Ба истиқлоли давлатӣ расидан бузургтарин комёбии халқи тоҷик дар охири асри бист буд, ки онро аслан садсолаҳо боз ин халқи куҳанбунёд ва ваҳдатшиору тамаддунпарвар орзу доштанд.

Даврони Истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омӯзонида, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва ҳаёти озодонаи ҳар як фарди кишварро таъмин намуд. Истиқлолият нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмиллалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари азизамон Тоҷикистон мебошад.

Аз соҳибистиқлол шудани кишвари биҳиштосоямон 30 сол пур шуд ва дар поёни соли таърихии ҷашни 30 солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор гардидани Паёмро метавон як навъ натиҷагирӣ аз фаъолияти сисолаи кишвари азизамон донист. 30 сол барои таърих он қадар ҳам мӯҳлати тӯлонӣ нест, аммо чӣ ғаму шодӣ, дарду ранҷ, ободию вайрониро, ки халқи тоҷик паси сар кард ҳар як фарди кишвар хуб медонанд.

Ҳодисаву воқеаҳои нопадиди ибтидои солҳои 90-ум асри гузашта моро водор ба андешидани чораҳо оид ба масъалаи таъмини амнияти милливу давлатӣ, нигоҳ доштани оромии ҷомеа, пойдории сулҳу субот ва таҳкими истиқлолияту ҳифзи дастовардҳои он менамояд, ки ин ҳама як қисми таркибии сиёсати пешгирифтаи ҳукумати кишвар маҳсуб меёбанд. Мо бо шукрона аз сулҳу ваҳдат ва оромию суботи кишвари азизамон ҳамлаҳои террористиро шадидан маҳкум менамоем. Таассуфовар аст, ки дар қатори дигар кишварҳои Осиёи Миёна кишвари мо низ аз гароиши ҷавонон ба ҳар гуна ҳизбу ҳаракатҳо воқиф нест ва имрӯз дар шароити вазнини бархӯрди тамаддунҳо ва ҷаҳонишавӣ мардуми кишвар бахусус шахсони бо таълиму тарбияи насли наврас вобаста кӯшиш карда истодаанд, ки ҷавононро дар рӯҳияи худшиносию худогоҳӣ тарбия намоянд.

Воқеан, хиради азалӣ ва талошу кӯшишҳои халқи тоҷик барои таъмини сулҳу субот ва оромиш, тантанаи ваҳдати миллӣ, пешгирӣ аз ҷанги бародаркуш самараи нек ба бор оварданд ва дар натиҷа Тоҷикистон дар ин тайи 30 соли соҳибистиқлолӣ тавонист ба кишвари пешқадам ва соҳиби этибори хоса дар низом сиёсати байналмиллалӣ табдил ёбад.

Имрӯз давраи навини давлатсозию давлатдории мустақилона моро водор сохт, роҳи ислоҳоти иқтисодӣ, дигаргун сохтани шакли моликият, ташаккули иқтисодиёти миллӣ ва сохторҳои нави идоракунии онро пеш гирифта, ба густариши муносибатҳои бозоргонӣ ва пайвастани низоми иқтисоди кишварамон ба набзи иқтисоди ҷаҳонӣ роҳ кушоем.

Лола Раҳмонқулова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 438 маротиба

Таҳти сиёсати оқилонаву дурбинонаи Асосгузори сулҳу ваҳадати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз Тоҷикистони соҳибистиқлол дар ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳамчун давлати тозаистиқлол, дунявӣ ва демократӣ шинохта шудааст. Ва ин ҳама пешравию рушди кишвар ва обрӯӣ он пеш аз ҳама ифтихори ҳар як шаҳрванди баору номуси миллат аст. Албатта ҳар яки мо дӯтсдорони ватанем ва аз ақидаҳои ояндабинонаи сарвари давлатамон ибрат гирифта, ҳисси ватандӯстиамонро тақвият мебахшем. Зеро хуб дарк мекунем, ки Ватан барои яки мо макони муқаддаст аст, то ба дараҷае муқаддас, ки онро ҳамрадифи модар гузоштаанд.

Бале оне, ки ватандӯсту ватанпараст аст, намегузорад, ки каси бегонаи ифротгаре хоки ватани ӯо пахш кунад ва оромиши марудмонашро таҳдид намояд. Ҳамаи мо ворисони арзандаи Сомонии бузург ва Эмомалӣ Раҳмони қаҳрамон ҳастем, зеро корномаҳои онҳо аз ҳар як шаҳрванди соҳибҳуқуқи кишвар тақозо менамояд, ки сатҳи маърифат ва фарҳанги сиёсии худро афзун намоянд. Хушбахтона мардумон имрӯз ин рисолатро хубу амиқ дарк намуда, паи рӯзгори ободу зиндагии пурнишот мегарданд ва василаи ин ҳама саодату соҳиби Втаани обод будани худро дар маърифати сиёсии ҳамаи шаҳрвандон мебианнд.

