Терроризм, яке аз падидаи номатлуби замони муосир ба шумор рафта, дар худ бештар наврасон ва ҷавонони гумроҳро ҷалб намуда, бо ҳар гуна ваъдаҳои бардурӯғи динию дунявӣ онҳоро ба ҷараёнҳои террористӣ сафарбар менамояд. Террористҳо гурӯҳҳои хурде буда, ба ҷомеаи имрӯза бо ҳар гуна роҳ зиён мерасонанд. Дар ҳар як сомонаи сиёсӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва ғайра мавзӯи асосӣ пайвастани шахрвандон ба гурӯхҳои тундрав равона шудааст, ки ин яке аз мушкилоти асосии ҷомеаи имрӯзаи мо мебошад.

           Агар мо солҳои 90 –уми асри гузаштаро ба хотир оварем, хуни чандин ҳазор мардуми бегуноҳ  рехта шуд,  садҳо хонаҳо зери тиру туфанг қарор гирифт, мардуми бечора барои ҷони худ ва фарзандонашонро аз вартаи ҳалокшавӣ эмин доштан, роҳ сӯи давлати ҳамсояро пеш гирифта буданд,  ки ин ҳама нобасомониву ноамнӣ дар кишварро маҳз ҳамин гурӯҳҳои террористӣ ташкил намуда буданд. Мақсади нопоки гурӯҳҳои террористӣ кишвари осударо ба як кишвари ҷангзада табдил дода, бо фасодкориҳои худ вазъи ҷомаеро ноором сохтан буд.  Дар ҳақиқат ин гурӯҳҳои вазъи ҷомеаро дар ҳамон солҳо ноором гардонида, Тоҷикистонро ба як кишвари ҷангзада  ва харобазор мубуддал гардонида буданд.  Дар он рӯзҳо пеш гирифтани роҳи сулҳ кори чандон осон набуд. Авзои сиёсии Тоҷикистон ҳар лаҳза тағйир меёфт, хусусан зиддиятҳои гуногун ва пеш аз ҳама низоъҳо ва бархӯрдҳои сиёсиву шаҳрвандӣ шиддат гирифта, вазъи Тоҷикистонро ноором мекард. Мардуми азияткашидаи тоҷик дигар умед ба ояндаи дурахшони Тоҷикистонро надоштанд.

           Хушбахтона,  дубора бахт ба рӯи халқи тоҷик дари худро аз нав боз кард.  Раҳми Парвардигор бар ҷониби бандагонаш омаду раҳматашро ба суи мардуми  роҳгумзадааш фиристод, ки дар Тоҷикистон тинҷиву оромӣ, осудагиву пойдории сулҳро барқарор созаду, ҳамаро сарҷамъ намояд. Дар ин вазъияти ноороми кишвар марди далеру шуҷоъ роҳбари тозаинтихоби мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон инони давлатдориро бар ӯҳдаи худ мегирад. Ва аз рӯзҳои аввали давлатдорӣ роҳ ба сӯи ояндаи дурахшони Тоҷикистонро раҳнамоӣ менамоянд, ки имрӯз маҳз бо бузургиву нерӯмандии ин марди қавиирода, хирадманду бунёдкор, марде, ки сулҳи деринтизорро дар Тоҷикистон пойдор сохт, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон халқи тоҷик боз аз нав соҳиби давлату миллати куҳанбунёди хеш гардиданд.

          Ҳадаф аз гуфтаҳои дар боло зикргашта он аст, ки дар шароити имрӯзаи ҷаҳонишавӣ, ки гурӯҳу қувваҳои зиёде мехоҳанд, сокинони ноогоҳ, бахусус неруи бузурги ҷавононро истифода бурда, онҳоро барои амалӣ намудани мақсадҳои ғаразноки худ  ҷалб намоянд, огоҳ гардонидани насли ҷавон аст.    

            Дар  ин замина насли ҷавони имрӯзро зарур аст, ки зиракии сиёсиро аз даст надода, дар партави сиёсати маънавибунёд ва тамаддунофари Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муттаҳиду якдил гардида, ба ору номусу нанги миллӣ  Ватани маҳбубамон Тоҷикистонро боз ҳам ободу зебо намоянд.

М. Тошхӯҷаева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 октябри 2021

Дида шуд: 657 маротиба

Дар урфият мегӯянд, ки Ватан аз гаҳвора оғоз меёбад. Ин гуфтаҳо пояи воқеӣ доранд. Дар ҳақиқат, барои ҳар як инсон он ҷое ки хуни нофаш рехтааст, азизу муқаддас аст. Кишвари биҳиштосои мо Тоҷикистони меҳрпарвар, воқеан ҳам, макони миллати соҳибназарон буду ҳаст. Зеро бо гузашти ҳазорсолаҳо ин миллати куҳанбунёд забон ва асолати хешро гум накард, миллати будани худро эътироф кард.  Ватан ин пораи дили ҳар яки мост. Маҳз мо дар оғӯши Ватан ба камол мерасем. Имрӯз дар ҷаҳон миллату халқиятҳое сукунат доранд, ки бо вуҷуди дорои забон урфу одат буданашон низ соҳибдавлат нестанд. Шукрона аз он мекунем, ки кишвари моро беш аз 195 давлатҳои ҷаҳон чун як Ватани дорои тамаддуни қадимаи ҷаҳонӣ дошта эътироф намуданд. Албатта, дар тӯли таърих кам набуданд ҳодисаву воқеаҳое, ки ин сарзамин мавриди забту тохтутозҳои душманон нагардида бошад. Вале дар хотираи таърих номи абармардони диёр чун Исмоили Сомонӣ, Спитамен, Темурмалик, Муқаннаъ, Восеъ, Шириншоҳ Шоҳтемур, Нусратулло Махсум, Садриддин Айнӣ, Бобоҷон Ғафуров, Мирзо Турсунзода ва ниҳоят сардори давлат Ҷаноби Олӣ мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша боқӣ хоҳанд монд.

Барои онҳое, ки ба қадри тинҷиву оромии кишвар намерасанд, гуфтанием, ки ҳамагӣ 30 сол муқаддам бо айби иддае ба ном «равшанфикрон ва ошкоргӯён» қариб буд ин миллат ва ин Ватан аз байн равад. Ҳазорҳо нафар тарки диёр намуда, иҷборан муҳоҷиратро пеш гирифтанд. Маҳз дар ҳамин рӯзҳо барномаи «Хоки Ватан аз тахти Сулаймон хуштар»-и барномаи радиои кишвар онҳоро бо мо мепайваст. Ба шарофати нерӯи ақлонии халқи банангу ори тоҷик бо роҳнамоии Эмомалӣ Раҳмон дар кишвари мо тинҷиву оромӣ танинандоз гардида, мардум ба зиндагии орому осоишта баргаштанд. Имрӯз таҷрибаи сулҳофарини миллати моро дар институтҳои ҷомеашиносии ҷаҳон чун намунаи беҳтарини баҳамоӣ мавриди омӯзиш қарор додаанд.

