро ба гулзор, ба манбаи нуру сафо, макони амну осоиш табдил дода, муаррифгари миллати соҳибтамаддуну соҳибфарҳанг гардид. Фаъолияти Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат дар давоми 30-соли соҳибистиқлолӣ ин 30 соли камолоти сиёсию таърихӣ ва худсозии шахсиятест, ки ҳастии худро ба ҳифзи ягонагии давлат ва ҳувияти миллии мардуми худ дар шароити пуртазоди ҷаҳонишавӣ бахшида, аз шахсияти роҳбар то азизи дилу дидаи мардум ва Пешвои миллат омада расид. Аз ин рӯ, мо ҷавонон, ки ояндасози давлату миллати худ ҳастем бояд пайрави Пешвои худ бошем ва ҳамеша ба он ҷиҳати боз ҳам ободу зебо намудани кишвари азизи худ талош намоем. Чуноне ки ба ҳамагон маълум аст, бо тазоду таҳдидҳои ҷаҳони муосир ва густариш пайдо кардани амалҳои экстремистию ифротгароӣ аз тарафи гурӯҳҳои манфиатхоҳ моро зарур меояд, ки нисбат ба ин кишвари ободу озод ва амну осоишта шукргузор бошем ва содиқонаву софдилона аз ин муқаддасоти миллӣ ҳифз намоем. Дар баробари ин, зиракии сиёсиро аз даст надода, касбу ҳунар омӯзем, илмҳои муосири замонро аз худ намоем ва чун насли ояндасоз бо шукргузорӣ аз сулҳу осоиштагӣ ва истиқлоли комили давлатӣ давомдиҳандаи мероси миллию маънавии ниёгони худ бошем.

Мирзо Рахматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 401 маротиба

Агар мантиқан ба дастовардҳои давлати Тоҷикистон дар тӯли 25-30 соли охир  баҳо диҳем, бузургтарин дастовард, ин бегумон сулҳу ваҳдати миллӣ мебошад, ки саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдат, Пешвои миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон басо калон аст.  

Ин дастовардҳо ба Раҳбари Паймони миллӣ ва ҳизби дар Тоҷикистон мамнӯи наҳзати исломӣ Муҳиддин Кабирӣ хуш намеояд. Чунки сулҳу ваҳдати миллӣ боиси ноком шудани ҲНИ ва роҳбарону хоҷагони онҳо гардид. Мақсади асосии ҲНИ бунёди давлати исломӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон буд. Барои ин амал аз ҷониби давлатҳои исломӣ маблағгузорӣ карда мешуд. Дар аввал ҲНИ тавонист якчанд равшанфикрони тоҷикро барои амалӣ намудани мақсадҳои нопокашон ба сӯи худ ҷалб кунанд. Исломиҳо мегуфтанд, ки мо инқилоби фарҳангӣ мекунем. Онҳо мақсадҳои нопоки худро дар зери ливои фарҳанг пӯшонида буданд. Бинобар ин бисёр ҷавонони гумроҳ ва аз ҳақиқат дур ба ҲНИ пайвастанд ва ҷони худу дигаронро ба хатар гузоштанд. Ҷанги шаҳрвандӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон 5-сол давом кард. Агар роҳбари давлат саривақт чора намеандешид ва барои сулҳу ваҳдат талош намеварзид, ҷанги шаҳрвандӣ тӯлонитар мешуд ва нобудии миллати тоҷик яқин буд.

Роҳбарони ҲНИ асосан аз Инқилоби исломии давлати Ҷумҳурии Исломии Эрон илҳом мегирифтанд. Аз шиорҳое, ки аз ҷониби исломгароён дар майдони “Шаҳидон” садо медод, мақсадашон ба хубӣ маълум буд. Агар саривақт чораандешӣ намешуд Ҷумҳурии Тоҷикистон ба давлати исломӣ табдил меёфт. Зиракии сиёсӣ ва ҷасорату оқилии Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон боис шуд, ки  ҲНИ ба мақсади нопокаш нарасид.

