Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки давлати  соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ , ягона ва иҷтимоӣ мебошад, ки барои ҳар як шаҳрванди худ шароити зиндагии мусоиду арзандаро фароҳам овардааст.  Вале имрӯз сад афсӯс дар ҷомеаи мо ҳизбу ҳаракатҳо, гурӯҳҳо ва равияҳое мавҷуданд, ки мехоҳанд ба осонӣ бо зикри камбудию мушкилоти хаётӣ аҳли ҷомеаро гумроҳ месозанд.

Мақсади асосии ин намуди табақаи  ифротгарӣ ин дигаргун сохтани сохтори конституссионӣ, кушторҳо, ғоратгарӣ, тачовуз кардан ба номус ва ғайраҳо ба шумор меравад. 

Бояд аз хотир набуровард, ки дар солҳои  90-ум давлати милии тоҷикон  хавфи пош хӯрданро дошт. Дар ин давра гурӯҳҳони назҳатӣ  ба мардумфиребӣ,  иғвогарӣ  ва қатлу ғорати аҳолии осоишта даст заданд.  Бо мақсади гумроҳ ва ҷалб намудани аҳолии кишвар онҳо аввалин суханҳои ифротии худро оид ба арзишҳои диннӣ мегуфтанд, аммо баъди нуфуз пайдо кардан байни мардум, саркардагон ва аъзои ташкилоти террористии наҳзати исломӣ мавқеашонро куллан дигаргун карда, ба сиёсат дахлпазирӣ намуданд ва симои ифротии худро назди ҷомеаи шаҳрвандӣ пурра ошкор намуданд.  Баҳри  расидан ба мақсадҳои ғаразноки худ ҳамарӯза дар масчидҳо ба ҷойи намозхонӣ аз сиёсат, ғасби хокимият ҳарф зада, мардумро ба муқобили Ҳукумат даъват мекарданд, ки натиҷа дар Тоҷикистон ҷанги шаҳрвандӣ оғоз гардид, ки дар он садҳо ҳазор мардуми бегуноҳ ба ҳалокат расиданд, миллионҳо нафар сокинон ба дигар давлат ҳамчун гуреза бирафтанд, бисёре аз одамон бе хонаю манзили бимонданд, ки ҳамаи ин сахтиҳо аз ин суханҳои фирефта мебошанд.

Дар натиҷа сатҳи иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва сиёсии мамлакат заиф гардид. Бисёр одамони донишманду хирадманд ва бегуноҳ ҳалок гардиданд. Ҷойҳои таърихию бостонӣ ва манзилхои сокинон ба харобизораҳо табдил ёфт, ки он бевосита ба ҷомеъа таъсири манфии худро расонд.  Саркардагон  ва аъзои ташкилоти  террористии наҳзати исломӣ, ки солҳои зиёд дар қалби нопокашон орзуи ғасби давлат ва қудрати сиёсии кишварро мепарвариданд, акнун гӯё ба мақсадашон расиданд ва нияти барпо кардани “ Давлати исломӣ” –ро дар Тоҷикистон доштанд. Хушбахтона  ин ҳокимиятдории ин мансабпарастони наҳзатӣ дер давом накард. Ва аз ҷониби фарзандони бо нангу номуси тоҷик сари вақт сарукӯб гардиданд.

  Ах ин лиҳоз ҳар як шаҳрванди мамлакти мо бояд ба чунин сухан ва ваъдаҳои фирефтаи ин гуна ҷомеаи ифротӣ аҳамият надиҳанд. Зеро мақсад ва мароми ин суханҳои ифротӣ маънии дунявӣ надорад. То ки  барои ободӣ , сулу субот ва пешрафти мамлакати худ сахми худро равона  намоем.

  Инчунин мо бояд аз қаҳрамонии фидоии халқамон, ба монанди Спитамен, Темурмалик ва Восеъ дарси ибрат гирем, ки ҳеҷ гоҳ сари худро пеши аҷнабиён хам нанамуда, то охирин нафас баҳри ҳимояи зодгоҳи хеш талош намуданд.  Бинобар ин таъмини фазои орому осуди Ватан ва амнияти ҷомеа ба яке аз муҳимтарин вазифаҳои шаҳрванд ва сокинони ӯ маҳсуб мебошад.

Акбарова Н. А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд               

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 475 маротиба

   Ҳамкории самарабахши аҳолӣ бо мақомоти давлатӣ яке аз шартхои таъмини амнияти ҷамъиятӣ мебошад. Афзоиши терроризм дар Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пасманзари зуҳуроти фаъолияти он дар тамоми ҷаҳон давом дорад.

Терроризм ҳадафи ноором кардани субот, дигаргуниҳои хушунатомезӣ, тарсонданн аҳолӣ, муомилоти яроқу аслиҳа, ба вучуд овардани шабакаҳои байналхалқии ҷиноятӣ ва ғайра амалҳои номатлубро  пайгирӣ мекунад. Аз ин бармеояд, ки дар мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм на танҳо давлат, балки тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ, яъне аҳолӣ умуман манфиатдор аст.

Терроризм як масъалаи бисёрҷанба буда, ҳамкории ҷомеа ва давлат яке аз роҳҳои мубориза бо терроризм мебошад.  Дар замони ҷаҳонишавӣ бо роҳи тавсеаи ҳамкориҳои минбаъдаи байналмилалӣ ва таҳкими ҳамкории байни ҳукумат ва ҷомеа ба терроризм самаранок мубориза бурдан мумкин аст. Дар ҳоли ҳозир, бидуни ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ, бе такмили воситаи ахбори омма ва бе иштироки ташкилотҳои чамъиятӣ  бо терроризму ифротгароӣ муборизаи муассир бурдан ғайриимкон аст.

Пеш аз ҳама ба ифротгароии иттилоотӣ, ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн мешавад, таваҷҷуҳи махсус бояд дод. Чи хеле ки маълум аст, дар фазои шабака ҳукумат ҳама гуна маълумотро назорат  карда наметавонад, бинобар ин, ин муҳит аз ҳама бештар барои паҳншавии ифротгароӣ мусоид мекунад.

Агар ифротгароӣ дар ҷузъи идеологӣ ба муқобила дучор нашавад, пас дар минбаъд онро гурӯҳҳои муайяне истифода бурда, ба мақсадҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ва ё дигар мақсадҳои ҷинояткоронаи худ мерасанд.

Мақомот ва ҷомеа бояд барои мубориза бо терроризми иттилоотӣ ва ифротгароӣ таваҷҷӯҳ зоҳир кунанд, зеро дар муҳити интернет назорати давлатӣ вуҷуд надорад.