Президенти Ҷумҳурии Белорус Александр Лукашенко пас аз бозгашт аз ҷаласаи Сарони давлатҳои Шанхай дар шаҳри Душанбе дар  Рӯзи ваҳдати кишвараш ба халқи азизаш таъкидан гуфт, ки ҳоли ҳозир аз кишвари ба мо дӯсти Тоҷикистон бо таассуроти амиқ баргаштам. Кишвари зебо ва мардуми меҳнатдӯсти тоҷикон бо вуҷуди саросар кӯҳсор будани кишварашон ҳар як ваҷаб заминро самаранок истифода мебаранд ва сатҳи некӯаҳволии худро беҳтар менамоянд. Кишваре, ки 1400 километр сарҳад бо Афғонистон дораду ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро паси сар намудааст, новобаста ба ин ҳама мушкилот як мамлакати воҳид, пешрафта дар минтақа маҳсуб меёбад   

Воқеан вазъияти имрӯзаи кишвари ба мо дӯсти Афғонистон, ки 50 сол ин ҷониб шаҳди ҷангу нооромиро мекашад,  барои ҳар як сокини кишвар, хосса ба роҳбари оқилу хирадманди мо – Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раиси муаззами ҲХДТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бефарқ нест. Роҳбари давлати тоҷикон аз ин пеш низ дастгиру мутакко будани ҷониби Тоҷикистонро дар ҳамоиши бузурги байналмилалӣ эълон медоштанд ва ҳоло низ қотеъона аз Ҳаракати иртиҷоии Толибон*  талаб доранд, ки дар умури давлатдорӣ ба адолати иҷтимоӣ, баробарии ҳуқуқҳои халқияту миллатҳо таваҷҷуҳ зоҳир намоянд. Зеро дар Ҷумҳурии исломии Афғонистон 45 дар садро тоҷикон ташкил медиҳанд ва онҳо ҳуқуқи зиндагии шоистаро доранд. Ин иқдоми ҷасурона ва башардӯстонаи Сарвари давлат бори дигар ҷаҳониёнро ба ҳайрат овард, дар ҳоле ки аксарияти абарқудратҳо фаъолияти Толибонро* эътироф  кардаанд.

Дар мавриди он ки дар шабакаҳои иҷтимоӣ ҳазорон ҳазор лашкарони Толиб* ба сарҳади Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷамъ омадаанд, дурӯғи маҳз аст.   Мояи ифтихор ва саодат аст, ки барои ҳар як шаҳрванди бо нагу ори кишвар  фардои Ватан, сулҳу ваҳдат, ободиву осоиштагии мардум бефарқ нест, балки пайваста кӯшиш мекунанд, Ватани хешро дӯст медоранд ва дар оянда ҳам мехоҳанд, ки нафъи худро ба мардум расонанд. Тарбияи худшиносии миллӣ – ин ташаккули тафаккури миллии шаҳрванд мебошад, ки он ифтихор аз миллати хеш, эҳтиром ва гиромӣ доштани таърих ва мероси фарҳанги ниёгон, урфу одат ва анъанаҳои миллӣ, пайвастани таърихи гузашта ба воқеияти имрўзаи миллат, аз нав эҳё намудани урфу одат ва анъаноти арзишманди миллӣ, дар заминаи хусусиятҳои миллӣ ривоҷ додани забон, илм ва фарханги миллӣ ва эҳтироми миллатҳои дигарро фаро мегирад.

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 1151 маротиба

Аз баргузории Шӯрои сарони давлатҳои Созмони ҳамкории Шанхай, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон раёсати онро дар соли 2021 бар дӯш дошт фосилаи зиёд нагузашта бошад ҳам, ҳанӯз сокинони кишвар таҳти таассуроти он қарор доранд. Бояд гуфт, ки ҳамоиши имсола ҷашнӣ буда, аз таъсиси Шӯро расо 20 сол пур шуд ва ҳамаи иштирокдорони ҳамоиш руҳияи идона доштанд.   Бояд гуфт, ки ҷуғрофиёи СҲШ васеъ гардид, ба раванди қабули Ҷумҳурии Исломии Эрон оғоз бахшида шуд. Давлатҳои Қатар, Миср, Арабистони Саудӣ ба сифати шарикони муколама ба СҲШ қабул гардиданд. Шумораи давлатҳои узви СҲШ ба 21 адад расид. Ба ҳам рост омадани 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва 20-солагии таъсиси Созмони Ҳамкории Шанхай дар таърихи навини давлатдории мо бо счаҳифаҳои заррин                 сабт хоҳанд шуд. Бори нахуст дар таърихи Созмони Ҳамкории Шанхай аз натиҷаи Саммити Шӯрои сарони давлатҳо 30 қарору санадҳо қабул гардиданд. Иҷлосияи СҲШ дар шаҳри Душанбе аз ин ҷиҳат сермаҳсултарин ҳамоиш ба шумор меравад.

Як бахши аъзами мулоқоти сарони кишварҳои узви Созмони ҳамкории Шанхай (СҲШ) ва Созмони Аҳдномаи амнияти дастҷамъӣ (СААД) бо ташаббуси бевоситаи Пешвои муаззами миллат пурра ба муҳокимаи қазияи Афғонистон ва тасмимгириҳои давлатҳои узви ҳарду Созмон нисбат ба таҳдиду хатарҳои он бахшида шуд. Махсусан суҳбати самимӣ бо сарвазири Ҷумҳурии Исломии Покистон Имронхон атрофи Толибон басо муфид буд. Ҷониби Тоҷикистон омодагии худро барои ҳалли қазияи ин минтақа бо фароҳам овардани мулоқот бо Толибон ва Ҷунбиши озодихоҳони Афғонистон эълон дошт.

 Дар мулоқотҳои Сарвари давлат бо роҳбарони давлатҳои аъзо таҳкими дӯстӣ ва ҳамсоягии нек байни давлатҳои узви СҲШ, рушди минбаъдаи «рӯҳияи Шанхай», нигаҳдории сулҳ, амният ва субот дар минтақа, густариши ҳамкорӣ дар соҳаҳои тиҷоратӣ, иқтисодӣ, фарҳангӣ ва гуманитарӣ ҷойгоҳи хоссаро дошт.

Бояд гуфт, ки дар гузашта ҳамкорӣ бо кишварҳои минтақа дар доираи созмонҳои мухталиф ва ҳамзамон дар доираи муносибатҳои дуҷониба, татбиқи чорабиниҳои «Стратегияи миллии рушди Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030» ҷиҳати расидан ба ҳадафи олии кишвар, яъне баланд бардоштани сатҳу сифати зиндагии мардуми Тоҷикистон мусоидат намудааст. Солҳои охир рушди иқтисодиёти кишвар ҳамасола ба ҳисоби миёна дар сатҳи 7 фоиз таъмин гардида, маҷмӯи маҳсулоти дохилӣ аз 45,6 миллиард сомонӣ ба 78 миллиард сомонӣ афзоиш ёфтааст.