Аз се давлате, ки мардумонаш форсизабон ҳастанд, Аморати исломии Афғонистон ва Ҷумҳурии исломии Эрон, Ҷумҳурии Тоҷикистон давлати дунявӣ демократитар аст. Ба ҳамагон маълум аст, ки пеш аз ба сари қудрат омадани толибон кишвари Афғонистон бо номи давлати исломии Афғонистон шинохта мешуд. Вале мардумонаш хушбахт набуданд. Дар фақру бесаводӣ ва беҳуқуқӣ умр ба сар мебурданд. Чун толибон ба сари қудрат расиданд ва аморати исломӣ бунёд карданд мардуми бечораи афғон аз тамоми ҳуқуқҳояшон маҳрумтар шуданд. То ба ҳол занону духтарон ҳуқуқи таҳсилро надоранд. Ҷавонон ноумед гаштаанд. Аморати исломӣ ҳоли он мардумро беҳ нахоҳад кард. Чунки худи роҳбарони аморати исломии Афғонистон аз илму фарҳанг бехабар ҳастанд. Дар давлати Ҷумҳурии исломии Эрон ҳам ҷавонони норозӣ аз режими охундҳо рӯз ба рӯз зиёд мешавад. Ақалиятҳои диниву мазҳабӣ ҳуқуқи таҳсилро надоранд. 50-60% мардум дар давлати Ҷумҳурии Исломии Эрон дар ҳолати фақр умр басар мебаранд. Бадбахтии давлатҳои ба ном исломӣ дар он аст, ки зеҳни муллову охундҳо бо афсонаву ривоятҳои беасоси динӣ  пур шудааст ва ҷавобгӯи асри имрӯз намебошад. Пайравони ҲНИ ҳам аз муллову охундҳо монданӣ надоранд. Бинобар ин онҳо, махсусан Муҳиддин Кабирӣ ҳарбор дар расонаҳо ба сиёҳ кардани давлати Тоҷикистон ва роҳбари он сухан меронад.

Агар ба вазъи ҷаҳони ноороми имрӯза назар афканем бемуболиға ҳис мекунем, ки барои ҷомеаи башарии имрӯза як роҳбари оқилу доно намерасад, ки сулҳу ваҳдатро ба дунё барқарор кунад. Ҷанг ва сохтани аслиҳаҳои нодир бо маблағҳои ҳангуфт дар ин қарн боиси ифтихор нест. Танҳо Сулҳу Ваҳдат метавонад ифтихори инсоният бошад ва ӯро ба хушбахтӣ расонад.   Боиси ифтихор аст, ки  Ҷаноби олӣ, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Призиденти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар барқарории Сулҳу Ваҳдати миллӣ саҳми босазо гузоштанд ва ин таҷрибаи нодири сулҳи тоҷикон  барои ҷаҳони имрӯза намунаи ибрат хоҳад шуд.

Мирниёзов А.Қ., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 436 маротиба

Истиқлолият заминаест, ки тамоми орзуву ормонҳои миллӣ, худогоҳиву хештаншиносӣ, қадру манзалати ҳуқуқиву ахлоқӣ ва фарҳангиву маънавии шаҳрвандон дар ҳудуди муайяни он инъикос ва сабзиш меёбад.

Истиқлолият бузургтарин ва волотарин неъмати худовандиест, ки муқаддасот ва арзишҳои миллӣ дар пояҳои устувори он ҳамаҷониба рушд мекунад. Аз ин ҷост, ки тамоми халқияту миллатҳои сайёра аз аҳди қадим то имрӯз танҳо баҳри озодихоҳиву соҳибистиқлолӣ мубориза бурданду мебаранд.  Сарчашмаҳои расидан ба истиқлолияти давлатӣ агарчӣ як паҳлуи ҳалталаби ҷомеаи маъданӣ ба шумор равад ҳам, ҳифзу нигаҳдошти бардавоми беолоиши он паҳлуи таъсиргузору заҳматталаби ҷомеаи шаҳрвандиро ташкил менамояд. Бенуқс ва беолоиш ҳифз намудани муқаддасоту арзишҳои миллӣ дар сояи соҳибистиқлолии мамлакат марҳилаест басо мураккабу заҳматталаб. Барои дарки амиқи ҳифзи ҳамаҷонибаи Истиқлолияти давлатӣ ҳар яки мо намояндагони миллати кӯҳанбунёди тоҷикро зарур аст, ки ба маънои аслии сулҳу ваҳдати миллӣ расидагӣ намоем ва онро дар худ парвариш намуда ба дигарон, алалхусус ба насли ҷавону наврас ҳамчун сабақи таърихӣ омӯзонем. Руҳияи худогоҳиву хештаншиносӣ ва илмомӯзиву маърифатпарварии насли ҷавонро аз имрӯза дида устувортар намуда, ба самти идеологияи муттаҳидкунандаву созанда таҳрик намоем. Зеро ки рӯз то рӯз дар натиҷаи возеҳу рӯшан гардидани оқибатҳои нохушоянди ҷаҳонишавӣ (глобализатсия) вазъи сиёсии ҷаҳони муосир печидатару мураккабтар гардида истодааст. Терроризму ифротгароӣ дар беш аз сад давлатҳои сайёра доман паҳн намуда, ҳар лаҳза ба низоми давлатдории кишварҳои дар зинаҳои рӯ ба инкишоф ва дар ҳоли рушд қарорёфта таъсири манфии худро расонида истода, то дараҷае арзи ҳастии бархе онҳоро аз харитаи сиёсии ҷаҳон зери суол бурда истодааст. Чуноне ки файласуфи немис И.Кант чанд аср қабл қайд карда буд, давлат ҳамчун шабеҳи ҳуҷайраи васеъшаванда ва маҳвшаванда дар фазо мебошад. Дар натиҷаи муттаҳидиву якмаромӣ рукнҳои асосии низоми давлатдорӣ мустаҳкам ва васеъ мегардаду дар натиҷаи саҳлангориву бепарвоӣ мавҳ хоҳанд гашт. Аз ин рӯ моро зарур меояд,  ки ҳамеша дар зери сиёсати оқилонаву дурандешонаи Роҳбарияти олии мамлакат муттаҳид бошем ва нагузорем, ки то ба фазои амну осоиштагии мамлакатамон халале ворид гардад.