Масъалаҳои паҳншавии ифротгароӣ ҳам дар ҷаҳон ва ҳам дар ҶТ яке аз омилҳои асосие мебошад, ки ба якпорчагии давлат тахдид карда, боиси афзоиши ноустувории чӣ дар дохили кишвар ва чӣ дар хориҷа мегардад. Фаъолияти оперативӣ - ҷустуҷӯӣ, тафтиши ҷиноятҳои характери террористӣ дошта, пурзур намудани мубодилаи таъҷилии ахбороти байни органҳои гуногуни ҳифзи ҳуқуқ дар бораи шахсон, алоқаҳо ва гуруҳҳои террористонро пурзӯр кардан лозим аст.

Ҳамин тавр, баланд бардоштани дараҷаи маълумотнокӣ ва маданияти шаҳрвандӣ, яке аз вазифаҳои аввалиндараҷаи ҳар як шаҳрванди масъул мебошад, ки метавонад фикру мулоҳиза ва хулоса барорад.

Қосимова М.Ҳ., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 639 маротиба

Тоҷикистон  давлати соҳибистиқлол, дунявӣ ва ягонае мебошад, ки имрӯзҳо байни дигар давлатҳо ҳамчун давлати соҳибистиқлол ва тараққикарадистода шинохта мешавад. Таи 30 сол бос инҷониб мамлакати азизамон соҳибистиқлол буда, сол аз сол ба комёбиҳои балантарин сазовор гашта истодааст, ки ин боиси ифтихори миллати тоҷик ба шумор меравад. Зеро расидан ба соҳибистиқлоли давлатӣ, бунёди давлати миллӣ, мустақилона муайян намудани дурнамои рушди кишвар ва озодона интихоб кардани роҳи давлатдорӣ кори бисёр душвор ва пурифтихор мебошад, ки барои мустаҳкам ва абадӣ мондани ин омилҳо саҳми фарзанди барӯманди халқи тоҷик, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомаӣ Раҳмон хеле бузург аст. Ин фарзанди пурифтихори миллат барои сулҳу ободӣ ва рушду нумӯи миллати куҳанбунёди худ бисёр хизматҳои шоиста намудаанд. То ки давлати азизашонро ҳамчун давлати абарқудрат дар асраи ҷаҳон  маъруф гардонанд.

      Имрӯзҳо бо сад афсӯс байни мардум гурӯҳҳое мавҷуданд, ки барои аз байн бурдани сулҳу субот ва соиҳибистиқлолияти мамлакатамон бо ҳар гуна равияҳо аз байн бурдан мехоҳанд. Ба монанди Гурӯҳи ифротгарии 24, ки мақсади онҳо барпо кардани бесару сомониҳо ва мағлуб кардани истиқлолияти дар мамлакати азизамон ба шумор меравад. Ин гурӯҳ бо ин роҳ истифода бурда  мехоҳанд, ки  ҳар гуна корҳои ношоямиро анҷом дода, маблағҳои зиёдро ба даст оранд. Онҳо бо ин мақсад  фикри бисёр ҷавононро вайрон намуда, ба роҳои худ бо ҳар гуна фиребу ваъдаҳои амалӣ нашаванда вайрон мекунанд. Бинобар он ҷавони имрӯза ба чунин суханҳои фирефтаи ин намуди гурӯҳҳо бовар накарда, ҳушёрии худ ва аҳли дӯстонро аз даст надиҳанд. Зеро ҳадафи асосии талоши ҳар халқу миллат барои озодӣ, соҳибистиқлолӣ ин таъсиси давлати миллӣ ва идораи мустақилонаи давлатдорӣ ба ҳисоб рафта, танҳо бо роҳи соҳибистиқлоли давлатӣ метавон арзишҳои миллиро эҳё бахшида, симои миллатро дар арсаи байналмиллалӣ сазовор муаррифӣ намуд. Дар умум метавон истиқлолиятро чун фароҳам шудани имконият барои расидан ба ормонҳои таърихии миллат маънидод намуд. Инчунин  ҳар як миллати тоҷик бояд шукрона  намояд, ки имрӯзҳо осмон софу беғубор ва сулҳу суботи беназирро комёб аст .  Ҳар  ҳар як кӯдаки миллат дар хандаю бозӣ ҳасту ҷавонон дар омӯзиши фарҳангу маданят машғуланд, ки онҳо ба ягон монеъа танқисӣ надоранд, ки ин беҳтарин дастовардҳо дар ҳаёти хар як шахс ба ҳисоб меравад.

Акбарова Н. А., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд         

Нашр шуд: 05 марти 2022

Дида шуд: 515 маротиба

Мардумони саоатманди кишварамон дар ҷаҳон ҳамеша тарафдори суҳу субот будани хешро танҳо бо ҳисси ватандӯстиашон эътироф менамоянд, зеро ҳамин нафрату кина ва ҳазар аз ифротиёну ҷангҷӯён худ нишони он аст, ки аз бадӣ ҳазар кардаанд.

Абатта пас аз пош хӯрдани собиқ давати шӯрави дар кишвари миёни мардум аз ҷониби баъзе «тахтхоҳон» ихтиофоти махсусе ба миён омад. Хушбахтона дар ҳамон замон марде, ашахси ҷасуре маҳз барои наҷоти мардум сари минбари иҷосияи тақдирсоз баромада ба ҳами ин нофаҳмиҳо нуқта гузошта буд. Аммо мутаасифона бо роҳбари ва фитнаангезии бархе хоҷагони бурунмарзии манфиатҷуй байни марудм ақидаҳои ифроти паҳн шуда истодааст.

Имрӯз низ ҳамон дасисабозону ҳангомаҷӯён хоҳони онанд, ки пас аз бо мушкилиҳо ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ Тоҷикистон дубора ба чунин ҷанг рӯ ба рӯ гардад. Албатта ьтамоми мардумони ваҳдатшиору сулҳофарини тоҷик теша ба решаи чунин пастфитратон хоҳанд зад, ки арзишҳои олии  мамлакати моро ба манфиати шахсии худ истифода менамоянд.

Мусаллам аст, ки дар ҷомеаи кунуни имрӯз тариқӣ шабакаҳои иҷтимоӣ ҳар гуна иттилоотро метавон дарёфт. Зикр менамяом, ки хоинони миллати тоҷик аз зӯри бахилию бадбинии хеш осоиштагии мардуми кишварро дида намтавониста, маҷбури мардумро бо ҳар гуна суханони тӯҳматбор ба шӯр оварда истодаанд.