Тавре қаблан таъкид намудем, яке аз ҳадафҳои стратегии кишвари мо- ин раҳоӣ аз бунбасти коммуникатсионӣ мебошад. Бо ҳидояти Роҳбарияти олии кишвар ва табдирҳои андешидаи Ҳукумати ҷумҳурӣ мо шоҳид ҳастем, ки лоиҳаҳои мухталиф дар кишварамон амалӣ шуда истодаанд. Роҳҳои нави мошингард, роҳҳои оҳан, нақбҳо, пулҳо ва инфрасохтори коммуникатсионӣ, ки ба шарофати ҳамкории судманду муносибати шарикона миёни ду кишвар ва дастгирии Ҷумҳурии Мардумии Чин ба истифода дода шудаанд, қадаме баҳри расидан ба ҳадафи стратегии болозикри кишварамон маҳсуб мешавад.

Чунин лоиҳаҳои муҳим дар ҳамкорӣ бо дигар институтҳои молиявии ҷаҳонӣ ва кишварҳои шарикони рушд амалӣ карда мешаванд.Масирҳои асосии иқтисодӣ ва коммуникатсионии камарбанди Роҳи абрешим аз Ҷумҳурии Мардумии Чин тавассути Осиёи Марказӣ, Россия то Аврупо ва баҳри Балтика, инчунин тавассути Осиёи Марказӣ ба Халиҷи Форсу Ховари Миёна пешбинӣ шудаанд. Бо инобати мавқеи ҷуғрофии худ Тоҷикистон имконияти хешро дар ин самт фаъолона пайгирӣ менамояд.

Амалисозии ин ташаббус дар умум ба рушди иқтисодиёт таваҷҷуҳ менамояд, ҳамзамон он ба ҳамкорӣ, шаффофият ва манфиатҳои мутақобилан судманду эҳтироми ҳуқуқҳои байналмилалӣ такя мекунад.

То моҳи октябри соли 2019 137 кишвар ва 30 ташкилоти байналмилалӣ 197 ҳуҷҷати ҳамкорӣ дар доираи ин ташаббус ба имзо расонидаанд. Амалисозии лоиҳаҳо дар доираи ташаббуси «Як камарбанд, як роҳ» аллакай ҳаҷми тиҷорати ҶМЧ-ро бо кишварҳои алоқаманди ин ташаббус ба 6 триллион доллари америкоӣ расонидааст.

Сармоягузории ширкатҳои чинӣ дар атрофи ин ташаббус аллакай бештар аз 100 миллиард доллари америкоиро ташкил дода, сармоягузории кишварҳои дар ин масир қарордошта ба 48 миллиард доллар расидааст.

Дар натиҷаи тадбирҳои андешидашуда дар 7 соли охир ҳаҷми истеҳсоли маҳсулоти саноатӣ қариб 3 баробар (аз 10 миллиард сомонӣ ба 27,5 миллиард сомонӣ) ва ҳиссаи соҳа дар маҷмӯи маҳсулоти дохилии кишвар 5,1 банди фоизӣ (аз 12,6 ба 17,7 фоиз) зиёд гардидааст.

Ҳамин тавр, иштироки фаъоли Тоҷикистон дар Созмони ҳамкории Шанхай, пайгирии манфиатҳои кишвар дар доираи он ва ба роҳ мондани ҳамкории мутақобилан судманд бо кишварҳои аъзо имкон медиҳад, ки ҳадафҳои стратегии ҷумҳурӣ самаранок амалӣ карда шаванд ва рушди иқтисодӣ ва ояндаи дурахшон барои мардуми ватанамон таъмин гардад.

        Абдусабури АБДУВАҲҲОБ, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 октябри 2021

Дида шуд: 636 маротиба

Ҳавои гарми тобистони соли 1992 буд. Дар паси садҳо нафар ман ҳам навбат мепоидам. Бояд ба хона нон (хлеб) мебурдам. Он замон ҳанӯз ҳафтсола будам. Ҳини навбатпоӣ дар сар суҷаҳои ҷолиб ва хуберо сохтам ва равшан медидам, ки дар даст нон аз дари хона медароям. Интизори волидайн мешавам, ки кай аз саҳро меоянд ва маро таҳсин мекунанд: “Писари нонбиёрам ба мурам”, “Э, бачаи ман калон шудаст!”, “Қадами потба мурам бачаҷони калони худам...” Ман ин саҳнаҳоро мисли филмҳои ҳунарӣ гӯё дар экрани калон равшан медидам. Дар сар филмофарӣ мекардам, ки садои Раҳимов Азимҷон ба гӯшам расид. Дар лаби ҷӯй амаки Азимҷон, ки синнаш ба шаст расида буду ҳама ӯро “малим” садо мекарданд, аз даргириҳо, манфиати ҳукумат, танку тӯб, ҷониби мухолиф, таҳмилӣ будани ҷанг дар кишвар, тақдири ояндаи миллат ва ҳазорҳо ибораҳои дар он замон ба ман ношинос ҳарф мезад ва дар атрофаш хурду бузург ҷамъ омада буданд. Дар атрофи муаллим, дигар шахсони калидии ҷомеаи мо Сайфиддин Бобоев, Аслам Ғоибов, Туйғун Шарипов ва дигарон низ қарор доштанд. Ҳама бо фаҳмиши худ ба ин баҳс ҳамроҳ мешуд. Савол медод, ҷавоб мегирифт. Қонеъ нашавад, мавзуъро ба баҳс мекашид. Хуллас ҳар кас бо коре рӯзашро кӯр мекард, то дар гармои тобистон гузашти вақт барояш нанамояд. Ман бо хаёлоти хеш банд будам.

• Ҳоло лозим шавад, мо ҳам ба ҷанг меравем! – мегуфт муаллим.

Нисфирӯзӣ низ фаро расид. Сахт гурусна будам. Зеро он саҳар дар хона нон надоштем. Бе нон чой ва пиёз хӯрдем. Ман дар олами худ ғӯтавар шуда, чӣ сон ба дари моғозаи коопаративӣ наздик шуданамро надониста мондам. Умар Усмонов мағозачии шаҳраки Ҳаёти нави ноҳияи Зафаробод ба ман зеҳн монд ва пурсид, ки писари кӣ мешавам.    

• Ман писари Ориф! Орифи угукӣ.

Инро гуфтаму ба нонҳо назар кардам. Гарчанд он рӯзҳо нонҳои болаззат намеоварданд , аммо ҳар нон ба назарам зебою муҷалло, хуштамъу болаззат менамуданд. Аз ғояти гуруснагӣ дарк накардам, ки акои Умар ба ман чӣ гуфт. Чизе шунидам, аммо ба пуррагӣ нафаҳмидам. Сар бардоштам. Аз чеҳраам хонд, ки ман суханашро нафаҳмидаам. Такрор кард:

• Номи хонаводаи шумо дар рӯйхат нест. Падарата гӯй омада номнавис кунанд. Ман ту ба ҳозир нон дода наметавонам. Гузар! Марҳамат, навбати кӣ?