Таъмини суботи ҷомеа ва ягонагии марудм имрӯз дар кишвари мо дар дараҷаи аълост. Ҳатто замоне, ки миллати ҳамсоя марудмони қирғиз барои нооромми байни ду давлат дар сарҳад муноқишаву шӯру ғавғо бардоштани шуданд, миллати тоҷик бо хирадмандиву адолатпарастӣ роҳи сулҳу оштиро пеша наумданд. Ин ҳама ҳамдигарфаҳми кардан танҳо ба хотири тарсу ваҳмро аз дилу дидаҳои мардумон дур кардан буд. Ва аз тарафи дигар ин, ки марудми тоҷик дар ҳақиқат сулҳҷӯву ваҳдатпарастанд.

Ҳатто замоне, ки сулҳ миёни мардумон дар асри гузашта танинандоз гардид, аксарият давлатҳои рӯи олам ба сулҳпарастиву       сулҳҷуии марудмони тоҷик аҳсанту офаринҳо хонда буданд. Аммо дар ҳамаи давру замон миллати тараққикардаи тоҷик аз ҷониби бархе бадбинон дар таъсири махсусе боқӣ мондааст, ки ин таъсиррасоннандагон намояндагони хоинони миллат ҳастанд. Онҳо ҳамеша мехоҳанд, ки Истиқлолияти давлатамон барбод рафта сулҳро ба ҷангу ҷидол табдил созанд. Ақӣдаҳои бегонапарстию ҳурофотиро дар байни мардум ҷо наумда, мардумфиреби мекуаннд. Вале дар асл таҳдидҳои онҳо нисбати миллату мардуми мо беасос буда, он танҳо всилаи амалҳои ифтрогароёнаашон мебошад.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 420 маротиба

Бо ифтихори волои шаҳрванди аз Тоҷӣкистони соҳибистиқлол метавон гуфт, ки мо марудмони соҳибиқболем, зеро миллате нест, ки чун диёри мо сарсабзу дилоро ва биҳишосо бошад. Муҳимтараш соҳиби фарҳанг арзишҳои милливу давлатӣ ва сулҳу субот аст. Бале Точикистон имрӯзҳо ба мархилаи нави рушд ворид гардида истодааст, вале хушбахтона ҳарчанд, ки тозаистиқлол бошад ҳам ҷойгоҳи он дарт ҳама созмонҳову ташкилотҳои бонуфузи байналмиллалӣ махсус аниқкарда шудааст. Ба он хотир, ки ҳмеша дар конфронсҳои ин созмонҳо аз ҷониби сарвари хирадманду маърифатпешаи миллатамон ташаббусҳои созанда ва ғайриинтизор пешниҳод гардида, тамаоми марудми оламро дар ҳайрат мегузорад, ки марудми тоҷик то ин дараҷа башардӯту фозилу донишманданд.

Вақте, ки миллати тоҷик таҳти роҳбарии сарвари фархундасози кишвар барои гом задам ба сӯи фардои дурахшон иқдом гирифтанд гӯиё ба ташаббусҳо созандаи марудми ба қавле Худо назар карду зина ба зина кишварвамон ба дастовардҳои муҳиму сиёсӣ ноил гардид. Агар ин барои марудмони шарафманди тоҷик қадамҳои нек ба хотири осудагиву осоиштагӣ бошад, нафарони алоҳидае буданд, ки мехостанд моро пешпо зананд. Зеро онҳо нотавонбину бадхоҳу беватананд. Маҳз ҳамин берисолативу бетамизи онҳоро зиндаги аз риояи одагарӣ берун овардааст. Агар ҳамаи онҳо заррае виҷдон медоштанд, худ неки карда наметавонанд охир ҳадди ақал бадӣ ҳам накуаннд. Дил наозоранд. Модари худро зану фарзандоги худро шигифтангез нагардонанд. Ин нафарони аз Худо бехабар ҳамеша дунболи он мегарданд, ки сохти давлатдории демократиамон вайрон гардаду марудмон ва қудрати миллати тоҷикро қурбонии ҷаҳолти манфиатҷӯён намоянд. Танҳо аз камбудиву норасогиҳои зиндагонии марудм ҳарф зада онҳоро бар зидди давлат мешӯронанд. Боре фикр намекунанд, ки аз замони он ҷнги бародаркуш то кунун зиндагонии мардум то чи андоза тағйир ёфтаву мардум бидуни тарс зиндаги доранд, ки худ ҳамин бахти бузурги зиндаги аст. Албатта инкор кардан мумкин нест, ки дар хаёти иктисоди, сиёси ва ичтимоии чумхури муаммохои зиёде мавчуд мебошанд. Аммо ҳамаи он низ батарф карда шуда истодааст. Бояд гуфт, ки тинҷӣю ороми дар кишвар ҳукмфармо бошад ҳама камбудиҳо бартараф мегарданд. Дар кишвари мо хамеша амниятяи кишвар дар мадди назари Пешвои миллат меистад.