Имрӯзҳо намояндагон ва аъзоёни Гурӯҳи ифротии 24 ба ҳар воситае баромад намуда, тарафҳои камбудиро дар мамлакати мо зери танқид қарор медиҳанд, ки ин ҳама суханони бофтаву сохтаи онҳоро касе майли шунавидан надорад, зеро хама аз ободии кишвар ва пешоафти он ба хубӣ хабар доранд ва намехоҳанд, ки аз бетарафию худхоҳии чунин носипосон кишвар таназзул ёбад.

Бояд тазаккур дод, ки ҳодисаю воқеаҳои мамлакатҳои хориҷро аз дасти ифротгарон тамоми олам медонад. Ва инро низ дарк мекунад, ки оқабати ба гурӯҳҳои ифроти пайвастани ҳар кас ба чунин нобасомониҳое ба мисоли кишварҳои Арабу Суриёву Ироқ ҳоҳад расонид. Чунки дар он кишвар аз дасти чунин нобакорон аз бедонишию бефарњангии мусалмонон истифода бурда, бародарони њамдину ҳаммазҳабро ба вартаи ҳалокатовар тела доданд, ки натиҷаи он ба ҷуз вайрониву харобӣ ва қатлу куштори сокинони ин минтақа дигар чизе нест. Дар баробари ин њаракате бо номи ДИИШ арзи ҳастӣ кард, ки аксари кишварҳои дунё вуҷуди онро барои минтақа хавфнок дониста, онро ба сафи созмону ҳаракатҳои иртиҷоӣ ва террористӣ дохил карда, онро маҳкум намуданд.

Донистан зарур аст, ки Ислом дини мубораку пок аст ва набояд онро ба сифати як дини террористию ифротгаро нишон дињем ва амалњои ношоистаи ҳаракати ДИИШ ба мақому манзалат ва обруву дину мазҳаб зарбаи сахт ворид мекунад. Аммо мо як чизро фаромўш набояд кунем, ки дини Ислом дини комилу муқаддас аст ва танҳо ҳама айбу норасоӣ дар амалу рафтор ва кирдорњои мусалмонии мо нуҳуфтааст.

         Мо бояд аз сарзамини биҳиштосои хеш Тоҷикистон фахрему боем. Онро мисои гавхараки чашм нигоҳ дошта барои манфиатҳои миллиамон мубоориза бурда забони модариамонро аз ҳар гуан оризаҳои нопок эмин дошта бошем. Ин қарзи шаҳрвандии мардуми башардӯти тоҷику Тоҷикистонӣ.

Амон Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 542 маротиба

Дар зарфи солҳои охир ҳар гуна ҳаракатҳои иртиҷоӣ, ифротгароӣ ва динию мазҳабӣ бо кирдорҳои ғайриинсонӣ вазъи сиёсии ҷаҳонро пуртуғёну пурталотум гардонида, зиндагии ороми мардум ва амнияти кишварро зери хатар мегузорад. Имрӯз терроризм ба бозии хавфноки хунин мубаддал гардидааст, ки мутаассифона, ба он ноболиғону ҷавонон ҷалб карда шудаанд. Аз диди муосири илмиву соҳавӣ дар масъалаи тасрифу таҳлили мафҳуми “терроризм” қоидаҳои мухталиф вуҷуд доранд ва ҳар муҳаққиқ ин падидаро вобаста аз нуқтаи назари худ таҳлилу тавсиф намудааст. Яқин аст, ки терроризм ва ифротгароӣ яке аз падидаҳои номатлуби ҷомеаи ҷаҳонӣ маҳсуб ёфта, он боиси ба амал омадани натиҷаҳои нохуш, яъне таҳдид ва ё зӯроварӣ, расонидани зарари рӯҳонию ҷисмонӣ, таҷовуз ба ҳаёти инсон, бенизомӣ, тағйири сохти конститутсионии мамлакатҳо, ғасби ҳокимият, бавуҷудоварии тарсу воҳима дар ҷомеа, барангехтани низои миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ гардидааст.

Дар ҳақиқат, пеш аз ҳама, ҳаракатҳои террористӣ хусусияти зӯроварӣ, маҷбурсозӣ, таҳдидкунандагӣ ва даҳшатафканиро доранд. Ҳар як террорист тамоми амалҳои зикргардидаро ҳамчун усули асосии ноил гаштан ба аҳдофи ғаразноки хеш қарор медиҳад.

Аз оғози ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ба яке аз масъалаҳои муҳим ба монанди, таъмини амнияти

миллӣ дучор омад. Ҳангоме ки китоби таърихро варақгардон менамоем, ба саҳифаҳое во мехӯрем, ки онҳо бо рангҳои сиёҳ сабт гардидаанд, ки пур аз ҳодисоти даҳшатангезе будаанд. Падидойи хатари терроризм ва экстремизм ин ҳаводиси марбут ба ҷанги

шаҳрвандӣ дар сарзамини мо дар солҳои 1992 – 1997 мебошанд. Замоне мардуми тоҷик онро ба мушкилие паси сар кардаанд. Албатта, вазнин аст, дидани ашки модарон ва гиряҳои хурду бузургон. Ин саҳифаҳои сиёҳ дар хотири мардум чунон сабт гаштааст, ки ҳеҷ гоҳ аз хотир

зудуда намешаванд.

Солҳои охир терроризм ва ифротгароӣ байни, махсусан, ҷавонон яке аз муаммоҳои ҳаёти инсоният мебошад, ки оқибат ба бесуботӣ ва вайронкорӣ мерасонад. Экстремизм байни ҷавонон на танҳо ба низоми ҷамъиятӣ хавф дорад, балки ин амал бештар ҷинояти вазнинро низ ба миён меорад. Раҳгум задани насли ҷавони ҷомеа,  қурбонии амалиётҳои нопоки террористон  гаштани онҳо ҳама аз саводи сиёсии кофӣ надоштани ҷавонон дарак медиҳад. 

Имрӯзҳо барои ҷавонон ҷиҳати омӯзишу таълим ва рушди касбии онҳо кулли шароит фароҳам оварда шудааст. Ҳар яки ҷавонон бояд аз ин вақти муносиб босамар истифода бурда, илму адаб омӯзанд, соҳиби касб гарданд ва ба ҷомеа на ин ки зараррасон, балки мададрасон бошанд. Дар баробари ин боз ҷавононе пайдо мешаванд, ки ба қадри заҳматҳои кашида намерасанд. Кӯр–кӯрона ба ҳар корҳои нохалаф даст зада, баъдан афсӯс мехӯранд. Лекин “пушаймонӣ надорад оқибат суд”...

Турсунова Ш.Т., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 549 маротиба

Барои он, ки мусалмон бошию ба имон зиндагӣ кунӣ зарур нест, ки дорои ягон шаҳодатномаи ҳизбӣ бошӣ ва он туро комил гардонад. Имони пок дошта бошию ростқавлию вафодорӣ ва поктинати худ шаҳодатномаест, ки Ватан- модар бароят аз ҳама авлотар аст.