Тарбуз аз бағалам афтид. Чӣ сон аз байни анбуҳи мардуми нонпой гузаштам намедонам. Бе ихтиёр аз чашмонам ашк мерехт. Ашкҳояшро тез-тез пок мекардам. Намехостам, ки маро заиф бинанд. Намехостам, ки ба рӯям ханданд ва гӯянд, ки фалонӣ аз бенонӣ гирист. Ҷониби хона, бе нон ва шиками гурусна равон шудам. Мағоза ва хонаи мо дар як кӯча қарор доштанд. Гарчанд хонаи мо аз мағоза дур набуд, аммо роҳ бароям тӯлонӣ намуд. Медидам, ки ҳамсояамон Фатҳулло Саидалиев нон дар даст ҷониби хонаашон медавид. Хурсандӣ мекард. Он рӯз бароям рӯзи сиёҳ буд. Ман мафҳуми ҷангу мухолифатро намедонистам, аммо аз ғояти гуруснагӣ нон хӯрдан мехостам. Ҳамин бароям кифоя буд. Нон хӯрдан мехостам. Он бегоҳ падарам намедонам аз куҷое як нон (хлеб) ёфта оварданд. Аммо ман он рӯз қаҳрамон набудам. Зеро нон овардан натавонистам.

Чандин маротиба шоҳид шудаам, ки волидайнам ҳангоми қисмат кардани нон ҳиссаи худро ба баччаи гуруснатар ва тез тамом кардаи хонадон медоданд. Мегуфтанд, ки шикамашон сер аст. Ҳоло мефаҳмам, ки онҳо низ мисли мо гурусна будаанд. Аммо...

Дар он замонҳои сахтӣ ва ҷанги бародаркуш чандин маротиба ҳини бо шиками гурустна хоб кардан орзу карда будам, ки аз хоб хезам ва наздам даҳ нон болои ҳам бошад. Орзуям доштани мошинча, дафтар, китоб, қалам, дониш андӯхтан ва дигар ҳавасҳои бачагӣ набуд. Мехостам нон дошта бошем. Ҳатто агар нони қоқ бошад, ҳам бароямон давлат буд.

Дирӯз дар хӯроки шом дарак ёфтам, ки як халта нони қоқ дар хона дорем. Гуфтам аз он нон мехоҳам тановул намоям. Оврданд. Нонро тар карда хӯрдам ва ашк аз чашмонам ҷорӣ шуд. Рӯзҳои буд, ки нонро хоб медидем ва ҳоло дастурхонамон пур аз нону неъмат аст.

Дилам ба ҳаммиллатони ҳамқисматам – мардуми Афғонистон месӯзад. Мо низ мисли онҳо ҷанг доштем. Ҳамдигарро куштем. Ба хонаи ҳамдигар даромада, онро ғорат кардем. Аммо дар мо хирад ғалаба кард. Ҳоло орзуҳои бачаҳои ман дигаранд. Яхмос, лимпопо, шашлик, китоб, дафтар, шеър, мактаб... Зеро дар давлати соҳибистиқлол зиндагӣ мекунанд. Ҳоло ҳамаро доранд. То ҳол бачаи кӯчаки афғон мисли кӯдакии ман шояд нон хоб мебинад. Шояд шикамаш аз нон сер нест. Шояд бо ин орзуҳо калон мешавад.

Мо барои он ба ин рӯзҳои хуш ва садоқату пирӯзӣ расидем, ки ҳар лаҳза худсозӣ кардем. Бузургони миллату давлати мо дар вақти лозима худро сӯхтанд, то мо ин гуна ҳаёти хуб дошта бошем. Имрӯз мо бояд худсӯзиву худсозӣ кунем, то ояндагон ҳаёти шоистатареро соҳиб бошанд. Иди бузурги миллат – 30 солагии ИСТИҚЛОЛИЯТИ ДАВЛАТИИ ТОҶИКИСТОН ба ҳамаи мардуми шарифи тоҷик муборак бошад!

Осим Орифпур

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 650 маротиба

       Таърихи инсоният нишон медиҳад, ки дар марҳилаҳои гуногуни    зиндагӣ, бинобар мушкилот ва омилҳое, ки боиси халалдор гаштани вазъ мегардад, сабаби парокандагӣ ва ҳатто нобудшавии қавмҳо, миллатҳо ва давлатҳо гаштааст. Мардуми тоҷик чандин марҳилаҳои сахтеро паси сар намудааст, ки дар он лаҳзаҳо хатари аз байн рафтани миллат эҳсос мешуд.

     Яке аз чунин ҳаводисҳои душвортарин ин ҷанги шаҳрвандӣ аст, ки аз моҳи майи соли 1992 то моҳи июни соли 1997 идома ёфта буд. Воқеаҳои фоҷиаовари аввали солҳои 90 -  уми ҷумҳурӣ ҳамчун саҳифаи сиёҳ ба таърихи халқи тоҷик дохил гардидааст. Ин воқеаҳо дар матбуоти даврӣ, китобу мақолаҳо бо чунин  номҳо "Ҷанги бародаркуш", Ҷанги минтақавӣ",  ва ғайра баён гардидааст. . .

Дар ана ҳамин ҷанги хонумонсӯз ҳазорон ҳазор шаҳрванд шаҳид гашта, беному нишон шудаанд.Чӣ гунае, ки калонсолон қисса мекунанд, ҷанг дар Душанбе сар зада буду воҳимаашро онҳо аз телевизиону радиоҳо мешуниданд...   

                                    Ёде аз гузаштаҳо

Сариева Қароқиз 14. 01.1942 дар деҳаи Овчӣ, вилояти Суғд ба дунё омадааст ӯ мегӯянд: " Дар замонҳои ҷанг  ҳатто оби тоза пайдо нашуд, ки мо ба кӯдакҳоямон нӯшонем, нон набуд, ки ба тифлакони хурдии хонаамон хуронем, дар шабҳо то соатҳои 2 - 3 и шаб дар навбат меистодем, барои як пора нони сиёҳ,  билохир маҷбур шудем, донаҳои ҷаву арзан ва гандуму кунҷоларо дар таги санг бо дастҳоямон майдаву орд карда ду санги калонро сар ба сар монда ба рӯяш як қоли борик гузошта бе равған ( як намуди санги паҳн ) нон пазем, то ҳадди ақал бачаҳоямон аз гуруснагӣ намиранд... Рӯзе набуд ки даҳ дувоздаҳ номаи сиёҳ наояд. Аз чор тараф садои оҳу войҳу доди занону модарони ҷигаргумкарда ба гӯш меомад.  Умеди рӯзи хуш дидан дар дил намонда буд. Мардон ба ҷанг рафта буданду тамоми мушкилот ва корҳои мардона ба дӯши занон монда буд. Бо сабру истодагарӣ ва ҷонфидоиҳои бемисл оқибат рӯзи ғалаба ҳам расиду мардум нафаси осоишта кашиданд. Ин осудагиву якдилӣ  ва ободиву озодӣ  ба ивази қурбон гаштани милионҳо нафар ба даст омадааст,  -нақл мекунад , Сариева Қароқиз.

        Сулҳу ваҳдат кафили тинҷиву осудагии рӯзгори мост.