Чуноне, ки мо ҳамагон медонем истиқлолияти мо тоҷикон осон ба даст наомада, балки бо ҷонбозиву ҷоннисориҳои мардони шуҷои Ватан ба мушкилӣ мушарраф гардидааст, ки дар баробари расидан ба мақсади ниҳоӣ нақши Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ниҳоят калонва калидӣ ба шумор меравад. Мо ҳамагон инро бояд донем ва ба худ низ хулосаи лозимӣ барорем, ки беш аз 93 % -и қаламрави Тоҷикистонро кӯҳсор ташкил менамояд ва дар домони кӯҳу санг давлат сохтану то ба натиҷаҳои назаррас ноил гардидан кори саҳлу осон нест. Аммо миллати бонангу номуси тоҷик бо роҳбарии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз уҳдаи ин кори мушкилу сангин дар ҳақиқат баромада тавонист.

Хулоса, моро мебояд, ки баҳри пойдории сулҳу ваҳдати миллӣ ва соҳибистиқлолии мамлакатамон доимо омода бошему қадру манзалати якпорчагии меҳани азизамонро донем.

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 408 маротиба

 Маънои калимаи ифротгаро иғво андохтан ва ноором кардани вазъи ҷамъиятии аҳли башар мебошад. Максади асосии онхо паҳн намудани хар гуна иғвою дасисаҳои бардурӯғ дар байни мардум ва расидан ба ҳадафҳои нопоки худ мебошад. Онҳо байни мардум бо ҳар роҳу восита истифода аз интернет ва шабакаҳои иҷтимоӣ бо маълумотҳои бар дурӯғ байни мардум паҳн намуда бо супориши “хоҷагони хориҷиашон” мехоҳанд суҳлу суботи ҷаомеаро халалдор созанд. Онҳо душманони миллату давлат ба ҳисоб мераванд ва гуноҳҳои онон но бахшиданист зеро хиёнат ба ин гуноҳи но бахшидани мебошад.

Фаромӯш накунем ки афзоиши ҷиноятҳои дорои хусусияти террористӣ ва экстремистӣ фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро хатари ҷалби ҷавонон ва сафи созмонҳои экстремистию террористӣ боиси нигаронкунанда мебошад.Онҳо  бо истифода аз нерӯҳои  ҷавонон ба мақсадҳои нопоки худ расиданӣ ҳастанд. Зеро тӯъмаи онҳо маҳз ҷавонон ба хисоб мерванд ҷавонони мо бояд хушёрию зиракиро аз даст надиҳанд. 

Ҳодисаҳои мудҳишу даҳшатовари рӯзҳои нахустини соҳибистиқлолӣ Тоҷикистони азизамонро набояд фаромӯш кард. Бо айби баъзе аз қудратҳову гурӯҳҳо ва душманону ҳасудони миллати тоҷик Тоҷикистони ҷавон ба коми оташи ҷанги шаҳрвандӣ кашида шуд ва хатари аз байн рафтани давлат ба миён омада буд. Сохторҳои ҳокимияти давлатӣ қабл аз ҳама мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва дигар сохторҳои низомии он фалаҷ гардиа буд.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои расидан ба ваҳдати миллӣ ва таҳкиму мустаҳкам намудани истиқлолияти давлатӣ машаққати зиёдро аз сар гузаронида, борҳо ҷон дар хатар гузоштанд, то ки миллати куҳанбунёду тамаддунофари тоҷик ва давлати Тоҷикистон аз вартаи таназзулу маҳвшавӣ раҳоӣ ёфта, сулҳу субот, тинҷию амонӣ дар кишвар поянда бошад. Тавре Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 27-уми июни соли 1997 дар Муроҷиатнома ба муносибати имзо гардидани «Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон» қайд намуданд: «Ҷидду ҷаҳд ва умедвориҳои 5-6 соли охир барои нигоҳ доштани давлати миллии тоҷикон маҳз дар ҳамин рӯзи саид ҷомаи амал пӯшид. Вале агар шумо раванди расидан ба ин рӯзи муборакро пеши назар оред, дарк мекунед, ки мо дар ин чанд соли охир чӣ қадар монеаю мушкилот ва гирифторию печидагиҳоро пушти сар кардем».