Кабирӣ ва мисоли кабиринбаринҳоро гӯш дода пушти суханони онҳо гардӣ биидон, ки оқибати ҳаёти имрӯз хушу ҳурраму ободат дар таҳхонахои торику танги кишварҳои хориҷа мегардад. Барои миллати тоҷик ҳаққу ҳуқуқи ҳар як шаҳрвандаш арзиши оли дошта, давлату Ҳукумати кишвар  ба хотири рӯз то рӯз ободу хуррам гардонидани зиндагии мардум талоши беандоза ба харҷ дода истодааст. Аҳоли кишвар ҳамеша дар мадди назари Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Певои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор дорад. Аммо ин ҳама дастгириву ғамхориҳо аз ҷониби бархе Худонотарсу хоинон пушти по зада шуд.

Аз номи Худо ва мусалмонон истифода бурдан ин худ як хатар аст. Наҳзатиҳои беимон ба мардум гузориш додан, ки гӯё мо тавқин ба Худову ислом кардаем, ин чӣ маъно дорад? Ҳамин аст меҳри Шумо нисбат ба Худо, ки бандаҳои ӯро ба қатл мерасонед. Дар ин изҳорот ман гуфтам, ки муроҷиати ман дар мақолаҳо ба Ҳизби Наҳзати Ислом аст, на ба диндорону онҳое ки ба Худо бовар доранд.

Миллати тоҷик аслан ба эътиқоду бовармандии мардум кор надорад. Ҳар вақте, ки дар бораи ин ҳизб як интиқоде мекунем, ҳамеша мегӯянд, ки шумо мусалмононро дар назар доред. Дигар ин, ки солҳои охир мебинем, Ҳизби Наҳзат ва Гурӯҳи 24, ки зернаҳзатиҳо ҳастанд фақат аз он танқид мекунад, ки чаро ҷомеаи мо имкони чодар пӯшидану аз 18-сола поин ба масҷид рафтанро надоранд. Магар ба ғайр аз ин мо мушкилоти дигар надорем, чаро барномаи рӯшане надоранд, то пешниҳод кунанд.

Бояд зикр намуд, ки андешаи бархе аз фалсафадонҳо оид ба фаъолияти чунин гурӯҳбозон дар ҷомеа чунин ибрози назар меандӯхзанд, ки: «На мазҳаб, балки сиёсӣ кардани мазҳаб боиси рукуди ҷомеа мешавад. Яъне мо ба ҷои баҳси мушкилоти сиёсиву иқтисодии худ, баҳси мазҳабро пеш меорем ва мегӯем, занон бояд сатр кунанд ё накунанд ё ришро чӣ тавр монанд.

 Ба ҷои ҳалли мушкилот, гурӯҳи маҳдуде бо номи Наҳзатӣ фаъолият кардан мехоҳад, ки хоҳони сулҳ нестанд, бо истифода аз эҳсоси мазҳабии мардум сари қудрат биёянд. Як гурӯҳро кофир эълон кардану аз номи Худо истифода бурдан, ҳама нишонаи ҳамин аст. Аксарияти мардум ҳамеша ба Худо бовар доранд ва шояд ҳамин ҳам боиси субот бошад, ки мардум ба як қувваи табиӣ бовар доранд."

Бале, дар ҳақиқат сиёсї кардани мазҳаб оқибати хуб надорад ва мисоли рушани онро мо дар воқеаҳои охирини кишварҳои Араб хуб мушоҳида мекунем. Мо ҳеҷ гоҳ намегузорем, ки андешаҳои нопоки Кабирӣ ва Шарофиддин Гадоев халалдори сохти давлатдориамон гардад.

Амон Раҳимов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 511 маротиба

Ҳар як шахс дар айни камолоти умр орзуи баландпарвозиро дорад. Маҳз орзую омол, талошу корбариҳо, аз худ қаноатманд набуданҳо шахсро ба мақсуди дил мерасонад.  Ҳаёти давраи ҷавонӣ ниҳоят давраи ҳассос,  ширин ва ҳалкунандаи давоми зиндагист. Маҳз дар синни ҷавонӣ инсон ояндаи дуру наздики худро муайян месозад. Ҳар як амале, ки имрӯз дар овони ҷавонӣ иҷро мешавад, натиҷа ва самараи худро дар оянда ба бор хоҳад овард.

Аз ин лиҳоз, дар ин айём тарбияи насли ҷавон дар руҳияи ватандӯстӣ, инсондӯстӣ ва эҳтироми фарҳангу тамаддуни миллӣ ниҳоят манфиатбахш мебошад, ки ин яке аз ҳадафҳои асосии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҳисоб меравад. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар яке аз суханрониҳои худ таъкид кардаанд: «Шумо - ҷавонон - умеду орзуи мо, татбиқкунандагони нақшаву ниятҳои неки насли калонсол ва ормонҳои ҳазорсолаи миллати қадимаи тоҷик мебошед ва вазифадоред, ки ин масъулияти бузургро содиқонаву сарбаландона иҷро намоед. Зеро ояндаи Тоҷикистон шумо ҳастед ва тараққиёти минбаъдаи кишвари маҳбубамон, ки асосҳои мустаҳками он имрӯзҳо гузошта мешаванд ва таҳкими мақоми он дар ҷомеаи мутамаддини башарӣ аз саҳми фаъолонаи шумо дар ҳаёти иқтисодӣ ва сиёсиву ҷамъиятии мамлакат вобаста мебошад.

Ҳукумати Тоҷикистон ҷавононро нерӯи тавонои созанда ва пешбарандаи ҳамаи соҳаҳои ҳаёти мамлакат меҳисобад ва ҳалли мушкилоту масъалаҳои вобаста ба зиндагӣ ва таҳсилу фаъолияти онҳоро ҳамчун самти афзалиятноки сиёсати иҷтимоии худ эътироф менамояд.

Гузашта аз ин, Ҳукумати Тоҷикистон ҳифзу пойдории истиқлолияти миллӣ, бунёди давлати муосиру пешрафта ва рушди ояндаи онро ба иштироки фаъолона ва саҳми бевоситаи ҷавонон вобаста медонад ва бо истифода аз имконоти мавҷуда кӯшиш мекунад, ки вазъи иҷтимоиву иқтисодии наврасону ҷавонон мунтазам беҳтар гардида, барои рушди ҳамаҷонибаи онҳо ҳамаи шароити зарурӣ фароҳам оварда шавад».