Бале, Ватан,  Модар, Истиқлол, Ваҳдат ва Сулҳ  вожаҳои  дилнишине ҳастанд, ки баробари шуниданашон вуҷуди ҳар инсони худогоҳу ватандӯстро фараҳу шодӣ фаро мегирад ва инсонро ба дунёи орзуҳо ворид месозанд. Сулҳ - оштиву рафоқат оинаест, ки рӯзи осудаи мардумро инъикос менамояд.

       Ваҳдат - бо ҳам омадан, ягонагиву иттиҳод, якмаромиву сарҷамъӣ ва саодати беҳамтои дар натиҷаи идроки баланд бадастомада мебошад, пояндагии тинҷиву осудагии мардумро таъмин менамояд. Ваҳдат аз як коса об нӯшидан ва аз лаби як бурда нон дар ҳама ҳолат сарҷамъона хӯрдан аст.

 Ба ҳамагон маълум аст, ки дар аввали солҳои соҳибистиқлолӣ дарахти осоишу ваҳдати мардум дар натиҷаи ғаразҳои бадхоҳони дохилию хориҷӣ як муддат аз оби ҳаёти орому бедард маҳрум гардид. Хушбахтона асолати аслии миллати бузурги тоҷик боз аз худ дарак дода, шахсеро ба сари хеш сарвар интихоб намуд, ки маҷрои дарёи орому бедарди ҳаётро дубора ба сӯи дарахти осоишу ваҳдати мардум гардонид.

Дарахти сулҳу ваҳдати миллати тоҷиконро Пешвои миллат, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомали Раҳмон дубора бо заҳмату талошҳои шабонарӯзии худ ва пайравону ҳамақидаҳои худ оби ҳаёт бахшида, онро сершоху баргу пурмева ва решаашро ончунон мустаҳкам намудаанд, ки ҳанӯз ҳам самимона шабеҳи боғбон онро парвариш менамоянд.

       Оре, ваҳдат неъмати бебақову кафили таҳкими давлат ва наҷотбахши миллат буда, пойдевори ҳар як халқу миллатро боз ҳам устувору қавитар нигоҳ медорад.

Чуноне, ки Пешвои миллат иброз доштанд ; "Ҳар касе, ки ниҳоле сабзонда бошад, медонад дарахт соле як маротиба ҳосил медиҳад. Аммо ниҳоле низ ҳаст, ки ҳамеша меваи ширин ба бор меорад. Мо меваи ширини сабзонидаамонро чашидем, ҷомеъаи мо аз он баҳравар гардид, мо ҳаргиз роҳ намедиҳем, ки дигар теша ба решаи он зананд ".

       Бале, чун мо ҷавонони даврони истиқлолият ҳастем, ба фикру ақидаҳои Пешвои миллат ҳамраъй буда, баҳри боз ҳам дурахшонтар намудани офтоби сулҳу ваҳдат  ҳамчун фарзандони як модар, ангуштони як даст ва шохаҳои як рӯд камари ҳиммат баста, ватани хешро бар арсаи ҷаҳонӣ муаррифӣ  хоҳем кард.

       Як нуқтаи муҳимро қайд кардан зарур аст, ки барои барқарор ва пойдор намудани сулҳу ваҳдат ҷавонони далеру баор аз шаҳру деҳоти меҳан  дар сангари ҳифзи Ватан сина сипар карда, ҷони азизи хешро фидо намудаанд. Рӯзгори ободу зиндагии осоиштаи мо бар ивази ҷони як ҷавони нав аз деҳа баромада, ба хизмати Ватан рафта, бар ивази ҷони як навчавони аз баҳри фароғати шаҳр гузаштаву ба марзи ватан рафта дар муқобили хоинону душманони миллат ҷонфидоӣ намуда, ба даст омадааст, ки мо пайваста онҳоро ҳамчун қаҳрамон ба ёд меорему ба рӯҳашон дуои нек мефиристем.

       Ҳифзи марзу буми Ватан, ҳимояи номуси миллат ва ба ин васила дифоъ аз модару хоҳар қарзи шаҳрвандӣ ва асолати миллии ҷавонмардист. Дар фарози асрҳо Тоҷикистон дар масири таърих дар ин дарозо 30 сол аст, ки  истиқлолияти комил дорад. Миллати тоҷик дар  давлатдории худ дар масири гуманистӣ қадам гузошта, бо риояи ҳаққи ҳамсоягӣ, инсондӯстӣ ва созишномаҳои байнидавлатӣ бо роҳи мусоилиҳатомез бобати ҳаллу фасли масоили марзию давлатӣ ба хотири осудагии мардумони ҳамсояву ҳаммарз рафтор дорад. Аммо ҳанӯз нотавонбинон, хоинон ва душманони миллати таърихии сулҳхоҳи мо дар пайи ғаразҳо ва ҳадафҳои шуми худашон корбурд доранд.

Бо қатъият, ғуруру номуси ватандорӣ ва рисолати ватандории хеш иброз медорем, ки миллати мо аз санҷиши талхи таърих бигзашт ва имрӯз фард-фарди мо ҷиҳати ҳифзи ҳар ваҷаб замини муқаддаси Тоҷикистон, имрӯзҳо махсусан дар мисоли ВОРУХ, ки имрӯз сангари номусу нанг аст,  ҳамвора омодаем.

Роҳи ватандорӣ, ҳимояи Ватан, миллат, номуси модару хоҳар, арзишҳои миллӣ ва номуси ватандорӣ дар ниҳоди мардони  шарифу ғаюри ин миллат нуҳуфтааст.    Ҳар миллат фарзандони далеру ҷонфидояшро, ки дар дар роҳи ҳифзу ҳимояи истиқлол ва озодии миллат ҷоннисорӣ мекунанд ҳамеша дар ёд дорад. Шаҳидони роҳи озодӣ ва ҳомиёни Ватан ҳаргиз намемиранд, зеро ҳифзу ҳимояи Ватан нахуст фарзи динӣ ва сипас қарзи шаҳрвандӣ аст. Азбаски миллати тоҷик мусалмон асту ангезаи динӣ дар тинати ӯ қавист, набояд, ки шаҳидони марзро кушташудагон гуфт, зеро кушташудаҳо зиёданд, аммо шаҳид касест, ки дар майдони ҷанг, барои ҳифзи марзу бум ва дар роҳи хидмат ба Ватан ва мардумаш кушта мешавад. Инчунин ин унвон барои пайвандони эшон малҳамест, зеро онҳо тибқи андешаҳои динии худ медонанд, ки шаҳидон ҳаргиз намемиранд ва Худованд низ барои ин тоифа аҷру савоби аз ҳама бузург ваъда кардааст. Худованд ба шаҳидони марз Ҷаннату-л-фирдавсро насиб гардонад.