Тоҷикистон сарзамини куҳанбунёдро марди хирадманду фозилу дарёдил ва ҷаҳондидаву кордон Эмомалӣ Раҳмон роҳбарӣ мекунад. Маҳз бо заҳматҳо ва талоши ин марди накӯкору башардӯст мо сарбаланд гаштаему сулҳ ба даст овардем.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 449 маротиба

Воқеан ҳам “Коррупсия” ба амнияти иқтисодии давлат, рушду нумӯи он ва дар маҷмӯъ ба сатҳи зиндагии мардум хисороти калон расонида, зиёд гаштани кирдорҳои ба коррупсия алоқаманд боиси ташвиш ва яке аз мушкилиҳои пешрафти ҷомеаи имрӯза шуда истодааст.

Мавриди зикр аст, ки коррупсия ба тақсимоти ғайриодилона ва хароҷоти воситаҳои давлатӣ, тасарруфи маблағҳои буҷетӣ, кам ҷамъ шудани андозҳо, сарфа нашудани вақт ва паст шудани сифати кори дастгоҳи давлатӣ, ташаккули рақобати носолим дар бозор, муфлис шудани соҳибкорон, аз кор рафтани кадрҳои соҳибтаҷриба, кам шудани сармоя ва пешрафти истеҳсолот, паст шудани сатҳи хизматрасонӣ, нобаробарии иҷтимоӣ, авҷ гирифтани ҷинояткорӣ, норозигӣ ва нобоварии шаҳрвандон ба институтҳои давлатӣ ва ниҳоят ба паст гардидани меъёрҳои ахлоқ дар ҷомеа оварда мерасонад.

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар тамоми вохӯриву мулоқотҳо, чорабиниҳои сиёсӣ доир ба ин падидаи номатлуб изҳори нигаронӣ намуда, баҳри пешгирӣ ва бартараф намудани оқибатҳои омилҳои коррупсионӣ дар назди мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои давлатӣ вазифаҳои мушаххас мегузоранд.

Дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Президенти мамлакат таъкид намуданд, ки ба роҳ мондани муборизаи қатъӣ бо амалҳои коррупсионӣ шарти муҳими фароҳам овардани фазои ҳамдигарфаҳмӣ дар ҷомеа ва таҳкими эътимоди мардум нисбат ба сохтору мақомоти давлатӣ мебошад. Агентии назорати давлатии молиявӣ ва мубориза бо коррупсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Палатаи ҳисоб, Прокуратураи генералӣ ва дигар субъектҳои ваколатдори соҳа бояд ҳамкориро бо аҳолӣ беҳтар ба роҳ монда, ҷиҳати гузоштани садди устувор дар роҳи амалҳои коррупсионӣ тадбирҳои муассир андешанд.

Дар қатори дастовардҳои мақомот дар ин давра, ҳамчунин аз ҷониби Президенти мамлакат доир ба камбудиҳои мавҷуда, беҳтар намудани фаъолият, тақвияти мубориза бо коррупсия, ҳамкорӣ бо дигар сохторҳои ҳифзи ҳуқуқ, назорати дурусти истифодаи маблағҳои буҷетӣ, риоя ва таъмини ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, бо сифат анҷом додани тафтиши парвандаҳои ҷиноятӣ, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ дар муқовимат ба коррупсия дар назди роҳбарият ва кормандони он вазифаҳои мушаххас гузоштанд.

        Дастгирӣ ва ғамхориҳои Пешвои миллат нисбат ба мақомоти Агентӣ ҳар як кормандро водор месозад, ки фаъолияти пурсамар намуда, саҳми босазои худро дар мубориза ба коррупсия гузошта, ҷиҳати иҷрои дастуру супоришҳои Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон пайваста меҳнати софдилона намоянд.

         Танҳо дар ҳолати муборизаи дастаҷамъона, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ ва тамоми мардуми кишвар мо метавонем сатҳи содиршавии кирдорҳои коррупсиониро коҳиш дода, сазовори зиндагии арзанда гардем.

Камолов Н.Ш., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 442 маротиба

Мардумони Тоҷикистон бо шукргузори аз Ватани соҳибистиқлолашон кӯшиш намуда истодаанд, ки вазъияти сиёсиву иҷтимоии онро боз ҳам беҳтар гардонанд. Албатта бо дастуру супоришҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рӯз то рӯз барои некӯаҳолии марудмони кишварвамон шароит муҳайё гардида истодааст, ки тамоми мардум аз чунин сарвари давлати башардӯсту меҳанпарст ва ободкору бунёд гар ифтихор менамоянд. Дар ҳақиқат маҳз ҳамин ҷонбозиҳову қҳрамониҳои ин марди ҷасур буд, ки миллати мо ҳатто аз вартаи ҳалокат беру номад. Агар сарвари давлат барои хомуш намудани оташи ҷанг сабаб намешуд, ки медонист, ки имрӯз миллати тоҷик ба чи ҳодисаву даҳшатҳое рӯ ба рӯ мешуд.