Дар тӯли 30-соли Истиқлолияти давлатӣ тамоми соҳаҳои гуногуни зиндагӣ рӯ ба беҳбудӣ оварда, барои зиндагии осоишта шароит муҳайё гардид. Дар ин замина, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба соҳаи таълим низ назари махсус зоҳир намуда, сиёсати маорифпарваронаро пеш гирифт. Сохтани садҳо иншоотҳои хурду бузург барои муассисаҳои таълимӣ ва таҷҳизонидани онҳо бо техникаву технологияҳои муосир ва дигар шароитҳои муосири таълимӣ гувоҳи аз ҷониби Пешвои миллат дастгирӣ ёфтан ва рушд кардани нерӯи зеҳниву фикрии ҷавонон ба шумор меравад. Натиҷаи ин ҳама дастгириҳо ва ободкориҳо буд, ки олимони тоҷик дар арсаи байналмилалӣ бо ҷоизаву диплом ва дигар мукофотҳо қадрдонӣ гашта истодаанд.

Омӯзиш ва тарғиби осори пурғановати Пешвои миллат: “Чеҳраҳои мондагор”, “Уфуқҳои истиқлол”, “Забони миллат-ҳастии миллат”, роҳандозӣ гардидани аксияҳо таҳти унвонҳои “Дунёи бе терроризм”, “Замин хонаи мо”, “Роғун-Кохи нур”,  “Созандагони Ватан”, “Ободкорӣ мароми мост” ва даҳҳои дигар чорабиниҳои маърифативу фарҳангӣ, варзишӣ ва илмию эҷодӣ аз татбиқи босамари сиёсати давлатии ҷавонон ба ҳисоб меравад.  

Бо дастгирии бевоситаи Пешвои муаззами миллат ҷавонони мамлакат дар муассисаҳои таълимии хориҷа низ таҳсил намуда, сафи онҳо сол аз сол меафзояд. Дар баробари ба таҳсил фаро гирифта шудан, донишҷӯёни дар хориҷи кишвар таҳсилдошта бо стипендия дастгирӣ меёбанд. Ин нукта дар Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон хеле возеҳу равшан зикр гардид.

Тавре Сарвари давлат зикр намуданд: "Дар замони соҳибистиқлолӣ шумораи ҷавонони боистеъдоде, ки барои таҳсил ба хориҷи кишвар фиристода мешаванд, сол ба сол афзоиш ёфта, дар соли таҳсили 2021 ба беш аз 42 ҳазор нафар дар 25 давлати хориҷӣ расидааст.

Ҳар сол беш аз 5 ҳазор нафар ҷавонони боистеъдоди мо барои таҳсил ба мактабҳои олии хориҷи кишвар фиристода мешаванд."

Соҳаи варзиш низ имрӯз дар ҷумҳурӣ хеле рушд ёфтааст. Дар ин самт низ Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон иқдомоти наҷибе пеш гирифта, дар тамоми гӯшаву канори диёри азизамон толору майдонҳои варзишӣ ва дигар шароити мусоидро барои рушд ва оммавигардонии варзиш фароҳам оварда шудааст. Дар даврони наздик 30-соли Истиқлолияти давлатӣ шумораи иншооти варзишӣ 9 баробар зиёд гардидааст.

Агар то соли 1991 дар мамлакат ҳамагӣ қариб ҳазор иншооти варзиш фаъолият дошта бошад, пас солҳои охир шумораи онҳо ба беш аз 10 ҳазор расонида шуд.

Тавре Пешвои миллат дар Паёми навбатӣ ба Парлумони кишвар зикр доштанд: “Тайи солҳои 2011–2020-ум дар кишвар қариб 3000 иншооти варзиш сохта шудааст”.

Аз шумораи умумии иншооти ба ифтихори 30–солагии истиқлоли давлатӣ сохташуда 23 фоизашро иншооти соҳаи варзиш ташкил медиҳад, ки ин натиҷаи таваҷҷуҳ ва ғамхории давлату Ҳукумат, пеш аз ҳама, ба наврасону ҷавонон мебошад.

Ҳамин буд, ки имрӯз варзишгарони тоҷик ҳунари волои худро нишон дода, парчами давлатиморо дар байни дигар давлатҳо боло бардоштаанд. Иштироки варзишгарони тоҷик дар мусобиқаҳои байналмилалӣ ва сазовори ҷойҳои намоён гаштани онҳо нуфузи варзиши тоҷикро боз ҳам баландтар мекунад.

Ғамхориву таваҷҷуҳ ва ҳидоятҳои Сарвари давлат бори дигар моро водор месозад, ки пайваста илмҳои замонаро аз худ намуда, ҷиҳати пешгирии падидаҳои манфӣ, тарбияи ахлоқии ҷавонон, ҳифзи марзу буми кишвар ва рушди Тоҷикистони соҳибистиқлол саҳмгузор бошем. 

Зеро вазифаи аввалиндараҷаи  ҷавонон таҳкими сулҳу ваҳдат ва нигоҳдории оромии мамлакатамон ба ҳисоб меравад. Аз ин лиҳоз, ҳар як ҷавон, ки худро соҳибватан меҳисобад, бояд ҳеҷ гоҳ мафҳумҳои Ватан-модар, истиқлолият ва Ваҳдати миллиро аз мадди аввал дур насозад.

Ҳамаи андешаву кӯшиш ва амали худро ҷиҳати таъмини волоияти қонун, болоравии эҳсоси худшиносию худогоҳӣ, ифтихори миллӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ, таҳкими ваҳдат, ҳифзу гиромидошти дастовардҳои Истиқлолияти давлатӣ, таърих ва фарҳанги куҳани аҷдодӣ равона сохтан омили муҳимми расидан ба ҳадафҳои созанда ва муваффақият мебошад. Дар ин росто, омӯзиш ва тарғиби осори пурарзиш, суханрониҳо, рӯзгори ибратпазир ва хизматҳои содиқонаву тақдирсози Пешвои миллат роҳи ояндаи моро боз ҳам мунаввар месозад.

Мо - ҷавонон ваъда медиҳем, ки ба қадри суботи комили кишвар мерасем ва чун пайравони асили Пешвои муаззами миллатамон ба халқ ва Тоҷикистони азиз содиқона, софдилона ва поквиҷдонона хизмат намуда, барои ояндаи неки кишварамон саҳмгузор бошем. 

Дилшод Набиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 849 маротиба

Ҷумҳурии Қазоқистон, ки дар маркази Авруосиё ҷойгир аст ва танҳо соли 1991 дар харитаи геополитикӣ пайдо шуд. Вожаи туркзабони «қазоқ» маънои «марди озод»-ро дорад ва Қазоқистон кишварест, ки дар таърих бодиянишинони озодихоҳ зиндагӣ мекарданд.