Раёсати ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 08 октябри 2021

Дида шуд: 626 маротиба

Пешрафти илму техника дар шароити муосир имкон фароҳам овардааст, ки ҳама гуна иттилоотро сари вақт дастрас намоӣ. Ин аз як ҷиҳат барои тақвияти тафаккур гоми устувор аст, аммо ҷанбаи манфӣ он аст, ки маҳз шабакаҳои иҷтимоӣ боиси гумроҳии ҷавонон гардида истодааст.  Махсусан, холӣ будани фазои иҷтимоӣ тариқи шабакаҳо ба мубаллиғони гурӯҳҳои террористӣ имконияти фарохеро боз намудааст. Вазъияти имрӯзаи Афғонистон самараи маҳз чунин ифротгароён аст. Мутаассифона, ҳоло набудани ваҳдату ҳамдигарфаҳмии дохилӣ ва надоштани тӯдакаши асосӣ дар ҳамсоякишвари мо Афғонистоон боиси он гардид, ки давлат ба мушкилоти нави дохилӣ рӯ ба рӯ гардад. Моҳи охир баъди берун шудани неруҳои ҳарбии ИМА ҳаракати “Толибон” ҳукуматро аз нав ба даст гирифтанд, ки ин ҳодисаи ғайричашмдошт ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овард. Зеро онҳо бе раъйи мардум ва бо ризоияти аксарият ба сари қудрат нарасиданд ва илова бар ин авзои ҷомеаро ба нооромӣ расониданд. Панҷшер, ки сокинони он тоҷикон мебошанд, ҳоло вазъи ноором дошта, ҳаракати “Толибон”талош доранд ин минтақаро зери тасарруфи худ дароранд. Аммо, ба мо маълум аст, ки ин роҳ бунёди ҳукумати мардумӣ ва таъмини суботу ягонагии давлат номумкин аст. Аз ин рӯ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар чандин баромадҳои хеш бо роҳи ғайринизомӣ таъмин намудани сулҳу ягонагии ин кишварро тақозо доштанд.

 Воқеан вазъияти ногувори кишвари Афғонистон ва таъсири он на танҳо барои Тоҷикистон, балки барои тамоми минтақаи Осиёи Марказӣ хатари бузург эҷод менамояд. Бояд гуфт, ки гурӯҳи “Толибон”, ки аз ҷониби аксарияти давлатҳо ҳамчун як гурӯҳи террористӣ эълон шудааст баъди соҳиб шудан ба Ҳукумати Афғонистон авзои сиёсиро ба ноороми кашиданд.

Пойдор гардидани сулҳ дар кишвари Афғонистон барои тамоми минтақаи Осиёи Маказӣ, аз ҷумла ба Тоҷикистон таъсири назаррас дорад. Аз ин лиҳоз Тоҷикистон пайваста кӯшиш менамояд, ки дар ин кишвари ҳамсоя оромиву субот пойдор гардад.

Барои ба эътидол овардани вазъияти Афғонистон нақши Ҷумҳурии Тоҷикистон метавонад бисёр назаррас бошад. Роҳбари давлат дар ҷаласаи якҷояи сарони давлатҳои аъзои Созмони ҳамкории Шанхай ва Созмони Аҳдномаи амнияти дастаҷамъӣ, ки дар пойтахти кишварамон баргузор гардид, дар робита ба ҳалли қазияи Афғонистон таклиф намуданд, ки ҳарчи зудтар задухурди мусаллаҳона қатъ карда шуда, байни ҷонибҳо муколама сурат гирад. Ҳамчунин ба мардуми он, ки ҳоло дар шароити вазнини иҷтимоиву иқтисодӣ қарор дораднд, кӯмакҳои башардӯстона равон карда шавад.

Воқеан, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон барои барқарорсозии амният дар Афғонистон яке аз омилҳои муҳими пойдории сулҳ дар қаламрави Афғонистон ва минтақаи Осиёи Марказӣ ба ҳисоб меравад.

Бояд ҷомеаи ҷаҳонӣ аз даъватҳои созандаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дастгирӣ кунанд. Зеро халқи афғон дар қатори дигар миллату халқиятҳо ҳаққи зиндагии шоистаро доранд.

                               Анвар Ҳоҷиев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 716 маротиба

Аз он соле, ки худро дар ёд дорам, кишвари ба мо дӯсти  Афғонистон майдони ​ ҷангу ҳарб аст. Муҷоҳидон, толибон, ДИИЛ (ИГИЛ) ва боз толибон. Ҳамаи онҳо мехостанд аз Афғонистон давлати Исломӣ бисозанд, дар ҳоле, ки​ худ давлати исломӣ ҳаст. Мардум ҳама мусулмонанд, новобаста аз қаму нажод, тоҷик, узбек, пашту, туркман ва ҳазорҳо… Маълум, ки ҳамаи ваъдаҳои Толибон, ки имрӯз сари қудрат омадаанд, дуруғи маҳз аст.

Ин нафарон ниятҳои аслии худро зери давлати исломӣ паноҳ медорад.​ Пулу молу сарват мехоҳанд. Болои дигарон ҳукмфармо будан мехоҳанд. Ва яроқу аслиҳа, нашъаҷалобӣ ин аст ба роҳи расидан ба мақсадҳои нопоки худ.

Боз оне, ки қасам хӯрд, нафъи халқи худро аз нафъи худ боло медонад, боварии мардуми афғонро поймол карду худ фирор кард. Ҳаққӣ мардумро дуздид. Он хуне, ки рехта истодааст дар гардани ӯ ва ҳаммаслакони ӯст, моликияти давлату мардумро ба яғмо бурданду, фирор карданд. ​ Президенти Ҷумҳурии Афғонистон бо роҳбарони ба худ наздик ба мардумонаш хиёнат кард. ​ Дар ин чанд соле, ки каму беш дар Афғонистон оромӣ буд, ӯ метавонист давлатро рӯ ба тараққӣ овараду гурӯҳҳои қавмии​ ба якдигар мухолифро ба ҳам оварад, лоақал кушиш намояд, ки барои беҳбудӣ ва нафъи халқ хизмат намояд. Чанде аз коршиносон бар ақидаи онанд, ки он сиёсатеро​ Ашраф Ғанӣ пешгирифта буд, ба ҳамин ҳолат оварда расонд ва ин ақидаҳо тасдиқи худро низ дарёфт.

Ин ҳолатро мушоҳида мекунаму шукрона аз он мегӯям, ки бар тақдири халқи тоҷик Пешвои муаззами миллат муҳтарам​ Эмомалӣ Раҳмон будааст. Халқи тоҷикро аз чоҳи даҳшату ҷангу хунрезиҳо, парокандагиву парешонҳолӣ, гуруснагиву бурҳони вазнини иқтисодӣ раҳо кард.

Бори дигар шукрона, садҳо бори дигар шукрона мекунам. Шукронаи ин сарзамин! Шукронаи Пешвои муаззами миллат!

Маҳбуба Комилова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

​

Нашр шуд: 08 октябри 2021

Дида шуд: 589 маротиба

Истиқлол волотарин ва пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик аст, ки ормони ҳазорсолаи халқи тоҷикро ҷомаи амалӣ намуд.  Ин ҳодисаи фараҳбахш аввали моҳи сентябри соли 1991 ба вуқӯъ пайваст ва 9 сентябр расман Рӯзи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон қабул гардид. Аз ҳамон вақт то имрӯз ин санаи муборак барои миллати тоҷик иди муқаддас маҳсуб мешавад.