Ҳоло бар он ақидаам, ки ҳамаи мардумони кишварро бояд боз ҳам беҳтару хубтар дар рӯҳияи хештаншиносиву ҳудогоҳии миллӣ намуд, ҷавононро тарбияи сиёсии комил дод то ин қувваи шикастнопазири ҷомеаи тоҷик рӯҳбаланд аз қаҳрамониҳои гузаштагонамон гашта, ба хотири пояндагии давлати тоҷик худро чун вориси тоҷвар нишон дода тавоаннд.

Ҳамаи гардишу бурду бохт дар фаъолият моро таҷрибаву сабақи зиндаги дода, хулосаҳои муҳиму саривақтиро дар майнаи сарамон ҷо месозад. Аз ҳодисаву воқеаҳое, ки имрӯз дар ҳар манотиқӣ гуногуни олам ба вуқӯъ мепайвандад, ба хулосае оадан мумкин, ки бояд якдилонаву якзабонона бо тамоми маадуми рӯи олам дар мубориза бо ташкилотҳои ифротгар ташаббус нишон диҳем.

Мо хело хуб медонем, ки ҳамаи ин ҷангу дасисабозиҳои нафарони махсус чӣ маънӣ дораду барои манфиати кӣ ташкил мегардад. Аммо вазифаи ҳамаи мо ватандӯстдорону вафодорони сарзамини обод аз он иборат аст, ки бояд ҳар чи зудтар барои нобуд набудани қувааи зеҳнии пӯсидаи хоинону разилон кӯшиш намоем. Набояд онҳо ақиада кунанд, ки миллату халқӣятҳо бесоҳиб асту ниёз ба кӯмакҳои ба қавлу «башардӯстона» - и онҳо дошта бошад.

Сад лаънати Худо бар оне, ки ношукриву носипоси ба неъматҳои офаридашуда мекунад. Ҳама албатта дар охир ҷазои кори кардаашро мебинад. Албатта ҳама ҳам барои нек ва ҳам барои бад подоши махсусеро интизор аст. Мо агар барои ояндаи дурахшони миллатамон талош наварзем, хонаи мо низ обод нахоҳад гашт, ба ҳамин маъни танҳо ободкориву бунёдкориро пеша намуда дар пайравии амалҳои созандаи сарвари давлатамон ба хотири фардои обод саҳмгузорт бошем.

Зарба ба нерӯи думанони миллат зада, бояд шарри онҳоро аз худу аз мардуму аз миллатамон дур созем. Вагарна онҳо чун магас дар атрофамон ҷамъ шуда, моро халалдор месозанд.

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 512 маротиба

Ҳар як падидаи иҷтимоӣ хоҳ нек ва хоҳ бад, заминаҳои пайдоиши худро дорад. Падидаҳои мазкурро дар шакли хушбахтӣ ва бадбахтӣ баҳогузорӣ намоем. Хушбахтӣ ин қуллаи баландеро мемонад. Шахсе ин қулларо фатҳ мекунад, ки бо корҳои нек машғул аст.

Дар муқобили ин, мутаассифона боз инсонҳое ҳастанд, ки бо кору амалҳои ношоями худ ба бадбахтӣ замина мегузоранд. Заминагузории бадбахтиҳо инсонест, ки ҳаёташро пайи корҳои ношоям ва нолоиқ сарф мекунад. Чунин шахсон аз доираи таълиму тарбия ва одобу ахлоқи ҳамида дур монда, даст ба дуздӣ, қаллобӣ, авбошӣ, майзадагӣ, нашъамандӣ мезананд, ки бо ин амалашон ба бадбахтиҳо замина мегузоранд ва доғи ҷомеа мегарданд.

Аз ҷумла, нашъамандӣ амалест харобиовару марговар. Вақте ки инсон мубталои ин вабои аср гардид, дунё дар назараш ранги дигар гирифта, саодату хушбахтӣ, оромию самимият ва махсусан одамию одамгарӣ ӯро абадан тарк намуда, ғаму андӯҳ, носолимию нооромӣ ҳамроҳи ҳамешагии ӯ мегарданд.

Дар замони имрӯза шахсоне побанди ин рафтори номатлуб мегарданд, ки иродаи заиф дош­та, дониши кифоя ва тафаккури дақиқ надоранд. Чунин шахсон дар зиндагӣ гумроҳ буда, орзуву мақсадҳои парешон доранд. Шахси нашъаманд бо умеди оне, ки гӯё баъди истеъмоли маводи нашъаовар ҳамаи мушкилоташ ҳал шуда, ғаму дард­ро фаромӯш мекунад, ин амали бадро анҷом медиҳад. Аммо он ҳолатеро, ки кас дорад, боз ҳам бадтар месозад. Пас аз истеъмоли маводи нашъадор, баъди як хушҳолии кӯтоҳмуддат якбора ғаму андӯҳ, беҳолию нооромӣ ва беморию хавфи марг инсони нашъамандро фаро мегирад.

Имрӯз нашъамандӣ чун амали номатлубу ношоиста ҷомеаро фаро гирифта, ба яке аз муаммоҳои глобалӣ табдил ёфтааст ва мардуми ҷаҳонро ба ташвиш меорад. Одамон ба муқобили ин амали ношоям ва марговар мубориза бурда, баҳри решакан намудани он тамоми қувваи худро сарф мекунанд.