Ваҳдати миллӣ, ки ҳамасола 27-уми июни ҷашн мегирем – арзишмандтарин дастоварди давлатдории халқамон мебошад, ки тамоми пешрафту тараққиёт, комёбиҳову муваффақиятҳои Ватани азизамон ва рӯзгори пурсаодати мардуми шарифи Ҷумҳурии Тоҷикистон аз он маншаъ мегирад. Аз ин рӯ, бо гузашти солҳо аҳамият ва мақому манзалати ин рӯйдоди сарнавиштсози миллати куҳанбунёди тоҷик боз ҳам баланд мегардад.

Сарвари давлат нисбат ба халқи шарифи Тоҷикистон, дар кӯтоҳтарин муҳлат тақрибан як миллион мардуми гурезаву сарсон ба Ватани аҷдодии худ баргаштанд ва аз ҳаёти осудаву осоишта бархӯрдор гардиданд.

Имрӯзҳо кулли сокинони мамлакат зери ливои сулҳу ваҳдати миллӣ дар фазои орому осудаи кишвари биҳиштосоямон фаъолият мекунанд ва сарбаландона умр ба сар мебаранд.

Бинобар ин, мо халқи шарафманду сарбаланди Ҷумҳурии Тоҷикистон бояд ба қадри сулҳу ваҳдати миллӣ, ки неъмати беназиру бебаҳо буда, моро ба сулҳу осоиштагӣ ва сарҷамъиву муттаҳидӣ расонид, бирасем ва дар атрофи Пешвои муаззами миллат муттаҳид бошему ба халқу Ватан содиқонаву садоқатмандона хизмат намоем.

 Мо бояд аҳли ҷомеа ҳамеша ҳушёр бошем намонем, ки ба оромӣ ва суботи Тоҷикистони азизамон касе халал расонад, мо зидди иғвогароён мебошем. Махсусан дастандаркорони Созмони Паймони миллӣ бо роҳбарии Муҳиддин Кабирӣ бояд донанд, ки ягон қувва наметавонад мафкураи мардумро ба сӯи онҳо майл созад. Зеро ин марди шариф таърихан ва амалан исбот намуд, ки ӯ маҳбуби халқ аст.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 413 маротиба

 Экстремизм распространяется как на сферу общественного сознания, общественной психологии, морали, идеологии, так и на отношения между социальными группами (социальный экстремизм), этносами (этнический или национальный экстремизм), общественными объединениями, политическими партиями, государствами (политический экстремизм), конфессиями (религиозный экстремизм).

Экстремизм многообразен, также разнообразны порождающие его мотивы. Основными мотивами являются: материальный, идеологический, желания преобразования и неудовлетворенности реальной ситуацией, власти над людьми!

Мотивацию преступного поведения в экстремистских организациях разделяют на личную и групповую. Нахождение в группе способствует возникновению определенных мотивов поведения, постановке новых целей и уходу от старых. При формировании мотивов и целей экстремистской активности в группе, как правило, происходит обмен мнениями, знаниями, опытом, а также взаимное убеждение и внушение, ускоряющее решимость совершить преступление.           

Экстремистской деятельностью (экстремизмом) является:

-насильственное изменение основ конституционного строя и нарушение целостности Страны!

-публичное оправдание терроризма и иная террористическая деятельность;

-возбуждение социальной, расовой, национальной или религиозной розни; пропаганда исключительности, превосходства либо неполноценности человека по признаку его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

-нарушение прав, свобод и законных интересов человека и гражданина в зависимости от его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

-воспрепятствование осуществлению гражданами их избирательных прав и права на участие в референдуме или нарушение тайны голосования, соединенные с насилием либо угрозой его применения;

-пропаганда и публичное демонстрирование нацистской атрибутики или символики либо атрибутики или символики, сходных с нацистской атрибутикой.

- публичные призывы к осуществлению указанных деяний либо массовое распространение заведомо экстремистских материалов, а равно их изготовление или хранение в целях массового распространения;

-организация и подготовка указанных деяний, а также подстрекательство к их осуществлению;

-финансирование указанных деяний либо иное содействие в их организации, подготовке и осуществлении, в том числе путем предоставления учебной, полиграфической и материально-технической базы, телефонной и иных видов связи или оказания информационных услуг.

В Таджикистане  запрещаются создание и деятельность общественных и религиозных объединений, иных организаций, цели или действия которых направлены на осуществление экстремистской деятельности.

экстремизм - это пропаганда, побуждение масс людей к какому-либо противоправному действию, либо революции. А терроризм - это идеология насилия, запугивания, создания паники, критической обстановки с помощью террористических актов, таких как подрывы правительственных зданий, памятников культуры, транспортных средстве, взрывы в общественных местах

Экстремизм – это действие, направленное на насилие, а терроризм – это исполнительная "практика", т. е. само насилие

Коротко: Терроризм - следующая стадия экстремизма.

Экстремизм-приверженность крайним взглядам и методам воздействия

Терроризм-применение силы или жестоких действий против людей!