Ин неъмати бузург баробари ба даст овардан, нуру зиё, меҳру вафо, ободию озодӣ, ҳамфикрию ҳамзистӣ ва осоиштагиву абадиятро ба мардуми бузурги тоҷик ва Тоҷикистони азиз овардааст. Истиқлолият мояи саодати миллат, озодии давлат, шукуфоии кишвар ва ривоҷу равнақи ҷамъият буда, маҳз аз файзу баракати истиқлолияти сиёсӣ аст, ки ба дастоварду муваффақиятҳои иқтисодию иҷтимоӣ, илмию фарҳангӣ ва миллию маънавӣ ноил гардидаем.

       24 августи соли 1990 дар Иҷлосияи дуюми Шўрои Олии ҶШС Тоҷикистон, бори аввал "Эъломияи истиқлолияти Ҷумҳурии Шӯравии сотсиалистии Тоҷикистон дар ҳайати Иттиҳоди Шӯравӣ" (ИҶШС) қабул шуда буд. Вале ин ҳуҷҷат, истиқлолияти комили мамлакатро пурра таъмин карда наметавонист.  Пас аз "табадуллот"-и бебарори Кумитаи давлатии вазъи фавқулода, ки коммунистони тундрав  19-21 августи соли 1991 дар ш. Москва ташкил намуданд,аз нав муборизаи ҷунбишу созмонҳои миллӣ-демократии Тоҷикистон барои истиқлолияти комили Тоҷикистон аз Иттиҳоди Шӯравӣ авҷ гирифт. Гирдиҳамоиҳои серодам дар ш. Душанбе ва баъзе шаҳрҳои ҷумҳурӣ баргузор мегардиданд, ва эълон намудани истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистонро талаб мекарданд. Бо талаби тазоҳуркунандагони гирдиҳамоиҳо дар Душанбе Иҷлосияи ғайринавбатии Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон даъват карда шуд.  9 сентябри соли 1991 вакилони Иҷлосияи ғайринавбатии Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, даъвати дувоздаҳум ҳуҷҷати "Изҳорот дар бораи Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон"- ро қабул намуданд. Ҳамин ҳуҷҷати таърихӣ қонунан Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистонро ба аҳли башар эълон кард.

Бо шарофати пойдории истиқлол дар кишвар хулқу миллати тоҷик зиндагии орому осоишта гардида, соҳиби давлати озоду мустақил гардид. Самараи неки истиқлол аст, ки Тоҷикистон дар дунё чун давлати сулҳхоҳу сулҳпарвар шинохта шудааст. Таҷрибаи сулҳи тоҷикон - манбаи омӯзиши сулҳхоҳони ҷаҳон гашт, ки боиси ифтихори ҳар як фарди тоҷик аст. Маҳз истиқлол ба мо имкон дод, ки роҳи имрўзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сўи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омўзонид. Истиқлолият барои мо нишони барҷастаи пойдории давлат, бақои симои миллат, рамзи асолату ҳувият, мазҳари идеалу ормонҳои таърихӣ, шиносномаи байналмилалӣ ва шарафу эътибори ба ҷаҳони мутамаддин пайвастани кишвари соҳибистиқлоли Тоҷикистон мебошад.Чунонки Президенти мамлакат, Пешвои миллат – Ҷаноби Олӣ мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид кардаанд: «Яке аз муҳимтарин дастовардҳои мо дар даврони истиқлолият давлатсозӣ ва давлатдории муосири миллӣ мебошад, ки моҳиятан шакли ҳуқуқбунёд, иҷтимоӣ ва дунявиро дорад». Дар зарфи сӣ сол мо ба шарофати заҳмати софдилонаи халқамон дар роҳи таъмини рушди сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангии мамлакат ба натиҷаҳои намоён ноил гардидем. Дар ин давра барномаи мукаммали ислоҳоти куллии сиёсӣ ва ҳуқуқиро татбиқ намуда, барои рушди иқтисодӣ заминаи мусоид фароҳам овардем, дар соҳаҳои ҳаётан муҳимми кишвар, аз ҷумла саноату энергетика, нақлиёту коммуникатсия, кишоварзӣ ва бахшҳои дигар ба дастовардҳои назаррас муваффақ шуда, дар соҳаҳои иҷтимоӣ, бахусус, илму маориф ва тандурустиву фарҳанг таҳаввулоти сифатиро таъмин намудем. Соҳибистиқлолӣ ва хусусан, солҳои аввали он барои мардуми мо марҳалаи бисёр вазнин ва озмоишҳои сангин буданд. Кишвари мо дар натиҷаи фитнаву дасисаи қувваҳои бадхоҳи дохиливу хориҷӣ ба гирдоби ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ гирифтор шуда, хатари аз байн рафтани давлати ҷавони тоҷикон ва пароканда гардидани миллат ба воқеияти талху даҳшатнок табдил ёфта буд. Вале мардуми шарифи Тоҷикистон бо саъю талоши ватандӯстонаву фидокорона ба хотири ҳимояи истиқлолияти давлати ҷавони худ ин имтиҳони сахту сангини таърихро паси сар намуданд.

Ҳар соату рӯз, ҳафтаву моҳ ва ҳар фаслу соле, ки аз қабули ин санаи ҳикматафрӯз фосилаи таърих бештар тай мешавад, аҳамияти бузургу сарнавиштсози ин мафҳуми муқаддас, яъне «Истиқлол» барои давлату халқи Тоҷикистон ҳамон қадар пурфуруғтару пуршукӯҳтар мегардад. Зеро ин кишвар ба самте ҳидоят шудааст, ки дар он саодати пайвастаи мардум ва шукуфоии ҷовидонаи давлат ҳувайдо гардидааст.Ҳамагии файзу баракот ва фатҳу футуҳоти қуллаҳои мурод дар кишвари азизу дӯстдоштании Тоҷикистон ба шарофати раҳнамунии бузургворонаву хирадсолоронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки чун мисоли офтоб дар зулмати ҳаёти ҷомеа тулуъ карданд ва кишвари моро ба вусъатободи озодиву озодагӣ оварданд. Дар иртибот ба нақши бағоят муҳим доштани истиқлолият дар раванди ташаккули давлатсозии миллатӣ Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр менамоянд, ки «Истиқлолият дар таърихи давлатдорӣ ва сарнавишти миллати тоҷик гардиши куллӣ ва оғози марҳалаи сифатан нави рушд гардида, дар назди мо иҷрои вазифаи бисёр пурмасъулияти таърихӣ, яъне бунёди давлати мутамаддини ҷавобгӯ ба манфиатҳои халқу кишвар ва эҷоди аркони давлатдории муосирро пеш гузошт».Воқеан, Тоҷикистон маҳз бо туфайли истиқлолияти давлатӣ ҳамчун узви баробарҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ эътироф гардид ва дар харитаи сиёсии ҷаҳон бо ҳама махсусиятҳои давлатдории муосир арзи ҳастӣ намуд. Он  дастовардҳои беназирро, ки бо дастбурдҳои ҳаётбахши Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷомеаи мо соҳиб гардид метавон соатҳо шумор кард. Аммо муроди мо ин аст, ки бо далел ва арқом овардани чандин музаффариятҳои фасли иқтисод дар баробари барномаи бузурги оянда қарор доштанамонро бештар аз пештар эҳсос намоем ва бо қуввату қудрати садчандон барои таҳкими қасри истиқлоли миллат нақшгузор бошем. Зеро инсонҳои асил аз он наменоланд, ки ватан барои онҳо чӣ додааст, балки аз худ ҳамеша суол мекунанд, ки барои ватан чӣ додааст?!! Мо низ бояд чун фарзандони асили диёри худ, бояд аз худ бипурсем, ки барои таҳкими решаҳои истиқлолияти давлати миллиямон чӣ хидмати фарзандонае анҷом додаем.