Нашъамандӣ имрӯзҳо мамлакатҳои ҷаҳонро фаро гирифтааст ва дар ҳар макону замон дар сатҳи гуногун намоён мегардад. Он аз бемориҳои хатарноктарин буда, афзоиш дорад ва таҷрибаи давлатҳои пешрафта нишон медиҳад, ки ҳеҷ вақт ба пуррагӣ онро наметавон аз байн бурд. Дар замони имрӯза пешрафт ва тараққиёти давлат, осудаҳолии шаҳрвандонро бе таъмини осоиштагӣ дар ҷомеа тасаввур кардан ғайриимкон аст. Зеро, бе таъмини тинҷиву осоиштагӣ мо наметавонем дигар соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ аз ҷумла, соҳаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангиро ривоҷ диҳем.

Ҳоло нашъамандӣ бештар ҷавонону наврасонро, ки қувваи асосии пешбарандаи ҷомеа ба шумор мераванд, ба коми хеш мекашад, ки ин боиси таассуф аст. Чунки ояндаи давлат маҳз дар дасти ҷавонон мебошад. Аз ин рӯ, моро зарур аст, ки ҷавононро аз ҳар ҷиҳат солим ва комил тарбия намоем.

Барои ин, тамоми қувваи мавҷудаи худро сафарбар карда, ҳар дақиқаи умри авлоди наврасро пурмазмун ташкил кунем то дар шуури онҳо холигии маънавӣ пайдо нагардад ва дигарон аз он истифода бурда, онро бо ғояҳои вайронкор пур насозанд.

Камолов Н.Ш., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 433 маротиба

Тамоми мардуми рӯи олам эътироф мекуннанд, ки ҳар миллате роҳи сулҳу дӯстиро пеша кард муваффа ку комеб гаштааст. Дустиву хамкории мамлакатхо аз азал барои рушду такомул ёфтани хар ду чониб  заминаи мусоид мегузорад. Мо ва миллати ниёгонпарасту тамаддунофарро дар тамоми олам ҳамчун як кишвари дорои мустақилияти давлати эътироф мекунанд, зеро давлати мо дар тӯли начандолн бисёри соҳибиистиқлолии худ тавонист, ки ба беҳтарину муҳимтарин дастовардҳои маънавию сиёсию фарҳанги шарафёб гардид.

Хушбахтона имрӯз мардумони ваҳдатшиор аз Ватани тинҷу ороми худ шукргузоранд. Ба он хотир, ки имрӯзҳо ҳама шоҳиди воқеаҳои рухдода истода дар кишварҳои ҷангзада мешаванду, аз суботи ҷомеаи худ фахр мекуннад. Моро маҳз ҳамин пурсабрию шукргузори дар вақти мубориза бо ҷангҷӯёну хоинон ба ғолибият расонд. Зеро Худо бо собирон аст ва пурсабронро ҳамаша ба роҳи рост ҳидоят мекунад. Албатта марудми шараифи точик маҳз бо хости Худо ва талошҳои пайгиронаи давлату Ҳукумат то кунун барои эъмори давлати соҳибтамаддун саъю талош меварзад.

Хеле мехостам, ки ҳамаи шаҳрвандони кишварамон дар дилу дидаҳояшон танҳо меҳри Ватану ватндориро ҷо мекарданд.  Имрӯз давлату ҳукумати кишварамон барои беҳбудии марудмон бедареғи вақту сонияҳо кору фаъолият бурда истодааст. Сарвари давлат ҳамеша бо меҳрубонию дастгириҳо ҳамдаму ҳамрози марудм ҳастанд, зеро ин сарвари фархунда намехоҳад, ки миёни марудми мо фитнагарон ҷойгоҳи холиро мушоҳида карда, ақидаҳои пасти худро ҷорӣ намоянд. Ягона ҳадафи давлат имрӯз танҳо беҳтаргардонии сатҳу шароити мардуми кишварамон аст. Ба ҳамин хотир бисёр мавриди буд, ки ҳама якдилонаву якзабонона ба хотири ҷовидонию некномӣ заҳмати софдилона карда бошем.

Дар ҳақиқат ва дар ҳама давру замон давлату миллат ба нерӯи зеҳнӣ, зиракии сиёсии шаҳрвандонаш хело ниёз дошт, зеро агар ҳамаи мо мардумони огоҳу хештаншинос бошем, касе заиф намепиндорад. Вагарна як амали ноҷи мо як сухани бемавриди мо оиди шарти зиндагонаимон, бечораҳоли намудани мо барои эшон василаи ҷудоиандозиву марудмфиребӣ мегардад. наметавонад

         Ҳамаи он сиёҳдилоне, ки дар фикри нобуд кардани сохтори давлатдории мо ҳастанд гуфтаниам, ки миллати тоҷик барои шуумобарин кӯрдилон дарвоза боз наҳоҳад кард. Оне, ки қадри Ватанро намедонад, ҳайфо ки зинда аст. Вале чунин зиндаҳоро ҳеҷ гоҳ ба қадри як инсон нашинохтанд. Чун хиёнаткору хоин лоиқу арзандаи номи инсони нек нест.       

Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 435 маротиба

Имрӯз, бо мақсади пешгирии ҷавонон аз ҳизбу ҳаракатҳои террористӣ-экстремистӣ, тарбияи онҳо дар руҳияи худогоҳиву худшиносӣ, пешгирии хурофотпарастӣ, таҳкими ваҳдат ва сулҳу субот аз ҷониби роҳбарон ва масъулини мақомотҳои дахлдори ҳифзи ҳуқуқ ва илму фарҳанги ҷумҳуриамон дар байни ҷомеа, махсусан ҷавонон ва муассисаҳои илмиву таълими вохӯриҳои зиёде гузаронида мешавад.

Дар баргузории вохуриҳо хусусан дар байни ҷавонон борҳо оид ба устуворӣ ва садоқати ҷавонон барои давлати навбунёд, маҳфум ва моҳият, омилҳо ва оқибатҳои шомилшавии ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои терористиву экстремистӣ сухан гуфта, кайд карда мешавад, ки яке аз сабабҳои шомилшавӣ ба ин гурӯҳҳо истифодаи телефонҳои мобилӣ ва интернет мебошад. Вале, то ҳол шомил шудани бархе аз ҷавонон ба гурӯҳҳои тундрав ва даст доштани онҳо дар ҷиноятҳо аҳли ҷомеаро ба ташвиш овардааст.

Дар сиёсати худ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон афзалияти бештарро ба рушди соҳаи маориф ва тарбияи ҷавонон равона менамояд. «Ҷавонон ояндаи Тоҷикистонанд» - доимо дар баромадҳои худ таъкид менамоянд.

Пешвои муаззами миллат борҳо таъкид намудаанд, ки давлати мо Тоҷикистон соҳибистиқлол, демократӣ, дунявӣ ва ягона аст. Дар баробари ин аксарияти мардуми Тоҷикистон пайрави дини мубини ислом буда, дорои фарҳанги бой ва урфу одатҳои миллӣ мебошанд. Ҷавонони кишвари мо бояд муқаддасоти ин хоку оби сарзамини биҳиштосоро донанд ва ҳаргиз нагузоранд, ки миллати ҳазорҳо сол ранҷдида аз ин музафарияҳое, ки имрӯзҳо ба даст овардааст, маҳрум гардад.

Имрӯз мо падару модарон бояд ба ин гуна зуҳуроти нангин мубориза барем ва фарзандони худро дар руҳияи худогоҳии миллӣ ва худшиносӣ тарбия намоем. Ба қадри Ватан - Модар бирасем ва арзишҳои миллии мардуми тоҷикро ҳифз намоем.

Ҳар як падару модар бояд бохабар бошанд, ки он фарзандоне, ки имрӯз дар муҳоҷирати меҳнатӣ дар хориҷӣ кишвар ҳастанд, чи гуна шароити буду бош доранд ва аз онҳо зиёд талаби пулу мол накунанд, зеро ин омил ҷавононро маҷбур месозад, ки даст ба кирдорҳои ношоиста бизананд.

Мо аҳли ҷомеа ин зуҳуроти нангинро агар маҳкум накунем фардо теъдоди ҷавонони гумроҳ ба ин ҳизбу ҳаракатҳо зиёд хоҳад шуд. Ва аз аҳли нишаст даъват ба амал овард, ки ҳамкориро бо мақомотҳои ҳифзи ҳуқуқ пурзур намоянд, то роҳи ин гуна амалҳо гирифта шаванд.

Аз ин лиҳоз, бояд қайд намуд, ки имрӯз бархе аз ҷавонписарони тоҷикро аз ҷиҳати паст будани маърифат зархаридони хориҷӣ ба доми худ фирефтаанд ва ин доғи ҷудоиву нангро падару модарон, хешу ақрабои онҳо бар дӯш доранд, ки ин ба шаъну шарафи ҷавонмарди асил намезебад.

Камолов Н.Ш., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 406 маротиба

Боре Пешвои муаззами миллат дар ироаи Паёми хеш афзуда буданд, ки: «Қариб даҳ соли истиқлолият тамоми нерӯ ва талошҳои Ҳукумати кишвар барои барқарор кардани ҳокимияти конститутсионӣ ва рукнҳои давлатдорӣ, пеш аз ҳама, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомӣ, ба Ватан баргардонидани беш аз як миллион нафар фирориён, барқарорсозии баъдиҷангӣ, таъмини сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ равона гардид.»

Бале ҳама мо аз таърихи гузаштаи худ огаҳем ва хуб медонем. Ки  мардуми шарифи Тоҷикистон рӯ ба рӯ бо оқибатҳои даҳшатнок ва зарбаҳои ҷонкоҳи ҷанги шаҳрванди гашат, чанд соли рушди худро талаф дода буд. Аммо хушбахтона ба хотири мардуми меҳнатқарину ватандӯсти кишварвамон мо бар зидди душманонамон мубориза бурда, барои ояндаи миллатамон талош намудем.