Мирзо Рахматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 475 маротиба

Яке аз гуноҳҳо нобахшидани ин хиёнат ва ба Ватан аст. Зеро модар -Ватан ин ибораҳое, мебошанд, ки бо шунидани ин дар вуҷуди инсон ҳисси дустдоштан эҳтиром намудан пайдо мегардад. Дар ҷое, ки мо ба воя расидаем, он ҷо барои мо макони муқаддас ба ҳисоб меравад, беҳуда нагуфтанд, ки “Як каф хоки Ватан аз аз ҳазорон  зар беҳтараст”. Мо бояд шукрона намоем, ки имрӯзҳо дар Тоҷикистон сулҳ оромӣ, фазои якдигар фаҳмӣ, осмони софу беғубор ҳукмфармо мебошад. Барои ноил гардидан ба ваҳдати миллӣ саҳми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон хело бузург аст. Имрӯзҳо мардуми тоҷик дар атрофи Сарвари давлат  беш аз ҳар вақта дида  муттаҳидтар гардида  барои гул-гул шукуфии Ватан азизамон бо ном Тоҷикистон бо шукрона аз сулҳу субот оромона умр ба сар мебаранд.

Аммо сад афсус  имрӯзҳо шахсиятҳое ба назар мерасанд, , ки аз паси “хоҷаҳои хориҷиашон” паноҳ бурда, санги маломат ба сӯи Тоҷикистон меафкананд, иғвогарои мекунанд.  Бар Ватан хиёнат кардаву барои манфиатҳои худ ва ғаразҳои гурӯҳҳояшон даст ба омилҳои шармандавору зиёновар ба халку кишвар мезананд. Барои расидан ба ҳадафҳои нопоку пурғарази худ аз ягон амали зишту нопок ва вахшиёна даст намекашанд.

Ифродгароён ва гурӯҳҳои номатлуб чунон ки дар забони мардуми мо мегуянд “Бори каҷ ба манзил намерасад”. Ҳама даст ба дасти ҳамдигар дода, аз Пешвои миллати хеш дифоъ намоем, зеро пушту паноҳи ҳамаи мо Пешвои муаззами миллат мебошанд. Мо аҳли ҷомеа зидди иғвогароён мебошем ва намемонем, ки миллати тоҷик заррае аз дасти чунин аҳриансифатон зарар бинанд.

Зеро расидан ба сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллӣ осон набуд.

Ҳамин тариқ, мо халқи Тоҷикистон дар назди наслҳои ҳозира ва оянда дар рушди кишварамон вазифадору масъул мебошем, ҷонибдори сиёсати хирадмандонаву маънавибунёди Пешвои муаззами кишвари хеш буда, амалҳои номатлубро доимо, дар хар кадам маҳкум хоҳем кард.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд               

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 422 маротиба

Барномаҳоеки дар шабакаҳои интернетӣ аз тарафи гурӯҳҳои тундгаро пахш мегардад, танҳо ба як мақсад мағӯзшӯии  ҷавонон ташкил карда шудааст. Масъулини ин барномаҳо бо сарварии Муҳиддин Кабирӣ дар баромадҳояшон танҳо ва танҳо ба сари миллати тоҷик санги маломат мезананду бо дурӯғу дассисаҳои хеш мардумро гумроҳ менамоянд. Дар ҳақиқат як қатор ҷавонон фирефтаи дурӯғҳои онҳо мегарданд, ки боиси нигаронӣ аст. Баъзе аз ҷавонон намефаҳманд, ки мақсаду мароми ин дассисабозон тафриқа андохтан миёни сокинони осоишта ва ноором сохтани давлату миллат мебошад.

Имрӯз аз чи бошад, ки тамоми шабакаҳои телевизионӣ воқеаҳои ҷангу ҷидол ва мудохилаи баъзан давлатҳои абарқудратро ба давлати Сурия, Ироқ ва Афғонистон нишон ҳам диҳад барои баъзеҳо ибрат нест. Риояи накардани қонун ва ташкили митингу гирдиҳамоиҳо барои террористону экстремистон заминаи мусоид буда, амнияти моро халалдор месозанд.

Саволе ба миён меояд, ки чаро ҷавонон ба ҷои саҳм гузоштан дар тинҷиву оромии кишвар ва ё мусоидат кардан баҳри пешравии кишвар даст ба ҷинояту ҷинояткорӣ мезананду зиндагии рангини худро ба зулмату торикӣ табдил медиҳанд?  Сабаби ин ҳама гумроҳӣ чӣ бошад? Чӣ омилҳо метавонад ҷавононро ба содир намудани ҷиноят водор созад?  Ба ин саволҳо танҳо чунин посух додан мумкин аст, ки ҳамаи ин аз рӯи надоштани саводи кофӣ, дур будан аз фарҳангу хештаншиносӣ ва инчунин гумроҳу зудбовар будани  аксарияти ҷавонон мебошад.