Ба ин озоди ва ваҳдати давлат санаи 02 январи соли равон аз тарафи душман ҳамлае шуд, ки мақсадҳои нопок дошт.

Эътирозҳо дар Қазоқистон рӯзи 2 январи соли 2022 пас аз болоравии якбораи нарх ба гази моеъ оғоз ёфт. Эътирозҳо дар шаҳри Жанаозен (ғарби Қазоқистон) оғоз шуданд, аммо рӯзҳои 3-4 январ ба Алма-Ато ва дигар шаҳрҳои ин кишвар паҳн шуданд. Эътирозгарон аз талабҳои иқтисодӣ ба талабҳои сиёсӣ, аз ҷумла истеъфои ҳукумат ва аз сиёсат рафтани раиси ҷумҳури нахустини кишвар Нурсултон Назарбоев гузаштанд.

Рӯзҳои 4-5 январ дар Алмаато эътирозҳо ба бетартибиҳо, аз ҷумла оташ задани биноҳои ҳукуматӣ ва ғоратгарӣ мубаддал шуданд ва мақомот назорати шаҳрро аз даст доданд. Қароргоҳи собиқ раиси ҷумҳур ва ҳокимият (шаҳрдорӣ) сӯзонда шуд, эътирозгарон фурудгоҳи Алмааторо ба идораи худ гирифтанд. Аксари шаҳрҳои дигар, аз ҷумла пойтахти Қазоқистон, Нур-Султон, таҳти назорати ҳукуматдорон қарор гирифт.

Дар Қазоқистон аввал дар баъзе минтақаҳо ва баъдан дар саросари кишвар вазъияти фавқулодда эълон шуд. Дар тӯли чанд рӯз интернет қатъ шуд, ки боиси қатъ шудани кори пардохтҳои ғайринақдӣ гардид. Президенти Қазоқистон Қосим-Ҷомарт Тоқаев аз вазифаи ишғолнамудааш Аскар Маминро озод намуд ва ба ҷои Нурсултон Назарбоев Шӯрои амнияти Қазоқистонро ба раҳбарии худ гирифт.

Рӯзи 6 январ бо дархости раиси Ҷумҳурии Қазоқистон амалиёти Ташкили Шартномаи амнияти дастаҷамъӣ (ОДКБ) дар Қазоқистон эълон шуд. Ба он нерӯҳои мусаллаҳи Русия ва 5 кишвари дигар, аз он ҷумла Тоҷикистон, шомил шуда, як миссияи посдории сулҳро бо сари баланд онҷом доданд. ТШАД (ОДКБ) амалиёти зиддитеррористиро бо муваффақият гузарониданд ва 7 январ мақомоти Қазоқистон аз барқарории тартибот дар кишвар хабар дод.

Сатторов Шарифҷон Амирович,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд 

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 502 маротиба

     Замони моро давраи ҷаҳонишавӣ ва иттилоотӣ мегӯянд, чунки имрӯзҳо ҳамаи давлатҳо, кишварҳо бо ҳам робитаҳои гуногун доранд. Оянда низ ин робитаҳо васеъю боз ҳам наздиктар мешаванд. Ба ҳамаи ин телефонҳои мобилӣ ва интернет сабаб шуда метавонанд. Бо ҳамаи ин вобаста дар ҳаёт истилоҳҳо (терминҳо)-и гуногун ва нав ба нав пайдо мешаванд. Ҷавонони имрӯза бояд маъноҳои ҳар яке аз ин истилоҳҳоро донанд, мазмуну моҳияти онҳоро фаҳманд. Ҳар якеро аз дигаре фарқ карда тавонанд. Мисол аз ҳаёти имрӯзаи мо ин аст, ки истилоҳҳои террор, терроризм, экстремизм, ҷанги сард, расонаи иттилоотӣ, дониши расонаӣ ва ғайраҳо бисёр истифода бурда мешаванд. Баъзеи ин терминҳо ба маънои мусбат кор фармуда шуда, баъзеи дигар ба маънои манфӣ корбурд мешаванд. Вобаста ба мазмун ва маънои худ онҳо амалҳои хуб ё бадро ба сомон мерасонанд, яъне моҳияти мусбат ё манфӣ доранд. Барои он ки мазмун ва моҳияти ин ё он истилоҳро мо дуруст фаҳмем ва дарк намоем, бояд аз асли баромади ин калимаҳо бохабар бошем. Ин кор барои мо-ҷавонони имрӯза ниҳоят зарур ва муҳим аст, зеро ки мо ҷавонони солҳои 80-90-уми асри XX нестем, чунки тафаккури мо тамоман пеш рафтаасту замона ҳам дигар гаштааст. Ба қавли устод Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ гӯем: -Кунун замона дигар гашту ман ҳам дигар гаштам... 

Вобаста ба ҳамин мавзӯъ ман дар бораи калимаҳои “терроризм” ва “экстремизм” истода мегузарам. “Терроризм” аз калимаи лотинии “террор” гирифта шуда, маънояш тарсонидан аст. Охирин ҳадди террор то ҷисмонан маҳв намудан, нобуд сохтан мебошад. “Экстремизм” низ калимаи лотинӣ буда, маънояш моил будан, тарафдор будан, ихлосмандӣ доштан ба чораҳои охирини ин ё он кор (асосан дар сиёсат) аст, яъне экстремизм низ аз ҷиҳати маъно бо террорризм як аст, фақат дараҷаи олии терроризм мебошад. Тафсири ин калимаҳо аз китоби “Краткий словарь иностранных слов” (Москва-1968, стр. 309 и 369) гирифта шудааст. Дар китоби “Русско-таджикский словарь” (Москва-1985, стр. 1098 и 1230) калимаи “террор” ҳамчун даҳшат кардан,  даҳшатандозӣ ва “экстремизм” чун моҷароҷӯӣ, моҷароҷӯ тарҷума шудааст. Акнун мо мазмуни ин калимаҳоро фаҳмидем. Ҳоло мебинем, ки аслан дар ҳаёт воқеа чӣ хел аст. Ҳоло террористон ва экстремистон ҳам амалҳои бад, манфӣ, ба зарари одамон, ба хотири ноором кардани ин ё он давлатро анҷом дода истодаанд. Натиҷаи амалҳои онҳо фақат тарсонидани одамон, воҳима барангехтан, байни одамон душманӣ ба амал овардан, ба амал овардани ҳисси нобоварӣ ба сиёсати давлат ва ҳукумат аст. Бо ин амалҳои худ онҳо боварии одамонро нисбат ба роҳбарон кам кардан мехоҳанд.