Бояд гуфт, ки ҳамаи ин ҳодиса ва ҷнгҳои таҳмили аз ҷониби доираҳои муайян ва бадхоҳони миллати тоҷик бо мақсади ба сари мардуми мо санг рехтан ваба ин васила ҷори соҳтани мазҳабу фарҳанги бегона ва омезиши он бол дину мазҳаби давлатҳои арабу гарб чунин нобасомониҳоро ташкил карда буданд. Мутаасифона дар талотуми ин ҷанг давлати мо талафоти ҷонии зиёде дид. Ҳайфо, ки ҷавонону калонсолон қурбонии бозии он тамаъхӯрон гаштанд. Охир ин беандешогону бехудоён боре фикр накарданд, ки ҳамаи онҳо фарзанд буданд, падар буданду модару ёру бародар буданд.

Аз тарафи дигар Ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ кишвари моро аз роҳи рушду такомули миллив уфарҳанги қариб даҳсолаҳо ақиб гузошт ва мардумони тоҷикро маҷбур бьа он сохт, ки ин вайрониҳородубора барои ба сомон даровардан оғоз намоянд.аслан беҳуда дар урфият намегуянд, ки кӯранмакон намакро ҳурда ба намакдон пуф кардаанд. Айнан наҳзатиҳо ва дигар ташкилоту гурӯҳҳои ифротгар сабаби ҳамаи ин муташанниҷиву бесариҳо гаштанд, ки марудмони бечораи миллати тоҷик то ҳатто ба марзи афғон гузашта, барояшон паноҳгоҳ ҷуста буданд.

Маҳз ба тафайли ҷоннисориҳо ва ҷонбозиҳои Пешвои миллат, ҳамаи оқибатҳои ин ҷанги хонумонсӯз бартараф ва ҳамаи фирориёну парешонгаштагон дубора ба Ватан баргардонида шуданд. Ҳамаи онҳо ҳатто дар давлати ҳамсоя низ дар чуинн нобасомониҳо дучор шуда, озобу машаққатҳои зиёде кашидааанд. Боре тариқи оинаи нилгун шоҳиди маърузаи пирамарде шудам, к ибо оби дида иброз мекард: «Вақте тавассути расонаҳо эълони соҳибистиқлолии ватанамон, Ваҳдати миллӣ ва истиқрори сулҳро расонаи намуданд, шодиҳои пиру барноро ҳадду канор надошт.» бале дар ҳақӣқат ба даст овардани Истиқлолият ин орзуи пиру ҷавони миллати тоҷик буд. Ҳоло бошад ҳамаи он шаҳрвандон дар Ватани худ таҳти фазои осмони беғубору софи кишварвашон бидуни хавотири сарҷамъ бо аҳли оила умр ба сар мебаранд.

         Раҳимҷон Зокиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 525 маротиба

Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун давлати мустақили тозаистиқлол дар марҳалаи аввали ташаккули давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона қарор дорад. Рушди минбаъдаи он ба тарбияи шахсиятҳои сатҳи баланди ахлоқӣ, дунёи пурғановати маънавӣ, фикру ҷисми солим, эҳсоси баланди ватандӯстӣ ва худогоҳии миллӣ дошта, риоягари қонунҳо, ҳуқуқҳо, озодиҳо, заҳматписанду зебопараст, сарфаю сариштакор, ботаҳаммулу тоқатпазир, масъулиятшиносу фаъол ва созандаю эҷодкор вобаста аст. Тарбияи чунин шаҳрвандон вазифаи давлат, ҷомеа ва оила аст.

Мавзӯъи интихобшуда ҷамбаъҳои мухталифи марҳилаҳои тарбияи ҷавононро фарогир аст. Чунки имрӯзҳо падару модарон марҳилаҳои тарбияи ҷовонро мувофиқи талаботҳои гузариши синусолӣ ба роҳ намемонанд. Ҷовонӣ навбаҳори умр аст ва онро метавон ба се бахш ҷудо намуд: даврони нахустини ҷавонӣ, даврони миёнаи ҷавонӣ ва даврони вопасини ҷавонӣ, ки ҳар бахш аз тарбиятгар роҳҳои мухталифи тарбиятро талаб менамояд.

Чавонӣ давраи хӯрӯҷи ҳам нерӯи ҷисмонӣ ва ҳам нерӯи ақлонист; аз ин рӯ, ҷавон ба хештангарои мекӯшад ва оне ки ҷаҳд ба хештангароӣ дорад, наметавонад хушзеҳн бошад.

Аз ин лиҳоз падару модарон хатои бузург мекунанд, ҳангоме, ки дар тарбияи ҷавон аз ҳамон роҳи дар тарбияи кӯдак истифодашуда кор мегиранд. Чунки вақти шудгору вақти кишту вақти дарав дигар аст.