Бояд қайд намоям, ки мо ҷавонон ояндаи давлату миллат, қувваи пешбарандаи ҷомеаи демократӣ ба ҳисоб меравем. Аз ин лиҳоз ҳар яки моро, зарур аст, ки аз як гиребон сар бароварда кишвари худро аз ҳар гуна хатару таҳдидҳо эмин нигоҳ дорем, баҳри пешрафту тараққиёт, рушду нумӯи кишвари азизамон сидқан талош намуда, аз содир намудани ҳар гуна ҷиноят худро эмин нигоҳ дорему ҳаёти ширину рангини худро бо дастони худ тираву торик насозем, баръакс бо дӯст доштани ватану миллати хеш ояндаи дурахшоне бисозем.

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 420 маротиба

Маҳз сиёсати хирадмандона ва талошу заҳматҳои пайвастаи   Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буд, ки хавфи аз байн рафтани  миллати тоҷикро  дар солҳои   ҷанги шарҳрвандӣ аз байн бурданд. Барҳақ аст, ки  мардуми мо  Сарвари худро Президенти  мардумӣ ном ниҳоданд. Чунки пешвои миллат худ аз байни халқ баромада ба дарду ғами халқ шарик ҳастанд.

Дар ҳар давру замон барои рушду пешрафти ҳар миллат фарзандони барӯманду фарзонааш нақши мондагоре аз хеш боқӣ мегузоранд. Эмомалӣ Раҳмон чун шахсияти барҷаста вақте ба майдони сиёсат ворид шуданд, ки миллати тоҷик парешон ва кишвар дар вартаи ҳалокат қарор дошт.  Паёми нахустини мавсуф аз Иҷлосияи тақдирсози XVI Шӯрои Олии Тоҷикистон, ки 19 -  уми ноябри соли 1992 дар Қасри Арбоби шаҳри бостонии Хуҷанд барпо гардида буд, оғози сарҷамъсозии миллат ва берун овардани Тоҷикистон аз вартаи  ҷанги шаҳрвандӣ буд.

Мардуми кишварамон  суханони таърихии Эмомалӣ Раҳмонро ки гуфта буданд: «То вақте ки як фарди миллат дур аз Ватан ва дар ғурбат қарор дорад, ман худро орому хотирҷамъ намеҳисобам» хуб дар хотир доранд.

Солҳои 1993-1996 муҳоҷирони иҷборӣ, ки бар асари муноқишаҳо Афғонистону кишварҳои пасошӯравӣ ба cap мебурданд, пурра ба марзу буми  аҷдодӣ  баргаштанд  ва шахсан бо кӯмаки бевоситаи  Роҳбари давлат бо мақсади обод гардонидани  хисороти ҷанги шаҳрвандӣ маблағҳои  зиёде  ҷудо намуданд.

Ва ниҳоят санаи  27 июни соли 1997  имзои Созишномаи  Сулҳи тоҷикон дар шаҳри Маскав ба вуқуъ пайваст. Ин натиҷаи заҳматҳои шабонарӯзии Эмомалӣ Раҳмон ва самараи хирадпешагиву таҳаамули сокинони мамлакат буд.

Дар баробари муваффақиятҳои бадастомада мушкилотҳои мавҷуда низ сол то сол аз байн рафта, сокинони Тоҷикистон дар атрофи Президенти интихобкардаи хеш Эмомалӣ Раҳмон боз ҳам муттаҳидтар гашта, барои шукуфоии Тоҷикистони соҳибистиқлол фидокоронаю аз сидқи дил заҳмат мекашанд. Пешвои муаззами миллат аз фарзандони сарсупурда, шуҷоу далер ва Қаҳрамони Тоҷикистони соҳибистиқлол мебошанд. Миллати мо барҳақ бо Эмомалӣ Раҳмон, ки Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Сарвари давлат мебошанд, ифтихор мекунад. 

Вале имрӯз дар ҷомеаи мо гурӯҳе ҳастанд, ки дар хориҷи кишваристода санги тӯҳмату бӯҳтонро бар сари давлат мерезанд. Онҳо бо ҳар баҳона “саҳм”-и хешро дар таъмини сулҳу суботи сар то сарӣ аз ҳама минбарҳо гуфта, аҷибаш он, ки дар таъмини сулҳу салоҳ нақши нерӯҳои мухолифинро бо сарвари Сайид Абдуллоҳи Нурӣ бештар медонанд. Аммо таърих исбот намудааст, ки агар Роҳбари давлат дар фосилаи  25 соли Созишнома ҳама бандҳои Созишномарои риоя намекарданд, сулҳ побарҷо намемонд.  Бояд ҳар яки мо донем, ки Ваҳдат ин асолати миллат аст. Ва ҳар яки мо садоқатро бояд бо кору пайкори созандаи хеш нишон диҳем. Зеро ҳувияти миллии мо дар сарҷамъист. 

Мо бо Пешвои миллатем.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 418 маротиба

  Экстремизм - приверженность отдельных лиц, групп, организаций к крайним, радикальным взглядам, позициям и мерам в общественной деятельности.