Оид ба ин мавзӯъ мисолҳои зиёд овардан мумкин аст. Қариб ҳар рӯз мо аз воситаҳои ахбори омма мешунавем ё мехонем, ки террористону экстремистон дар ин ё он гӯшаи ҷаҳон амали бад содир кардаанд. Дар натиҷа шахсони бегуноҳ ҳалок мешаванд, одамони зиёде маъюбу маслуқ мегарданд. Мисол: Дар чанд шаҳрҳои Амрико террористон мошинаро ба сӯи одамон дар истгоҳи серодам равона карданд. Чанд маротиба дар метро, ки нақлиёти зеризаминӣ ва ниҳоят серодам аст, таркиш ба амал оварданд. Якчанд сол пеш ин қабил одамон дар ноҳияи Данғараи Тоҷикистони худамон 3-4 сайёҳи хориҷиро қатл намуданд. Мақсади онҳо якто буд: сайёҳони хориҷӣ ба Тоҷикистон наоянд ё обрӯи Тоҷикистон дар байни дигар давлатҳои ҷаҳон паст гардад. Боз як мисол: ҳоло як моҳ нашудааст, ки як гурӯҳ одамон дар шаҳри Хоруғ (маркази ВМКБ) издиҳоми одамонро ҷамъ оварда, ҳатто ҷасади 2-3 нафарро ба намоиш гузоштанд. Мақсади онҳо ба амал овардани норозигии мардум буд. Албатта, ин гуна бетартибиҳо дар кишвари мо тез бартараф карда мешаванд, зеро ақли солим,  хиради воло, ақидаи нек ҳама вақт ғолиб меояд. Мо кайҳо хусусиятҳои террористию экстремистӣ доштани аъзоёни “Ҳизб-ут-таҳрир”, “Ал-қоида”, “Ҳизби назҳати ислом”, “Гурӯҳи 24”, “Паймони миллии тоҷикон” ва дигарҳоро фаҳмидаем. Барои ин ақли солим, дониши ҳаматарафа, иродаи матину устувор доштан лозим аст.     Мо-ҷавонон бояд ҳама вақт аз рӯи гуфтаи китоби “Авесто”  амал намоем: “Пиндори нек, гуфтори нек, кирдори нек”. 70 фоизи аҳолии Тоҷикистони мо ҷавононанд. Ба мо Ватан, падару модар, бобою модаркалонҳо, Президенти кишвар боварии калон доранд. Бояд ба боварии онҳо сазовор бошем ва аз рӯи ақлу хиради солим амал намуда, ободгари Тоҷикистони азизамон гардем.

Саидхоҷаева Д.М., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 501 маротиба

 Яке аз муаммоҳое, ки имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ, аз ҷумла мақомоти давлатӣ ва шаҳрвандони кишвари моро ба ташвиш овардааст, ин гаравидани ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои динӣ-ифротӣ ва гурӯҳҳои тундраву моҷароҷӯ мебошад.  Терроризм ва экстремизм зар замони муосир на танҳо ба як миллату давлат, балки барои тамоми ҷомеаи ҷаҳонӣ хатари ҷиддӣ дошта, боиси нооромиҳо ва даргириҳо дар гӯшаву канори олам гардидааст. Муборизаи ҳадафнок, ҳамоҳангсозии фаъолияти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ дар ин самт, чораву тадбирҳои якҷояи давлатҳо ва созмонҳои байналмиллалиро тақозо менамояд.

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханронии худ дар маросими ифтитоҳи Конфронси байналмиллалии сатҳи баланд дар мавзӯи “Муқовимат бо терроризм ва ифротгароии хушунатомез”, ки санаи 4 майи соли 2018 дар шаҳри Душанбе баргузор гардид, чунин таъкид намуданд: “таъмин намудани сулҳу субот ва амнияти пойдории кишварҳо аз ҷумлаи вазифаҳои калидӣ ва шарти муҳимтарини роҳандозиву пешбурди равандҳои созанда ба хотири рушди устувор дар сатҳи байналмиллалӣ ва минтақавӣ ба ҳисоб меравад”.

Ҷумҳурии Тоҷикистон имрӯз дар радифи яке аз кишварҳои фаъоли мубориза бар зидди терроризм ва экстремизм, қочоқи маводи мухаддир, хариду фурӯши аслиҳа, ҷиноятҳои фаромиллӣ ва ҳамоҳангсозии фаъолияти якҷояи давлатҳои гуногун қарор дорад.

Санадҳои меъёрии ҳуқуқии зикргардида пояи ҳуқуқии сиёсати оштинопазири Ҷумҳурии Тоҷикистон бар зидди терроризм ва экстремизм маҳсуб меёбанд. Бо вуҷуди қабул ва мавриди амал қарор гирифтани санадҳои ҳуқуқӣ дар ҷомеаи мо нафароне ҳастанд, ки қонунҳоро нодида мегиранд, қонуншиканӣ мекунанд ва бо сабабҳои гумроҳшавӣ ба гурӯҳҳои тундрав ва ифротгаро шомил мешаванд. Бояд зикр намуд, ки дар ҷаҳони муосир терроризм ва экстремизм бештар зуҳуроти бо дин омехташуданро дорад ва динро ба манфиатҳои муғризонаи худ истифода мебарад.

Дар сайёраи мо ҳоло  беш аз 42 созмонҳои террористӣ ва экстремистӣ фаъолият менамоянд, ки 25 тои онҳо худро бо дин иртибот медиҳанд. Дар Тоҷикистон имрӯз фаъолияти 17 ҳизбу ҳаракатҳо ҳамчун созмони  террористию экстремистӣ эълон карда шуда, бо ҳалномаи Суди Олӣ фаъолияташон манъ карда шудааст, ки ҳамаи онҳо хусусияти динӣ доранд.

Таҷрибаи тафтишотиву судӣ шаҳодат медиҳад, ки аксарияти мубаллиғони ақидаҳои тундгаро ва шахсоне, ки ҷавононро бо истифода аз муқарраротҳои дини мубини ислом, сохтаву бофтаҳои худ ба ҷаҳолат, ифротгароӣ, якравӣ ва хушунату зӯроварӣ мебаранд, ҷонибдори ғояву андешаҳои бегона, иҷрокунандагони амру супориши хоҷагони хориҷӣ, таҳсилкардагони макотиби динии кишварҳои дигар мебошанд. 

Бо ташаббуси саривақтии Пешвои миллат, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва мақомоти марбута аз 3800 нафар ҷавононе, ки ғайриқонунӣ дар донишгоҳҳои динии хориҷи кишвар таҳсил мекарданд, 3400  нафарашон ба Ватан баргардонида шуданд, аммо 400 нафарашон то ҳол бо баҳонаҳои гунгун бар нагаштаанд.