Хуршед Худойбердиева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 698 маротиба

Дар ҷомеаи имрӯза мавқеи ҷавонон дар пешбурди соҳаҳои мухталифи кишвар хеле муҳим аст, чунки ин қишри ҷомеа дорои афкори тозаю нав ва нерӯи созанда мебошад. Ба ҳамин хотир аст, ки ҳамасола  бо иқдоми Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Суғд озмуни “Беҳтарин донишҷӯ” доир карда мешавад. Соли равон низ мутобиқ ба қарори Раиси вилояти Суғд муҳтарам Раҷаббой Аҳмадзода аз санаи 19 апрели соли равон таҳти рақами 18  даври донишкадавии озмун дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон дар сатҳи баланди ташкиливу ғоявӣ доир карда шуд.

Маҷмӯан аз чор факултети донишкада 28 нафар ғолибон барои ба даст овардани унвони “Беҳтарин донишҷӯи донишкадавӣ”  рақобат нишон доданд.  Ҳайати бонуфузи ҳакамон иборат аз сарварони факултетҳо, мудирони шуъбаҳо, омӯзгорони пешқадаму донандаи хуби касби хеш ба донишу маҳорати муддаиён баҳои воқеӣ доданд.

Дар натиҷа аз фанҳои гуманитарӣ ғолибият насиби Нарзуллоев Салмон Рустамович донишҷӯи гурӯҳи 3_140010202та - технология ва низомҳои иттилоотӣ (дар иқтисодиёт) гардид. Зинаҳои дуюму сеюмро Шарифов Дониш Давлатович, донишҷӯи гурӯҳи 4_1430103тб - таъмини барқ ва Исмоилзода Меҳрангез Хуршед, донишҷӯи гуруҳи 2_157010101та - экологияи саноат ва истифодаи оқилонаи захираҳои табиӣ ишғол намуданд.  Аз фани дақиқ бошад, пирӯзи насиби Исобоева Фараҳноз Рустамовна, донишҷӯи гурӯҳи 3_1400101та - таъмини барномавии технологияҳои иттилоотӣ шуд. Мақомҳои дуюму сеюмро Толибӣ Зулолабону Мухсинзода, донишҷӯи гурӯҳи 3_740206тб - истеҳсол, нигоҳдорӣ ва коркарди маҳсулоти растанипарварӣ ва Қосимзода Дилноза донишҷӯи гурӯҳи       3_250107та - иқтисодиёт ва идора дар корхонаҳо ишғол намуданд.

Ғолибон дар даври вилоятӣ донишкадаро шоиста муаррифӣ мекунанд.

Ёдовар мешавем, ки озмуни мазкур бо мақсади баланд бардоштани самаранокии сиёсати давлат нисбат ба ҷавонон, ҳавасманд  намудани донишҷӯи болаёқат ва ба ин васила ҷалби онҳо ба донишандӯзию илмомӯзӣ, ҳамчунин тавсеаи тафаккури техникии насли наврас ва эълон гардидани солҳои 2020-2040 “Бистсолаи омӯзиш ва рушди фанҳои табиатшиносӣ, дақиқ ва риёзӣ дар соҳаи маориф” доир гардида истодааст.

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 705 маротиба

Дар арафаи ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз тарафи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии китоби "Тоҷикон"-и Бобоҷон Ғафуров ба ҳар як оилаи тоҷик тақдим гардид.

Баробари ба даст гирифтани ин китоби муқаддас дар вуҷуди ҳар як фарди ватандӯст ҳисси ифтихормандӣ ва ҳувияти миллӣ бедор мегардад. Беҳуда нест, ки С.Айнӣ нашри ин китобро "ҳодисаи бузург" номида буданду Пешвои Миллат онро "шиносномаи миллат" гуфтанд.

Ҳар як саҳифаи ин китоби муқаддаси халқи тоҷик таърихи гузаштаи аҷдодонамон мебошад, ки бо корнамоиҳо ва ҷонсупориҳои худ хоки муқаддаси гузаштагонамонро ҳифз намуда, ба мо мерос гузоштаанд.

Президенти кишварамон Эмомалӣ Раҳмон дар сарсухани ин китоб муроҷиат намуда, ҷунин вазифадор кардаанд: "Моро зарур аст, ки давраҳои таърихии рӯзгори халқамонро бо  диққати том мутоила намоем, аз ҳар саҳифаи гузаштаи ниҳоят пурфарозаш  сабақ омӯзем, аҷдоди номбардори худро шиносем, аз решаҳои қадимаи миллати хеш огоҳ бошем, ба мардуми фарҳангиву тамаддунсоз, ҳунарманду эъҷодкор ва соҳибмаърифат будани халқамон ифтихор кунем, таърих, забон, фарҳанг ва суннату анъанаҳои миллиро ҳифз намоем".

Инчунин қайд кардаанд, ки дар чунин шароити ҳассоси ҷаҳонишавӣ мо бояд ба иштибоҳу хатоҳое, ки дар таърихамон рух додааст, роҳ надиҳем, дар атрофи халқу Ватани азизамон муттаҳид гардида,сарзамини аҷдодии худро чун    гавҳараки чашм эҳтиёт намоем, зиракии сиёсиро аз даст надиҳем, рамзҳои давлатиро арҷ гузорем ва дар пойдорию устувории давлати миллии худ саҳмгузор бошем.

Оре, ҳар як суханони Пешвои Миллат моро водор менамояд, ки ба қадри миллат, давлати соҳибистиқлоли худ расида, софдилона меҳнат намоем.

Имрӯз китоби "Тоҷикон"-и Б.Ғафуровро варақгардон намуда, бори дигар дарк менамоям, ки дар ҳақиқат мо миллати қадимтарини дунё буда, бо меҳнати  даҳчандаи  аҷдодони худ соҳиби чунин сарзамин, касбу ҳунар ва фар-ҳанги Ғанӣ гардида, ба шарофати фарзандони шарафманди  миллати хеш дар арсаи ҷаҳонӣ дар қатори дигар халқу миллатҳо ҷой гирифтаем. Ин ҳама ифтихори мост.

Муҳаррама Темурова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 01 октябри 2021

Дида шуд: 647 маротиба