Экстремизм распространяется как на сферу общественного сознания, общественной психологии, морали, идеологии, так и на отношения между социальными группами (социальный экстремизм), этносами (этнический или национальный экстремизм), общественными объединениями, политическими партиями, государствами (политический экстремизм), конфессиями (религиозный экстремизм).

Экстремизм многообразен, также разнообразны порождающие его мотивы. Основными мотивами являются: материальный, идеологический, желания преобразования и неудовлетворенности реальной ситуацией, власти над людьми, интереса к новому виду активной деятельности, товарищеский, самоутверждения, молодежной романтики, героизма, игровой, привлекательности смертельной опасности.

Мотивация правонарушителей существенно отличается от мотивации законопослушных граждан. Мотивацию преступного поведения в экстремистских организациях разделяют на личную и групповую. Нахождение в группе способствует возникновению определенных мотивов поведения, постановке новых целей и уходу от старых. При формировании мотивов и целей экстремистской активности в группе, как правило, происходит обмен мнениями, знаниями, опытом, а также взаимное убеждение и внушение, ускоряющее решимость совершить преступление.           

Экстремистской деятельностью (экстремизмом) является:

насильственное изменение основ конституционного строя и нарушение целостности Республики Таджикистан;

публичное оправдание терроризма и иная террористическая деятельность;

возбуждение социальной, расовой, национальной или религиозной розни; пропаганда исключительности, превосходства либо неполноценности человека по признаку его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

нарушение прав, свобод и законных интересов человека и гражданина в зависимости от его социальной, расовой, национальной, религиозной или языковой принадлежности или отношения к религии;

воспрепятствование осуществлению гражданами их избирательных прав и права на участие в референдуме или нарушение тайны голосования, соединенные с насилием либо угрозой его применения;

воспрепятствование законной деятельности государственных органов, органов местного самоуправления, избирательных комиссий, общественных и религиозных объединений или иных организаций, соединенное с насилием либо угрозой его применения;

пропаганда и публичное демонстрирование нацистской атрибутики или символики либо атрибутики или символики, сходных с нацистской атрибутикой или символикой до степени смешения;

публичные призывы к осуществлению указанных деяний либо массовое распространение заведомо экстремистских материалов, а равно их изготовление или хранение в целях массового распространения;

публичное заведомо ложное обвинение лица, замещающего государственную должность Республики Таджикистан или государственную должность субъекта Республики Таджикистан , в совершении им в период исполнения своих должностных обязанностей деяний, указанных в настоящей статье и являющихся преступлением;

организация и подготовка указанных деяний, а также подстрекательство к их осуществлению;

финансирование указанных деяний либо иное содействие в их организации, подготовке и осуществлении, в том числе путем предоставления учебной, полиграфической и материально-технической базы, телефонной и иных видов связи или оказания информационных услуг.

В Республике Таджикистан запрещаются создание и деятельность общественных и религиозных объединений, иных организаций, цели или действия которых направлены на осуществление экстремистской деятельности.

экстремизм - это пропаганда, побуждение масс людей к какому-либо противоправному действию, либо революции. А терроризм - это идеология насилия, запугивания, создания паники, критической обстановки с помощью террористических актов, таких как подрывы правительственных зданий, памятников культуры, транспортных средстве, взрывы в общественных местах

Экстремизм – это действие, направленное на насилие, а терроризм – это исполнительная "практика", т. е. само насилие

Коротко: Терроризм - следующая стадия экстремизма.

Экстремизм-приверженность крайним взглядам и методам воздействия Терроризм-применение силы или жестоких действий против людей.       

Мирзо Раҳматов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд                  

.

Нашр шуд: 30 июни 2022

Дида шуд: 412 маротиба

Дар пойдории сулҳ ва амнияти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муттаҳидсози миллат, саҳми   Президенти мамлакат Эмомалӣ Раҳмон басо бузург аст. Зеро Сарвари муаззами миллат дар шароите ба арсаи сиёсат баромаданд, ки Тоҷикистон дар вартаи ҳалокат қарор дошт дар васоити ахбори ҳамон давра сухан дар бораи будан ё набудани Тоҷикистон дар руӯи харитаи Тоҷикистон мерафт. Дар вазъияти бе ниҳоят ноороми Тоҷикистон абармарди ватан фарзанди фарзонаи миллат, далеру шуҷоъ барои муттаҳид намудани ватан Эмомалӣ Раҳмон роҳбарии Тоҷикистонро ба зиммаи худ гирифтанд. Аз рӯзҳои аввал Сарварии давлат даст ба корнамоиҳои бузург ниҳода,   бо ҳамин шуҳрати халқи Тоҷикистонро дар минтақа  ва ҷаҳонӣ ба таври шоиста муаррифӣ гардид.