Аз вилояти Суғд низ аз 715 нафар толибилмони макотиби динии хориҷӣ, 688 нафарашон баргардонида шуданд, як қисмати онҳо хулосаи зарурӣ набароварда, боз пинҳонӣ ба ҷои таҳсилашон рафтаанд ва имрӯз 27 нафар то ҳол дар хориҷи кишвар таҳсили динии ғайрирасмиро давом дода истодаанд. Ин ҳолат волидайн ва мақомоти масъулро водор месозад, ки барои баргардонидани нафарони боқимонда чораҳои зарурӣ андешанд. Муттаассифона ҷавонони дар мадрасаву муассисаҳои динии хориҷӣ ғайриқонунӣ таҳсилкунанда, аз ҷиҳати мавкуравӣ осебпазир буда, ғоя, мазҳаби бегонаро қабул мекунанд, баъзеи онҳоро хадамоти ҷосусии кишварҳои бегона ва созмонҳои террористӣ ба ҷониби худ моил мекунанд ва рафтору кирдори ин ашхос барои давлат ва ҷомеа  хавфу хатари бештар дорад.

Омили дигаре, ки имрӯз ҷавононро ба доми ифроту ҷаҳолат кашида истодааст ин ҷанги иттилоотӣ, пахши ғояҳои ифротгаро ва моҷароҷӯ тавассути шабакаҳои иҷтимоии интернетӣ мебошад. Мо бояд дар байни ҷавонон корҳои тарғиботиро оиди таҳаммулпазирӣ ва ҳамзистии осоиштаи  инсонҳо, дӯст доштани Ватан, башардӯстӣ, расидан ба қадру қиммати истиқлолияту ваҳдати миллӣ ва бовар накардан ба ҳар гуна фиребу дасисаҳои душманони миллат тақвият бахшем ва бо далелу мисолҳои равшану возеҳ ба онҳо ин хатарҳо ва оқибатҳои вазнини онро фаҳмонем.

Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки баъзе ҷавонон дар хориҷи кишвар ҳангоми муҳоҷирати меҳнатӣ ақидаҳои динӣ, рафтору кирдор, намуди зоҳирии  худро тағйир медиҳанд ва дар бисёр маврид гирифтори тақлиди кӯр кӯрона ва бешуурона мегарданд.

 Мутаассифона идеологҳо, сарпарастони созмонҳои террористиву экстремистӣ дар хориҷи кишвар баъзе ҷавонони бетаҷриба, ки дур аз Ватан, оила ва волидайн ҳастанд бо роҳи фиребу найранг ба доми худ мекашанд. Дар ин самт бояд падару модар ва хешу пайвандон хуб андеша намуда, аз ҷои буду бош, ҳолу аҳвол, ҳамкорон,  ҳамзистон ва рафтору кирдори фарзандонашон дар муҳоҷират бохабар бошанд ва нагузоранд, ки фарзандони онҳо ба доми шахсони фиребгару душманони миллати мо афтанд.

Имрӯз корҳои тарғиботию ташвиқотии ҳадафнок бо сӯҳбату мулоқотҳои таҳлилӣ барои ҷавонон ва дигар қишрҳои ҷомеа зарур аст. Дар вақти корҳои тарғиботӣ синну сол, маълумот, касбу ҳунар  бояд ҳатман ба инобат гирифта шавад. Ба хонандагони синфҳои поёнии мактаб рӯирост дар бораи терроризму экстремизм ва кирдору рафтори бераҳмонаи онҳо, намоиши филмҳо аз ҷиноятҳои нангину сангини содирнамудаи онҳо ба мақсад мувофиқ нест, чунки он ба руҳияи хурдсолон таъсири бад мерасонад. Аз ҷиҳати синну сол ноболиғон ин амалҳоро нодуруст қабул карданашон мумкин аст ва ин гуна намоишҳо ба ақлу шуури онҳо таъсири манфӣ расонида, онҳоро аз хурдӣ ба сангдилӣ, бераҳмӣ, бешавқатӣ одат мекунонад.

Гузаронидани корҳои тарғиботӣ ва ташвиқотӣ бо қишрҳои осебпазири аҳолӣ, махсусан оилаҳое, ки фарзандашон дар амалиётҳои ҷангӣ дар сафи силоҳбадастони ДИИШ иштирок кардаанд, ба ҷурми узвият ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ маҳкум карда шудаанд ё гумонбар дониста мешаванд ва дигар шахсони  бо онҳо иртиботдошта яке аз самтҳои муҳим дар ин соҳа ба ҳисоб меравад.

Тамоми кормандони мақомоти  давлатӣ, ки ҳамарӯза бо мардум сарукор доранд, бояд ба шаҳрвандон бо эҳтироми хоса, беғаразона, боадолатона, масъулиятшиносии том ва воқеъбинона муносибат намуда, барои ҳалли дуруст ва қонунии муаммоҳои пайдошуда чораҷӯӣ намоянд. Чунки норозигии шаҳрванд дар мавриди беэътиноӣ ба ҳаллу фасли муроҷиати ӯ, ба вуҷуд овардани монеаҳои сунъӣ, тамаъҷӯӣ аз ҷониби баъзе шахсони мансабдори мақомоти давлатӣ шахсро ба ифроту қонуншиканӣ бурданаш аз эҳтимол дур нест. Аз кирдори нодуруст ва аз чорчӯбаи қонун ва ахлоқ баромадани як корманди мақомоти давлатӣ шаҳрванд на танҳо ба ин мансабдор, балки ба давлат, қонун, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ нафрату хусумат пайдо карданаш мумкин аст.

Нафароне, ки барои узвият ба ҳизбу ҳаракатҳои террористию экстремисӣ маҳкумшудаанд, маънаван заифу осебпазир мебошанд ва дар ҳолати аз озодӣ маҳрум шуданашон низ пушаймон ва ислоҳ шуданашон душвор ва багумон аст. Дар ҳолати якҷоя бо дигар маҳкумшудагон нигоҳ доштани онҳо эҳтимолияти вайрон намудани мафкураи онҳо низ ҷой дорад. Бояд ин қабил шахсони аз озодӣ маҳрумшуда, аз маҳкумшудагони дигар ҷудо нигоҳ дошта шуда, бо онҳо корҳои махсуси фаҳмондадиҳию тарғиботӣ бо ҷалби мутахассисони варзида - равоншиносон, ҳуқуқшиносон, сиёсатшиносон, уламои дин ва шахсиятҳои рӯзгордидаву дар ҷомеа маъруф ва бонуфуз ба роҳ монда шавад.

Азимов Н.С., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 19 феврали 2022

Дида шуд: 1478 маротиба