Кӯдаке ки дар хурдсолӣ ҳарфи падару модарро ду намекард, дар ҷавонӣ метавонад ба онҳо боварнакунаду фармон набарад. Падару модарон бояд инро дарк кунанд ва фарзандро дар ҷавонӣ ислоҳ созанд. Агар падару модар бар сари ҷавон назари худро боркунанд, вай нахуст вонамуд месозад, ки бо онҳо мувофиқ аст, оммо дар давраи дуюм аз онҳо канора мегирад, дар давраи сеюм ба баҳсу мунозира меоғозад, онҳоро рад месозад.

Ҳангоме, ки ҷавон ба давраи вопасин мерасад, дигар мустақил аст ва ба раҳбарии падару модар наметавонад умед баст. Ин ҷо онҳо ноилоҷ ҳастанд бигзоранд ӯ роҳашро, дуруст аст ё нодуруст, худ интихоб кунад.

Шояд аз сад як ҷавон тавонад роҳи дуруст интихоб кунад ва аз сад панҷ тан дар торики роҳи худро ёбад, аммо наваду панҷи дигар бо сабаби набудани раҳнамо раҳгум мезанад. Аз ин рӯ «қонуни масъулия падару модар дар тарбияи фарзанд» сари вақти аст. Чуноне, ки зиндаги баҳрест, ки шино кардан дар он душвор аст ва он гуна ки ҳангоми саёҳат дар баҳр раҳнамо даркор аст, ҳамчунин ҳангоми ҷавонӣ бе раҳбар ба мақсад намерасем.

Ҳангоми раҳнамоӣ ба ҷавон тавсиф додани чи гуна андеша  кардану андеша рондан ниҳоят муҳим аст, то ки ӯ тавонад аз он дунболагирӣ кунад ва пайрави он бошад. Аммо набояд фаромӯш кард, ки рӯҳияи озоде, ки дар беадаби ҷилва мекунад, дур аз зебоӣ сат. Хуб аст агар ҷавон пиндори нек, рафтори нек, гуфтори нек дошта бошад, зеро озоди бидуни эҳтиром зебо нест.

Аммо ин гуфтаҳоро дар ҷамъияти имрӯза ҷори намудан то ҷойе мушкилҳо пеш меорад. Мушкилотҳое, ки барои пиёда гардонидани равандҳои тарбияи ҷавонон ин пеш аз ҳама нокифояги маърифати фарҳангӣ, омӯзишӣ ва сиёсии тарбиятгарон мебошад.

Чунки дар тани ҷавон нерӯи зиёде зода мешавад, ки дар ҷомаи эҳсос ва шавқу ҳавад ҷилва мекунад. Агар падару модар чи гуна истифода аз онро надонанд, ҷавон метавонад аз он сӯистифода кунад. Сӯистифода аз нерӯ ҳадду ҳудуд надорад, он гуна ки имрӯз дар ҷаҳон мушоҳида мешавад ва ҳеҷ гуна кӯшише наметавонад пеши роҳи онро бигирад (ишора, шомилшавии ҷавонон ба ҳаргуна ҳизбҳои ифротӣ). Васвасаҳое, ки ҷавонро ба сӯи худ мекашад, бешуморанд. Бинобар ин, бахши муҳими омӯзиши ҷавон он аст, ки чизҳоеро ба сӯрати садо бояд фаҳмонд ва ӯро аз афзалият ва камбудии манфиатҳои мухталифи зиндагӣ огоҳ кард.

Волотарин ахлоқ, ки ба ҷавон бояд дод, дарки масъулият дар назди дигарон аст, то тавонад дар сохтори зиндагӣ ҷойи сазовор бигирад. Ба ҷавон бояд омӯхт, ки бошарафиро накӯкории хушк надонад, нерӯи бузурги шарафу виҷдонро дарк кунад. Ҷавонро бояд чунон омӯхт,ки тавонад худ барои худ идеал созад ва бо он зиндагӣ кунад. Ба ҷавон додани идеал кори беҳуда аст, зеро идеали кас наметавонад аз дигаре бошад. Рушди маънави танҳо ёфтани идеалу доштани одоб нест, ҳамчунин тавонои, бурдборӣ дар пешорӯи носозгориҳои ҳаррӯзаи зиндагӣ низ ҳаст. Ҷавоне, ки шарафу виҷдон ва дили дардошно дорад, вазифашинос аст ва андешаи ғамхориву дастгирии дигаронро дар сар мепарварад, барои насли имрӯз ва ташаккули шахсият воқеан намунаи ибрат аст.

Аз ин рӯ тарбият кунандагон бояд пеш аз ҳама мутолеа кардаи китобҳои панду ахлоқи бошанд чун, ки ба ҷавон андешаи олӣ бояд омӯхт, то вай тавонад аз идеали олӣ андешад, ба сӯи ғояи олӣ равад, дар зиндаги бо рӯҳбаланди аз онҳо кор гирад Барои расидан ба маънавият шарт нест ба ҷавон фариштахӯи омӯхт, ба ӯ нисбати ҷамъият ва пешравии он хуббин ва одам буданро бояд омӯх, ин аст нишонаи шахси бомаърифат.

Ҳомидова М., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 24 июни 2022

Дида шуд: 413 маротиба