Бар арсаи сиёсӣ омадани Эмомалӣ Раҳмон тасодуфӣ набуд, зеро қабл аз ин  Пешвои миллат фаъолияти хуби  суханварӣ ва ташкилотчигии худро зимни вакили парлумон буданашон исбот намуда буданд. Аз лаҳзаи аввалини Сарвари давлат интихоб гардидани Эмомалӣ Раҳмон барои муттаҳид намудани Тоҷикистон ва хотима додани ҷанги бародаркуш кӯшиш намуданд ва аввалин сухане, ки гуфтан “Ман ба Шумҳо сулҳ меоварам” буд, ки инро мардум бо як шодбошӣ қабул намуданд. Маҳз бо заҳматҳои шабонарӯзии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон буд, ки дар Тоҷикистон имрӯз сулҳ, ороми ваҳдат то имрӯз побарҷост ва аминем, ки минбаъд низ он чунин хоҳад монд.    

Барои расидан ба ваҳдати миллӣ Сарвари давлат бисёр қаҳрамониҳо ва ҷоннисориҳо кардаанд, зеро сулҳе, ки имрӯз дар Тоҷикистон ҳукмфармо мебошад, бо осонӣ ба даст наомадааст. Зеро  дар аввали солҳои 90-ум дар натиҷаи равандҳои ба ном демократӣ  обрӯ ва эътибори органҳои давлатӣ паст гардид ва  мамлактро бетартибиҳои оммавӣ фаро гирифт. Халки тоҷик марҳалаи душвории давраи соли 1992-ро хуб дар ёд дорад. Мардум ҳама рӯ ба тарафи Эмомалӣ Раҳмон нигорон буданд, ки чи  тавр Президенти ҷавон метавонад вазъияти ҷанги шаҳрвандиро ба эътидол биёрад ва рушди иқтисодии давлати харобшударо таъмин намояд. 

Дар чунин шароити душвор  муҳимтарин иқдоми  сарвари тоҷикон овардани сулҳ барои мардуми азияткашида буд.  Музокироти сулҳи тоҷикон бо сарварии Пешвои миллат аз 5 апрели соли 1994  оғоз гардида, 27 июни соли 1997 бо таъсиси Комиссияи оштии миллӣ анҷом гардид. Ҳар ду тараф ба хулоса омаданд, ки роҳи ягонаи аз вазъияти ба амал омада  баромадан ва нигоҳ доштани мустақилияти Тоҷикистон имзои сулҳ ва  ваҳдати миллӣ аст. Дар ин давра, роҳбари давлат борҳо қайд карданд, ки «муноқишоти миёни тоҷиконро бояд худи тоҷикон, намояндагони босалоҳияти ҳамин мардум, ки дилашон ба халқу кишварашон месӯзад, ҳал кунанд».

Дар давоми роҳбарии давлати тоҷикон, Пешвои миллат  тамоми кушишҳои худро баҳри муттаҳид кардани миллат дар роҳи сохтмони  ҷомеаи пешрафта  равона карданд. Рафти дигаргуниҳои кишвар собит мекунад, ки  ки Тоҷикистон дар давраи гузариш  ва сохтмони давлатдорӣ карор дорад ва яке аз омилҳои муҳимтарини ин давра таъмини ҳаёти осоишта ва сулҳу субот дар мамлакат мебошад. Дар замони истиқлолият Ҷумҳурии Тоҷикистон тавонист бо роҳбарии Пешвои миллат дар шароити буҳрони шадиди сиёсӣ сохти давлатии худро муайян созад.   Дар тулии 30  соли сарварии худ, Президенти Тоҷикистон исбот карданд,  ки сазовори унвони олии Пешвои миллат ҳастанд, зеро бо халқи худ  дар таърихи кутоҳ  тавонистанд  Тоҷикистонро ба як давлати  иқтисодаш пешрафта ва тамаддуни фарҳангӣ  ва маънавиаш бой  табдил диҳанд. 

Аммо кӯрдилон ва носипосон амсоли Муҳиддин Кабирӣ ва думравони ӯ ин воқеаи таърихиро хатти батлон мезананд ва гӯиё қаҳрамониҳои Роҳбари давлатро нодида мегиранд. Онҳо ҳар сол дар остонаи ҷашни Ваҳдати  миллӣ садо баланд мекунанд, аммо агар дасти сулҳхоҳи ҳукумат бо Сарварии роҳбари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон намебуд, кай расад, ки сулҳи деринтизор ба даст меомад. Як чизро бояд нерӯҳои бадхоҳ донанд, ки арзиши ваҳдат сол то сол зиёд мегардад.

Мо шукрона мекунем, ки имрӯз дар Тоҷикистон фазои орому осуда,  ваҳдат ва ягонагӣ ҳакмфармо мебошад. Мо бояд ба қадри неъмати бебаҳо расем ва шукрона намоем, ки дар чунин ватан зиндагӣ мекунем. Баро ободони  ватани азизамон кӯшишг намоем. Мо бо Пешвои худ мефахрем ва ҳамеша бо ҳамроҳи Пешвои-миллат мебошем.

Турсунов Х.Н., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд                     

Нашр шуд: 29 июни 2022

Дида шуд: 426 маротиба